Mbo opleiding -- moeizaam contact/verzuim dochter

Hopelijk kan iemand mij helpen met het volgende. Mijn dochter, 17, volgt een mbo opleiding sinds september afgelopen jaar. Op de middelbare school is zij, vanaf ongeveer klas 3, moeite gaan krijgen met het naar school gaan. Dit kwam oa door ASS en angst- en paniekstoornis. Hierdoor was ze erg moe en vooral ook erg angstig. Ze kreeg goede begeleiding maar is uiteindelijk zonder examen te doen van school gegaan. Wel met een goede beoordeling van haar mentor.
Afgelopen september dus gestart op het mbo, vol goede moed. Dit leek goed te gaan maar na 2 maanden stagneerde dit. Ik heb eind vorig jaar een gesprek gehad met de mentor. Mentor gaf aan geen probleem te zien in het verzuim (los van feit dat het natuurlijk blijkt geeft van dat het niet goed gaat met haar) maar dat er veel leerlingen niet de reguliere route volgen. School staat erg voor student driven en of ze nu twee jaar of 6 jaar over de opleiding doen, geen probleem. Dit gaf, op het gebied van school, wel wat rust.
Dochter kreeg toentertijd ook begeleiding vanuit een bepaalde instantie. In januari is er op initiatief van dochter, samen met die instantie, een gesprek gekomen. Hier zat de verzuimbegeleider bij, mentor, ikzelf, begeleider en dochter.
Hier werd dochter gewezen op een mogelijkheid om deel te gaan nemen aan een soort rebound klas, kleine klas waar men werkt aan persoonlijke ontwikkeling. School zelf komt dan op pauze te staan. Dit vindt ook op een andere locatie plaats.
Dochter zou hierover nadenken. In febr een vervolggesprek waar dochter aangaf moeite te hebben met het feit dat dit zich op een andere locatie bevindt. Juist omdat ze wat meer tijd nodig heeft te wennen aan een locatie/docenten. Hierop werden we ineens gewezen werden dat er ook een ondersteuningsklas is op locatie zelf, een klas van maximaal 8 leerlingen met begeleiding van de mentor zelf. Waar ze dus gaan werken aan schoolopdrachten maar in een kleinere, vertrouwdere setting. Dochter enthousiast en gaf dit ook aan. Afgesproken dat zij 1 april hier zou gaan starten maar dat zij wel naar de intake zou gaan van reboundklas zodat we dit als een soort plan B achter de hand hadden.
10 maart intake. Degene die intake afnam was verbaasd dat er vanuit school zelf weinig was gedaan in de tussentijd maar dochter zou worden geplaatst op plaatsingslijst.
Afgelopen maandag hadden we, dochter en ik, een evaluatie bij de psycholoog. Dochter vertelde enthousiast over haar start 1 april, hoeveel zin ze hierin had en hoeveel vertrouwen ze er ook in had.

Vandaag echter een mail. Toch geen ondersteuningsklas. In de mail staat: "dochter en moeder zijn meerdere malen gewezen op belang van schoolgang maar daar is geen verandering in gekomen". We hebben toch echt duidelijk uitgelegd dat het geen onwil is maar pure onmacht. Ook is hen verteld dat ze in januari is gestart met medicatie (om overprikkeling en angsten te verminderen) en dat dit goede resultaten lijkt te geven. Nu klinkt het alsof dochter gewoon niet wil.
Ook is er vanuit school echt weinig gedaan. Dochter zou ondersteuning krijgen vanuit een begeleidingsteam, bij aanmelding is dit besproken. Dochter is door hen eenmaal gebeld (in sept), daarna niets meer gehoord. Het feit dat ze werd gebeld ging erover dat ze kamp nog moest betalen ondanks dat ze niet mee is geweest vanwege haar ASS.

Vrijwel alle gesprekken en afspraken zijn op ons eigen initiatief geweest. Dochter heeft mentor diverse malen gemaild en geappt (via Teams) met de vraag aan welke opdrachten ze verder kon werken. Ze kreeg nergens reactie op. Nu wordt er gezegd dat dochter nooit wat van zich liet horen.

Excuus voor het warrige verhaal, ik baal hier echt zo ontzettend van. Net nu het een stuk beter ging met dochter en ze weer echt zin/vertrouwen er in had om weer naar school te gaan.
Ik weet eigenlijk niet zo goed wat concreet mijn vraag is. Wellicht iemand ervaring hiermee?

Goudglitter: Niemand hoeft hier alleen maar positief te zijn, waar haal je dat vandaan? Het zou wél fijn zijn als je in elk geval leest wat er geschreven wordt. Dan kun je zien dat school teruggemaild heeft dat er wél wordt gekeken naar een oplossing, als in ondersteuningsklas.
Het is echter wel enorm naar om te lezen hoe je dochter schoffeert met "er zal wel niks van terechtkomen en zo autistisch zal ze niet zijn". Je hebt geen enkel idee waar je het over hebt en het zou fijn zijn als je eerst nadenkt voor je allerlei poep je toetsenbord uitramt.

Nu ga ik een ijsje halen met mijn jongste autist.

Na de mail van school dat er toch naar een passend programma wordt gekeken voor dochter, hebben we niets meer gehoord. Dochter zit nu behoorlijk in de rats want ze zou 1 april starten. Doordat ze nu niet weet waar ze aan toe is, loopt de stress op. Mocht ik vandaag nog niets gehoord hebben, zal ik weer contact opnemen met voorstel startdatum te verplaatsen.