Ik stel me niet genoeg open volgens mijn vriend/date

Ik ben eigenlijk altijd wel een vrij gesloten persoon geweest van mijzelf, echter zodra ik iemand goed ken dan durf ik mij echt wel bloot te stellen. Echter heb ik wel een voorkeur aan personen waaraan ik mijn blootstel, zo zal ik me niet snel blootstellen aan mijn moeder maar wel weer aan mijn tweelingzus.

Ik heb ook de laatste jaren gewoon veel meegemaakt, het sterven van mijn vader die ik letterlijk heb zien neervallen. Zelfmoord van de schoonmoeder van mijn broer, waar ik bij was toen de politie voor de deur stond en ze het nieuws kwamen brengen. Het geschreeuw van mijn schoonzus die toen door merg en been ging.

Ik merkte dat ik met name op de schoonheidsopleiding me volledig in mijn schulp kroop, omdat ik me er niet 'thuis voelde'. Specifieke dames waren gewoon ontzettend gemeen en vernederde me waar ik bij stond. Dat veranderde wel in het laatste jaar, toen ik verplicht op stage moest gaan met een van de dames die dat deed. Die kreeg toen ook een andere kijk op me, toen ze me goed leerde kennen.

Daarna ging ik met een andere opleiding verder en helaas stierf toen mijn vader plotseling in het eerste jaar. Dat is nu 12 jaar geleden, sinds die tijd ben ik eigenlijk altijd aan huis gekluisterd geweest voor mijn moeder. Ik heb van mijn 21e tot aan mijn 30e eigenlijk na mijn gevoel niet echt geleefd....Ik maakte mijn opleiding af (na een horror stage, waar ze me ook vernederde) en ging werken.

Relaties...nee daar dacht ik niet aan...ik woog 110kg zowat met een lengte van 1.54m...ik voelde me absoluut niet aantrekkelijk voor mannen. Wie wilde mij nu zo??? Dat heb ik altijd gedacht. Ik leerde iemand kennen via een datingsite en ik weet nog exact de datum dat mijn knop omging om af te vallen..13 juni 2020. Ik viel eerst 15kg af voordat ik durfde af te spreken met hem.

Hij heeft me ook ontmaagd...letterlijk op mijn 30e, ik schaamde me er ontzettend voor. Achteraf gezien vonden mannen waarmee ik sprak dat altijd wel heel bijzonder mooi, dat ik nog maagd was op die leeftijd. Met hem is het overigens helemaal niks geworden en dat vond ik ook prima.

Nu een dikke 4 jaar later en na 45kg afgevallen te zijn + borstverkleining en een buikwandcorrectie, heb ik iemand ontmoet waar ik oprecht gek op ben. Deze man is 37 jaar (ik ben 34 jaar), hij werkt in de geestelijke gezondheid zorg en heeft zelf ook wel een rugzakje. Ik vind dat absoluut niet erg, hij is lief, grappig, zorgt ook echt, geef mij rust en hij is doortastend. Wij hebben dezelfde idealen en dromen (samen naar het buitenland en een B&B starten + trouwlocatie).

Ik woon nog thuis....door de woningmarkt is het voor mij ondanks mijn goede baan iets te vinden. Huren is ook soms onmogelijk, omdat ik een hond heb en die wordt bijna overal geweerd. Ik sta niet lang genoeg ingeschreven om via die weg iets te krijgen, wat ontzettend frustrerend is. Dit betekend dat ik hem ook vrij weinig zie, hij wilt niet bij mij blijven slapen en dat snap ik. Echter wij wonen niet om de hoek van elkaar (40 min rijden enkele reis) en ik begin om 08:00 uur met werken. Ik zou dan door de weeks kei vroeg op moeten staan, hond naar huis brengen en dan gaan werken, als ik bij hem wil blijven slapen. Daarnaast werk hij gewoon kei veel, 50 a 60 uur hij doet naast zijn werk ook nog in de horeca meehelpen. Super en ik steun hem daar ook in, maar zeker het is soms wel vervelend omdat we elkaar al zo weinig zien.

Dus we zien elkaar meestal 1 a 2x per week, dat heeft ook zijn charme maar ook wel zijn frustratie. Eigenlijk zou ik hem vaker willen zien en hij mij ook, maar we werken nu toe aan onze vakantie. 10 dagen lang lekker met zijn tweeën, hier kijk ik ook echt naar uit. Afgelopen weekend zijn weg samen een nacht weg geweest en toen hadden we ook weer gesprekken.

Hier in kwam dus naar voren dat hij vind dat ik me niet genoeg open stel en waarom dat is. Ik kan alleen bedenken en dat zei ik hem ook, dat ik 'bang ben' om mijn emoties te tonen, maar ook bang ben voor de reactie. Ik wil niet overkomen als een zeikerd, iemand die altijd iets heeft ect. ect. Ik wil hem daar niet mee belasten, terwijl hij juist wilt dat ik het hem zeg.

Ik heb ook altijd een bepaalde minderwaardigheid gevoeld, nu ook wel weer. 'Waarom valt hij op mij? Ik ben toch helemaal niet zo leuk??', 'Vind hij mij naar de vakantie ook nog leuk'?, ik denk continue in een bepaalde negatieve zijn maar ook wel weer 'Nee, waarom zou hij dan op vakantie met mij gaan als hij me niet leuk zou vinden'. Ik zoek eigenlijk een bevestiging, maar andersom wilt hij dat ook. Hij gaf aan dat hij moeilijk om kan gaan met complimenten en ook de bevestiging nodig heeft dat iemand hem leuk vindt.

Hij heeft een vervelende relatie achter de rug (toxisch) en ik wil dat absooooluut niet zijn, zo zie ik mij ook niet als persoon om toxisch ze zijn. Ik wil hem op handen dragen, dat meen ik oprecht en me open stellen.

Ik weet alleen soms niet hoe ik dat moet doen...ook met gesprekken met de whatsapp merk ik dat ik bellen maar ook hem zien veel makkelijk communiceer, dan die vervelend whatsapp. Dat weet hij overigens...maar ook als ik iets vervelends meemaak of er is iets, ik wil hem dat liever in het echt vertellen dan via een app.

Hoe stel je je nu echt open? zijn daar tips voor...of herkend iemand dit?

Jahallo222 schreef: ↑

23-06-2025 14:29

Wat goed dat je hulp hebt. En wat knap dat je ziet wat je vriend doet en dat je bij jezelf stilstaat wat dat met jou doet.

Want het is toch vreemd dat hij eigenlijk vind dat jij nog beter je best moet doen voor de seks? Maar dat verpakt alsof hij zich zorgen om je maakt?

En dat je niet transparant genoeg bent. In mijn beleving zeggen vooral mensen dat die op een bepaalde manier manipulatief zijn of doen. Want transparantie komt met de tijd en kost ook investering van beide kanten.

Dankje, op het moment zelf zie ik het vaak niet. Pas als ik de situatie ga her-analyseren dan zie ik het. Het is niet zozeer dat ik beter met best moet doen, ik zit tijdens de seks en zeker met het klaarkomen vaak in mijn hoofd 'ik moet klaar komen, ik moet klaar komen'. Ik ben er zooooo mee bezig, dat het dus dan helemaal niet lukt. Dat heb ik hem ook gezegd en dat komt door mijn ex. Die zei dan altijd 'Duur het nog lang of ben je nog niet klaar gekomen'. Leuk is anders als iemand dat doet.

Mijn huidige vriend is wel de eerste, die mijn plezier voorop zet. Dat praat hem niet vrij, omdat ik hem wel voor de voeten heb gegooid dat hieraan gewerkt kan worden. Ik wordt bijv. opgewonden als een man opgewonden is doordat ik hem bevredig. Als het bij mij niet meteen lukt, kan ik omwisselen naar hem toe en als hij opgewonden raakt dan lukt het bij mij daarna voor 99%. Dan kan ik het daarna afmaken dan hebben we het doel behaald wat we willen.

Al vind ik zelf dat klaarkomen niet een must is of een must moet zijn, intiem zijn samen dat is voor mij een must. Dat is bij de vakantie vrij uitgebleven op seks gebied. Voor de rest knuffelen, strelen enz. doe we in overvloed. Dat gelukkig wel.

Transparantie vind ik zelf persoonlijk dat ik dat doe, ik heb zeker meer moeite dan sommige mensen. Echter ben ik aardig transparant in wat ik doe, hoe ik me voel ect. Duurt soms langer omdat alleen openbaar te maken, maar als ik het openbaar maak dat ben ik ook transparant over alles.

Even een update, gisteren is er een einde gekomen tussen mijn 'vriend' en ik. Na de vakantie zat ik al met gemixte gevoelens en van alles werd best wel een ding gemaakt.

Zo ook van afgelopen weekend, wij gingen samen met mijn zus, twee broers, schoonzus en schoonbroer naar een een wijn evenement. Was heel gezellig, totdat mijn zus en mijn ex over de loondienst versus ZZP begonnen (ze werken in het zelfde werkveld).

Mijn ex was best snel op zijn tenen getrapt, omdat mijn zus niks zo tegen de ZZP heeft maar ze vind in het werkveld waar zij zich in bevinden je géén band op kan bouwen met je cliënten als dat van die losse diensten zijn.

Volgens mij ex deed ze daarna helemaal anders (heel eerlijk ik ken mijn zus en ik merkte er niet veel van). Hij is daarna nog naar het toilet gegaan met haar man en mijn ex was helemaal vol bewondering hoe hij met 40 uur werken meer verdiende dan hem bijv.

Uiteindelijk hadden we afgesproken om met zijn alle bij een restaurant te gaan eten. Onderweg werd nog de opmerking gemaakt door mijn zus, dat als hij zich druk maakte om €2,- hij dan een B&B had geboekt, terwijl hij gratis bij mij kon slapen. Ze zei dat eigenlijk op een lollige manier, alleen voor hem was dat niet lollig. Mij ex werd best wel kwaad, omdat hij géén zin had om zich continue te moeten verantwoorden. Ik snap dat wel maar ergens had ik ook zoiets van 'kom op het is gewoon een grapje en ze heeft een punt'.

Uiteindelijk heb ik en mijn ex aan het de ene kant van de tafel gezet en mijn zus volledig aan de andere kant. Daar begon mijn broer, die wilde dat toch wel eens weten waarom hij er nu voor koos om een B&B te boeken en niet bij mij thuis te slapen. Mijn ex werd weer best wel geïrriteerd en ik zei tegen mijn broer 'Het is genoeg, schei er eens over uit'.

Uiteindelijk was mijn ex het zo zat dat hij het toegelicht heeft en begon dus over mijn moeder. Dat hij geen zin had in mijn moeder, want hij wist precies dit en dat. Ik heb me toen volledig afgesloten voor het gesprek en mijn zus zei gisteren ook 'Je sloot je volledig af en leek wel ergens anders te zijn, heel eng'. Mijn broer wilt het dan op een lollige manier doen en uiteindelijk was het ook goed.

Alleen mijn zus versus mijn ex....mijn ex bleef daarmee in zijn maag. We hebben gegeten en zijn met zijn alle vertrokken. Omdat mijn ex de moeite niet deed om even tot ziens te zeggen, riep mijn zus alleen 'DOEI ZUSSIE!!'. Nou dat was volgens mijn ex ook weer een probleem. Ik probeerde het te sussen...

Uiteindelijk heeft hij daarna toen we nog even gingen slapen, bijna anderhalf uur over dat voorval zitten klagen. Totdat hij zei 'Waarom kijk je zo serieus???'. Toen ze ik 'Het is nu klaar....klaar met dat onderwerp en het gesprek. Het is nu echt klaar ermee'. Hij heeft er nog wat over gezegd maar het was klaar.

Uiteindelijk dus weer géén intimiteit want meneer zat in zijn hoofd met het voorval. Ik had echt zoiets van 'Leg dat potverdorie toch eens naast je neer'. Ook de ochtend er na, nog steeds.

Hij heeft me afgezet bij mij thuis en is doorgegaan, want hij moest werken om 15:00 uur. Het was een heel mild afscheid en ik heb daarna ook de hele dag niks meer van hem gehoord. Ik ben toen naar de verjaardag van mijn nichtje gegaan en ja het deed pijn...als ik die partners zag...en hij is er weeeer niet.

Hij appte me toen om 22:55 uur dat hij eindelijk klaar was en ik had echt zoiets 'Fijn voor je' en heb niet meer gereageerd en ben gaan slapen. Gisterochtend ging ik even met de hondjes naar de maas om te wandelen. Ik denk app ik wel even terug dat het opzicht wel gezellig was op de verjaardag maar de rest van de dag mwuaah was.

Daar reageerde hij met een oké op. Ik kwam erop terug dat mijn zus dus met mijn moeder had gesproken na het voorval. Hij vroeg ook nog heel erg dom 'Wat is er dan voorgevallen?'. Ja in dat restaurant?

Nou hier had hij helemaal geen zin in en zo hoefde het voor hem niet blabla.
Ik reageerde toen alleen met een 'Ik ook niet'. Toen gaf hij aan via de app nota bene he een vent van 37 jaar! 'Dan laten we het hier bij, ik heb géén zin om mij continue te moeten verantwoorden en blablabla'.

Ik heb toen een voice bericht gestuurd, hoe ik me voelde en dat ik sinds de vakantie het gevoel had dat ik dus niks waard was. Nou hij stuurde me een voice bericht terug dat wat ik zei hem zooo pijn deed ect. ect. Ik heb toen gebeld maar heel snel werd dat afgekapt met 'Ik moet werken'. Hij stuurde nog een voice bericht dat ik tussen mijn familie stond blablabla en hij daar voor paste want ja mijn familie accepteerde hem niet blablabla. Mijn familie accepteert hem wel, maar vind het wel raar dat hij niet tijd vrij maakt voor mij.

Uiteindelijk kwam het erop neer dat hij in de slachtofferrol kruipt en het dus allemaal volgens hem aan hem ligt. Ik heb hem nog één laatste voice bericht gestuurd met dat ik wel voor de rest van de tijd samen en de vakantie genoten heb en dat ik hem het beste toe wenst. ik kreeg alleen een duimpje met 'Hetzelfde' terug.

Ik was daarna heel verdrietig ja, maar niet vanwege hem maar meer vanwege dat de spanning eruit is en dat ik weer zo n gevoel kreeg van 'Zie je nu wel ik ben echt een mislukkeling en ik krijg niks voor elkaar'.

Hij stuurde een uur erna nog wel 'Succes met je intake en bezichtiging'.


Ik had 's middag de intake bij de psycholoog en ook alles verteld hoe en wat maar ook over andere zaken. Ze gaat een behandelplan opstellen en over 2 weken gaat ze die uitleggen en starten. Ik ben blij dat ik er ben geweest, alleen het stukje werk zit me nog heel erg dwars. Mijn werk (leidinggevend) heeft helemaal niet meer geïnformeerd over iets en is nu dus met vakantie. De psycholoog zei dat ik eventueel contact op moest nemen met de bedrijfsarts over de situatie.

De psycholoog vroeg op een gegeven moment 'welk cijfer geef je momenteel je gemoedtoestand'. Ik zei een 6...en ze vroeg waarom géén 4 of 5. Ik zei heel simpel en meteen 'Omdat de zon schijnt'. Ik zei dat later nog tegen mijn moeder en zus....en mijn zus begon kei hard te lachen 'Je bent wel reten eerlijk'.

Het appartement was mooi die ik heb bezichtig maar in de auto merkte ik 'Dat is niet wat ik wil'. Ik wil een klein huis met tuintje...gewoon klein. Dus ik let hier nu voornamelijk op.

Mijn ex...tja die heeft me na mijn idee wel sterker gemaakt...en achteraf gezien zei mijn zus ook. Dit is iets wat bij hem continue voorkomt en de antwoorden of de berichten die hij heeft ingesproken dat klinkt alsof hij dit al eens eerder heeft meegemaakt. Het lag ook altijd aan zijn exen...nooit aan hem en ook de filmpjes die hij deelde op FB. Ging altijd over vrouw versus man situaties dat de vrouw narcistisch kunnen zijn ect.

Ik heb ook mijn fouten, had dingen ook anders moeten aanpakken. Dat zie ik zeker zelf in.....voor mij is het wel meer rust nu.

pina schreef: ↑

01-07-2025 09:09

Je familie komt wel wat drammerig over, dat zou mij ook irriteren, helemaal in de laffe vorm van “een geintje”. Laat die man gewoon een B&B boeken zeg! Zeker als het alternatief is om bij je moeder te logeren, daar moet je ook maar net zin in hebben, maar ik snap we dat hij dat niet makkelijk als reden op kan geven aan tafel. Wat een vervelend gezeur van zus en broer.

Gepraat over inkomens vind ik zelf ook helemaal niks, en dat doe ik ook echt nooit.

Maar wel goed dat je zelf hebt gekozen wat jij wel en niet acceptabel vindt. Als dit niet past, dan is het klaar inderdaad. En ik denk dat er al sinds de start van het topic genoeg minpunten aan deze man zijn, hij gaat steeds helemaal aan jou voorbij. Sterkte.

Dat is ook, ze komen drammerig over en ik heb ook gezegd dat hij zich daar niet over hoef te verantwoorden. Ze geven me daar wel gelijk in en mijn zus zei ook 'Het was ook echt géén handige opmerking van me' en ze heeft toen ook onze schoonzus aangetikt (wat ik dus echt volledig gemist heb) dat zij mijn broer moest stoppen met het gedram.

Hij was heel materialistisch en dat is verder prima, maar ik ben dat niet en ik praat zelf nooit over geld of hoeveel ik verdien. Lekker boeien wat iemand verdient...zolang ze maar gelukkig zijn.

Klopt ik kijk nu achteraf en dan denk ik.....hij liep mij voorbij maar ook zichzelf. Ik blijf erbij dat hij zelf ook een soort van hulp moet gaan zoeken, hij reflecteerde al zijn bagage en gebeurtenissen op mij of mijn familie af. Ik zei dat ook in dat laatste gesprek....nou kreeg me toch een felle reactie terug.

S-Groot schreef: ↑

01-07-2025 10:07

Het mooie is dat zijn opmerkingen je op weg geholpen hebben naar durven aankijken dat je nog zo vast zit aan je moeder en dat je nu van binnen voelt dat je daarmee aan de slag wil (en al bent!). En dat je voor jezelf bent gaan opkomen, fijn.






Goed dat je met je gevoel bezig bent. Ik wil je wel meegeven om breder te kijken: wat zijn nu echt je prioriteiten en ben je in de positie om meerdere eisen te hebben? Want de hoogste prioriteit zou (in mijn ogen) moeten zijn dat je een eigen plek hebt zodat je verder kunt met je proces om op eigen benen te gaan leren staan en los te komen van je moeder, iets wat je thuis nooit zo goed gaat lukken.
Liggen de kansen op de huizenmarkt zo goed voor jou dat je makkelijk een kans hebt op precies dat kleine huis met een tuintje, binnen zeg een half jaar? Zo niet, dan vind ik dat geen reële eis en zou ik toch nog eens beter gaan nadenken (en je afvragen of je dit appartement niet afwijst omdat je eigenlijk gewoon nog niet durft).

Dankje, ik merk dat mijn moeder me wat meer in mijn rust laat. Ik heb ook tegen der gezegd eergisteren dat ik nog alleen maar voor mijzelf ga kiezen en niet meer voor haar, voor de familie of voor andere.


Ja die kans heb ik en in mijn regio is dat gelukkig haalbaar, mijn moeder heeft ook mijn oom aangesproken, want de schoonvader van mijn nichtje bezit enkele panden en verhuurt dit. Hij weet dat één van de verhuurders ook opzoek is en dat dit vrij gaat komen. Hij heeft al gezegd hem dit te laten weten, dat ik dan erin wil. Dus als ik eerst een tijdje kan huren is dat ook prima

S-Groot schreef: ↑

01-07-2025 11:02

Ik vind het heel knap van je dat je deze omslag zo weet te maken terwijl je nog bij haar thuis woont, dat had ik niet gekund toen ik thuis woonde (maar ik was toen wel een stuk jonger).

Fijn dat je kansen goed liggen en je best wat eisen kunt stellen. Hopelijk kun je snel huren via die verre familie en van daaruit lekker verder kijken naar iets wat helemaal naar je zin is.

Misschien ook leuk om eens rond te kijken voor een hobby of sport waarbij je mensen kunt leren kennen? Een beetje leuke contacten opdoen zo?

Mijn moeder begrijpt nu steeds meer dat ik echt wel last heb van het verleden en ook dat ik steeds meer mijn eigen ga en zal kiezen.

En zeker ik ga nu nog verder sparen en hou gewoon Funda en alle andere kanalen in de gaten, ik gewoon leuke dingen doen.

Ik sport sowieso normaal gesproken 1x per week (krachttraining) alleen zoek ik dat momenteel niet vanwege het warme weer + ik vind het eigenlijk na bijna 4 jaar gewoon niet meer zo leuk. Ik sport nog met de hond dan 1x per week (agility) en daar is nu een zomerstop van en ik heb mijn eigen hobby/onderneming in het maken van halsbanden voor honden

Maar ik wil kijken voor een kookclubje lijkt me super leuk en dan van mijn leeftijd.

Mijn emoties gaat de laatste week op en neer, de ene keer voel ik me top, maar vaak voel ik me heel erg leeg en alleen. Nu ook weer als ik dit type, mijn vervolg behandeling is gisteren uitgesteld tot 4 augustus...ik zou eigenlijk nu komende maandag het vervolg hebben van de intake bij de psycholoog...maar door zorgverlof is dat uitgesteld.

Op het moment zelf, kan ik er goed mee dealen maar nu achteraf denk ik weer 'Zie je wel...dat is me zelfs niet een gegund om normaal te verlopen, kan ik weer wachten. Altijd maar dat wachten, wachten, wachten'. Het gevoel van een mislukkeling te zijn in alles en zelf als ik dit type, barst ik gewoon in het huilen uit.

Ook hoe het gesprek is verlopen met mijn ex zit me zo dwars.....het enigste wat hij nog zei toen ik hem het beste wenste ect. ect. via een voice bericht, was 'Hetzelfde'. met een duimpje. Een gast die zelf in de GGZ werk, 37 jaar oud! En dan zo reageren....ik kan er niet bij. Ik blijf dan maar met vragen rond lopen 'Heb je daadwerkelijk mij alleen maar gebruikt voor de vakantie?', 'Zag je alleen maar een reismaatje in me?', 'Had je dus totaal géén gevoelens voor me', ect. ect.

Ook op het werk...het gaat alle kanten op. Ik kijk net naar de eerste cliënt en dan denk ik 'Pfff hoe ga ik die overleven.....'. Een man met depressie issues....die ik gezellig en leuk te woord moet gaan staan, terwijl ik zelf zo in de put zit...