Werk & Studie
alle pijlers
Advies over het financiele plaatje van mijn dochter (18)
zondag 6 januari 2008 om 23:46
Hoi
Wie wil er met mij meedenken en advies geven of ervaringen delen?
Mijn dochter wordt over twee maanden 18.
Ze zit nu in het examenjaar vwo en gaat volgend studiejaar naar de uni.
Binnenkort gaat er dus financieel wat veranderen.
Ik krijg geen kinderalimentatie meer,ter vervanging gaat haar vader haar studie betalen(voor 5 jaar).Dit vinden wij allemaal een goede regeling.
Ook kinderbijslag valt weg,ter vervanging komt natuurlijk de studiefinanciering (scholierenbijdrage).
Er verplaatst dus het een en ander.
Ik heb mij er nog niet zo in verdiept(ff op de website gekeken).
Maar ik vraag mij af hoe ik het verder moet doen.
Ze krijgt nu 150 euro per maand van mij en daarnaast werkt ze (ong 160 euro).
Ik vind eigenlijk dat ze vanaf 18 het zelf moet gaan redden.
Alleen lijkt het mij ineens zo hard om haar geen 150 euro te geven terwijl ze dadelijk wel meer kosten krijgt (ziektekostenverz. studieboeken).
Aan de andere kant moet ze ook leren om voor zichzelf te zorgen.
Nu heeft ze het financieel heel goed maar ze spaart totaal niet.Ze geeft veel geld uit aan kleding.
Dadelijk zal ze op een houtje moeten bijten.
Wat is eigenlijk normaal om te doen?
Ze blijft voorlopig nog thuis wonen.
Groetjes,Iry
Wie wil er met mij meedenken en advies geven of ervaringen delen?
Mijn dochter wordt over twee maanden 18.
Ze zit nu in het examenjaar vwo en gaat volgend studiejaar naar de uni.
Binnenkort gaat er dus financieel wat veranderen.
Ik krijg geen kinderalimentatie meer,ter vervanging gaat haar vader haar studie betalen(voor 5 jaar).Dit vinden wij allemaal een goede regeling.
Ook kinderbijslag valt weg,ter vervanging komt natuurlijk de studiefinanciering (scholierenbijdrage).
Er verplaatst dus het een en ander.
Ik heb mij er nog niet zo in verdiept(ff op de website gekeken).
Maar ik vraag mij af hoe ik het verder moet doen.
Ze krijgt nu 150 euro per maand van mij en daarnaast werkt ze (ong 160 euro).
Ik vind eigenlijk dat ze vanaf 18 het zelf moet gaan redden.
Alleen lijkt het mij ineens zo hard om haar geen 150 euro te geven terwijl ze dadelijk wel meer kosten krijgt (ziektekostenverz. studieboeken).
Aan de andere kant moet ze ook leren om voor zichzelf te zorgen.
Nu heeft ze het financieel heel goed maar ze spaart totaal niet.Ze geeft veel geld uit aan kleding.
Dadelijk zal ze op een houtje moeten bijten.
Wat is eigenlijk normaal om te doen?
Ze blijft voorlopig nog thuis wonen.
Groetjes,Iry
zondag 6 januari 2008 om 23:56
normaal bestaat niet echt.
Ieder bekijkt de dingen vanuit zijn eigen gezichtspunt en vindt dat dan normaal.
misschien samen eens op een rijtje zetten welke kosten voor haar worden, en wat jij betaalt. Zal waarschijnlijk best schrikken worden voor haar, en ze zal vast wel hulp moeten krijgen van jou want van makkelijk, mn zakgeld is voor de lol naar ineens ow mn geld is ook serieus bedoeld, is een hele stap. Niet gek dat je dan toch wel n keer n schuiver zult maken.En als je haar nooit gewaarschuwd hebt dta ze vanaf 18 voor zichzelf moet zorgen, ja dan kan je wat tegensputteren en onbegrip verwachten van haaar kant
Ieder bekijkt de dingen vanuit zijn eigen gezichtspunt en vindt dat dan normaal.
misschien samen eens op een rijtje zetten welke kosten voor haar worden, en wat jij betaalt. Zal waarschijnlijk best schrikken worden voor haar, en ze zal vast wel hulp moeten krijgen van jou want van makkelijk, mn zakgeld is voor de lol naar ineens ow mn geld is ook serieus bedoeld, is een hele stap. Niet gek dat je dan toch wel n keer n schuiver zult maken.En als je haar nooit gewaarschuwd hebt dta ze vanaf 18 voor zichzelf moet zorgen, ja dan kan je wat tegensputteren en onbegrip verwachten van haaar kant
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
maandag 7 januari 2008 om 00:00
Ik vind het onnzin, dat kinderen die 18 worden en nog naar school gaan of studeren zich zelf moeten zien te onderhouden. Ik snap nooit iets van dit soort instellingen. Hoe moet zij dan de ziektekostenverzekering, schoolgeld en boeken betalen?
Als de ouders het niet kunnen missen, vind ik het een ander verhaal, of als de 18jarige overal met de pet naar gooit en niet naar school gaat. Voor de rest vind ik dat je als ouders verantwoordelijk bent voor je kinderen totdat zij hun opleiding hebben afgerond.
Als de ouders het niet kunnen missen, vind ik het een ander verhaal, of als de 18jarige overal met de pet naar gooit en niet naar school gaat. Voor de rest vind ik dat je als ouders verantwoordelijk bent voor je kinderen totdat zij hun opleiding hebben afgerond.
maandag 7 januari 2008 om 00:08
Als het goed is, krijgt je dochter straks ook stufi. Om de hoogte van dit bedrag te bepalen, kijkt de IBG naar de inkomsten van haar (beide) ouder(s). De IBG 'geeft' haar dan elke maand een bedrag ter aanvulling van de studiekosten. Het is echter ook de bedoeling dat dit bedrag wordt aangevuld door de ouders! Richtlijnen worden gegeven op de site van de Nibud.
Het lijkt mij voor haar inderdaad een beetje cru dat als ze nog niet eerder fincancieel haar eigen boontjes heeft hoeven doppen, dat ze opeens dat wél moet doen. Dat ze nog thuis blijft wonen scheelt financieel denk ik al best een hoop. Misschien is het een idee om (een klein beetje) kostgeld te gaan betalen, zodat ze wel (financieel) haar steentje bijdraagt?
Het lijkt mij voor haar inderdaad een beetje cru dat als ze nog niet eerder fincancieel haar eigen boontjes heeft hoeven doppen, dat ze opeens dat wél moet doen. Dat ze nog thuis blijft wonen scheelt financieel denk ik al best een hoop. Misschien is het een idee om (een klein beetje) kostgeld te gaan betalen, zodat ze wel (financieel) haar steentje bijdraagt?
maandag 7 januari 2008 om 00:13
Tja, ik kon destijds ook geen geld verwachten van mijn ouders om dezelfde reden. Ik kreeg alleen een basisbeurs. Ik kon zwaaien met de info dat de ouders 'moeten' bijdragen wat ik wilde, maar ik kreeg echt niets. Ik werkte in het weekend, op koopavonden en op dagen dat ik weinig college had voor de rest van mijn geld. Ben pas na jaaaaaaaren afgestudeerd, maar dat had niets te maken met veel of weinig geld, eerder met motivatie. Maar als je dochter echt wil studeren, doet ze dat ook wel zonder jouw bijdrage. Je zou ook kunnen afspreken dat je haar boeken betaald tot een maximum van 150 euro per maand, dan kan ze dat geld dat ze van jou krijgt in ieder geval niet uitgeven aan kleren. Maar wat heeft ze dan verder nog aan uitgaven als ze nog bij jou blijft wonen? Ze heeft buiten haar ziektekostenverzekering en haar kleren toch verder geen kosten van levensonderhoud?
maandag 7 januari 2008 om 00:16
Haar vader betaalt het collegegeld. En 'totdat zij hun opleiding hebben afgerond' is nogal relatief. Wat nou als ze na 2 jaar studie tot de ontdekking komt de verkeerde keuze te hebben gemaakt en overstapt naar een andere studie, en daar vervolgens 6 jaar over doet? Ik vind eerlijk gezegd dat die verantwoordelijkheid ophoudt bij de 18e verjaardag, en dat je als ouder moet proberen je kind te ondersteunen tijdens de studietijd als dat enigszins mogelijk is, maar verantwoordelijk vind ik wel een groot woord daarvoor.
maandag 7 januari 2008 om 00:18
Het verschilt per situatie natuurlijk.
Ik krijg vanaf mijn 18e geen geld meer van mijn ouders.
Ik zat toen nog op de middelbare school, en ik ontving idd van de IBG een scholierenbijdrage. Daarnaast werkte ik in de supermarkt.
Een half jaar later ging ik op kamers om te studeren in een andere stad. Ik heb mijn eigen huur, verzekeringen, schoolgeld en boeken e.d. betaald. Ook zonder bijdrage van mijn ouders dus. Op zaterdag werkte ik nog steeds in de supermarkt.
Nu, 7 jaar later, studeer ik nog steeds (bijna klaar gelukkig). Ik heb het altijd prima gered met mijn studiefinanciering (uitwonende beurs) en mijn bijbaan. Er was een periode dat mijn vader mij financieel moest steunen volgens de IBG. Maar dat is nooit gebeurd, vooral omdat ik zelf ook genoeg verdiende bij mijn bijbaan.
Ik ben er trots op dat ik het financieel zelf red, en zou niet eens willen dat mijn ouders mijn schoolgeld of huur o.i.d. betalen.
Ik heb heel goed geleerd dat leuke dingen geld kosten, en dat niets voor niks komt.
Niks mis mee!
Ik krijg vanaf mijn 18e geen geld meer van mijn ouders.
Ik zat toen nog op de middelbare school, en ik ontving idd van de IBG een scholierenbijdrage. Daarnaast werkte ik in de supermarkt.
Een half jaar later ging ik op kamers om te studeren in een andere stad. Ik heb mijn eigen huur, verzekeringen, schoolgeld en boeken e.d. betaald. Ook zonder bijdrage van mijn ouders dus. Op zaterdag werkte ik nog steeds in de supermarkt.
Nu, 7 jaar later, studeer ik nog steeds (bijna klaar gelukkig). Ik heb het altijd prima gered met mijn studiefinanciering (uitwonende beurs) en mijn bijbaan. Er was een periode dat mijn vader mij financieel moest steunen volgens de IBG. Maar dat is nooit gebeurd, vooral omdat ik zelf ook genoeg verdiende bij mijn bijbaan.
Ik ben er trots op dat ik het financieel zelf red, en zou niet eens willen dat mijn ouders mijn schoolgeld of huur o.i.d. betalen.
Ik heb heel goed geleerd dat leuke dingen geld kosten, en dat niets voor niks komt.
Niks mis mee!
maandag 7 januari 2008 om 00:34
Ik heb het uiteraard al ruim van te voren met haar en haar vader besproken.
In principe heb ik haar er al op voorbereid dat haar uitgaven zullen gaan veranderen. Ook heb ik haar er vaak op gewezen dat ze beter kan gaan sparen.
En daar zit ik dus wel mee.
Als ik het geld maar blijf aandragen zal ze niet leren dat het geld niet uit de hemel komt vallen maar dat je er wel wat voor moet doen.
Uiteraard zal ik haar daar wel in steunen met advies.
gevoelsmatig ben ik het met es1450 eens. Als je het kan missen,waarom zal je je kind niet financieel blijven steunen.
Maar wat leert ze ervan?
Ik heb wegens omstandigheden vanaf mijn 16 lange tijd op een houtje moeten bijten.
Leuk? nee
Moeilijk? ja
I.p.v het bekostigen van een studie of kleding,moest ik ieder dubbeltje omdraaien voor vaste lasten en luiers.
Ik heb daar wel veel van geleerd en kan nu des te meer waarderen wat ik nu wel heb.
Ik ben gewoon bang als ik het haar financieel makkelijk maak,ze een verkeerd beeld krijgt over zelfstandig zijn.
Aan de andere kant waarom zou ik het haar moeilijk moeten maken,het is immers niet leuk ( dat is mij ook bij gebleven)
Ik weet gewoon niet wat "gebruikelijk " is bij de meeste gezinnen.
Tot nu toe is dit het plan;
Haar studiegeld wordt 5 jaar lang betaald dus daar hoeft ze zich al niet druk om te maken.
Ze zorgt verder voor haar eigen onderhoud (werken,studiefinanciering).
Ze zal dus meer moeten gaan werken,maar dat is toch normaal?
Ik heb zelf nooit gestudeerd dus kan niet putten uit eigen ervaring.
Zelf snapt ze heel goed dat ze het nu zelf moet gaan doen.Maar ze praat er vaak over hoe ze daar tegenop ziet en dat ze dan geen geld meer heeft voor leuke dingen.
Dan ga ik dus twijfelen.Ik denk dat ik dan 5 jaar lang niet zonder schuldgevoel kleding kan kopen ofzo.
Ik vind overigens niet dat je als ouder de gehele studie verantwoordelijk bent voor je kind.
Er komt toch echt een tijd dat je ook zelf actie moet ondernemen.
het wil natuurlijk ook niet zeggen dat ik van plan ben haar nooit eens wat toe te stoppen.
Tsja....ik weet het gewoon niet zo goed
In principe heb ik haar er al op voorbereid dat haar uitgaven zullen gaan veranderen. Ook heb ik haar er vaak op gewezen dat ze beter kan gaan sparen.
En daar zit ik dus wel mee.
Als ik het geld maar blijf aandragen zal ze niet leren dat het geld niet uit de hemel komt vallen maar dat je er wel wat voor moet doen.
Uiteraard zal ik haar daar wel in steunen met advies.
gevoelsmatig ben ik het met es1450 eens. Als je het kan missen,waarom zal je je kind niet financieel blijven steunen.
Maar wat leert ze ervan?
Ik heb wegens omstandigheden vanaf mijn 16 lange tijd op een houtje moeten bijten.
Leuk? nee
Moeilijk? ja
I.p.v het bekostigen van een studie of kleding,moest ik ieder dubbeltje omdraaien voor vaste lasten en luiers.
Ik heb daar wel veel van geleerd en kan nu des te meer waarderen wat ik nu wel heb.
Ik ben gewoon bang als ik het haar financieel makkelijk maak,ze een verkeerd beeld krijgt over zelfstandig zijn.
Aan de andere kant waarom zou ik het haar moeilijk moeten maken,het is immers niet leuk ( dat is mij ook bij gebleven)
Ik weet gewoon niet wat "gebruikelijk " is bij de meeste gezinnen.
Tot nu toe is dit het plan;
Haar studiegeld wordt 5 jaar lang betaald dus daar hoeft ze zich al niet druk om te maken.
Ze zorgt verder voor haar eigen onderhoud (werken,studiefinanciering).
Ze zal dus meer moeten gaan werken,maar dat is toch normaal?
Ik heb zelf nooit gestudeerd dus kan niet putten uit eigen ervaring.
Zelf snapt ze heel goed dat ze het nu zelf moet gaan doen.Maar ze praat er vaak over hoe ze daar tegenop ziet en dat ze dan geen geld meer heeft voor leuke dingen.
Dan ga ik dus twijfelen.Ik denk dat ik dan 5 jaar lang niet zonder schuldgevoel kleding kan kopen ofzo.
Ik vind overigens niet dat je als ouder de gehele studie verantwoordelijk bent voor je kind.
Er komt toch echt een tijd dat je ook zelf actie moet ondernemen.
het wil natuurlijk ook niet zeggen dat ik van plan ben haar nooit eens wat toe te stoppen.
Tsja....ik weet het gewoon niet zo goed
maandag 7 januari 2008 om 00:40
Het IBG gaat er idd van uit dat de ouders bijdragen in de studiekosten. nast de basisbeurs kan je dochter eebn aanvulende beurs aanvragen, de hoogte hiervan is afhankelijk van de inkomens van beide ouders. Alleen als je kunt aantonen dat je geen contact meer hebt met (een van) je ouders kan diens inkomen buiten beschouwing worden gelaten. tegenwoordig is de studiebeurs voor thuiswonenden niet eens voldoende om het collegegeld van te betalen, dus zonder bijdrage van je ouders wordt het best lastig.
Ik kreeg toen ik nog thuiswoonde van mijn ouders precies het bedrag dat ze volgens IBG moesten bijdragen en daarnaast betaalden ze mijn collegegeld.
Toen ik het huis uit ging, bleven ze het collegegeld betalen, voor de rest moets ik mijn eigen boontjes zien te doppen. Dankzij een lening en een bijbaan is dat gelukt, maar het was idd af en toe flink sprokkelen en leven op brood met pindakaas. maar goed daar leer je van dat je geld maar 1x kan uitgeven.
Ik kreeg toen ik nog thuiswoonde van mijn ouders precies het bedrag dat ze volgens IBG moesten bijdragen en daarnaast betaalden ze mijn collegegeld.
Toen ik het huis uit ging, bleven ze het collegegeld betalen, voor de rest moets ik mijn eigen boontjes zien te doppen. Dankzij een lening en een bijbaan is dat gelukt, maar het was idd af en toe flink sprokkelen en leven op brood met pindakaas. maar goed daar leer je van dat je geld maar 1x kan uitgeven.
maandag 7 januari 2008 om 00:46
Als je haar er al op voorbereid dat ze moet sparen maar ze doet het niet dan zou dat voor mij des te meer reden zijn om het 'haar zelf uit te laten zoeken', om het even zo hard te zeggen.
Natuurlijk, ik kan ook altijd bij mijn moeder aankloppen als ik echt niet uit kom. En af en toe koopt ze nieuwe dure schoenen o.i.d. voor mij.
Op mijn 16e móest ik werken van mijn ouders, maar dat wilde ik niet. Of tenminste, ik deed geen moeite om een baantje te vinden.
Toen mocht ik niet meer uit, niet meer naar de film of naar de stad.
Heel vervelend vond ik dat, en vooral heel stom... maar zo heb ik wel geleerd dat het niet komt aanwaaien, dat je moet werken voor je geld en voor leuke dingen in het leven.
maandag 7 januari 2008 om 00:49
Oh ja, nog even een post 
Wat mij heel goed helpt: alle inkomsten en uitgaven op een rijtje zetten en zo een weekbudget gaan bepalen.
Momenteel leef ik op ¤ 50,- per week. Dat is voor boodschappen, kleding en leuke dingen doen. Ik woon geheel zelfstandig, niet in een studentenhuis waar je vaak samen kookt ofzo.
Daarnaast heb ik zo'n ¤ 90,- per maand voor de extra dingen. Onverwachte uitgaven, waskaart opladen, cadeautjes, schoenen, jas e.d.
Wat mij heel goed helpt: alle inkomsten en uitgaven op een rijtje zetten en zo een weekbudget gaan bepalen.
Momenteel leef ik op ¤ 50,- per week. Dat is voor boodschappen, kleding en leuke dingen doen. Ik woon geheel zelfstandig, niet in een studentenhuis waar je vaak samen kookt ofzo.
Daarnaast heb ik zo'n ¤ 90,- per maand voor de extra dingen. Onverwachte uitgaven, waskaart opladen, cadeautjes, schoenen, jas e.d.
maandag 7 januari 2008 om 00:54
Bedankt voor de eerlijke reacties.
Ze heeft inderdaad niet veel kosten lijkt mij.
Ze blijft voorlopig thuiswonen,dus haar natje en haar droogje worden verzorgt.
Haar schoolgeld wordt betaald.
Ze moet dus zelf zorgen voor haar ziektekosten,schoolboeken,kleding en extra uitgaves zoals uitgaan,verjaardagskado's etc.
Kleding en extra uitgaves was al voor eigen rekening dus dat veranderd niet.
Ze kan het denk ik prima redden als ze op haar geld let.
Wil ze meer kleding kopen of vaker naar concerten e.d, dan zal ze dus meer moeten gaan werken.
Ach.. ik stoei gewoon tussen de wijze les en mijn moeder gevoel,die haar gewoon alles wil geven wat ik kan.
En misschien ook het schuldgevoel,als je zelf wel leuke dingen gaat doen,of als haar veel jongere broertjes wel zakgeld krijgen en leuke dingen gaan kopen.
Terwijl voor hun die tijd ook gaat komen natuurlijk.
Zwerven hier ook ouders met een kind rond die leeftijd?
studentenervaringen ook welkom!!
Ze heeft inderdaad niet veel kosten lijkt mij.
Ze blijft voorlopig thuiswonen,dus haar natje en haar droogje worden verzorgt.
Haar schoolgeld wordt betaald.
Ze moet dus zelf zorgen voor haar ziektekosten,schoolboeken,kleding en extra uitgaves zoals uitgaan,verjaardagskado's etc.
Kleding en extra uitgaves was al voor eigen rekening dus dat veranderd niet.
Ze kan het denk ik prima redden als ze op haar geld let.
Wil ze meer kleding kopen of vaker naar concerten e.d, dan zal ze dus meer moeten gaan werken.
Ach.. ik stoei gewoon tussen de wijze les en mijn moeder gevoel,die haar gewoon alles wil geven wat ik kan.
En misschien ook het schuldgevoel,als je zelf wel leuke dingen gaat doen,of als haar veel jongere broertjes wel zakgeld krijgen en leuke dingen gaan kopen.
Terwijl voor hun die tijd ook gaat komen natuurlijk.
Zwerven hier ook ouders met een kind rond die leeftijd?
studentenervaringen ook welkom!!
maandag 7 januari 2008 om 00:54
Is er geen middenweg tussen 'geld blijven aandragen' en 'kraan dichtdraaien'?
Je zou kunnen afspreken dat jij haar een x-bedrag per maand geeft, als tegemoetkoming voor boeken e.d. Daarnaast zou zij jou een kostgeld kunnen betalen, zodat ze inzicht krijgt in ook andere kosten naast kleding e.d. . Ik heb tijdens mijn studie (ik zit trouwens nu in mijn laatste jaar) naast dat maandelijkse bedrag eigenlijk nooit iets extra's (financieel gezien) gekregen van mijn ouders. Ik kreeg (krijg) dat maandelijkse bedrag, en daar moet ik het mee doen. Misschien gaat het de eerste maand(en) dan af en toe een beetje mis, maar volgens mij zou ze daar alleen maar van leren.
Je kan trouwens met minder geld nog een heleboel leuke dingen doen (en kopen). Of je moet er voor sparen. Maar je geeft aan dat je nou juist wil dat ze dat leert, toch?
Je zou kunnen afspreken dat jij haar een x-bedrag per maand geeft, als tegemoetkoming voor boeken e.d. Daarnaast zou zij jou een kostgeld kunnen betalen, zodat ze inzicht krijgt in ook andere kosten naast kleding e.d. . Ik heb tijdens mijn studie (ik zit trouwens nu in mijn laatste jaar) naast dat maandelijkse bedrag eigenlijk nooit iets extra's (financieel gezien) gekregen van mijn ouders. Ik kreeg (krijg) dat maandelijkse bedrag, en daar moet ik het mee doen. Misschien gaat het de eerste maand(en) dan af en toe een beetje mis, maar volgens mij zou ze daar alleen maar van leren.
Je kan trouwens met minder geld nog een heleboel leuke dingen doen (en kopen). Of je moet er voor sparen. Maar je geeft aan dat je nou juist wil dat ze dat leert, toch?
maandag 7 januari 2008 om 01:06
Oh, ze is overigens niet ondankbaar voor alles wat ze krijgt.Dat lijkt misschien zo in mijn verhaal.
Dat wil ik toch wel even vermelden.
Ze is wel een beetje verwend,maar dat is mijn schuld.
Dat is een beetje gegroeid,nadat ik een nieuwe partner kreeg en we het als nieuw gezin een stuk beter kregen.Mijn kids kregen in de loop der jaren steeds meer omdat het nu ineens kon.
Nu heb ik een beetje een wake-up call doordat mijn dochter steeds dichter bij het eigen leven komt (oeps! gaat sneller dan ik dacht) en ik het dus helemaal fout doe.
Dat wil ik toch wel even vermelden.
Ze is wel een beetje verwend,maar dat is mijn schuld.
Dat is een beetje gegroeid,nadat ik een nieuwe partner kreeg en we het als nieuw gezin een stuk beter kregen.Mijn kids kregen in de loop der jaren steeds meer omdat het nu ineens kon.
Nu heb ik een beetje een wake-up call doordat mijn dochter steeds dichter bij het eigen leven komt (oeps! gaat sneller dan ik dacht) en ik het dus helemaal fout doe.
maandag 7 januari 2008 om 01:15
Yep! dat is het ook,dat ik haar wil leren dat het leven niet altijd makkelijk is,hoewel dat ook tegen mijn moeder gevoel ingaat,want ik wil mijn kids graag alles geven.
Maar zo zit het leven niet in elkaar,daar weet ikzelf alles van.
Nu heb ik het goed,en daar geniet ikzelf ook van.
Hoewel ik soms ook ineens paniek kan hebben over het geld,of mij schaam voor mijn aankopen.
Maar goed dat is een heel ander verhaal.
Misschien kan ik de bijdrage afbouwen ofzo.
Of waar ik ook aan zit te denken,een geheim spaarpotje voor haar maken zodat ik haar ,als ze op zichzelf gaat wonen,wat kan geven.
bedankt dat jullei meedenken en ervaring delen.
Groetjes,iry.
Maar zo zit het leven niet in elkaar,daar weet ikzelf alles van.
Nu heb ik het goed,en daar geniet ikzelf ook van.
Hoewel ik soms ook ineens paniek kan hebben over het geld,of mij schaam voor mijn aankopen.
Maar goed dat is een heel ander verhaal.
Misschien kan ik de bijdrage afbouwen ofzo.
Of waar ik ook aan zit te denken,een geheim spaarpotje voor haar maken zodat ik haar ,als ze op zichzelf gaat wonen,wat kan geven.
bedankt dat jullei meedenken en ervaring delen.
Groetjes,iry.
maandag 7 januari 2008 om 03:01
Ik denk dat je gewoon goed een verschil moet maken tussen studiekosten en andere kosten. Studiekosten zijn moeilijk te dragen voor haar. Dus dan heb ik het niet alleen over collegegeld, maar ook over boeken. Bij mijn studie had ik elke 8 weken nieuwe boeken nodig en dat was steeds een klap geld! Mijn ouders droegen daar dan ook vaak in bij. Ook betaalden ze mijn collegegeld (en wel eens de huur). Aangezien jouw dochter thuis blijft wonen, dus geen huur hoeft te betalen, geen eten hoeft te kopen, geen wasmiddel of andere huishoudelijke producten, kun je haar mss iets meer laten bijdragen aan studiekosten dan wat ik heb hoeven doen. Ik weet niet wat ze voor studie gaat doen, maar mss moet je er ook voor waken dat ze teveel moet werken, waardoor haar studie in het gedrang komt. Persoonlijke uitgaven (dus kleding, make-up, persoonlijke verzorgingsproducten, uitgaven bij uitgaan e.d.) mogen iig wel voor haar rekening komen, lijkt me.
Kun je niet eens een lijstje maken met alle kosten die jullie verwachten als ze gaat studeren? En dan kijken wie wat kan bijdragen?
Kun je niet eens een lijstje maken met alle kosten die jullie verwachten als ze gaat studeren? En dan kijken wie wat kan bijdragen?
maandag 7 januari 2008 om 06:37
Ik weet niet of ik wel vind dat als je je dochter geld blijft geven zij niet zelfstandig wordt en de waarde van geld kan inschatten en dat zij dat wel doet als je haar niets meer geeft.
Waar hebben wij het over. 150 Euro. In mijn ogen is dat voldoende, maar ook niet veel zeker als je ervan ook nog ziektekosten moet betalen, dan blijft er inclusief zorgtoeslag toch nog maar zo'n 75 Euro over? Nou als dat nu het verschil maakt tussen leren met geld omgaan en niet. Want van 75 Euro koop je nog steeds (niet veel) merkkleding, maar een beetje exta geld kan wel het leven net iets aangenamer maken. Volgens mij kun je ook heel goed leren wat de waarde van geld is als je niet op een houtje hoeft te bijten.
Ik vind niet dat je haar teveel verwend. Ikzelf kreeg van mijn ouders 500 Euro per maand. Dat wat dan wel alles, dus geen exta studiekosten of dergelijke meer een ik woonde niet thuis en aangezien mijn ouders te ver weg wonen kon ik ook niet ieder weekend naar huis om daar de koelkast te plunderen. En ik ben mijn ouders heel erg dankbaar en geef ze ook graag iets ervoor terug wat zij gedaan hebben, door leuke dingen voor ze te betalen of zo. Wat nog niet eens zo makkelijk is aangezien mijn ouders mij en mijn broer en zus nog steeds graag in de watten leggen. Dus ja, ik ben verwend en heb mij vaak schuldig gevoeld tegenover vrienden die nu met een torenhoge studieschuld zitten, terwijl ik het makkelijker heb gehad. Maar ik geloof toch echt niet dat het geld aan de bomen groeit en denk dat ik verantwoordelijk met mijn geld omga (sparen etc.)
Waar hebben wij het over. 150 Euro. In mijn ogen is dat voldoende, maar ook niet veel zeker als je ervan ook nog ziektekosten moet betalen, dan blijft er inclusief zorgtoeslag toch nog maar zo'n 75 Euro over? Nou als dat nu het verschil maakt tussen leren met geld omgaan en niet. Want van 75 Euro koop je nog steeds (niet veel) merkkleding, maar een beetje exta geld kan wel het leven net iets aangenamer maken. Volgens mij kun je ook heel goed leren wat de waarde van geld is als je niet op een houtje hoeft te bijten.
Ik vind niet dat je haar teveel verwend. Ikzelf kreeg van mijn ouders 500 Euro per maand. Dat wat dan wel alles, dus geen exta studiekosten of dergelijke meer een ik woonde niet thuis en aangezien mijn ouders te ver weg wonen kon ik ook niet ieder weekend naar huis om daar de koelkast te plunderen. En ik ben mijn ouders heel erg dankbaar en geef ze ook graag iets ervoor terug wat zij gedaan hebben, door leuke dingen voor ze te betalen of zo. Wat nog niet eens zo makkelijk is aangezien mijn ouders mij en mijn broer en zus nog steeds graag in de watten leggen. Dus ja, ik ben verwend en heb mij vaak schuldig gevoeld tegenover vrienden die nu met een torenhoge studieschuld zitten, terwijl ik het makkelijker heb gehad. Maar ik geloof toch echt niet dat het geld aan de bomen groeit en denk dat ik verantwoordelijk met mijn geld omga (sparen etc.)
maandag 7 januari 2008 om 06:51
Ok ze verdient nu dus 160 euro zelf (hoeveel uur is dat werken?) Het is natuurlijk ook maar de vraag hoeveel uur ze kan werken per week, hoe zwaar de studie is weet ze nog niet. Ik vind 150 euro per maand krijgen echt heel erg veel. Ik werkte vanaf mijn 16e en ben vanaf die tijd onafhankelijk geweest van mijn ouders. Ik studeer ook en ik werk 9-12 uur per week + uitwonende studiefi, daarmee betaal ik mijn collegegeld zelf, helft huur en vaste lasten, kleding etc. Ik denk dat het heel belangrijk is dat je weet hoeveel studiefi ze krijgt en hoeveel jullie moeten bijleggen. Al vind ik omdat ze haar collegegeld niet zelf hoeft te betalen, het niet noodzakelijk is dat jullie haar studiefi nog weer aanvullen. Zeg dat ze alleen een basisbeurs krijgt, 91,81 euro + 160 euro= 251,80 per maand. Dat is helemaal zo slecht nog niet hoor! Ik zou dan wel even kijken hoe dat gaat met studieboeken, dat moet ze wel incalculeren en eventueel iets met jou afspreken. Die kosten zijn nog best pittig, ik smeer die kosten meestal uit maar soms heb je een boek echt direct nodig en kan dat dus niet. Als je hierover gaat praten met haar, bouw het een beetje rustig op zodat ze niet het gevoel heeft dat ze in een keer in het diepe gegooid wordt. Ze zal waarschijnlijk wel even schrikken en misschien boos zijn, maar ze is al 18. Ze moet het toch een keertje leren. Succes!
maandag 7 januari 2008 om 06:59
Wettelijk gezien ben je onderhoudsplichting voor je kind tot zijn/haar 21ste jaar. Dus dat je nu nog dingen voor haar betaald is, even crue gezegd, zelfs haar wettelijke recht. Dat wil niet zeggen dat ze uiteraard zelf ook niet kan bijdragen in haar levensonderhoud; lijkt me alleen maar erg gezond voor haar om dat te leren. Het klinkt alsof ze zich nu nog weinig verantwoordelijkheid voelt voor haar eigen levensonderhoud. Misschien moeten jullie een plan opstellen waarin duidelijk vermeld staat wie wat betaalt en wat haar verantwoordelijkheden zijn. Je kunt haar dus met een gerust hart nog ondersteunen; het is zelfs wettelijk verplicht.
maandag 7 januari 2008 om 07:59
Zolang ze nog thuis woont, ondersteun je haar sowieso heel behoorlijk. Reken maar uit wat ze anders aan huur, eten, gas/water/licht, schoonmaak- en wasmiddelen zou uitgeven. Als ze daarnaast haar baantje en inwonende beurs heeft (samen ong. 250 dus) en haar collegegeld betaald wordt, kan ze het volgens mij net redden. Misschien kun je met haar een keer gaan zitten en een soort van budget opstellen van haar kosten volgend jaar?
Wat ik altijd heb gedaan is werken in de vakanties. Met dat geld kun je dan je boeken kopen. Ik weet niet hoeveel ze werkt, maar ik verdiende in de maand zo'n 200 euro bij in mijn eerste jaren als student. Dus ook een kwestie van een goed bijbaantje vinden.
Mocht je je schuldig voelen: ik (27/bijna student-af) ben achteraf blij dat mijn ouders me ook hebben gedwongen zelfstandig mijn boontjes te doppen (incl. collegegeld dus). Zeker toen na onze studie studenten weer thuis gingen wonen omdat ze anders te veel kosten hadden, was ik blij dat ik mezelf gewoon kon redden. En van m'n bijbaantjes heb ik bijna net zoveel geleerd als uit m'n boeken!
vwb dat stiekeme spaarpotje: dat vind ik een heel lief idee als ze op een gegeven moment op kamers wil. Als ze dat niet van plan is, zou ik het niet gaan sparen om haar over 5 jaar (als ze als het goed is zelf een baan heeft) een leuk bedrag te geven. Zeker omdat je zegt dat ze haar geld vooral aan kleding uitgeeft is het misschien een idee om de helft van haar verzekering te betalen? Ik krijg de indruk dat ze anders misschien alleen een basisverzekering neemt vanwege de kosten.
Wat ik altijd heb gedaan is werken in de vakanties. Met dat geld kun je dan je boeken kopen. Ik weet niet hoeveel ze werkt, maar ik verdiende in de maand zo'n 200 euro bij in mijn eerste jaren als student. Dus ook een kwestie van een goed bijbaantje vinden.
Mocht je je schuldig voelen: ik (27/bijna student-af) ben achteraf blij dat mijn ouders me ook hebben gedwongen zelfstandig mijn boontjes te doppen (incl. collegegeld dus). Zeker toen na onze studie studenten weer thuis gingen wonen omdat ze anders te veel kosten hadden, was ik blij dat ik mezelf gewoon kon redden. En van m'n bijbaantjes heb ik bijna net zoveel geleerd als uit m'n boeken!
vwb dat stiekeme spaarpotje: dat vind ik een heel lief idee als ze op een gegeven moment op kamers wil. Als ze dat niet van plan is, zou ik het niet gaan sparen om haar over 5 jaar (als ze als het goed is zelf een baan heeft) een leuk bedrag te geven. Zeker omdat je zegt dat ze haar geld vooral aan kleding uitgeeft is het misschien een idee om de helft van haar verzekering te betalen? Ik krijg de indruk dat ze anders misschien alleen een basisverzekering neemt vanwege de kosten.
Dat zeg ik....
maandag 7 januari 2008 om 08:06
Ik ben zelf vanaf mijn 16e al uit huis en heb vanaf toen ook mijn eigen bonen moeten doppen, dus eigenlijk heb ik geen idee wat er gebruikelijk is. Al weet ik wel dat ik het al enorm goed vind dat haar hele studie voor haar betaald wordt! Verder denk ik niet dat je al teveel moet gaan betalen en inderdaad eens om de tafel moet gaan zitten om de komende kosten te bekijken, zodat ze daar nu al meer rekening mee kan gaan houden. Verder ben ik het ook erg met Websje eens, werken in de schoolvakanties zodat de schoolboeken te betalen zijn en wellicht wanneer ze op kamers gaat de zorgverzekering betalen.
maandag 7 januari 2008 om 08:10
Het is wel verstandig om haar wat eigen verantwoordelijkheid te geven. Misschien wordt ze ook wat beter met haar geld dan!
Misschien wordt ze dan ook wat creatiever. Zo heb ik nauwelijks boeken gekocht maar in plaats daarvan:
- ze bijtijds geleend in de universiteitsbieb
- ze gecopieerd en dan in een multimap of inbinden (na verloop van tijd heb je een stel studenten gevonden die dit ook doen, en ga je gezellig samen kopieren waardoor dit zo gepiept is)
- Boeken lenen van oudere jaars. Voor een reep chocolade, een fles wijn en een keertje koken heb ik ook een aantal boeken geleend.
Als ze nog thuis woont heeft ze niet zoveel kosten, dus lijkt het me onzin dat ze nog zoveel financieel ondersteunt wordt. Ik zou haar sowieso aandringen om op kamers te gaan. Het is best leerzaam om te moeten kiezen tussen een paar biertjes, een nieuw truitje of een luxe maaltijd. En op kamers vond ik eigenlijk ook super leuk! Je krijgt veel meer mee van het studentenleven en verantwoordelijkheid.
Misschien wordt ze dan ook wat creatiever. Zo heb ik nauwelijks boeken gekocht maar in plaats daarvan:
- ze bijtijds geleend in de universiteitsbieb
- ze gecopieerd en dan in een multimap of inbinden (na verloop van tijd heb je een stel studenten gevonden die dit ook doen, en ga je gezellig samen kopieren waardoor dit zo gepiept is)
- Boeken lenen van oudere jaars. Voor een reep chocolade, een fles wijn en een keertje koken heb ik ook een aantal boeken geleend.
Als ze nog thuis woont heeft ze niet zoveel kosten, dus lijkt het me onzin dat ze nog zoveel financieel ondersteunt wordt. Ik zou haar sowieso aandringen om op kamers te gaan. Het is best leerzaam om te moeten kiezen tussen een paar biertjes, een nieuw truitje of een luxe maaltijd. En op kamers vond ik eigenlijk ook super leuk! Je krijgt veel meer mee van het studentenleven en verantwoordelijkheid.
