Werk & Studie
alle pijlers
Advies over het financiele plaatje van mijn dochter (18)
zondag 6 januari 2008 om 23:46
Hoi
Wie wil er met mij meedenken en advies geven of ervaringen delen?
Mijn dochter wordt over twee maanden 18.
Ze zit nu in het examenjaar vwo en gaat volgend studiejaar naar de uni.
Binnenkort gaat er dus financieel wat veranderen.
Ik krijg geen kinderalimentatie meer,ter vervanging gaat haar vader haar studie betalen(voor 5 jaar).Dit vinden wij allemaal een goede regeling.
Ook kinderbijslag valt weg,ter vervanging komt natuurlijk de studiefinanciering (scholierenbijdrage).
Er verplaatst dus het een en ander.
Ik heb mij er nog niet zo in verdiept(ff op de website gekeken).
Maar ik vraag mij af hoe ik het verder moet doen.
Ze krijgt nu 150 euro per maand van mij en daarnaast werkt ze (ong 160 euro).
Ik vind eigenlijk dat ze vanaf 18 het zelf moet gaan redden.
Alleen lijkt het mij ineens zo hard om haar geen 150 euro te geven terwijl ze dadelijk wel meer kosten krijgt (ziektekostenverz. studieboeken).
Aan de andere kant moet ze ook leren om voor zichzelf te zorgen.
Nu heeft ze het financieel heel goed maar ze spaart totaal niet.Ze geeft veel geld uit aan kleding.
Dadelijk zal ze op een houtje moeten bijten.
Wat is eigenlijk normaal om te doen?
Ze blijft voorlopig nog thuis wonen.
Groetjes,Iry
Wie wil er met mij meedenken en advies geven of ervaringen delen?
Mijn dochter wordt over twee maanden 18.
Ze zit nu in het examenjaar vwo en gaat volgend studiejaar naar de uni.
Binnenkort gaat er dus financieel wat veranderen.
Ik krijg geen kinderalimentatie meer,ter vervanging gaat haar vader haar studie betalen(voor 5 jaar).Dit vinden wij allemaal een goede regeling.
Ook kinderbijslag valt weg,ter vervanging komt natuurlijk de studiefinanciering (scholierenbijdrage).
Er verplaatst dus het een en ander.
Ik heb mij er nog niet zo in verdiept(ff op de website gekeken).
Maar ik vraag mij af hoe ik het verder moet doen.
Ze krijgt nu 150 euro per maand van mij en daarnaast werkt ze (ong 160 euro).
Ik vind eigenlijk dat ze vanaf 18 het zelf moet gaan redden.
Alleen lijkt het mij ineens zo hard om haar geen 150 euro te geven terwijl ze dadelijk wel meer kosten krijgt (ziektekostenverz. studieboeken).
Aan de andere kant moet ze ook leren om voor zichzelf te zorgen.
Nu heeft ze het financieel heel goed maar ze spaart totaal niet.Ze geeft veel geld uit aan kleding.
Dadelijk zal ze op een houtje moeten bijten.
Wat is eigenlijk normaal om te doen?
Ze blijft voorlopig nog thuis wonen.
Groetjes,Iry
woensdag 9 januari 2008 om 09:25
Toen mijn ouders gingen scheiden kwamen ze een allimentatieregeling overeen die door beiden verschillend werd geïnterpreteerd. Gevolg: toen ik ging studeren meende mijn vader dat hij de op grond van de wet verplichte ouderlijke bijdrage al aan mijn moeder had betaald, en mijn moeder dacht van niet. Gevolg was in ieder geval dat ik buiten de basisbeurs maar zelf aan de slag ben gegaan.
Was dat erg? Neuh. Je wordt er misschien wat sneller volwassen van, maar misschien ook wat voorzichtiger of onnodig angstig als het om geld gaat. In mijn familie komt/kwam, mede door echtscheidingen, behoorlijk diepe armoede voor, en de generatie daarna is zich het schompes gaan werken om maar vooral nooit in die situatie te belanden. Erg of niet, normaal of niet, geen idee. Maar wel te begrijpen lijkt me.
Inmiddels heb ik zelf kinderen, en verdien ik als ondernemer voldoende om niet meer dagelijks bang te zijn voor armoede. Ik heb straks dus ook de keus: laat ik de kinderen zelf hun boontjes doppen, of laat ik ze zo laat mogelijk kennis maken met de harde werkelijkheid? Een beetje van beide denk ik. Ik ben er trots op dat ik nooit mijn hand heb hoeven ophouden, dat ik mezelf onafhankelijk heb gemaakt. Maar ik ben ook dankbaar voor alle steun die ik daarbij gehad heb (ook een basisbeurs is hulp, bijvoorbeeld), en ik denk dat kinderen iets van beide mogen ervaren als ze volwassen willen worden.
woensdag 9 januari 2008 om 10:00
Hey,
Ik moet eerlijk zeggen dat ik 150euro zakgeld voor een middelbare scholier erg veel vind, want het wordt toch alleen maar uitgegeven aan kleding en uitgaan. Dus van die 150euro die ze nu per maand krijgt kan jij mooi het collegegeld betalen!
Haar uitgaven (kleding, kapper, uitgaan, boeken, zorgverzekering) kan ze dan van haar inwonende beurs doen. Ze gaat er dan wel wat op achteruit, maar met ong. 80euro per maand (en het geld dat ze zelf verdient) kan ze het wel redden en voor de boeken kan ze eventueel nog wat werken in de vakantie.
Het is trouwens wel een beetje stom dat ik het zo zeg, want mijn ouders betalen mijn zorgverzekering en boeken ook nog. Ik heb het er met hen overgehad dat ik vind dat ik dat eigenlijk zelf moet gaan betalen, maar zij vinden dat ik nog even van hun moet profiteren, zolang het nog kan.
Het hangt dus ook van jouw eigen situatie af, kan jij het geld wat je anders moet betalen aan zorgverzekering en boeken etc. zelf goed gebruiken???
Ik moet eerlijk zeggen dat ik 150euro zakgeld voor een middelbare scholier erg veel vind, want het wordt toch alleen maar uitgegeven aan kleding en uitgaan. Dus van die 150euro die ze nu per maand krijgt kan jij mooi het collegegeld betalen!
Haar uitgaven (kleding, kapper, uitgaan, boeken, zorgverzekering) kan ze dan van haar inwonende beurs doen. Ze gaat er dan wel wat op achteruit, maar met ong. 80euro per maand (en het geld dat ze zelf verdient) kan ze het wel redden en voor de boeken kan ze eventueel nog wat werken in de vakantie.
Het is trouwens wel een beetje stom dat ik het zo zeg, want mijn ouders betalen mijn zorgverzekering en boeken ook nog. Ik heb het er met hen overgehad dat ik vind dat ik dat eigenlijk zelf moet gaan betalen, maar zij vinden dat ik nog even van hun moet profiteren, zolang het nog kan.
Het hangt dus ook van jouw eigen situatie af, kan jij het geld wat je anders moet betalen aan zorgverzekering en boeken etc. zelf goed gebruiken???
woensdag 9 januari 2008 om 15:28
ben ik nou de enige die extraatjes toestoppen géén goed idee vind? Ik vind het dan verstandiger haar een kleine extra toelage te geven, zodat ze zelf geld leert verdelen. Als je luxe dingen blijft toestoppen, zal ze nooit leren sparen voor een groot bedrag in een keer. Ik had bijvoorbeeld toen ik jong was een redelijk bedrag aan kleed- en zakgeld maar daar moesten dan ook de schoenen en de winterjas vanaf. Daarvan leerde ik vooruit kijken en sparen. vriendinnen hadden kleedgeld maar hoefden daar alleen de leuke shirtjes en broeken van te kopen, sokken, ondergoed en dure dingen verschenen als vanzelf. Daar leer je toch veel minder van?
woensdag 9 januari 2008 om 16:06
Ik bedoelde met dingetjes toestoppen geen dure dingen zoals een winterjas of een tv, maar meer eens wat levensmiddelen of een kleinigheidje. En als ik erg krap zit kan ik altijd bij mijn ouders lenen (dat het kan is voor mij genoeg gemoedsrust, ik doe het nooit).
Er is voor beide manieren wat te zeggen: geef je altijd een klein bedrag of af en toe iets groots?
Naar mijn idee leer je juist sparen en vooruit kijken als je helemaal niks krijgt, omdat je het dan met minder moet doen. Je leert de waarde van geld wel kennen. Dat je af en toe iets krijgt doet daar niet aan af, het is namelijk geen zekerheid dat je wanneer je iets nodig hebt, je het dan maar van je ouders krijgt.
Ik heb bijv. ook wel eens een wasmachine gekregen maar dat was wel nadat ik er zélf voor gespaard had (dus het was dan weer een meevaller maar ik had er niet op gerekend).
Er is voor beide manieren wat te zeggen: geef je altijd een klein bedrag of af en toe iets groots?
Naar mijn idee leer je juist sparen en vooruit kijken als je helemaal niks krijgt, omdat je het dan met minder moet doen. Je leert de waarde van geld wel kennen. Dat je af en toe iets krijgt doet daar niet aan af, het is namelijk geen zekerheid dat je wanneer je iets nodig hebt, je het dan maar van je ouders krijgt.
Ik heb bijv. ook wel eens een wasmachine gekregen maar dat was wel nadat ik er zélf voor gespaard had (dus het was dan weer een meevaller maar ik had er niet op gerekend).
woensdag 9 januari 2008 om 16:12
Als je dochter elk weekend werkt, komt ze op veel hoger uit dan 160 euro neem ik aan. Meeste studenten werken ongeveer 12 uur per week. Stufi is iets van 250 euro basisbeurs dacht ik, dus daarmee kun je het normaal echt wel redden. Ze kan ook een bedrag erbij lenen. Ik moest ook alles zelf betalen en zo leer je in ieder geval wel met geld om te gaan (en soms op droog brood te leven als je weer eens te veel hebt uitgegeven ;))
maandag 14 januari 2008 om 12:57
Ik kan niet opmaken uit de post of je het financieel erg breed hebt of niet, dit maakt voor mij wel degelijk uit...
Mijn ouders waren gelukking de situatie dat ze mijn studie konden betalen (heb dus niks hoeven te lenen), mijn ouders betaalden collegeld, boeken en de huur en verzekeringen. Mijn basisbeurs mocht houden voor te eten en voor de rest moest ik gaan werken (kleding, uitgaan etc.) Ik kreeg regelmatig wat toegestop...als ik zie bij vriendinnen die niet veel krijgen (waar de ouders het gewoon niet willen betalen) zij hebben nu een studieschuld van ruim 20.000 euro.
Persoonlijk ben ik van mening als het financieel kunt heb je min of meer de plicht om je kind ook te helpen als zij/hij nog studeert. Zelf zal ik dit zeker doen.
Mijn ouders waren gelukking de situatie dat ze mijn studie konden betalen (heb dus niks hoeven te lenen), mijn ouders betaalden collegeld, boeken en de huur en verzekeringen. Mijn basisbeurs mocht houden voor te eten en voor de rest moest ik gaan werken (kleding, uitgaan etc.) Ik kreeg regelmatig wat toegestop...als ik zie bij vriendinnen die niet veel krijgen (waar de ouders het gewoon niet willen betalen) zij hebben nu een studieschuld van ruim 20.000 euro.
Persoonlijk ben ik van mening als het financieel kunt heb je min of meer de plicht om je kind ook te helpen als zij/hij nog studeert. Zelf zal ik dit zeker doen.
maandag 14 januari 2008 om 15:03
Voor een thuiswonende is de basisbeurs 125 euro.
Als je ouders kunnen bijdragen is het natuurlijk leuk, maar ik vinddat je als ouder je niet verplicht moet volene om meerbij te dragen dan je moet van het IBG. Een studie is ook een investering in de toekomst, om later een goede ban tekrijgen en die investering mag best van de student komen ipv handje ophoude bij de ouders. Een studielening hoeft helemaal niet dramatisch hoog te worden als je niet al teveel studievertraging oploopt.
Als je ouders kunnen bijdragen is het natuurlijk leuk, maar ik vinddat je als ouder je niet verplicht moet volene om meerbij te dragen dan je moet van het IBG. Een studie is ook een investering in de toekomst, om later een goede ban tekrijgen en die investering mag best van de student komen ipv handje ophoude bij de ouders. Een studielening hoeft helemaal niet dramatisch hoog te worden als je niet al teveel studievertraging oploopt.
maandag 14 januari 2008 om 16:51
Hoi,
Ik vind 150e die ze nu krijgt ook wel veel hoor! Aangezien ze idd geen huur/eten/vaste lasten van heeft. Mijn eigen ervaring is dat je tijdens de meeste studies wel een bijbaantje kan nemen (ja uitzonderingen zijn er natuurlijk altijd, maar we weten niet wat ze wil gaan studeren).
Mijn ouders hebben het zelf best goed. Ik ook daardoor, in die zin dat ze mijn boeken en collegegeld betalen. Toen ik thuis woonde hoefde ik niks te betalen, zodra ik het huis uitging moest ik zelf opdraaien voor eigen huur/eten/enz, zonder ouderbijdrage. Vond ik ook logisch, want het was toen ook mijn eigen keuze om op mezelf te gaan wonen en dan kan je niet verwachten dat ze alles blijven betalen. Kostgeld o.i.d. ben ik zelf niet zo'n voorstander van. Of tenminste, ik zou het niet aan mijn kind vragen (als ik zelf het geld kon missen natuurlijk). Tenzij ze pas op hun 38e ofzo het huis uitgaan maar dat is weer een ander verhaal haha.
Denk dat het veel uitmaakt wat voor soort kind je eigen kind is. Ik koop bijv nooit merkkleding e.d. en als ik dan een keer echt niet uitkom met mijn geld dan kan ik altijd bij mijn ouders aankloppen. Dan weet ik ook dat het niet mijn 'schuld' is zegmaar. Maar zoals al bij anderen gezegd, ook bij mij gebeurd dit bijna nooit, maar wel fijn om te weten dat het eventueel zou kunnen.
Ik zou het wel zonde vinden om mijn zoon of dochter met een studieschuld op te zadelen, alleen maar om ze te leren met geld om te gaan.
Ik vind 150e die ze nu krijgt ook wel veel hoor! Aangezien ze idd geen huur/eten/vaste lasten van heeft. Mijn eigen ervaring is dat je tijdens de meeste studies wel een bijbaantje kan nemen (ja uitzonderingen zijn er natuurlijk altijd, maar we weten niet wat ze wil gaan studeren).
Mijn ouders hebben het zelf best goed. Ik ook daardoor, in die zin dat ze mijn boeken en collegegeld betalen. Toen ik thuis woonde hoefde ik niks te betalen, zodra ik het huis uitging moest ik zelf opdraaien voor eigen huur/eten/enz, zonder ouderbijdrage. Vond ik ook logisch, want het was toen ook mijn eigen keuze om op mezelf te gaan wonen en dan kan je niet verwachten dat ze alles blijven betalen. Kostgeld o.i.d. ben ik zelf niet zo'n voorstander van. Of tenminste, ik zou het niet aan mijn kind vragen (als ik zelf het geld kon missen natuurlijk). Tenzij ze pas op hun 38e ofzo het huis uitgaan maar dat is weer een ander verhaal haha.
Denk dat het veel uitmaakt wat voor soort kind je eigen kind is. Ik koop bijv nooit merkkleding e.d. en als ik dan een keer echt niet uitkom met mijn geld dan kan ik altijd bij mijn ouders aankloppen. Dan weet ik ook dat het niet mijn 'schuld' is zegmaar. Maar zoals al bij anderen gezegd, ook bij mij gebeurd dit bijna nooit, maar wel fijn om te weten dat het eventueel zou kunnen.
Ik zou het wel zonde vinden om mijn zoon of dochter met een studieschuld op te zadelen, alleen maar om ze te leren met geld om te gaan.
dinsdag 15 januari 2008 om 00:16
Ik heb niet alle berichten gelezen, maar zal even uitleggen hoe het bij mij is gegaan/gaat (ben nog student).
Zolang ik op de middelbare school zat, hebben mij ouders alles (althans, alle noodzakelijke dingen. Voor de "leuke dingen" moest ook ik gewoon werken) voor me betaald. Ook toen ik 18 was. Het geld wat ik toen van de IB-groep kreeg moest ik wel afstaan.
Toen ik ging studeren veranderde er inderdaad het een en ander (ik ging overigens meteen het huis uit). Vanaf toen kreeg ik elke maand een vast bedrag van m'n ouders (wat ze in de jaren ervoor voor me gespaard hadden) en moest het verder zelf maar zien te redden.
Omdat ik de oudste ben en het voor mijn ouders ook allemaal nog een beetje aftasten was of het wel zou werken, heeft mijn vader me gevraagd de eerste maanden een huishoudboekje bij te houden (ofwel: een overzicht van al m'n inkomsten en uitgaven). Zo kon ik zelf bekijken of ik een beetje rond kon komen met de inkomsten die ik had. Zo niet: dan kon ik hem ook laten zien dat het niet ging.
Maar ik heb me altijd prima gered. Nou ben ik ook niet iemand die heel veel geld uitgeeft, maar juist iemand die gemakkelijk spaart, dus dat is misschien niet helemaal vergelijkbaar.
Verder wil ik voor één ding wel even waarschuwen. Mijn ouders hebben er nooit onderscheid in gemaakt, maar wat je uit moet geven aan boeken verschilt heel erg per studie. Ik doe een studie waarbij ik nu (na 4,5 jaar) net 1 plank vol heb. Maar er zijn ook studies waar je, zoals volgens mij al eerder is gezegd, ieder kwartaal voor honderden euro's aan boeken moet kopen.
Zolang ik op de middelbare school zat, hebben mij ouders alles (althans, alle noodzakelijke dingen. Voor de "leuke dingen" moest ook ik gewoon werken) voor me betaald. Ook toen ik 18 was. Het geld wat ik toen van de IB-groep kreeg moest ik wel afstaan.
Toen ik ging studeren veranderde er inderdaad het een en ander (ik ging overigens meteen het huis uit). Vanaf toen kreeg ik elke maand een vast bedrag van m'n ouders (wat ze in de jaren ervoor voor me gespaard hadden) en moest het verder zelf maar zien te redden.
Omdat ik de oudste ben en het voor mijn ouders ook allemaal nog een beetje aftasten was of het wel zou werken, heeft mijn vader me gevraagd de eerste maanden een huishoudboekje bij te houden (ofwel: een overzicht van al m'n inkomsten en uitgaven). Zo kon ik zelf bekijken of ik een beetje rond kon komen met de inkomsten die ik had. Zo niet: dan kon ik hem ook laten zien dat het niet ging.
Maar ik heb me altijd prima gered. Nou ben ik ook niet iemand die heel veel geld uitgeeft, maar juist iemand die gemakkelijk spaart, dus dat is misschien niet helemaal vergelijkbaar.
Verder wil ik voor één ding wel even waarschuwen. Mijn ouders hebben er nooit onderscheid in gemaakt, maar wat je uit moet geven aan boeken verschilt heel erg per studie. Ik doe een studie waarbij ik nu (na 4,5 jaar) net 1 plank vol heb. Maar er zijn ook studies waar je, zoals volgens mij al eerder is gezegd, ieder kwartaal voor honderden euro's aan boeken moet kopen.
dinsdag 15 januari 2008 om 03:12
Hoi Allemaal.
Wat betreft mijn iegen financiele situatie.
Die is heel lang niet zo breed geweest.
Ik(en haar vader) hebben dus nooit echt kunnen sparen voor later.
Inmiddels zijn wij niet meer samen,waardoor mijn financiele plaatje nog meer achteruit ging.
Inmiddels heb ik al 6 jaar een vriend en daardoor het financieel een stuk beter.
dat wil zeggen,hij zorgt eigenlijk financieel voor het onderhoud.
Gezien hij een flink inkomen heeft wonen we dus mooi (overigens zit daar ook flink wat geld van mij in omdat ik al heel lang in het bezit was van een koopwonig,dus veel overwaarde),gaan op vakantie,en is de kast altijd goed gevuld.
Ikzelf heb een wao uitkering en daarnaast kinder allimentatie (o ja en kinderbijslag)
Tot op heden zorg ik financieel voor mijn eigen uitgaven en van de kids(daarnaast ook regelmatig wat boodschappen)
Dit is eigenlijk nooit zo afgesproken maar zo heb ik het altijd gewoon gedaan en dat voelt ook goed.Dit ging ook prima want doordat ik verder geen vaste lasten hoef te betalen had ik ruimte genoeg.
Mijn vriend vind het overigens onzin en als ik niet uitkom vangt hij dat op .Hij vind het 1 pot nat, en mijn kids en onze zoon ziet hij gewoon als 1 gezin (hij is ook echt een engel)
Waarschijnlijk ga ik dat dadelijk niet meer redden
Mijn financiele plaatje verandert dus ook binnenkort.
Mijn dochter heeft(besef ik nu) veel te besteden.
Toen ze is gaan werken heb ik mijn bijdrage eigenlijk nooit aangepast,vandaar.
Ik vind het gewoon een lastige kwestie.
Ze heeft de laatste 2 jaar lekker genoten van haar geld en ik heb daar niet veel aandacht aan geschonken(dat vind ik nu wel een fout)
Ze koopt graag kleding (niet eens merk of duur,maar wel veel,haha)
Maar dat kan ik ook doen op zijn tijd.
Wel roep ik allang dat ze beter kan gaan sparen,en daar wringt de schoen een beetje,dat doet ze niet.
Vandaar dat ik ook denk dat dit het moment is om haar eens met de neus op de feiten te drukken,geld groeit niet aan de boom en niets is vanzelfsprekend.
Maarja..dan gaat mijn moedergeweten weer knagen,vandaar mijn twijfel.
Haar vader heeft het overigens ook geen geldboom en ik vind het dus ,gezien hij toch haar studie gaat betalen, ook wel als een soort respect daarvoor,belangrijk dat ze eigen initiatief en inzet toont.
En ik denk dat ze er wat van gaat leren(hoop ik).
Ze begrijpt het overigens goed en wil dat ook wel.
Maar ze maakt zich constant zorgen daarover,een stap terug doen is natuurlijk voor iedereen moeilijk.
Ik heb veel aan de reacties hier.
Jj2,dat huishoudboekje vind ik een geweldig idee!
Misschien een beetje een warrig verhaal.
het komt er op neer dat we haar best financieel kunnen steunen,maar dat dat ook weer niet super makkelijk gaat.
Bovendien heb ik nog twee kids en vind ik het niet eerlijk dat hun daar dan de gevolgen van moeten gaan dragen.
Mijn dochter heeft altijd genoeg gekregen en dat wil ik hun niet ontnemen omdat het geld ineens allemaal naar haar toe zou gaan.(snappen jullie dat idee?)
Ik denk dat ik er wel uit ben en haar dus eigen financiele verantwoordelijkheid ga geven. daarnaast zullen we bijspringen als het nodig is,en ga ik dat idee van het huishoudboekje invoeren om dat te verantwoorden.
Zolang ze thuis woont,zal ze zich verder idd toch al geen zorgen hoeven te maken over onderdak, eten,toilletspullen,vakanties e.d.
Maar dat zal ze zich vast realiseren.
iedereen bedankt voor het reageren!
Wat betreft mijn iegen financiele situatie.
Die is heel lang niet zo breed geweest.
Ik(en haar vader) hebben dus nooit echt kunnen sparen voor later.
Inmiddels zijn wij niet meer samen,waardoor mijn financiele plaatje nog meer achteruit ging.
Inmiddels heb ik al 6 jaar een vriend en daardoor het financieel een stuk beter.
dat wil zeggen,hij zorgt eigenlijk financieel voor het onderhoud.
Gezien hij een flink inkomen heeft wonen we dus mooi (overigens zit daar ook flink wat geld van mij in omdat ik al heel lang in het bezit was van een koopwonig,dus veel overwaarde),gaan op vakantie,en is de kast altijd goed gevuld.
Ikzelf heb een wao uitkering en daarnaast kinder allimentatie (o ja en kinderbijslag)
Tot op heden zorg ik financieel voor mijn eigen uitgaven en van de kids(daarnaast ook regelmatig wat boodschappen)
Dit is eigenlijk nooit zo afgesproken maar zo heb ik het altijd gewoon gedaan en dat voelt ook goed.Dit ging ook prima want doordat ik verder geen vaste lasten hoef te betalen had ik ruimte genoeg.
Mijn vriend vind het overigens onzin en als ik niet uitkom vangt hij dat op .Hij vind het 1 pot nat, en mijn kids en onze zoon ziet hij gewoon als 1 gezin (hij is ook echt een engel)
Waarschijnlijk ga ik dat dadelijk niet meer redden
Mijn financiele plaatje verandert dus ook binnenkort.
Mijn dochter heeft(besef ik nu) veel te besteden.
Toen ze is gaan werken heb ik mijn bijdrage eigenlijk nooit aangepast,vandaar.
Ik vind het gewoon een lastige kwestie.
Ze heeft de laatste 2 jaar lekker genoten van haar geld en ik heb daar niet veel aandacht aan geschonken(dat vind ik nu wel een fout)
Ze koopt graag kleding (niet eens merk of duur,maar wel veel,haha)
Maar dat kan ik ook doen op zijn tijd.
Wel roep ik allang dat ze beter kan gaan sparen,en daar wringt de schoen een beetje,dat doet ze niet.
Vandaar dat ik ook denk dat dit het moment is om haar eens met de neus op de feiten te drukken,geld groeit niet aan de boom en niets is vanzelfsprekend.
Maarja..dan gaat mijn moedergeweten weer knagen,vandaar mijn twijfel.
Haar vader heeft het overigens ook geen geldboom en ik vind het dus ,gezien hij toch haar studie gaat betalen, ook wel als een soort respect daarvoor,belangrijk dat ze eigen initiatief en inzet toont.
En ik denk dat ze er wat van gaat leren(hoop ik).
Ze begrijpt het overigens goed en wil dat ook wel.
Maar ze maakt zich constant zorgen daarover,een stap terug doen is natuurlijk voor iedereen moeilijk.
Ik heb veel aan de reacties hier.
Jj2,dat huishoudboekje vind ik een geweldig idee!
Misschien een beetje een warrig verhaal.
het komt er op neer dat we haar best financieel kunnen steunen,maar dat dat ook weer niet super makkelijk gaat.
Bovendien heb ik nog twee kids en vind ik het niet eerlijk dat hun daar dan de gevolgen van moeten gaan dragen.
Mijn dochter heeft altijd genoeg gekregen en dat wil ik hun niet ontnemen omdat het geld ineens allemaal naar haar toe zou gaan.(snappen jullie dat idee?)
Ik denk dat ik er wel uit ben en haar dus eigen financiele verantwoordelijkheid ga geven. daarnaast zullen we bijspringen als het nodig is,en ga ik dat idee van het huishoudboekje invoeren om dat te verantwoorden.
Zolang ze thuis woont,zal ze zich verder idd toch al geen zorgen hoeven te maken over onderdak, eten,toilletspullen,vakanties e.d.
Maar dat zal ze zich vast realiseren.
iedereen bedankt voor het reageren!
dinsdag 15 januari 2008 om 12:41
Hoi Iry, fijn dat de reacties je hebben geholpen. Ik zou haar in ieder geval een gedeelte van haar inkomsten verplicht laten sparen. Straks wil ze misschien op kamers en dan moet er ook weer van alles worden aangeschaft.
Ik vond het erg moeilijk om te sparen en was blij dat ik een verplichte zilvervloot had, waar ik, toen ik ging samenwonen, toch wat dingen van kon gaan aanschaffen.
Succes ermee!
Ik vond het erg moeilijk om te sparen en was blij dat ik een verplichte zilvervloot had, waar ik, toen ik ging samenwonen, toch wat dingen van kon gaan aanschaffen.
Succes ermee!
