Werk & Studie
alle pijlers
Altijd strijd met managers
dinsdag 23 maart 2021 om 21:05
Ik heb behoefte om even te spuien bij jullie, aangezien jullie mij al jaren kennen en de spiegel voor houden (ook al wil ik het soms niet lezen).
Ik heb strijd met mijn manager.
Ik moet aan een aantal punten werken, maar daar ben ik het niet mee eens. Ik kreeg te horen dat ik niet ambitieus ben en niet met frisse ideeën kom. Ik voer mijn werk uit en ik ga naar huis.
Ik heb er toch moeite mee. Het lijkt wel een terugkomend fenomeen dat ik strijd heb met managers. Ik had aangegeven dat ik geen ambitie heb omdat ik een kind heb en die gaat nu voor. Manager riep, dat is een dom excuus er zijn legio vrouwen die aan hun carrière werken en kinderen hebben.
Ik werk in de sales.
Ik denk erover om mij om te laten scholen naar de zorg.
Ik vraag mij toch af waar die strijd vandaan komt. Ik kan niet tegen autoriteit, lijkt het wel.
Ik heb strijd met mijn manager.
Ik moet aan een aantal punten werken, maar daar ben ik het niet mee eens. Ik kreeg te horen dat ik niet ambitieus ben en niet met frisse ideeën kom. Ik voer mijn werk uit en ik ga naar huis.
Ik heb er toch moeite mee. Het lijkt wel een terugkomend fenomeen dat ik strijd heb met managers. Ik had aangegeven dat ik geen ambitie heb omdat ik een kind heb en die gaat nu voor. Manager riep, dat is een dom excuus er zijn legio vrouwen die aan hun carrière werken en kinderen hebben.
Ik werk in de sales.
Ik denk erover om mij om te laten scholen naar de zorg.
Ik vraag mij toch af waar die strijd vandaan komt. Ik kan niet tegen autoriteit, lijkt het wel.
duchessmeganmarkle wijzigde dit bericht op 23-03-2021 21:08
6.12% gewijzigd
donderdag 25 maart 2021 om 12:59
Ja. Het is ook weer niet zo dat ik hetgeen wat ik van huis uit heb meegekregen alleen maar negatief vind, integendeel. Ik heb op veel vlakken ook profijt van de dingen die ik heb meegekregen en zou graag willen dat mijn kinderen dat ook overnemen.Lelietje-van-Dalen schreef: ↑25-03-2021 12:47Misschien FV. Maar besef je wel dat je dit daarmee ook doorgeeft aan je kind?
Am Yisrael Chai!
donderdag 25 maart 2021 om 13:28
Ik hoop niet dat je kinderen daardoor diezelfde druk ervaren maar het gevoel hebben daar vrij in te kunnen kiezen.fashionvictim schreef: ↑25-03-2021 12:59Ja. Het is ook weer niet zo dat ik hetgeen wat ik van huis uit heb meegekregen alleen maar negatief vind, integendeel. Ik heb op veel vlakken ook profijt van de dingen die ik heb meegekregen en zou graag willen dat mijn kinderen dat ook overnemen.
Zou jij het trekken als je kind dit alles loslaat en voor de hierboven relaxtere huishoudstrategie zou kiezen? Dus niet vervuilen, maar 1x per week dweilen en vier keer per week douchen bijvoorbeeld?
donderdag 25 maart 2021 om 13:49
Ik denk dat het voor TO wel handig/belangrijk is om te weten dat dus NIET alle (alleenstaande) moeders alle ballen in de lucht houden op 100%fashionvictim schreef: ↑25-03-2021 12:06Ik denk dat je onderschat hoe moeilijk het is om denkbeelden en patronen die je vanaf je geboorte mee hebt gekregen los te laten. Ik ben zelf door de Coronalockdown ook onderuit gegaan en ook bij mij valt op hoe hardnekkig het voorbeeld dat ik van mijn eigen moeder gekregen heb en hoe streng de verwachtingen die ik van mezelf heb zijn.
Om een voorbeeldje te noemen: vanochtend deed ik mijn kleuter een ongestreken broek aan. Ik krijg daar dan letterlijk fysiek stress van, van het feit dat ze ongestreken kleren aan heeft.
Als ik jouw post lees over je kind maar 2 keer per week douchen, ervaar ik ook fysieke stress, en daar bovenop ook fysieke afkeuring. Niet zozeer dat ik dat voor jou afkeur, moet je natuurlijk zelf weten, maar het is ondenkbaar dat ik mijn eigen kind maar 2 keer per week zou douchen. Ik denk serieus dat ik daar hartklachten van zou krijgen van de stress.
Mijn geheim of remedie is juist om binnen die strenge verwachtingen van mezelf een soort acceptabel minimum te vinden - en me verder neer te leggen bij het feit dat wat mijn absolute minimum is, voor de meeste mensen juist een extreem maximum is. Dat is dan maar wat het is, ik heb immers niet mezelf gemaakt en kan er ook niks aan doen dat ik dit nu eenmaal van huis uit heb meegekregen.
en dat ze moet kijken waarom haar verwachtingen van zichzelf zijn zoals ze zijn, of ze daar in kan minderen en zo nee, waar de energie dan vandaan gaat komen.
Als ook: of ze op de juiste plek zit qua werk, het kunnen heerlijke uren zijn zonder kind waarbij je energie krijgt van meedenken, uitvoeren en bezig zijn.
Daarnaast denk ik ook dat voor TO er een enorm energie-lek zit in haar emoties naar het alleenstaand zijn, haar ex en huidige situatie. (en dat snap ik!) daar bewust van zijn en leren meer los te laten gaat je ook helpen.
donderdag 25 maart 2021 om 13:49
Of kiezen om er aan vast te houden, maar het dan ook WILLEN en niet MOETEN van jezelf.Doreia* schreef: ↑25-03-2021 12:57Die conditioneringen krijg je er alleen maar af als je:
1. De conditionering niet langer opgelegd wil hebben op jezelf.
2. KIEST om het anders te willen doen.
3. Te accepteren dat je daarmee waarschijnlijk strijd gaat krijgen met de mensen die deze conditionering bij jou in stand willen houden.
Voor zowel DMM als FV ter overdenking, hoeft niet hier beantwoord te worden:
Welke mensen zitten er in je hoofd, die jou laten doen wat je nu doet?
Hebben deze mensen het recht om jou zo als een puppet te laten bewegen en je leven te laten leiden? En wat nu als je een andere keuze zou maken, eentje die je zélf zou kiezen, zonder de stemmen in je hoofd, maar met de stem van je hart, buik en intuïtie?
donderdag 25 maart 2021 om 14:11
Hier ben ik het ontzettend mee eens.
Am Yisrael Chai!
donderdag 25 maart 2021 om 14:17
Ik krijg accuut een hartaanval bij het idee dat ik mijn kinderen gestreken kleding aan moet doen. En dat ik dat moet strijken.fashionvictim schreef: ↑25-03-2021 12:59Ja. Het is ook weer niet zo dat ik hetgeen wat ik van huis uit heb meegekregen alleen maar negatief vind, integendeel. Ik heb op veel vlakken ook profijt van de dingen die ik heb meegekregen en zou graag willen dat mijn kinderen dat ook overnemen.
Die kids zijn na 1 seconde gekreukt en of vies? Tenminste de mijne wel!
Mijn oma was zo: ik mocht amper bewegen of spelen want stel m’n kleren werden gekreukt/vies. Wat een stress dat je je kinderen dan oplegt. Zelfs al zei ze het niet: ik wist dat oma alles weer zou wassen en weer zou gaan strijken. Wat een schuldgevoel dat dat voor mij gaf
als klein kind moet je dat soort gevoelens over zoiets toch niet willen? Mijn moeder heeft van strijken (en andere dingen, zoals zélf je huishouden moeten doen) afstand genomen. Met als resultaat dat ik NOOIT strijk. Ik heb blouses voor m’n werk die ik nat uit hang en daarna trek ik er toch een jas(je) over aan dus springt accuut de kreuk er weer in.
Mensen die bij mijn oma op bezoek kwamen zeiden achteraf toen ze overleden was: het leek wel een museum, alles was schoon en kreukloos. Je zag bijna niet dat er mensen wonen. Heb je daar als kind (ik kwam daar vaak) nooit last van gehad?
Pas toen ik me dat realiseerde kon ik dat gevoel als moeder om alles netjes te hebben ook parkeren.
Ja, ik leef in een huis waar gewoond én gespeeld én geknoeid wordt. Maar nee het is geen museum, en ik ben menselijk dus na 20 doe ik alleen de vaatwasser en voor de rest vind ik het gezegend. De hulp sopt en boent 1x per week, en de wcs badkamer doe ik iedere dag even als ik er toch ben, en keuken haal ik na t koken een sopje over het aanrecht en fornuis. Als mijn bezoek er last van heeft dat ik niet elke dag álles sop kom ik wel jouw kant op, of we spreken buiten af.
Maar ik ben GEEN museum.
Een zebra is geen paard met strepen
donderdag 25 maart 2021 om 14:49
Om met je startvraag te beginnen: op het moment dat jij aangeeft dat je áltijd strijd ervaart met managers, dan denk ik dat dat helaas toch komt door je eigen gedrag. Eens een keertje geen klik hebben met een leidinggevende kan natuurlijk. Maar als je bij verschillende leidinggevenden telkens weer in een strijd belandt, dan is er iets in jouw gedrag op het werk wat dit uitlokt. Dat is misschien vervelend om te lezen.
Ik denk op zich niet dat iedereen ambitieus moet zijn in de zin van: 'door willen groeien'. Als jij tevreden bent in je functie, hoef je volgens mij niet per se te streven naar een 'hogere functie'. Maar wat in zijn algemeenheid wel zo is, is dat de wereld snel verandert en dat er van medewerkers dus ook wordt verwacht dat zij zich blijven ontwikkelen - óók in hun eigen functie. Een administratief medewerker werkte vroeger misschien met dossiermappen en -kasten, nu gaat het merendeel digitaal. Ook in precies dezelfde functie moet die persoon zich dus blijven ontwikkelen. Je geeft aan dat je in de sales werkt, ook dat klinkt mij in de oren als vak dat niet hetzelfde is als 20 jaar geleden, niet als 10 jaar geleden en misschien zelfs wel niet als één jaar geleden, omdat er bijvoorbeeld nieuwe producten zijn ontwikkeld, je gebruik maakt van andere systemen en de klantverwachtingen anders zijn geworden. Ik vind het in zoverre dus ook heel begrijpelijk dat een leidinggevende je vraagt je te ontwikkelen in je eigen vakgebied. Waar ik het dus best begrijpelijk vind dat je bij je leidinggevende aangeeft dat je om reden X, Y en Z geen andere functie ambieert, vind ik het van je leidinggevende andersom zeer begrijpelijk dat hij of zij wél verwacht dat je je doorontwikkelt in je functie.
Je geeft heel concreet aan dat je leidinggevende wil dat je met frisse ideeën komt. Ook dat kan ik me, gezien bovenstaande, dus best voorstellen. Als ik je berichten zo lees dan neem je niet of weinig deel aan overleggen, heb je weinig inbreng. Maar die inbreng wél hebben hoort volgens mij ook gewoon bij je werk. En als je dat op het moment dus niet doet, kan ik me goed voorstellen dat je leidinggevende aangeeft dat je je hierin moet ontwikkelen. Volgens mij heeft dat niets met 'ambitieus zijn' te maken, maar gewoon met je werk goed doen en bij blijven bij ontwikkelingen.
Ik vind dat je wat negatief over je collega's spreekt, die 'jonkies die staan te schreeuwen en vanzelf op hun bek gaan'. Dat negatieve gevoel richting je collega's valt misschien wel veel meer op dan jij zelf denkt. Het is nogal lastig dit soort gedachten nooit te laten merken.
Ik zou nog een keer het gesprek met je leidinggevende aangaan en dan eens echt goed naar elkaar luisteren. Dat houdt in dat je óók openstaat voor de feedback die je krijgt. En als je uiteindelijk concludeert dat de functie niet meer bij je past, of op dit moment niet in je leven past, dan kan je natuurlijk altijd op zoek naar wat anders. Je zit er niet vastgeketend, dat hoop ik toch tenminste
Ik denk op zich niet dat iedereen ambitieus moet zijn in de zin van: 'door willen groeien'. Als jij tevreden bent in je functie, hoef je volgens mij niet per se te streven naar een 'hogere functie'. Maar wat in zijn algemeenheid wel zo is, is dat de wereld snel verandert en dat er van medewerkers dus ook wordt verwacht dat zij zich blijven ontwikkelen - óók in hun eigen functie. Een administratief medewerker werkte vroeger misschien met dossiermappen en -kasten, nu gaat het merendeel digitaal. Ook in precies dezelfde functie moet die persoon zich dus blijven ontwikkelen. Je geeft aan dat je in de sales werkt, ook dat klinkt mij in de oren als vak dat niet hetzelfde is als 20 jaar geleden, niet als 10 jaar geleden en misschien zelfs wel niet als één jaar geleden, omdat er bijvoorbeeld nieuwe producten zijn ontwikkeld, je gebruik maakt van andere systemen en de klantverwachtingen anders zijn geworden. Ik vind het in zoverre dus ook heel begrijpelijk dat een leidinggevende je vraagt je te ontwikkelen in je eigen vakgebied. Waar ik het dus best begrijpelijk vind dat je bij je leidinggevende aangeeft dat je om reden X, Y en Z geen andere functie ambieert, vind ik het van je leidinggevende andersom zeer begrijpelijk dat hij of zij wél verwacht dat je je doorontwikkelt in je functie.
Je geeft heel concreet aan dat je leidinggevende wil dat je met frisse ideeën komt. Ook dat kan ik me, gezien bovenstaande, dus best voorstellen. Als ik je berichten zo lees dan neem je niet of weinig deel aan overleggen, heb je weinig inbreng. Maar die inbreng wél hebben hoort volgens mij ook gewoon bij je werk. En als je dat op het moment dus niet doet, kan ik me goed voorstellen dat je leidinggevende aangeeft dat je je hierin moet ontwikkelen. Volgens mij heeft dat niets met 'ambitieus zijn' te maken, maar gewoon met je werk goed doen en bij blijven bij ontwikkelingen.
Ik vind dat je wat negatief over je collega's spreekt, die 'jonkies die staan te schreeuwen en vanzelf op hun bek gaan'. Dat negatieve gevoel richting je collega's valt misschien wel veel meer op dan jij zelf denkt. Het is nogal lastig dit soort gedachten nooit te laten merken.
Ik zou nog een keer het gesprek met je leidinggevende aangaan en dan eens echt goed naar elkaar luisteren. Dat houdt in dat je óók openstaat voor de feedback die je krijgt. En als je uiteindelijk concludeert dat de functie niet meer bij je past, of op dit moment niet in je leven past, dan kan je natuurlijk altijd op zoek naar wat anders. Je zit er niet vastgeketend, dat hoop ik toch tenminste
There is freedom waiting for you, on the breezes of the sky, and you ask: "What if I fall?" Oh but my darling, what if you fly? - Erin Hanson
donderdag 25 maart 2021 om 15:31
Tja, ik herken niets van wat jij over je oma beschrijft en vind het ook wat irritant dat als je aangeeft je kleding te strijken men altijd met dit soort onzinnige teksten over wonen in een museum aankomt. Ik ga rustig tuinieren in mijn gestreken kleding hoor en mijn kinderen mogen uiteraard vies worden, daar hebben we een wasmachine en een badkamer voor.Jamaarhoe schreef: ↑25-03-2021 14:17Ik krijg accuut een hartaanval bij het idee dat ik mijn kinderen gestreken kleding aan moet doen. En dat ik dat moet strijken.
Die kids zijn na 1 seconde gekreukt en of vies? Tenminste de mijne wel!
Mijn oma was zo: ik mocht amper bewegen of spelen want stel m’n kleren werden gekreukt/vies. Wat een stress dat je je kinderen dan oplegt. Zelfs al zei ze het niet: ik wist dat oma alles weer zou wassen en weer zou gaan strijken. Wat een schuldgevoel dat dat voor mij gaf
Met als resultaat dat ik NOOIT strijk. Ik heb blouses voor m’n werk die ik nat uit hang en daarna trek ik er toch een jas(je) over aan dus springt accuut de kreuk er weer in.
Mensen die bij mijn oma op bezoek kwamen zeiden achteraf toen ze overleden was: het leek wel een museum, alles was schoon en kreukloos. Je zag bijna niet dat er mensen wonen. Heb je daar als kind (ik kwam daar vaak) nooit last van gehad?
Pas toen ik me dat realiseerde kon ik dat gevoel als moeder om alles netjes te hebben ook parkeren.
Ja, ik leef in een huis waar gewoond én gespeeld én geknoeid wordt. Maar nee het is geen museum, en ik ben menselijk dus na 20 doe ik alleen de vaatwasser en voor de rest vind ik het gezegend. De hulp sopt en boent 1x per week, en de wcs badkamer doe ik iedere dag even als ik er toch ben, en keuken haal ik na t koken een sopje over het aanrecht en fornuis. Als mijn bezoek er last van heeft dat ik niet elke dag álles sop kom ik wel jouw kant op, of we spreken buiten af.
Maar ik ben GEEN museum.
Am Yisrael Chai!
donderdag 25 maart 2021 om 15:53
Maar je geeft aan dat je er op een gegeven moment min of meer van bent doorgedraaid omdat het te veel was als alleenstaande moeder met ook nog een kind met gezondheidsproblemen. Ik neem aan dat je dat toch niet wil meegeven.fashionvictim schreef: ↑25-03-2021 12:59Ja. Het is ook weer niet zo dat ik hetgeen wat ik van huis uit heb meegekregen alleen maar negatief vind, integendeel. Ik heb op veel vlakken ook profijt van de dingen die ik heb meegekregen en zou graag willen dat mijn kinderen dat ook overnemen.
Daarnaast lijkt het er bij TO op dat ze ook op het punt zit dat de energie op is. Wat niet heel gek is met scheiding, huilbaby, stress over werk, etc. Dan kan je het je toch niet blijven permitteren om 2,5 uur per dag aan je huishouden te blijven besteden? Dan flikker je binnen afzienbare tijd gewoon om. Twee keer per dag in bad is overigens ook gewoon echt slecht voor een (kinder)huid.
donderdag 25 maart 2021 om 16:25
Huh? Dat zei ik niet en bedoelde ik ook niet. DMM vroeg hoe andere alleenstaande moeders de boel draaiend hielden en ik antwoordde "niet, ik hield het niet altijd draaiend". Daarmee bedoelde ik dat het niet altijd mogelijk was om kind en werk te combineren, niet dat ik doorgedraaid was. Ik heb toen mijn oudste zo klein was en vaak ziek een tijd niet gewerkt, daar doelde ik op.
Am Yisrael Chai!
donderdag 25 maart 2021 om 17:16
Gelukkig maarfashionvictim schreef: ↑25-03-2021 15:31Tja, ik herken niets van wat jij over je oma beschrijft en vind het ook wat irritant dat als je aangeeft je kleding te strijken men altijd met dit soort onzinnige teksten over wonen in een museum aankomt. Ik ga rustig tuinieren in mijn gestreken kleding hoor en mijn kinderen mogen uiteraard vies worden, daar hebben we een wasmachine en een badkamer voor.
mijn oma had het altijd erg zwaar met al haar huishoudelijke taken (ál het strijkwerk wat er lag, élke keer alles netjes) en dat zei ze regelmatig, en als ze het niet zei dan voelden we dat allemaal wel.Ik ben blij dat jij dat gevoel van stress wat je voelt over het niet kunnen strijken niet aan je kinderen doorgeeft. Want dat was, zoals ik al zei, best een verantwoordelijkheid om te hebben als kind. En ik voor mij persoonlijk ben blij dat ik van dat gevoel “dwang” dat het zo moet af ben. Want bij mij zelf dus had ik dus echt het gevoel dat ik het ook zo hoorde te doen. Terwijl zij de hele dag thuis was.
(En noem het onzinnig maar dat “museum” heb ik echt niet uit m’n duim gezogen, zij streek alles incl ondergoed en vaatdoeken, en dweilen inderdaad twee keer per dag. Liters Vim door de keuken, stofzuigen en dan nog ook nog zo’n rollertje. Koelkast iedere week soppen, etc. Het gaat om de combinatie van jouw verhaal dat je stress krijgt van een niet gestreken kleuterbroek, en het gepoets van DMM, vandaar mijn ervaring met mijn oma)
Een zebra is geen paard met strepen
donderdag 25 maart 2021 om 20:26
Dit is toch helemaal geen normaal gedrag? Het lijkt eerder een psychisch probleem dan aangeleerd gedrag. Dit soort zaken zet je op je kind over, het is volstrekt ongezond dus ik hoop dat je er hulp bij krijgt.fashionvictim schreef: ↑25-03-2021 12:06Ik denk dat je onderschat hoe moeilijk het is om denkbeelden en patronen die je vanaf je geboorte mee hebt gekregen los te laten. Ik ben zelf door de Coronalockdown ook onderuit gegaan en ook bij mij valt op hoe hardnekkig het voorbeeld dat ik van mijn eigen moeder gekregen heb en hoe streng de verwachtingen die ik van mezelf heb zijn.
Om een voorbeeldje te noemen:
donderdag 25 maart 2021 om 22:45
Ik vind lapjes en stofjes heerlijk, mijn kleindochter en ik kunnen heerlijk haar lievelingsjurk met paarden en glitters maken. Door de week niet zoveel tijd en dan... op zondag achter het naaimachine, hoor ik het "een zondagse steek houdt geen week". Mores van de biblebelt, mijn oma zei het, de school juffrouw, de buren.
Natuurlijk weet ik dat het geen "zonde" is en toch, zoals FV aangeeft, zijn zulke denkbeelden en patronen er met de paplepel in gegaan en ploppen zomaar op.
Bioscoop was verderfelijk evenals de kermis, voor mij na 50 jaar voelt het nog steeds als fout of stout als ik daar heen ga (pre corona). Ik kan er om lachen, koop een kaneelstok voor mijn moeder en dol op de kamelenrace.
Maar die paplepel die zit er echt in.
Natuurlijk weet ik dat het geen "zonde" is en toch, zoals FV aangeeft, zijn zulke denkbeelden en patronen er met de paplepel in gegaan en ploppen zomaar op.
Bioscoop was verderfelijk evenals de kermis, voor mij na 50 jaar voelt het nog steeds als fout of stout als ik daar heen ga (pre corona). Ik kan er om lachen, koop een kaneelstok voor mijn moeder en dol op de kamelenrace.
Maar die paplepel die zit er echt in.
Alles sal reg kom
donderdag 25 maart 2021 om 22:59
Ik kom ook uit een zo’n cultuur waar we altijd 2x per dag douchten en dagelijks schone, gestreken kleren aan etc. ‘s Ochtends en ‘s avonds schoon ondergoed en al dat soort dingen. Ik heb er niets aan overgehouden hoor, dus dat valt best wel mee.
Mijn moeder stond met haar oren te klapperen toen ze hoorde dat consultatiebureaus tegenwoordig afraden kinderen dagelijks in bad te doen!
Ben zelf ook helemaal niet enorm huishoudelijk aangelegd, ik houd er wel van als het schoon is, maar ik ben te lui. Alleen op mezelf en op mijn kleren ben ik erg precies.
En mijn broers en zus hebben er ook niets aan overgehouden. Ik hoor mijn moeder weleens zeggen dat die kinderen smoezelige rompertjes aan hadden, dus blijkbaar zijn ze daar nonchalanter in dan zij, haha!
Mijn moeder stond met haar oren te klapperen toen ze hoorde dat consultatiebureaus tegenwoordig afraden kinderen dagelijks in bad te doen!
Ben zelf ook helemaal niet enorm huishoudelijk aangelegd, ik houd er wel van als het schoon is, maar ik ben te lui. Alleen op mezelf en op mijn kleren ben ik erg precies.
En mijn broers en zus hebben er ook niets aan overgehouden. Ik hoor mijn moeder weleens zeggen dat die kinderen smoezelige rompertjes aan hadden, dus blijkbaar zijn ze daar nonchalanter in dan zij, haha!
donderdag 25 maart 2021 om 23:36
lemoos2 schreef: ↑23-03-2021 21:11Managers willen gewoon dat je de bullshitbingo mee lult. Dus niet: ‘ik heb geen ambities’ maar ‘ik focus mij komend jaar/periode op persoonlijke groei omdat ik denk dat *insert hier meer bullshit*.
De truc is om direct na de bullshitmededeling met een wedervraag te komen die net zo vaag en nietszeggend is. Zoiets als: “Ik vroeg mij af in hoeverre jij mij daarin kunt faciliteren om mijn goals te verwezenlijken...”
In de softe sectoren is het echt niet veel beter helaas. Alhoewel je soms geluk hebt en er eentje treft die precies doet wat de functietitel impliceert: managen en faciliteren zodat jij je werk kan doen. Die mensen moet je koesteren.
vrijdag 26 maart 2021 om 06:12
Misschien is het de druk van de omgeving wel, waarom ze het doet. Je kunt namelijk mensen kwijtraken als jij je niet aan de regeles houdt of onderwerp van nog meer roddel zijn.Alecta schreef: ↑25-03-2021 10:06Hier moest ik ook aan denken. Zo heb ik een vriendin, die nu nog steeds elke twee dagen de vloeren dweilt met chloor. Ze weet verstandelijk wel dat het onzin is en slecht voor mens en milieu, maar het zit er zo in dat ze het er niet uitkrijgt. En inderdaad, eindeloos vlees wassen met azijn/limoen.
Onderschat die druk niet. Je wil niet weten hoeveel shit ik over me heen heb gekregen van mensen uit dezelfde en soortgelijke culturen, omdat ik het gore lef heb gehad ongetrouwd uit huis te gaan en kindvrij te zijn. Ongtrouwd het huis uit gaan en op jezelf wonen als vrouw zijnde is nog steeds taboe in dit soort culturen.
vrijdag 26 maart 2021 om 06:45
Ik snap hetPizzaVreter schreef: ↑26-03-2021 06:12Misschien is het de druk van de omgeving wel, waarom ze het doet. Je kunt namelijk mensen kwijtraken als jij je niet aan de regeles houdt of onderwerp van nog meer roddel zijn.
Onderschat die druk niet. Je wil niet weten hoeveel shit ik over me heen heb gekregen van mensen uit dezelfde en soortgelijke culturen, omdat ik het gore lef heb gehad ongetrouwd uit huis te gaan en kindvrij te zijn. Ongtrouwd het huis uit gaan en op jezelf wonen als vrouw zijnde is nog steeds taboe in dit soort culturen.
. Het lijkt mij heel lastig om daar mee om te gaan. De invloed van hoe je ouders en familieleden dingen doen en deden is gewoon ontzettend groot. Het is een mechanisme om het als (volwassen) kind goed te willen doen in de ogen van je ouders en dat kan soms voor enorme interne conflicten zorgen.
vrijdag 26 maart 2021 om 09:59
Mislukte managers met hun ambitie eis, en als je zegt dat het je ambitie is om zijn baan over te nemen is het weer niet goed. 
Er is niets mis met ambitie hebben, maar er is ook niets mis met geen (werk) ambitie hebben.
Er is niets mis met ambitie hebben, maar er is ook niets mis met geen (werk) ambitie hebben.
Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rave at close of day; Rage, rage against the dying of the light.
vrijdag 26 maart 2021 om 11:46
RoamingZombie schreef: ↑26-03-2021 09:59Mislukte managers met hun ambitie eis, en als je zegt dat het je ambitie is om zijn baan over te nemen is het weer niet goed.
Er is niets mis met ambitie hebben, maar er is ook niets mis met geen (werk) ambitie hebben.
Maar het gaat niet alleen om ambitie, als in ‘hogerop komen’. Het gaat ook om stipt op tijd de laptop dichtklappen, gebrek aan input tijdens een vergadering oid, neerkijken op haar jongere collega’s.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
vrijdag 26 maart 2021 om 11:51
Oh, dan komen we toch niet uit dezelfde cultuur. En DMM ook niet, weet ik toevallig.PizzaVreter schreef: ↑26-03-2021 06:12Misschien is het de druk van de omgeving wel, waarom ze het doet. Je kunt namelijk mensen kwijtraken als jij je niet aan de regeles houdt of onderwerp van nog meer roddel zijn.
Onderschat die druk niet. Je wil niet weten hoeveel shit ik over me heen heb gekregen van mensen uit dezelfde en soortgelijke culturen, omdat ik het gore lef heb gehad ongetrouwd uit huis te gaan en kindvrij te zijn. Ongtrouwd het huis uit gaan en op jezelf wonen als vrouw zijnde is nog steeds taboe in dit soort culturen.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 26 maart 2021 om 14:48
Dat dus. Je kunt ambitie bedoelen als omhoog moeten, maar het kan ook ambitie zijn om je huidige baan zo goed mogelijk in te vullen. En bij dat laatste hoort ook ontwikkeling en ideeën opperen.
Je zou zelfs het idee kunnen hebben om te willen onderzoeken of het kan om structureel een dag in de week thuis te werken voor iedereen, omdat je denkt dat dat goed is voor het bedrijf omdat..... Of om een cursus te willen volgen om sneller en efficiënter met XYZ om te gaan (waardoor je je werk sneller af krijgt).
En als je dan aangeeft dat je geen enkel idee (of wens) hebt omdat je het druk hebt met thuis dan is dat natuurlijk vrij “plat”.
Een zebra is geen paard met strepen
vrijdag 26 maart 2021 om 15:15
Ja, ik zit ook in een andere hoek te denken.fashionvictim schreef: ↑26-03-2021 11:51Oh, dan komen we toch niet uit dezelfde cultuur. En DMM ook niet, weet ik toevallig.
vrijdag 26 maart 2021 om 19:40
Nog even over die combinatie... volgens mij heeft dat weinig te maken met hoe zwaar het thuis is. Buiten dat je het jezelf moeilijk maakt is dit voor veel vrouwen wel de realiteit. Ik vind het zelf juist een enorme traktatie om dan aan het werk te gaan omdat dat juist een plek is waar ik nog even wat anders toe kan voegen dan kruimels van de grond vegen. En waar ik ook bezig kan zijn met mijn eigen ontplooiing. Ik ben juist best fanatiek en ambitieus op mijn werk, want dat maakt het thuis juist draaglijker.DuchessMeganMarkle schreef: ↑24-03-2021 13:45Om heel eerlijk te zeggen, het valt mij vies tegen om werk en kind te combineren.
Ik sta een deel van de week helemaal alleen voor. Ik heb geen balans tussen werk en privé en kan het daardoor allemaal niet goed overzien. De Corona tijd helpt ook niet mee.
Ik ben perfectionistisch als de pest en stel bepaalde eisen wat haalbaar moet zijn, maar de realiteit is anders dan waar ik naar streef. Ik word gek van continu in een cirkeltje te draaien. Ik wil een goede moeder zijn, mijn huishouden op orde, mijn werk goed uitvoeren en een sterke onafhankelijke vrouw zijn. Ergens doe ik mijn werk wel goed, anders was ik allang ontslagen.
Om een beeld te schetsen ziet mijn dag er zo uit.
6.00 gaat de wekker en dan douche ik zelf en maak ik mij op, rustig een kop koffie drinken. Zoon wordt nog wel eens wakker in de nacht 3 a 4 keer. Vouw ik nog een wasje en pak ik de vaatwasser uit.
7.00 maak ik kind wakker tandjes poetsen, ontbijten naar boven in bad, kleertjes aan en racen naar de opvang.
(Als ik niet naar kantoor hoef)
8.30 ruim ik het het ontbijt op en dweil ik de vloer.
Maak ik koffie en start ik mijn werk op.
Dat gaat door tot 17.30
Naar kantoor, prop ik het bovenstaande riedeltje in de ochtend voordat kind naar de crèche gaat.
17.45 haal ik kind op ik moet dan nog koken en eten. Aandacht geven, in bad doen en 19.30 gaat kind naar bed. Dan doe ik het hele huishouden weer opnieuw en dan zit ik uiteindelijk om 21.00 op de bank en dan kan ik weer naar bed, want kind wordt wakker ‘s nachts.
Mijn excuses dat ik dan niet reageer, het is geen onwil, ik heb er de tijd en soms de puf er niet voor om te reageren.
Volgens mij zit het wezenlijke probleem dus ergens anders; geen zin hebben om meer uit jezelf te halen en het onredelijk vinden dat een ander dan wel van je verwacht. Probeer dat in je hoofd los te koppelen van je thuissituatie, anders maak je het jezelf helemaal onmogelijk.
