Werk & Studie
alle pijlers
Balen van je baan - kletstopic
vrijdag 22 januari 2021 om 15:28
vrijdag 22 januari 2021 om 20:26
Ik geloof eigenlijk niet eens dat ze het daadwerkelijk doen, maar de dreiging ermee vind ik al erg genoeg.
Het jammere is dat het werk op zich erg leuk is, het is alleen alles eromheen wat ervoor zorgt dat ik (na het lezen van commentaar van sommigen van jullie) nu net toch Indeed maar weer eens aan het doorstruinen ben.
Op díé fiets!
vrijdag 22 januari 2021 om 20:26
vrijdag 22 januari 2021 om 20:35
Ik had een fysiek beroep in de zorg. Door een blessure zit ik nu administratief werk te doen. Zo saai, ontzettend geestdodend en dat zitten de hele dag vind ik ook waardeloos. Collega’s vriendelijk hoor, maar gewoon andere mensen dan op de werkvloer. Voel me zo niet thuis! Maar ja, voorlopig nog geblesseerd dus ik zit vast 
zaterdag 23 januari 2021 om 07:43
Aj, sterkte! Lijkt me heel vervelend.Orbifolia schreef: ↑22-01-2021 20:35Ik had een fysiek beroep in de zorg. Door een blessure zit ik nu administratief werk te doen. Zo saai, ontzettend geestdodend en dat zitten de hele dag vind ik ook waardeloos. Collega’s vriendelijk hoor, maar gewoon andere mensen dan op de werkvloer. Voel me zo niet thuis! Maar ja, voorlopig nog geblesseerd dus ik zit vast
Ik ben op mijn 35e de zorg in gegaan na verschillende andere banen waarin ook een heel saaie van 40u per week bel werk. Ik werkte 100 calls per week af in mijn eentje in een kantoor met PC en telefoon. Dit heb ik uitgehouden omdat ik gelukkig leuk contact kon opbouwen met mijn leidinggevende en door in mijn vrije tijd veel verschillende hobby's te hebben waarmee ik stoom kon afblazen.
Sinds ik in 2012 de zorg in ging is het voor mij allemaal op zijn plek gevallen. Werken met mensen blijkt mijn passie te zijn en wat een leuke en lieve collega's heb ik gekregen. Ik blijk ook goed te gedijen in team verband en het is natuurlijk ook dankbaar werk om aan het bed te staan.
Wat ik wil zeggen: het is nooit te laat om om te scholen naar een baan die beter bij je past, we moeten tenslotte allemaal tot ons 68e werken en wie weet nog wel langer. Via een BBL (beroeps begeleidende leerweg) is het mogelijk om met een (mager) basissalaris een aantal dagen per week te werken en daarnaast een/twee dagen per week naar de opleiding. Het is natuurlijk wel financieel inleveren maar daar ben je een paar jaar later ook weer van af en heb je een beter salaris. Plus dat je hebt geïnvesteerd in je toekomst en persoonlijke ontwikkeling. Doen dus.
zaterdag 23 januari 2021 om 09:12
Ik had geen klik met mijn manager. Ik deed mijn best om een band op te bouwen, maar het lukte gewoon simpelweg niet. Met anderen had ze een goede band, met mij helaas niet.
Dit zorgde voor een nare werksfeer waarbij het op een gegeven moment bij mij leidde tot stressklachten, lichamelijke klachten en stiekem huilen op het werk op de wc...
Een paar voorbeelden:
- Tijdens onze korte periodieke overleggen (waarin je van alles bespreekt: stavaza dossiers, knelpunten, samenwerking) vroeg ik haar eens in de zoveel tijd of ze nog aandachtspunten of verbeterpunten voor mij had. Telkens was het: nee, gaat heel goed. Maar bij de beoordeling kreeg ik tot 2x toe ineens heel veel nieuwe kritieken. Het waren slechte beoordelingen waarin ik hele nare verwijten kreeg die voor mij ineens uit de lucht kwamen vallen.
- Mijn stukken werden pittig becommentarieerd. Sommige passages konden volgens haar echt niet. Op een gegeven moment zat een senior in tijdnood in een nagenoeg identiek dossier en vroeg of ik nog stukken had waar hij uit kan putten. Ik heb mijn stukken gestuurd en hij heeft de passages met mijn goedvinden overgenomen in zijn tekst. Je raadt het al: zijn stuk met mijn eerder oh zo foute tekst werd direct geaccordeerd.
- Ze had het met collega's over een externe, maar kwam niet op de naam. Omdat ze niet op de naam kwam, heeft ze een heel racistische omschrijving gegeven van die externe. Het is te vergelijken met het n-woord voor personen met een donkere huidskleur, "terrorist" voor een moslim. Ik heb dezelfde afkomst als de externe.
Dit zorgde voor een nare werksfeer waarbij het op een gegeven moment bij mij leidde tot stressklachten, lichamelijke klachten en stiekem huilen op het werk op de wc...
Een paar voorbeelden:
- Tijdens onze korte periodieke overleggen (waarin je van alles bespreekt: stavaza dossiers, knelpunten, samenwerking) vroeg ik haar eens in de zoveel tijd of ze nog aandachtspunten of verbeterpunten voor mij had. Telkens was het: nee, gaat heel goed. Maar bij de beoordeling kreeg ik tot 2x toe ineens heel veel nieuwe kritieken. Het waren slechte beoordelingen waarin ik hele nare verwijten kreeg die voor mij ineens uit de lucht kwamen vallen.
- Mijn stukken werden pittig becommentarieerd. Sommige passages konden volgens haar echt niet. Op een gegeven moment zat een senior in tijdnood in een nagenoeg identiek dossier en vroeg of ik nog stukken had waar hij uit kan putten. Ik heb mijn stukken gestuurd en hij heeft de passages met mijn goedvinden overgenomen in zijn tekst. Je raadt het al: zijn stuk met mijn eerder oh zo foute tekst werd direct geaccordeerd.
- Ze had het met collega's over een externe, maar kwam niet op de naam. Omdat ze niet op de naam kwam, heeft ze een heel racistische omschrijving gegeven van die externe. Het is te vergelijken met het n-woord voor personen met een donkere huidskleur, "terrorist" voor een moslim. Ik heb dezelfde afkomst als de externe.
maandag 25 januari 2021 om 09:36
Het is weer maandag, dus voor de meesten van ons is de werkweek waarschijnlijk weer begonnen. Hebben jullie er een beetje zin in vandaag? 
Ik ben net een uur aan het werk en heb het nu al geschoten
Ik had een uitgebreid voorstel gemaakt voor een bepaald project en ik ben binnen het bedrijf de expert op dat onderwerp. Krijg ik vandaag bericht van een hoge pief (die inhoudelijk niets van het onderwerp weet, maar dus wel hoger in rang is) met de boodschap :”Leuk dat je dit allemaal zo hebt uitgewerkt, maar we gaan het toch volledig anders doen.”
Nu mag ik dat dus slaafs gaan uitvoeren, terwijl ik weet dat deze aanpak vele malen minder effectief is dan de mijne.
Blijf het bijzonder vinden dat voor mijn functie wo-denkniveau een harde eis is, terwijl elk beetje zelfstandig nadenken meteen de nek omgedraaid wordt...
Nu maar even koffie zetten en moed verzamelen voor de rest van de dag.
Ik ben net een uur aan het werk en heb het nu al geschoten
Ik had een uitgebreid voorstel gemaakt voor een bepaald project en ik ben binnen het bedrijf de expert op dat onderwerp. Krijg ik vandaag bericht van een hoge pief (die inhoudelijk niets van het onderwerp weet, maar dus wel hoger in rang is) met de boodschap :”Leuk dat je dit allemaal zo hebt uitgewerkt, maar we gaan het toch volledig anders doen.”
Nu mag ik dat dus slaafs gaan uitvoeren, terwijl ik weet dat deze aanpak vele malen minder effectief is dan de mijne.
Blijf het bijzonder vinden dat voor mijn functie wo-denkniveau een harde eis is, terwijl elk beetje zelfstandig nadenken meteen de nek omgedraaid wordt...
Nu maar even koffie zetten en moed verzamelen voor de rest van de dag.
maandag 25 januari 2021 om 13:28
Oh, killing is dat als ze zo je autonomie wegnemen, kan me voorstellen dat je je weinig gewaardeerd voelt als je voorstel zo teniet wordt gedaan.
Ik heb deze week weer enorm veel meetings. Ben moe, dus heb er niet bijzonder veel zin in, maar goed, het hoort erbij. Moet deze week wel een pittig gesprek voeren met m’n manager, moet nog even nadenken hoe ik m’n mening een beetje productief over de bühne ga krijgen. Wil hem niet tegen me in het harnas jagen.
Ik heb deze week weer enorm veel meetings. Ben moe, dus heb er niet bijzonder veel zin in, maar goed, het hoort erbij. Moet deze week wel een pittig gesprek voeren met m’n manager, moet nog even nadenken hoe ik m’n mening een beetje productief over de bühne ga krijgen. Wil hem niet tegen me in het harnas jagen.
dinsdag 26 januari 2021 om 10:56
Ik wil graag stoppen met mopperen en met me er wat van aantrekken, maar...
- Ik krijg steeds opdracht buiten de boekhouding om rekeningen te betalen die duidelijk voor privé zijn (materialen)
- de 'vrouw van' besteld op kosten van de zaak wasmiddel want ze moet toch elke week die 12 handdoekjes (minder, we gebruiken nu papier) wassen
- ik ben keihard afgewezen waar mijn collega wel aandelen mocht kopen. Nee, er is geen verschil tussen ons, we blijven een team. Behalve dan dat die ander fikse salarisverhoging krijgt (mailtje om 17:00h over de bühne, of ik dat ff wil regelen), of ik ff een paar weken extra tijd wil steken in het opstellen van de benodigde stukken (hoezo kom ik niet aan mijn eigen werk toe), of ik even buiten de boekhouding om de rekening van de notaris wil betalen (au, ik weet het, ik doe niet mee) en daarbovenop: of ik ff, weer buiten de boekhouding om, de (grote!) bos bloemen wil betalen die collega krijgt wegens de aandelenoverdracht (wederom au).
Het zou voor mij gepasseerd station moeten zijn, maar iedere keer weer doet het pijn, kan ik wel huilen, baal ik er van. Daarbovenop functioneer ik op dit moment niet optimaal (ja, ik heb glashard staan liegen, omdat ik achter je rug om als de donder alsnog alles in orde wil maken, ik loop achter vanwege 'niet in mijn vel' en dat is niet jouw probleem. Jammer dat je die leugens ook zo simpel weet te weerleggen, je hebt gewoon gelijk). Dus dan heb ik nog minder reden om jaloers te zijn. Want dat is het dan toch, denk ik?
Kortom: gruwelijk in de baalmodus, ik voel het alsof ik onder geschoffeld word, of ik minderwaardig ben, of ik gewoon zo'n sufferd ben die gewoon haar werk moet doen en dat het belachelijk is dat dat niet lukt. En dat dat zijn probleem niet is. En toch baal ik. Bah! Hoe kan ik hiermee stoppen?
En werkelijk, het gaat er om dat ik 1 snoepje wil, 2 vraag maar er zelfs 3 krijg (super toch?) en groen van jaloezie zie omdat een ander 5 snoepjes krijgt.
Kinderachtig!
- Ik krijg steeds opdracht buiten de boekhouding om rekeningen te betalen die duidelijk voor privé zijn (materialen)
- de 'vrouw van' besteld op kosten van de zaak wasmiddel want ze moet toch elke week die 12 handdoekjes (minder, we gebruiken nu papier) wassen
- ik ben keihard afgewezen waar mijn collega wel aandelen mocht kopen. Nee, er is geen verschil tussen ons, we blijven een team. Behalve dan dat die ander fikse salarisverhoging krijgt (mailtje om 17:00h over de bühne, of ik dat ff wil regelen), of ik ff een paar weken extra tijd wil steken in het opstellen van de benodigde stukken (hoezo kom ik niet aan mijn eigen werk toe), of ik even buiten de boekhouding om de rekening van de notaris wil betalen (au, ik weet het, ik doe niet mee) en daarbovenop: of ik ff, weer buiten de boekhouding om, de (grote!) bos bloemen wil betalen die collega krijgt wegens de aandelenoverdracht (wederom au).
Het zou voor mij gepasseerd station moeten zijn, maar iedere keer weer doet het pijn, kan ik wel huilen, baal ik er van. Daarbovenop functioneer ik op dit moment niet optimaal (ja, ik heb glashard staan liegen, omdat ik achter je rug om als de donder alsnog alles in orde wil maken, ik loop achter vanwege 'niet in mijn vel' en dat is niet jouw probleem. Jammer dat je die leugens ook zo simpel weet te weerleggen, je hebt gewoon gelijk). Dus dan heb ik nog minder reden om jaloers te zijn. Want dat is het dan toch, denk ik?
Kortom: gruwelijk in de baalmodus, ik voel het alsof ik onder geschoffeld word, of ik minderwaardig ben, of ik gewoon zo'n sufferd ben die gewoon haar werk moet doen en dat het belachelijk is dat dat niet lukt. En dat dat zijn probleem niet is. En toch baal ik. Bah! Hoe kan ik hiermee stoppen?
En werkelijk, het gaat er om dat ik 1 snoepje wil, 2 vraag maar er zelfs 3 krijg (super toch?) en groen van jaloezie zie omdat een ander 5 snoepjes krijgt.
Kinderachtig!
dinsdag 26 januari 2021 om 10:59
neerlandicus schreef: ↑23-01-2021 09:12Ik had geen klik met mijn manager. Ik deed mijn best om een band op te bouwen, maar het lukte gewoon simpelweg niet. Met anderen had ze een goede band, met mij helaas niet.
Dit zorgde voor een nare werksfeer waarbij het op een gegeven moment bij mij leidde tot stressklachten, lichamelijke klachten en stiekem huilen op het werk op de wc...
Een paar voorbeelden:
- Tijdens onze korte periodieke overleggen (waarin je van alles bespreekt: stavaza dossiers, knelpunten, samenwerking) vroeg ik haar eens in de zoveel tijd of ze nog aandachtspunten of verbeterpunten voor mij had. Telkens was het: nee, gaat heel goed. Maar bij de beoordeling kreeg ik tot 2x toe ineens heel veel nieuwe kritieken. Het waren slechte beoordelingen waarin ik hele nare verwijten kreeg die voor mij ineens uit de lucht kwamen vallen.
- Mijn stukken werden pittig becommentarieerd. Sommige passages konden volgens haar echt niet. Op een gegeven moment zat een senior in tijdnood in een nagenoeg identiek dossier en vroeg of ik nog stukken had waar hij uit kan putten. Ik heb mijn stukken gestuurd en hij heeft de passages met mijn goedvinden overgenomen in zijn tekst. Je raadt het al: zijn stuk met mijn eerder oh zo foute tekst werd direct geaccordeerd.
- Ze had het met collega's over een externe, maar kwam niet op de naam. Omdat ze niet op de naam kwam, heeft ze een heel racistische omschrijving gegeven van die externe. Het is te vergelijken met het n-woord voor personen met een donkere huidskleur, "terrorist" voor een moslim. Ik heb dezelfde afkomst als de externe.
dinsdag 26 januari 2021 om 11:46
Het ligt met name aan de cultuur. Gewaardeerd worden, goede werk/privé balans, aandacht voor elkaar. Dingen die normaal zouden moeten zijn.Procne schreef: ↑22-01-2021 20:10Wat fijn dat je nu wel een leuke baan hebt! Ben je totaal ander werk gaan doen, of ligt het vooral aan de organisatie dat je het nu wel naar je zin hebt?
Dat gevoel nooit meer leuk werk te kunnen vinden herken ik enorm. Soms ben ik bang dat ik tot aan m’n pensioen zal moeten doorploeteren. Dus heel fijn om te lezen dat het toch nog goed kan komen!
dinsdag 26 januari 2021 om 12:51
Ik snap heel goed hoe frustrerend dit kan zijn. Soms is het verschil in denkwijze gewoon erg groot. Dat kan echt op je zenuwen gaan werken.1Portemonnee schreef: ↑22-01-2021 17:17Mijn afdeling bestaat uit drie mensen, ik en twee managers. Ik noem ze Dom en Dommer, want oh man man, net de Mavo afgemaakt en via via aan de functie gekomen, pure mazzel gehad, en qua kennis en inhoud gewoon bagger. Heel frustrerend als je zelf HBO niveau hebt.
Als de maandelijkse cijfers goed zijn, lopen ze gezamenlijk naar de CEO, om zijn derrière te likken. En vallen de cijfers tegen, dan wijzen ze allebei mijn kant op.
Een minuut voor het einde van mijn werktijd, laat ik alles uit mijn handen vallen, en loop lachend naar huis, ook als het werk niet af.
Het ligt niet in mijn karakter, om zo te werken, totaal niet, maar sinds ik Dom en Dommer als managers heb, ben ik in gaan zien, dat ongeacht je ook hard werkt, het toch niet gezien wordt, maar dat de managers met de eer gaan strijken, en de bonussen cashen.
Dus ik heb mijn werkmobiel ingeleverd, en geniet nu van mijn rust.
dinsdag 26 januari 2021 om 15:24
Vorig jaar heb ik een beetje voor nood gesolliciteerd op de baan waar ik nu zit omdat ik bij mijn andere werkgever geen uren meer kreeg. Had ondertussen veel sollicitaties gedaan in de branche waar ik net klaar mee was met studeren maar werd nergens aangenomen omdat ik te weinig ervaring had.
Omdat ik anders een WW zou krijgen heb ik dus voor nooit gesolliciteerd bij het bedrijf waar ik nu werk, met de veronderstelling dat ik toch niet aangenomen zou worden. In mijn verleden heb ik ook altijd in deze branche gewerkt en heb gezegd dat ik nooit meer het zelfde werk wou doen en ben daarom een opleiding begonnen. (Maarja geen werk in te krijgen)
Toen ik op sollicitatie gesprek was klonk het allemaal toch wel leuk en voor een parttime baan een leuk salaris. Heb toen bewust voor parttime gekozen omdat ik er niet fulltime wil werken en ik hoopte bij mijn andere werkgever nog aan de slag te kunnen blijven.
Nu ben ik bijna een jaar verder en ga steeds meer met tegenzin aan het werk. Het enige wat ik een beetje leuk vind is het salaris en een paar collega's die af en toe langskomen.
Twijfel nu zo hard om iets nieuws te gaan doen maar geen idee hoe ik dat financieel moet gaan doen en of ik er dan wel werk in kan krijgen in deze tijden. Ook wel gedacht aan BBL maar of ik dan iets kan vinden is de vraag.
Omdat ik anders een WW zou krijgen heb ik dus voor nooit gesolliciteerd bij het bedrijf waar ik nu werk, met de veronderstelling dat ik toch niet aangenomen zou worden. In mijn verleden heb ik ook altijd in deze branche gewerkt en heb gezegd dat ik nooit meer het zelfde werk wou doen en ben daarom een opleiding begonnen. (Maarja geen werk in te krijgen)
Toen ik op sollicitatie gesprek was klonk het allemaal toch wel leuk en voor een parttime baan een leuk salaris. Heb toen bewust voor parttime gekozen omdat ik er niet fulltime wil werken en ik hoopte bij mijn andere werkgever nog aan de slag te kunnen blijven.
Nu ben ik bijna een jaar verder en ga steeds meer met tegenzin aan het werk. Het enige wat ik een beetje leuk vind is het salaris en een paar collega's die af en toe langskomen.
Twijfel nu zo hard om iets nieuws te gaan doen maar geen idee hoe ik dat financieel moet gaan doen en of ik er dan wel werk in kan krijgen in deze tijden. Ook wel gedacht aan BBL maar of ik dan iets kan vinden is de vraag.
dinsdag 26 januari 2021 om 17:08
Ik kan me heel goed voorstellen dat je er van baalt, heb je andere topic ook gelezen.
En aan de zijlijn staand zou ik zeggen ; bijt van je af. Maar in werkelijkheid werkt het gewoon heel anders helaas.
Lukt het verder solliciteren een beetje?
Op díé fiets!
dinsdag 26 januari 2021 om 17:13
In welke branche zit je nu en welke branche zou je willen? Wat voor opleiding heb je gedaan?villanelleX schreef: ↑26-01-2021 15:24
Nu ben ik bijna een jaar verder en ga steeds meer met tegenzin aan het werk. Het enige wat ik een beetje leuk vind is het salaris en een paar collega's die af en toe langskomen.
Twijfel nu zo hard om iets nieuws te gaan doen maar geen idee hoe ik dat financieel moet gaan doen en of ik er dan wel werk in kan krijgen in deze tijden. Ook wel gedacht aan BBL maar of ik dan iets kan vinden is de vraag.
Misschien kunnen we met je meedenken.
dinsdag 26 januari 2021 om 22:09
Ik heb één sollicitatieprocedure doorlopen, naar tevredenheid en kwam door alle rondes. En daarna besloten dat dat niks voor me was, en dat voelde de instantie waar ik solliciteerde gelukkig ook, dus die hadden nog een andere kandidaat in voorraad.Stellafietst schreef: ↑26-01-2021 17:08Ik kan me heel goed voorstellen dat je er van baalt, heb je andere topic ook gelezen.
En aan de zijlijn staand zou ik zeggen ; bijt van je af. Maar in werkelijkheid werkt het gewoon heel anders helaas.
Lukt het verder solliciteren een beetje?
Ik weet dus nu ook objectief wat ik waard ben, en nu met corona zit ik het hier maar uit. Genoeg uitdaging, dat zit gelukkig wel goed.
woensdag 27 januari 2021 om 05:29
Ik werk op dit moment in de beveiliging dus veel onregelmatige diensten. En heb ook nog de opleiding Leidinggevende Travel & hospitality gedaan maar overal waarop ik solliciteerde kreeg ik te weinig ervaring.
Zat nu te denken om misschien iets van een BBL te gaan doen als pedagogisch medewerker. Heb ook nog gekeken naar iets van hbo maar fulltime naar school of stage kan ik niet combineren met werk
woensdag 27 januari 2021 om 06:55
Ik wil me hier ook even melden.
Werk nu 2,5 jaar bij mijn huidige werkgever en ik heb het niet meer naar mijn zin, werk in het onderwijs. Lesgeven is op zich nog wel leuk (even Covid buiten beschouwing gelaten), maar de organisatie is gewoon niet leuk.
Ben nu wel op zoek naar iets anders in het werkveld waar ik in heb gewerkt voordat ik bij deze werkgever kwam te werken. Maar ja, op dit moment is er meer aanbod van mensen dan vraag, dus het is lastig om er tussen te komen. Dus ik zoek op mijn gemak verder, gelukkig zoek ik vanuit een baan, dus dan doet een afwijzing niet zoveel pijn.
Werk nu 2,5 jaar bij mijn huidige werkgever en ik heb het niet meer naar mijn zin, werk in het onderwijs. Lesgeven is op zich nog wel leuk (even Covid buiten beschouwing gelaten), maar de organisatie is gewoon niet leuk.
Ben nu wel op zoek naar iets anders in het werkveld waar ik in heb gewerkt voordat ik bij deze werkgever kwam te werken. Maar ja, op dit moment is er meer aanbod van mensen dan vraag, dus het is lastig om er tussen te komen. Dus ik zoek op mijn gemak verder, gelukkig zoek ik vanuit een baan, dus dan doet een afwijzing niet zoveel pijn.
Valhalla! Where the brave may live Forever!
woensdag 27 januari 2021 om 07:13
Oh godzijdank zijn er meer mensen die echt een hekel hebben aan hun werk.
Ik ben in november begonnen aan mijn huidige baan. Afscheid genomen van een toxic werkgever die alleen maar bezig was met overnames. Op zoek naaf een kleinere partij waar ik weer lekker een team op kon gaan bouwen.
Maar het sollicitatiegesprek deed zo anders voor dan hoe het daadwerkelijk is... Er is een super negatieve sfeer op de werkvloer, omdat niemand serieus wordt genomen en ook maar enige inspraak heeft. Ik werk als marketing manager, een nieuwe functie, maar in plaats van dat mijn baas mijn expertise vraagt, blijft hij gewoon allemaal dingen zelf oppakken zonder mij te consulten.
Iedereen werkt gewoon op kantoor. Sinds de lockdown werk ik volledig thuis en op een gegeven moment heb ik 6 (!!!) weken niks van mijn baas (CCO) gehoord.... Nog geen gelukkig nieuwjaar, niks. Vorige week heb ik dat aangekaart en toen kreeg ik als reactie “maar ik heb ook niks van jou gehoord”. Het werd gewoon mijn probleem gemaakt. Ik heb ze toen verteld dat er een hele negatieve sfeer hangt en mensen geen teamgevoel ervaren, maar dat konden ze niet geloven. “De deur staat hier altijd open”. Ja, als je bij alles wat iemand aankaart de schuld bij een ander legt, dan durft niemand nog.
Ik heb ook aangegeven dat ik me alleen voel, mijn werk veel te makkelijk is en niet uitdagend en dat ik geprikkeld moet worden. Wordt niks mee gedaan. De CTO heeft nog enigszins begrip, die begrijpt dat hij bepaalde dingen los moet laten om te groeien. De CCO totaal niet. Die wil alles zelf blijven doen en kan totaal niet tegen feedback.
Kortom: ik heb het helemaal gehad. Heb bore-out klachten en kan het gewoon écht niet meer opbrengen. De kleinste taak kost bakken met energie, al heb ik bijna niks te doen. Ben volle bak aan het solliciteren, maar het gaat nog niet van harte. Ik wil niet weer dezelfde fout maken en ben ook echt aan mezelf gaan twijfelen: wat wil ik nu echt? Probleem is dat ik echt op zoek ben naar een leidinggevende functie, maar daarin nog niet superveel ervaring heb. Dus ik zou weer mooi ergens een team op willen bouwen, een functie die toch niet op elke straathoek te vinden is.
Hoop wel dat ik snel wat vind, want dit trek ik echt niet meer. Ben eerlijk gezegd ook best wel beledigd, ze hebben me zelf benaderd op LinkedIn omdat ik ‘precies was wat ze zochten’. Het gouden ei, ik zou het bedrijf wel even op de kaart gaan zetten. Maar als je dan vervolgens denkt dat alles maar vanzelf gaat heb je echt een bord voor je kop. Heb mijn ontslagbrief al getypt
Ik ben in november begonnen aan mijn huidige baan. Afscheid genomen van een toxic werkgever die alleen maar bezig was met overnames. Op zoek naaf een kleinere partij waar ik weer lekker een team op kon gaan bouwen.
Maar het sollicitatiegesprek deed zo anders voor dan hoe het daadwerkelijk is... Er is een super negatieve sfeer op de werkvloer, omdat niemand serieus wordt genomen en ook maar enige inspraak heeft. Ik werk als marketing manager, een nieuwe functie, maar in plaats van dat mijn baas mijn expertise vraagt, blijft hij gewoon allemaal dingen zelf oppakken zonder mij te consulten.
Iedereen werkt gewoon op kantoor. Sinds de lockdown werk ik volledig thuis en op een gegeven moment heb ik 6 (!!!) weken niks van mijn baas (CCO) gehoord.... Nog geen gelukkig nieuwjaar, niks. Vorige week heb ik dat aangekaart en toen kreeg ik als reactie “maar ik heb ook niks van jou gehoord”. Het werd gewoon mijn probleem gemaakt. Ik heb ze toen verteld dat er een hele negatieve sfeer hangt en mensen geen teamgevoel ervaren, maar dat konden ze niet geloven. “De deur staat hier altijd open”. Ja, als je bij alles wat iemand aankaart de schuld bij een ander legt, dan durft niemand nog.
Ik heb ook aangegeven dat ik me alleen voel, mijn werk veel te makkelijk is en niet uitdagend en dat ik geprikkeld moet worden. Wordt niks mee gedaan. De CTO heeft nog enigszins begrip, die begrijpt dat hij bepaalde dingen los moet laten om te groeien. De CCO totaal niet. Die wil alles zelf blijven doen en kan totaal niet tegen feedback.
Kortom: ik heb het helemaal gehad. Heb bore-out klachten en kan het gewoon écht niet meer opbrengen. De kleinste taak kost bakken met energie, al heb ik bijna niks te doen. Ben volle bak aan het solliciteren, maar het gaat nog niet van harte. Ik wil niet weer dezelfde fout maken en ben ook echt aan mezelf gaan twijfelen: wat wil ik nu echt? Probleem is dat ik echt op zoek ben naar een leidinggevende functie, maar daarin nog niet superveel ervaring heb. Dus ik zou weer mooi ergens een team op willen bouwen, een functie die toch niet op elke straathoek te vinden is.
Hoop wel dat ik snel wat vind, want dit trek ik echt niet meer. Ben eerlijk gezegd ook best wel beledigd, ze hebben me zelf benaderd op LinkedIn omdat ik ‘precies was wat ze zochten’. Het gouden ei, ik zou het bedrijf wel even op de kaart gaan zetten. Maar als je dan vervolgens denkt dat alles maar vanzelf gaat heb je echt een bord voor je kop. Heb mijn ontslagbrief al getypt
woensdag 27 januari 2021 om 11:51
De reisbranche lijkt me nu inderdaad moeilijk om in te komen, maar als je hospitality leuk vindt, is er misschien meer mogelijk. Ik werk nu bij een grote corporate en wij hebben veel mensen in dienst die helpen bij het organiseren van (online) evenementen. Veel van hen hebben een achtergrond in Toerisme of hebben hotelschool gedaan.villanelleX schreef: ↑27-01-2021 05:29Ik werk op dit moment in de beveiliging dus veel onregelmatige diensten. En heb ook nog de opleiding Leidinggevende Travel & hospitality gedaan maar overal waarop ik solliciteerde kreeg ik te weinig ervaring.
Zat nu te denken om misschien iets van een BBL te gaan doen als pedagogisch medewerker. Heb ook nog gekeken naar iets van hbo maar fulltime naar school of stage kan ik niet combineren met werk
Pedagogisch medewerker lijkt me ook genoeg werk in te vinden. Paar maanden terug loofde ons kdv een vergoeding uit aan iedereen die een nieuwe medewerker aandroeg.
woensdag 27 januari 2021 om 11:53
Kun je niet op zoek naar een andere school? Ik heb zelf in het verleden in het onderwijs gewerkt en heb gemerkt dat de sfeer per school enorm kan verschillen.V1k1ng schreef: ↑27-01-2021 06:55Ik wil me hier ook even melden.
Werk nu 2,5 jaar bij mijn huidige werkgever en ik heb het niet meer naar mijn zin, werk in het onderwijs. Lesgeven is op zich nog wel leuk (even Covid buiten beschouwing gelaten), maar de organisatie is gewoon niet leuk.
Ben nu wel op zoek naar iets anders in het werkveld waar ik in heb gewerkt voordat ik bij deze werkgever kwam te werken. Maar ja, op dit moment is er meer aanbod van mensen dan vraag, dus het is lastig om er tussen te komen. Dus ik zoek op mijn gemak verder, gelukkig zoek ik vanuit een baan, dus dan doet een afwijzing niet zoveel pijn.
woensdag 27 januari 2021 om 11:59
Fijn, hè?
Hoewel ik iedereen een fantastische baan toe wens, vind ik het ook wel geruststellend om te lezen dat ik niet de enige ben die worstelt. Ik herken veel van wat je schrijft. Vooral dat je bent aangenomen vanwege je ervaring en expertise, maar je daar vervolgens niets mee mag doen. Enorm frustrerend.
woensdag 27 januari 2021 om 12:40
Nee, ik merk dat ik problemen heb met een aantal dingen die onlosmakelijk verbonden zijn met het onderwijs en dat ik een aantal dingen mis die ik in het onderwijs nooit ga doen/tegen ga komen. Ik ga nu proberen om de leuke dingen van het onderwijs te combineren met een functie in mijn oude richting. Dat werk is er genoeg, maar heb ik nu nog nog wat te weinig ervaring voor, bij mijn huidige werkgever heb ik wel de mogelijkheid om die ervaring op te doen in randwerkzaamheden. Daar ben ik nu dus mee bezig.
Valhalla! Where the brave may live Forever!
woensdag 27 januari 2021 om 20:43
Wat een herkenbare verhalen zeg! Ik baal ook van mijn baan.. en ik weet dat ik heel blij mag zijn dat ik wat heb, maar soms... mijn werk zou heel afwissend moeten zijn, maar door de coronadrukte is er nergens tijd voor. Elke dag is een race tegen de klok en mails.. en dat elke dag weer sinds vorig jaar... met kerst kreeg ik wel een leuk kerst pakket, maar had meer waarde gehecht aan een bedankje ofzo, maar die hoor ik helaas nooit. Dat motiveert me eigenlijk niet. Ook de branche ligt me eigenlijk niet en met collegas heb ik geen aansluiting.. ik zou dolgraag iets anders willen gaan doen, maar vanwege corona blijf ik nog wel heel even zitten en geniet ik maar van het thuiswerken..
donderdag 28 januari 2021 om 10:41
Helaas ook hier veel herkenbaarheid. Ik werk sinds een aantal jaar in mijn huidige baan en het is echt vervelend om te moeten toegeven maar ik zit er al heel lang echt alleen nog maar voor het salaris en het feit dat ik n vast contract heb.
Ik heb echt nul aansluiting met het team waar ik in zit. Dat is echt een soort kliek / eiland en zo staan ze ook bekend in het bedrijf. Ik pas daar echt niet tussen en wil daar ook niet meer mijn best voor doen. Er werd / wordt ook nog eens door ze achter mijn rug om over mij geroddeld. Dus ik negeer ze / hou ze op afstand en op kantoor werk ik met oortjes in. Nu gelukkig al maanden thuis aan het werk, dus van mij mag het thuiswerken nog wel even duren.
Ik heb gelukkig wel veel leuke collega's ook maar die zitten allemaal op andere afdelingen. Dus gezellig kletsen en lol heb ik wel op kantoor, maar niet met mijn directe collega's.
Het andere probleem is mijn direct leidinggevende. Voor ik er kwam werken was zij de enige vrouw op deze afdeling en toen kwam ik erbij. Ik had dat omgekeerd wel gezellig gevonden, maar zij ziet mij blijkbaar als n soort concurrentie of weet ik wat. Ze heeft in elk geval duidelijk iets persoonlijks tegen mij vanaf dag 1. Nooit eens de vraag hoe gaat het of belangstelling, belangrijke mailtjes die ze 'vergeet' aan mij te sturen (oh heb jij die niet gehad), negeren als ik iets zeg of mijn mening niet afwachten.... Compleet ongeschikt dus voor haar rol. In het begin deed ik zelf nog wel eens pogingen om toenadering te zoeken maar op zeker moment heb ik dat maar opgegeven want er komt al 4 jaar niks terug. En als ik er wat van zei dan zie ik het altijd allemaal verkeerd want het is niet zo en moet ik niet zo moeilijk doen. Tja......
Ik negeer ze dus (voor zover dat kan), werk op kantoor met oortjes in en zorg dat mijn werk goed, op tijd klaar en volledig is zodat ze niks hebben om over te zeiken. Ik werk gelukkig deeltijd dus zie ze niet de hele week. Dat scheelt.
Gelukkig kan ik wel mijn tijd grotendeels zelf indelen en zit ik op kantoor met mijn rug naar ze toe. En gelukkig heb ik wel een heel leuk en rijk privéleven met veel waardevolle sociale contacten dus ik ben niet ongelukkig. Maar wat een enorme sneuneuzen zijn het daar bij elkaar op kantoor. Jammer, gezien de tijd dat we met elkaar op het werk zitten. Ik voel me ook door alles niet meer betrokken bij het bedrijf en pas ook voor teamuitjes. Ik besteed mijn tijd liever met de mensen die dat wel waard zijn.
Hoe enorm K ook voor iedereen, de herkenning in veel posts voelt ergens wel fijn in de zin dat ik dus ook niet de enige ben. Ook een dikke voor iedereen in dezelfde situatie.
Ik heb echt nul aansluiting met het team waar ik in zit. Dat is echt een soort kliek / eiland en zo staan ze ook bekend in het bedrijf. Ik pas daar echt niet tussen en wil daar ook niet meer mijn best voor doen. Er werd / wordt ook nog eens door ze achter mijn rug om over mij geroddeld. Dus ik negeer ze / hou ze op afstand en op kantoor werk ik met oortjes in. Nu gelukkig al maanden thuis aan het werk, dus van mij mag het thuiswerken nog wel even duren.
Ik heb gelukkig wel veel leuke collega's ook maar die zitten allemaal op andere afdelingen. Dus gezellig kletsen en lol heb ik wel op kantoor, maar niet met mijn directe collega's.
Het andere probleem is mijn direct leidinggevende. Voor ik er kwam werken was zij de enige vrouw op deze afdeling en toen kwam ik erbij. Ik had dat omgekeerd wel gezellig gevonden, maar zij ziet mij blijkbaar als n soort concurrentie of weet ik wat. Ze heeft in elk geval duidelijk iets persoonlijks tegen mij vanaf dag 1. Nooit eens de vraag hoe gaat het of belangstelling, belangrijke mailtjes die ze 'vergeet' aan mij te sturen (oh heb jij die niet gehad), negeren als ik iets zeg of mijn mening niet afwachten.... Compleet ongeschikt dus voor haar rol. In het begin deed ik zelf nog wel eens pogingen om toenadering te zoeken maar op zeker moment heb ik dat maar opgegeven want er komt al 4 jaar niks terug. En als ik er wat van zei dan zie ik het altijd allemaal verkeerd want het is niet zo en moet ik niet zo moeilijk doen. Tja......
Ik negeer ze dus (voor zover dat kan), werk op kantoor met oortjes in en zorg dat mijn werk goed, op tijd klaar en volledig is zodat ze niks hebben om over te zeiken. Ik werk gelukkig deeltijd dus zie ze niet de hele week. Dat scheelt.
Gelukkig kan ik wel mijn tijd grotendeels zelf indelen en zit ik op kantoor met mijn rug naar ze toe. En gelukkig heb ik wel een heel leuk en rijk privéleven met veel waardevolle sociale contacten dus ik ben niet ongelukkig. Maar wat een enorme sneuneuzen zijn het daar bij elkaar op kantoor. Jammer, gezien de tijd dat we met elkaar op het werk zitten. Ik voel me ook door alles niet meer betrokken bij het bedrijf en pas ook voor teamuitjes. Ik besteed mijn tijd liever met de mensen die dat wel waard zijn.
Hoe enorm K ook voor iedereen, de herkenning in veel posts voelt ergens wel fijn in de zin dat ik dus ook niet de enige ben. Ook een dikke
voor iedereen in dezelfde situatie.
donderdag 28 januari 2021 om 12:33
Oh wat herkenbaar zeg en wat ga je dan aan je zelf twijfelen....BigLizzie schreef: ↑28-01-2021 10:41Helaas ook hier veel herkenbaarheid. Ik werk sinds een aantal jaar in mijn huidige baan en het is echt vervelend om te moeten toegeven maar ik zit er al heel lang echt alleen nog maar voor het salaris en het feit dat ik n vast contract heb.
Ik heb echt nul aansluiting met het team waar ik in zit. Dat is echt een soort kliek / eiland en zo staan ze ook bekend in het bedrijf. Ik pas daar echt niet tussen en wil daar ook niet meer mijn best voor doen. Er werd / wordt ook nog eens door ze achter mijn rug om over mij geroddeld. Dus ik negeer ze / hou ze op afstand en op kantoor werk ik met oortjes in. Nu gelukkig al maanden thuis aan het werk, dus van mij mag het thuiswerken nog wel even duren.
Ik heb gelukkig wel veel leuke collega's ook maar die zitten allemaal op andere afdelingen. Dus gezellig kletsen en lol heb ik wel op kantoor, maar niet met mijn directe collega's.
Het andere probleem is mijn direct leidinggevende. Voor ik er kwam werken was zij de enige vrouw op deze afdeling en toen kwam ik erbij. Ik had dat omgekeerd wel gezellig gevonden, maar zij ziet mij blijkbaar als n soort concurrentie of weet ik wat. Ze heeft in elk geval duidelijk iets persoonlijks tegen mij vanaf dag 1. Nooit eens de vraag hoe gaat het of belangstelling, belangrijke mailtjes die ze 'vergeet' aan mij te sturen (oh heb jij die niet gehad), negeren als ik iets zeg of mijn mening niet afwachten.... Compleet ongeschikt dus voor haar rol. In het begin deed ik zelf nog wel eens pogingen om toenadering te zoeken maar op zeker moment heb ik dat maar opgegeven want er komt al 4 jaar niks terug. En als ik er wat van zei dan zie ik het altijd allemaal verkeerd want het is niet zo en moet ik niet zo moeilijk doen. Tja......
Ik negeer ze dus (voor zover dat kan), werk op kantoor met oortjes in en zorg dat mijn werk goed, op tijd klaar en volledig is zodat ze niks hebben om over te zeiken. Ik werk gelukkig deeltijd dus zie ze niet de hele week. Dat scheelt.
Gelukkig kan ik wel mijn tijd grotendeels zelf indelen en zit ik op kantoor met mijn rug naar ze toe. En gelukkig heb ik wel een heel leuk en rijk privéleven met veel waardevolle sociale contacten dus ik ben niet ongelukkig. Maar wat een enorme sneuneuzen zijn het daar bij elkaar op kantoor. Jammer, gezien de tijd dat we met elkaar op het werk zitten. Ik voel me ook door alles niet meer betrokken bij het bedrijf en pas ook voor teamuitjes. Ik besteed mijn tijd liever met de mensen die dat wel waard zijn.
Hoe enorm K ook voor iedereen, de herkenning in veel posts voelt ergens wel fijn in de zin dat ik dus ook niet de enige ben. Ook een dikke
