Werk & Studie
alle pijlers
Balen van je baan - kletstopic
vrijdag 22 januari 2021 om 15:28
donderdag 28 januari 2021 om 14:06
@BigLizzie:
Jee wat naar! Het gedeelte van eigenlijk er niet tussen passen en alleen nog daar werken voor je geld herken ik heel erg. Wat voor mij helpt is om "te doen alsof" ik er gewoon bij hoor.
Ik werk er nu zo'n 10 jaar en solliciteer af en toe als ik het weer vreselijk zat ben. Ik ben al wat ouder, dus uitgenodigd worden voor een gesprek gebeurt helaas bijna niet meer. (Laat staan dat ik zomaar een andere baan heb.)
Zojuist heb ik me opgegeven voor de online informatiebijeenkomsten van het ROC voor BBL opleidingen. Ik zie wel of er wat voor me tussen zit, en anders kabbel ik nog steeds maar weer door.
Kun je je op je vrije dagen wel goed ontspannen? De eerste jaren had ik echt slapeloze nachten van mijn werk, maar nu het me niet meer kan schelen wat er met de organisatie gebeurt geeft me dat in ieder geval in mijn vrije tijd rust. (soms mijmer ik er weleens over dat de organisatie over de kop gaat of dat ik bij een reorganisatie eruit wordt gezet met een zak geld).
Jee wat naar! Het gedeelte van eigenlijk er niet tussen passen en alleen nog daar werken voor je geld herken ik heel erg. Wat voor mij helpt is om "te doen alsof" ik er gewoon bij hoor.
Ik werk er nu zo'n 10 jaar en solliciteer af en toe als ik het weer vreselijk zat ben. Ik ben al wat ouder, dus uitgenodigd worden voor een gesprek gebeurt helaas bijna niet meer. (Laat staan dat ik zomaar een andere baan heb.)
Zojuist heb ik me opgegeven voor de online informatiebijeenkomsten van het ROC voor BBL opleidingen. Ik zie wel of er wat voor me tussen zit, en anders kabbel ik nog steeds maar weer door.
Kun je je op je vrije dagen wel goed ontspannen? De eerste jaren had ik echt slapeloze nachten van mijn werk, maar nu het me niet meer kan schelen wat er met de organisatie gebeurt geeft me dat in ieder geval in mijn vrije tijd rust. (soms mijmer ik er weleens over dat de organisatie over de kop gaat of dat ik bij een reorganisatie eruit wordt gezet met een zak geld).
vrijdag 29 januari 2021 om 09:33
Ja sinds een jaar of twee kan ik me op mijn vrije dagen wel heel erg goed ontspannen. De eerste paar jaar niet, toen kwam ik net uit een hele ingewikkelde relatie dus het was zowel op het werk als thuis erg onrustig. Net als jij had ik toen echt slapeloze nachten ervan.Theamuts schreef: ↑28-01-2021 14:06@BigLizzie:
Kun je je op je vrije dagen wel goed ontspannen? De eerste jaren had ik echt slapeloze nachten van mijn werk, maar nu het me niet meer kan schelen wat er met de organisatie gebeurt geeft me dat in ieder geval in mijn vrije tijd rust. (soms mijmer ik er weleens over dat de organisatie over de kop gaat of dat ik bij een reorganisatie eruit wordt gezet met een zak geld).
Maar ik heb sinds een paar jaar alweer een heel fijn privéleven waar ik veel voldoening uit haal, zowel qua contacten als hobby's. Dus ik kan me gelukkig in mijn vrije tijd wel heel erg goed ontspannen en het werk volledig loslaten. Ik neem de werksfeer ook niet meer mee naar huis.
Wat ook scheelt is dat ik zelfverzekerd ben, ik weet dat ik zelf echt mijn best gedaan heb en heb inmiddels geaccepteerd dat die aansluiting met hun er niet is en ook niet meer gaat komen na 4 jaar. Ik steek er nu dus ook zelf geen energie meer in en richt me op de collega's waar ik wel een klik mee heb op de andere afdelingen. 'Het is graag of niet' is wat dat betreft echt mijn motto geworden.
Ik herken ook heel erg goed wat je schrijft over dat het je niet meer kan schelen wat er met de organisatie gebeurt. Dat heb ik ook. Ik ben echt een soort van apathisch tegenover het bedrijf geworden. Ik praat in mijn hoofd ook over jullie i.p.v. ons, dus dat zegt wel een hoop. En mijn hoofdgedachte die ik bij dat buitensluitgedrag jegens mij heb is 'jullie hebben zelf nog n hoop vragen te beantwoorden'. Hun uitsluitgedrag komt al n hele tijd niet meer binnen. Op de een of andere manier werkt dat gevoelsmatig afstand creëren voor mij heel goed. De gedachte van 'zo zijn jullie en zo ben ik gelukkig niet' helpt wel heel erg. Maar het blijft jammer dat het niet gewoon gezellig kan zijn op het werk.
Spannend, de online ROC bijeenkomsten waar je je voor hebt aangemeld! Spannend en ook leuk! Ik solliciteer soms als het me echt helemaal weer even tot hier zit. Maar net als jij kabbel ik ook n beetje door, juist omdat het werk zelf gewoon goed bij mij past, ik veel van mijn eigen tijd kan invullen en ik dus maar n paar dagen per week fysiek met ze zit opgescheept. Als ik 5 dagen per week van 9 tot 5 met ze op kantoor zou moeten zitten dan was ik al lang weg geweest.
maandag 1 februari 2021 om 21:55
waar begin ik...., 
toen ik na bijna een jaar werkeloos weer werk vond was ik super blij en dankbaar maar begin er steeds meer aan te twijfelen...
ik werk voor een prive-kliniek als planner & telefoniste , soms voel ik me net een waakhond, ik ben samen met mijn collega's ''verantwoordelijk'' voor de agenda van de artsen en neem de assistentes een hoop werk uit handen
zonder onze afd hebben ze geen ''werk'' helaas worden wij vooral als onbelangrijk gezien, als er iets gaande is of veranderd zijn we laatste die het weten en krijgen we als eerste op onze donder als er iets fout gaat of niet klopt.
de assistentes zijn ook een pain in the ass, 9 van de 10 keer nemen ze niet op of reageren ze niet op terugbelverzoeken waardoor wij weer bozen patienten hebben en tegen de assistentes zijn ze poeslief
alles moet op de mail ook al reageren sommige daar pas op als je 3x belt
ook trek ik regelmatig mijn wenkbrauwen op bij de manier waarop er met patiënten wordt omgegaan
onze teamleider is af en toe ook een enorme doos..., soms kan ze heel gezellig en leuk zijn maar als ze geïrriteerd is of gestrest zijn wij vaak de mispalen en is niks goed en krijgen we alleen maar gezeik soms zelf pest gedrag.
ook gedraagt ze zich soms ook anders bij bepaalde mensen dan bestaan wij vaak niet.. rooster veranderd continue (al is dat soms ook in je eigen voordeel)
wat mij vooral iriteert is het hele laat-maar-gaan, het-gaat-nooit-veranderen, kortom het is een chaotische BENDE terwijl dat echt niet hoeft...
voorlopig hou ik het maar aan, helemaal met de hele corona-crisis en omdat ik geen idee heb welke kant ik op kan kom officieel uit de retail maar wil daar echt nooit meer naartoe
meestal vind ik mijn collega's wel leuk maar soms zijn het net een stel papegaaien die elkaar na praten
toen ik na bijna een jaar werkeloos weer werk vond was ik super blij en dankbaar maar begin er steeds meer aan te twijfelen...
ik werk voor een prive-kliniek als planner & telefoniste , soms voel ik me net een waakhond, ik ben samen met mijn collega's ''verantwoordelijk'' voor de agenda van de artsen en neem de assistentes een hoop werk uit handen
zonder onze afd hebben ze geen ''werk'' helaas worden wij vooral als onbelangrijk gezien, als er iets gaande is of veranderd zijn we laatste die het weten en krijgen we als eerste op onze donder als er iets fout gaat of niet klopt.
de assistentes zijn ook een pain in the ass, 9 van de 10 keer nemen ze niet op of reageren ze niet op terugbelverzoeken waardoor wij weer bozen patienten hebben en tegen de assistentes zijn ze poeslief
alles moet op de mail ook al reageren sommige daar pas op als je 3x belt
ook trek ik regelmatig mijn wenkbrauwen op bij de manier waarop er met patiënten wordt omgegaan
onze teamleider is af en toe ook een enorme doos..., soms kan ze heel gezellig en leuk zijn maar als ze geïrriteerd is of gestrest zijn wij vaak de mispalen en is niks goed en krijgen we alleen maar gezeik soms zelf pest gedrag.
ook gedraagt ze zich soms ook anders bij bepaalde mensen dan bestaan wij vaak niet.. rooster veranderd continue (al is dat soms ook in je eigen voordeel)
wat mij vooral iriteert is het hele laat-maar-gaan, het-gaat-nooit-veranderen, kortom het is een chaotische BENDE terwijl dat echt niet hoeft...
voorlopig hou ik het maar aan, helemaal met de hele corona-crisis en omdat ik geen idee heb welke kant ik op kan kom officieel uit de retail maar wil daar echt nooit meer naartoe
meestal vind ik mijn collega's wel leuk maar soms zijn het net een stel papegaaien die elkaar na praten
Relax we're all crazy, it's not a competition
maandag 1 februari 2021 om 21:57
Ik vind mijn baan echt leuk, maar van het gedoe erom krijg ik wel eens een punthoofd. Vandaag moest ik naar mijn werk komen (waarom in corona tijd??) voor een uitleg. Achteraf bleek het een uitleg te zijn van iets wat ik prima zelf kan. Toen kwam ik erachter dat een teamleider iemand iets toegezegd had waardoor ik in de problemen kwam.
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
dinsdag 2 februari 2021 om 10:46
Wat fijn, ik mag even klagen... Nou, komt-ie:
Ik zit als enige creatief in een technisch team en ik vind het vreselijk lastig om me staande te houden. Komt erop neer dat de techneuten het onzin vinden wat ik doe, want ze zien er zelf niet zo het belang van dat iets er goed uitziet, als het technisch maar werkt. En die instelling kan ik in mijn eentje niet ombuigen. Ik ben ook nog een introvert en conflictvermijdend persoon. Ik durf best iemand lik op stuk te geven in een één-op-één situatie, maar kan tijdens zo’n meeting – die ook nog Engelstalig is – niet voor mezelf opkomen. Ik word niet belangrijk gevonden. Meetings worden op mijn vrije dag gepland, omdat op de dag dat het normaal wordt gehouden een ander vrij heeft. Komt er een nieuwe collega, dan wordt met iedereen een 1-op-1 kennismakingsgesprekje ingepland, behalve voor mij. Als dat vaker gebeurt, ga je je vanzelf terugtrekken, ook al weet ik best dat het een heel verkeerde manier is om ermee om te gaan. Ik zit vooral in m’n eigen bubbel, wat nog versterkt wordt omdat iedereen thuis werkt natuurlijk. Maar je merkt toch dat anderen onderling wel veel contact hebben… bijvoorbeeld door opmerkingen over-en-weer voor een meeting begint als we nog wachten tot iedereen er is. Bluh, word er echt ongelukkig van. Ik heb ook het idee heb dat ik dommer ben dan zij, dat klopt ook zeker wat het technische stuk betreft… maar ik denk gewoon op een andere manier. Ik snap hun grapjes ook nooit. Het is voor hen een sport om me in de maling te nemen en dan heb ik soms niet eens door dát ik in de maling ben genomen, zo erg is het en zij vinden dat heel grappig. Maar ik zit ook wel vast. Ben niet meer de jongste en moet in deze tech-omgeving heel hard werken om alle snelle veranderingen bij te houden. En eigenlijk loop ik continu achter de feiten aan voor mijn gevoel. Maar ja, wat dan. De hypotheek moet ook betaald worden en het beroep waar ik ooit voor geleerd heb en me comfortabel in voel (desk top Publisher) is vrijwel uitgestorven.
Ik zit als enige creatief in een technisch team en ik vind het vreselijk lastig om me staande te houden. Komt erop neer dat de techneuten het onzin vinden wat ik doe, want ze zien er zelf niet zo het belang van dat iets er goed uitziet, als het technisch maar werkt. En die instelling kan ik in mijn eentje niet ombuigen. Ik ben ook nog een introvert en conflictvermijdend persoon. Ik durf best iemand lik op stuk te geven in een één-op-één situatie, maar kan tijdens zo’n meeting – die ook nog Engelstalig is – niet voor mezelf opkomen. Ik word niet belangrijk gevonden. Meetings worden op mijn vrije dag gepland, omdat op de dag dat het normaal wordt gehouden een ander vrij heeft. Komt er een nieuwe collega, dan wordt met iedereen een 1-op-1 kennismakingsgesprekje ingepland, behalve voor mij. Als dat vaker gebeurt, ga je je vanzelf terugtrekken, ook al weet ik best dat het een heel verkeerde manier is om ermee om te gaan. Ik zit vooral in m’n eigen bubbel, wat nog versterkt wordt omdat iedereen thuis werkt natuurlijk. Maar je merkt toch dat anderen onderling wel veel contact hebben… bijvoorbeeld door opmerkingen over-en-weer voor een meeting begint als we nog wachten tot iedereen er is. Bluh, word er echt ongelukkig van. Ik heb ook het idee heb dat ik dommer ben dan zij, dat klopt ook zeker wat het technische stuk betreft… maar ik denk gewoon op een andere manier. Ik snap hun grapjes ook nooit. Het is voor hen een sport om me in de maling te nemen en dan heb ik soms niet eens door dát ik in de maling ben genomen, zo erg is het en zij vinden dat heel grappig. Maar ik zit ook wel vast. Ben niet meer de jongste en moet in deze tech-omgeving heel hard werken om alle snelle veranderingen bij te houden. En eigenlijk loop ik continu achter de feiten aan voor mijn gevoel. Maar ja, wat dan. De hypotheek moet ook betaald worden en het beroep waar ik ooit voor geleerd heb en me comfortabel in voel (desk top Publisher) is vrijwel uitgestorven.
dinsdag 2 februari 2021 om 13:04
Ik heb me hier juist voor omgeschoold omdat dit in het verlengde ligt van mijn oude werk. Maar het valt me tegen, alle vooroordelen w.b. IT-ers kloppen in mijn ervaring. Ik ben zelf ook niet zo sociaal, d.w.z. op het autistische af, dus in die zin pas ik wel. Heb ook echt geprobeerd mijn best te doen, interesse tonen, etc., maar het is gewoon duidelijk dat ze niet op me zitten te wachten. Als ze zo onder elkaar aan het werk zijn, zit ik echt alleen op m'n eilandje. Ik denk dat dat een beetje aan de branche ligt, maar het is wel mijn eerste baan in de tech/it. Ik ben alleen al bijna 50 en om dan weer het roer om te gooien?
dinsdag 2 februari 2021 om 14:36
Ik snap je maar ik heb dit in de zorg ook een beetje hangt af van de tak, heb 2 jobs ene gaat het heel goed en de andere is heel lastig komt er niet tussen wat ik ook deed die assistenten zijn echt een kliek dus het is heel lastig, ik doe nu een hbo omscholing in een andere zorg tak en dat is mijn 2e job daar gaat het beter.vivinnetje schreef: ↑02-02-2021 13:04Ik heb me hier juist voor omgeschoold omdat dit in het verlengde ligt van mijn oude werk. Maar het valt me tegen, alle vooroordelen w.b. IT-ers kloppen in mijn ervaring. Ik ben zelf ook niet zo sociaal, d.w.z. op het autistische af, dus in die zin pas ik wel. Heb ook echt geprobeerd mijn best te doen, interesse tonen, etc., maar het is gewoon duidelijk dat ze niet op me zitten te wachten. Als ze zo onder elkaar aan het werk zijn, zit ik echt alleen op m'n eilandje. Ik denk dat dat een beetje aan de branche ligt, maar het is wel mijn eerste baan in de tech/it. Ik ben alleen al bijna 50 en om dan weer het roer om te gooien?
Soms kom je er niet tussen maar als je je werk verder leuk vindt zou ik niet verder zoeken anders wel leeftijd maakt niet uit toch.
dinsdag 2 februari 2021 om 17:49
Hier moet er ook echt verandering komen. Ik zit al 20 jaar (!) bij hetzelfde bedrijf. Ik heb een prima baan, heel prima salaris, ik word gewaardeerd, heb leuke collega's, leuke baas, maar het bedrijf zelf is zo enorm gegroeid, we zijn zo enorm corporate geworden en dat gedeelte gaat me steeds meer tegenstaan. Alles, maar dan ook alles moet volgens de regeltjes van de hoogste bazen in het buitenland, er mag geen haar afgeweken worden en alle vakjes moeten keurig afgevinkt worden op hun manier. De lol is er een beetje vanaf zo. Ik zou liever bij een wat kleiner bedrijf werken denk ik en dichter bij huis.
Wat me tot nu toe tegenhield is het feit dat ik kostwinner ben, op het matige salaris van mijn man redden we het niet en ik vind het doodeng om de zekerheid van deze baan op te geven. Maar ja, aan de andere kant, ik moet nog 20 jaar tot mijn pensioen...
Knoop doorgehakt, ik heb net op een vacature gereageerd en mijn CV verstuurd (iek!)
Wat me tot nu toe tegenhield is het feit dat ik kostwinner ben, op het matige salaris van mijn man redden we het niet en ik vind het doodeng om de zekerheid van deze baan op te geven. Maar ja, aan de andere kant, ik moet nog 20 jaar tot mijn pensioen...
Knoop doorgehakt, ik heb net op een vacature gereageerd en mijn CV verstuurd (iek!)
dinsdag 2 februari 2021 om 18:09
ainne schreef: ↑02-02-2021 17:49Hier moet er ook echt verandering komen. Ik zit al 20 jaar (!) bij hetzelfde bedrijf. Ik heb een prima baan, heel prima salaris, ik word gewaardeerd, heb leuke collega's, leuke baas, maar het bedrijf zelf is zo enorm gegroeid, we zijn zo enorm corporate geworden en dat gedeelte gaat me steeds meer tegenstaan. Alles, maar dan ook alles moet volgens de regeltjes van de hoogste bazen in het buitenland, er mag geen haar afgeweken worden en alle vakjes moeten keurig afgevinkt worden op hun manier. De lol is er een beetje vanaf zo. Ik zou liever bij een wat kleiner bedrijf werken denk ik en dichter bij huis.
Wat me tot nu toe tegenhield is het feit dat ik kostwinner ben, op het matige salaris van mijn man redden we het niet en ik vind het doodeng om de zekerheid van deze baan op te geven. Maar ja, aan de andere kant, ik moet nog 20 jaar tot mijn pensioen...
Knoop doorgehakt, ik heb net op een vacature gereageerd en mijn CV verstuurd (iek!)
Wat goed, spannend, wat een topic niet kan doen!
Maar herkenbaar... Ik werk bij een startup en in het begin was het een stuk leuker, lees: rommeliger en iedereen had z'n eigen procesjes. Dat werkt niet als je groter wordt. Ik snap het, maar het gaf wel een beetje lol in je werk. Ik denk alleen eerlijk gezegd dat dat probleem overal is toegenomen, de drang van boven naar structuur en soepele processen... en niet zozeer samenhangt met de groei van het bedrijf.
dinsdag 2 februari 2021 om 20:25
@Rouge, wat naar dat je niet gewaardeerd wordt door de artsen en assistenten. Terwijl ze je heel hard nodig hebben.
Ik zit zelf ook in een support rol en daar wordt door de afdelingen die direct werk voor klanten doen ook op neer gekeken. Onze ceo heeft het ook voortdurend over ‘professionals’(= iedereen die geld verdient bij klanten) en ‘support’. Alsof wij niet professioneel zijn en alsof wij ook niet bijdragen aan de winst. Sommigen noemen ons stelselmatig ‘de money burners’, omdat wij alleen maar geld zouden kosten en niets opleveren.
@vivinnetje, wat goed dat je gesolliciteerd hebt! 20 jaar is inderdaad veel te lang om geen plezier in je werk te hebben. Past het bedrijf waar je gesolliciteerd hebt wel beter bij je, denk je?
Ik heb afgelopen weekend ook twee brieven verstuurd. Was een flinke bevalling om alles goed op papier te krijgen, maar ze zijn verstuurd. Nu hopen dat ik iets terug hoor.
Ik zit zelf ook in een support rol en daar wordt door de afdelingen die direct werk voor klanten doen ook op neer gekeken. Onze ceo heeft het ook voortdurend over ‘professionals’(= iedereen die geld verdient bij klanten) en ‘support’. Alsof wij niet professioneel zijn en alsof wij ook niet bijdragen aan de winst. Sommigen noemen ons stelselmatig ‘de money burners’, omdat wij alleen maar geld zouden kosten en niets opleveren.
@vivinnetje, wat goed dat je gesolliciteerd hebt! 20 jaar is inderdaad veel te lang om geen plezier in je werk te hebben. Past het bedrijf waar je gesolliciteerd hebt wel beter bij je, denk je?
Ik heb afgelopen weekend ook twee brieven verstuurd. Was een flinke bevalling om alles goed op papier te krijgen, maar ze zijn verstuurd. Nu hopen dat ik iets terug hoor.
dinsdag 2 februari 2021 om 23:27
Oef ik ken dat, op support werken, de kooltjes uit het vuur mogen halen van de rest van het bedrijf, en dan ook nog op neergekeken worden.
@vivinnrke werk je als designer? Ik werk in de IT aan de technische kant en ik word er wel eens moe van dat bepaalde junior collega’s niet snappen dat design niet alleen ‘voor de mooi’ is maar ondersteunend is in de communicatie met de gebruiker. Maar er zijn ook prima bedrijven waar men dat wel snapt. Houd vol en solliciteert!
@vivinnrke werk je als designer? Ik werk in de IT aan de technische kant en ik word er wel eens moe van dat bepaalde junior collega’s niet snappen dat design niet alleen ‘voor de mooi’ is maar ondersteunend is in de communicatie met de gebruiker. Maar er zijn ook prima bedrijven waar men dat wel snapt. Houd vol en solliciteert!
woensdag 3 februari 2021 om 07:07
Oef dit klinkt ook wel herkenbaar hoor. Ben ook de enige creatieveling en de enige rode in een bedrijf vol blauwe en groene... Ik zou gewoon om je heen kijken hoor.vivinnetje schreef: ↑02-02-2021 10:46Wat fijn, ik mag even klagen... Nou, komt-ie:
Ik zit als enige creatief in een technisch team en ik vind het vreselijk lastig om me staande te houden. Komt erop neer dat de techneuten het onzin vinden wat ik doe, want ze zien er zelf niet zo het belang van dat iets er goed uitziet, als het technisch maar werkt. En die instelling kan ik in mijn eentje niet ombuigen. Ik ben ook nog een introvert en conflictvermijdend persoon. Ik durf best iemand lik op stuk te geven in een één-op-één situatie, maar kan tijdens zo’n meeting – die ook nog Engelstalig is – niet voor mezelf opkomen. Ik word niet belangrijk gevonden. Meetings worden op mijn vrije dag gepland, omdat op de dag dat het normaal wordt gehouden een ander vrij heeft. Komt er een nieuwe collega, dan wordt met iedereen een 1-op-1 kennismakingsgesprekje ingepland, behalve voor mij. Als dat vaker gebeurt, ga je je vanzelf terugtrekken, ook al weet ik best dat het een heel verkeerde manier is om ermee om te gaan. Ik zit vooral in m’n eigen bubbel, wat nog versterkt wordt omdat iedereen thuis werkt natuurlijk. Maar je merkt toch dat anderen onderling wel veel contact hebben… bijvoorbeeld door opmerkingen over-en-weer voor een meeting begint als we nog wachten tot iedereen er is. Bluh, word er echt ongelukkig van. Ik heb ook het idee heb dat ik dommer ben dan zij, dat klopt ook zeker wat het technische stuk betreft… maar ik denk gewoon op een andere manier. Ik snap hun grapjes ook nooit. Het is voor hen een sport om me in de maling te nemen en dan heb ik soms niet eens door dát ik in de maling ben genomen, zo erg is het en zij vinden dat heel grappig. Maar ik zit ook wel vast. Ben niet meer de jongste en moet in deze tech-omgeving heel hard werken om alle snelle veranderingen bij te houden. En eigenlijk loop ik continu achter de feiten aan voor mijn gevoel. Maar ja, wat dan. De hypotheek moet ook betaald worden en het beroep waar ik ooit voor geleerd heb en me comfortabel in voel (desk top Publisher) is vrijwel uitgestorven.
In mijn branche (marketing) zijn in ieder geval banen genoeg, dus laat corona je echt niet tegenhouden.
Ik heb afgelopen vrijdag een gesprek met mijn bazen gehad waarin ze echt over de brug kwamen. Ze zien in dat ze een fout hebben gemaakt met onboarding en zien mijn belang echt wel in (tenminste, de CTO ziet dat, de CCO is stronteigenwijs). Alleen... met mijn motivatie heeft het niks gedaan. Kan het echt niet meer opbrengen. Aankomende donderdag alweer een sollicitatiegesprek, hopelijk heb ik een keer geluk. Solliciteer me een ongeluk.
Als je in een organisatie werkt waar er wordt neergekeken op support, zit je echt in het verkeerde bedrijf hoor. Ik werkte voor een grote telecomleverancier en daar heerste echt de opvatting dat het hele bedrijf draaide op support, aangezien de missie een perfecte klantbeleving was. Dat was wel het enige positieve aan dat bedrijf, maar goed. Support hoeft echt niet altijd het ondergeschoven kindje te zijn.
woensdag 3 februari 2021 om 07:43
Ik werk al heel lang voor hetzelfde bedrijf.
Alleen is een aantal jaren geleden het bedrijf overgenomen.
Het is nu echt een heel vervelend bedrijf geworden. Dat uit zich ook in het feit dat er een flink aantal mensen (meer dan 10%!!) ziek thuis zit met burn-out/overspannen klachten.
Het management gaat uit van het negatieve en barst van het wantrouwen. Als je 100 dingen goed doet en één ding niet helemaal goed, dan wordt je compleet doorgezaagd op dat ene ding, liefst ten overstaan van zo veel mogelijk collega's.
De directeur draait er zijn hand niet voor om, om het functioneren van medewerker A te bespreken met medewerker B, ook bij bv de koffieautomaat. De volgende dag zijn de rollen weer omgekeerd.
Dit heeft tot gevolg dat er bij het personeel onderling ook niet echt een fijne band is.
Waarom geen andere baan zoeken? Gezien het feit dat ik "nog maar" drie jaar moet tot mijn pensioen is dat niet echt reëel.
Alleen is een aantal jaren geleden het bedrijf overgenomen.
Het is nu echt een heel vervelend bedrijf geworden. Dat uit zich ook in het feit dat er een flink aantal mensen (meer dan 10%!!) ziek thuis zit met burn-out/overspannen klachten.
Het management gaat uit van het negatieve en barst van het wantrouwen. Als je 100 dingen goed doet en één ding niet helemaal goed, dan wordt je compleet doorgezaagd op dat ene ding, liefst ten overstaan van zo veel mogelijk collega's.
De directeur draait er zijn hand niet voor om, om het functioneren van medewerker A te bespreken met medewerker B, ook bij bv de koffieautomaat. De volgende dag zijn de rollen weer omgekeerd.
Dit heeft tot gevolg dat er bij het personeel onderling ook niet echt een fijne band is.
Waarom geen andere baan zoeken? Gezien het feit dat ik "nog maar" drie jaar moet tot mijn pensioen is dat niet echt reëel.
woensdag 3 februari 2021 om 12:27
Het was Ainne die na 20 jaar is gaan solliciteren… Ik zit nog gewoon passief op mijn plekje… 
maar zou misschien ook eens moeten gaan rondkijken ja. Ik werk hier nu vijf jaar… vast contract… en we kijken naar een ander huis. Dus de timing is dan niet zo fijn.
O, ‘money burgers’… en dat als algemene term, dat is dus wel het recept voor een tweedeling binnen het bedrijf. Alsof je het niet met z’n allen moet doen! Ik hoor een vriend van mij (Sales) ook klagen over de back-office. Hij vindt dat ze te laks omgaan met zijn met bloed-zweet-en-tranen binnengehaalde projecten. Als hij zo praat, snap ik hem ook wel weer. Maar ik kan me zomaar voorstellen dat ze op kantoor een ander verhaal hebben. Hoe dan ook is het gif in zo’n bedrijf en helemaal slecht dat de directie dat in de hand werkt door mensen zo duidelijk belangrijker te vinden. Eigenlijk vreselijk, zo’n cultuurtje.
Comocomo en Paintless, ja inderdaad, ‘designer’… Na een omscholing is dit mijn eerste werkervaring op dit gebied en ik werk er dus 5 jaar. Ik realiseer me dat ik op technisch gebied dus nog veel moet leren, van wat kan en niet kan, of beter kan. Ik heb gemerkt dat mijn technische collega’s onderling klagen over ‘wat ik nu weer heb gedaan’. Dat voelt vast goed, als ‘team’, om er eentje af te zeiken. En dan ook nog eentje die alleen op een eilandje zit. Ik heb zelf nog nooit feedback teruggekregen, ook al heb ik er vaak genoeg om gevraagd. Al mijn groei haal ik nu uit online tutorials. Maar het maakt me ook wel onzeker over volgende stappen die ik kan nemen als ik wil gaan solliciteren…
Ik heb nog geen idee hoe de markt is, ik weet alleen dat ze wel om mijn techinische collega's zitten te springen!
F1823 Oh... 3 jaar. Zo kort nog en tegelijkertijd nog best lang om zonder plezier naar je werk te gaan. Ik denk dat ik het letterlijk uit zou zitten. Kun je niet het hoognodige doen, om alle gekonkel glimlachen en denken: jullie zoeken het straks allemaal maar uit?
maar zou misschien ook eens moeten gaan rondkijken ja. Ik werk hier nu vijf jaar… vast contract… en we kijken naar een ander huis. Dus de timing is dan niet zo fijn.O, ‘money burgers’… en dat als algemene term, dat is dus wel het recept voor een tweedeling binnen het bedrijf. Alsof je het niet met z’n allen moet doen! Ik hoor een vriend van mij (Sales) ook klagen over de back-office. Hij vindt dat ze te laks omgaan met zijn met bloed-zweet-en-tranen binnengehaalde projecten. Als hij zo praat, snap ik hem ook wel weer. Maar ik kan me zomaar voorstellen dat ze op kantoor een ander verhaal hebben. Hoe dan ook is het gif in zo’n bedrijf en helemaal slecht dat de directie dat in de hand werkt door mensen zo duidelijk belangrijker te vinden. Eigenlijk vreselijk, zo’n cultuurtje.
Comocomo en Paintless, ja inderdaad, ‘designer’… Na een omscholing is dit mijn eerste werkervaring op dit gebied en ik werk er dus 5 jaar. Ik realiseer me dat ik op technisch gebied dus nog veel moet leren, van wat kan en niet kan, of beter kan. Ik heb gemerkt dat mijn technische collega’s onderling klagen over ‘wat ik nu weer heb gedaan’. Dat voelt vast goed, als ‘team’, om er eentje af te zeiken. En dan ook nog eentje die alleen op een eilandje zit. Ik heb zelf nog nooit feedback teruggekregen, ook al heb ik er vaak genoeg om gevraagd. Al mijn groei haal ik nu uit online tutorials. Maar het maakt me ook wel onzeker over volgende stappen die ik kan nemen als ik wil gaan solliciteren…
Ik heb nog geen idee hoe de markt is, ik weet alleen dat ze wel om mijn techinische collega's zitten te springen!F1823 Oh... 3 jaar. Zo kort nog en tegelijkertijd nog best lang om zonder plezier naar je werk te gaan. Ik denk dat ik het letterlijk uit zou zitten. Kun je niet het hoognodige doen, om alle gekonkel glimlachen en denken: jullie zoeken het straks allemaal maar uit?
woensdag 3 februari 2021 om 20:16
Dat is precies wat ik (probeer) te doen.vivinnetje schreef: ↑03-02-2021 12:27F1823 Oh... 3 jaar. Zo kort nog en tegelijkertijd nog best lang om zonder plezier naar je werk te gaan. Ik denk dat ik het letterlijk uit zou zitten. Kun je niet het hoognodige doen, om alle gekonkel glimlachen en denken: jullie zoeken het straks allemaal maar uit?
dinsdag 9 februari 2021 om 17:45
Ik mag donderdag op gesprek komen voor een van de functies waarop ik had gesolliciteerd 
Heel blij natuurlijk, al begin ik nu ook meteen weer te twijfelen. Zal die baan wel leuk zijn (huidige baan klonk op papier heel tof) of wordt het ook weer een bak ellende?
Iemand tips hoe je de sfeer in een bedrijf kunt achterhalen in zo’n gesprek? Zeker nu het virtueel is.
Heel blij natuurlijk, al begin ik nu ook meteen weer te twijfelen. Zal die baan wel leuk zijn (huidige baan klonk op papier heel tof) of wordt het ook weer een bak ellende?
Iemand tips hoe je de sfeer in een bedrijf kunt achterhalen in zo’n gesprek? Zeker nu het virtueel is.
woensdag 10 februari 2021 om 07:06
Absoluut kijken of je al toekomstige collega’s kunt spreken. Doe ik ook, dan weet je meteen of je in een zure sfeer terecht komt. Ik vraag ook altijd hoe ze met de coronamaatregelen omgaan, omdat ik vind dat dat heel veel zegt over de normen en waarden van een werkgever. Zou gewoon vragen of je al collega’s kunt spreken, als ze dat weigeren weet je ook meteen genoeg.
Ik heb afgelopen vrijdag een baan aangeboden gekregen bij het bedrijf waar mijn vriend sinds december werkt. We kennen elkaar via een vorige werkgever, waar we allebei zijn vertrokken. Hij is nu bij een concurrent van dat bedrijf gaan werken en zijn baas wil graag dat ik ook daar kom werken. Heb gezegd dat ik erover na ga denken, maar weet eigenlijk al zeker dat ik deze week ga bellen om erover te praten. Mis de branche waar ik uit kom wel en dit is een pittige functie met twee bazen waar ik in ieder geval niet overheen loop.
Ik heb afgelopen vrijdag een baan aangeboden gekregen bij het bedrijf waar mijn vriend sinds december werkt. We kennen elkaar via een vorige werkgever, waar we allebei zijn vertrokken. Hij is nu bij een concurrent van dat bedrijf gaan werken en zijn baas wil graag dat ik ook daar kom werken. Heb gezegd dat ik erover na ga denken, maar weet eigenlijk al zeker dat ik deze week ga bellen om erover te praten. Mis de branche waar ik uit kom wel en dit is een pittige functie met twee bazen waar ik in ieder geval niet overheen loop.
donderdag 11 februari 2021 om 14:57
Ik baal.ook best van mijn baan. Ik werk deels in loondienst en deels als zzp-er, freelance eigenlijk omdat ik de zzp uren niet haal.
Ik werk in de zorg en heb het gewoon wel een beetje gehad met billen vegen en wassen. Waar ik in loondienst werk heb ik super collega's maar een draak van een manager. Ze reageert vaak niet op mails en telefoontjes. Ik heb daar ook een extra taak. Vorige week was er ineens een vacature voor mijn taak en ik wist van niks. Blijkt allemaal door de overkoepelende club bedacht te zijn.
Ik werk nog in loondienst om een beetje zekerheid te hebben maar ik overweeg om maar helemaal te gaan zzp-en. Dat heeft weer als nadeel dat je dan iedere dag in een andere bewoners/ cliënten groep zit.
Ik heb het ook gehad met onregelmatig werken. Vooral avonden en feestdagen vind ik vervelend. Die kan ik als zzp-er makkelijker skippen of zo inplannen wanneer het mij uit komt.
Ik solliciteer veel naar zorg gerelateerde kantoor functies maar anderen hebben meer ervaring hoor ik steeds.
Een opleiding zie ik niet zitten. Naast een baan en 2 pubers heb ik ADD (ADHD zonder hyper activiteit) Ik vrees dat ik niet echt meer kan studeren. Mijn concentratie zie ik met de dag terug lopen en daarbij komt dat sommige dingen in het leven mij heel veel moeite kosten zoals het huishouden.
Hoe dan ook, heel fijn om te lezen dat ik niet de enige ben
Ik werk in de zorg en heb het gewoon wel een beetje gehad met billen vegen en wassen. Waar ik in loondienst werk heb ik super collega's maar een draak van een manager. Ze reageert vaak niet op mails en telefoontjes. Ik heb daar ook een extra taak. Vorige week was er ineens een vacature voor mijn taak en ik wist van niks. Blijkt allemaal door de overkoepelende club bedacht te zijn.
Ik werk nog in loondienst om een beetje zekerheid te hebben maar ik overweeg om maar helemaal te gaan zzp-en. Dat heeft weer als nadeel dat je dan iedere dag in een andere bewoners/ cliënten groep zit.
Ik heb het ook gehad met onregelmatig werken. Vooral avonden en feestdagen vind ik vervelend. Die kan ik als zzp-er makkelijker skippen of zo inplannen wanneer het mij uit komt.
Ik solliciteer veel naar zorg gerelateerde kantoor functies maar anderen hebben meer ervaring hoor ik steeds.
Een opleiding zie ik niet zitten. Naast een baan en 2 pubers heb ik ADD (ADHD zonder hyper activiteit) Ik vrees dat ik niet echt meer kan studeren. Mijn concentratie zie ik met de dag terug lopen en daarbij komt dat sommige dingen in het leven mij heel veel moeite kosten zoals het huishouden.
Hoe dan ook, heel fijn om te lezen dat ik niet de enige ben
donderdag 11 februari 2021 om 15:35
Pff herkenning alom hier! Durf bijna niet te zeggen dat ik mn baan niet leuk meer vind omdat ik zat ben van het horen: volg je passie, de perfecte baan creëer je zelf!
Als alleenstaande moeder met een baby gooi ik niet zomaar een vast contract weg. Moet zeggen dat mijn baas, met elke dag een andere leuk idee, die de helft opvolgt of niet zonder communicatie. Ben het zo zat!
Ze houden heel erg van positiviteit binnen de organisatie, als je kritisch ben en meer planmatig wil werken naar doelen dan ben je ongeveer meteen negatief. Je moet op alles blij en enthousiast reageren, ookal vertrekken er 5 collega's oid.
Ben een beetje geestelijk uitgecheckt merk ik, doe gewoon mijn werk en als mensen mij iets vragen reageer ik heel enthousiast. Mijn baas denkt nu dat het krijgen van mijn kind een ''licht en blij mens heeft gemaakt'' maar in feite zeg ik niks meer en idd met de gedachte ook: straks ben ik weg.
Anyhow vandaag maar gedurfd te solliciteren, wel eerder gesolliciteerd de afgelopen maanden maar krijg heel weinig reactie.
Hoe zorgen jullie voor goede energie als je thuiskomt of eigenlijk van je werkplek afkomt? Merk dat sporten helpt maar voel me zo stom als ik met vrienden en familie spreek over hun uitdagende banen.
Als alleenstaande moeder met een baby gooi ik niet zomaar een vast contract weg. Moet zeggen dat mijn baas, met elke dag een andere leuk idee, die de helft opvolgt of niet zonder communicatie. Ben het zo zat!
Ze houden heel erg van positiviteit binnen de organisatie, als je kritisch ben en meer planmatig wil werken naar doelen dan ben je ongeveer meteen negatief. Je moet op alles blij en enthousiast reageren, ookal vertrekken er 5 collega's oid.
Ben een beetje geestelijk uitgecheckt merk ik, doe gewoon mijn werk en als mensen mij iets vragen reageer ik heel enthousiast. Mijn baas denkt nu dat het krijgen van mijn kind een ''licht en blij mens heeft gemaakt'' maar in feite zeg ik niks meer en idd met de gedachte ook: straks ben ik weg.
Anyhow vandaag maar gedurfd te solliciteren, wel eerder gesolliciteerd de afgelopen maanden maar krijg heel weinig reactie.
Hoe zorgen jullie voor goede energie als je thuiskomt of eigenlijk van je werkplek afkomt? Merk dat sporten helpt maar voel me zo stom als ik met vrienden en familie spreek over hun uitdagende banen.
