Ben ik nou een egoïst?

Ik moet dit echt even van me af typen... Voel me er heel erg rot door.
Ik ben momenteel nog werkzaam als verpleegkundige in de wijk. Januari start ik elders (waar ik ongelooflijk naar uitkijk).
Met mijn huidige team hebben we een privé groepsapp voor noodsituaties (ziekte, intensieve casuïstiek). Daar wordt over het algemeen niet vaak in geappt, maar ik ben hier toch uit gestapt, omdat ik steeds werd geappt tijdens een weekend weg. Begin dit jaar heb ik ervoor gekozen om niet meer deel te nemen aan deze noodapp, omdat mijn behoefte aan duidelijkheid tussen werk en privé toenam en ik met mijn 32 uur weinig puf had om extra te werken (daar waar ik over het algemeen al 4 a 5 dagen werk om aan mijn uren te kunnen komen). Ik was altijd een verpleegkundige die alles wilde regelen, desnoods buiten werktijd. Wanneer er een aanmelding was voor intensieve casuïstiek of wanneer deze acuut moest intensiveren, voelde ik mij altijd aangesproken en wilde ik mij hier voor inzetten. Daarnaast irriteerde ik mij vreselijk aan dat er collega's waren die dan niet binnen korte tijd op het verzoek reageerden. Dit voorjaar voelde ik steeds meer dat als ik op deze manier door zou gaan, ik een burn-out zou gaan ontwikkelen. Daarom heb ik besloten uit deze noodapp te stappen. De grens tussen werk en privé voelde voor mij daardoor een stuk duidelijker wat mij meer rust gaf (en geeft).

Sinds vorige week hebben we een intensieve zorgvraag. In eerste instantie werd deze zorg ondervangen met geplande zorgmomenten, maar naderhand moest er toch achterwacht bereikbaarheid komen voor de collega's die bereikbare nachten werkten. Dit is allemaal gecommuniceerd in de noodapp. Ik heb voor de eerste keer in mijn carrière aangegeven dat ik het emotioneel zwaar heb door deze zorg en dat ik hier liever niet voor ingepland wil worden. Ook omdat ik nog maar een paar diensten draai en ik met (positieve) energie aan mijn nieuwe baan wil beginnen. Ik kreeg reactie van de roosteraar dat ze dit begrijpt, maar dat andere collega's het ook zwaar hebben (wat ik ook begrijp), maar dat ze hier zoveel mogelijk rekening mee gaat houden. Heel fijn.
Nu werd ik zojuist door een andere collega toegevoegd aan de noodapp met het volgende berichtje (1 op 1): ik zie dat je niet meer in de noodapp zit, dus ik heb je even toegevoegd als je dat oké vindt. Toen was ik al toegevoegd. Hierop vroeg ik - omdat ik dat niet in mijn werkmail heb gelezen - of dat is vanwege intensivering van zorg? Waarop ze heel sarcastisch reageerde: eh, ja? Wij zijn al vanaf afgelopen weekend diensten aan het oplossen en extra aan het draaien.
Ik ga hierdoor heel erg aan mijzelf twijfelen. Ben ik nou zó'n egoïst? Ik heb me al die jaren voor 200% ingezet. Ik trek het nu even niet en ik wil mij enigszins opladen voor mijn nieuwe baan. Ik voel me nu ontzettend schuldig en heb het gevoel dat al mijn collega's nu denken: die Celine komt er mooi mee weg zo. Kan wel janken...