Werk & Studie
alle pijlers
Carrière en kinderen; onmogelijke combi?
vrijdag 27 juli 2007 om 11:28
Hallo,
Mijn vraag is de volgende. Ik heb nog geen kinderen maar wil wel graag kinderen over een jaartje of zo?
Mijn moeder was altijd thuis en ik dacht ook altijd dat dat het beste was.
Tijdens de pubertijd had ik maar besloten om geen kinderen te willen. Want ik vond: kinderen en carrière gaan niet samen. Deed VWO en vond het zonde om te gaan studeren, dan een paar jaartjes werken en dan maar stoppen voor de kinderen. Nu heb ik net een nieuwe baan in een vakgebied waar ik echt in verder wil. Ik ben 26 en wil eigenlijk ook jong kinderen. Ik hoor nu van vooral oudere vrouwen dat je niet allebei kan hebben. Dus of kinderen of carrière en zeker niet beide! Je moet dus kiezen. Zucht!! Heb hiervoor bij een bedrijf gewerkt waar al moeders werkten. De algemene mening is een beetje de volgende:
Als je helemaal thuisblijft dan ben je niet feministisch en ga je terug in de tijd.
Als je 4 of zelfs 5 dagen werkt, ben je geen goede moeder.
Dus het beste is dat je 3 dagen werkt zodat je niet in zo'n klein wereldje leeft en je bent een goede moeder.
Wat vinden jullie hier nou van? Ik persoonlijk vind 3 dagen te weinig als je echt iets wil bereiken. Ik zou 4 dagen willen werken. Manlief ook en dus gaat je kindje hetzelfde aantal dagen naar opvang/oma..
Ik krijg het keer op keer te horen. Nu kan je echt nog geen kinderen krijgen hoor, want je staat net aan het begin van je carrière ! Die ik dus zou moeten opgeven vanaf het moment dat ik zwanger ben!
Ik vind het belachelijk, maar wat weet ik ervan. Ik heb nog geen kinderen en ben jong. Dus weet ik niks??
Iemand advies?
Mijn vraag is de volgende. Ik heb nog geen kinderen maar wil wel graag kinderen over een jaartje of zo?
Mijn moeder was altijd thuis en ik dacht ook altijd dat dat het beste was.
Tijdens de pubertijd had ik maar besloten om geen kinderen te willen. Want ik vond: kinderen en carrière gaan niet samen. Deed VWO en vond het zonde om te gaan studeren, dan een paar jaartjes werken en dan maar stoppen voor de kinderen. Nu heb ik net een nieuwe baan in een vakgebied waar ik echt in verder wil. Ik ben 26 en wil eigenlijk ook jong kinderen. Ik hoor nu van vooral oudere vrouwen dat je niet allebei kan hebben. Dus of kinderen of carrière en zeker niet beide! Je moet dus kiezen. Zucht!! Heb hiervoor bij een bedrijf gewerkt waar al moeders werkten. De algemene mening is een beetje de volgende:
Als je helemaal thuisblijft dan ben je niet feministisch en ga je terug in de tijd.
Als je 4 of zelfs 5 dagen werkt, ben je geen goede moeder.
Dus het beste is dat je 3 dagen werkt zodat je niet in zo'n klein wereldje leeft en je bent een goede moeder.
Wat vinden jullie hier nou van? Ik persoonlijk vind 3 dagen te weinig als je echt iets wil bereiken. Ik zou 4 dagen willen werken. Manlief ook en dus gaat je kindje hetzelfde aantal dagen naar opvang/oma..
Ik krijg het keer op keer te horen. Nu kan je echt nog geen kinderen krijgen hoor, want je staat net aan het begin van je carrière ! Die ik dus zou moeten opgeven vanaf het moment dat ik zwanger ben!
Ik vind het belachelijk, maar wat weet ik ervan. Ik heb nog geen kinderen en ben jong. Dus weet ik niks??
Iemand advies?
donderdag 16 augustus 2007 om 23:18
Ik zie het op m'n werk, de vrouwen met een klein deeltijdbaantje van minder dan 32 uur zijn minder betrokken en verantwoordelijk bezig. Ik ben jaren geleden ziek geweest, mocht daarna langzaamaan 16 uur gaan werken, daarna 24 uur. Twee keer koffiedrinken en een beetje kletsen en je kon alweer naar huis. Weer niks gedaan. Binnen no-time werkte ik weer full time, je mist gewoon de aansluiting als je minder werkt. Wellicht dat de typische vrouwenbanen als de zorg en het onderwijs of ambtenarij daar geen last van hebben, maar voor de echt leuke jobs kun je het niet voor minder doen. En de collega's die net als ik full time werken, met kinderen, hebben een leuke baan en ook heel leuke kinderen.
donderdag 16 augustus 2007 om 23:30
Dat hoeft dus helemaal niet. Ik werk (zoals gezegd) als gevolg van ouderschapsverlof nu al een poos 3 dagen per week. Toegegeven: het is af en toe proppen om het werk in die tijd af te krijgen, juist als je verantwoordelijkheidsgevoel bezit. En soms moet/wil je dan nog dingen in je eigen tijd 's avonds even afmaken. Maar ik werk me op de dagen dat ik aanwezig ben en dus soms daarnaast echt uit de naad, word evenzeer gewaardeerd als mijn fulltime werkende collega en heb een superleuke baan. Aansluiting mis ik niet, ik ben omgeven door collega's die hun werk op vergelijkbare manier inkleden en hun werk gewoon (ook) goed, verantwoordelijk, tijdig en netjes doen.
Koffie gaan zitten drinken omdat je er toch maar "even" bent heeft dan ook in mijn optiek meer te maken met je eigen instelling dan met een veronderstelling dat het zou liggen aan het aantal uren dat je werkt.
Koffie gaan zitten drinken omdat je er toch maar "even" bent heeft dan ook in mijn optiek meer te maken met je eigen instelling dan met een veronderstelling dat het zou liggen aan het aantal uren dat je werkt.
vrijdag 17 augustus 2007 om 01:12
Dat ligt er dus maar aan wie je werkgever is, Athena. Als er geld verdient moet worden ligt het vaak een beetje anders. Toegegeven, ook dat verschilt per werkgever. Als Chi_caatje met haar VWO-diploma twijfelt of ze full time huismoeder gaat worden had ze toch beter de huishoudschool kunnen volgen? Doodzonde om haar kennis te laten verlopen, vrouwen als zij heeft Nederland hard nodig!
vrijdag 17 augustus 2007 om 07:46
Ook vrouwen die de huishoudschool (al zal dat tegenwoordig wel VMBO-nog- iets heten) kunnen anders prima werk doen dat nu eenmaal ook gedaan moet worden in Nederland.
En als je het zonde van een opleiding vindt dat vrouwen fulltime thuis gaan zitten (waarmee ik het dan wel weer eens ben, al vind ik dat dat niet alleen geldt voor hoger opgeleiden), dan is het niet zo handig om vrouwen die minder werken dan 32 uur direct te betitelen als "vrouwen met een klein deeltijdbaantje". Volgens jouw normen val ik daar momenteel ook onder, terwijl ik juist door het feit dat ik die uren nu gewoon (keihard) werk straks mijn uren kan uitbouwen tot meer. Dat zou er totaal niet inzitten als ik fulltime thuis zou zitten.
En ja, het kan vreselijk verschillen per werkgever. Ik heb jarenlang in de consultancy gewerkt en daar ook meer dan genoeg vrouwen gezien die het op dezelfde manier doen.
En als je het zonde van een opleiding vindt dat vrouwen fulltime thuis gaan zitten (waarmee ik het dan wel weer eens ben, al vind ik dat dat niet alleen geldt voor hoger opgeleiden), dan is het niet zo handig om vrouwen die minder werken dan 32 uur direct te betitelen als "vrouwen met een klein deeltijdbaantje". Volgens jouw normen val ik daar momenteel ook onder, terwijl ik juist door het feit dat ik die uren nu gewoon (keihard) werk straks mijn uren kan uitbouwen tot meer. Dat zou er totaal niet inzitten als ik fulltime thuis zou zitten.
En ja, het kan vreselijk verschillen per werkgever. Ik heb jarenlang in de consultancy gewerkt en daar ook meer dan genoeg vrouwen gezien die het op dezelfde manier doen.
vrijdag 17 augustus 2007 om 09:08
Dit vind ik nou zo typisch geredeneerd!
In mijn team werken zowel vaders als moeders, parttime en fulltime. Het verschil in betrokkenheid van mensen is niet af te meten aan de deeltijdfactor, maar heeft alles te maken met het arbeidsethos. Als je bij ons 16 of 24 uur werkt, hebben de collega's je heel snel bijgebracht dat je wat anders wordt geacht te doen dan "2x koffiedrinken en een beetje kletsen".
Leuk vooroordeel trouwens. Ik heb geweldige banen gehad in de zorg, in het onderwijs en ik heb ook een fantastische tijd gehad als ambtenaar. Maar ik begrijp dat ik nu pas een echt leuke baan heb?
vrijdag 17 augustus 2007 om 10:46
Ok. De discussie laait weer een beetje op.
Ben wel heel blij met alle ervaringen en goede raad.
Krijg weer een beetje lucht hier. Pffft.. Ben gisteren bij mijn
vriendin geweest met een kleintje van nu een maand oud.
Tjongejonge, mijn eierstokken gaan echt al een gek tekeer. Bij manlief kriebelt het ook behoorlijk.
Maar goed, eerst naar China en dan kijken we wel verder.
Maar ik voel me echt veel beter na alle verhalen hier. Gelukkig, mijn leven houdt toch niet op te bestaan.
Afgelopen weekend weer dingen gehoord. Echt erg.
Mijn pleegmoeder (ik noem haar zo: zij is een hele goede vriendin van mijn moeder geweest) gaf me wederom het advies om eerst onze dromen waar te maken, want als je eenmaal een kind hebt, dan komt daar dus niks meer van.
Daar gaan we weer en waarschijnlijk houdt dat ook niet op.
Maar wij knikken braaf: ja, ja en trekken ons eigen plan. Soms heb je echt geen zin in weer dezelfde discussie. Je wint het toch nooit namelijk.
Ben wel heel blij met alle ervaringen en goede raad.
Krijg weer een beetje lucht hier. Pffft.. Ben gisteren bij mijn
vriendin geweest met een kleintje van nu een maand oud.
Tjongejonge, mijn eierstokken gaan echt al een gek tekeer. Bij manlief kriebelt het ook behoorlijk.
Maar goed, eerst naar China en dan kijken we wel verder.
Maar ik voel me echt veel beter na alle verhalen hier. Gelukkig, mijn leven houdt toch niet op te bestaan.
Afgelopen weekend weer dingen gehoord. Echt erg.
Mijn pleegmoeder (ik noem haar zo: zij is een hele goede vriendin van mijn moeder geweest) gaf me wederom het advies om eerst onze dromen waar te maken, want als je eenmaal een kind hebt, dan komt daar dus niks meer van.
Daar gaan we weer en waarschijnlijk houdt dat ook niet op.
Maar wij knikken braaf: ja, ja en trekken ons eigen plan. Soms heb je echt geen zin in weer dezelfde discussie. Je wint het toch nooit namelijk.
vrijdag 17 augustus 2007 om 10:57
Discussies zijn er ook niet om te winnen. De kunst is om ze - als je dat wilt - te voeren, eruit te halen wat voor jou belangrijk is, terzijde te schuiven wat je niet relevant acht of niet wilt en je verder niet van de wijs te laten brengen door ongenuanceerde meningen van een ander.
Zoals we in het begin van het topic al zeiden (en zoals inmiddels al door verschillende mensen hier prachtig is aangetoond) is er op elke keuze die je maakt wel kritiek te leveren, of dat nou terecht en beargumenteerd is of niet, vaak boeit dat de criticasters niet eens.
Ik krijg uit je berichten nog steeds sterk de indruk dat je je gevoel heel erg laat afhangen van wat mensen in je omgeving zeggen of vinden en dat lijkt me reuze vermoeiend. Heb het erover met je vent, probeer uit ervaringsverhalen van anderen de informatie te verkrijgen die jou helpt om een keuze te maken en laat, als je die keuze gemaakt hebt, de rest van de wereld gewoon kletsen.
Vindt iemand het dan alsnog nodig om zijn of haar mening te geven over wat je doet, haal je schouders op en denk: \\:-)//
Zoals we in het begin van het topic al zeiden (en zoals inmiddels al door verschillende mensen hier prachtig is aangetoond) is er op elke keuze die je maakt wel kritiek te leveren, of dat nou terecht en beargumenteerd is of niet, vaak boeit dat de criticasters niet eens.
Ik krijg uit je berichten nog steeds sterk de indruk dat je je gevoel heel erg laat afhangen van wat mensen in je omgeving zeggen of vinden en dat lijkt me reuze vermoeiend. Heb het erover met je vent, probeer uit ervaringsverhalen van anderen de informatie te verkrijgen die jou helpt om een keuze te maken en laat, als je die keuze gemaakt hebt, de rest van de wereld gewoon kletsen.
Vindt iemand het dan alsnog nodig om zijn of haar mening te geven over wat je doet, haal je schouders op en denk: \\:-)//
vrijdag 17 augustus 2007 om 11:00
![;-]](https://forum.viva.nl/smilies/79_wink.gif){kind=small}
vrijdag 17 augustus 2007 om 11:27
Nou, dat valt wel mee hoor.
Maar ik krijg nog wel steeds die meningen om mijn/onze oren geslingerd. En daar word je echt zooooooooo moe van. Zucht..
Echt heel vervelend. Maar wij zijn nog niet zwanger, dus ga er niet meer tegenin. Dat zien we dan wel weer. Nu is het meer ter illustratie van hoe je het zou moeten doen. Volgens haar dan he.
Ik zeg dan braaf: ja, nee en amen en laat het er nu maar bij.
Tegen die tijd denk ik dat ik haar en anderen gewoon rustig zeg dat het onze keus is en ons leven en dat wij ons daar het prettigst bij voelen. Zoiets. Hoop dat dat helpt.
Maar ik krijg nog wel steeds die meningen om mijn/onze oren geslingerd. En daar word je echt zooooooooo moe van. Zucht..
Echt heel vervelend. Maar wij zijn nog niet zwanger, dus ga er niet meer tegenin. Dat zien we dan wel weer. Nu is het meer ter illustratie van hoe je het zou moeten doen. Volgens haar dan he.
Ik zeg dan braaf: ja, nee en amen en laat het er nu maar bij.
Tegen die tijd denk ik dat ik haar en anderen gewoon rustig zeg dat het onze keus is en ons leven en dat wij ons daar het prettigst bij voelen. Zoiets. Hoop dat dat helpt.
vrijdag 17 augustus 2007 om 12:42
Misschien krijg je wel zoveel meningen en adviezen van anderen omdat ze merken dat je ermee bezig bent. Of dat je iets van onzekerheid laat merken m.b.t dit onderwerp?
Het kan natuurlijk aan je omgeving liggen, maar ik heb echt bijna nooit discussies over dit onderwerp (het allervaakst zie ik ze op dit forum). In elk geval helemaal niet voordat ik kinderen had en toen ze er eenmaal waren eigenlijk ook heel weinig. Wellicht heeft het ermee te maken dat ik nooit getwijfeld heb aan onze keuzes op dit vlak.
Het kan natuurlijk aan je omgeving liggen, maar ik heb echt bijna nooit discussies over dit onderwerp (het allervaakst zie ik ze op dit forum). In elk geval helemaal niet voordat ik kinderen had en toen ze er eenmaal waren eigenlijk ook heel weinig. Wellicht heeft het ermee te maken dat ik nooit getwijfeld heb aan onze keuzes op dit vlak.
