Werk & Studie
alle pijlers
collega onprofessioneel, hoe ga ik daar mee om?
dinsdag 1 juli 2008 om 13:40
Hallo allemaal. Sinds maart heb ik intern een nieuwe functie bij hetzelfde bedrijf. Erg leuk werk, maar met 1 goot nadeel; mijn directe collega. Binnen een team van 12 mensen voeren wij samen een bepaald deel van het werk uit (het is advieswerk aan overheden). Hij werkt hier al eeuwen, ik werk sinds 5 jaar bij dit bedrijf en circa 8 jaar in het werkveld. Het werk dat ik nu doe is deels bekend voor me en deels nieuw. Afspaak is, dat hij me inwerkt en dat ik over een jaar zelfstandig (naast hem) werk.
Ik heb ontzettend moeite met zijn houding. Hij vindt zichzelf geweldig, blijft maar vertellen hoet ont-zet-tend veel ervaring hij heeft, hoe goed hij iedereen uit "het wereldje" kent etc. Dit soort verhalen laat ik maar mijn ene oor in en het andere oor uitgaan. Maar ja, ook daarmee heb je op een gegeven moment wel een grens bereikt. Hij zegt ook vaak dingen tegen mij als "beoordeel jij dit rapport ook even, maar je haalt er vast niet uit, wat ik heb gezien". Laatst hadden we een ontzettende discussie omdat hij me recht in het gezegd zei, dat ik een beginner ben. Ik ging er tegenin, omdat ik vind dat je met 8 jaar geen beginner bent, maar kreeg hem niet overtuigd.
Hij vindt zichzelf ontzettend sociaal, invoelend in anderen, een taalvirtuoos... Terwijl ik hem in gesprekken de plank vind misslaan, vreselijke brieven schrijven en niet geinteresseerd in anderen. Ik heb het gevoel, dat hij zo vaak roept dat hij zo goed is uit een soort onzekerheid. Hij heeft een lage opleiding en is door hard werken opgeklommen. En nu komen er mensen met een paar jaar werkervaring die hetzelfde doen als wat hij na 35 jaar werken heeft aangeleerd. Dat zal ook moeilijk zijn.
Ik vind het moeilijk om hier mee om te gaan. Hij beledigd me regelmatig (onbedoeld) en ik word soms gek van alle verhalen die vooral ter meerdere eer en glorie van hemzelf worden verteld. Ik heb serieus nog nooit zo vaak een neutraal "oh" als antwoord gegeven als sinds ik met hem samenwerk (en op dezelfde kamer zit). Wat wel scheelt, is dat mijn baas ook goed door heeft hoe hij is. Hij heeft me ook letterlijk gezegd, dat ik niet moet worden als deze man. Maar... hij is wel degene die me nu moet inwerken om zoveel mogelijk van zijn kennis over te kunnen dragen. Ik zit dus nog wel even met hem opgescheept.
Een ander punt wat ik echt lastig vind, is dat hij zich naar buiten in mijn ogen onprofessioneel opstelt. Binnen elk bedrijf gebeuren binnen die niet goed of handig zijn. Dat is iets van het bedrijf intern vind ik. Hij vertelt dit echter rustig aan alle klanten waar we contact mee hebben. Een probleem dat hij heeft met vakantie uren, wordt aan iedereen vertelt. En op zo'n manier, dat iedereen ons bedrijf maar raar en belachelijk vindt. Ik vind dit vreemd, ben opgegroeid met het idee dat je interne zaken ook intern houdt. Hem erop aanspreken heeft geen zin. Hij neemt NIETS van mij aan. Zelfs inhoudelijke vlakken waar ik meer vanaf weet, als ik hem iets vertel dat anders is dan hij denkt dat het is, zal hij me niet geloven. Moet ik dit naar buiten brengen van interne zaken aankaarten bij mijn chef? Ik ben ook bang, dat ik dan een naam van verklikker krijg... Iemand tips?
p.s. sorry voor het lange verhaal. Het zit me hoog merk ik. Ondanks dat ik probeer alles van me af te laten glijden, blijft er toch elke keer een beetje irritatie hangen...
Ik heb ontzettend moeite met zijn houding. Hij vindt zichzelf geweldig, blijft maar vertellen hoet ont-zet-tend veel ervaring hij heeft, hoe goed hij iedereen uit "het wereldje" kent etc. Dit soort verhalen laat ik maar mijn ene oor in en het andere oor uitgaan. Maar ja, ook daarmee heb je op een gegeven moment wel een grens bereikt. Hij zegt ook vaak dingen tegen mij als "beoordeel jij dit rapport ook even, maar je haalt er vast niet uit, wat ik heb gezien". Laatst hadden we een ontzettende discussie omdat hij me recht in het gezegd zei, dat ik een beginner ben. Ik ging er tegenin, omdat ik vind dat je met 8 jaar geen beginner bent, maar kreeg hem niet overtuigd.
Hij vindt zichzelf ontzettend sociaal, invoelend in anderen, een taalvirtuoos... Terwijl ik hem in gesprekken de plank vind misslaan, vreselijke brieven schrijven en niet geinteresseerd in anderen. Ik heb het gevoel, dat hij zo vaak roept dat hij zo goed is uit een soort onzekerheid. Hij heeft een lage opleiding en is door hard werken opgeklommen. En nu komen er mensen met een paar jaar werkervaring die hetzelfde doen als wat hij na 35 jaar werken heeft aangeleerd. Dat zal ook moeilijk zijn.
Ik vind het moeilijk om hier mee om te gaan. Hij beledigd me regelmatig (onbedoeld) en ik word soms gek van alle verhalen die vooral ter meerdere eer en glorie van hemzelf worden verteld. Ik heb serieus nog nooit zo vaak een neutraal "oh" als antwoord gegeven als sinds ik met hem samenwerk (en op dezelfde kamer zit). Wat wel scheelt, is dat mijn baas ook goed door heeft hoe hij is. Hij heeft me ook letterlijk gezegd, dat ik niet moet worden als deze man. Maar... hij is wel degene die me nu moet inwerken om zoveel mogelijk van zijn kennis over te kunnen dragen. Ik zit dus nog wel even met hem opgescheept.
Een ander punt wat ik echt lastig vind, is dat hij zich naar buiten in mijn ogen onprofessioneel opstelt. Binnen elk bedrijf gebeuren binnen die niet goed of handig zijn. Dat is iets van het bedrijf intern vind ik. Hij vertelt dit echter rustig aan alle klanten waar we contact mee hebben. Een probleem dat hij heeft met vakantie uren, wordt aan iedereen vertelt. En op zo'n manier, dat iedereen ons bedrijf maar raar en belachelijk vindt. Ik vind dit vreemd, ben opgegroeid met het idee dat je interne zaken ook intern houdt. Hem erop aanspreken heeft geen zin. Hij neemt NIETS van mij aan. Zelfs inhoudelijke vlakken waar ik meer vanaf weet, als ik hem iets vertel dat anders is dan hij denkt dat het is, zal hij me niet geloven. Moet ik dit naar buiten brengen van interne zaken aankaarten bij mijn chef? Ik ben ook bang, dat ik dan een naam van verklikker krijg... Iemand tips?
p.s. sorry voor het lange verhaal. Het zit me hoog merk ik. Ondanks dat ik probeer alles van me af te laten glijden, blijft er toch elke keer een beetje irritatie hangen...
dinsdag 1 juli 2008 om 14:51
Trouwens, het is wellicht altijd verstandig om ook een goed contact te krijgen en te houden met de baas. Laat jezelf maar zien hoe jij je inzet ed. Als hij dat niet ziet, dan kan je ook minder makkelijk terecht met je klachten.
Als jij laat zien dat je een integere, respectvolle werknemer bent, dan heb je meer te vertellen dan iemand die zich verstopt bijvoorbeeld.
Zeker als het met degene die jou moet inwerken niet goed klikt, is het zinvol om om je heen te kijken. Sowieso handig carriere technisch gezien.
Als jij laat zien dat je een integere, respectvolle werknemer bent, dan heb je meer te vertellen dan iemand die zich verstopt bijvoorbeeld.
Zeker als het met degene die jou moet inwerken niet goed klikt, is het zinvol om om je heen te kijken. Sowieso handig carriere technisch gezien.
dinsdag 1 juli 2008 om 15:16
Maarja, allemaal leuk en aardig, maar met die opmerkingen (zoals door Antonio en Rider aangehaald), laat jij je ook niet van je beste kant zien. Hij voelt zich bedreigd en blijkbaar terecht, want jij voelt je ook al snel weer te goed voor zijn baan. Dat is allemaal wel te begrijpen, maar mijns inziens zou dit (onbewust) ook kunnen doorwerken in de manier waarop je hem tegemoet treedt. En als je dan zijn reactie ernaast legt, dan is het al helemaal geen onlogische conclusie.
dinsdag 1 juli 2008 om 15:26
Ik snap niet waarom die opmerking die Antonio aanhaalde mij van een slechte kant laat zien? Ik zei daar, dat het voor hem natuurlijk moeilijk is als er opeens mensen komen die zijn werk ook kunnen. Dat is toch ook moeilijk voor zo iemand? Doe je daar stinkend je best voor, denk je heel goed te zijn, kan opeens iemand anders het ook! Dat is toch niet leuk (van hem uit beredeneerd).
En die opmerking die Rider aanhaalt. Tja, mag ik enige ambitie hebben. Ik voel me niet snel te goed voor zijn baan, maar hoop over 7 jaar toch wel meer te kunnen. Ik heb in mijn sollicitatie ook aangeven wat mijn ambities zijn en juist daarom hebben ze me aangenomen. Laat ik me dan niet van mijn beste kant zien? Leg eens uit.
dinsdag 1 juli 2008 om 16:26
Tja, Celeone denkt er blijkbaar anders over. En antonio ook. Ben dan toch wel benieuwd waarom...
En respect, ik denk zelfs dat hij meer krijgt dan hij verdient met zijn manier van mij behandelen. Maar ja, ik ben netjes opgevoed (respect voor oudere mensen), probeer me in hem in te leven etc. En dat ik niet tegen hem zeg dat ik over 7 jaar zijn baas wil zijn, is omdat het voor hem niet echt leuk is om te horen lijkt me.
Pffft, soms word ik er zo moe van. Ik ben continu aan het nadenken over hoe ik met hem om moet gaan, hoe hem te behandelen. Terwijl ik gewoon wil werken en dingen wil leren. En mogelijk zal hij dat toch aanvoelen. Dat ik wel netjes doe enzo, maar dat ik hem toch ook wel vermoeiend vind en hem niet op het voetstuk plaats waar hij graag wil staan.
En respect, ik denk zelfs dat hij meer krijgt dan hij verdient met zijn manier van mij behandelen. Maar ja, ik ben netjes opgevoed (respect voor oudere mensen), probeer me in hem in te leven etc. En dat ik niet tegen hem zeg dat ik over 7 jaar zijn baas wil zijn, is omdat het voor hem niet echt leuk is om te horen lijkt me.
Pffft, soms word ik er zo moe van. Ik ben continu aan het nadenken over hoe ik met hem om moet gaan, hoe hem te behandelen. Terwijl ik gewoon wil werken en dingen wil leren. En mogelijk zal hij dat toch aanvoelen. Dat ik wel netjes doe enzo, maar dat ik hem toch ook wel vermoeiend vind en hem niet op het voetstuk plaats waar hij graag wil staan.
dinsdag 1 juli 2008 om 16:34
Ik ben misschien heel ouderwets, maar ik ben er erg voor dat je juist als vrouw, je niet laat plaatsen in een soort onderdanige, brave, lieve, empatische, wat-is-die-meneer-toch-kwetsbaar-rol. Je komt daar om te werken, om iets te leren, en om je ambities waar te maken. Als je een beetje beschaving hebt (en dat heb je blijkbaar) doe je dat zonder onnodig op lange tenen te gaan staan, en dat was het dan.
En dan vindt hij je misschien een vervelende bitch? Nou en?
dinsdag 1 juli 2008 om 16:37
Ik probeer alleen maar uit te leggen dat ieder verhaal twee kanten kent. Wellicht zit jouw collega thuis ook wel te mopperen over jou: "komt net kijken, maar 8 jaar ervaring. Denkt hetzelfde te kunnen doen als ik, terwijl ik al 35 jaar ervaring heb. Over een tijdje wil ze vast mijn positie innemen of sterker nog; waarschijnlijk wil ze dan mijn leidinggevende zijn". Jij vindt jezelf heel sociaal, respectvol jegens je collega e.d., maar wie zegt dat hij dat ook niet van zichzelf vindt? En wie zegt dat je op hem ook zo overkomt? Jouw "Oh"-reacties en het feit dat het bij jou het ene oor in en het andere oor uitgaat, ontgaan die man waarschijnlijk echt niet. Jij hebt ambities en dat lijkt me goed. Maar die man voelt jouw ambities ook en voelt zich hierdoor hoogstwaarschijnlijk bedreigd.
En om eerlijk te zijn, heeft hij natuurlijk ook wel een beetje gelijk. Naast iemand met zoveel jaren ervaring, ben je inderdaad een beginner. Maar daar is toch ook niks mis mee?
En om eerlijk te zijn, heeft hij natuurlijk ook wel een beetje gelijk. Naast iemand met zoveel jaren ervaring, ben je inderdaad een beginner. Maar daar is toch ook niks mis mee?
dinsdag 1 juli 2008 om 16:51
Ik vind ook uit niets blijken, dat je je niet van je juiste kant laat zien hoor. Als zo'n opmerking niet op je van toepassing is, leg het dan naast je neer. Je krijgt nu eenmaal diverse inzichten en met de een ben je het eens, met de ander niet. Je weet zelf waarschijnlijk heel goed hoe je het bedoeld hebt.
Ik zou zeggen, je hebt een leuk ontwikkelpunt ontdekt bij jezelf. Altijd leuk om je te blijven verbeteren, toch? Als jij over 7 jaar bij wijze van spreken zijn baan wil hebben, zul je ook mensen van allerlei leeftijden treffen en ook dan zul je af en toe een vervelend bericht moeten geven of iemand wijzen op andere handelswijzen of zelfs opdragen wat ze moeten doen. Als jij dit leert ontwikkelen met normale communicatie, red je het echt wel met je ambitie hoor!
dinsdag 1 juli 2008 om 16:53
@celeone. Maar dat is toch niet mijn probleem, dat hij zich bedreigt voelt door mijn ambities? Ik behandel hem met respect, probeer hem in zijn waarde te laten, maar ik hoef me toch niet dommer of minder ambitieus te gaan gedragen zodat hij zich beter voelt?
Daarbij vind ik 8 jaar werkervaring niet een beginner. Wel minder ervaren dan iemand met 35 jaar werkervaring, maar geen beginner. En ik denk niet alleen hetzelfde te kunnen als hij, ik kan het ook binnen een jaar. En dat weet ik, dat weet mijn baas en hij weet het waarschijnlijk ook. En dat is vervelend voor hem, maar daar hoef ik me niet voor te schamen of te verontschuldigen.
Ik snap natuurlijk wel, dat er aan elk verhaal 2 kanten zitten. Ik ben waarschijnlijk ook niet de persoon die hij voor ogen had. Hij had graag een blanco iemand aangenomen die hij helemaal kon kneden en vormen naar zijn inzicht. Mijn baas heeft aan mij aangegeven, juist mij te hebben aangenomen omdat ik tegengas aan deze man kan geven en me niet meteen omver laat praten.
Blijft dat ik een goede manier zoek om er mee om te gaan zonder dat ik hem onnodig kwets, maar ook zonder dat het al mijn energie opslokt.
Daarbij vind ik 8 jaar werkervaring niet een beginner. Wel minder ervaren dan iemand met 35 jaar werkervaring, maar geen beginner. En ik denk niet alleen hetzelfde te kunnen als hij, ik kan het ook binnen een jaar. En dat weet ik, dat weet mijn baas en hij weet het waarschijnlijk ook. En dat is vervelend voor hem, maar daar hoef ik me niet voor te schamen of te verontschuldigen.
Ik snap natuurlijk wel, dat er aan elk verhaal 2 kanten zitten. Ik ben waarschijnlijk ook niet de persoon die hij voor ogen had. Hij had graag een blanco iemand aangenomen die hij helemaal kon kneden en vormen naar zijn inzicht. Mijn baas heeft aan mij aangegeven, juist mij te hebben aangenomen omdat ik tegengas aan deze man kan geven en me niet meteen omver laat praten.
Blijft dat ik een goede manier zoek om er mee om te gaan zonder dat ik hem onnodig kwets, maar ook zonder dat het al mijn energie opslokt.
dinsdag 1 juli 2008 om 16:55
Hij kan op zich wel gelijk hebben, maar waarom zou iemand die net om de hoek komt kijken niet exact hetzelfde aankunnen als hij zelf? Misschien zit hij vastgebakken, misschien heeft hij zich opgewerkt en is dit zijn maximum, misschien heeft Marije een sneller begrijpertje, misschien is ze hoger opgeleid. Ik vind het niet terecht, dat je met 8 jaar werkervaring niet op gelijke hoogte kunt staan met iemand die 35 jaar werkervaring heeft.
Ik vind niet dat een 'nieuwe' of 'beginner' zich dan maar alles moet laten welgevallen. Aanpassen zeer zeker, maar oneens zijn of andere visies hebben moet gewoon kunnen.
Ik zou het er dus zeker niet bij laten.
dinsdag 1 juli 2008 om 17:10
Maar ik bedoel toch ook helemaal niet dat MM het erbij zou moeten laten? En ook niet dat ze niet hetzelfde zou kunnen oid. Maar ik snap dat hij met z'n 35 jaar ervaring best kan denken dat zij een beginner is. En als je het zo sec bekijkt, dan is dat ook gewoon zo. Wat CL2 zegt, is wat ik dus ook probeer te zeggen; je had ook kunnen denken: "Prima, vanuit zijn oogpunt is het nog niet zo vreemd dat 'ie zo denkt" en het daarbij verder laten. Ik snap dus niet dat je je zo'n opmerking zo aantrekt en je blijkbaar genoodzaakt voelt er tegenin te gaan. En ik vind al helemaal niet dat je, door zoiets naast je neer te leggen, over je heen zou laten lopen of iets dergelijks. Ik vind het eigenlijk juist het slimste dat je kan doen, want door er tegenin te gaan, zal je 'm heus niet overtuigen. 
Ik zeg ook niet dat je je anders (of dommer, hoe kom je er op?) zou moeten gedragen, alleen dat je je misschien wat bewuster moet zijn van de signalen die je uitzendt en hoe het op hem overkomt. Daar hoef je dan verder niks mee, maar het laat je misschien ook inzien waarom hij bepaalde opmerkingen maakt.
Ik zeg ook niet dat je je anders (of dommer, hoe kom je er op?) zou moeten gedragen, alleen dat je je misschien wat bewuster moet zijn van de signalen die je uitzendt en hoe het op hem overkomt. Daar hoef je dan verder niks mee, maar het laat je misschien ook inzien waarom hij bepaalde opmerkingen maakt.
dinsdag 1 juli 2008 om 18:04
dinsdag 1 juli 2008 om 18:20
Eens met Celeone.
Het is geven en nemen, niets zo moeilijk als een 'dinosaurus' met vastgeroeste ideeën, die het allemaal al een keer heeft gezien en een 'beginneling' die staat te trappelen van energie, die enthousiast is en waarschijnlijk veranderingen door willen voeren, niets zo moeilijk om dat lekker samen te laten werken.
Dat vergt van beide partijen heel veel.
Lullig voor jou, maar de nieuweling is vaak degene die daarin de 1e stappen moet zetten. Niet door je maar aan te passen en alles wat de ander doet te accepteren.
Wel door het vakmanschap en de ervaring van de ander écht te erkennen en te waarderen.
Niet omdat jij het broekie bent, maar omdat je weet dat hij niet zomaar zal veranderen, (hoeft ook niet zo nodig over 7 jaar is toch met de VUT) en op deze manier maak je het hem (en dus jezelf) makkelijker.
Hij zal vertrowuen in je moeten krijgen en sommige mensen geven dat nu eenmaal niet zo makkelijk. Sterker, ze zien in bijna alles een bevestiging dat de kat uit boom kijken de juiste optie is.
Zet die stappen, jij bent een stuk flexibeler dan hij, voor jou is het makkelijker.
Geef duidelijk je grenzen aan, laat merken dat je van hem wilt leren en erken hem in zijn kennis en kunde. Laat hem af en toe lullen, en zeg andere keren weer vriendelijk dat je geen tijd hebt en weer aan het werk gaat. En als hij op zijn praatstoel zit; stel gerichte vragen, dan hou jij de leiding. Maar toon wel echt gemeende interesse.
Het is geven en nemen, niets zo moeilijk als een 'dinosaurus' met vastgeroeste ideeën, die het allemaal al een keer heeft gezien en een 'beginneling' die staat te trappelen van energie, die enthousiast is en waarschijnlijk veranderingen door willen voeren, niets zo moeilijk om dat lekker samen te laten werken.
Dat vergt van beide partijen heel veel.
Lullig voor jou, maar de nieuweling is vaak degene die daarin de 1e stappen moet zetten. Niet door je maar aan te passen en alles wat de ander doet te accepteren.
Wel door het vakmanschap en de ervaring van de ander écht te erkennen en te waarderen.
Niet omdat jij het broekie bent, maar omdat je weet dat hij niet zomaar zal veranderen, (hoeft ook niet zo nodig over 7 jaar is toch met de VUT) en op deze manier maak je het hem (en dus jezelf) makkelijker.
Hij zal vertrowuen in je moeten krijgen en sommige mensen geven dat nu eenmaal niet zo makkelijk. Sterker, ze zien in bijna alles een bevestiging dat de kat uit boom kijken de juiste optie is.
Zet die stappen, jij bent een stuk flexibeler dan hij, voor jou is het makkelijker.
Geef duidelijk je grenzen aan, laat merken dat je van hem wilt leren en erken hem in zijn kennis en kunde. Laat hem af en toe lullen, en zeg andere keren weer vriendelijk dat je geen tijd hebt en weer aan het werk gaat. En als hij op zijn praatstoel zit; stel gerichte vragen, dan hou jij de leiding. Maar toon wel echt gemeende interesse.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
woensdag 2 juli 2008 om 12:19
Precies. Ik denk dat je een beetje afmoet van het idee dat je dan over jezelf heen zou laten lopen. Want dat is niet zo, sterker nog, ik vind het dan juist sterk dat jij je inzet om de situatie wat makkelijker te maken. In plaats van halsstarig vol te houden dat jij geen beginneling bent, dat hij de moeilijke persoon is etc.etc.
Ik heb gisteren je reacties in dit topic nog eens doorgelezen en 't komt op mij toch over alsof je 'm eigenlijk toch niet zo weet te waarderen. Althans, zijn ervaring. Je zégt het wel, maar ik lees allemaal opmerkingen waaruit dat niet spreekt. Toch een beetje dat idee van: "ik kan het straks wel beter". En dan duid ik dus inderdaad op de opmerkingen die ik eerder al aanhaalde, maar bijvoorbeeld ook op de opmerking waarin je iets zegt van dat hij bepaalde dingen allemaal uit z'n hoofd weet. Knap, zou ik denken, maar jij zegt er dan achteraan "dat zou ik niet eens willen". 't Valt me daarnaast ook op dat je opmerkingen naar het negatieve doortrekt. Aals ik je wijs op het feit dat jouw ambitie ook bij hem doordringt, dan zeg jij: "ik ga me niet dommer voordoen dan ik ben". Maar er is toch ook niemand die zegt dat je dat moet doen? Als ik zeg dat een bepaalde opmerking je niet van je beste kant laat zien, dan zeg jij dat je niet begrijpt dat die opmerking je van je slechte kant zou laten zien. Dan denk ik weer: dat beweert toch ook helemaal niemand? Kijk, ik weet natuurlijk niet hoe je op hem overkomt. Maar als ik, op die leeftijd, met zoveel jaren ervaring, iemand voor me zou hebben met 8 jaar ervaring, die mij er vervolgens van probeert te overtuigen dat ze écht geen beginneling is, dan weet ik ook niet of dat op mij zo sympathiek over zou komen. En als ik dan zo eens bekijk wat ik, al dan niet tussen de regels door, op dit topic van jou lees en hoe jij op sommige opmerkingen reageert, dan zou het me niet eens erg verbazen als hij net zo gefrustreerd van jou raakt als jij van hem.
Ik heb gisteren je reacties in dit topic nog eens doorgelezen en 't komt op mij toch over alsof je 'm eigenlijk toch niet zo weet te waarderen. Althans, zijn ervaring. Je zégt het wel, maar ik lees allemaal opmerkingen waaruit dat niet spreekt. Toch een beetje dat idee van: "ik kan het straks wel beter". En dan duid ik dus inderdaad op de opmerkingen die ik eerder al aanhaalde, maar bijvoorbeeld ook op de opmerking waarin je iets zegt van dat hij bepaalde dingen allemaal uit z'n hoofd weet. Knap, zou ik denken, maar jij zegt er dan achteraan "dat zou ik niet eens willen". 't Valt me daarnaast ook op dat je opmerkingen naar het negatieve doortrekt. Aals ik je wijs op het feit dat jouw ambitie ook bij hem doordringt, dan zeg jij: "ik ga me niet dommer voordoen dan ik ben". Maar er is toch ook niemand die zegt dat je dat moet doen? Als ik zeg dat een bepaalde opmerking je niet van je beste kant laat zien, dan zeg jij dat je niet begrijpt dat die opmerking je van je slechte kant zou laten zien. Dan denk ik weer: dat beweert toch ook helemaal niemand? Kijk, ik weet natuurlijk niet hoe je op hem overkomt. Maar als ik, op die leeftijd, met zoveel jaren ervaring, iemand voor me zou hebben met 8 jaar ervaring, die mij er vervolgens van probeert te overtuigen dat ze écht geen beginneling is, dan weet ik ook niet of dat op mij zo sympathiek over zou komen. En als ik dan zo eens bekijk wat ik, al dan niet tussen de regels door, op dit topic van jou lees en hoe jij op sommige opmerkingen reageert, dan zou het me niet eens erg verbazen als hij net zo gefrustreerd van jou raakt als jij van hem.
woensdag 2 juli 2008 om 13:55
Hij zal die kwaliteiten ook wel hebben denk ik, anders doet hij het niet al 35 jaar, ben je niet een beetje overgekwalificeerd voor die functie, als zelf een niet hoog ogeleid persoon het kan.
There's nothing fair in this world, there's nothing sure in this world, there is nothing pure, so you better look for something left in this world.
woensdag 2 juli 2008 om 14:15
Hoezo leg je de link tussen een lage opleiding en overgekwalificeerd voor de functie?
Maak niet de fout opleiding te koppelen aan hersencapaciteit. Nu is het zo dat iedereen in principe de opleiding kan doen die hij wil. In de tijd dat deze man jong was, was dat helemaal niet zo. Als je niet uit een gezin kwam waar opleiding hoog was aangeschreven of er geen geld was ging je gewoon werken.
Door deze opmerking vraag ik me echt serieus af of de jongere generatie wel voldoende respect heeft voor de generatie boven ons. Het lijkt soms of wij alleen maar kunnen zeiken en eisen.
woensdag 2 juli 2008 om 15:01
Het was meer sarcatisch bedoeld naar de to, ik heb juist respect voor mensen die hun werk al jaren doen, en die zijn er nog maar weinig, tegenwoordig is het meer jobhoppen.
Als je goed leest geeft de to af op deze meneer omdat hij niet zo hoog opgeleid is, maar zij wel, dus zijn kan het vast beter.
mwaahh die man doet het pas 35 jaar.
Tuurlijk er zijn altijd betere, handige manieren om de zaken te benaderen, maar sommige komen binnen alsof ze het ei van Columbus hebben.
There's nothing fair in this world, there's nothing sure in this world, there is nothing pure, so you better look for something left in this world.
woensdag 2 juli 2008 om 15:05
