Werk & Studie
alle pijlers
collega onprofessioneel, hoe ga ik daar mee om?
dinsdag 1 juli 2008 om 13:40
Hallo allemaal. Sinds maart heb ik intern een nieuwe functie bij hetzelfde bedrijf. Erg leuk werk, maar met 1 goot nadeel; mijn directe collega. Binnen een team van 12 mensen voeren wij samen een bepaald deel van het werk uit (het is advieswerk aan overheden). Hij werkt hier al eeuwen, ik werk sinds 5 jaar bij dit bedrijf en circa 8 jaar in het werkveld. Het werk dat ik nu doe is deels bekend voor me en deels nieuw. Afspaak is, dat hij me inwerkt en dat ik over een jaar zelfstandig (naast hem) werk.
Ik heb ontzettend moeite met zijn houding. Hij vindt zichzelf geweldig, blijft maar vertellen hoet ont-zet-tend veel ervaring hij heeft, hoe goed hij iedereen uit "het wereldje" kent etc. Dit soort verhalen laat ik maar mijn ene oor in en het andere oor uitgaan. Maar ja, ook daarmee heb je op een gegeven moment wel een grens bereikt. Hij zegt ook vaak dingen tegen mij als "beoordeel jij dit rapport ook even, maar je haalt er vast niet uit, wat ik heb gezien". Laatst hadden we een ontzettende discussie omdat hij me recht in het gezegd zei, dat ik een beginner ben. Ik ging er tegenin, omdat ik vind dat je met 8 jaar geen beginner bent, maar kreeg hem niet overtuigd.
Hij vindt zichzelf ontzettend sociaal, invoelend in anderen, een taalvirtuoos... Terwijl ik hem in gesprekken de plank vind misslaan, vreselijke brieven schrijven en niet geinteresseerd in anderen. Ik heb het gevoel, dat hij zo vaak roept dat hij zo goed is uit een soort onzekerheid. Hij heeft een lage opleiding en is door hard werken opgeklommen. En nu komen er mensen met een paar jaar werkervaring die hetzelfde doen als wat hij na 35 jaar werken heeft aangeleerd. Dat zal ook moeilijk zijn.
Ik vind het moeilijk om hier mee om te gaan. Hij beledigd me regelmatig (onbedoeld) en ik word soms gek van alle verhalen die vooral ter meerdere eer en glorie van hemzelf worden verteld. Ik heb serieus nog nooit zo vaak een neutraal "oh" als antwoord gegeven als sinds ik met hem samenwerk (en op dezelfde kamer zit). Wat wel scheelt, is dat mijn baas ook goed door heeft hoe hij is. Hij heeft me ook letterlijk gezegd, dat ik niet moet worden als deze man. Maar... hij is wel degene die me nu moet inwerken om zoveel mogelijk van zijn kennis over te kunnen dragen. Ik zit dus nog wel even met hem opgescheept.
Een ander punt wat ik echt lastig vind, is dat hij zich naar buiten in mijn ogen onprofessioneel opstelt. Binnen elk bedrijf gebeuren binnen die niet goed of handig zijn. Dat is iets van het bedrijf intern vind ik. Hij vertelt dit echter rustig aan alle klanten waar we contact mee hebben. Een probleem dat hij heeft met vakantie uren, wordt aan iedereen vertelt. En op zo'n manier, dat iedereen ons bedrijf maar raar en belachelijk vindt. Ik vind dit vreemd, ben opgegroeid met het idee dat je interne zaken ook intern houdt. Hem erop aanspreken heeft geen zin. Hij neemt NIETS van mij aan. Zelfs inhoudelijke vlakken waar ik meer vanaf weet, als ik hem iets vertel dat anders is dan hij denkt dat het is, zal hij me niet geloven. Moet ik dit naar buiten brengen van interne zaken aankaarten bij mijn chef? Ik ben ook bang, dat ik dan een naam van verklikker krijg... Iemand tips?
p.s. sorry voor het lange verhaal. Het zit me hoog merk ik. Ondanks dat ik probeer alles van me af te laten glijden, blijft er toch elke keer een beetje irritatie hangen...
Ik heb ontzettend moeite met zijn houding. Hij vindt zichzelf geweldig, blijft maar vertellen hoet ont-zet-tend veel ervaring hij heeft, hoe goed hij iedereen uit "het wereldje" kent etc. Dit soort verhalen laat ik maar mijn ene oor in en het andere oor uitgaan. Maar ja, ook daarmee heb je op een gegeven moment wel een grens bereikt. Hij zegt ook vaak dingen tegen mij als "beoordeel jij dit rapport ook even, maar je haalt er vast niet uit, wat ik heb gezien". Laatst hadden we een ontzettende discussie omdat hij me recht in het gezegd zei, dat ik een beginner ben. Ik ging er tegenin, omdat ik vind dat je met 8 jaar geen beginner bent, maar kreeg hem niet overtuigd.
Hij vindt zichzelf ontzettend sociaal, invoelend in anderen, een taalvirtuoos... Terwijl ik hem in gesprekken de plank vind misslaan, vreselijke brieven schrijven en niet geinteresseerd in anderen. Ik heb het gevoel, dat hij zo vaak roept dat hij zo goed is uit een soort onzekerheid. Hij heeft een lage opleiding en is door hard werken opgeklommen. En nu komen er mensen met een paar jaar werkervaring die hetzelfde doen als wat hij na 35 jaar werken heeft aangeleerd. Dat zal ook moeilijk zijn.
Ik vind het moeilijk om hier mee om te gaan. Hij beledigd me regelmatig (onbedoeld) en ik word soms gek van alle verhalen die vooral ter meerdere eer en glorie van hemzelf worden verteld. Ik heb serieus nog nooit zo vaak een neutraal "oh" als antwoord gegeven als sinds ik met hem samenwerk (en op dezelfde kamer zit). Wat wel scheelt, is dat mijn baas ook goed door heeft hoe hij is. Hij heeft me ook letterlijk gezegd, dat ik niet moet worden als deze man. Maar... hij is wel degene die me nu moet inwerken om zoveel mogelijk van zijn kennis over te kunnen dragen. Ik zit dus nog wel even met hem opgescheept.
Een ander punt wat ik echt lastig vind, is dat hij zich naar buiten in mijn ogen onprofessioneel opstelt. Binnen elk bedrijf gebeuren binnen die niet goed of handig zijn. Dat is iets van het bedrijf intern vind ik. Hij vertelt dit echter rustig aan alle klanten waar we contact mee hebben. Een probleem dat hij heeft met vakantie uren, wordt aan iedereen vertelt. En op zo'n manier, dat iedereen ons bedrijf maar raar en belachelijk vindt. Ik vind dit vreemd, ben opgegroeid met het idee dat je interne zaken ook intern houdt. Hem erop aanspreken heeft geen zin. Hij neemt NIETS van mij aan. Zelfs inhoudelijke vlakken waar ik meer vanaf weet, als ik hem iets vertel dat anders is dan hij denkt dat het is, zal hij me niet geloven. Moet ik dit naar buiten brengen van interne zaken aankaarten bij mijn chef? Ik ben ook bang, dat ik dan een naam van verklikker krijg... Iemand tips?
p.s. sorry voor het lange verhaal. Het zit me hoog merk ik. Ondanks dat ik probeer alles van me af te laten glijden, blijft er toch elke keer een beetje irritatie hangen...
Alleen de topictitel al spreekt van zeerw einig respect.
woensdag 2 juli 2008 om 15:36
Tjemig, wat een gekissebis weer. Allemaal weer aannames over TO die niet bewezen of onderbouwd kunnen worden, maar in ene zou TO niet respectvol zijn. Girls, get a life.
En als ik dezelfde 'ik-doe-maar-een-aanname-en-verbind-daar-mijn-conclusie-aan' lijn volg, dan zou ik zeggen: jullie zijn jaloers op deze ambitieuze, intelligente dame.
By the way Celeone, feitelijk ben je met 8 jaar ervaring geen beginner - hoe je het ook wendt of keert.
En als ik dezelfde 'ik-doe-maar-een-aanname-en-verbind-daar-mijn-conclusie-aan' lijn volg, dan zou ik zeggen: jullie zijn jaloers op deze ambitieuze, intelligente dame.
By the way Celeone, feitelijk ben je met 8 jaar ervaring geen beginner - hoe je het ook wendt of keert.
woensdag 2 juli 2008 om 15:59
woensdag 2 juli 2008 om 22:54
Ik had vandaag geen tijd om te reageren, maar kon er nog wel over nadenken. Celeone, je hebt wel een punt denk ik, over dat hij msischien net zo gefrustreerd raakt van mij. Het is natuurlijk een wisselwerking. Ik vind alleen het lastige, dat ik bereid ben er iets aan te doen, maar die bereidheid van zijn kant niet lijkt te komen.
En er worden inderdaad aardig wat aannames gemaakt. Ik heb niets tegen lager opgeleiden, niets tegen mensen die zichzelf dingen aanleren en zo hoger opklimmen (en nee, je bent geen aap, maar je leert dingen toch aan. Hoe moet je het dan noemen?!). Sterker nog, daar heb ik respect voor. Ik heb respect voor deze man, voor zijn kennis en het feit dat hij al zo lang zo hard werkt. Maaaaaar, ik vind dat ongeacht of hij me nu een beginner vindt of niet, er ook enig respect richting mij mag zijn. Simpelweg omdat ik ook een mens ben, me netjes en fatsoenlijk gedraag en mijn werk goed doe. Dan hoef je iemand niet de hele dag met kleine steken naar beneden te halen. Dat vind ik onprofessioneel, niet fatsoenlijk, geef het beestje maar een naam.
En interne zaken naar buiten brengen is gewoon onprofessioneel. Daarom stond dat ook in de topictitel.
In elk geval bedankt voor alle reacties. Het zet me in elk geval aan het denken.
En er worden inderdaad aardig wat aannames gemaakt. Ik heb niets tegen lager opgeleiden, niets tegen mensen die zichzelf dingen aanleren en zo hoger opklimmen (en nee, je bent geen aap, maar je leert dingen toch aan. Hoe moet je het dan noemen?!). Sterker nog, daar heb ik respect voor. Ik heb respect voor deze man, voor zijn kennis en het feit dat hij al zo lang zo hard werkt. Maaaaaar, ik vind dat ongeacht of hij me nu een beginner vindt of niet, er ook enig respect richting mij mag zijn. Simpelweg omdat ik ook een mens ben, me netjes en fatsoenlijk gedraag en mijn werk goed doe. Dan hoef je iemand niet de hele dag met kleine steken naar beneden te halen. Dat vind ik onprofessioneel, niet fatsoenlijk, geef het beestje maar een naam.
En interne zaken naar buiten brengen is gewoon onprofessioneel. Daarom stond dat ook in de topictitel.
In elk geval bedankt voor alle reacties. Het zet me in elk geval aan het denken.
woensdag 2 juli 2008 om 22:57
Als je goed leest zie je nergens staan dat ik op hem afgeef vanwege zijn opleiding. Ik vind het niet netjes dat hij zijn zelfvertrouwen opvijzelt, door mij steeds de grond in te boren. Dat is iets heel anders. En nee, ik kan het niet beter. Ik hoop over 7 jaar wel meer te doen. Ook dat is een groot verschil.
donderdag 3 juli 2008 om 12:35
:
oh, je doelt op mij??
En op mij
TO, eerlijk gezegd geloof ik niet dat het 'onprofessioneel' alleen maar slaat op het feit dat je collega intern gedoe naar buiten brengt.
Uit al je posts lees ik iets denigrerends naar hem toe. Ik ga er echt vanuit dat je het niet zo meent, maar als ik het al lees, dan moet hij dat toch voelen?
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
donderdag 3 juli 2008 om 12:56
Wat ik hier schrijf is natuurlijk niet wat ik tegen hem zeg en hoe ik me richting hem gedraag. Hier kan ik even spuien, dat doe ik richting hem niet. Het onprofessioneel slaat er ook op, dat hij steeds denigrerende opmerkingen maakt, mij naar beneden haalt. Er wordt hier wel heeeel veel tussen de regels door gelezen...
Vanmorgen hadden we het even over zijn vakantieplannen. Ik heb gevraagd hoe we dat doen met zijn werk en dat ik natuurlijk dingen voor hem wil overnemen. Daarbij heb ik ook meteen aan gegeven, dat ik hoop dat ik alle vragen wel kan beantwoorden tijdens zijn vakantie, omdat hij van veel meer dingen op de hoogte is en de ins en outs weet van de projecten (erkennen van kennis). Daarop kreeg ik weer een kort antwoord. Ook heb ik gevraagd of hij mij weer meer mee naar klanten wil gaan nemen (doet hij niet meer, hoewel het wel onderdeel van het inwerken is). Ook hierop kreeg ik niet echt een antwoord.
Vanmorgen hadden we het even over zijn vakantieplannen. Ik heb gevraagd hoe we dat doen met zijn werk en dat ik natuurlijk dingen voor hem wil overnemen. Daarbij heb ik ook meteen aan gegeven, dat ik hoop dat ik alle vragen wel kan beantwoorden tijdens zijn vakantie, omdat hij van veel meer dingen op de hoogte is en de ins en outs weet van de projecten (erkennen van kennis). Daarop kreeg ik weer een kort antwoord. Ook heb ik gevraagd of hij mij weer meer mee naar klanten wil gaan nemen (doet hij niet meer, hoewel het wel onderdeel van het inwerken is). Ook hierop kreeg ik niet echt een antwoord.
donderdag 3 juli 2008 om 13:13
[quote]:
Wat ik hier schrijf is natuurlijk niet wat ik tegen hem zeg en hoe ik me richting hem gedraag. Hier kan ik even spuien, dat doe ik richting hem niet. [quote]
Het rare van communicatie is dat je niet eens iets expliciet hoeft te zeggen / te doen en dat je tóch op een bepaalde manier kunt overkomen. Ik ga er vanuit dat jij niet dezelfde woorden gebruikt tegen je collega, dat je je best doet om vriendelijk, zakelijk en professioneel over te komen en dat je tóch andere signalen uitzendt.
[quote] Het onprofessioneel slaat er ook op, dat hij steeds denigrerende opmerkingen maakt, mij naar beneden haalt. Er wordt hier wel heeeel veel tussen de regels door gelezen...[quote]
Ik refereerde aan deze zin van jou '' En interne zaken naar buiten brengen is gewoon onprofessioneel. Daarom stond dat ook in de topictitel.' Dus zoveel lees ik niet tussen de regels door.
Verder reageer ik op wat en hoe jij schrijft.
Het is ook best lastig hoor. Ik heb meermalen in jouw schoenen gestaan (ik sta er nu ook in)
Ik heb al een jaar of 10 ervaring in hetw erk dat ik doe. Bij veel verschillende organisaties, ik ken het klappen vand e zweep. Ik heb mijn eigen stijl ontwikkled, ik weet wat ik wel en niet wil / kan etc.
Nu werk ik bijna een jaar een organisatie waar heel veel 'dino's' werken. (lees; met 15 jaar werkzaam zijn dar hoor je er pas bij) ook zijn er veel verschillen in motivatie. Er is een groep die er puur vanuit overtuiging werkt en een groep voor wie de overtuiging wel belangrijk is maar die ook zakelijker zijn en deze organisatie niet als heilig zien. Bij de laatste hoor ik.
Ik werk graag op het soort afdeling waar ik nu werk, de organisatie komt op de 2e plaats. Ik heb ook veel meer verstand van het draaien van een dergelijke afdeling dan de meeste collega´s waar ik mee werk. Zij daarentegen kennen de organisatie op hun duimpje, hebben een vakkennis waar je U tegen zegt.
Onnodig te zeggen dat het bij ons ook weleens dondert, dat er wrijvingen en spanningen zijn. Dat ik erkent wil worden voor wat ik kan, maar dat mijn collega's erkent willen worden voor wat zij allemaal kunnen.
Lastig, maar ik heb ondertussen wél geleerd dat alleen maar op je strepen staan niet werkt. Dat beide partijen er iets mee moeten doen en dat ik soms de eerste moet zijn die de stap neemt. Of die de eerste tig stappen neemt. Dat is dan maar zo.
Neemt niet weg dat ik niet over me heen laten lopen, mijn ambitie niet in de ijskast zet en veranderingen door wil blijven voeren. Dat kan anmelijk prima samen gaan.
Wat ik hier schrijf is natuurlijk niet wat ik tegen hem zeg en hoe ik me richting hem gedraag. Hier kan ik even spuien, dat doe ik richting hem niet. [quote]
Het rare van communicatie is dat je niet eens iets expliciet hoeft te zeggen / te doen en dat je tóch op een bepaalde manier kunt overkomen. Ik ga er vanuit dat jij niet dezelfde woorden gebruikt tegen je collega, dat je je best doet om vriendelijk, zakelijk en professioneel over te komen en dat je tóch andere signalen uitzendt.
[quote] Het onprofessioneel slaat er ook op, dat hij steeds denigrerende opmerkingen maakt, mij naar beneden haalt. Er wordt hier wel heeeel veel tussen de regels door gelezen...[quote]
Ik refereerde aan deze zin van jou '' En interne zaken naar buiten brengen is gewoon onprofessioneel. Daarom stond dat ook in de topictitel.' Dus zoveel lees ik niet tussen de regels door.
Verder reageer ik op wat en hoe jij schrijft.
Het is ook best lastig hoor. Ik heb meermalen in jouw schoenen gestaan (ik sta er nu ook in)
Ik heb al een jaar of 10 ervaring in hetw erk dat ik doe. Bij veel verschillende organisaties, ik ken het klappen vand e zweep. Ik heb mijn eigen stijl ontwikkled, ik weet wat ik wel en niet wil / kan etc.
Nu werk ik bijna een jaar een organisatie waar heel veel 'dino's' werken. (lees; met 15 jaar werkzaam zijn dar hoor je er pas bij) ook zijn er veel verschillen in motivatie. Er is een groep die er puur vanuit overtuiging werkt en een groep voor wie de overtuiging wel belangrijk is maar die ook zakelijker zijn en deze organisatie niet als heilig zien. Bij de laatste hoor ik.
Ik werk graag op het soort afdeling waar ik nu werk, de organisatie komt op de 2e plaats. Ik heb ook veel meer verstand van het draaien van een dergelijke afdeling dan de meeste collega´s waar ik mee werk. Zij daarentegen kennen de organisatie op hun duimpje, hebben een vakkennis waar je U tegen zegt.
Onnodig te zeggen dat het bij ons ook weleens dondert, dat er wrijvingen en spanningen zijn. Dat ik erkent wil worden voor wat ik kan, maar dat mijn collega's erkent willen worden voor wat zij allemaal kunnen.
Lastig, maar ik heb ondertussen wél geleerd dat alleen maar op je strepen staan niet werkt. Dat beide partijen er iets mee moeten doen en dat ik soms de eerste moet zijn die de stap neemt. Of die de eerste tig stappen neemt. Dat is dan maar zo.
Neemt niet weg dat ik niet over me heen laten lopen, mijn ambitie niet in de ijskast zet en veranderingen door wil blijven voeren. Dat kan anmelijk prima samen gaan.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
vrijdag 4 juli 2008 om 20:47
Bedankt voor je laatste posting! Ik herken hier zeker dingen in. Ik vind het niet erg om de eerste stap te moeten zetten, of de eerste 100. En ik wil me best aanpassen, mijn best doen enzo (heb ik bij eerder banen ook gedaan). Maar ik vraag me gewoon af, hoe lang ik er mee door moet gaan. Wanneer is het kansloos, wanneer is het niet meer wennen, hem zijn plek en ruimte moeten geven, maar is hij gewoon echt een botte boer die niet wil en dat het dus ook nooit gaat lukken?! Snap je wat ik bedoel? Ik moet nu zo op mijn tenen lopen om hem niet te kwetsen, te zorgen dat hij zich "senior" blijft voelen en niet over hem heen te denderen. En dat kost me bergen energie en zorgt dat ik niet met plezier naar mijn werk ga. Terwijl dit wel de baan is, die ik heel graag wil. Waar ik al op aasde toen ik 3 jaar terug bij dit bedrijf kwam (alleen wist ik toen niet, dat hij er dan aan vast zat). En ik wil dit werk ook echt blijven doen. Maar ja... niet ten koste van mezelf.
