Werk & Studie
alle pijlers
Die steeds terugkerende behoefte om te stoppen met werken
dinsdag 24 maart 2009 om 21:56
Gek word ik van mezelf. Eens in de zoveel tijd krijg ik zo'n enorme drang om te stoppen met werken. Nu zit ik ook weer in zo'n fase, de vorige was een paar maanden terug toen ik na mijn zwangerschapsverlof weer gestart was met werken. Toen weet ik het nog aan de hormonen. Maar telkens als ik in zo'n fase zit kan ik aan niets anders denken, en dat werkt niet mee aan een gemotiveerde werkhouding.
Maar jee, stoppen met werken, dat doe je toch niet. Werken hoort er nu eenmaal bij in het leven. Je verdient je eigen geld, houdt je eigen broek op, bent niet afhankelijk van een man, geeft het goede voorbeeld aan je kinderen.
Je kunt niet altijd maar doen wat leuk is, en dus ook niet zomaar niet gaan werken.
En toch, de behoefte komt telkens weer terug.
En niet eens om echt nooit meer te werken, maar omdat ik het in mijn hoofd gehaald heb dat als ik niet meer werk, ik open sta voor nieuwe ideeen en dan vanzelf wel ontdek wat ik echt wil in het leven, qua werk.
Roepen jullie eens wat slims tegen me waar ik wat mee kan, of vraag me iets wat me aan het denken (richting een oplossing, denken doe ik wel genoeg op het moment ) zet?
Maar jee, stoppen met werken, dat doe je toch niet. Werken hoort er nu eenmaal bij in het leven. Je verdient je eigen geld, houdt je eigen broek op, bent niet afhankelijk van een man, geeft het goede voorbeeld aan je kinderen.
Je kunt niet altijd maar doen wat leuk is, en dus ook niet zomaar niet gaan werken.
En toch, de behoefte komt telkens weer terug.
En niet eens om echt nooit meer te werken, maar omdat ik het in mijn hoofd gehaald heb dat als ik niet meer werk, ik open sta voor nieuwe ideeen en dan vanzelf wel ontdek wat ik echt wil in het leven, qua werk.
Roepen jullie eens wat slims tegen me waar ik wat mee kan, of vraag me iets wat me aan het denken (richting een oplossing, denken doe ik wel genoeg op het moment ) zet?
woensdag 25 maart 2009 om 11:34
quote:Sarah Scott schreef op 25 maart 2009 @ 11:29:
[...]
Je verbaast je maar een end weg quote:Je opmerking tegen Bambi kwam op mij nogal sarcastisch over, maar dat kan ook aan mij liggen natuurlijk Dat ligt inderdaad volledig aan jou, sorry Ik bedoelde het helemaal niet sarcastisch. Ik weet wat het is om langdurig ziek te zijn, daar maak ik echt geen sarcastische opmerkingen over. Ik bedoel dat ik het echt heel rot voor haar vind, en dat ik het echt fijn voor haar vind dat het in ieder geval financieel binnen het gezin opgevangen kon worden.quote:Ik heb in eigen omgeving gezien hoe het vrouwen kan vergaan ja, die altijd thuis is geweest voor de kinderen. Da's nou juist het verschil; over het algemeen wordt er gesproken over niet werken. Ik denk dat dat echt anders is wanneer je een pauze van een jaar, of twee, inlast.Natuurlijk zijn er allerlei varianten. Maar ook zo'n pauze zet je structureel op achterstand.quote:Anyway; ik ben weer weg hier. Ik ga me lekker op het huishouden storten Ja, moet ik ook eens gaan doen
[...]
Je verbaast je maar een end weg quote:Je opmerking tegen Bambi kwam op mij nogal sarcastisch over, maar dat kan ook aan mij liggen natuurlijk Dat ligt inderdaad volledig aan jou, sorry Ik bedoelde het helemaal niet sarcastisch. Ik weet wat het is om langdurig ziek te zijn, daar maak ik echt geen sarcastische opmerkingen over. Ik bedoel dat ik het echt heel rot voor haar vind, en dat ik het echt fijn voor haar vind dat het in ieder geval financieel binnen het gezin opgevangen kon worden.quote:Ik heb in eigen omgeving gezien hoe het vrouwen kan vergaan ja, die altijd thuis is geweest voor de kinderen. Da's nou juist het verschil; over het algemeen wordt er gesproken over niet werken. Ik denk dat dat echt anders is wanneer je een pauze van een jaar, of twee, inlast.Natuurlijk zijn er allerlei varianten. Maar ook zo'n pauze zet je structureel op achterstand.quote:Anyway; ik ben weer weg hier. Ik ga me lekker op het huishouden storten Ja, moet ik ook eens gaan doen
woensdag 25 maart 2009 om 11:37
quote:Sunemom schreef op 25 maart 2009 @ 11:33:
[...]
Waarom denk je dat dat de kinderen wat uitmaakt dan? Ik geloof niet dat mijn dochter het heel boeiend vind of ik op het schoolplein sta of haar vader.Ik geloof dat mijn kinderen het wel prettig vinden dat ze een vader hebben die tijd voor ze heeft. Ik geloof ook dat er nogal wat mensen moeite hebben met een altijd-afwezige-vader. Maar ik heb er geen onderzoek naar gedaan.
Ik geloof ook dat het voor kinderen goed is te zien dat vader en moeder zowel verantwoordelijkheid nemen voor het inkomen, als voor huishouden en zorg. Maar dat kan aan mijn nogal feministisch-ideologisch gekleurde opvoeding liggen.
[...]
Waarom denk je dat dat de kinderen wat uitmaakt dan? Ik geloof niet dat mijn dochter het heel boeiend vind of ik op het schoolplein sta of haar vader.Ik geloof dat mijn kinderen het wel prettig vinden dat ze een vader hebben die tijd voor ze heeft. Ik geloof ook dat er nogal wat mensen moeite hebben met een altijd-afwezige-vader. Maar ik heb er geen onderzoek naar gedaan.
Ik geloof ook dat het voor kinderen goed is te zien dat vader en moeder zowel verantwoordelijkheid nemen voor het inkomen, als voor huishouden en zorg. Maar dat kan aan mijn nogal feministisch-ideologisch gekleurde opvoeding liggen.
woensdag 25 maart 2009 om 11:38
woensdag 25 maart 2009 om 11:39
quote:Eowynn_ schreef op 25 maart 2009 @ 11:35:
Snap ik Rider, maar voor ons had het geen meerwaarde, ik zie er zelf geen enorm risico in, in onze situatie.
en ik hoop alleen maar voor je dat dat zo blijft. Net zo goed als dat ik hoop dat het bij ons nooit meerwaarde zal hebben, of dat de brandverzekering nooit moet uitkeren.
Alleen, je kent mijn motto voor de dag intussen wel denk ik: als de gevolgen komen, dan niet staan grienen
Snap ik Rider, maar voor ons had het geen meerwaarde, ik zie er zelf geen enorm risico in, in onze situatie.
en ik hoop alleen maar voor je dat dat zo blijft. Net zo goed als dat ik hoop dat het bij ons nooit meerwaarde zal hebben, of dat de brandverzekering nooit moet uitkeren.
Alleen, je kent mijn motto voor de dag intussen wel denk ik: als de gevolgen komen, dan niet staan grienen
woensdag 25 maart 2009 om 11:40
quote:Morrie schreef op 25 maart 2009 @ 11:27:
[...]
--> Zie mijn reacties in jouw tekst (ze vallen niet echt op zie ik nu).
Coaching, ik denk dat ik daar wel aan toe ben. Maar vraag me af hoe en waar je een goede coach vindt. (Als ik mezelf dan dit allemaal zie typen dan vind ik dat ik zo negatief hierin sta. Alleen dat al rechtvaardigt denk ik een coach....).
Je voelt je bezwaard om ouderschapsverlof op te nemen. Maar daar staat dan tegenover dat je werkgever jou wel binnenboord kan houden. De andere optie is nl dat je vertrekt, en dan raakt 'ie een hele goede kracht kwijt. Bovendien: je hebt er gewoon recht op. Dus zet je over die bezwaren heen en vraag wat je toekomt. Temeer omdat het ook in het belang van je werkgever is. Die heeft ook liever een gemotiveerde werknemer dan eentje die met zichzelf omhoog zit.
Als je googelt op moeder carriere coach krijg je er zo al een lading die gespecialiseerd zijn juist ook in de combinatie werk en zorg. (Vader carriere coach minder, om de een of andere reden )
Mijn man heeft vervolgens een aantal die hij van internet plukte gemaild met een korte schets van zijn dilemma's. Degene wiens reactie hem het meeste aansprak, bleek vervolgens ook door zijn werkgever te worden ingeschakeld dus bleek gratis. Altijd meegenomen.
Wie weet heeft jouw werkgever/personeelszaken wel ervaringen met coaches omdat ze vaker mensen hebben doorverwezen?
Er is hier volgens mij ook wel ergens een topic te vinden over ervaringen met coaching en hoe een goede te vinden.
[...]
--> Zie mijn reacties in jouw tekst (ze vallen niet echt op zie ik nu).
Coaching, ik denk dat ik daar wel aan toe ben. Maar vraag me af hoe en waar je een goede coach vindt. (Als ik mezelf dan dit allemaal zie typen dan vind ik dat ik zo negatief hierin sta. Alleen dat al rechtvaardigt denk ik een coach....).
Je voelt je bezwaard om ouderschapsverlof op te nemen. Maar daar staat dan tegenover dat je werkgever jou wel binnenboord kan houden. De andere optie is nl dat je vertrekt, en dan raakt 'ie een hele goede kracht kwijt. Bovendien: je hebt er gewoon recht op. Dus zet je over die bezwaren heen en vraag wat je toekomt. Temeer omdat het ook in het belang van je werkgever is. Die heeft ook liever een gemotiveerde werknemer dan eentje die met zichzelf omhoog zit.
Als je googelt op moeder carriere coach krijg je er zo al een lading die gespecialiseerd zijn juist ook in de combinatie werk en zorg. (Vader carriere coach minder, om de een of andere reden )
Mijn man heeft vervolgens een aantal die hij van internet plukte gemaild met een korte schets van zijn dilemma's. Degene wiens reactie hem het meeste aansprak, bleek vervolgens ook door zijn werkgever te worden ingeschakeld dus bleek gratis. Altijd meegenomen.
Wie weet heeft jouw werkgever/personeelszaken wel ervaringen met coaches omdat ze vaker mensen hebben doorverwezen?
Er is hier volgens mij ook wel ergens een topic te vinden over ervaringen met coaching en hoe een goede te vinden.
woensdag 25 maart 2009 om 11:40
quote:Eowynn_ schreef op 25 maart 2009 @ 11:30:
Ik bedoel dat ik niet afhankelijk wil zijn van de overheid om mijn huur en verzekering te kunnen betalen zolang het haalbaar is om dat zélf te doen.
En ik vind eigenlijk dat je er maar gewoon voor te zorgen hebt dat dat altijd haalbaar blijft.
Een paar hele goede redenen als je partner verliezen terwijl je zelf ernstig ziek bent of alleen komen te staan met een kind dat 24/7 verzorging nodig hebt daar gelaten, maar in alle andere voorkomende gevallen heb je een hoofd en handen gekregen om te zorgen dat je jezelf redt.
En ja ik heb dus inderdaad in een kamertje van 2 bij 2 gewoond met een inkomen van 500 (toen nog) gulden per maand waar alles van gedaan moest worden.
Net zo goed niet interessant dat dat niet ideaal is. Je bent volwassen dus je zorgt voor jezelf en als dat van een klein schijt inkomen is omdat je bepaalde keuzes hebt gemaakt of omdat je leven nu eenmaal zo gelopen is dat je op straat staat dan moet je het daar dus mee doen. Kom je ook echt wel weer te boven gewoon hard voor knokken en je red je bijna overal uit.
Maar goed ik begrijp veel mensen niet. Ik ken ontzettend veel tweeverdieners die met regelmaat geld van anderen of hun ouders lenen omdat ze het niet redden. Of die van pa en ma iets toegestopt krijgen of die geen spaargeld hebben of die zich een breuk lenen voor luxe dingen.
Gewoon je leven zo indelen dat je zelfstandig bent EN gelukkig dat is wat je als volwassene moet proberen en ja daar profiteren je kinderen wel degelijk van, want geluk straalt af op je omgeving.
Ik bedoel dat ik niet afhankelijk wil zijn van de overheid om mijn huur en verzekering te kunnen betalen zolang het haalbaar is om dat zélf te doen.
En ik vind eigenlijk dat je er maar gewoon voor te zorgen hebt dat dat altijd haalbaar blijft.
Een paar hele goede redenen als je partner verliezen terwijl je zelf ernstig ziek bent of alleen komen te staan met een kind dat 24/7 verzorging nodig hebt daar gelaten, maar in alle andere voorkomende gevallen heb je een hoofd en handen gekregen om te zorgen dat je jezelf redt.
En ja ik heb dus inderdaad in een kamertje van 2 bij 2 gewoond met een inkomen van 500 (toen nog) gulden per maand waar alles van gedaan moest worden.
Net zo goed niet interessant dat dat niet ideaal is. Je bent volwassen dus je zorgt voor jezelf en als dat van een klein schijt inkomen is omdat je bepaalde keuzes hebt gemaakt of omdat je leven nu eenmaal zo gelopen is dat je op straat staat dan moet je het daar dus mee doen. Kom je ook echt wel weer te boven gewoon hard voor knokken en je red je bijna overal uit.
Maar goed ik begrijp veel mensen niet. Ik ken ontzettend veel tweeverdieners die met regelmaat geld van anderen of hun ouders lenen omdat ze het niet redden. Of die van pa en ma iets toegestopt krijgen of die geen spaargeld hebben of die zich een breuk lenen voor luxe dingen.
Gewoon je leven zo indelen dat je zelfstandig bent EN gelukkig dat is wat je als volwassene moet proberen en ja daar profiteren je kinderen wel degelijk van, want geluk straalt af op je omgeving.
woensdag 25 maart 2009 om 11:42
Ik zie nu trouwens wel dat het ouderschapsverlof sinds 1 januari 26 keer je wekelijkse arbeidsduur is. Dat is best flink.
Ik vraag me wel af hoe een werkgever en een werknemer dat dan moeten regelen in een niet zo groot bedrijf als waar ik werk. Ik werk 30 uur per week, en als ik een jaar lang 15 uur per week zou gaan werken, dan kan ik niet dezelfde baan houden als die ik nu heb.
Ik vraag me wel af hoe een werkgever en een werknemer dat dan moeten regelen in een niet zo groot bedrijf als waar ik werk. Ik werk 30 uur per week, en als ik een jaar lang 15 uur per week zou gaan werken, dan kan ik niet dezelfde baan houden als die ik nu heb.
woensdag 25 maart 2009 om 11:43
woensdag 25 maart 2009 om 11:46
quote:Sunemom schreef op 25 maart 2009 @ 11:28:
Huwelijkse voorwaarden zijn interessant als er ergens iets te halen valt of inderdaad als je een eigen bedrijf hebt en minder risico wil lopen, maar als dat niet aan de orde is hebben die voorwaarden ook niet heel veel nut.
Er valt in financieel opzicht misschien weinig te erven, maar ook emotioneel? Mijn familie is nou ook bepaald niet rijk, maar er circuleren wel zaken waarvan ik het jammer zou vinden als ze niet in de familie blijven.
Toen wij gingen trouwen, was er ook nog geen sprake van een eventueel eigen bedrijf. Maar we sloten het ook niet uit.
Onze voorwaarden komen in wezen neer op een gemeenschap van goederen, met uitzondering van 'familiestukken' en een slecht lopend eventueel eigen bedrijf (een goed lopend bedrijf dan weer wel )
Huwelijkse voorwaarden zijn interessant als er ergens iets te halen valt of inderdaad als je een eigen bedrijf hebt en minder risico wil lopen, maar als dat niet aan de orde is hebben die voorwaarden ook niet heel veel nut.
Er valt in financieel opzicht misschien weinig te erven, maar ook emotioneel? Mijn familie is nou ook bepaald niet rijk, maar er circuleren wel zaken waarvan ik het jammer zou vinden als ze niet in de familie blijven.
Toen wij gingen trouwen, was er ook nog geen sprake van een eventueel eigen bedrijf. Maar we sloten het ook niet uit.
Onze voorwaarden komen in wezen neer op een gemeenschap van goederen, met uitzondering van 'familiestukken' en een slecht lopend eventueel eigen bedrijf (een goed lopend bedrijf dan weer wel )
woensdag 25 maart 2009 om 11:48
Ik ben 29. Toen ik 25 was verdiende ik 1600,- netto bij een fulltime onderwijsbaan, inmiddels zou dat zo'n 1800,- zijn. Meer dan genoeg dus.
Man is 30 en verdiend (met zeer weinig werkervaring, mede door ernstig ziek zijn in zijn studietijd werkt hij pas sinds 5 jaar), zo'n 2000, - netto, met cursuspakket, leaseauto (waar de bijtelling e.d andere kosten al van betaald zijn voor we het salaris krijgen gestort), en verzekeringspakket dat ook al is betaald voordat we die 2000 gestort krijgen. En we hebben daarnaast aan hypotheekrenteaftrek e.d. zo'n 500 euro. Inkomen dus 2500, - en vaste lasten e.d zo'n 1800.. 600 om van te leven 100 om te sparen. Prima te doen dus.
Bij 25 en een HBO baan verdien je redelijk als je hebt gezorgd voor de nodige werkervaring. Ik heb nu (ondanks 2 keer een jaar eruit voor studeren, dit laatste jaar meegerekend) nu zo'n 9 jaar relevante werkervaring en vanaf mijn 15de alleen die 2 jaar dus niet gewerkt.
Man is 30 en verdiend (met zeer weinig werkervaring, mede door ernstig ziek zijn in zijn studietijd werkt hij pas sinds 5 jaar), zo'n 2000, - netto, met cursuspakket, leaseauto (waar de bijtelling e.d andere kosten al van betaald zijn voor we het salaris krijgen gestort), en verzekeringspakket dat ook al is betaald voordat we die 2000 gestort krijgen. En we hebben daarnaast aan hypotheekrenteaftrek e.d. zo'n 500 euro. Inkomen dus 2500, - en vaste lasten e.d zo'n 1800.. 600 om van te leven 100 om te sparen. Prima te doen dus.
Bij 25 en een HBO baan verdien je redelijk als je hebt gezorgd voor de nodige werkervaring. Ik heb nu (ondanks 2 keer een jaar eruit voor studeren, dit laatste jaar meegerekend) nu zo'n 9 jaar relevante werkervaring en vanaf mijn 15de alleen die 2 jaar dus niet gewerkt.
woensdag 25 maart 2009 om 11:49
quote:Dhelia schreef op 25 maart 2009 @ 11:46:
[...]
Er valt in financieel opzicht misschien weinig te erven, maar ook emotioneel? Mijn familie is nou ook bepaald niet rijk, maar er circuleren wel zaken waarvan ik het jammer zou vinden als ze niet in de familie blijven.
Toen wij gingen trouwen, was er ook nog geen sprake van een eventueel eigen bedrijf. Maar we sloten het ook niet uit.
Onze voorwaarden komen in wezen neer op een gemeenschap van goederen, met uitzondering van 'familiestukken' en een slecht lopend eventueel eigen bedrijf (een goed lopend bedrijf dan weer wel )Familiestukken zijn er al helemaal niet. Hooguit het feit dat ik blij ben na een op z'n zachts gezegd onprettige jeugd van mijn familienaam verlost te zijn. Nee er valt aan beide kanten echt niks te halen
[...]
Er valt in financieel opzicht misschien weinig te erven, maar ook emotioneel? Mijn familie is nou ook bepaald niet rijk, maar er circuleren wel zaken waarvan ik het jammer zou vinden als ze niet in de familie blijven.
Toen wij gingen trouwen, was er ook nog geen sprake van een eventueel eigen bedrijf. Maar we sloten het ook niet uit.
Onze voorwaarden komen in wezen neer op een gemeenschap van goederen, met uitzondering van 'familiestukken' en een slecht lopend eventueel eigen bedrijf (een goed lopend bedrijf dan weer wel )Familiestukken zijn er al helemaal niet. Hooguit het feit dat ik blij ben na een op z'n zachts gezegd onprettige jeugd van mijn familienaam verlost te zijn. Nee er valt aan beide kanten echt niks te halen
woensdag 25 maart 2009 om 11:55
quote:Dhelia schreef op 25 maart 2009 @ 11:40:
[...]
Je voelt je bezwaard om ouderschapsverlof op te nemen. Maar daar staat dan tegenover dat je werkgever jou wel binnenboord kan houden. Voor de werkgever is het misschien veel interessanter/voordeliger als zij gewoon helemaal vertrekt ipv dat ie een dure vervanger voor haar moet regelen en er nog steeds geen zekerheid is of ze terugkeert uiteindelijk.
[...]
Je voelt je bezwaard om ouderschapsverlof op te nemen. Maar daar staat dan tegenover dat je werkgever jou wel binnenboord kan houden. Voor de werkgever is het misschien veel interessanter/voordeliger als zij gewoon helemaal vertrekt ipv dat ie een dure vervanger voor haar moet regelen en er nog steeds geen zekerheid is of ze terugkeert uiteindelijk.
woensdag 25 maart 2009 om 11:57
quote:elninjoo schreef op 25 maart 2009 @ 11:55:
[...]
Voor de werkgever is het misschien veel interessanter/voordeliger als zij gewoon helemaal vertrekt ipv dat ie een dure vervanger voor haar moet regelen en er nog steeds geen zekerheid is of ze terugkeert uiteindelijk.Misschien ook wel. Maar dat is de zorg van de werkgever, niet van Morrie. Die heeft gewoon bepaalde rechten waar ze in overleg met de werkgever gebruik van kan maken.
[...]
Voor de werkgever is het misschien veel interessanter/voordeliger als zij gewoon helemaal vertrekt ipv dat ie een dure vervanger voor haar moet regelen en er nog steeds geen zekerheid is of ze terugkeert uiteindelijk.Misschien ook wel. Maar dat is de zorg van de werkgever, niet van Morrie. Die heeft gewoon bepaalde rechten waar ze in overleg met de werkgever gebruik van kan maken.
woensdag 25 maart 2009 om 12:02
Als ik dit zo lees, Morrie, zou ik eerst coaching gaan doen voor je je stort op sabbaticals of andere verloven.. Ik denk dat je eerst moet weten wat je wilt gaan doen voor je aan de slag gaat met de uitvoering ervan. Ik geloof niet dat je 'opeens' een goddelijke ingeving krijgt tijdens je verlof met wat je de rest van je leven wilt gaan doen. Volgens mij krijg je daar helemaal geen tijd voor, want je hebt kindjes, hobby's wellicht, een man, je sociale leven wil ook wel eens wat..
Als je al aan tafel gaat zitten met dat kladblok, zie je dat de kast stoffig is. Of de kattenbak vies. Of de ijskast leeg. Of ... nou ja, je begrijpt wat ik bedoel.
Mijn advies:
eerst coaching doen: het 'wat wil ik?' zien uit te uitvissendan pas je bezighouden met het 'hoe ga ik dat uitvoeren' (en dit heb je dan ook besproken met je coach)Hopelijk heb je wat aan! Ik wens je veel succes!
Als je al aan tafel gaat zitten met dat kladblok, zie je dat de kast stoffig is. Of de kattenbak vies. Of de ijskast leeg. Of ... nou ja, je begrijpt wat ik bedoel.
Mijn advies:
eerst coaching doen: het 'wat wil ik?' zien uit te uitvissendan pas je bezighouden met het 'hoe ga ik dat uitvoeren' (en dit heb je dan ook besproken met je coach)Hopelijk heb je wat aan! Ik wens je veel succes!
woensdag 25 maart 2009 om 12:05
quote:Bellavita schreef op 25 maart 2009 @ 12:02:
Als ik dit zo lees, Morrie, zou ik eerst coaching gaan doen voor je je stort op sabbaticals of andere verloven.. Ik denk dat je eerst moet weten wat je wilt gaan doen voor je aan de slag gaat met de uitvoering ervan. Ik geloof niet dat je 'opeens' een goddelijke ingeving krijgt tijdens je verlof met wat je de rest van je leven wilt gaan doen. Volgens mij krijg je daar helemaal geen tijd voor, want je hebt kindjes, hobby's wellicht, een man, je sociale leven wil ook wel eens wat..
Als je al aan tafel gaat zitten met dat kladblok, zie je dat de kast stoffig is. Of de kattenbak vies. Of de ijskast leeg. Of ... nou ja, je begrijpt wat ik bedoel.
Mijn advies:
eerst coaching doen: het 'wat wil ik?' zien uit te uitvissendan pas je bezighouden met het 'hoe ga ik dat uitvoeren' (en dit heb je dan ook besproken met je coach)Hopelijk heb je wat aan! Ik wens je veel succes!
Ik heb er wat aan. Het klinkt logisch.
Ok, volgende stap voor mij is het vinden van een coach.
Als ik dit zo lees, Morrie, zou ik eerst coaching gaan doen voor je je stort op sabbaticals of andere verloven.. Ik denk dat je eerst moet weten wat je wilt gaan doen voor je aan de slag gaat met de uitvoering ervan. Ik geloof niet dat je 'opeens' een goddelijke ingeving krijgt tijdens je verlof met wat je de rest van je leven wilt gaan doen. Volgens mij krijg je daar helemaal geen tijd voor, want je hebt kindjes, hobby's wellicht, een man, je sociale leven wil ook wel eens wat..
Als je al aan tafel gaat zitten met dat kladblok, zie je dat de kast stoffig is. Of de kattenbak vies. Of de ijskast leeg. Of ... nou ja, je begrijpt wat ik bedoel.
Mijn advies:
eerst coaching doen: het 'wat wil ik?' zien uit te uitvissendan pas je bezighouden met het 'hoe ga ik dat uitvoeren' (en dit heb je dan ook besproken met je coach)Hopelijk heb je wat aan! Ik wens je veel succes!
Ik heb er wat aan. Het klinkt logisch.
Ok, volgende stap voor mij is het vinden van een coach.
