Werk & Studie
alle pijlers
Die steeds terugkerende behoefte om te stoppen met werken
dinsdag 24 maart 2009 om 21:56
Gek word ik van mezelf. Eens in de zoveel tijd krijg ik zo'n enorme drang om te stoppen met werken. Nu zit ik ook weer in zo'n fase, de vorige was een paar maanden terug toen ik na mijn zwangerschapsverlof weer gestart was met werken. Toen weet ik het nog aan de hormonen. Maar telkens als ik in zo'n fase zit kan ik aan niets anders denken, en dat werkt niet mee aan een gemotiveerde werkhouding.
Maar jee, stoppen met werken, dat doe je toch niet. Werken hoort er nu eenmaal bij in het leven. Je verdient je eigen geld, houdt je eigen broek op, bent niet afhankelijk van een man, geeft het goede voorbeeld aan je kinderen.
Je kunt niet altijd maar doen wat leuk is, en dus ook niet zomaar niet gaan werken.
En toch, de behoefte komt telkens weer terug.
En niet eens om echt nooit meer te werken, maar omdat ik het in mijn hoofd gehaald heb dat als ik niet meer werk, ik open sta voor nieuwe ideeen en dan vanzelf wel ontdek wat ik echt wil in het leven, qua werk.
Roepen jullie eens wat slims tegen me waar ik wat mee kan, of vraag me iets wat me aan het denken (richting een oplossing, denken doe ik wel genoeg op het moment ) zet?
Maar jee, stoppen met werken, dat doe je toch niet. Werken hoort er nu eenmaal bij in het leven. Je verdient je eigen geld, houdt je eigen broek op, bent niet afhankelijk van een man, geeft het goede voorbeeld aan je kinderen.
Je kunt niet altijd maar doen wat leuk is, en dus ook niet zomaar niet gaan werken.
En toch, de behoefte komt telkens weer terug.
En niet eens om echt nooit meer te werken, maar omdat ik het in mijn hoofd gehaald heb dat als ik niet meer werk, ik open sta voor nieuwe ideeen en dan vanzelf wel ontdek wat ik echt wil in het leven, qua werk.
Roepen jullie eens wat slims tegen me waar ik wat mee kan, of vraag me iets wat me aan het denken (richting een oplossing, denken doe ik wel genoeg op het moment ) zet?
woensdag 25 maart 2009 om 10:50
quote:Eowynn_ schreef op 25 maart 2009 @ 10:46:
Eh, nu
Ik werk 4 dagen per week, maar forum tussendoor ook nog weleens. 2 kinderen inderdaad.
Dat vind ik altijd zo knap. Dat hoefde ik in alle banen die ik heb gehad toch echt niet te proberen. Werken is werken en daar hoort het forum toch echt niet bij.
En ik ken het wel hoor dat je beter werkt wanneer je meerdere dingen tegelijk doet. Ik heb deze ochtend ook al bijna een essay afgeschreven, maar ik ken geen werkgevers die het waarderen dat hun medewerkers op een forum rondhangen tijdens het werk. Op mijn werk deed ik ook altijd meerdere dingen tegelijk (gek genoeg kan ik me dan beter concentreren), maar dan wel meerdere dingen voor de baas tegelijk. Daar wordt je immers voor betaald.
Eh, nu
Ik werk 4 dagen per week, maar forum tussendoor ook nog weleens. 2 kinderen inderdaad.
Dat vind ik altijd zo knap. Dat hoefde ik in alle banen die ik heb gehad toch echt niet te proberen. Werken is werken en daar hoort het forum toch echt niet bij.
En ik ken het wel hoor dat je beter werkt wanneer je meerdere dingen tegelijk doet. Ik heb deze ochtend ook al bijna een essay afgeschreven, maar ik ken geen werkgevers die het waarderen dat hun medewerkers op een forum rondhangen tijdens het werk. Op mijn werk deed ik ook altijd meerdere dingen tegelijk (gek genoeg kan ik me dan beter concentreren), maar dan wel meerdere dingen voor de baas tegelijk. Daar wordt je immers voor betaald.
woensdag 25 maart 2009 om 10:54
quote:Eowynn_ schreef op 25 maart 2009 @ 08:51:
Ik vind het dus niet per definitie ongeemancipeerd en dom om te stoppen met werken, ook niet voor mannen. Wel verbaas ik me over de vanzelfsprekendheid waarmee veel vrouwen aannemen dat manlief wel werkt terwijl zij doen 'wat het beste voelt'. Voor mannen is werken een must, zeker als er kinderen zijn, voor vrouwen een optie. 100% mee eens.quote:Ik denk dat héél veel vrouwen zich suf zouden steigeren als manlief zou voorstellen ipv 60 32 uur te gaan werken en van vrouwlief te vragen om dat verlies aan inkomen te gaan compenseren met extra uren. Dán is de emancipatie ver te zoeken. Want die gaat vooral over dat 'vrouwen moeten doen wat het beste bij ze past' en laat mannen vooral buiten beschouwing, ja, die móeten meer zorgen, als vrouwen het toevallig prettig vinden om meer te werken. Maar ze moeten het níet wagen om van vrouwlief te eisen dat ze 4 dagen gaat werken omdat hij ook graag een dag thuis zou willen zijn.Ik heb dezelfde waarneming. Met de toevoeging dat het bepaald niet een kwestie is van "vrouwen deugen niet", ik vind het al geen kwestie van goed of fout, maar ik ben er vrij zeker van dat mannen net zozeer kiezen voor deze ongelijkheid als vrouwen. Mannen hebben er in veel opzichten natuurlijk ook minder bij te verliezen.
Ik vind het dus niet per definitie ongeemancipeerd en dom om te stoppen met werken, ook niet voor mannen. Wel verbaas ik me over de vanzelfsprekendheid waarmee veel vrouwen aannemen dat manlief wel werkt terwijl zij doen 'wat het beste voelt'. Voor mannen is werken een must, zeker als er kinderen zijn, voor vrouwen een optie. 100% mee eens.quote:Ik denk dat héél veel vrouwen zich suf zouden steigeren als manlief zou voorstellen ipv 60 32 uur te gaan werken en van vrouwlief te vragen om dat verlies aan inkomen te gaan compenseren met extra uren. Dán is de emancipatie ver te zoeken. Want die gaat vooral over dat 'vrouwen moeten doen wat het beste bij ze past' en laat mannen vooral buiten beschouwing, ja, die móeten meer zorgen, als vrouwen het toevallig prettig vinden om meer te werken. Maar ze moeten het níet wagen om van vrouwlief te eisen dat ze 4 dagen gaat werken omdat hij ook graag een dag thuis zou willen zijn.Ik heb dezelfde waarneming. Met de toevoeging dat het bepaald niet een kwestie is van "vrouwen deugen niet", ik vind het al geen kwestie van goed of fout, maar ik ben er vrij zeker van dat mannen net zozeer kiezen voor deze ongelijkheid als vrouwen. Mannen hebben er in veel opzichten natuurlijk ook minder bij te verliezen.
woensdag 25 maart 2009 om 10:55
quote:Dhelia schreef op 25 maart 2009 @ 09:55:
Dan even specifiek voor Morrie: je lijkt je keuze vooral te willen maken vanuit een negatief iets "Ik wil dít niet". In plaats vanuit iets positief "Ik wil dát heel graag". Volgens mij zijn dergelijke negatieve keuzes altijd slecht, omdat je inderdaad vlucht vóór iets, in plaats van rent náár iets.
Hier heb je helemaal gelijk in. Ik weet wat ik niet (meer) wil, en dat is dit werk en deze invulling van mijn leven. Koortsachtig probeer ik te bedenken wat dan wel, maar dat is inderdaad ingegeven door iets negatiefs en dat maakt het lastig.
Dan even specifiek voor Morrie: je lijkt je keuze vooral te willen maken vanuit een negatief iets "Ik wil dít niet". In plaats vanuit iets positief "Ik wil dát heel graag". Volgens mij zijn dergelijke negatieve keuzes altijd slecht, omdat je inderdaad vlucht vóór iets, in plaats van rent náár iets.
Hier heb je helemaal gelijk in. Ik weet wat ik niet (meer) wil, en dat is dit werk en deze invulling van mijn leven. Koortsachtig probeer ik te bedenken wat dan wel, maar dat is inderdaad ingegeven door iets negatiefs en dat maakt het lastig.
woensdag 25 maart 2009 om 10:55
quote:
Ja, dat vind ik echt niet minder bizar dus. Vrouwen die accepteren dat manlief met zijn geweldige baan wel voor (veel) inkomen zorgt, maar verder alle verantwoordelijkheid voor het gezin aan de vrouw over laat.
En als dat nu naar beider tevredenheid is?
quote:
What about it? Het is rot voor je dat je zo ziek bent, en fijn dat je een man hebt die financieel voor je zorgt.
Nou nou, wat een reuze sociale opmerking zeg.
quote:
Ik zeg niet dat het dom is, ik verbaas me over de bereidheid om een dergelijke ongelijkwaardige relatie te hebben, en om zoveel financieel risico te nemen. Wie er gelukkig van wordt moet het vooral doen. Ik zeg alleen wel, wie klaagt over de gevolgen van dit soort keuzes, heeft niet direct mijn enorme sympathie.
Volgens mij klaagde er niemand....
quote:
Maar er is een verschil tussen "rekenen op elkaar als het nodig is" en "bewust kiezen voor een ongelijkwaardige relatie met enorme financiele risico's"Gelukkig is mijn huwelijk niet op financiele zekerheid gebaseerd. Ondanks het feit dat het bij ons geen probleem zou worden.
Ja, dat vind ik echt niet minder bizar dus. Vrouwen die accepteren dat manlief met zijn geweldige baan wel voor (veel) inkomen zorgt, maar verder alle verantwoordelijkheid voor het gezin aan de vrouw over laat.
En als dat nu naar beider tevredenheid is?
quote:
What about it? Het is rot voor je dat je zo ziek bent, en fijn dat je een man hebt die financieel voor je zorgt.
Nou nou, wat een reuze sociale opmerking zeg.
quote:
Ik zeg niet dat het dom is, ik verbaas me over de bereidheid om een dergelijke ongelijkwaardige relatie te hebben, en om zoveel financieel risico te nemen. Wie er gelukkig van wordt moet het vooral doen. Ik zeg alleen wel, wie klaagt over de gevolgen van dit soort keuzes, heeft niet direct mijn enorme sympathie.
Volgens mij klaagde er niemand....
quote:
Maar er is een verschil tussen "rekenen op elkaar als het nodig is" en "bewust kiezen voor een ongelijkwaardige relatie met enorme financiele risico's"Gelukkig is mijn huwelijk niet op financiele zekerheid gebaseerd. Ondanks het feit dat het bij ons geen probleem zou worden.
woensdag 25 maart 2009 om 10:57
quote:Sunemom schreef op 25 maart 2009 @ 09:01:
En wie van de twee dat inkomen verdiend doet er in mijn ogen niet toe.
Heel politiek correct gesproken. En in de praktijk is het "heel toevallig" vrijwel altijd de man die het inkomen voor zijn rekening neemt, en de vrouw wat aanvullend inkomen eventueel maar toch vooral de zorgtaken.
Maar natuurlijk is dat altijd een heel bewuste afweging en is het puur toeval dat vrijwel iedereen tot dezelfde afweging komt. En dat vrouwen vrij massaal het slachtoffer worden van die keuzes, zodra het gezin door crisis wordt getroffen. Heel gek toch.
En wie van de twee dat inkomen verdiend doet er in mijn ogen niet toe.
Heel politiek correct gesproken. En in de praktijk is het "heel toevallig" vrijwel altijd de man die het inkomen voor zijn rekening neemt, en de vrouw wat aanvullend inkomen eventueel maar toch vooral de zorgtaken.
Maar natuurlijk is dat altijd een heel bewuste afweging en is het puur toeval dat vrijwel iedereen tot dezelfde afweging komt. En dat vrouwen vrij massaal het slachtoffer worden van die keuzes, zodra het gezin door crisis wordt getroffen. Heel gek toch.
woensdag 25 maart 2009 om 10:58
Ik begrijp trouwens ook de mensen die zeggen niet te kunnen stoppen met werken net zo goed niet. Wij zijn altijd van het principe uitgegaan dat we alle lasten die we op ons namen op 1 salaris moesten kunnen dragen. Juist voor crisissituaties. Iedereen kan zo zeker zijn dat ie wil blijven werken enz, maar er zijn situaties waarin andere dingen belangrijker worden.
Wat nou als je beiden een geweldige baan hebt en aan alles gedacht enz en je krijgt een zwaar gehandicapt kind of je volstrekt gezonde kind wordt aangereden en komt daar heel slecht uit, of krijgt een ernstige ziekte en er moet voor gezorgd worden. Dan moet je toch gewoon de mogelijkheid hebben acuut te stoppen met werken en voor je kind te zorgen. Ook in zo'n situatie wil je niet nog eens allerlei vervelende consequenties als moeten verhuizen enz.
Het is geweldig als er twee salarissen zijn, maar je moet ze niet beiden keihard nodig hebben. Dat zou ik anders indelen. Vrijheid zit hem juist ook in de mogelijkheid hebben op iedere situatie in te springen
Wat nou als je beiden een geweldige baan hebt en aan alles gedacht enz en je krijgt een zwaar gehandicapt kind of je volstrekt gezonde kind wordt aangereden en komt daar heel slecht uit, of krijgt een ernstige ziekte en er moet voor gezorgd worden. Dan moet je toch gewoon de mogelijkheid hebben acuut te stoppen met werken en voor je kind te zorgen. Ook in zo'n situatie wil je niet nog eens allerlei vervelende consequenties als moeten verhuizen enz.
Het is geweldig als er twee salarissen zijn, maar je moet ze niet beiden keihard nodig hebben. Dat zou ik anders indelen. Vrijheid zit hem juist ook in de mogelijkheid hebben op iedere situatie in te springen
woensdag 25 maart 2009 om 11:01
quote:koeka schreef op 25 maart 2009 @ 09:23:
Als ik de posts van Spinster, Rider en sommige anderen hier lees, kan ik toch niet anders dan mij heel gelukkig prijzen met een relatie waarin niet wordt gedacht in termen van eigen broek niet op kunnen houden, ongelijkwaardigheid en klaploperig gedrag.
Natuurlijk zijn mijn vriend en ik afhankelijk van elkaar, maar dat ervaar ik, anders dan sommige anderen op dit topic, niet als iets negatiefs of onverstandigs.Daar hebben we namelijk zelf, met ons hele hart en verstand voor gekózen, voor die afhankelijkheid. Misschien zij wij dan belachelijk romantisch, maar voor ons is het het belangrijkste dat we allebei dingen doen waar we ons gelukkig bij kunnen voelen, én dat er daarbij genoeg geld binnenkomt om de boel hier draaiende te houden. En wie dan in praktijk wiens broek ophoudt, zal ons echt worst wezen. Zolang er maar niemand in zijn blote kont over straat moet.
Natuurlijk is dat mooi zolang het goed gaat.
Ik neem aan dat jij ook midden in de winter in badpak aan het strand gaat liggen, want de zon moet nu eenmaal altijd schijnen als jij dat wil?
Als ik de posts van Spinster, Rider en sommige anderen hier lees, kan ik toch niet anders dan mij heel gelukkig prijzen met een relatie waarin niet wordt gedacht in termen van eigen broek niet op kunnen houden, ongelijkwaardigheid en klaploperig gedrag.
Natuurlijk zijn mijn vriend en ik afhankelijk van elkaar, maar dat ervaar ik, anders dan sommige anderen op dit topic, niet als iets negatiefs of onverstandigs.Daar hebben we namelijk zelf, met ons hele hart en verstand voor gekózen, voor die afhankelijkheid. Misschien zij wij dan belachelijk romantisch, maar voor ons is het het belangrijkste dat we allebei dingen doen waar we ons gelukkig bij kunnen voelen, én dat er daarbij genoeg geld binnenkomt om de boel hier draaiende te houden. En wie dan in praktijk wiens broek ophoudt, zal ons echt worst wezen. Zolang er maar niemand in zijn blote kont over straat moet.
Natuurlijk is dat mooi zolang het goed gaat.
Ik neem aan dat jij ook midden in de winter in badpak aan het strand gaat liggen, want de zon moet nu eenmaal altijd schijnen als jij dat wil?
woensdag 25 maart 2009 om 11:01
quote:rider schreef op 25 maart 2009 @ 10:57:
[...]
Heel politiek correct gesproken. En in de praktijk is het "heel toevallig" vrijwel altijd de man die het inkomen voor zijn rekening neemt, en de vrouw wat aanvullend inkomen eventueel maar toch vooral de zorgtaken.
Maar natuurlijk is dat altijd een heel bewuste afweging en is het puur toeval dat vrijwel iedereen tot dezelfde afweging komt. En dat vrouwen vrij massaal het slachtoffer worden van die keuzes, zodra het gezin door crisis wordt getroffen. Heel gek toch.Ik ben niet politiek correct hierin als je goed gelezen had had je gezien dat het hier ook een periode andersom is geweest. En dat wanneer ik afgestudeerd ben het hoogst waarschijnlijk ook weer om zal draaien, omdat man ook graag nog een nieuwe voltijd studie zou gaan doen en dan zal ik wederom degene zijn die het inkomen verzorgd. Zolang je te eten hebt, een dak boven je hoofd en zowel beide partners als de eventueel aanwezige kinderen gelukkig zijn lijkt het me echt niet interessant wie er 's ochtends de deur uit gaat voor werk en wie de kinderen naar school brengt/haalt en andere dingen gaat doen.
[...]
Heel politiek correct gesproken. En in de praktijk is het "heel toevallig" vrijwel altijd de man die het inkomen voor zijn rekening neemt, en de vrouw wat aanvullend inkomen eventueel maar toch vooral de zorgtaken.
Maar natuurlijk is dat altijd een heel bewuste afweging en is het puur toeval dat vrijwel iedereen tot dezelfde afweging komt. En dat vrouwen vrij massaal het slachtoffer worden van die keuzes, zodra het gezin door crisis wordt getroffen. Heel gek toch.Ik ben niet politiek correct hierin als je goed gelezen had had je gezien dat het hier ook een periode andersom is geweest. En dat wanneer ik afgestudeerd ben het hoogst waarschijnlijk ook weer om zal draaien, omdat man ook graag nog een nieuwe voltijd studie zou gaan doen en dan zal ik wederom degene zijn die het inkomen verzorgd. Zolang je te eten hebt, een dak boven je hoofd en zowel beide partners als de eventueel aanwezige kinderen gelukkig zijn lijkt het me echt niet interessant wie er 's ochtends de deur uit gaat voor werk en wie de kinderen naar school brengt/haalt en andere dingen gaat doen.
woensdag 25 maart 2009 om 11:03
quote:koeka schreef op 25 maart 2009 @ 09:38:
Naïef omdat we niet nú al leven naar een fictief worst case scenario?
Overigens zou, op het moment dat wij zonder elkaar door moeten, de praktische en financiële afwikkeling bepaald niet de ergste van mijn zorgen zijn.Statistisch is de kans nogal groot dat dat ook zijn zorg niet zal zijn.
Naïef omdat we niet nú al leven naar een fictief worst case scenario?
Overigens zou, op het moment dat wij zonder elkaar door moeten, de praktische en financiële afwikkeling bepaald niet de ergste van mijn zorgen zijn.Statistisch is de kans nogal groot dat dat ook zijn zorg niet zal zijn.
woensdag 25 maart 2009 om 11:04
Sunemom, wij hébben beide salarissen keihard nodig. Niet voor de dure hypotheek, niet voor 3 vakanties per jaar, maar gewoon om de vaste lasten te betalen.
We maken nu geen aanspraak op toeslagen enzo, we zouden het redden met 1 inkomen en héél veel toeslagen en kwijtscheldingen enzo, maar dat vertikken we.
Doordat zoonlief tijd in het ziekenhuis heeft gelegen en er dus inderdaad een tijd minder inkomen was door wat daaruit voortvloeide zijn we nu nóg bezig om die puinhoop op te ruimen. En niet omdat we zo luxe leven, maar gewoon omdat we het nodig hebben.
We maken nu geen aanspraak op toeslagen enzo, we zouden het redden met 1 inkomen en héél veel toeslagen en kwijtscheldingen enzo, maar dat vertikken we.
Doordat zoonlief tijd in het ziekenhuis heeft gelegen en er dus inderdaad een tijd minder inkomen was door wat daaruit voortvloeide zijn we nu nóg bezig om die puinhoop op te ruimen. En niet omdat we zo luxe leven, maar gewoon omdat we het nodig hebben.
woensdag 25 maart 2009 om 11:04
quote:Sunemom schreef op 25 maart 2009 @ 10:50:
[...]
Dat vind ik altijd zo knap. Dat hoefde ik in alle banen die ik heb gehad toch echt niet te proberen. Werken is werken en daar hoort het forum toch echt niet bij.
.
In mijn huidige functie doe ik het ook niet (geen tijd én geen internet...) maar in een vorige functie wel. Omdat ik vooral veel 'denkwerk' moest doen en zo af en toe even de boel moest laten bezinken. Terwijl ik zat te forummen (of lezen, of een blokje om ging, of boodschappen ging doen), ging 'op de achtergrond' het denkwerk gewoon door. Net zoals wanneer je je uit alle macht probeert iets te herinneren, en het schiet je pas te binnen als je wat anders doet. Terwijl ik bezig was met wat suffer gedoe, zat mijn brein op de achtergrond high speed alles te verwerken
En andersom werkte het net zo: terwijl ik 's avonds thuis was, kreeg ik ook regelmatig 'grootse' ingevingen waarmee ik dan ook aan de slag ging. Als werk en privé thuis in elkaar overvloeien, mag dat op het werk ook best.
[...]
Dat vind ik altijd zo knap. Dat hoefde ik in alle banen die ik heb gehad toch echt niet te proberen. Werken is werken en daar hoort het forum toch echt niet bij.
.
In mijn huidige functie doe ik het ook niet (geen tijd én geen internet...) maar in een vorige functie wel. Omdat ik vooral veel 'denkwerk' moest doen en zo af en toe even de boel moest laten bezinken. Terwijl ik zat te forummen (of lezen, of een blokje om ging, of boodschappen ging doen), ging 'op de achtergrond' het denkwerk gewoon door. Net zoals wanneer je je uit alle macht probeert iets te herinneren, en het schiet je pas te binnen als je wat anders doet. Terwijl ik bezig was met wat suffer gedoe, zat mijn brein op de achtergrond high speed alles te verwerken
En andersom werkte het net zo: terwijl ik 's avonds thuis was, kreeg ik ook regelmatig 'grootse' ingevingen waarmee ik dan ook aan de slag ging. Als werk en privé thuis in elkaar overvloeien, mag dat op het werk ook best.
woensdag 25 maart 2009 om 11:07
quote:Sunemom schreef op 25 maart 2009 @ 11:01:
. Zolang je te eten hebt, een dak boven je hoofd en zowel beide partners als de eventueel aanwezige kinderen gelukkig zijn lijkt het me echt niet interessant wie er 's ochtends de deur uit gaat voor werk en wie de kinderen naar school brengt/haalt en andere dingen gaat doen.zolang beide partners gelukkig met elkaar zijn, bedoel je?
. Zolang je te eten hebt, een dak boven je hoofd en zowel beide partners als de eventueel aanwezige kinderen gelukkig zijn lijkt het me echt niet interessant wie er 's ochtends de deur uit gaat voor werk en wie de kinderen naar school brengt/haalt en andere dingen gaat doen.zolang beide partners gelukkig met elkaar zijn, bedoel je?
woensdag 25 maart 2009 om 11:08
quote:mamalelie schreef op 25 maart 2009 @ 09:52:
Het verschil tussen mannen en vrouwen is er wel degelijk. Simpelweg omdat de gemiddelde man na het werken thuiskomt, vraagt wat er te eten is, en met een beetje geluk maait ie het gras en pakt af en toe de stofzuiger. Het is de vrouw die de boodschappen haalt, alles inruimt, kookt, de boel weer opruimt, de afwasmachine inruimt, het aanrecht schoonmaakt, de planten water geeft, de ramen lapt, de was doet, strijkt en de boel weer opruimt, even een sopje over de voordeur, 's ochtends de bedden opmaakt, de slaapkamer even opruimt, de douchebak schuurt, de wastafel van tandpastaspetters ontdoet, ervoor zorgt dat manlief zijn moeder even belt vanwege haar verjaardag, kinderen aankleedt, naar school brengt (90% van de ouders op het schoolplein is géén vader), de kinderen weer ophaalt, naar hun sportclubjes brengt, naar de tandarts gaat .... zal ik nog even doorgaan???
Het huishouden met kinderen vraagt best veel tijd, en mijn eigen man had dat pas door toen ie een keertje twee weken achter elkaar ziek thuis zat. Die heeft mij daarna nooit meer gevraagd om meer te werken.
En als jullie daar beiden gelukkig van worden, prima toch? Ik zeg het nu voor de tiende keer geloof ik: mij dondert het niet. Ik vind het alleen bizar dat mensen dit soort totale ongeëmancipeerdheid normaal vinden, mannen dat ze een zo ongelijkwaardige relatie met een vrouw willen, vrouwen dat ze daarnaast ook nog eens een fenomenaal financieel risico aanvaarden.
En heel mooi dat de uitzonderingen de regel bevestigen. Iedereen die hier zegt "maar wij hebben het goed geregeld", prima toch? Maar mensen die de kop in het zand steken voor reële risico's moeten vooral niet zeiken als het mis gaat.
Het verschil tussen mannen en vrouwen is er wel degelijk. Simpelweg omdat de gemiddelde man na het werken thuiskomt, vraagt wat er te eten is, en met een beetje geluk maait ie het gras en pakt af en toe de stofzuiger. Het is de vrouw die de boodschappen haalt, alles inruimt, kookt, de boel weer opruimt, de afwasmachine inruimt, het aanrecht schoonmaakt, de planten water geeft, de ramen lapt, de was doet, strijkt en de boel weer opruimt, even een sopje over de voordeur, 's ochtends de bedden opmaakt, de slaapkamer even opruimt, de douchebak schuurt, de wastafel van tandpastaspetters ontdoet, ervoor zorgt dat manlief zijn moeder even belt vanwege haar verjaardag, kinderen aankleedt, naar school brengt (90% van de ouders op het schoolplein is géén vader), de kinderen weer ophaalt, naar hun sportclubjes brengt, naar de tandarts gaat .... zal ik nog even doorgaan???
Het huishouden met kinderen vraagt best veel tijd, en mijn eigen man had dat pas door toen ie een keertje twee weken achter elkaar ziek thuis zat. Die heeft mij daarna nooit meer gevraagd om meer te werken.
En als jullie daar beiden gelukkig van worden, prima toch? Ik zeg het nu voor de tiende keer geloof ik: mij dondert het niet. Ik vind het alleen bizar dat mensen dit soort totale ongeëmancipeerdheid normaal vinden, mannen dat ze een zo ongelijkwaardige relatie met een vrouw willen, vrouwen dat ze daarnaast ook nog eens een fenomenaal financieel risico aanvaarden.
En heel mooi dat de uitzonderingen de regel bevestigen. Iedereen die hier zegt "maar wij hebben het goed geregeld", prima toch? Maar mensen die de kop in het zand steken voor reële risico's moeten vooral niet zeiken als het mis gaat.
woensdag 25 maart 2009 om 11:10
quote:Eowynn_ schreef op 25 maart 2009 @ 10:23:
Niet persé voor crisissituaties zoals scheiding, maar ook als bijvoorbeeld blijkt dat een koopwoning niet haalbaar is en we toch graag anders willen wonen. Gewoon omdat de wachtlijsten hier zo'n 5-8 jaar zijn voor een eengezinswoning en we die puntenopbouw achter de hand willen hebben. Ook met het oog op onvoorziene situaties. Ik ben érg van 'tot de dood ons scheidt' maar ik ben ook graag gewoon voorbereid.my kind of woman
Niet persé voor crisissituaties zoals scheiding, maar ook als bijvoorbeeld blijkt dat een koopwoning niet haalbaar is en we toch graag anders willen wonen. Gewoon omdat de wachtlijsten hier zo'n 5-8 jaar zijn voor een eengezinswoning en we die puntenopbouw achter de hand willen hebben. Ook met het oog op onvoorziene situaties. Ik ben érg van 'tot de dood ons scheidt' maar ik ben ook graag gewoon voorbereid.my kind of woman
woensdag 25 maart 2009 om 11:11
quote:Bambi schreef op 25 maart 2009 @ 10:45:
Verder heus wel eensch enzo hoor, ben benieuwd of Morrie hier allemaal iets aan heeft.
Het maakt het er niet makkelijk er op . 't Is de discussie die zich ook al tijden in mijn hoofd afspeelt. Kies ik voor zekerheid en blijf ik werken, vooral om mijn/onze toekomst veilig te stellen. Of kies ik voor ruimte in mijn hoofd door te stoppen met werken (ik ga er vanuit tijdelijk) zodat ik straks een stap vooruit kan doen in mijn eigen geluk.
Voor mij geldt dat ik eigenlijk meer moet nadenken over op welke manier ik het beste er achter kan komen waar ik gelukkig van wordt.
Verder heus wel eensch enzo hoor, ben benieuwd of Morrie hier allemaal iets aan heeft.
Het maakt het er niet makkelijk er op . 't Is de discussie die zich ook al tijden in mijn hoofd afspeelt. Kies ik voor zekerheid en blijf ik werken, vooral om mijn/onze toekomst veilig te stellen. Of kies ik voor ruimte in mijn hoofd door te stoppen met werken (ik ga er vanuit tijdelijk) zodat ik straks een stap vooruit kan doen in mijn eigen geluk.
Voor mij geldt dat ik eigenlijk meer moet nadenken over op welke manier ik het beste er achter kan komen waar ik gelukkig van wordt.
