Werk & Studie
alle pijlers
Die steeds terugkerende behoefte om te stoppen met werken
dinsdag 24 maart 2009 om 21:56
Gek word ik van mezelf. Eens in de zoveel tijd krijg ik zo'n enorme drang om te stoppen met werken. Nu zit ik ook weer in zo'n fase, de vorige was een paar maanden terug toen ik na mijn zwangerschapsverlof weer gestart was met werken. Toen weet ik het nog aan de hormonen. Maar telkens als ik in zo'n fase zit kan ik aan niets anders denken, en dat werkt niet mee aan een gemotiveerde werkhouding.
Maar jee, stoppen met werken, dat doe je toch niet. Werken hoort er nu eenmaal bij in het leven. Je verdient je eigen geld, houdt je eigen broek op, bent niet afhankelijk van een man, geeft het goede voorbeeld aan je kinderen.
Je kunt niet altijd maar doen wat leuk is, en dus ook niet zomaar niet gaan werken.
En toch, de behoefte komt telkens weer terug.
En niet eens om echt nooit meer te werken, maar omdat ik het in mijn hoofd gehaald heb dat als ik niet meer werk, ik open sta voor nieuwe ideeen en dan vanzelf wel ontdek wat ik echt wil in het leven, qua werk.
Roepen jullie eens wat slims tegen me waar ik wat mee kan, of vraag me iets wat me aan het denken (richting een oplossing, denken doe ik wel genoeg op het moment ) zet?
Maar jee, stoppen met werken, dat doe je toch niet. Werken hoort er nu eenmaal bij in het leven. Je verdient je eigen geld, houdt je eigen broek op, bent niet afhankelijk van een man, geeft het goede voorbeeld aan je kinderen.
Je kunt niet altijd maar doen wat leuk is, en dus ook niet zomaar niet gaan werken.
En toch, de behoefte komt telkens weer terug.
En niet eens om echt nooit meer te werken, maar omdat ik het in mijn hoofd gehaald heb dat als ik niet meer werk, ik open sta voor nieuwe ideeen en dan vanzelf wel ontdek wat ik echt wil in het leven, qua werk.
Roepen jullie eens wat slims tegen me waar ik wat mee kan, of vraag me iets wat me aan het denken (richting een oplossing, denken doe ik wel genoeg op het moment ) zet?
woensdag 25 maart 2009 om 10:17
quote:Eowynn_ schreef op 25 maart 2009 @ 10:10:
Sunemom, tenzij je, zoals een paar vrouwen laatst hier op het forum, eigenlijk wilt scheiden, maar al 10 jaar geen relevante werkervaring hebt opgedaan, geen huis kunt vinden, niet weet waar je recht op hebt, een man hebt die niet meewerkt, kinderen hebt die je niet alleen kunt/wilt laten en dus gewoon geen baan kúnt vinden en dus maar níet gaat scheiden.Dat geld alleen als je in die 10 jaar ook echt geen drol gedaan hebt. Als je studeert in een relevante richting en daarvoor al aantoonbare werkervaring op niveau hebt opgedaan dan is dat al een minder groot probleem. Een huis is altijd te vinden als je maar goed zoekt. Ik heb inmiddels 3 keer in de situatie gezeten dat ik op stel en sprong op straat stond (de eerste keer toen ik 17 was en niet meer bij mijn pleegouders terecht kon) en in alle gevallen had ik binnen een week de sleutel. Niet van een droomhuis nee, maar je hebt wel een dak boven je hoofd. En als je niet weet waar je recht op hebt zoek je dat uit, als je dat al niet kunt ben je wel erg blond lijkt me.
Sunemom, tenzij je, zoals een paar vrouwen laatst hier op het forum, eigenlijk wilt scheiden, maar al 10 jaar geen relevante werkervaring hebt opgedaan, geen huis kunt vinden, niet weet waar je recht op hebt, een man hebt die niet meewerkt, kinderen hebt die je niet alleen kunt/wilt laten en dus gewoon geen baan kúnt vinden en dus maar níet gaat scheiden.Dat geld alleen als je in die 10 jaar ook echt geen drol gedaan hebt. Als je studeert in een relevante richting en daarvoor al aantoonbare werkervaring op niveau hebt opgedaan dan is dat al een minder groot probleem. Een huis is altijd te vinden als je maar goed zoekt. Ik heb inmiddels 3 keer in de situatie gezeten dat ik op stel en sprong op straat stond (de eerste keer toen ik 17 was en niet meer bij mijn pleegouders terecht kon) en in alle gevallen had ik binnen een week de sleutel. Niet van een droomhuis nee, maar je hebt wel een dak boven je hoofd. En als je niet weet waar je recht op hebt zoek je dat uit, als je dat al niet kunt ben je wel erg blond lijkt me.
woensdag 25 maart 2009 om 10:20
quote:Bambi schreef op 25 maart 2009 @ 10:14:
En als jij als werkende vrouw, morgen ineens door je man verlaten wordt? Het huis moet verkocht, je daalt drastisch in inkomen dus een nieuw huis vinden (heeeeeeel misschien met een hypotheekje..) zal ook niet 1,2,3 lukken
Beiden een ver boven modaal inkomen, dus huis gaat wel lukken.
quote:de kinderen worden waarschijnlijk aan jou toegewezen omdat je nu eenmaal moeder-de-vrouw bent,
co-ouderschap
quote:je dient om 8.00u op je werk aanwezig te zijn terwijl de kindjes om 8.30u op school moeten zijn en de voorschoolse opvang zit al volgeboekt tot 2019, wat dan?
Vooruit gedacht en kindvriendelijke werkgevers gezocht. Kan rustig beginnen nadat school is begonnen.
quote:Denk je dat je dan minder crisis ervaart ofzo? Omdat je tenminste zelf je eigen inkomen hebt vergaard?Ja. Beduidend minder. Omdat ik een huis kan betalen en het eten op de plank kan krijgen en daarmee de basis in elk geval geregeld heb.
En als jij als werkende vrouw, morgen ineens door je man verlaten wordt? Het huis moet verkocht, je daalt drastisch in inkomen dus een nieuw huis vinden (heeeeeeel misschien met een hypotheekje..) zal ook niet 1,2,3 lukken
Beiden een ver boven modaal inkomen, dus huis gaat wel lukken.
quote:de kinderen worden waarschijnlijk aan jou toegewezen omdat je nu eenmaal moeder-de-vrouw bent,
co-ouderschap
quote:je dient om 8.00u op je werk aanwezig te zijn terwijl de kindjes om 8.30u op school moeten zijn en de voorschoolse opvang zit al volgeboekt tot 2019, wat dan?
Vooruit gedacht en kindvriendelijke werkgevers gezocht. Kan rustig beginnen nadat school is begonnen.
quote:Denk je dat je dan minder crisis ervaart ofzo? Omdat je tenminste zelf je eigen inkomen hebt vergaard?Ja. Beduidend minder. Omdat ik een huis kan betalen en het eten op de plank kan krijgen en daarmee de basis in elk geval geregeld heb.
woensdag 25 maart 2009 om 10:21
Het wordt anders wanneer je géén opvang hebt voor je kinderen en opeens moet gaan werken. Of wanneer je gewoon weg geen baan kunt vinden.
Tijd terug heb ik een paar weken in het ziekenhuis gelegen, waardoor mijn man het opeens zelf moest doen, werken, voor onze dochter zorgen, wegbrengen/halen, het huishouden en daarnaast nog bij mij op bezoek.
En ik was toen zó blij dat ik gewoon werkte, en hij was zo blij dat hij gewoon doorging met hoe het al ging met wat kleine aanpassingen.... Ik heb me geen moment zorgen hoeven maken over mijn kind of over het het thuis liep.
Kind bleef gewoon 3 dagen per week naar de opvang gaan, man bleef gewoon zoveel mogelijk werken, hoefde níet te vragen of zijn moeder de was kwam doen omdat hij niet wist hoe de wasmachine werkte, enzovoorts.
Het was evengoed loeizwaar, maar het was nog véél zwaarder geweest als ik thuisblijfmoeder was geweest.
Tijd terug heb ik een paar weken in het ziekenhuis gelegen, waardoor mijn man het opeens zelf moest doen, werken, voor onze dochter zorgen, wegbrengen/halen, het huishouden en daarnaast nog bij mij op bezoek.
En ik was toen zó blij dat ik gewoon werkte, en hij was zo blij dat hij gewoon doorging met hoe het al ging met wat kleine aanpassingen.... Ik heb me geen moment zorgen hoeven maken over mijn kind of over het het thuis liep.
Kind bleef gewoon 3 dagen per week naar de opvang gaan, man bleef gewoon zoveel mogelijk werken, hoefde níet te vragen of zijn moeder de was kwam doen omdat hij niet wist hoe de wasmachine werkte, enzovoorts.
Het was evengoed loeizwaar, maar het was nog véél zwaarder geweest als ik thuisblijfmoeder was geweest.
woensdag 25 maart 2009 om 10:23
Niet persé voor crisissituaties zoals scheiding, maar ook als bijvoorbeeld blijkt dat een koopwoning niet haalbaar is en we toch graag anders willen wonen. Gewoon omdat de wachtlijsten hier zo'n 5-8 jaar zijn voor een eengezinswoning en we die puntenopbouw achter de hand willen hebben. Ook met het oog op onvoorziene situaties. Ik ben érg van 'tot de dood ons scheidt' maar ik ben ook graag gewoon voorbereid.
woensdag 25 maart 2009 om 10:23
quote:Bambi schreef op 25 maart 2009 @ 10:14:
En als jij als werkende vrouw, morgen ineens door je man verlaten wordt? Het huis moet verkocht, je daalt drastisch in inkomen dus een nieuw huis vinden (heeeeeeel misschien met een hypotheekje..) zal ook niet 1,2,3 lukken, de kinderen worden waarschijnlijk aan jou toegewezen omdat je nu eenmaal moeder-de-vrouw bent, je dient om 8.00u op je werk aanwezig te zijn terwijl de kindjes om 8.30u op school moeten zijn en de voorschoolse opvang zit al volgeboekt tot 2019, wat dan? Denk je dat je dan minder crisis ervaart ofzo? Omdat je tenminste zelf je eigen inkomen hebt vergaard?
Voor mij persoonlijk geldt dit niet: geen kinderen. Mijn grootste zorg zou zijn dat we ook samen een bedrijf hebben, dus als we uit elkaar gaan of als een van ons ziek wordt, dan heeft dat ernstige gevolgen "op de zaak". Wat dat betreft heb ik me redelijk in de nesten gewerkt...
Maar behalve een eigen inkomen, heb ik dan nog een goed cv en een netwerk. Ik neem aan dat dat niet helemaal zinloos is.
Dank voor jullie antwoorden over de financien trouwens, Bambi en Sunemom. Ik was er nieuwsgierig naar omdat ik om me heen ineens verschillende mensen in de problemen zie raken, terwijl zij het ook zo goed geregeld dachten te hebben. Maar het heeft verder niets met Morries vraag te maken.
En als jij als werkende vrouw, morgen ineens door je man verlaten wordt? Het huis moet verkocht, je daalt drastisch in inkomen dus een nieuw huis vinden (heeeeeeel misschien met een hypotheekje..) zal ook niet 1,2,3 lukken, de kinderen worden waarschijnlijk aan jou toegewezen omdat je nu eenmaal moeder-de-vrouw bent, je dient om 8.00u op je werk aanwezig te zijn terwijl de kindjes om 8.30u op school moeten zijn en de voorschoolse opvang zit al volgeboekt tot 2019, wat dan? Denk je dat je dan minder crisis ervaart ofzo? Omdat je tenminste zelf je eigen inkomen hebt vergaard?
Voor mij persoonlijk geldt dit niet: geen kinderen. Mijn grootste zorg zou zijn dat we ook samen een bedrijf hebben, dus als we uit elkaar gaan of als een van ons ziek wordt, dan heeft dat ernstige gevolgen "op de zaak". Wat dat betreft heb ik me redelijk in de nesten gewerkt...
Maar behalve een eigen inkomen, heb ik dan nog een goed cv en een netwerk. Ik neem aan dat dat niet helemaal zinloos is.
Dank voor jullie antwoorden over de financien trouwens, Bambi en Sunemom. Ik was er nieuwsgierig naar omdat ik om me heen ineens verschillende mensen in de problemen zie raken, terwijl zij het ook zo goed geregeld dachten te hebben. Maar het heeft verder niets met Morries vraag te maken.
woensdag 25 maart 2009 om 10:24
quote:Bambi schreef op 25 maart 2009 @ 10:21:
Met alle respect, Dhelia. Jullie zijn dan een uitzondering, met zeer goede opleidingen/banen en boven modale inkomens.Maar die hebben we ook niet zomaar. Die hebben we omdat we allebei altijd gewoon fulltime gewerkt hebben vanuit een gelijkwaardige basis, en daardoor inmiddels ook allebei voldoende credits hebben opgebouwd bij de werkgevers waardoor we de nodige speling hebben bijvoorbeeld omtrent later beginnen/eerder weg/thuiswerken.
Met alle respect, Dhelia. Jullie zijn dan een uitzondering, met zeer goede opleidingen/banen en boven modale inkomens.Maar die hebben we ook niet zomaar. Die hebben we omdat we allebei altijd gewoon fulltime gewerkt hebben vanuit een gelijkwaardige basis, en daardoor inmiddels ook allebei voldoende credits hebben opgebouwd bij de werkgevers waardoor we de nodige speling hebben bijvoorbeeld omtrent later beginnen/eerder weg/thuiswerken.
woensdag 25 maart 2009 om 10:24
quote:Eowynn_ schreef op 25 maart 2009 @ 10:17:
Ja, wel degelijk Bambi. Omdat ik gewoon ingeschreven sta voor een huurwoning, dus als het moet heb ik zo een ander huis. Daarbij heb ik mezelf voorgenomen om nooit minder dan een bepaald bedrag te verdienen, zodat ik in geval van nood in ieder geval een minimuminkomen heb om van rond te komen.
Daarbij heb ik dingen als kinderopvang en dergelijke zo goed geregeld dat met een paar kleine aanpassingen het eigenlijk gewoon door zou lopen. Het zou drukker zijn, maar ik zou niet de stress hebben vwb de opvang van mijn kinderen, hoe betaal ik mijn rekeningen en ik zou geen financiele problemen krijgen.En hoe realistisch het misschien ook allemaal is dat je al ingeschreven staat voor een huurwoning voor het geval dat en dat je perse niet minder kunt werken, want je man kan ervandoor gaan enz. Ben ik toch wel heel erg blij dat ik meer vertrouwen heb in de relatie die man en ik hebben. Ik hou met veel dingen rekening, zoals overlijden, ziekte, arbeidsongeschiktheid enz, maar ik wil mijn kinderen ook een basisvertrouwen meegeven dat je binnen een gezin best op elkaar mag steunen en vertrouwen!
Ja, wel degelijk Bambi. Omdat ik gewoon ingeschreven sta voor een huurwoning, dus als het moet heb ik zo een ander huis. Daarbij heb ik mezelf voorgenomen om nooit minder dan een bepaald bedrag te verdienen, zodat ik in geval van nood in ieder geval een minimuminkomen heb om van rond te komen.
Daarbij heb ik dingen als kinderopvang en dergelijke zo goed geregeld dat met een paar kleine aanpassingen het eigenlijk gewoon door zou lopen. Het zou drukker zijn, maar ik zou niet de stress hebben vwb de opvang van mijn kinderen, hoe betaal ik mijn rekeningen en ik zou geen financiele problemen krijgen.En hoe realistisch het misschien ook allemaal is dat je al ingeschreven staat voor een huurwoning voor het geval dat en dat je perse niet minder kunt werken, want je man kan ervandoor gaan enz. Ben ik toch wel heel erg blij dat ik meer vertrouwen heb in de relatie die man en ik hebben. Ik hou met veel dingen rekening, zoals overlijden, ziekte, arbeidsongeschiktheid enz, maar ik wil mijn kinderen ook een basisvertrouwen meegeven dat je binnen een gezin best op elkaar mag steunen en vertrouwen!
woensdag 25 maart 2009 om 10:27
Dus jullie twijfelen aan je mans gezondheid, gezien het feit dat je verzekerd bent voor overlijden? En twijfel je aan je eigen rijkunsten omdat je verzekerd bent voor ongevallen?
Ik twijfel absoluut niet aan mijn relatie, ik heb het volste vertrouwen in mijn relatie en in mijn man en in ons vermogen om, als het dan tóch mis zou lopen, dat samen goed op te lossen.
Maar er zijn honderden vrouwen die er óók zo over dachten en tóch de bijstand in moesten. Vertrouwen geeft mij niet het recht om naief te zijn.
Ik twijfel absoluut niet aan mijn relatie, ik heb het volste vertrouwen in mijn relatie en in mijn man en in ons vermogen om, als het dan tóch mis zou lopen, dat samen goed op te lossen.
Maar er zijn honderden vrouwen die er óók zo over dachten en tóch de bijstand in moesten. Vertrouwen geeft mij niet het recht om naief te zijn.
woensdag 25 maart 2009 om 10:28
Waarom wordt er toch altijd gedaan alsof het heel lovenswaardig is als je er níet vanuit gaat dat een relatie mogelijk eindigt? Je hebt toch ook een brandverzekering ondanks dat je ervan uitgaat dat je huis niet afbrandt? En statistisch is de kans dat je relatie eindigt, hoger dan de kans dat je huis afbrandt.
Tuurlijk, ik ga er ook vanuit dat man en ik tot de dood bij elkaar blijven, maar ik vind het wel een prettig idee dat mocht het toch anders lopen, ik in elk geval in financieel opzicht weinig gedoe heb. Nogmaals: dat is niet de reden dat ik werk, maar het is wel een errug prettige bijkomstigheid.
Tuurlijk, ik ga er ook vanuit dat man en ik tot de dood bij elkaar blijven, maar ik vind het wel een prettig idee dat mocht het toch anders lopen, ik in elk geval in financieel opzicht weinig gedoe heb. Nogmaals: dat is niet de reden dat ik werk, maar het is wel een errug prettige bijkomstigheid.
woensdag 25 maart 2009 om 10:29
quote:Eowynn_ schreef op 25 maart 2009 @ 10:27:
Dus jullie twijfelen aan je mans gezondheid, gezien het feit dat je verzekerd bent voor overlijden? En twijfel je aan je eigen rijkunsten omdat je verzekerd bent voor ongevallen?
Sinds ik meerdere mensen 'zomaar' dood heb zien gaan twijfel ik aan ieders gezondheid ja. En aan mijn rijkunsten twijfel ik niet, ik weet dat ik die niet heb. Namelijk niet in het bezit van een rijbewijs
Dus jullie twijfelen aan je mans gezondheid, gezien het feit dat je verzekerd bent voor overlijden? En twijfel je aan je eigen rijkunsten omdat je verzekerd bent voor ongevallen?
Sinds ik meerdere mensen 'zomaar' dood heb zien gaan twijfel ik aan ieders gezondheid ja. En aan mijn rijkunsten twijfel ik niet, ik weet dat ik die niet heb. Namelijk niet in het bezit van een rijbewijs
woensdag 25 maart 2009 om 10:30
quote:koeka schreef op 25 maart 2009 @ 09:01:
Morrie, ik heb het gisterenavond ook al gesuggereerd: waarom neem je niet een paar maanden ouderschapsverlof op?
Zo creeër je de nodige tijd en ruimte in je hoofd en je leven om rustig na te denken (evt met hulp van een coach oid) over wat je echt zou willen én hoef je nog geen definitieve beslissing te nemen mbt je huidige baan.
Koeka, ik kom hier nog op terug hoor, had het gisteren ook gelezen maar door de snelle en vele posts heb ik nog niet kunnen reageren. En dat gaat nu ook wat slecht met een jammerend kind op schoot.
Ben sowieso verbaassd over de vele posts tot nu overigens.
Morrie, ik heb het gisterenavond ook al gesuggereerd: waarom neem je niet een paar maanden ouderschapsverlof op?
Zo creeër je de nodige tijd en ruimte in je hoofd en je leven om rustig na te denken (evt met hulp van een coach oid) over wat je echt zou willen én hoef je nog geen definitieve beslissing te nemen mbt je huidige baan.
Koeka, ik kom hier nog op terug hoor, had het gisteren ook gelezen maar door de snelle en vele posts heb ik nog niet kunnen reageren. En dat gaat nu ook wat slecht met een jammerend kind op schoot.
Ben sowieso verbaassd over de vele posts tot nu overigens.
woensdag 25 maart 2009 om 10:31
Dan ben ik heel blij voor jullie dat het zo goed geregeld is allemaal, Eowynn en Dhelia. Voor velen ook de meest ideale positie/uitgangspunt. Maar goed, mijn punt was en is nog steeds dat er nu eenmaal situaties kunnen zijn in het leven waarbij het even anders loopt, gewenst of ongewenst en dat ook dát prima kan werken zonder teveel risico. En verder horen risico's nu eenmaal bij het leven.
woensdag 25 maart 2009 om 10:33
quote:Bambi schreef op 25 maart 2009 @ 10:31:
Dan ben ik heel blij voor jullie dat het zo goed geregeld is allemaal, Eowynn en Dhelia. Voor velen ook de meest ideale positie/uitgangspunt. Maar goed, mijn punt was en is nog steeds dat er nu eenmaal situaties kunnen zijn in het leven waarbij het even anders loopt, gewenst of ongewenst en dat ook dát prima kan werken zonder teveel risico. En verder horen risico's nu eenmaal bij het leven.Leven op zich is het grootste risico dat er is.
Dan ben ik heel blij voor jullie dat het zo goed geregeld is allemaal, Eowynn en Dhelia. Voor velen ook de meest ideale positie/uitgangspunt. Maar goed, mijn punt was en is nog steeds dat er nu eenmaal situaties kunnen zijn in het leven waarbij het even anders loopt, gewenst of ongewenst en dat ook dát prima kan werken zonder teveel risico. En verder horen risico's nu eenmaal bij het leven.Leven op zich is het grootste risico dat er is.
woensdag 25 maart 2009 om 10:36
Eens Dhelia, het is niet dé reden dat ik werk. Maar wel 1 van de redenen. Ik twijfel absoluut niet aan onze relatie, maar als je pas maatregelen gaat treffen op het moment dat je relatie ontzettend slecht is ben je gewoon te laat. En het is niet dagelijks dat ik erbij stil sta dat het ook weleens kan ophouden, zelden juist. Maar ik sta er ook zelden bij stil dat mij iets kan overkomen of dat het huis in de fik kan vliegen.
woensdag 25 maart 2009 om 10:45
woensdag 25 maart 2009 om 10:47
quote:Eowynn_ schreef op 25 maart 2009 @ 10:36:
Eens Dhelia, het is niet dé reden dat ik werk. Maar wel 1 van de redenen. Ik twijfel absoluut niet aan onze relatie, maar als je pas maatregelen gaat treffen op het moment dat je relatie ontzettend slecht is ben je gewoon te laat. En het is niet dagelijks dat ik erbij stil sta dat het ook weleens kan ophouden, zelden juist. Maar ik sta er ook zelden bij stil dat mij iets kan overkomen of dat het huis in de fik kan vliegen.Nee als je pas maatregelen gaat treffen op het moment dat je relatie ontzettend slecht is ben je gewoon naief. Er zit echt een tijdje tussen een fijne, liefdevolle, gelijkwaardige relatie en een ontzettend slechte relatie. Dat is niet een kwestie van nu heel gelukkig gaan slapen vanavond en morgen maatregelen moeten gaan treffen omdat het ineens een hele slechte relatie is geworden. Als je merkt dat je het als partners niet gaat redden ga je er iets aan doen. Net als dat je nu vast wel wensen hebt voor als je mocht komen te overlijden, maar als je volgende week een diagnose krijgt waarbij je nog maar een maand blijkt te hebben je dingen toch echt gaat concretiseren en dan niet wacht tot dag 30 van die maand die je gegeven is. Als je wacht tot dag 30 ben je te laat net als wanneer je wacht tot je relatie ontzettend slecht is. Maar als je bij de diagnose dingen gaat concretiseren komt het echt wel 'goed'. Zo is het ook bij relaties.
Eens Dhelia, het is niet dé reden dat ik werk. Maar wel 1 van de redenen. Ik twijfel absoluut niet aan onze relatie, maar als je pas maatregelen gaat treffen op het moment dat je relatie ontzettend slecht is ben je gewoon te laat. En het is niet dagelijks dat ik erbij stil sta dat het ook weleens kan ophouden, zelden juist. Maar ik sta er ook zelden bij stil dat mij iets kan overkomen of dat het huis in de fik kan vliegen.Nee als je pas maatregelen gaat treffen op het moment dat je relatie ontzettend slecht is ben je gewoon naief. Er zit echt een tijdje tussen een fijne, liefdevolle, gelijkwaardige relatie en een ontzettend slechte relatie. Dat is niet een kwestie van nu heel gelukkig gaan slapen vanavond en morgen maatregelen moeten gaan treffen omdat het ineens een hele slechte relatie is geworden. Als je merkt dat je het als partners niet gaat redden ga je er iets aan doen. Net als dat je nu vast wel wensen hebt voor als je mocht komen te overlijden, maar als je volgende week een diagnose krijgt waarbij je nog maar een maand blijkt te hebben je dingen toch echt gaat concretiseren en dan niet wacht tot dag 30 van die maand die je gegeven is. Als je wacht tot dag 30 ben je te laat net als wanneer je wacht tot je relatie ontzettend slecht is. Maar als je bij de diagnose dingen gaat concretiseren komt het echt wel 'goed'. Zo is het ook bij relaties.
woensdag 25 maart 2009 om 10:50
quote:Bambi schreef op 25 maart 2009 @ 01:40:
Ik deelde vroegah (jaartje of 3, 2) jullie mening voor 100%.De mening dat iedereen moet doen waar hij of zij gelukkig van wordt, neem ik aan?quote:(want man had/heeft een nog veel intensievere baan dus in geval van zieke kindjes, in geval van schoolgaande kindjes was ik degene die het werk af moest bellen/verzetten/anders plannen)Ja, dat vind ik echt niet minder bizar dus. Vrouwen die accepteren dat manlief met zijn geweldige baan wel voor (veel) inkomen zorgt, maar verder alle verantwoordelijkheid voor het gezin aan de vrouw over laat.quote:What about that?What about it? Het is rot voor je dat je zo ziek bent, en fijn dat je een man hebt die financieel voor je zorgt.quote:Is het nu jammer dat ik geen werkgever had waardoor ik automatisch recht zou hebben gehad op WAO? Dat ik nu mijn handje had op kunnen houden en jullie mij indirekt onderhouden zouden hebben?Ik betaal met heel veel liefde belasting, van iedere euro die mijn klanten mij betalen gaat ruw geschat driekwart naar de belastingen. En ik ben echt oprecht blij in een land te wonen waar mensen met een inkomen zorgen voor mensen zonder de mogelijkheid inkomen te verwerven.quote:Dan kun je zeggen: 'Hoe dom ben jij geweest, als je man er nu vandoor gaat dan.. nou dan..'Ik zeg niet dat het dom is, ik verbaas me over de bereidheid om een dergelijke ongelijkwaardige relatie te hebben, en om zoveel financieel risico te nemen. Wie er gelukkig van wordt moet het vooral doen. Ik zeg alleen wel, wie klaagt over de gevolgen van dit soort keuzes, heeft niet direct mijn enorme sympathie.quote:Weet je wat dan precies? Dan is hij gewoon een enorme eikel.Heel gewoon inderdaad. Weet je hoeveel relaties stranden? Misschien zijn er meer enorme eikels dan je denkt.quote:Niets meer en niets minder. Want we hebben afgespróken dat we voor elkaar zouden zorgen wanneer dat nodig mocht zijn. Dat is een afspraak binnen een hechte intieme relatie, niet te vergelijken met een afspraak met de buurman of een vage kennis.Natuurlijk. Daarom ook dat echtscheidingsadvocaten het zo druk hebben. Als beide partijen menen dat de ander een afspraak in een hechte intieme relatie heeft geschonden, komen de emoties los. En dan is scheiden nog maar één optie. Mensen gaan ook dood, worden ziek, vergokken of verzuipen wat ze hebben, gaan failliet, etc., etc.quote:Het leven is tekort om continu rekening te houden met 'wat als'. Soms komt het goed uit om wél even op iemand te leunen. Je mag er hopelijk - in een goede relatie - op rekenen dat je er voor elkaar bent wanneer dat nodig lijkt te zijn.Dat is zeker te hopen.
Maar er is een verschil tussen "rekenen op elkaar als het nodig is" en "bewust kiezen voor een ongelijkwaardige relatie met enorme financiele risico's"
Ik deelde vroegah (jaartje of 3, 2) jullie mening voor 100%.De mening dat iedereen moet doen waar hij of zij gelukkig van wordt, neem ik aan?quote:(want man had/heeft een nog veel intensievere baan dus in geval van zieke kindjes, in geval van schoolgaande kindjes was ik degene die het werk af moest bellen/verzetten/anders plannen)Ja, dat vind ik echt niet minder bizar dus. Vrouwen die accepteren dat manlief met zijn geweldige baan wel voor (veel) inkomen zorgt, maar verder alle verantwoordelijkheid voor het gezin aan de vrouw over laat.quote:What about that?What about it? Het is rot voor je dat je zo ziek bent, en fijn dat je een man hebt die financieel voor je zorgt.quote:Is het nu jammer dat ik geen werkgever had waardoor ik automatisch recht zou hebben gehad op WAO? Dat ik nu mijn handje had op kunnen houden en jullie mij indirekt onderhouden zouden hebben?Ik betaal met heel veel liefde belasting, van iedere euro die mijn klanten mij betalen gaat ruw geschat driekwart naar de belastingen. En ik ben echt oprecht blij in een land te wonen waar mensen met een inkomen zorgen voor mensen zonder de mogelijkheid inkomen te verwerven.quote:Dan kun je zeggen: 'Hoe dom ben jij geweest, als je man er nu vandoor gaat dan.. nou dan..'Ik zeg niet dat het dom is, ik verbaas me over de bereidheid om een dergelijke ongelijkwaardige relatie te hebben, en om zoveel financieel risico te nemen. Wie er gelukkig van wordt moet het vooral doen. Ik zeg alleen wel, wie klaagt over de gevolgen van dit soort keuzes, heeft niet direct mijn enorme sympathie.quote:Weet je wat dan precies? Dan is hij gewoon een enorme eikel.Heel gewoon inderdaad. Weet je hoeveel relaties stranden? Misschien zijn er meer enorme eikels dan je denkt.quote:Niets meer en niets minder. Want we hebben afgespróken dat we voor elkaar zouden zorgen wanneer dat nodig mocht zijn. Dat is een afspraak binnen een hechte intieme relatie, niet te vergelijken met een afspraak met de buurman of een vage kennis.Natuurlijk. Daarom ook dat echtscheidingsadvocaten het zo druk hebben. Als beide partijen menen dat de ander een afspraak in een hechte intieme relatie heeft geschonden, komen de emoties los. En dan is scheiden nog maar één optie. Mensen gaan ook dood, worden ziek, vergokken of verzuipen wat ze hebben, gaan failliet, etc., etc.quote:Het leven is tekort om continu rekening te houden met 'wat als'. Soms komt het goed uit om wél even op iemand te leunen. Je mag er hopelijk - in een goede relatie - op rekenen dat je er voor elkaar bent wanneer dat nodig lijkt te zijn.Dat is zeker te hopen.
Maar er is een verschil tussen "rekenen op elkaar als het nodig is" en "bewust kiezen voor een ongelijkwaardige relatie met enorme financiele risico's"
woensdag 25 maart 2009 om 10:50
Ik durf me amper meer te mengen in de discussie, maar goed, toch maar eventjes voor Morrie
Tot aan het zwangerschapsverlof van Sarahmeisje heb ik altijd parttime gewerkt. Nu dus sinds een jaar thuis, omdat ik niet bij het bedrijf wilde blijven waar ik destijds werkte.
Omdat man goed verdient, kón ik ook thuisblijven bij de kids. Ik vond (en vind) dat leuk, doe het huishouden erbij en kan op dit moment veel tijd besteden aan klussen in huis (zijn pas verhuisd), de tuin, de kinderen en aan dingen die ík leuk vind. Ik ben bv veel bezig met fotograferen. Heb ontdekt dat dat een passie van me is en besteedt daar ook vrij veel tijd aan.
Als de oudste naar school gaat (in juli 2010 wordt ie 4) ga ik weer studeren (heb nooit iets gedaan met de studie die ik gevolgd heb). Wát ik dan ga studeren, daar ben ik nog niet over uit. Maar daar heb ik dus nog een dik jaar voor.
En ik voel me prima op mijn plek zoals het bij ons nu geregeld is. Ik zorg voor het huis (grofgezegd) en man voor het geld. Naar beider tevredenheid. We hebben s avonds en in de weekenden nu echte qualitytime met de kids zonder dat er tussendoor geklust moet, of boodschappen gehaald moeten worden etc.
Straks ga ik wel weer werken, want eeuwig thuiszitten, nee, daar ben ik ook niet voor in de wieg gelegd.
Ik sluit me in elk geval van harte aan bij de mensen die zeggen dat je je hart moet volgen. Zo vaak twijfelen aan je huidige werk; dat is gewoon een teken aan de wand. En of je helemáál moet stoppen met werken, of moet gaan minderen (al dan niet bij een andere werkgever), dat is zo persoonlijk, dat je dat toch zelf moet beslissen
Tot aan het zwangerschapsverlof van Sarahmeisje heb ik altijd parttime gewerkt. Nu dus sinds een jaar thuis, omdat ik niet bij het bedrijf wilde blijven waar ik destijds werkte.
Omdat man goed verdient, kón ik ook thuisblijven bij de kids. Ik vond (en vind) dat leuk, doe het huishouden erbij en kan op dit moment veel tijd besteden aan klussen in huis (zijn pas verhuisd), de tuin, de kinderen en aan dingen die ík leuk vind. Ik ben bv veel bezig met fotograferen. Heb ontdekt dat dat een passie van me is en besteedt daar ook vrij veel tijd aan.
Als de oudste naar school gaat (in juli 2010 wordt ie 4) ga ik weer studeren (heb nooit iets gedaan met de studie die ik gevolgd heb). Wát ik dan ga studeren, daar ben ik nog niet over uit. Maar daar heb ik dus nog een dik jaar voor.
En ik voel me prima op mijn plek zoals het bij ons nu geregeld is. Ik zorg voor het huis (grofgezegd) en man voor het geld. Naar beider tevredenheid. We hebben s avonds en in de weekenden nu echte qualitytime met de kids zonder dat er tussendoor geklust moet, of boodschappen gehaald moeten worden etc.
Straks ga ik wel weer werken, want eeuwig thuiszitten, nee, daar ben ik ook niet voor in de wieg gelegd.
Ik sluit me in elk geval van harte aan bij de mensen die zeggen dat je je hart moet volgen. Zo vaak twijfelen aan je huidige werk; dat is gewoon een teken aan de wand. En of je helemáál moet stoppen met werken, of moet gaan minderen (al dan niet bij een andere werkgever), dat is zo persoonlijk, dat je dat toch zelf moet beslissen
