Werk & Studie
alle pijlers
Die steeds terugkerende behoefte om te stoppen met werken
dinsdag 24 maart 2009 om 21:56
Gek word ik van mezelf. Eens in de zoveel tijd krijg ik zo'n enorme drang om te stoppen met werken. Nu zit ik ook weer in zo'n fase, de vorige was een paar maanden terug toen ik na mijn zwangerschapsverlof weer gestart was met werken. Toen weet ik het nog aan de hormonen. Maar telkens als ik in zo'n fase zit kan ik aan niets anders denken, en dat werkt niet mee aan een gemotiveerde werkhouding.
Maar jee, stoppen met werken, dat doe je toch niet. Werken hoort er nu eenmaal bij in het leven. Je verdient je eigen geld, houdt je eigen broek op, bent niet afhankelijk van een man, geeft het goede voorbeeld aan je kinderen.
Je kunt niet altijd maar doen wat leuk is, en dus ook niet zomaar niet gaan werken.
En toch, de behoefte komt telkens weer terug.
En niet eens om echt nooit meer te werken, maar omdat ik het in mijn hoofd gehaald heb dat als ik niet meer werk, ik open sta voor nieuwe ideeen en dan vanzelf wel ontdek wat ik echt wil in het leven, qua werk.
Roepen jullie eens wat slims tegen me waar ik wat mee kan, of vraag me iets wat me aan het denken (richting een oplossing, denken doe ik wel genoeg op het moment ) zet?
Maar jee, stoppen met werken, dat doe je toch niet. Werken hoort er nu eenmaal bij in het leven. Je verdient je eigen geld, houdt je eigen broek op, bent niet afhankelijk van een man, geeft het goede voorbeeld aan je kinderen.
Je kunt niet altijd maar doen wat leuk is, en dus ook niet zomaar niet gaan werken.
En toch, de behoefte komt telkens weer terug.
En niet eens om echt nooit meer te werken, maar omdat ik het in mijn hoofd gehaald heb dat als ik niet meer werk, ik open sta voor nieuwe ideeen en dan vanzelf wel ontdek wat ik echt wil in het leven, qua werk.
Roepen jullie eens wat slims tegen me waar ik wat mee kan, of vraag me iets wat me aan het denken (richting een oplossing, denken doe ik wel genoeg op het moment ) zet?
woensdag 25 maart 2009 om 09:52
Tjee, wat een reacties al in zo'n korte tijd. Ik ga ze niet allemaal lezen, maar gewoon mijn eigen ervaring neerzetten.
Ik ben, na de geboorte van Dochterlelie, bewust gestopt. Ook een klein beetje onbewust, want het postkantoor waar ik toen werkte hield op te bestaan. Maar ik heb bewust niks anders gezocht. Ik had er simpelweg geen zin meer in.
De eerste tijd heb ik oppaskindjes in huis gehad. Daardoor had ik toch een extraatje. Toen Dochterlelie eenmaal naar school ging werd dat lastiger en toen ben ik een tijd thuis geweest. Maar eerlijk is eerlijk, ik verveelde me na een paar weken. Uitslapen was er niet bij, want dochter moest naar school. En toen het huis geverfd en gepoetst was, tja...
Uiteindelijk ben ik gaan poetsen. En dat doe ik nog steeds, en dat bevalt heel goed. Ik heb geen hekel aan poetsen. Maar ik heb wel bijna alleen maar adressen waar de mensen thuis zijn, en waar we dus vaak met 2 poetsen. Dus ik werk echt als hulp, zodat het huis in 1x helemaal doorgewerkt wordt. Mensen zijn superblij als ik kom, en na zoveel jaar zijn de meesten ook wel vriendinnen geworden. We kijken niet op de klok, maar doen wat er gedaan moet worden, voor een vast bedrag. De ene keer wordt er 2 uur gepoetst en 2 uur koffie gedronken, een andere keer wordt er 4 uur gepoetst en wordt de koffie bijna vergeten. Maar die sociale contacten heb ik nodig. Als het alleen om geld zou gaan, zou ik ook een krantenwijk kunnen nemen.
Als je het financieel kunt, doe dan een opleiding. Niet eens omdat je iets bepaalds wilt worden, maar gewoon om het leren, dus om niet stil te staan.
Of stap bij een uitzendburo binnen, dan krijg je tijdelijke baantjes en je kunt ook nog aangeven wanneer je wilt werken. Zo kun je verschillende dingen proeven. Ook als je koffie rondbrengt in een bedrijf, want je ziet dan beroepen waar je misschien nu het bestaan niet eens van weet. En als het niet bevalt ben je zo weer weg.
En wat is niet werken Dhelia? Niet werken is in mijn ogen in bed blijven liggen, of op de bank voor de tv. Thuis de boel redderen, wat iedereen moet doen.... nou, als ik zie hoe onderkomen de meeste huishoudens raken van het werken, dan zet ik daar toch mijn vraagtekens bij. Een keuken echt goed poetsen doe je niet in een kwartiertje. De vloer schrobben is wat anders dan even de stofzuiger erdoor heen.
Het verschil tussen mannen en vrouwen is er wel degelijk. Simpelweg omdat de gemiddelde man na het werken thuiskomt, vraagt wat er te eten is, en met een beetje geluk maait ie het gras en pakt af en toe de stofzuiger. Het is de vrouw die de boodschappen haalt, alles inruimt, kookt, de boel weer opruimt, de afwasmachine inruimt, het aanrecht schoonmaakt, de planten water geeft, de ramen lapt, de was doet, strijkt en de boel weer opruimt, even een sopje over de voordeur, 's ochtends de bedden opmaakt, de slaapkamer even opruimt, de douchebak schuurt, de wastafel van tandpastaspetters ontdoet, ervoor zorgt dat manlief zijn moeder even belt vanwege haar verjaardag, kinderen aankleedt, naar school brengt (90% van de ouders op het schoolplein is géén vader), de kinderen weer ophaalt, naar hun sportclubjes brengt, naar de tandarts gaat .... zal ik nog even doorgaan???
Het huishouden met kinderen vraagt best veel tijd, en mijn eigen man had dat pas door toen ie een keertje twee weken achter elkaar ziek thuis zat. Die heeft mij daarna nooit meer gevraagd om meer te werken.
Ik ben, na de geboorte van Dochterlelie, bewust gestopt. Ook een klein beetje onbewust, want het postkantoor waar ik toen werkte hield op te bestaan. Maar ik heb bewust niks anders gezocht. Ik had er simpelweg geen zin meer in.
De eerste tijd heb ik oppaskindjes in huis gehad. Daardoor had ik toch een extraatje. Toen Dochterlelie eenmaal naar school ging werd dat lastiger en toen ben ik een tijd thuis geweest. Maar eerlijk is eerlijk, ik verveelde me na een paar weken. Uitslapen was er niet bij, want dochter moest naar school. En toen het huis geverfd en gepoetst was, tja...
Uiteindelijk ben ik gaan poetsen. En dat doe ik nog steeds, en dat bevalt heel goed. Ik heb geen hekel aan poetsen. Maar ik heb wel bijna alleen maar adressen waar de mensen thuis zijn, en waar we dus vaak met 2 poetsen. Dus ik werk echt als hulp, zodat het huis in 1x helemaal doorgewerkt wordt. Mensen zijn superblij als ik kom, en na zoveel jaar zijn de meesten ook wel vriendinnen geworden. We kijken niet op de klok, maar doen wat er gedaan moet worden, voor een vast bedrag. De ene keer wordt er 2 uur gepoetst en 2 uur koffie gedronken, een andere keer wordt er 4 uur gepoetst en wordt de koffie bijna vergeten. Maar die sociale contacten heb ik nodig. Als het alleen om geld zou gaan, zou ik ook een krantenwijk kunnen nemen.
Als je het financieel kunt, doe dan een opleiding. Niet eens omdat je iets bepaalds wilt worden, maar gewoon om het leren, dus om niet stil te staan.
Of stap bij een uitzendburo binnen, dan krijg je tijdelijke baantjes en je kunt ook nog aangeven wanneer je wilt werken. Zo kun je verschillende dingen proeven. Ook als je koffie rondbrengt in een bedrijf, want je ziet dan beroepen waar je misschien nu het bestaan niet eens van weet. En als het niet bevalt ben je zo weer weg.
En wat is niet werken Dhelia? Niet werken is in mijn ogen in bed blijven liggen, of op de bank voor de tv. Thuis de boel redderen, wat iedereen moet doen.... nou, als ik zie hoe onderkomen de meeste huishoudens raken van het werken, dan zet ik daar toch mijn vraagtekens bij. Een keuken echt goed poetsen doe je niet in een kwartiertje. De vloer schrobben is wat anders dan even de stofzuiger erdoor heen.
Het verschil tussen mannen en vrouwen is er wel degelijk. Simpelweg omdat de gemiddelde man na het werken thuiskomt, vraagt wat er te eten is, en met een beetje geluk maait ie het gras en pakt af en toe de stofzuiger. Het is de vrouw die de boodschappen haalt, alles inruimt, kookt, de boel weer opruimt, de afwasmachine inruimt, het aanrecht schoonmaakt, de planten water geeft, de ramen lapt, de was doet, strijkt en de boel weer opruimt, even een sopje over de voordeur, 's ochtends de bedden opmaakt, de slaapkamer even opruimt, de douchebak schuurt, de wastafel van tandpastaspetters ontdoet, ervoor zorgt dat manlief zijn moeder even belt vanwege haar verjaardag, kinderen aankleedt, naar school brengt (90% van de ouders op het schoolplein is géén vader), de kinderen weer ophaalt, naar hun sportclubjes brengt, naar de tandarts gaat .... zal ik nog even doorgaan???
Het huishouden met kinderen vraagt best veel tijd, en mijn eigen man had dat pas door toen ie een keertje twee weken achter elkaar ziek thuis zat. Die heeft mij daarna nooit meer gevraagd om meer te werken.
woensdag 25 maart 2009 om 09:55
Dan even specifiek voor Morrie: je lijkt je keuze vooral te willen maken vanuit een negatief iets "Ik wil dít niet". In plaats vanuit iets positief "Ik wil dát heel graag". Volgens mij zijn dergelijke negatieve keuzes altijd slecht, omdat je inderdaad vlucht vóór iets, in plaats van rent náár iets.
Mijn man zit in een soortgelijke situatie (minus de zwangerschapshormonen). Is niet gelukkig in zijn huidige baan, weet niet goed wat hij dan wel wil. Hij schurkt momenteel tegen een managementfunctie aan, en kan door het echte management in. Of terug naar de inhoud. Of helemaal stoppen en een eigen bedrijf opzetten. Of omscholen naar iets dat veel minder betaalt. Kortom: totaal geen lijn in, op dit moment. Hij gaat nu met een coach aan de slag (via werkgever) om eerst eens in kaart te brengen wat hij nu écht wil, alvorens zijn hele leven om te gooien (want zeker de varianten 'eigen bedrijf' en 'omscholen' hebben nogal wat consequenties). Maar hij houdt zijn huidige werk bewust aan, omdat er dan tenminste enige continuiteit in zit. Hij hoeft zich dan niet druk te maken om allerlei 'chaos' die komt vanuit een gewijzigde situatie maar kan zich in een "routinesituatie" focussen op wat hij nou wil.
Mijn man zit in een soortgelijke situatie (minus de zwangerschapshormonen). Is niet gelukkig in zijn huidige baan, weet niet goed wat hij dan wel wil. Hij schurkt momenteel tegen een managementfunctie aan, en kan door het echte management in. Of terug naar de inhoud. Of helemaal stoppen en een eigen bedrijf opzetten. Of omscholen naar iets dat veel minder betaalt. Kortom: totaal geen lijn in, op dit moment. Hij gaat nu met een coach aan de slag (via werkgever) om eerst eens in kaart te brengen wat hij nu écht wil, alvorens zijn hele leven om te gooien (want zeker de varianten 'eigen bedrijf' en 'omscholen' hebben nogal wat consequenties). Maar hij houdt zijn huidige werk bewust aan, omdat er dan tenminste enige continuiteit in zit. Hij hoeft zich dan niet druk te maken om allerlei 'chaos' die komt vanuit een gewijzigde situatie maar kan zich in een "routinesituatie" focussen op wat hij nou wil.
woensdag 25 maart 2009 om 09:56
Nou nee Sunemom, mijn man is absoluut niet de mindere in onze relatie. Hij heeft er niet voor gekozen om thuis te zitten en ontvangt gewoon een inkomen door de WW. HIj studeert ook in de tussentijd.
Daarbij, ik heb het ook niet over situaties waarbij 1 van tweeen tijdelijk thuisbiljft om de ander kansen te geven, of door ziekte of andere omstandigheden niet in staat is om te werken. Ik heb het over situaties waarin heel bewust 1 van tweeen op de tweede plaats wordt gezet, een ontwikkelings- en economische achterstand op loopt. En als dat een vrouw is is het dubbel zo erg, want dan heb je al een achterstand.
Als mij man daadwerkelijk geen enkele ambitie zou hebben en geen hoger doel in zijn leven had dan het huishouden zou onze relatie ongelijkwaardig zijn, maar dan waren we ook nooit getrouwd. Wij proberen elkaar te stimuleren om het beste uit onszelf te halen, en thuiszitten om het huishouden te doen past daar niet in. Andersom net zo trouwens. Hij zou niet getrouwd willen zijn met een vrouw die het huishouden als een baan ziet en weigert iets fundamenteels bij te dragen.
Daarbij, ik heb het ook niet over situaties waarbij 1 van tweeen tijdelijk thuisbiljft om de ander kansen te geven, of door ziekte of andere omstandigheden niet in staat is om te werken. Ik heb het over situaties waarin heel bewust 1 van tweeen op de tweede plaats wordt gezet, een ontwikkelings- en economische achterstand op loopt. En als dat een vrouw is is het dubbel zo erg, want dan heb je al een achterstand.
Als mij man daadwerkelijk geen enkele ambitie zou hebben en geen hoger doel in zijn leven had dan het huishouden zou onze relatie ongelijkwaardig zijn, maar dan waren we ook nooit getrouwd. Wij proberen elkaar te stimuleren om het beste uit onszelf te halen, en thuiszitten om het huishouden te doen past daar niet in. Andersom net zo trouwens. Hij zou niet getrouwd willen zijn met een vrouw die het huishouden als een baan ziet en weigert iets fundamenteels bij te dragen.
woensdag 25 maart 2009 om 09:58
quote:koeka schreef op 25 maart 2009 @ 09:38:
Naïef omdat we niet nú al leven naar een fictief worst case scenario?
Overigens zou, op het moment dat wij zonder elkaar door moeten, de praktische en financiële afwikkeling bepaald niet de ergste van mijn zorgen zijn.
Ja, erg naief. Het is namelijk geen fictief worst case scenario. Een op de drie huwelijken eindigt in scheiding. En vrouwen leven gemiddeld langer dan mannen. Je kunt er als vrouw dus rustig vanuit gaan dat je op een dag alleen komt te staan, ofwel door scheiding, ofwel door de dood van je vriend.
En als dingen mis gaan (door scheiding, maar kan net zo goed door ziekte / arbeidsongeschiktheid!) dan maken finaniele zorgen het allemaal wel flink erger. Je zal maar (met kinderen) je huis uit moeten omdat je man arbeidsongeschikt wordt. Niet vergezocht hoor.
Naïef omdat we niet nú al leven naar een fictief worst case scenario?
Overigens zou, op het moment dat wij zonder elkaar door moeten, de praktische en financiële afwikkeling bepaald niet de ergste van mijn zorgen zijn.
Ja, erg naief. Het is namelijk geen fictief worst case scenario. Een op de drie huwelijken eindigt in scheiding. En vrouwen leven gemiddeld langer dan mannen. Je kunt er als vrouw dus rustig vanuit gaan dat je op een dag alleen komt te staan, ofwel door scheiding, ofwel door de dood van je vriend.
En als dingen mis gaan (door scheiding, maar kan net zo goed door ziekte / arbeidsongeschiktheid!) dan maken finaniele zorgen het allemaal wel flink erger. Je zal maar (met kinderen) je huis uit moeten omdat je man arbeidsongeschikt wordt. Niet vergezocht hoor.
woensdag 25 maart 2009 om 10:00
quote:koeka schreef op 25 maart 2009 @ 09:23:
Als ik de posts van Spinster, Rider en sommige anderen hier lees, kan ik toch niet anders dan mij heel gelukkig prijzen met een relatie waarin niet wordt gedacht in termen van eigen broek niet op kunnen houden, ongelijkwaardigheid en klaploperig gedrag.
.Even voor de duidelijkheid: die termen spelen bij ons geen rol. Wél gelijkwaardigheid in de zin van onze banen zijn allebei even belangrijk, onze wensen zijn allebei even belangrijk, onze verantwoordelijkheid in het huishouden is even groot en last but nog least, onze verantwoordelijkheid en betrokkenheid jegens de kinderen is even groot én belangrijk. We werken niet omdat we anders klaplopers zouden zijn of omdat we anders in geval van scheiding/overlijden/arbeidsongeschiktheid een probleem hebben. We werken omdat we dat een basisvereiste vinden voor een gezond bestaan. Toevallig zitten we beiden op een redelijk gelijkwaardig niveau qua carriere, maar ik kan me niet voorstellen dat het anders zou liggen als de een veel hoger zou zitten dan de ander.
Als ik de posts van Spinster, Rider en sommige anderen hier lees, kan ik toch niet anders dan mij heel gelukkig prijzen met een relatie waarin niet wordt gedacht in termen van eigen broek niet op kunnen houden, ongelijkwaardigheid en klaploperig gedrag.
.Even voor de duidelijkheid: die termen spelen bij ons geen rol. Wél gelijkwaardigheid in de zin van onze banen zijn allebei even belangrijk, onze wensen zijn allebei even belangrijk, onze verantwoordelijkheid in het huishouden is even groot en last but nog least, onze verantwoordelijkheid en betrokkenheid jegens de kinderen is even groot én belangrijk. We werken niet omdat we anders klaplopers zouden zijn of omdat we anders in geval van scheiding/overlijden/arbeidsongeschiktheid een probleem hebben. We werken omdat we dat een basisvereiste vinden voor een gezond bestaan. Toevallig zitten we beiden op een redelijk gelijkwaardig niveau qua carriere, maar ik kan me niet voorstellen dat het anders zou liggen als de een veel hoger zou zitten dan de ander.
woensdag 25 maart 2009 om 10:01
quote:korenwolf schreef op 25 maart 2009 @ 09:58:
[...]
Ja, erg naief. Het is namelijk geen fictief worst case scenario. Een op de drie huwelijken eindigt in scheiding. En vrouwen leven gemiddeld langer dan mannen. Je kunt er als vrouw dus rustig vanuit gaan dat je op een dag alleen komt te staan, ofwel door scheiding, ofwel door de dood van je vriend.
En als dingen mis gaan (door scheiding, maar kan net zo goed door ziekte / arbeidsongeschiktheid!) dan maken finaniele zorgen het allemaal wel flink erger. Je zal maar (met kinderen) je huis uit moeten omdat je man arbeidsongeschikt wordt. Niet vergezocht hoor.Maar dan heb je het toch gewoon niet goed geregeld. Dat kun je gewoon afdekken.
[...]
Ja, erg naief. Het is namelijk geen fictief worst case scenario. Een op de drie huwelijken eindigt in scheiding. En vrouwen leven gemiddeld langer dan mannen. Je kunt er als vrouw dus rustig vanuit gaan dat je op een dag alleen komt te staan, ofwel door scheiding, ofwel door de dood van je vriend.
En als dingen mis gaan (door scheiding, maar kan net zo goed door ziekte / arbeidsongeschiktheid!) dan maken finaniele zorgen het allemaal wel flink erger. Je zal maar (met kinderen) je huis uit moeten omdat je man arbeidsongeschikt wordt. Niet vergezocht hoor.Maar dan heb je het toch gewoon niet goed geregeld. Dat kun je gewoon afdekken.
woensdag 25 maart 2009 om 10:01
quote:Eowynn_ schreef op 25 maart 2009 @ 09:56:
Nou nee Sunemom, mijn man is absoluut niet de mindere in onze relatie. Hij heeft er niet voor gekozen om thuis te zitten en ontvangt gewoon een inkomen door de WW. HIj studeert ook in de tussentijd.
Daarbij, ik heb het ook niet over situaties waarbij 1 van tweeen tijdelijk thuisbiljft om de ander kansen te geven, of door ziekte of andere omstandigheden niet in staat is om te werken. Ik heb het over situaties waarin heel bewust 1 van tweeen op de tweede plaats wordt gezet, een ontwikkelings- en economische achterstand op loopt. En als dat een vrouw is is het dubbel zo erg, want dan heb je al een achterstand.
Als mij man daadwerkelijk geen enkele ambitie zou hebben en geen hoger doel in zijn leven had dan het huishouden zou onze relatie ongelijkwaardig zijn, maar dan waren we ook nooit getrouwd. Wij proberen elkaar te stimuleren om het beste uit onszelf te halen, en thuiszitten om het huishouden te doen past daar niet in. Andersom net zo trouwens. Hij zou niet getrouwd willen zijn met een vrouw die het huishouden als een baan ziet en weigert iets fundamenteels bij te dragen.Same here
Nou nee Sunemom, mijn man is absoluut niet de mindere in onze relatie. Hij heeft er niet voor gekozen om thuis te zitten en ontvangt gewoon een inkomen door de WW. HIj studeert ook in de tussentijd.
Daarbij, ik heb het ook niet over situaties waarbij 1 van tweeen tijdelijk thuisbiljft om de ander kansen te geven, of door ziekte of andere omstandigheden niet in staat is om te werken. Ik heb het over situaties waarin heel bewust 1 van tweeen op de tweede plaats wordt gezet, een ontwikkelings- en economische achterstand op loopt. En als dat een vrouw is is het dubbel zo erg, want dan heb je al een achterstand.
Als mij man daadwerkelijk geen enkele ambitie zou hebben en geen hoger doel in zijn leven had dan het huishouden zou onze relatie ongelijkwaardig zijn, maar dan waren we ook nooit getrouwd. Wij proberen elkaar te stimuleren om het beste uit onszelf te halen, en thuiszitten om het huishouden te doen past daar niet in. Andersom net zo trouwens. Hij zou niet getrouwd willen zijn met een vrouw die het huishouden als een baan ziet en weigert iets fundamenteels bij te dragen.Same here
woensdag 25 maart 2009 om 10:05
quote:mamalelie schreef op 25 maart 2009 @ 09:52:
Het verschil tussen mannen en vrouwen is er wel degelijk. Simpelweg omdat de gemiddelde man na het werken thuiskomt, vraagt wat er te eten is, en met een beetje geluk maait ie het gras en pakt af en toe de stofzuiger. Het is de vrouw die de boodschappen haalt, alles inruimt, kookt, de boel weer opruimt, de afwasmachine inruimt, het aanrecht schoonmaakt, de planten water geeft, de ramen lapt, de was doet, strijkt en de boel weer opruimt, even een sopje over de voordeur, 's ochtends de bedden opmaakt, de slaapkamer even opruimt, de douchebak schuurt, de wastafel van tandpastaspetters ontdoet, ervoor zorgt dat manlief zijn moeder even belt vanwege haar verjaardag, kinderen aankleedt, naar school brengt (90% van de ouders op het schoolplein is géén vader), de kinderen weer ophaalt, naar hun sportclubjes brengt, naar de tandarts gaat .... zal ik nog even doorgaan???
Het huishouden met kinderen vraagt best veel tijd, en mijn eigen man had dat pas door toen ie een keertje twee weken achter elkaar ziek thuis zat. Die heeft mij daarna nooit meer gevraagd om meer te werken.En om deze reden is het geen probleem als een vrouw geen baan buitenshuis of een eigen carrière kan nastreven? Bij deze stand van zaken kun jij je neerleggen? Ik word hier héél opstandig van!
Het verschil tussen mannen en vrouwen is er wel degelijk. Simpelweg omdat de gemiddelde man na het werken thuiskomt, vraagt wat er te eten is, en met een beetje geluk maait ie het gras en pakt af en toe de stofzuiger. Het is de vrouw die de boodschappen haalt, alles inruimt, kookt, de boel weer opruimt, de afwasmachine inruimt, het aanrecht schoonmaakt, de planten water geeft, de ramen lapt, de was doet, strijkt en de boel weer opruimt, even een sopje over de voordeur, 's ochtends de bedden opmaakt, de slaapkamer even opruimt, de douchebak schuurt, de wastafel van tandpastaspetters ontdoet, ervoor zorgt dat manlief zijn moeder even belt vanwege haar verjaardag, kinderen aankleedt, naar school brengt (90% van de ouders op het schoolplein is géén vader), de kinderen weer ophaalt, naar hun sportclubjes brengt, naar de tandarts gaat .... zal ik nog even doorgaan???
Het huishouden met kinderen vraagt best veel tijd, en mijn eigen man had dat pas door toen ie een keertje twee weken achter elkaar ziek thuis zat. Die heeft mij daarna nooit meer gevraagd om meer te werken.En om deze reden is het geen probleem als een vrouw geen baan buitenshuis of een eigen carrière kan nastreven? Bij deze stand van zaken kun jij je neerleggen? Ik word hier héél opstandig van!
woensdag 25 maart 2009 om 10:06
quote:mamalelie schreef op 25 maart 2009 @ 09:52:
En wat is niet werken Dhelia? Niet werken is in mijn ogen in bed blijven liggen, of op de bank voor de tv. Thuis de boel redderen, wat iedereen moet doen.... nou, als ik zie hoe onderkomen de meeste huishoudens raken van het werken, dan zet ik daar toch mijn vraagtekens bij. Een keuken echt goed poetsen doe je niet in een kwartiertje. De vloer schrobben is wat anders dan even de stofzuiger erdoor heen.
Het verschil tussen mannen en vrouwen is er wel degelijk. Simpelweg omdat de gemiddelde man na het werken thuiskomt, vraagt wat er te eten is, en met een beetje geluk maait ie het gras en pakt af en toe de stofzuiger. Het is de vrouw die de boodschappen haalt, alles inruimt, kookt, de boel weer opruimt, de afwasmachine inruimt, het aanrecht schoonmaakt, de planten water geeft, de ramen lapt, de was doet, strijkt en de boel weer opruimt, even een sopje over de voordeur, 's ochtends de bedden opmaakt, de slaapkamer even opruimt, de douchebak schuurt, de wastafel van tandpastaspetters ontdoet, ervoor zorgt dat manlief zijn moeder even belt vanwege haar verjaardag, kinderen aankleedt, naar school brengt (90% van de ouders op het schoolplein is géén vader), de kinderen weer ophaalt, naar hun sportclubjes brengt, naar de tandarts gaat .... zal ik nog even doorgaan???
Het huishouden met kinderen vraagt best veel tijd, en mijn eigen man had dat pas door toen ie een keertje twee weken achter elkaar ziek thuis zat. Die heeft mij daarna nooit meer gevraagd om meer te werken.
Als mijn relatie er zo uit zag zou ik gaan scheiden, oprecht. Manlief en ik werkten beiden 4 dagen, maar hij pakt net zo goed de stofzuiger, brengt/haalt de kinderen net zo goed, zorgt voor boodschappen, kookt.
Dat jij toevallig een vent hebt die er geen zin in heeft....
En wat is niet werken Dhelia? Niet werken is in mijn ogen in bed blijven liggen, of op de bank voor de tv. Thuis de boel redderen, wat iedereen moet doen.... nou, als ik zie hoe onderkomen de meeste huishoudens raken van het werken, dan zet ik daar toch mijn vraagtekens bij. Een keuken echt goed poetsen doe je niet in een kwartiertje. De vloer schrobben is wat anders dan even de stofzuiger erdoor heen.
Het verschil tussen mannen en vrouwen is er wel degelijk. Simpelweg omdat de gemiddelde man na het werken thuiskomt, vraagt wat er te eten is, en met een beetje geluk maait ie het gras en pakt af en toe de stofzuiger. Het is de vrouw die de boodschappen haalt, alles inruimt, kookt, de boel weer opruimt, de afwasmachine inruimt, het aanrecht schoonmaakt, de planten water geeft, de ramen lapt, de was doet, strijkt en de boel weer opruimt, even een sopje over de voordeur, 's ochtends de bedden opmaakt, de slaapkamer even opruimt, de douchebak schuurt, de wastafel van tandpastaspetters ontdoet, ervoor zorgt dat manlief zijn moeder even belt vanwege haar verjaardag, kinderen aankleedt, naar school brengt (90% van de ouders op het schoolplein is géén vader), de kinderen weer ophaalt, naar hun sportclubjes brengt, naar de tandarts gaat .... zal ik nog even doorgaan???
Het huishouden met kinderen vraagt best veel tijd, en mijn eigen man had dat pas door toen ie een keertje twee weken achter elkaar ziek thuis zat. Die heeft mij daarna nooit meer gevraagd om meer te werken.
Als mijn relatie er zo uit zag zou ik gaan scheiden, oprecht. Manlief en ik werkten beiden 4 dagen, maar hij pakt net zo goed de stofzuiger, brengt/haalt de kinderen net zo goed, zorgt voor boodschappen, kookt.
Dat jij toevallig een vent hebt die er geen zin in heeft....
woensdag 25 maart 2009 om 10:07
[quote]Eowynn_ schreef op 25 maart 2009 @ 09:56:
Wij proberen elkaar te stimuleren om het beste uit onszelf te halen, en thuiszitten om het huishouden te doen past daar niet in. quote]
En ondertussen breng jij iedere dag uren op het forum door.
Flauw misschien maar ik vind het zo moralistisch klinken allemaal. Zit heus wel een kern van waarheid in, vroeger riep ik exact hetzelfde maar in de praktijk kunnen dingen soms beter werken als je ze anders aanpakt, al dan niet tijdelijk.
Vind verder het advies van Dhelia aan Morrie om in huidige situatie te kijken wat ze verder wil, wel een hele goeie. En werken doe je inderdaad omdat dat goed voor je is, niet om problemen voor te zijn ofzo.
Wij proberen elkaar te stimuleren om het beste uit onszelf te halen, en thuiszitten om het huishouden te doen past daar niet in. quote]
En ondertussen breng jij iedere dag uren op het forum door.
Flauw misschien maar ik vind het zo moralistisch klinken allemaal. Zit heus wel een kern van waarheid in, vroeger riep ik exact hetzelfde maar in de praktijk kunnen dingen soms beter werken als je ze anders aanpakt, al dan niet tijdelijk.
Vind verder het advies van Dhelia aan Morrie om in huidige situatie te kijken wat ze verder wil, wel een hele goeie. En werken doe je inderdaad omdat dat goed voor je is, niet om problemen voor te zijn ofzo.
woensdag 25 maart 2009 om 10:08
quote:Eowynn_ schreef op 25 maart 2009 @ 09:58:
Sunemom, bij overlijden is het vaak goed geregeld. Maar bij scheiding niet. Dan is het 'maar we hebben zó'n goede relatie, daar komen we wel uit'. En scheiding komt beduidend vaker voor dan het vroeg overlijden van een partner.
Ben je ooit gescheiden?
Ik wel en weet je natuurlijk is het schrikken, maar dat regelt zich wel degelijk. Ik zag het aankomen, net als de meeste mensen waarschijnlijk. 9 van de 10 keer ga je niet van de ene op de andere dag uit elkaar maar loopt het al (veel) langer niet goed in een relatie. En dan neem je maatregelen. Dat stop je dus inderdaad met je studie. Dan neem je gewoon een baan en dan zorg je dat je weer op eigen benen kunt staan. En ja dat betekende voor mij van een mooie eensgezinswoning, weer even (heeft uiteindelijk maar een paar maanden geduurd) terug naar een klein particulier gehuurd (en dus veel duurder dan noodzakelijk, maar ja ik stpond nu eenmal niet al 5 jaar ingeschreven naast het hebben van een koophuis) appartementje met 3 parttime banen om genoeg te verdienen. Na 5 maanden had ik weer een normale fulltime baan, een normaal geprijsd (nog steeds particulier) appartement en een normaal leven.
Als je niet gaat zitten afwachten maar actie onderneemt en niet klaagt maar doet, dan regelt het zich ook bij een scheiding.
Weet je wat pas ongeëmancipeerd is en wat ze eindelijk eens af moeten schaffen. Alimentatieplicht voor partners, voor kinderen is logisch, maar als volwassene zorg je maar gewoon dat je voor jezelf kunt zorgen.
Sunemom, bij overlijden is het vaak goed geregeld. Maar bij scheiding niet. Dan is het 'maar we hebben zó'n goede relatie, daar komen we wel uit'. En scheiding komt beduidend vaker voor dan het vroeg overlijden van een partner.
Ben je ooit gescheiden?
Ik wel en weet je natuurlijk is het schrikken, maar dat regelt zich wel degelijk. Ik zag het aankomen, net als de meeste mensen waarschijnlijk. 9 van de 10 keer ga je niet van de ene op de andere dag uit elkaar maar loopt het al (veel) langer niet goed in een relatie. En dan neem je maatregelen. Dat stop je dus inderdaad met je studie. Dan neem je gewoon een baan en dan zorg je dat je weer op eigen benen kunt staan. En ja dat betekende voor mij van een mooie eensgezinswoning, weer even (heeft uiteindelijk maar een paar maanden geduurd) terug naar een klein particulier gehuurd (en dus veel duurder dan noodzakelijk, maar ja ik stpond nu eenmal niet al 5 jaar ingeschreven naast het hebben van een koophuis) appartementje met 3 parttime banen om genoeg te verdienen. Na 5 maanden had ik weer een normale fulltime baan, een normaal geprijsd (nog steeds particulier) appartement en een normaal leven.
Als je niet gaat zitten afwachten maar actie onderneemt en niet klaagt maar doet, dan regelt het zich ook bij een scheiding.
Weet je wat pas ongeëmancipeerd is en wat ze eindelijk eens af moeten schaffen. Alimentatieplicht voor partners, voor kinderen is logisch, maar als volwassene zorg je maar gewoon dat je voor jezelf kunt zorgen.
woensdag 25 maart 2009 om 10:08
quote:mamalelie schreef op 25 maart 2009 @ 09:52:
En wat is niet werken Dhelia? Niet werken is in mijn ogen in bed blijven liggen, of op de bank voor de tv. Thuis de boel redderen, wat iedereen moet doen.... nou, als ik zie hoe onderkomen de meeste huishoudens raken van het werken, dan zet ik daar toch mijn vraagtekens bij. Een keuken echt goed poetsen doe je niet in een kwartiertje. De vloer schrobben is wat anders dan even de stofzuiger erdoor heen.
Mwah, een goede schoonmaakster door de week doet wonderen hoor Bovendien, als je minder thuis bent doordat je werkt, wordt het thuis ook minder vuil
quote:Het verschil tussen mannen en vrouwen is er wel degelijk. Simpelweg omdat de gemiddelde man na het werken thuiskomt, vraagt wat er te eten is, en met een beetje geluk maait ie het gras en pakt af en toe de stofzuiger. Het is de vrouw die de boodschappen haalt, alles inruimt, kookt, de boel weer opruimt, de afwasmachine inruimt, het aanrecht schoonmaakt, de planten water geeft, de ramen lapt, de was doet, strijkt en de boel weer opruimt, even een sopje over de voordeur, 's ochtends de bedden opmaakt, de slaapkamer even opruimt, de douchebak schuurt, de wastafel van tandpastaspetters ontdoet, ervoor zorgt dat manlief zijn moeder even belt vanwege haar verjaardag, kinderen aankleedt, naar school brengt (90% van de ouders op het schoolplein is géén vader), de kinderen weer ophaalt, naar hun sportclubjes brengt, naar de tandarts gaat .... zal ik nog even doorgaan???Aiii, dan heb je toch echt de verkeerde man... Of je hebt 'm teveel verwend door dit allemaal voor hem te doen.
En wat is niet werken Dhelia? Niet werken is in mijn ogen in bed blijven liggen, of op de bank voor de tv. Thuis de boel redderen, wat iedereen moet doen.... nou, als ik zie hoe onderkomen de meeste huishoudens raken van het werken, dan zet ik daar toch mijn vraagtekens bij. Een keuken echt goed poetsen doe je niet in een kwartiertje. De vloer schrobben is wat anders dan even de stofzuiger erdoor heen.
Mwah, een goede schoonmaakster door de week doet wonderen hoor Bovendien, als je minder thuis bent doordat je werkt, wordt het thuis ook minder vuil
quote:Het verschil tussen mannen en vrouwen is er wel degelijk. Simpelweg omdat de gemiddelde man na het werken thuiskomt, vraagt wat er te eten is, en met een beetje geluk maait ie het gras en pakt af en toe de stofzuiger. Het is de vrouw die de boodschappen haalt, alles inruimt, kookt, de boel weer opruimt, de afwasmachine inruimt, het aanrecht schoonmaakt, de planten water geeft, de ramen lapt, de was doet, strijkt en de boel weer opruimt, even een sopje over de voordeur, 's ochtends de bedden opmaakt, de slaapkamer even opruimt, de douchebak schuurt, de wastafel van tandpastaspetters ontdoet, ervoor zorgt dat manlief zijn moeder even belt vanwege haar verjaardag, kinderen aankleedt, naar school brengt (90% van de ouders op het schoolplein is géén vader), de kinderen weer ophaalt, naar hun sportclubjes brengt, naar de tandarts gaat .... zal ik nog even doorgaan???Aiii, dan heb je toch echt de verkeerde man... Of je hebt 'm teveel verwend door dit allemaal voor hem te doen.
woensdag 25 maart 2009 om 10:09
quote:korenwolf schreef op 25 maart 2009 @ 10:05:
Trouwens, Sunemom, jouw voorbeeld van die hypotheek is in geval van overlijden. Hoe is het geregeld als een van de inkomens een stuk lager wordt door arbeidsongeschiktheid?Ik heet geen Sunemom maar aangezien het hier ook geldt; daar heb je gewoon verzekeringen voor, hoor. Overlijden, arbeidsongeschiktheid, de hele ratteplan.
Trouwens, Sunemom, jouw voorbeeld van die hypotheek is in geval van overlijden. Hoe is het geregeld als een van de inkomens een stuk lager wordt door arbeidsongeschiktheid?Ik heet geen Sunemom maar aangezien het hier ook geldt; daar heb je gewoon verzekeringen voor, hoor. Overlijden, arbeidsongeschiktheid, de hele ratteplan.
woensdag 25 maart 2009 om 10:10
Sunemom, tenzij je, zoals een paar vrouwen laatst hier op het forum, eigenlijk wilt scheiden, maar al 10 jaar geen relevante werkervaring hebt opgedaan, geen huis kunt vinden, niet weet waar je recht op hebt, een man hebt die niet meewerkt, kinderen hebt die je niet alleen kunt/wilt laten en dus gewoon geen baan kúnt vinden en dus maar níet gaat scheiden.
woensdag 25 maart 2009 om 10:12
quote:korenwolf schreef op 25 maart 2009 @ 10:05:
Trouwens, Sunemom, jouw voorbeeld van die hypotheek is in geval van overlijden. Hoe is het geregeld als een van de inkomens een stuk lager wordt door arbeidsongeschiktheid?Dan wordt de helft van de hypotheek voor 2 jaar afgedekt. Oftewel dan hoeven we per maand ook minder te betalen dan dat we in een gemiddeld huurhuis zouden doen. Daarnaast hebben we een andere verzekering met een wachtperiode van 2 jaar (ja juist omdat die eerste 2 jaar dus al geregeld is) die bij langdurige of blijvende arbeidsongeschiktheid de WAO aanvult en dan zou dat dus wederom geen probleem zijn. So wie so zou ik uiteraard als man ziek wordt of arbeidsongeschikt raakt gewoon weer gaan werken.
Trouwens, Sunemom, jouw voorbeeld van die hypotheek is in geval van overlijden. Hoe is het geregeld als een van de inkomens een stuk lager wordt door arbeidsongeschiktheid?Dan wordt de helft van de hypotheek voor 2 jaar afgedekt. Oftewel dan hoeven we per maand ook minder te betalen dan dat we in een gemiddeld huurhuis zouden doen. Daarnaast hebben we een andere verzekering met een wachtperiode van 2 jaar (ja juist omdat die eerste 2 jaar dus al geregeld is) die bij langdurige of blijvende arbeidsongeschiktheid de WAO aanvult en dan zou dat dus wederom geen probleem zijn. So wie so zou ik uiteraard als man ziek wordt of arbeidsongeschikt raakt gewoon weer gaan werken.
woensdag 25 maart 2009 om 10:14
quote:Bambi schreef op 25 maart 2009 @ 10:09:
[...]
Ik heet geen Sunemom maar aangezien het hier ook geldt; daar heb je gewoon verzekeringen voor, hoor. Overlijden, arbeidsongeschiktheid, de hele ratteplan.Veel zelfstandigen hebben geen arbeidsongeschiktheidsverzekering, omdat die onbetaalbaar is. (Jouw man wel?) Bij buitenlandse bedrijven is de arbeidsongeschiktheid ook anders geregeld dan bij Nederlandse. Er zijn dus verschillende situaties waarin mensen de afweging kunnen maken om dit niet te regelen.
[...]
Ik heet geen Sunemom maar aangezien het hier ook geldt; daar heb je gewoon verzekeringen voor, hoor. Overlijden, arbeidsongeschiktheid, de hele ratteplan.Veel zelfstandigen hebben geen arbeidsongeschiktheidsverzekering, omdat die onbetaalbaar is. (Jouw man wel?) Bij buitenlandse bedrijven is de arbeidsongeschiktheid ook anders geregeld dan bij Nederlandse. Er zijn dus verschillende situaties waarin mensen de afweging kunnen maken om dit niet te regelen.
woensdag 25 maart 2009 om 10:14
En als jij als werkende vrouw, morgen ineens door je man verlaten wordt? Het huis moet verkocht, je daalt drastisch in inkomen dus een nieuw huis vinden (heeeeeeel misschien met een hypotheekje..) zal ook niet 1,2,3 lukken, de kinderen worden waarschijnlijk aan jou toegewezen omdat je nu eenmaal moeder-de-vrouw bent, je dient om 8.00u op je werk aanwezig te zijn terwijl de kindjes om 8.30u op school moeten zijn en de voorschoolse opvang zit al volgeboekt tot 2019, wat dan? Denk je dat je dan minder crisis ervaart ofzo? Omdat je tenminste zelf je eigen inkomen hebt vergaard?
woensdag 25 maart 2009 om 10:16
woensdag 25 maart 2009 om 10:17
Ja, wel degelijk Bambi. Omdat ik gewoon ingeschreven sta voor een huurwoning, dus als het moet heb ik zo een ander huis. Daarbij heb ik mezelf voorgenomen om nooit minder dan een bepaald bedrag te verdienen, zodat ik in geval van nood in ieder geval een minimuminkomen heb om van rond te komen.
Daarbij heb ik dingen als kinderopvang en dergelijke zo goed geregeld dat met een paar kleine aanpassingen het eigenlijk gewoon door zou lopen. Het zou drukker zijn, maar ik zou niet de stress hebben vwb de opvang van mijn kinderen, hoe betaal ik mijn rekeningen en ik zou geen financiele problemen krijgen.
Daarbij heb ik dingen als kinderopvang en dergelijke zo goed geregeld dat met een paar kleine aanpassingen het eigenlijk gewoon door zou lopen. Het zou drukker zijn, maar ik zou niet de stress hebben vwb de opvang van mijn kinderen, hoe betaal ik mijn rekeningen en ik zou geen financiele problemen krijgen.
