Werk & Studie
alle pijlers
Falen in je werk
vrijdag 22 augustus 2008 om 21:41
Ik had vandaag een discussie met iemand over mensen die niet geschikt zijn voor de functie die ze bekleden. Wanneer is iemand eigenlijk niet geschikt voor de baan? Ik bedoel soms is er meer aan de hand en ligt het niet aan de persoon maar aan andere factoren zoals: geen goede begeleiding, niet goed worden ingewerkt, slechte leidinggevende, vooroordelen, pestgedrag enz. Allemaal factoren die van invloed kunnen zijn op het functioneren van iemand.
Degene waar ik de discussie mee had zei dat als iemand niet functioneert, niet genoeg presteert of te weinig resultaat boekt, deze niet op de juiste plek zit. Zo simpel is het volgens mij dus niet. Ik denk dat er te vaak vanuit wordt gegaan dat het alleen maar aan de werknemer ligt. Zijn er mensen hier die hebben gefaald in hun werk en hoe heeft het zover kunnen komen?
Degene waar ik de discussie mee had zei dat als iemand niet functioneert, niet genoeg presteert of te weinig resultaat boekt, deze niet op de juiste plek zit. Zo simpel is het volgens mij dus niet. Ik denk dat er te vaak vanuit wordt gegaan dat het alleen maar aan de werknemer ligt. Zijn er mensen hier die hebben gefaald in hun werk en hoe heeft het zover kunnen komen?
zaterdag 23 augustus 2008 om 00:25
Dat dacht ik idd ook, volgens mij zeggen jullie hetzelfde maar op verschillende manieren....
Maar never mind, de vraagstelling is wel interessant.
Ik heb helaas ooit gefaald in mijn werk omdat ik in een verkeerde functie zat bij een organisatie waar ik qua karakter slecht paste.
Maar je kan dus ook gewoon zeggen: ik was er slecht in. Alleen wist ik dat pas toen ik op mijn bek ging. Ik heb redelijk diep moeten graven en ben ook door een diep dal gegaan, maar uiteindelijk heb ik gelukkig wel ontdekt waar ik dan wel heel goed in ben.
Want gelukkig is het natuurlijk wel zo, dat iedereen wel iets heeft waar hij of zij echt goed in is.
Toevallig stond er een goede column van Roos Vonk in de Intermediair deze week. Waar het op neerkwam: Bezielig en gedrevenheid zijn tegenwoordig belangrijke termen in loopbaanmanagement, maar was als iemand nou gewoon slecht is in zijn werk??? Niemand zal dat ooit van zichzelf zeggen, misschien weten we het ook niet eens......
Neem een voorbeeld aan alle mensen die met Bezieling en Gedrevenheid bij Idols een potje vals staan te zingen.
Die begrijpen ook maar niet dat ze weggestuurd worden, maar simpele reden is gewoon dat ze niet goed zijn.
Toevallig (hoewel..... :-) ) is Anouk ontdekt en een grote rockster geworden, maar stel nou eens voor dat dat niet gebeurd was en zij een baantje als secretaresse had aangenomen... omdat het wel leuk betaalt en het nu eenmaal moet want tja, je moet toch wat.
Dat was op een ramp uitgelopen want zij is daar toch helemaal het type niet voor???
Maar hoeveel mensen doen dit wel niet: een baan zoeken waarvan ze denken dat het wel leuk betaald, het wel aardig werk is en omdat hun ouders (bijv.) zeggen dat het een hele verstandige keuze is.
Ik weet gelukkig inmiddels wel heel goed waar ik slecht in ben en hoe ik zo snel mogelijk zou falen als ik dat werk ging doen.
Daar doe ik niet moeilijk meer over, want ik weet gelukkig ook waar ik goed (of in ieder geval beter) in ben.
Om je vraag te beantwoorden: ik denk persoonlijk dat mensen falen als ze in de verkeerde baan zitten. En een werkgever kan hier een vergrotende factor in spelen als ze weinig interesse tonen in hun werknemers, maar uiteindelijk is de werknemer zelf toch echt de belangrijkste factor voor succes.
Als je goed bent in je werk en je werk met plezier doet (vaak onlosmakelijke met elkaar verbonden), dus als je de juiste baan hebt die bij jou past, dan kun je alle stormen aan!!
Pestgedrag kan misschien een oorzaak zijn voor falen, maar faal je als gepeste dan in je werk, of faal je er in om voor jezelf op te komen??
Ik zou me nl., als ik goed in mijn vel zat en met heel plezier mijn werk uitvoerde, niet kunnen storen aan pesterijtjes van collega's en dit waarschijnlijk af doen als jaloezie en onzekerheid bij de ander. Schouderphalen werkt nl. als verlammend op pesters, als ze zien dat ze je niet raken, valt er ook niet meer te pesten........
Natuurlijk zijn er altijd externe factoren die mee kunnen werken aan jouw persoonlijk falen, maar wees ook vrouw genoeg om een met gezonde zelfreflectie naar jezelf te kijken als iets niet lukt, in plaats van het vingertje te wijzen naar die slechte chef, waardeloze inwerkperiode of irritante collega's......
:zoen:
Sensima Making Sense
Maar never mind, de vraagstelling is wel interessant.
Ik heb helaas ooit gefaald in mijn werk omdat ik in een verkeerde functie zat bij een organisatie waar ik qua karakter slecht paste.
Maar je kan dus ook gewoon zeggen: ik was er slecht in. Alleen wist ik dat pas toen ik op mijn bek ging. Ik heb redelijk diep moeten graven en ben ook door een diep dal gegaan, maar uiteindelijk heb ik gelukkig wel ontdekt waar ik dan wel heel goed in ben.
Want gelukkig is het natuurlijk wel zo, dat iedereen wel iets heeft waar hij of zij echt goed in is.
Toevallig stond er een goede column van Roos Vonk in de Intermediair deze week. Waar het op neerkwam: Bezielig en gedrevenheid zijn tegenwoordig belangrijke termen in loopbaanmanagement, maar was als iemand nou gewoon slecht is in zijn werk??? Niemand zal dat ooit van zichzelf zeggen, misschien weten we het ook niet eens......
Neem een voorbeeld aan alle mensen die met Bezieling en Gedrevenheid bij Idols een potje vals staan te zingen.
Die begrijpen ook maar niet dat ze weggestuurd worden, maar simpele reden is gewoon dat ze niet goed zijn.
Toevallig (hoewel..... :-) ) is Anouk ontdekt en een grote rockster geworden, maar stel nou eens voor dat dat niet gebeurd was en zij een baantje als secretaresse had aangenomen... omdat het wel leuk betaalt en het nu eenmaal moet want tja, je moet toch wat.
Dat was op een ramp uitgelopen want zij is daar toch helemaal het type niet voor???
Maar hoeveel mensen doen dit wel niet: een baan zoeken waarvan ze denken dat het wel leuk betaald, het wel aardig werk is en omdat hun ouders (bijv.) zeggen dat het een hele verstandige keuze is.
Ik weet gelukkig inmiddels wel heel goed waar ik slecht in ben en hoe ik zo snel mogelijk zou falen als ik dat werk ging doen.
Daar doe ik niet moeilijk meer over, want ik weet gelukkig ook waar ik goed (of in ieder geval beter) in ben.
Om je vraag te beantwoorden: ik denk persoonlijk dat mensen falen als ze in de verkeerde baan zitten. En een werkgever kan hier een vergrotende factor in spelen als ze weinig interesse tonen in hun werknemers, maar uiteindelijk is de werknemer zelf toch echt de belangrijkste factor voor succes.
Als je goed bent in je werk en je werk met plezier doet (vaak onlosmakelijke met elkaar verbonden), dus als je de juiste baan hebt die bij jou past, dan kun je alle stormen aan!!
Pestgedrag kan misschien een oorzaak zijn voor falen, maar faal je als gepeste dan in je werk, of faal je er in om voor jezelf op te komen??
Ik zou me nl., als ik goed in mijn vel zat en met heel plezier mijn werk uitvoerde, niet kunnen storen aan pesterijtjes van collega's en dit waarschijnlijk af doen als jaloezie en onzekerheid bij de ander. Schouderphalen werkt nl. als verlammend op pesters, als ze zien dat ze je niet raken, valt er ook niet meer te pesten........
Natuurlijk zijn er altijd externe factoren die mee kunnen werken aan jouw persoonlijk falen, maar wees ook vrouw genoeg om een met gezonde zelfreflectie naar jezelf te kijken als iets niet lukt, in plaats van het vingertje te wijzen naar die slechte chef, waardeloze inwerkperiode of irritante collega's......
:zoen:
Sensima Making Sense
zaterdag 23 augustus 2008 om 02:09
Ja. Ik zal het proberen toe te lichten aan de hand van een paar praktijkvoorbeelden.
Na jaren als afdelingshoofd te hebben gewerkt werd iemand ontslagen door de nieuwe directeur. Deze vond dat hij niet geschikt was voor zijn functie. Daadwerkelijke reden van ontslag was dat hij het afdelingshoofd niet mocht.
Twee managers worden verliefd op dezelfde vrouw. De vrouw kiest voor manager X. Manager Y kan dit niet verkroppen en vertelt aan de directeur dat manager X zijn werk niet goed doet. De directeur gelooft dit en onslaat manager X.
Zo kan ik nog een paar voorbeelden noemen. Waar het om gaat is dat iemand soms prima geschikt is, maar om wat voor reden dan ook er toch wordt uitgewerkt (faalt op z'n werk). Noem het politieke spelletjes en/of machtsmisbruik. Vaak wordt er als reden opgegeven dat iemand niet functioneerde of de baan niet leuk vond, terwijl iedereen weet dat hij/zij er gewoon uit is gewerkt.
Een afrikaanse vriend van mij heeft al meerdere malen bij verschillende bedrijven meegemaakt dat ze hem niet accepteerden. Hij heeft alles mee, is hoog opgeleid, maar toch blijkt weer dat hij tegen vooroordelen aanloopt. Er werd zelfs een keer letterlijk tegen hem gezegd: jou soort willen wij hier niet.
Wat ik probeerde uit te leggen is dat je soms kunt falen op het werk omdat je niet wordt geaccepteerd om wie je bent. Omdat je bijvoorbeeld vrouw, allochtoon, homo, gehandicapt, klein, uit een ander milieu komt, gelovig of gewoon andere waarden en normen hebt.
zaterdag 23 augustus 2008 om 02:37
Sensima,
Je geeft zelf aan dat de functie vanwege je karaker niet bij je paste. Maar stel dat dit wel het geval was geweest. Het gaat om de situaties waarin mensen wel degelijk geschikt zijn voor de functie, maar volgens de mening van anderen niet.
Hoe vaak zijn sommige talentvolle acteurs, zangers, werknemers wel niet afgewezen om welke reden dan ook. Terwijl ze uiteindelijk wel geschikt bleken te zijn. Of hoe vaak zie je niet dat een ontslagen werknemer prima functioneert in een andere organisatie in dezelfde functie.
Ik vind het te makkelijk om het altijd bij jezelf te zoeken. Soms ligt de oorzaak namelijk buiten jezelf.
Je geeft zelf aan dat de functie vanwege je karaker niet bij je paste. Maar stel dat dit wel het geval was geweest. Het gaat om de situaties waarin mensen wel degelijk geschikt zijn voor de functie, maar volgens de mening van anderen niet.
Hoe vaak zijn sommige talentvolle acteurs, zangers, werknemers wel niet afgewezen om welke reden dan ook. Terwijl ze uiteindelijk wel geschikt bleken te zijn. Of hoe vaak zie je niet dat een ontslagen werknemer prima functioneert in een andere organisatie in dezelfde functie.
Ik vind het te makkelijk om het altijd bij jezelf te zoeken. Soms ligt de oorzaak namelijk buiten jezelf.
zaterdag 23 augustus 2008 om 11:03
Er wordt wel eens gezegd dat iemand is ontslagen omdat 'de manager' hem niet aardig zou vinden. Ik weet eerlijk gezegd nooit zo goed wat ik daar mee moet. Werknemers hebben ontslagbescherming in dit land en kunnen niet om zo'n reden ontslagen worden. Als manager kan ik zeker niet in het wilde weg mensen gaan ontslaan. Wat wél gebeurd is dat ik met een goede reden een medewerker ontsla en dat ik die reden niet bespreek met de collega's van die medewerker. Die gaan soms gissen en daaruit zou het beeld kunnen ontstaan dat het ontslag het gevolg van willekeur was. Ik vraag me of je als buitenstaander zo'n compleet overzicht van de feiten hebt dat jij kunt vaststellen wat de achterliggende oorzaak was van het ontslag.
zaterdag 23 augustus 2008 om 12:43
Even op jouw voorbeeldjes:
Voorbeeld 1
Hoe weet je dat "het niet mogen van de afdelingschef" de reden is van het ontslag? Wie zegt dat dan?
Ik werk momenteel als interimmer voor een bedrijf waar 2 jaar geleden een nieuwe directeur is gekomen die een totaal andere koers wil varen met dit bedrijf. Een aantal oudgediende medewerkers die er ook al 10 a 20 jaar prima functioneerden, konden in deze veranderde organisatie niet meer mee komen, Hun zeer morele christelijke waarden (dus zeer prijzenswaardig en karaktervol!!) waren totaal misplaatst in een snellere, meer commercieele en misschien hardere bedrijfvoering. Ze deden hun werk dus al 10 a 20 jaar prima met een geweldige levens-instelling, maar pasten totaal niet bij de nieuwe koers van het bedrijf. Daarin falen zij om zich aan te passen. En de directeur had gewoon gelijk om deze werknemers te vervangen. Dat had niets te maken met het wel of niet mogen van deze werknemers of hun instelling.
Een directeur die iemand ontslaat omdat hij/zij die persoon niet mag, zal toch vaak terug te voeren zijn naar 1 aspect van iemand functioneren waardoor de directeur dit gevoel heeft.
Voorbeeld 2. De directeur die manager X alleen maar ontslaat omdat manager Y hem zwart maakt, lijkt mij bijzonder te falen in zijn werk. Je kunt iemand niet zo maar ontslaan, daar is een grondige reden en een zorgvuldig opgebouwd dossier voor nodig.
Bovendien is die directeur wel erg kortzuchtig bezig, eigenlijk net als hierboven.
Beide voorbeelden geven aan dat een stukje zelfinzicht bij ALLE betrokkenen niet overbodig is.
Je andere voorbeeld van je afrikaanse vriend.... tjaa het gebeurt, maar gelukkig zijn er veel meer voorbeelden te vinden van mensen die van de Nederlandse norm afwijken die hier geen last van ondervinden. Mijn man is toevallig zelf gedeeltelijk Afrikaans en zegt heus niet bij iedere afwijzing, dat het niet eerlijk is want ik ben zwart.... Hij kijkt of hij eigenlijk wel goed op die functie paste en zelfs als het alleen maar ruikt naar discriminatie, trekt hij zijn eigen plan in plaats van in een slachtofferrol te blijven hangen.
Natuurlijk wordt er heus wel eens iemand onterecht ontslagen door politieke spelletjes of persoonlijke voorkeuren, maar ook dan moet de persoon in kwestie de hand in eigen boezem steken.
Ik ben een keer ergens uit mezelf weggegaan omdat de leidinggevende een intrigante was die met de directeur sliep.
Nu kan ik haar wel de schuld geven van mijn vertrek, maar ik had een heleboel andere dingen kunnen doen om toch te blijven: ik had dit bij P&O kunnen melden, ik had een tegenoffensief kunnen starten, ik had beter voor mezelf kunnen opkomen, ik had overplaatsing kunnen aanvragen. Maar blijkbaar vond ik het de baan die ik toen had niet waard anders had ik wel harder gevochten. En als ik daar op terugkijk ben ik blij dat ik vertrokken ben, want ik zou me niet verder hebben kunnen ontwikkelen in zo'n situatie.
Dus nee, met mijn eigen ervaringen als "faler" en die als personeelsfunctionaris die falende werknemers begeleidt (soms richting uitgang, maar soms ook richting een andere oplossing) ben ik een firm believer in eigen verantwoordelijkheid nemen en de juiste mens op de juiste plaats.
Als je als homo, vrouw, allochtoon of iemand met ander pakket aan normen en waarden in een bedrijf of functie zit waar je niet geaccepteerd wordt, dan zit je dus gewoon op de verkeerde plaats!!
Dan moet je er zorgen dat je zelf je toekomstige werkgever beter selecteert want een sollicitatiegesprek is altijd 2-richtingsverkeer!!!
Een sollicitant moet zelf ook goed doorvragen naar de normen en waarden van een bedrijf, de sfeer, de samenstelling van het personeel (man/vrouw allochtoon en leeftijd) en zich hierin verdiepen. Ik ben al een paar keer tot de conclusie gekomen tijdens een gesprek dat ik ergens niet goed zou passen en dan ben ik er ook helemaal niet rouwig (of verbaasd) om dat ik een afwijzing krijg (als ik niet zelf al heb aangegeven dat ik me terugtrek).
Een sollicitant die bij mij vertelt over een eerder ontslag en dat het vooral allemaal de schuld van de ander is en zelf niets te verwijten valt, die vind ik al bij voorbaat al niet de moeite waard om aan te nemen.
xxx
Sensima Making Sense
zaterdag 23 augustus 2008 om 12:46
zaterdag 23 augustus 2008 om 15:01
Ja ik heb wel eens ''gefaalt'', ben er niet om ontslagen maar was uiteindelijk misschien wel gebeurd. Ik was altijd te langzaam om de targets te halen maar ben nog nooit op een fout betrapt en denk dat ze me daarom aangehouden hebben. Ik ben uiteindelijk niet geschikt voor banen waarbij je snel (en oppervlakkig) moet werken. Anderen lukten het wel om de target te halen maar het zou mij niet lukken om op hun manier te werken. Ik houd niet van fouten maken of fouten van andere laten zitten, waar klanten de dupe van zijn.
Heb trouwens ook meegemaakt dat iemand na 2,5 dag inwerken al werd ontslagen omdat de inwerkende kracht geen heil in die persoon zag. Daar ben ik wel pissig om geweest. Na er zelf een jaartje gewerkt te hebben, snap ik dat die persoon wel veel ervaring had en al heel wat uitzendkrachten heeft zien komen en gaan.
Heb trouwens ook meegemaakt dat iemand na 2,5 dag inwerken al werd ontslagen omdat de inwerkende kracht geen heil in die persoon zag. Daar ben ik wel pissig om geweest. Na er zelf een jaartje gewerkt te hebben, snap ik dat die persoon wel veel ervaring had en al heel wat uitzendkrachten heeft zien komen en gaan.
zaterdag 23 augustus 2008 om 18:45
Ach, ik ben in mijn vorige baan eruit gewerkt omdat ze mij als persoon niet binnen die organisatie vonden passen. Mijn cijfers waren goed zeg maar. Dat hebben ze ook letterlijk gezegd, dat mijn persoonlijkheid de reden was. Ja, er is ontslagbescherming, maar ik werkte er nog niet zo lang met contract (daarvoor een paar maand als uitzendkracht; in totaal nog geen jaar)) en er was sprake van een 'verstoorde arbeidsrelatie', dus wat had ik van de rechter gekregen? Precies, een hele kleine oprotpremie. (Ik werkte er tot slot nog maar kort.) Uiteindelijk heb ik er zelf in de onderhandelingen 3 maand salaris uitgehaald. (Toch netjes vind ik zelf :-D.) Ze wisten dat ze hartstikke fout zaten, zo simpel is het. Als ik echt moeite had gedaan had ik zelfs nog wel wat meer meegekregen denk ik.
Lag het aan mijn werk/ resultaten? Zeker niet. Lag het aan mij als persoon, dát wel ja. Door de kutsfeer daar werd ik diep en diep onzeker. Ik werd er zelf ook niet leuker op zeg maar. Dus achteraf ben ik blij. Maar uiteindelijk ben ik wel puur en alleen ontslagen omdat mijn leidinggevende mij niet mocht/ niks met mijn karakter kon, níet omdat ik mijn werk slecht deed. En dat hebben ze létterlijk gezegd.
Lag het aan mijn werk/ resultaten? Zeker niet. Lag het aan mij als persoon, dát wel ja. Door de kutsfeer daar werd ik diep en diep onzeker. Ik werd er zelf ook niet leuker op zeg maar. Dus achteraf ben ik blij. Maar uiteindelijk ben ik wel puur en alleen ontslagen omdat mijn leidinggevende mij niet mocht/ niks met mijn karakter kon, níet omdat ik mijn werk slecht deed. En dat hebben ze létterlijk gezegd.
zaterdag 23 augustus 2008 om 22:29
Ja maar wat in je persoonlijkheid of karakter maakt dat je anderen tegen je in het harnas jaagt? Als je ergens weggestuurd wordt vanwege je persoonlijkheid is het ook wijs om stil te staan bij het effect dat jij blijkbaar hebt op anderen.
Heb jij daarover nagedacht Tangerine en heb je daar bij een volgende sollicitatie rekening mee gehouden? Bij deze keuze van een baan, of bij het gesprek met je aankomende leidinggevende?
Ik heb ongeveer hetzelfde meegemaakt als Tangerine. maar
ik weet nu door deze ervaring bijvoorbeeld wel, met wat voor leidinggevenden ik beter niet kan werken. En dat ligt niet alleen aan mijn persoonlijkheid. Vaak hebben de leidinggevenden waar ik mee bots juist dezelfde persoonlijkheidstrekken als ik en dat botst dus juist. Ook een keer heel erg gebotst met een introverte collega die mijn extraverte aard niet kon verdragen. Dat is dan weer een tegenstelling.
Ik weet dat ik bepaald werk dat niet bij mijn persoonlijkheid past gewoon niet meer moet doen.
Maar ik moet eerlijk toegeven..... toen ik vandaag verder nadacht over dit topic (want erg interessant) en het er met mijn partner over had, we het ineens hadden over het bijna-ontslag van mijn vader een paar jaar geleden. Die is nu inderdaad eigenlijk gewoon heel erg genaaid door degene die het op hem voorzien had. Maar het is voor de kantonrechter gekomen en die heeft uiteindelijk geheel terecht en logisch ook mijn vader in het gelijk gesteld.
Dus ja, het gebeurt soms wel, maar als iets overduidelijk echt niet klopt, dan kun je daar heus je gram wel mee halen.
Maar in ieder geval valt het meestal toch wel van 2 kanten te bezien en wordt er m.i. aan beide kanten gefaald als het zo moet eindigen.
Ik heb het gelukkig in mijn jaren als personeelsfunctionaris nog niet meegemaakt dat er iemand om oneigenlijke redenen ("leidinggevende x mag werknemer y niet" ofzo) werd ontslagen.
xxx
Sensima
Heb jij daarover nagedacht Tangerine en heb je daar bij een volgende sollicitatie rekening mee gehouden? Bij deze keuze van een baan, of bij het gesprek met je aankomende leidinggevende?
Ik heb ongeveer hetzelfde meegemaakt als Tangerine. maar
ik weet nu door deze ervaring bijvoorbeeld wel, met wat voor leidinggevenden ik beter niet kan werken. En dat ligt niet alleen aan mijn persoonlijkheid. Vaak hebben de leidinggevenden waar ik mee bots juist dezelfde persoonlijkheidstrekken als ik en dat botst dus juist. Ook een keer heel erg gebotst met een introverte collega die mijn extraverte aard niet kon verdragen. Dat is dan weer een tegenstelling.
Ik weet dat ik bepaald werk dat niet bij mijn persoonlijkheid past gewoon niet meer moet doen.
Maar ik moet eerlijk toegeven..... toen ik vandaag verder nadacht over dit topic (want erg interessant) en het er met mijn partner over had, we het ineens hadden over het bijna-ontslag van mijn vader een paar jaar geleden. Die is nu inderdaad eigenlijk gewoon heel erg genaaid door degene die het op hem voorzien had. Maar het is voor de kantonrechter gekomen en die heeft uiteindelijk geheel terecht en logisch ook mijn vader in het gelijk gesteld.
Dus ja, het gebeurt soms wel, maar als iets overduidelijk echt niet klopt, dan kun je daar heus je gram wel mee halen.
Maar in ieder geval valt het meestal toch wel van 2 kanten te bezien en wordt er m.i. aan beide kanten gefaald als het zo moet eindigen.
Ik heb het gelukkig in mijn jaren als personeelsfunctionaris nog niet meegemaakt dat er iemand om oneigenlijke redenen ("leidinggevende x mag werknemer y niet" ofzo) werd ontslagen.
xxx
Sensima
zondag 24 augustus 2008 om 00:43
Natuurlijk heb ik daarover nagedacht. Ik was gewoon te aardig voor dat bedrijf. (ook dát is letterlijk gezegd trouwens.) Omdat ik niet om kon gaan met de rotsfeer werd ik wel ontzettend onzeker, en in een cultuur waarin iedereen elkaar overschreeuwt werkt dat niet. Ik vond de sfeer heel vervelend en daar werd ik ook veel minder sociaal van naar collega's toe. Ik kwam niet genoeg voor mezelf op en blablabla.
Ik heb in een volgende sollicitatie niet gezegd dat ik eruit gewerkt ben, ik heb wél gezegd dat mijn persoonlijkheid niet bij het bedrijf past en dat de puur cijfermatige instelling daar (waarbij de mens uit het oog wordt verloren) mij gewoonweg niet ligt. Ik heb netjes uitgelegd dat sfeer en mensgerichtheid voor mij belangrijk is en dat ik niet voor een bedrijf wil werken waar dat van ondergeschikt belang is - en dat ze me dus vooral níet aan moesten nemen als het daar ook zo aantoe gaat... Ik ben aangenomen, heb súperleuke collega's en ben achteraf heel blij dat het gelopen is zoals het gelopen is.
Het is een bedrijf from hell.
Ik heb later nog wel eens ex-collega's gesproken, de sfeer is nog steeds totaal verziekt, men kan nog steeds niet normaal met elkaar omgaan. Een voorbeeld, elke vergadering die ik daar had begon met mínstens 10 minuten gebitch o[ elkaar - en soms was het zo erg dat de vergadering alleen máár bestond uit gebitch, mensen die de vergadering uitliepen, boze mailtjes die daarna rondgingen dat 'ze niet meer op vergaderingen zouden komen voordat men normaler deed' etc. etc. etc. Het is echt raar om uit te leggen en bíjna ongeloofwaardig, maar men ging er echt raar met elkaar om. Na mij is er nog iemand anders uitgewerkt die ook over zich heen liet lopen (want dát deed ik wel en dat pik ik nu niet meer...).
Het gaat nu slecht met het bedrijf in kwestie heb ik vernomen en ik snap heel goed waarom. Het is gewoon verziekt, de sfeer is verziekt, dat bedrijf gaat pas werken als je iedereen ontslaat en overnieuw begint. Zolang er mensen zijn van 'de oude garde' zal er nooit iets écht veranderen.
Mijn leidinggevende was trouwens echt een heel raar iemand. Die vond elke keer dat ik 'emoties moest tonen' en zo. Nou, daarvoor zit ik niet op mijn werk, als ik dat wil ga ik wel naar vrienden of de psycholoog. Hij las allemaal boekjes over psychologie, pseudo-psychologie en para-psychologie en testte dat allemaal vrolijk uit op ons. Hij heeft me onzeker gepráát, door elke keer in de gesprekken te beginnen over 'waar ik nu onzeker over was' etc. etc.
Wat aan mij heeft gelegen is het feit dat ik me heb laten meeslepen, dat ik een stil, onzeker meisje werd wat het liet gebeuren, geprobeerd heeft iets aan de sfeer te doen maar dat heeft opgegeven. Dát zal ik niet meer toestaan. Maar het feit dat ik ontslagen ben omdat ik 'te aardig' en 'te creatief' ben, nou, fuck iedereen, maar zo ben ik en gelukkig wordt dat in mijn huidige werk juist heel erg gewaardeerd...
Ik heb in een volgende sollicitatie niet gezegd dat ik eruit gewerkt ben, ik heb wél gezegd dat mijn persoonlijkheid niet bij het bedrijf past en dat de puur cijfermatige instelling daar (waarbij de mens uit het oog wordt verloren) mij gewoonweg niet ligt. Ik heb netjes uitgelegd dat sfeer en mensgerichtheid voor mij belangrijk is en dat ik niet voor een bedrijf wil werken waar dat van ondergeschikt belang is - en dat ze me dus vooral níet aan moesten nemen als het daar ook zo aantoe gaat... Ik ben aangenomen, heb súperleuke collega's en ben achteraf heel blij dat het gelopen is zoals het gelopen is.
Het is een bedrijf from hell.
Ik heb later nog wel eens ex-collega's gesproken, de sfeer is nog steeds totaal verziekt, men kan nog steeds niet normaal met elkaar omgaan. Een voorbeeld, elke vergadering die ik daar had begon met mínstens 10 minuten gebitch o[ elkaar - en soms was het zo erg dat de vergadering alleen máár bestond uit gebitch, mensen die de vergadering uitliepen, boze mailtjes die daarna rondgingen dat 'ze niet meer op vergaderingen zouden komen voordat men normaler deed' etc. etc. etc. Het is echt raar om uit te leggen en bíjna ongeloofwaardig, maar men ging er echt raar met elkaar om. Na mij is er nog iemand anders uitgewerkt die ook over zich heen liet lopen (want dát deed ik wel en dat pik ik nu niet meer...).
Het gaat nu slecht met het bedrijf in kwestie heb ik vernomen en ik snap heel goed waarom. Het is gewoon verziekt, de sfeer is verziekt, dat bedrijf gaat pas werken als je iedereen ontslaat en overnieuw begint. Zolang er mensen zijn van 'de oude garde' zal er nooit iets écht veranderen.
Mijn leidinggevende was trouwens echt een heel raar iemand. Die vond elke keer dat ik 'emoties moest tonen' en zo. Nou, daarvoor zit ik niet op mijn werk, als ik dat wil ga ik wel naar vrienden of de psycholoog. Hij las allemaal boekjes over psychologie, pseudo-psychologie en para-psychologie en testte dat allemaal vrolijk uit op ons. Hij heeft me onzeker gepráát, door elke keer in de gesprekken te beginnen over 'waar ik nu onzeker over was' etc. etc.
Wat aan mij heeft gelegen is het feit dat ik me heb laten meeslepen, dat ik een stil, onzeker meisje werd wat het liet gebeuren, geprobeerd heeft iets aan de sfeer te doen maar dat heeft opgegeven. Dát zal ik niet meer toestaan. Maar het feit dat ik ontslagen ben omdat ik 'te aardig' en 'te creatief' ben, nou, fuck iedereen, maar zo ben ik en gelukkig wordt dat in mijn huidige werk juist heel erg gewaardeerd...
zondag 24 augustus 2008 om 19:13
Sensima,
Ik denk dat iedereen wel karaktereigenschappen heeft waarmee hij/zij anderen tegen zich in het harnas jaagt. Maar als leidinggevende hoor je ook met verschillende persoonlijkheden/karakters om te kunnen gaan. Dus je kan net zo goed zeggen dat een leidinggevende die niet met zijn werknemers om kan gaan, niet geschikt is voor z'n functie.
Je geeft aan dat je nu weet met wat voor leidinggevende je beter niet kan werken. Maar je hebt je leidinggevende niet altijd voor het kiezen. Je zult altijd mensen tegen komen die jouw allergie zijn.
Ik neem aan dat jouw opa een vast contract had en al een paar jaar daar werkte. Heel veel bedrijven werken met tijdelijke contracten en met een tijdelijk contract is je positie toch wat zwakker. Ik heb vaak genoeg meegemaakt dat na drie verlengingen van een tijdelijk contract, mensen met een smoes eruit werden gewerkt. En dan heb ik het nog niet over mensen die zwanger zijn en waarvan hun contract niet werd verlengd. Je gram halen wordt moeilijk als je een tijdelijk contract hebt en probeer dan maar eens te bewijzen dat ze ongelijk hebben.
Ik denk dat iedereen wel karaktereigenschappen heeft waarmee hij/zij anderen tegen zich in het harnas jaagt. Maar als leidinggevende hoor je ook met verschillende persoonlijkheden/karakters om te kunnen gaan. Dus je kan net zo goed zeggen dat een leidinggevende die niet met zijn werknemers om kan gaan, niet geschikt is voor z'n functie.
Je geeft aan dat je nu weet met wat voor leidinggevende je beter niet kan werken. Maar je hebt je leidinggevende niet altijd voor het kiezen. Je zult altijd mensen tegen komen die jouw allergie zijn.
Ik neem aan dat jouw opa een vast contract had en al een paar jaar daar werkte. Heel veel bedrijven werken met tijdelijke contracten en met een tijdelijk contract is je positie toch wat zwakker. Ik heb vaak genoeg meegemaakt dat na drie verlengingen van een tijdelijk contract, mensen met een smoes eruit werden gewerkt. En dan heb ik het nog niet over mensen die zwanger zijn en waarvan hun contract niet werd verlengd. Je gram halen wordt moeilijk als je een tijdelijk contract hebt en probeer dan maar eens te bewijzen dat ze ongelijk hebben.
(ook gezien je andere topic in een andere pijler)
zondag 24 augustus 2008 om 19:46
Dat ben ik niet met je eens. Elke organisatie heeft een dominante cultuur waarbinnen bepaalde karaktereigenschappen goed passen en andere eigenschappen niet effectief zijn. Even gechargeerd: als ik denk aan een reclamebureau dan verwacht ik daar extraverte en ondernemende medewerkers en bij een notariskantoor verwacht ik conservatievere en meer introverte mensen. Een introverte persoon kan vanwege zijn karakter en gedrag minder effectief zijn op een reclamebureau dan op een notariskantoor, ook al vervult hij dezelfde functie. Als leidinggevende moet ik beoordelen of mijn medewerkers effectief zijn in hun werk. Dat oordeel is gebaseerd op zakelijke argumenten en nooit op redenen die in de persoonlijke sfeer liggen. En dan kan het zijn dat iemand vanwege zijn karakter of gedrag niet past in een organisatie. Daarmee vel ik niet zozeer een oordeel over iemands persoonlijkheid als wel over zijn gedrag binnen de context van ons bedrijf. En dat gedrag kan passend zijn of niet.
zondag 24 augustus 2008 om 20:31
Ik sluit me weer helemaal aan bij Wuilies 
En hoewel je je leidinggevende inderdaad niet altijd voor het uitkiezen hebt, kun je er tijdens het sollicitatieproces wel bij stil staan. Niet alleen bij het type bedrijf dat bij je past (reclamebureau of accountantskantoor) maar ook bij wat voor type je leidinggevende is. In principe zal die ook bij het gesprek aanwezig zijn en het waarderen als jij ook van hem/haar het een en ander wilt weten.
Mensen zijn nu eenmaal verschillend en gaan ook verschillend om met conflicten of verschillen. Ik vind het juist leerzaam maar er zijn zat mensen die de moed al opgeven als ze iemand idd niet zo graag mogen. Waar mensen met elkaar samenwerken zullen er altijd verschillen zijn en soms zul je moeten accepteren dat de verschillen te groot zijn om vruchtbaar te kunnen samenwerken. Dan moet je eieren voor je geld kiezen.
Maar goed, ik proef bij jou, Powerwoman, inderdaad nog flink wat sour grapes, zoals Violina ook al opmerkt.
En Tangerine, het lijkt mij dat jij er goed van hebt geleerd. Achteraf zul je soms zien dat een negatieve ervaring je meer brengt dan een rimpelloze oceaan. En ik vind het mooi om te zien dat jij de schuld dus niet legt bij het bedrijf. Het is een bedrijf en een cultuur waar jij je gewoon niet prettig voelde dus een duidelijke mismatch.
Ik ben tot diezelfde conclusie gekomen. Jammer genoeg moest ik er wel een paar keer voor op mijn bek. I have been there, done it and I've got a closet of bloody t-shirts to prove it!!
Maar ik heb van mijn tegenslagen geleerd en ben er sterker van geworden in plaats van mijzelf in een slachtofferrol te (laten) manouveren.
Overigens ben ik dus tot de conclusie gekomen dat ik het heft dus helemaal in eigen handen wil houden!!
En ik ben nu bezig om zelfstandig ondernemer te worden.... loopbaancoach, met als specialisatie sollicitatiebegeleiding na ingrijpende levenservaringen (burnout, chronische ziekte, onvrijwillig ontslag of carriereswitch).
Misschien wel wat voor jou, Powerwoman ***vette knipoog***
zoen
(f) Sensima
En hoewel je je leidinggevende inderdaad niet altijd voor het uitkiezen hebt, kun je er tijdens het sollicitatieproces wel bij stil staan. Niet alleen bij het type bedrijf dat bij je past (reclamebureau of accountantskantoor) maar ook bij wat voor type je leidinggevende is. In principe zal die ook bij het gesprek aanwezig zijn en het waarderen als jij ook van hem/haar het een en ander wilt weten.
Mensen zijn nu eenmaal verschillend en gaan ook verschillend om met conflicten of verschillen. Ik vind het juist leerzaam maar er zijn zat mensen die de moed al opgeven als ze iemand idd niet zo graag mogen. Waar mensen met elkaar samenwerken zullen er altijd verschillen zijn en soms zul je moeten accepteren dat de verschillen te groot zijn om vruchtbaar te kunnen samenwerken. Dan moet je eieren voor je geld kiezen.
Maar goed, ik proef bij jou, Powerwoman, inderdaad nog flink wat sour grapes, zoals Violina ook al opmerkt.
En Tangerine, het lijkt mij dat jij er goed van hebt geleerd. Achteraf zul je soms zien dat een negatieve ervaring je meer brengt dan een rimpelloze oceaan. En ik vind het mooi om te zien dat jij de schuld dus niet legt bij het bedrijf. Het is een bedrijf en een cultuur waar jij je gewoon niet prettig voelde dus een duidelijke mismatch.
Ik ben tot diezelfde conclusie gekomen. Jammer genoeg moest ik er wel een paar keer voor op mijn bek. I have been there, done it and I've got a closet of bloody t-shirts to prove it!!
Maar ik heb van mijn tegenslagen geleerd en ben er sterker van geworden in plaats van mijzelf in een slachtofferrol te (laten) manouveren.
Overigens ben ik dus tot de conclusie gekomen dat ik het heft dus helemaal in eigen handen wil houden!!
En ik ben nu bezig om zelfstandig ondernemer te worden.... loopbaancoach, met als specialisatie sollicitatiebegeleiding na ingrijpende levenservaringen (burnout, chronische ziekte, onvrijwillig ontslag of carriereswitch).
Misschien wel wat voor jou, Powerwoman ***vette knipoog***
zoen
(f) Sensima
zondag 24 augustus 2008 om 21:04
you're welcome!!
Ik denk ook heus nog wel eens terug met sour grapes aan een werkgever : \\:-)// maar over het algemeen ben ik dankbaar dat ik mezelf op deze rotmanier toch weer heb ontwikkeld! En dat heb ik alleen te danken aan de manier waarop ik er zelf mee omgegaan ben.
Van zitten mokken is niemand ooit wijzer geworden...
(f)
Ik denk ook heus nog wel eens terug met sour grapes aan een werkgever : \\:-)// maar over het algemeen ben ik dankbaar dat ik mezelf op deze rotmanier toch weer heb ontwikkeld! En dat heb ik alleen te danken aan de manier waarop ik er zelf mee omgegaan ben.
Van zitten mokken is niemand ooit wijzer geworden...
(f)
