Werk & Studie alle pijlers

Fulltime werkende moeders

22-01-2024 14:49 611 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Even wat feitjes op een rij:
- 29% van de Nederlandse vrouwen werkt fulltime. Bij mannen ligt dit percentage op 83%.
- Sinds 2014 is het aantal fulltime werkende vrouwen langzaam maar zeker aan het stijgen
- In slechts 11% van de gezinnen werken beide ouders fulltime
- De meeste ouders zouden de zorg voor hun kinderen het liefst gelijk willen verdelen. Slechts een op de tien(!) vindt dat dat ook is gelukt.

Kortom: fulltime werkende moeders zijn in de minderheid. Toevallig ben ik 1 van hen, maar gezien bovenstaande cijfers heb ik maar weinig ervaringsdeskundigen in mijn omgeving waarmee ik lief & leed maar zeker ook tips & tricks kan uitwisselen.

Daarom een topic voor fulltime werkende moeders! Waar loop jij tegenaan? En welke keuzes, aankopen of mindsets hebben jouw leven in positieve zin veranderd?

NB 1: Dit topic is niet bedoeld om parttime- of niet-werkende moeders te bashen. Iedereen maakt hierin haar eigen keuze.
NB 2: Iedereen is natuurlijk welkom om mee te schrijven :heart:
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik schrijf ook graag mee.
40 uur per week, oudste is 13. Vader van hem woont in India, dus dat is hooguit 1x per jaar elkaar zien.

Ik vind het nu makkelijker dan toen hij jonger was, hij kan veel meer zelfstandig. En ook: eerst stond ik voor de klas, nu leidinggevend, dus net wat flexibeler in een keertje een uurtje later beginnen of thuiswerken.

Bewust bij 1 gehouden vanwege alleenstaand ouderschap, wel 2x draagmoeder geweest.

Inmiddels wel een soort van lat relatie met iemand die zzp'er is en heel erg wisselend werkt. Weken van 80 uur, weken van niks.
Alle reacties Link kopieren Quote
Zwaluw1984 schreef:
31-01-2024 05:31
Tsja ik geef hem in deze gelijk: wat moet hij 4 maanden thuis gaan doen? Kan hij beter na jou het verlof opnemen. Maar goed ik ken echt weinig mannen die al het verlof opnemen. En het blijft vechten tegen de bierkaai zowel in de omgeving als mij ]n innerlijke stem.
Doen wat ik ook doe. Met de baby samen zijn en baby verzorgen. En het huis draaiend houden samen met mij.

Ik snap je wel hoor, dat er praktische kanten zitten aan na elkaar verlof opnemen. Iedereen doet t op zn eigen manier.

Maar ik wilde dat hij TEGELIJK met mij thuis was.
- Zodat we die eerste 3 maanden samen konden starten met onze baby en het proces van leren verzorgen en hechten samen deden
- zodat 1 van ons overdag kon slapen/rusten als de baby ‘s nachts had gespookt.
- zodat 1 thuis kon blijven als de ander even iets met vrienden/sport wilde doen overdag
- zodat we samen het huishouden konden doen
- zodat we nog ff op vakantie konden

Dat is voor mij verlof opnemen. Na elkaar verlof opnemen voelde voor mij als damage control om alle ballen in de lucht te houden.

Het is overigens ook zo gegaan. We zijn daarna tegelijk weer aan het werk gegaan. Hij meteen volle bak, ik met nog wat ouderschapsverlof. Kind naar de opvang

Nu kind 2 komt doen we dezelfde strategie. Deze keer hoefde ik man niet over te halen
Alle reacties Link kopieren Quote
nausicaa schreef:
31-01-2024 13:58
Ik was dus gewoon alleen, en vraag me ook altijd af wat mensen in vredesnaam 4 maanden samen thuis gaan doen dan. Ik vond in mijn eentje naar de baby staren al saai, laat staan met zijn tweeen. Als er (medische) complicaties spelen, is dat wat anders natuurlijk, en de eerste weken met fysiek herstel van bevalling ook. Maar daarna zou ik het echt onzinnig vinden om met zijn tweeen thuis te gaan zitten. Dat vader verlof opneemt als moeder weer aan het werk gaat (en idd de eerste paar weken) vind ik een stuk logischer.

Maar ja, ik snap ook totaal niet waarom sommige mensen met zijn tweeen hun kind naar school of de creche gaan brengen. Niet alleen de eerste schooldag en verjaardag of zo, dat snap ik nog wel, maar elke dag. Echt, waarom??
Als ik alleenstaande moeder was geweest was mijn carrière einde verhaal. Er zullen verschillen zijn in draagvlak tussen mensen maar ik zou er eentje zijn die het niet zou trekken.

Ik heb ook een totaal niet flexibel beroep als medisch specialist in een ziekenhuis. Ik kan niet vanuit huis werken, werk lang en onregelmatig en ik kan nooit ons kind ophalen van de opvang. Alsie midden op de dag ziek wordt zit ik gegarandeerd in een spreekuur en moet iemand anders het regelen.

Hoewel ik wel een keer een hoop chaos heb veroorzaakt en patiënten boos heb gemaakt door last minute m’n hele spreekuur te annuleren om m’n kind te halen. Maar het geeft een boel gedoe en kost mij veel energie.

Ik heb m’n man echt nodig.

En ik ben door mn werk veel van huis en samen langere tijd thuis is echt een zeldzame kans om echt het gezinsgevoel te krijgen.
Het was ook niet dat we de hele dag samen op de bank zaten. Het was gewoon de vrijheid en relaxedheid van allebei geen werkverplichtingen hebben. Zoveel druk van de ketel
Alle reacties Link kopieren Quote
-April- schreef:
01-02-2024 22:15
Als ik alleenstaande moeder was geweest was mijn carrière einde verhaal. Er zullen verschillen zijn in draagvlak tussen mensen maar ik zou er eentje zijn die het niet zou trekken.
Ik ook echt niet hoor. Je staat daarin niet alleen. Ik kan mijn leven leven en fulltime werken, OMDAT ik een flexibele baan heb. Als ik een baan zou hebben zoals jij 'm schetst en ik zou geen man thuis hebben zitten die de ballen (mee) hoog houdt, liever meer uren thuis is/wel flexibel is, zou ik het ook niet gered hebben. Mijn omgeving is/was niet het type omgeving dat ik voor wissewasjes en zieke kinderen ophalen kon bellen. Ik moest dat stuk zelf regelen en oplossen met mijn man en dat ging prima vanwege onze flexibele banen.

Het hangt (zeker bij kinderen) dus imo idd erg af van je netwerk, de flexibiliteit van je werk, je reistijd, een meewerkende partner, etc.
Alle reacties Link kopieren Quote
Man en ik hebben altijd full-time gewerkt. In verschillende landen gewoond en gewerkt. Toen kinderen klein waren, hadden we poetshulp die het ook leuk vond om te koken. In land waar we nu wonen helaas geen poetshulp. Maar kinderen zijn nu 15+ en moeten helpen met de huishoudelijke taken. Man werkt nu minder en doet de was en boodschappen, terwijl ik 50+ uren (thuis) werk. Ik ben (en altijd geweest) een betere moeder als werkende. Een jaar huis moeder geprobeerd, en man en kinderen mogen blij zijn dat ze dat overleefd hebben🤣
Alle reacties Link kopieren Quote
-April- schreef:
01-02-2024 22:15
Als ik alleenstaande moeder was geweest was mijn carrière einde verhaal. Er zullen verschillen zijn in draagvlak tussen mensen maar ik zou er eentje zijn die het niet zou trekken.
Ik denk dat je dan een andere oplossing had gevonden. Je netwerk in de buurt verbreden (buren, andere ouders) tot aan een inwonende au-pair.

Wat ik in mijn werk zie is dat de alleenstaande moeders (geen alleenstaande vaders bij mij op school) veel sneller opvang kunnen regelen dan moeders met een partner. De alleenstaande moeders lijken sneller een kaartenbak met opties aan te leggen dan de mensen met een partner. Daar stopt het vaak bij de partner. Als die niet kan.

Nog wel iets waar ik aan moest denken bij de stukjes over verschil man/vrouw: ik heb meerdere keren gehoord dat iemand tegen me zei: "ik moet zorgverlof opnemen want mijn man werkt vandaag."
En dat ze serieus niet inzagen hoe idioot dat was. Dat zij namelijk ook gewoon aan het werk zijn.
Is nu wel minder aan het worden trouwens.
Alle reacties Link kopieren Quote
-April- schreef:
01-02-2024 22:04
Doen wat ik ook doe. Met de baby samen zijn en baby verzorgen. En het huis draaiend houden samen met mij.

Ik snap je wel hoor, dat er praktische kanten zitten aan na elkaar verlof opnemen. Iedereen doet t op zn eigen manier.

Maar ik wilde dat hij TEGELIJK met mij thuis was.
- Zodat we die eerste 3 maanden samen konden starten met onze baby en het proces van leren verzorgen en hechten samen deden
- zodat 1 van ons overdag kon slapen/rusten als de baby ‘s nachts had gespookt.
- zodat 1 thuis kon blijven als de ander even iets met vrienden/sport wilde doen overdag

- zodat we samen het huishouden konden doen
- zodat we nog ff op vakantie konden

Dat is voor mij verlof opnemen. Na elkaar verlof opnemen voelde voor mij als damage control om alle ballen in de lucht te houden.

Het is overigens ook zo gegaan. We zijn daarna tegelijk weer aan het werk gegaan. Hij meteen volle bak, ik met nog wat ouderschapsverlof. Kind naar de opvang

Nu kind 2 komt doen we dezelfde strategie. Deze keer hoefde ik man niet over te halen
Snap het hoor, maar goed ik ben bij de 1e 6 weken thuis geweest en daarna 28 uur gaan werken in corona tijd omdat ik echt gillend gek werd van het niks doen. Bij baby 2 volgende ik vanaf 4 weken een dag per week opleiding en man was 2 dag thuis en deed dan deden we met zijn allen wat. Ligt ook heel erg aan wat voor baby je hebt denkzz
Alle reacties Link kopieren Quote
-April- schreef:
01-02-2024 22:04
Doen wat ik ook doe. Met de baby samen zijn en baby verzorgen. En het huis draaiend houden samen met mij.

Ik snap je wel hoor, dat er praktische kanten zitten aan na elkaar verlof opnemen. Iedereen doet t op zn eigen manier.

Maar ik wilde dat hij TEGELIJK met mij thuis was.
- Zodat we die eerste 3 maanden samen konden starten met onze baby en het proces van leren verzorgen en hechten samen deden
- zodat 1 van ons overdag kon slapen/rusten als de baby ‘s nachts had gespookt.
- zodat 1 thuis kon blijven als de ander even iets met vrienden/sport wilde doen overdag

- zodat we samen het huishouden konden doen
- zodat we nog ff op vakantie konden

Dat is voor mij verlof opnemen. Na elkaar verlof opnemen voelde voor mij als damage control om alle ballen in de lucht te houden.

Het is overigens ook zo gegaan. We zijn daarna tegelijk weer aan het werk gegaan. Hij meteen volle bak, ik met nog wat ouderschapsverlof. Kind naar de opvang

Nu kind 2 komt doen we dezelfde strategie. Deze keer hoefde ik man niet over te halen
Snap het hoor, maar goed ik ben bij de 1e 6 weken thuis geweest en daarna 28 uur gaan werken in corona tijd omdat ik echt gillend gek werd van het niks doen. Bij baby 2 volgende ik vanaf 4 weken een dag per week opleiding en man was 2 dag thuis en deed dan deden we met zijn allen wat. Ligt ook heel erg aan wat voor baby je hebt denkzz
Alle reacties Link kopieren Quote
Zwaluw1984 schreef:
02-02-2024 07:35
Snap het hoor, maar goed ik ben bij de 1e 6 weken thuis geweest en daarna 28 uur gaan werken in corona tijd omdat ik echt gillend gek werd van het niks doen. Bij baby 2 volgende ik vanaf 4 weken een dag per week opleiding en man was 2 dag thuis en deed dan deden we met zijn allen wat. Ligt ook heel erg aan wat voor baby je hebt denkzz
Ja ik snap het. En ook dat het thuis zijn verschillend is voor iedereen. Ik vind het altijd lekker, anderen lopen tegen de muren op. Doorgaans is het op het werk wel enerverender ja
Alle reacties Link kopieren Quote
Wij werken beiden fulltime - 40 uur - en hebben twee kinderen van 12 en 14 jaar. Vanaf dat de kinderen jong waren zijn we beiden tussen de 32 - 40 uur blijven werken en het viel me op hoeveel ongevraagde en ongefundeerde opmerkingen ik hierover heb gekregen in de loop van de jaren. Alsof ik alleen - en dus niet partner - de kinderen tekort deed. Partner was een 'super vader ' omdat hij een dag in de week 'papa dag' had. Verschrikkelijke term vind ik, je ben altijd de vader incl de bijbehorende verantwoordelijkheden.

In de loop van de jaren zijn we samen allerlei dingen handiger gaan doen:
- boodschappen laten bezorgen,
- huis laten schoonmaken,
- dag extra op de opvang (om stress te voorkomen)
- Verdelen van huishoudelijke, maar ook organisatorische taken etc.

Op deze manier is het voor alle gezinsleden een fijne situatie. Het is wel makkelijker geworden sinds de kinderen van ouder zijn, is onze ervaring.

Wat mij ook nog heel erg opvalt en dit raakt de kern van het probleem in mijn beleving, ik werk al jaren in (hoge) leidinggevende/ bestuursrollen en daar ben in iedere keer een van de weinige vrouwen. De - over het algemeen witte, 55+, heren hebben allemaal - als ze kinderen hebben - een vrouw die thuis alles regelt en bij een vacature benoemen ze oha weer iemand die op henzelf lijkt. In hun woorden 'veilige keuze'. Deze heren zien helemaal niet wat er allemaal voor nodig is om thuis alles goed te regelen en houden daarmee vaak de huidige situatie in stand. Deze situatie komt nog voort uit de tijd dat vrouwen veel minder werkten en verantwoordelijk waren voor 'thuis'- kinderen en huishouden. Wanneer de top en midden kader leidinggevenden binnen een organisatie meer divers zouden zijn - 30% vrouwen (dat geldt overigens ook voor andere minderheidsgroepen), dat is het minimum om echt veranderingen te kunnen realiseren - dan zou ook de combinatie werk en 'thuis'- huishouden/ kinderen etc. anders worden bekeken en anders worden ingericht (wetenschappelijk aangetoond).

Op dit moment is er nog erg de insteek 'fix de vrouwen', vrouwen moeten maar beter hun tijd indelen, minder werken, hun partner aansporen om meer te doen en niet zelf alles oppakken, beter onderhandelen/ meer zelf vertrouwen hebben/ niet te direct - bitchy zijn op het werk / niet te emotioneel etcetcetc. Eigenlijk kan je het nooit goed doen als vrouw. Naar mijn mening moeten we veel meer naar 'fix the system not the women'. Dit is voor iedereen beter, ook voor mannen die vaak meer tijd thuis en met de kinderen zouden willen besteden. We moeten het samen doen en het huidige systeem past niet meer in deze tijd.
Alle reacties Link kopieren Quote
Dit herken ik ook heel erg in mijn werk. Vastgeroest in oude patronen en (vaak oude) mannen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Spot on, yellowtree! Er zijn nog zo veel mensen die in de ontkenning zitten - vrouwen ‘kiezen’ er toch zelf voor om minder te werken en zijn toch van nature beter in zorgen. Daar word ik echt zo moe van.

Dat van die mannen die mensen willen die op ze lijken (of idd die veilige keuze, maw iemand die niet met zwangerschapsverlof gaat of naar huis moet als er een kind ziek is) klinkt me ook erg bekend in de oren van m’n vorige werk. Werkelijk niemand is daarbij gebaat. Ik werk inmiddels bij een internationaal bedrijf dat juist heel erg familie georiënteerd is. Ze bieden flexibiliteit, lang verlof voor zwangere vrouwen én partners, tegemoetkoming in de kosten van kinderopvang en nog een paar van die dingen. Dit maakt dat mijn werkgever populair is onder zowel mannen als vrouwen, want kennelijk hebben een hoop mensen hier behoefte aan. Deze werkgever verwacht aan de andere kant wel dat iedereen fulltime werkt. Maar je hoort er niemand over, want ze creëeren een omgeving waarin dat kan. Waarom is dit nou zo moeilijk voor andere werkgevers?
Alle reacties Link kopieren Quote
Sanne_A schreef:
02-02-2024 05:58
Nog wel iets waar ik aan moest denken bij de stukjes over verschil man/vrouw: ik heb meerdere keren gehoord dat iemand tegen me zei: "ik moet zorgverlof opnemen want mijn man werkt vandaag."
En dat ze serieus niet inzagen hoe idioot dat was. Dat zij namelijk ook gewoon aan het werk zijn.
Is nu wel minder aan het worden trouwens.

Ik heb het nog wel erger meegemaakt: een collega die op het laatste moment vrij wilde hebben omdat haar schoondochter moest werken. Toen ik zei dat zij ook moest werken en dat haar eigen zoon ook vrij kon nemen, zei ze dat haar zoon echt geen vrij kon krijgen. Ze voelde zich ook verplicht om op te passen terwijl ze bij ons klaagde dat het allemaal toch wel zwaar was.

Wat me ook opvalt dat het netwerk bijna altijd bestaat uit vrouwen. Moeder, schoonmoeder, buurvrouw, vriendin, etc. Bijna nooit dat er een opa of buurman oppast. Ook wordt er altijd gezocht naar oppasmeisjes, niet naar oppasjongens.
Alle reacties Link kopieren Quote
nerdopviva schreef:
03-02-2024 15:58
Ik heb het nog wel erger meegemaakt: een collega die op het laatste moment vrij wilde hebben omdat haar schoondochter moest werken. Toen ik zei dat zij ook moest werken en dat haar eigen zoon ook vrij kon nemen, zei ze dat haar zoon echt geen vrij kon krijgen. Ze voelde zich ook verplicht om op te passen terwijl ze bij ons klaagde dat het allemaal toch wel zwaar was.

Wat me ook opvalt dat het netwerk bijna altijd bestaat uit vrouwen. Moeder, schoonmoeder, buurvrouw, vriendin, etc. Bijna nooit dat er een opa of buurman oppast. Ook wordt er altijd gezocht naar oppasmeisjes, niet naar oppasjongens.
Mannen bij kinderen zijn eng. Ook hier weer in veel topics: ‘er werkt op de opvang van mijn kind een man, dat vindt ik op zich niet zo erg, maar…..’. Dat heerst toch ook nog bij veel vrouwen, dus dan ga je niet op zoek naar een willekeurige jongen.
Bij ons past opa trouwens wel op (oma ook, en ook samen), en oom ook.

De term papadag vind ik dan weer niet erg. Ik zeg zelf ook dat ik mamadag heb, als ik thuis ben ivm iets voor kind. Het is voor mij meer een ‘ik ben thuis, maar ik heb er wel een kind bij, dus ben niet 100% beschikbaar’ aanduiding.
Alle reacties Link kopieren Quote
Waar ik dan wel weer een hekel aan heb als term, is ‘ik heb het huishouden gemanaged’ als verklaring voor een gat op je cv. Je hebt je eigen huishouden draaiend gehouden, dat is niet bijzonder. En nee, je was niet eigenlijk ‘kok, personal assistant, planner, schoonmaker en chauffeur’, je was gewoon de ouder van je kind. Dat zijn mensen met een baan ook, die houden hun huishouden ook in de lucht.
Als jij thuis wilt blijven, jouw keus. Niks voor mij, en om allerlei redenen ook niet zo handig, maar jouw keus. Maar ga dan niet met doen alsof het eigenlijk een loodzware baan is.
-April- schreef:
01-02-2024 22:04
Doen wat ik ook doe. Met de baby samen zijn en baby verzorgen. En het huis draaiend houden samen met mij.

Ik snap je wel hoor, dat er praktische kanten zitten aan na elkaar verlof opnemen. Iedereen doet t op zn eigen manier.

Maar ik wilde dat hij TEGELIJK met mij thuis was.
- Zodat we die eerste 3 maanden samen konden starten met onze baby en het proces van leren verzorgen en hechten samen deden
- zodat 1 van ons overdag kon slapen/rusten als de baby ‘s nachts had gespookt.
- zodat 1 thuis kon blijven als de ander even iets met vrienden/sport wilde doen overdag
- zodat we samen het huishouden konden doen
- zodat we nog ff op vakantie konden

Dat is voor mij verlof opnemen. Na elkaar verlof opnemen voelde voor mij als damage control om alle ballen in de lucht te houden.

Het is overigens ook zo gegaan. We zijn daarna tegelijk weer aan het werk gegaan. Hij meteen volle bak, ik met nog wat ouderschapsverlof. Kind naar de opvang

Nu kind 2 komt doen we dezelfde strategie. Deze keer hoefde ik man niet over te halen
Mooi April, dat jullie het zo doen. In de tijd dat onze kinderen geboren werden was de verlofregeling voor mannen nog niet zoals nu. Maar anders hadden wij dat ook graag zo gedaan.
@yellowtree treffend omschreven ja!

@luiwammes wat een goed voorbeeld zo’n family-minded bedrijf!
Alle reacties Link kopieren Quote
Sanne_A schreef:
02-02-2024 05:58
Ik denk dat je dan een andere oplossing had gevonden. Je netwerk in de buurt verbreden (buren, andere ouders) tot aan een inwonende au-pair.
Ik vraag het me af en weet ook niet wat je vertrekpunt is waardoor je deze opmerking van inwonende au pair maakt. Ik zie het al voor me dat ik een gordijn ophang in mijn slaapkamer, zodat de au pair een beetje privacy heeft 😂

En voor wat betreft oppas bij andere ouders, werkt dat zolang je daar ook af en toe iets voor terug kunt doen. Als jij altijd de enige ouder bent die oppas vraagt aan anderen, omdat je werkt en de flexibiliteit niet terug kunt bieden, is dat netwerk snel afgelopen. Dat werkt alleen langdurig bij familie of als je betaalt.
Alle reacties Link kopieren Quote
NomenNescio schreef:
03-02-2024 20:16
Ik vraag het me af en weet ook niet wat je vertrekpunt is waardoor je deze opmerking van inwonende au pair maakt. Ik zie het al voor me dat ik een gordijn ophang in mijn slaapkamer, zodat de au pair een beetje privacy heeft 😂

En voor wat betreft oppas bij andere ouders, werkt dat zolang je daar ook af en toe iets voor terug kunt doen. Als jij altijd de enige ouder bent die oppas vraagt aan anderen, omdat je werkt en de flexibiliteit niet terug kunt bieden, is dat netwerk snel afgelopen. Dat werkt alleen langdurig bij familie of als je betaalt.
Mijn vertrekpunt is mijn eigen omgeving, wat mensen die ik ken hebben gedaan. En ja, daar hoort een au-pair ook bij. Klinkt heel duur, maar zeker met meerdere kinderen was het volgens mij zelfs nog goedkoper dan bso. Niet zelf gedaan dus.

Wel zelf gedaan is een groter netwerk aanleggen. Ik had altijd 2 of 3 oppasmeisjes achter de hand of een professionele oppas voor echt noodgevallen. Zoon heeft wel eens op een schooldag bij een vriendje gelogeerd omdat ik een 2daagse had voor werk. Ik "compenseerde" dat door die vriendjes weer wat vaker in het weekend of in vakanties bij mij te laten logeren. Ouders blij want die hadden een nachtje rust, ik blij want oudste had een vriendje om mee te spelen. Het was zeker geen eenrichtingsverkeer.
Alle reacties Link kopieren Quote
NomenNescio schreef:
03-02-2024 20:16
Ik vraag het me af en weet ook niet wat je vertrekpunt is waardoor je deze opmerking van inwonende au pair maakt. Ik zie het al voor me dat ik een gordijn ophang in mijn slaapkamer, zodat de au pair een beetje privacy heeft 😂

En voor wat betreft oppas bij andere ouders, werkt dat zolang je daar ook af en toe iets voor terug kunt doen. Als jij altijd de enige ouder bent die oppas vraagt aan anderen, omdat je werkt en de flexibiliteit niet terug kunt bieden, is dat netwerk snel afgelopen. Dat werkt alleen langdurig bij familie of als je betaalt.

Het scheelt idd veel als je mensen, of dat nu familie is of niet, in je vrij directe omgeving hebt die kunnen en ook willen bijspringen. Ik mocht en mag (nog steeds) vreselijk in mijn handjes knijpen met mijn schoonfamilie, m.n. mijn schoonzus en haar gezin die mij en zoon (na overlijden man tijdens zwangerschap) zo ontzettend hebben opgevangen, ook toen ik weer ging werken. Bij hen thuis mee-eten 4 dagen in de week, zoon ook opvingen toen ik weer wilde gaan sporten, als hij ziek was etc. terwijl ze zelf ook 3 kinderen in de puberleeftijd hadden. Zoon was ongeveer het 4e kind in hun gezin: hij heeft daar leren lopen, fietsen, klusjes met zwager of schoonzus of hun kinderen. Echt, goud dat gezin. Ik ken mijn schoonfamilie ondertussen langer dan dat ik een relatie met hun broer/zwager had :mrgreen: .

Zoon is ondertussen al lang meerderjarig maar nog steeds goed contact met schoonfamilie, al zien we elkaar wat minder vaak dan voorheen.
wij slapen nooit.
Alle reacties Link kopieren Quote
Dat is echt heel bijzonder @iceteapeach :heart:

Ik vind de afgelopen weken wel een beetje zwaar, januari duurde ook wel echt eindeloos voor m’n gevoel. Mijn kinderen zijn nog dreumes & peuterleeftijd dus het voelt soms wel echt alsof ik áltijd aan sta. Ofwel aan het werk, ofwel druk met de kinderen. En als zij dan slapen, dan is het de was; de tuin; klusjes die blijven liggen (gootsteen ontstoppen, gordijnen inkorten, etc…). Ben moe en het leven voelt soms als 1 lange to-do-lijst. Blij als het straks lente wordt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Het is bijzonder te noemen dat meer dan 3 dagen opvang een taboe is maar moeders zich vaker beroepen op zorg verlof.

Nu weet ik wel dat je een ziek kind niet bij een opvang kan brengen maar doorgaans is een netwerk wel erg dun. Als opa en oma al standaard oppassen bij meerdere kleinkinderen dan is er juist geen flexibiliteit bij ziekte oid.

Iemand anders schreef het al, ook ik kan niet werken zonder mijn man. Ik werk nachten, weekenden, ben meerdere dagen van huis. Nu is het wel zo dat mijn werkgever je niet laat vertrekken als je kind zorglijk ziek is zoals baby’s/ dreumessen soms kunnen zijn. Dan ben je onvoldoende scherp en uitgerust dus niet fit to fly.
Maar ik heb m’n man ook wel eens achter gelaten met drie man waterpokken, dat is niet leuk.
Alle reacties Link kopieren Quote
@Vlag, ik vond een peuter en een kleuter echt zwaar. Toen ze allebei op school zaten had ik echt een tijdje nodig om weer een beetje tot mezelf te komen. En alhoewel ik het nun nog steeds niet altijd makkelijk vind, merk ik wel veel verschil en dat het over het algemeen makkelijker kan. Je hoeft net wat minder de hele tijd aan te staan, ze kunnen net wat meer zelf, en ik vind het ook net wat leuker en gezelliger allemaal nu ze wat ouder zijn.
Alle reacties Link kopieren Quote
VivaRosa24 schreef:
03-02-2024 18:54
Mooi April, dat jullie het zo doen. In de tijd dat onze kinderen geboren werden was de verlofregeling voor mannen nog niet zoals nu. Maar anders hadden wij dat ook graag zo gedaan.
Dit klinkt inderdaad wel erg fijn. Maar dat zat er qua werk van man (eigen zaak) ook niet in hier.
Ik wil hier iets aan jullie vragen: ik moet voor werk gemiddeld eens per maand naar het buitenland. Dat kan variëren van 1 nacht tot 6 nachten. Meestal is het er eentje.

Mijn dochter lijkt er steeds meer moeite mee te hebben. Ik ging altijd al naar het buitenland, maar door COVID hebben we natuurlijk drie jaar veel vanuit huis digitaal gedaan.

Afgelopen week was ik 4 nachten weg. Dochter kan dan echt in de verwijtstand staan. Ik kan soms zo jaloers worden als ik interviews met topvrouwen lees die zeggen dat hun kinderen het echt heel leuk vonden op de opvang / met de oppas. Onze oudste kan zich er beter bij neerleggen, maar onze jongste vindt dat ik haar echt iets aan doe (“Jij wil altijd ergens anders zijn!”). Overigens had ik de dag voor vertrek helemaal vrij gehouden voor haar, maar toen wilde ze liever met een vriendinnetje spelen (wat ik prima vind, ze moet zich vooral niet aan mijn agenda aanpassen).

Het is iedere maand weer drama. Ik breng het hoofdinkomen binnen, mijn man werkt parttime en studeert. Ik wil geen andere baan want ik vind mijn werk echt heel leuk en heb ook hele productieve en toffe dagen gehad. Maar ik merk wel dat ik het echt een hele lastige fase vind…

In maart ben ik een keer drie nachten weg, in april een keer twee nachten. En ik zie nu alweer op tegen vertrek. Herkennen jullie dit?
anoniem_667969d00e896 wijzigde dit bericht op 19-02-2024 00:15
0.15% gewijzigd

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven