Werk & Studie
alle pijlers
Het huishouden zat zijn
dinsdag 24 november 2020 om 09:16
Mijn vriend werkt veel. Standaard 41 uur per week en 1x per maand 45 uur per week en 1 week per 6 weken nooddiensten waarmee er rustig 6 uur in de week bij komt (ook in de nacht). En hij studeert 2 avonden in de week, nu 3,5 jaar.
Ikzelf heb mijn 2 kinderen en werk 30 uur in een luizenbaantje waarbij ik me aardig verveel.
Niet gek om dan te zeggen dat alle huishouding voor mij is. En dat is ook wat er gebeurt. Alles in huis is voor mij.
Ik ruim op, ik was, ik zuig, doe de boodschappen, kook bijna altijd, leeg de prullenbakken, ruim de koelkast uit enz. En ik heb de zorg voor mijn kinderen wat op zich logisch is aangezien het alleen mijn kinderen zijn. En ik klus veel in ons nieuwe huis. Bekleed de trap, schilder binnen en buiten, enz. Mijn vriend doet ook klusjes in huis en zorgt voor het onderhoud van onze vervoermiddelen.
Maar de afgelopen dagen ben ik het gewoon even zat. (Komt misschien ook een beetje door de corona tijd en de herfst).
Ik huil makkelijk sinds zaterdag en wil geen lichamelijk contact meer met mijn vriend. Hij is enorm knuffelig, ik minder, maar meestal vind ik het wel heel fijn. Maar nu ben ik dat geplak ook zat. In de nacht geeft hij me 40cm om te liggen terwijl hij in zijn slaap steeds met me knuffelt. Ik word er zo vaak wakker van. Ik geef mijn grenzen wel aan maar dan vindt hij me een zeur en gaat zielig doen. Het gaat dan een paar dagen goed en dan vervallen we weer in dezelfde patronen.
Ik ben mijn moeder geworden, een huisvrouw die alles voor haar gezin doet omdat dat makkelijker is dan een gezin opvoeden. En het geeft me vervulling van het leven.
Ik moet dus niet zeuren. Dit is het leven wat ikzelf gekozen heb.
Maar ja, hoe kom ik dan van dat ontevreden gevoel af????
Ikzelf heb mijn 2 kinderen en werk 30 uur in een luizenbaantje waarbij ik me aardig verveel.
Niet gek om dan te zeggen dat alle huishouding voor mij is. En dat is ook wat er gebeurt. Alles in huis is voor mij.
Ik ruim op, ik was, ik zuig, doe de boodschappen, kook bijna altijd, leeg de prullenbakken, ruim de koelkast uit enz. En ik heb de zorg voor mijn kinderen wat op zich logisch is aangezien het alleen mijn kinderen zijn. En ik klus veel in ons nieuwe huis. Bekleed de trap, schilder binnen en buiten, enz. Mijn vriend doet ook klusjes in huis en zorgt voor het onderhoud van onze vervoermiddelen.
Maar de afgelopen dagen ben ik het gewoon even zat. (Komt misschien ook een beetje door de corona tijd en de herfst).
Ik huil makkelijk sinds zaterdag en wil geen lichamelijk contact meer met mijn vriend. Hij is enorm knuffelig, ik minder, maar meestal vind ik het wel heel fijn. Maar nu ben ik dat geplak ook zat. In de nacht geeft hij me 40cm om te liggen terwijl hij in zijn slaap steeds met me knuffelt. Ik word er zo vaak wakker van. Ik geef mijn grenzen wel aan maar dan vindt hij me een zeur en gaat zielig doen. Het gaat dan een paar dagen goed en dan vervallen we weer in dezelfde patronen.
Ik ben mijn moeder geworden, een huisvrouw die alles voor haar gezin doet omdat dat makkelijker is dan een gezin opvoeden. En het geeft me vervulling van het leven.
Ik moet dus niet zeuren. Dit is het leven wat ikzelf gekozen heb.
Maar ja, hoe kom ik dan van dat ontevreden gevoel af????
zaterdag 28 november 2020 om 11:20
Jij hebt er écht een karikatuurbeeld van, hè? En jij denkt écht dat het in alle gezinnen zo was, destijds? Arme onderdrukte vrouwtjes die hun mond niet open mochten doen en 10 gulden per week kregen voor boodschappen en verder in de hoek moesten staan, zoiets? Ik weet niet waar je dat soort ideeën vandaan hebt, maar het is verre van de realiteit.-jolijn- schreef: ↑28-11-2020 11:15Nee, ontzettend veel mannen gaven hun vrouw een heel klein beetje huishoudgeld waar ze het mee moest zien te rooien, trakteerden zichzelf op leuke gadgets en uit eten gaan en lieten vrouw en kinderen continu weten dat zíj voor het geld zorgden en dus alle credits verdienden. En het grootste stuk vlees. En stilte aan tafel en tijdens Studio Sport. En scheiden konden vrouwen niet, al was het maar omdat ze niet in staat waren om voor zichzelf te zorgen. Nooit geleerd en net tientallen jaren gekleineerd, dus zelfvertrouwen nul.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zaterdag 28 november 2020 om 11:22
Misschien niet in alle gezinnen, maar wel in alle gezinnen waarvan ik de mensen ken die nu rond de 70 zijn.pejeka schreef: ↑28-11-2020 11:20Jij hebt er écht een karikatuurbeeld van, hè? En jij denkt écht dat het in alle gezinnen zo was, destijds? Arme onderdrukte vrouwtjes die hun mond niet open mochten doen en 10 gulden per week kregen voor boodschappen en verder in de hoek moesten staan, zoiets? Ik weet niet waar je dat soort ideeën vandaan hebt, maar het is verre van de realiteit.
En al zou het maar in de helft van de gezinnen zo zijn. Of in een kwart. Dan nog moet je ervoor zorgen dat vrouwen niet meer in die positie komen.
zaterdag 28 november 2020 om 11:30
Laat me je een geheimpje verklappen. Ook genoeg mannen zaten destijds (en nu nog) onder de plak bij hun bazige vrouwen. Werden dagelijks gekleineerd, uitgescholden zelfs, en sommigen zagen zelfs geen cent van hun salaris in de eigen zak, die kregen een gulden zakgeld per week en de rest maakte mevrouw op. Scheiden konden ook die mannen moeilijk, dat was destijds sowieso een no-no maatschappelijk (en kerkelijk) gezien. Ook genoeg mannen die jaren lang lijdzaam de vernederingen en slechte buien en chagrijn van hun vrouwen doorstonden destijds.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zaterdag 28 november 2020 om 11:34
Nou, dan zijn we het dus eens dat het géén goed idee is.pejeka schreef: ↑28-11-2020 11:30Laat me je een geheimpje verklappen. Ook genoeg mannen zaten destijds (en nu nog) onder de plak bij hun bazige vrouwen. Werden dagelijks gekleineerd, uitgescholden zelfs, en sommigen zagen zelfs geen cent van hun salaris in de eigen zak, die kregen een gulden zakgeld per week en de rest maakte mevrouw op. Scheiden konden ook die mannen moeilijk, dat was destijds sowieso een no-no maatschappelijk (en kerkelijk) gezien. Ook genoeg mannen die jaren lang lijdzaam de vernederingen en slechte buien en chagrijn van hun vrouwen doorstonden destijds.
En zoals we al leerden op school: macht corrumpeert en absolute macht corrumpeert absoluut.
De een afhankelijk laten worden van de ander betekent ook dat het verplicht zou moeten zijn dat de financiën gedeeld worden en dat er langer sprake is van alimentatieplicht. Ik geloof best dat mannen het fijn vinden om na hun werk lekker verzorgd te worden en niets meer te hoeven, maar ik geloof dat diezelfde mannen dan weer een schurfthekel hebben aan partneralimentatie betalen (en sommigen hebben zelfs een hekel aan kinderalimentatie betalen).
zaterdag 28 november 2020 om 11:41
Ik herken dit beeld niet hoor.
Je hebt het over de leeftijd van mijn (schoon) ouders en van ouders van vrienden. Daarvan gingen de meeste moeders weer werken als de kinderen naar school gingen. De vrouwen deden wel het grootste deel van het huishouden maar de man werd echt al niet meer bediend. Ik herken dan ook niet dat de man bepaalde wat er gebeurde. Ik denk dat je verder terug moet in de tijd voor het beeld dat jij schetst.
zaterdag 28 november 2020 om 11:41
Het topic zal zich wel ontwikkeld hebben en ik ben vast mosterd, maar gedurende het lezen over luizenleventje en hard werken wil ik toch even wat zeggen.
Wij hadden thuis een tijdje dat mijn partner thuis kwam van werk en ook ging zitten van: zo, ik ben klaar. En dan zei hij ook dat hij zooo hard werkte, hij verdiende wel een lekker biertje. Dat vond ik ook eigenlijk, tot ik een keer op mijn werk zat en dacht: "zo, dít is relaxed, je zou maar alleen dít hoeven doen, eigenlijk is dít het luizenleventje." Thuis altijd bezig met een baby en kleine kinderen, elke avond nog in de weer met taakjes waar overdag geen tijd voor was, s nachts voeden en beperkt slapen en dan begon de dag weer om 6 uur als mijn partner ging werken, want dan was het hele huis wakker. Na mijn werkdag en reistijd koken, want dat deed ik, kinderen (dat wel samen) naar bed doen en dan de was opruimen, in het weekend administratie van ons beider werk en nog andere taken (blijkbaar de 3e shift!). Ik dacht wanneer kan ik eigenlijk lekker neerploffen of gewoon rustig even douchen zonder dat iemand wat van me wil?
Mijn partner is de beroerdste niet en wil alles eerlijk verdelen en ook zonder meer meer doen dan ik. Ook meteen opgelost toen. Niks is een probleem, alleen we zagen het allebei even niet. Het is een soort maatschappelijk idee ofzo dat je dan zo hard hebt gewerkt als je van je werk thuis komt en dat dat zo pittig is.
Ik vind het juist relaxed in vergelijking met thuis met meerdere kleine kinderen. Zeker als je maar 41 uur werkt en verder helemaal niks hoeft te doen! Als hij het zo zwaar heeft en dat is niet een tijdelijke situatie, dan is zijn baan misschien niet helemaal wat voor hem en lijkt me dat beter een onderwerp van gesprek dan dat jij meer moet doen.
Jouw kinderen zijn wel groter, maar het valt me toch op dat zijn studie in tijd meetelt in zijn 'takenpakket', maar de zorg voor de kinderen niet. Ja, het zijn jouw kinderen. Maar 1) het is ook zijn studie en niet die van jou, en 2) hij heeft zelf voor jou gekozen én de kinderen, en het hoort gewoon bij de dingen die je doet dagelijks.
Zo nu even verder lezen, hoe het je verder vergaat en kijken of dit uiteindelijk een nutteloze bijdrage is geworden omdat je al veel verder bent.
Wij hadden thuis een tijdje dat mijn partner thuis kwam van werk en ook ging zitten van: zo, ik ben klaar. En dan zei hij ook dat hij zooo hard werkte, hij verdiende wel een lekker biertje. Dat vond ik ook eigenlijk, tot ik een keer op mijn werk zat en dacht: "zo, dít is relaxed, je zou maar alleen dít hoeven doen, eigenlijk is dít het luizenleventje." Thuis altijd bezig met een baby en kleine kinderen, elke avond nog in de weer met taakjes waar overdag geen tijd voor was, s nachts voeden en beperkt slapen en dan begon de dag weer om 6 uur als mijn partner ging werken, want dan was het hele huis wakker. Na mijn werkdag en reistijd koken, want dat deed ik, kinderen (dat wel samen) naar bed doen en dan de was opruimen, in het weekend administratie van ons beider werk en nog andere taken (blijkbaar de 3e shift!). Ik dacht wanneer kan ik eigenlijk lekker neerploffen of gewoon rustig even douchen zonder dat iemand wat van me wil?
Mijn partner is de beroerdste niet en wil alles eerlijk verdelen en ook zonder meer meer doen dan ik. Ook meteen opgelost toen. Niks is een probleem, alleen we zagen het allebei even niet. Het is een soort maatschappelijk idee ofzo dat je dan zo hard hebt gewerkt als je van je werk thuis komt en dat dat zo pittig is.
Ik vind het juist relaxed in vergelijking met thuis met meerdere kleine kinderen. Zeker als je maar 41 uur werkt en verder helemaal niks hoeft te doen! Als hij het zo zwaar heeft en dat is niet een tijdelijke situatie, dan is zijn baan misschien niet helemaal wat voor hem en lijkt me dat beter een onderwerp van gesprek dan dat jij meer moet doen.
Jouw kinderen zijn wel groter, maar het valt me toch op dat zijn studie in tijd meetelt in zijn 'takenpakket', maar de zorg voor de kinderen niet. Ja, het zijn jouw kinderen. Maar 1) het is ook zijn studie en niet die van jou, en 2) hij heeft zelf voor jou gekozen én de kinderen, en het hoort gewoon bij de dingen die je doet dagelijks.
Zo nu even verder lezen, hoe het je verder vergaat en kijken of dit uiteindelijk een nutteloze bijdrage is geworden omdat je al veel verder bent.
menta wijzigde dit bericht op 28-11-2020 12:15
7.37% gewijzigd
zaterdag 28 november 2020 om 11:42
Mijn opa, moeders kant, was een ontzettend lieve, zorgzame man en vader. Absoluut niet dominant of onderdrukkend.pejeka schreef: ↑28-11-2020 11:08Nee, jij bent lekker bezig, als je alle mannen assholes noemt en dat vaders generaties lang als akelige onderdrukkende personen gezien werden.
Eerst en vooral: akelige mensen heb je altijd gehad. Zowel vrouwen als mannen. Ook genoeg moeders die in het verleden hun kinderen tot op het bot tergden en mishandelden.
Maar het merendeel der mannen en vaders van destijds waren gewoon brave mensen die goed waren voor vrouw en kinderen, trouw elke dag op het fietsje sprongen om uit werken te gaan en niks verkeerd deden.
Om die dan nu achteraf uit te beelden als controlerende machtsbeluste assholes die slecht waren voor vrouw en kinderen, vind ik absoluut niet correct. En dan denk ik dat jij zomaar minder idee hebt wat emancipatie inhoudt dan ik. Want als jij het ziet als strijd tegen mannen, ben je volgens mij verkeerd bezig.
Maar vaders kant was mijn opa zeker geen slechte man of vader, maar wel echt de baas in huis. Hij nam de beslissingen in huis, mijn oma had wat dat betreft weinig te zeggen.
Ik denk eerlijk gezegd dat mijn opa van mijn moederskant eerder uitzondering was dan andersom.
zaterdag 28 november 2020 om 11:46
Nee joh, de mensen die nu 70 zijn hadden ouders die nu rond de 100 zouden zijn. Dus van vlak na de eerste wereldoorlog. Die vrouwen zijn niet gaan werken in de jaren 60. Dat kwam pas tegen de jaren 80 op gang, dat mensen gingen werken als hun kinderen groot waren.watdachtjehiervan schreef: ↑28-11-2020 11:41Ik herken dit beeld niet hoor.
Je hebt het over de leeftijd van mijn (schoon) ouders en van ouders van vrienden. Daarvan gingen de meeste moeders weer werken als de kinderen naar school gingen. De vrouwen deden wel het grootste deel van het huishouden maar de man werd echt al niet meer bediend. Ik herken dan ook niet dat de man bepaalde wat er gebeurde. Ik denk dat je verder terug moet in de tijd voor het beeld dat jij schetst.
zaterdag 28 november 2020 om 11:46
Als je niet gaat scheiden, hoef je geen alimentatie te betalen. Want in feit is het stikbelachelijk dat we tegenwoordig zó makkelijk met relaties omgaan, dat het zelfs al normaal is dat mensen gaan scheiden vóórdat het kind überhaupt geboren is. Besteed je energie liever aan investeren in je relatie, maar in plaats daarvan is er een ik-cultuur ontstaan waardoor "wij" is verworden tot twee "ik-jes" die allebei hun haan koning willen laten kraaien. Geven en nemen is een kunst die verloren lijkt, want het is alleen maar Ik-ik-ik. En waar "ik" voorop staat en "wij samen" hooguit iets is waar je welwillend mee om wilt gaan als het je zélf goed uitkomt (dus eigenlijk ook weer "ik"), gaat een relatie niet werken. En dat zie je helaas steeds vaker.-jolijn- schreef: ↑28-11-2020 11:34Nou, dan zijn we het dus eens dat het géén goed idee is.
En zoals we al leerden op school: macht corrumpeert en absolute macht corrumpeert absoluut.
De een afhankelijk laten worden van de ander betekent ook dat het verplicht zou moeten zijn dat de financiën gedeeld worden en dat er langer sprake is van alimentatieplicht. Ik geloof best dat mannen het fijn vinden om na hun werk lekker verzorgd te worden en niets meer te hoeven, maar ik geloof dat diezelfde mannen dan weer een schurfthekel hebben aan partneralimentatie betalen (en sommigen hebben zelfs een hekel aan kinderalimentatie betalen).
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zaterdag 28 november 2020 om 11:48
Ik zei niet dat het uit de jaren 50 stamde. Ik zei dat deze met name hier bekend om staan.pejeka schreef: ↑27-11-2020 21:00Het gegeven huisvrouw is iets ouder dan de jaren '50, en is ontstaan rond 1920, toen sociale wetgeving al dusdanig was dat veel vrouwen niet meer hoefden te werken en hun aandacht konden wijden aan kinderen en gezin.
Maar het is ook niet voor niks ontstaan. Duidelijk was, dat het voor een evenwichtig en prettig gezinsleven, bevorderlijk was als één van de partners (en destijds was dat inderdaad de vrouw) de handen vrij had om het huis bij te houden, er te zijn voor de kinderen, het reilen en zeilen thuis bestierde, zodat de andere partner (en dat was destijds de man) zorgeloos de energie kon besteden aan het realiseren van een zo goed mogelijk gezinsinkomen, waarmee weer andere dingen veiliggesteld werden.
En tuurlijk kunnen we dat tegenwoordig best aanpassen, tuurlijk kan een vrouw ook carrière maken en doet de man een stapje terug, bijvoorbeeld, ik zou niet weten waarom het niét zou kunnen.
Maar laten we eerlijk zijn: door het normaal te vinden dat man én vrouw beiden werken (en soms ook móeten werken, omdat het inkomen anders niet toereikt), zijn we toch eigenlijk terug naar de 19e eeuw? Dus als het begrip "huisvrouw" uit de jarig 50 zou stammen en daarom ouderwets zou zijn, dan is állebei werken in feite toch nog véél ouderwetser?
Misschien heb je gelijk en moeten we er nu vanuit gaan dat mannen het huishouden doen en voor de kinderen zorgen, en de vrouw een beetje meehelpt naast haar baan. Die combinatie hebben we nog niet gehad, dus is het ook niet ouderwets.
Dus mannen zorgen ook voor verjaardagscadeautjes van het gezin voor anderen, houden de administratie bij, bellen met scholen en andere ouders wanneer hun kind daar speelt. We vragen voortaan aan mannen hoe ze gezin en werk combineren en vaders leren hun kinderen hoe te koken, stoffen en strijken.
En in het geval van TO, wacht man nu op haar om de voordeur open te doen.
zonmuis wijzigde dit bericht op 28-11-2020 11:51
10.09% gewijzigd
zaterdag 28 november 2020 om 11:50
Klopt ja. We leren onze dochters namelijk tegenwoordig dat ze niet alles hoeven te slikken.pejeka schreef: ↑28-11-2020 11:46Als je niet gaat scheiden, hoef je geen alimentatie te betalen. Want in feit is het stikbelachelijk dat we tegenwoordig zó makkelijk met relaties omgaan, dat het zelfs al normaal is dat mensen gaan scheiden vóórdat het kind überhaupt geboren is. Besteed je energie liever aan investeren in je relatie, maar in plaats daarvan is er een ik-cultuur ontstaan waardoor "wij" is verworden tot twee "ik-jes" die allebei hun haan koning willen laten kraaien. Geven en nemen is een kunst die verloren lijkt, want het is alleen maar Ik-ik-ik. En waar "ik" voorop staat en "wij samen" hooguit iets is waar je welwillend mee om wilt gaan als het je zélf goed uitkomt (dus eigenlijk ook weer "ik"), gaat een relatie niet werken. En dat zie je helaas steeds vaker.
Natuurlijk komt het voor dat relaties levenslang goed werken omdat beide partijen erg van de 'we' en niet van de 'ik' zijn.
Maar nog vaker kwam het voor dat één van beide partijen alles slikte van de ander. Vanwege weinig keuze en elk huisje heeft zijn kruisje. En natuurlijk: voor ruzie heb je twee personen nodig, dus als je de ander maar overal gelijk in geeft, dan heb je altijd vrede op aarde.
Ik denk dat het misging toen vrouwen ook toegang kregen tot onderwijs, tot op de universiteit toe. Het doet toch wat met je, dat hele leren dat je zelf ook kunt nadenken en dat je er ook toe doet.
zaterdag 28 november 2020 om 11:58
Maar ik denk eigenlijk, pejeka, dat je gewoon onvoldoende beseft dat dat ideale evenwichtige nest waar jij uit komt niet het standaard gezin in de wereld is.
Mijn grootmoeders moesten nog schoonmaakhuisjes erbij hebben om rond te kunnen komen en moesten daarnaast nog voldoen aan alle grillen van hun echtgenoot. Zij sloegen hun kinderen uit frustratie en als vader dan 's avonds thuis kwam, werd dat nog eens dunnetjes overgedaan. En dan konden mijn ouders nog van geluk spreken: zij behoorden niet tot de vele, vele gezinnen waarbij de kinderen hun vader uit de kroeg moesten ophalen, waar hij zijn salaris aan het wegdrinken was, om het gezin achter te laten zónder huishoudgeld die week en, uiteraard, met een kwade dronk weer thuis te komen.
Zo idyllisch als jouw jeugd was, zo was het gemiddeld genomen niet.
Mijn grootmoeders moesten nog schoonmaakhuisjes erbij hebben om rond te kunnen komen en moesten daarnaast nog voldoen aan alle grillen van hun echtgenoot. Zij sloegen hun kinderen uit frustratie en als vader dan 's avonds thuis kwam, werd dat nog eens dunnetjes overgedaan. En dan konden mijn ouders nog van geluk spreken: zij behoorden niet tot de vele, vele gezinnen waarbij de kinderen hun vader uit de kroeg moesten ophalen, waar hij zijn salaris aan het wegdrinken was, om het gezin achter te laten zónder huishoudgeld die week en, uiteraard, met een kwade dronk weer thuis te komen.
Zo idyllisch als jouw jeugd was, zo was het gemiddeld genomen niet.
anoniem_228669 wijzigde dit bericht op 28-11-2020 12:12
0.12% gewijzigd
zaterdag 28 november 2020 om 12:01
Waarom, je verdeelt het eenverdienerssalaris toch ook niet naar rato?pejeka schreef: ↑28-11-2020 11:13Huishouden verdeel je gewoon naar rato. Degene die 20 uur werkt, of 24 uur, of 30 uur, heeft daar meer tijd voor dan degene die bijv. 40 uur werkt. Dus degene die het minste buitenshuis werkt, doet méér aan het huishouden. Lijkt me logisch. Da's toch niet zo moeilijk te verzinnen?
zaterdag 28 november 2020 om 12:21
Heerlijk, heb er nu al zin in. En moeder worden zie ik niet zitten, maar op deze manier zou ik wat meer 'vader' kunnen worden, dat lijkt me dan wel weer wat.Zonmuis schreef: ↑28-11-2020 11:48Ik zei niet dat het uit de jaren 50 stamde. Ik zei dat deze met name hier bekend om staan.
Misschien heb je gelijk en moeten we er nu vanuit gaan dat mannen het huishouden doen en voor de kinderen zorgen, en de vrouw een beetje meehelpt naast haar baan. Die combinatie hebben we nog niet gehad, dus is het ook niet ouderwets.
Dus mannen zorgen ook voor verjaardagscadeautjes van het gezin voor anderen, houden de administratie bij, bellen met scholen en andere ouders wanneer hun kind daar speelt. We vragen voortaan aan mannen hoe ze gezin en werk combineren en vaders leren hun kinderen hoe te koken, stoffen en strijken.
En in het geval van TO, wacht man nu op haar om de voordeur open te doen.
zaterdag 28 november 2020 om 12:28
Je hoeft toch niet steeds alles op de weegschaal te leggen? Ik vind het ook niet meer dan normaal dat degene met de minste uren meer in het huishouden en met de kinderen doet-jolijn- schreef: ↑28-11-2020 11:17Er zijn in jouw ogen maar 2 dingen die tijd kosten? Werken en huishouden?
En voor de kinderen zorgen, valt dat ook onder 'huishouden' of is dat gewoon iets van een hobby? En als je gaat winkelen om kleding te kopen voor die kinderen, mag je dan reistijd en winkeltijd aftrekken van de huishoudtijd? En de supermarktboodschappen? En het onderhouden van een netwerk van mensen om je heen, omdat een sociale omgeving belangrijk is voor het gezin?
zaterdag 28 november 2020 om 12:29
Andersom? Heb je het topic niet gelezen? Het makkelijker maken gaat één kant op. Als de ander je leven niet makkelijker maakt, maar jij het zijne wel, omdat minder werken je verplicht tot huissloof maakt, dan Is er maar één oplossing: hem dumpen. Mensen die je leven alleen maar zwaarder maken zonder dat ze iets aan hun handjes mankeren redden hun eigen reet maar.
zaterdag 28 november 2020 om 12:29
Helemaal met je eens. Maar wat ik eigenlijk al vanaf het begin van dit topic me afvraag: wat als je je taken gewoon spuug zat bent? Vriendlief gaat niet minder werken. Geld voor een schoonmaakster is er niet. Ik wil mijn baan nog niet veranderen. Die gaat in april/ mei veranderen en dan wordt het leuker. Maar het huishouden gaat door.pejeka schreef: ↑28-11-2020 11:13Huishouden verdeel je gewoon naar rato. Degene die 20 uur werkt, of 24 uur, of 30 uur, heeft daar meer tijd voor dan degene die bijv. 40 uur werkt. Dus degene die het minste buitenshuis werkt, doet méér aan het huishouden. Lijkt me logisch. Da's toch niet zo moeilijk te verzinnen?
zaterdag 28 november 2020 om 12:30
Sorry, maar je doet het echt zelf hoor.Pantera88 schreef: ↑28-11-2020 12:29Helemaal met je eens. Maar wat ik eigenlijk al vanaf het begin van dit topic me afvraag: wat als je je taken gewoon spuug zat bent? Vriendlief gaat niet minder werken. Geld voor een schoonmaakster is er niet. Ik wil mijn baan nog niet veranderen. Die gaat in april/ mei veranderen en dan wordt het leuker. Maar het huishouden gaat door.
Life is short. Eat dessert first.
zaterdag 28 november 2020 om 12:32
Ja das dan jammer maar helaas noodzakelijk kwaad.Pantera88 schreef: ↑28-11-2020 12:29Helemaal met je eens. Maar wat ik eigenlijk al vanaf het begin van dit topic me afvraag: wat als je je taken gewoon spuug zat bent? Vriendlief gaat niet minder werken. Geld voor een schoonmaakster is er niet. Ik wil mijn baan nog niet veranderen. Die gaat in april/ mei veranderen en dan wordt het leuker. Maar het huishouden gaat door.
zaterdag 28 november 2020 om 12:34
Dit, iets anders kan ik er niet van maken.
Those who can make you believe absurdities can make you commit atrocities.
zaterdag 28 november 2020 om 12:34
Zonder haar en haar kinderen is zijn huishouden waarschijnlijk zo gedaan.Lafae schreef: ↑28-11-2020 12:29Andersom? Heb je het topic niet gelezen? Het makkelijker maken gaat één kant op. Als de ander je leven niet makkelijker maakt, maar jij het zijne wel, omdat minder werken je verplicht tot huissloof maakt, dan Is er maar één oplossing: hem dumpen. Mensen die je leven alleen maar zwaarder maken zonder dat ze iets aan hun handjes mankeren redden hun eigen reet maar.
Ik snap ook niet wat er nou zo vreselijk zwaar is aan het huishouden doen?
zaterdag 28 november 2020 om 12:40
Hier ook zo een. Als ik een weekje weg ben, komt mn schoonmoeder eten brengen, was ophalen, voor de kinderen zorgen. Zo leren ze het nooitVlaginvaas schreef: ↑24-11-2020 17:34Heel zwart/wit zijn de meeste mannen gemakzuchtig. Zeker van een paar generaties terug. De mijne is ook niet helemaal lekker afgeleverd door mn schoonmoeder. Ze lijden aan wat ik noem “ aangeboren hulpeloosheid”. Het is te genezen maar net als bij hondentraining: consequent blijven, korte en duidelijke commando’s. Ik heb weinig hoop voor het kansloze exemplaar van jou. En stop eens met dat schuldig voelen. Als jij in 30 uur genoeg verdiend om goed van te kunnen leven heb je je zaakjes gewoon goed op orde.
.
zaterdag 28 november 2020 om 12:41
Vriendlief doet wel heel veel gratis arbeid voor anderen. Als hij daar een kleine vergoeding voor zou vragen zou er misschien al een schoonmaakster mogelijk zijn.Pantera88 schreef: ↑28-11-2020 12:29Helemaal met je eens. Maar wat ik eigenlijk al vanaf het begin van dit topic me afvraag: wat als je je taken gewoon spuug zat bent? Vriendlief gaat niet minder werken. Geld voor een schoonmaakster is er niet. Ik wil mijn baan nog niet veranderen. Die gaat in april/ mei veranderen en dan wordt het leuker. Maar het huishouden gaat door.
zaterdag 28 november 2020 om 12:44
