Werk & Studie
alle pijlers
Het huishouden zat zijn
dinsdag 24 november 2020 om 09:16
Mijn vriend werkt veel. Standaard 41 uur per week en 1x per maand 45 uur per week en 1 week per 6 weken nooddiensten waarmee er rustig 6 uur in de week bij komt (ook in de nacht). En hij studeert 2 avonden in de week, nu 3,5 jaar.
Ikzelf heb mijn 2 kinderen en werk 30 uur in een luizenbaantje waarbij ik me aardig verveel.
Niet gek om dan te zeggen dat alle huishouding voor mij is. En dat is ook wat er gebeurt. Alles in huis is voor mij.
Ik ruim op, ik was, ik zuig, doe de boodschappen, kook bijna altijd, leeg de prullenbakken, ruim de koelkast uit enz. En ik heb de zorg voor mijn kinderen wat op zich logisch is aangezien het alleen mijn kinderen zijn. En ik klus veel in ons nieuwe huis. Bekleed de trap, schilder binnen en buiten, enz. Mijn vriend doet ook klusjes in huis en zorgt voor het onderhoud van onze vervoermiddelen.
Maar de afgelopen dagen ben ik het gewoon even zat. (Komt misschien ook een beetje door de corona tijd en de herfst).
Ik huil makkelijk sinds zaterdag en wil geen lichamelijk contact meer met mijn vriend. Hij is enorm knuffelig, ik minder, maar meestal vind ik het wel heel fijn. Maar nu ben ik dat geplak ook zat. In de nacht geeft hij me 40cm om te liggen terwijl hij in zijn slaap steeds met me knuffelt. Ik word er zo vaak wakker van. Ik geef mijn grenzen wel aan maar dan vindt hij me een zeur en gaat zielig doen. Het gaat dan een paar dagen goed en dan vervallen we weer in dezelfde patronen.
Ik ben mijn moeder geworden, een huisvrouw die alles voor haar gezin doet omdat dat makkelijker is dan een gezin opvoeden. En het geeft me vervulling van het leven.
Ik moet dus niet zeuren. Dit is het leven wat ikzelf gekozen heb.
Maar ja, hoe kom ik dan van dat ontevreden gevoel af????
Ikzelf heb mijn 2 kinderen en werk 30 uur in een luizenbaantje waarbij ik me aardig verveel.
Niet gek om dan te zeggen dat alle huishouding voor mij is. En dat is ook wat er gebeurt. Alles in huis is voor mij.
Ik ruim op, ik was, ik zuig, doe de boodschappen, kook bijna altijd, leeg de prullenbakken, ruim de koelkast uit enz. En ik heb de zorg voor mijn kinderen wat op zich logisch is aangezien het alleen mijn kinderen zijn. En ik klus veel in ons nieuwe huis. Bekleed de trap, schilder binnen en buiten, enz. Mijn vriend doet ook klusjes in huis en zorgt voor het onderhoud van onze vervoermiddelen.
Maar de afgelopen dagen ben ik het gewoon even zat. (Komt misschien ook een beetje door de corona tijd en de herfst).
Ik huil makkelijk sinds zaterdag en wil geen lichamelijk contact meer met mijn vriend. Hij is enorm knuffelig, ik minder, maar meestal vind ik het wel heel fijn. Maar nu ben ik dat geplak ook zat. In de nacht geeft hij me 40cm om te liggen terwijl hij in zijn slaap steeds met me knuffelt. Ik word er zo vaak wakker van. Ik geef mijn grenzen wel aan maar dan vindt hij me een zeur en gaat zielig doen. Het gaat dan een paar dagen goed en dan vervallen we weer in dezelfde patronen.
Ik ben mijn moeder geworden, een huisvrouw die alles voor haar gezin doet omdat dat makkelijker is dan een gezin opvoeden. En het geeft me vervulling van het leven.
Ik moet dus niet zeuren. Dit is het leven wat ikzelf gekozen heb.
Maar ja, hoe kom ik dan van dat ontevreden gevoel af????
zondag 29 november 2020 om 18:24
Eens, zo hoort het ook te gaan. Maar ik moet wel zeggen: mijn partner heeft zoontjes (co-ouderschap). En echt, zijn huishouden en die van mij zijn twee absolute uitersten. Wanneer ik straks ook een kindje erbij heb, zal ik hier vast meer werk te verzetten hebben. Maar ik ben eerlijk gezegd extra blij dat wij blijven latten, als ik zie hoe vreselijk veel werk ik eraan zou hebben als ik met hem en zijn zoontjes zou samenwonen. En nee, het zijn echt geen uitzonderlijke sloddervossen. Zóveel meer was. Zóveel meer schoonmaakwerk. Opruimen kunnen ze inderdaad zelf wel, maar daar houdt het natuurlijk niet bij op.Paupertrol schreef: ↑29-11-2020 18:01En zo logisch vind ik dat helemaal niet. Toen ik nog een vriend had, maakte hij echt niet alleen een boterham voor zichzelf hoor als kind er was. En als hij toch mijn kant op kwam vond hij het 0 probleem om haar even uit school op te vissen omdat ie er langs kwam. En als dochter aan hem vroeg of hij keer wilde voorlezen was dit ook geen probleem. Kind is een levend wezen, niet een ding wat je maar even aan de kant schuift en niks mee te maken wil hebben. Als je er zo instaat dien je in mijn ogen niet te daten met iemand met kinderen.
anoniem_653d64b2a443c wijzigde dit bericht op 29-11-2020 18:37
5.99% gewijzigd
zondag 29 november 2020 om 18:30
Heb je die huisprijzen van de laatste tijd een beetje gevolgd?MarieSimone schreef: ↑29-11-2020 16:43Hoe kan je blut zijn als je allebei fulltime werkt? Al zouden jullie beiden het minimum verdienen dan nog heb je het gewoon niet slecht. Of je moet enorme schulden hebben of een veel te duur huis. Of iets aan je uitgaven doen.
Als ik straks een ander huis koop, dan leg ik daar elke laatste cent van mijn spaargeld in. En daarna begin ik weer opnieuw met sparen.
zondag 29 november 2020 om 20:06
Maar waarom moet je een ander huis kopen dan? Ik heb mijn huis in 1998 gekocht, voor destijds omgerekend 95.000 euro. Als ik het nu zou willen verkopen, krijg ik er zeker 240.000 euro voor. In dit huis wonen we op dit moment voor 300 euro per maand. Waarom zou ik willen verhuizen dan? Want ik heb een geweldig leuk huis in een fijne buurt op een zeer centrale locatie, alles wat ik nodig heb, is binnen loopafstand: winkels, gezondheidscentrum, bushalte bijna voor de deur, het centrum is 10 minuten lopen, enz. Maar stel dát ik het zou willen verkopen, dan strijk ik anderhalve ton op die ik in mijn zak kan steken (of investeren in een ander huis). Dus ook dat zou niet zo'n probleem zijn.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zondag 29 november 2020 om 20:14
Ik kan me allerlei reden indenken waarom anderen willen verhuizen. Meestal is dat omdat men groter en mooier en "beter" wil, niet omdat de huidige woning niet toereikend zou zijn. En ook daar is niks mis mee. Maar aan groter en mooier hangt nou eenmaal een prijskaartje. Als je je Fiat Panda wilt inruilen voor een Mercedes CLK, zal dat ook niet prijsneutraal gaan.Paupertrol schreef: ↑29-11-2020 20:09Wat is dus je punt Pejeka? Omdat jij goed zit kan je niet bedenken waarom anderen wellicht wel willen verhuizen ? Apart
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zondag 29 november 2020 om 20:21
Ik snap dat ook niet. Ik doe 32 uur betaald werk in de week en mijn vriend 40 geloof ik, of 38 ofzo. Ik vind het een totaal absurd idee dat ik dan dus 8 uur meer in het huishouden zou moeten doen. En dan laat ik voor het gemak buiten beschouwing dat ik 3x zoveel verdien als mijn vriend.Luci_Mster2 schreef: ↑29-11-2020 18:22Nee, is helemaal niet logisch. Echt waarom blijven mensen dit zo logisch vinden?
Wij hebben een schoonmaakster en de rest is 50/50. Mijn vriend kan zelfstandig nadenken en beoordelen dat de was gedaan moeten worden, de bedden moeten worden afgehaald, ergens een doekje overheen moet. Ik kan me helemaal niets voorstellen bij een huishouden waarin een man ‘meehelpt’.
zondag 29 november 2020 om 21:30
Moeilijk. Dan moet hij zelf de deur open doen.redbulletje schreef: ↑29-11-2020 18:04Waarschijnlijk is het ook veel rommeliger in huis omdat er kinderen zijn. Die man had zich nooit moeten laten verleiden tot samen wonen.
zondag 29 november 2020 om 21:31
Verschil: ze is zich langzaam bewust geworden hoe belachelijk de situatie is
Niet verschil: ze wil wanhopig graag een vent en blijft daarom een sloofje.
zondag 29 november 2020 om 22:14
In mijn woonplaats koop je daar een appartement voor, ik kan me voorstellen dat dat niet is waar je voor altijd wilt blijven met een gezin. Er zijn nog wel duurdere plekken ook, niet iedereen wil/kan hun woonplaats verlaten voor een goedkopere gemeente.pejeka schreef: ↑29-11-2020 20:06Maar waarom moet je een ander huis kopen dan? Ik heb mijn huis in 1998 gekocht, voor destijds omgerekend 95.000 euro. Als ik het nu zou willen verkopen, krijg ik er zeker 240.000 euro voor. In dit huis wonen we op dit moment voor 300 euro per maand. Waarom zou ik willen verhuizen dan? Want ik heb een geweldig leuk huis in een fijne buurt op een zeer centrale locatie, alles wat ik nodig heb, is binnen loopafstand: winkels, gezondheidscentrum, bushalte bijna voor de deur, het centrum is 10 minuten lopen, enz. Maar stel dát ik het zou willen verkopen, dan strijk ik anderhalve ton op die ik in mijn zak kan steken (of investeren in een ander huis). Dus ook dat zou niet zo'n probleem zijn.
maandag 30 november 2020 om 08:25
Ja, of... omdat ze een nieuwe relatie hebben en zij vanuit een scheidingssituatie kwam?pejeka schreef: ↑29-11-2020 20:14Ik kan me allerlei reden indenken waarom anderen willen verhuizen. Meestal is dat omdat men groter en mooier en "beter" wil, niet omdat de huidige woning niet toereikend zou zijn. En ook daar is niks mis mee. Maar aan groter en mooier hangt nou eenmaal een prijskaartje. Als je je Fiat Panda wilt inruilen voor een Mercedes CLK, zal dat ook niet prijsneutraal gaan.
maandag 30 november 2020 om 10:54
Wanneer en waaróm in godsnaam heb je eigenlijk besloten samen een huis te kopen?
Nog geen jaar terug heb je meerdere topics geopend over het feit dat jullie niet kunnen praten, dat hij jouw kinderen eigenlijk niet meer dan gedoogd (doet de praktische dinfen, maar voelt zich niet betrokken), dat het niet lukt om te praten over de verdeling van het huishouden. Dit jaar nog ging hij grenzen over via chats met jouw vriendin.
En ergens tussen februari en nu heb je dus besloten samen een huis te kopen en ben je zelfs al verhuisd?
Heb je dat huis op twee namen gekocht? Vast..
Je maakt zelf deze domme keuze en bent al jaren ontevreden over de relatie, je werk en alles eigenlijk.
Misschien moet je een besluiten niet meer te gaan zeuren, maar beseffen dat wat er steeds gebeurt jou niet overkomt, maar jij ervoor kiest.
Er zijn hier wel vaker forummers geweest die jaar in jaar uit topics over dezelfde problemen openden. Van die zeuren die alleen maar klagen, maar wel zelf hun vervelende leven en relatie zelf in stand houden en geen stap zetten om te veranderen..
Nou gefeliciteerd, jij bent er ook één van geworden!
Nog geen jaar terug heb je meerdere topics geopend over het feit dat jullie niet kunnen praten, dat hij jouw kinderen eigenlijk niet meer dan gedoogd (doet de praktische dinfen, maar voelt zich niet betrokken), dat het niet lukt om te praten over de verdeling van het huishouden. Dit jaar nog ging hij grenzen over via chats met jouw vriendin.
En ergens tussen februari en nu heb je dus besloten samen een huis te kopen en ben je zelfs al verhuisd?
Heb je dat huis op twee namen gekocht? Vast..
Je maakt zelf deze domme keuze en bent al jaren ontevreden over de relatie, je werk en alles eigenlijk.
Misschien moet je een besluiten niet meer te gaan zeuren, maar beseffen dat wat er steeds gebeurt jou niet overkomt, maar jij ervoor kiest.
Er zijn hier wel vaker forummers geweest die jaar in jaar uit topics over dezelfde problemen openden. Van die zeuren die alleen maar klagen, maar wel zelf hun vervelende leven en relatie zelf in stand houden en geen stap zetten om te veranderen..
Nou gefeliciteerd, jij bent er ook één van geworden!
anoniem_275457 wijzigde dit bericht op 30-11-2020 11:18
3.44% gewijzigd
maandag 30 november 2020 om 11:06
TO heeft meer aan advies over hoe ze hier uit kan komen en het probleem kan oplossen (anders dan haar eigen inzicht: accepteren hoe het is), dan aan een preek over hoe alles haar eigen schuld is en dat ze ervoor blijft kiezen.eva-luna schreef: ↑30-11-2020 10:54Wanneer en waaróm in godsnaam heb je eigenlijk besloten samen een huis te kopen?
Nog geen jaar terug heb je meerdere topics geopend over het feit dat jullie niet kunnen praten, dat hij jouw kinderen eigenlijk niet meer dan gedoogd, dat het niet lukt om te praten over de verdeling van het huishouden. Dit jaar nog ging hij grenzen over via chats met jouw vriendin.
En ergens tussen februari en nu heb je dus besloten samen een huis te kopen en ben je zelfs al verhuisd?
Heb je dat huis op twee namen gekocht? Vast..
Je maakt zelf deze domme keuze en bent al jaren ontevreden over de relatie, je werk en alles eigenlijk.
Misschien moet je een besluiten niet meer te gaan zeuren, maar beseffen dat wat er steeds gebeurt jou niet overkomt, maar jij ervoor kiest.
Er zijn hier wel vaker forummers geweest die jaar in jaar uit topics over dezelfde problemen openden. Van die zeuren die alleen maar klagen, maar wel zelf hun vervelende leven en relatie zelf in stand houden en geen stap zetten om te veranderen..
Nou gefeliciteerd, jij bent er ook één van geworden!
Het begint met verwachtingen TO, je mag best wat van je partner verwachten, OOK als hij dat anders ziet.
En als je niks van hem KUNT verwachten, omdat hij daar geen zin in heeft, dan is dat a) NIET normaal en b) reden genoeg om uit elkaar te gaan.
maandag 30 november 2020 om 11:08
En een relatie met iemand die je kinderen 'gedoogd' vind ik ook al erg.
Ik heb zelf een dochter. En ik wil in de toekomst nooit een relatie met iemand die haar als noodzakelijk kwaad ziet. Hij hoeft niet over haar te vaderen en de opvoeding en praktische zaken omtrent kind heb ik zelf allemaal keurig op de rit. Maar iemand die compleet weigert om ook maar een poot uit te steken of een seconde harder te lopen voor mijn kind (denk aan keer ergens ophalen, of haar meenemen als de auto gewassen moet worden aangezien ze fan is van de wasstraat, of interesse als ze een tekening heeft gemaakt of een knuffel wil, of even een boterhammetje smeren als ie zelf in de keuken staat en kind vraagt om een broodje) kortom gedrag waaruit ze gemeden word als de pest ga ik hier nooit en te nimmer tolereren. Date je mij, krijg je haar erbij. Een mens van vlees en bloed. Ik verwacht van samenwonen dat je het sámen op een eerlijke manier verdeelt. Dat de dingen qua kind het meeste op mij neerkomen heb ik vrede mee maar dan mag partner wat andere taken overnemen zodat het mij een beetje ontlast. Iemand die alles gaat berekenen tot achter de komma daar pas ik voor. Je woont samen in een huis dus je verdeelt samen de taken en je gunt elkaar ook weleens een avondje vrij of een avondje niet hoeven koken of schoonmaken. Ooit een vriend gehad die een kat had toen ikzelf nog geen katten had. Dan ga ik ook niet roepen Oh jouw kat dus even uitrekenen wat het kattenvoer en het grit kostte en o ja als jij druk bent weiger ik die bak te verschonen of ze eten te geven. Je voegt levens samen en daar horen imho bepaalde verantwoordelijkheden bij. Dat jouw vriend dat niet wil TO is zijn goed recht maar dan zal ie op zoek moeten naar een vriendin zonder kinderen.
Ik heb zelf een dochter. En ik wil in de toekomst nooit een relatie met iemand die haar als noodzakelijk kwaad ziet. Hij hoeft niet over haar te vaderen en de opvoeding en praktische zaken omtrent kind heb ik zelf allemaal keurig op de rit. Maar iemand die compleet weigert om ook maar een poot uit te steken of een seconde harder te lopen voor mijn kind (denk aan keer ergens ophalen, of haar meenemen als de auto gewassen moet worden aangezien ze fan is van de wasstraat, of interesse als ze een tekening heeft gemaakt of een knuffel wil, of even een boterhammetje smeren als ie zelf in de keuken staat en kind vraagt om een broodje) kortom gedrag waaruit ze gemeden word als de pest ga ik hier nooit en te nimmer tolereren. Date je mij, krijg je haar erbij. Een mens van vlees en bloed. Ik verwacht van samenwonen dat je het sámen op een eerlijke manier verdeelt. Dat de dingen qua kind het meeste op mij neerkomen heb ik vrede mee maar dan mag partner wat andere taken overnemen zodat het mij een beetje ontlast. Iemand die alles gaat berekenen tot achter de komma daar pas ik voor. Je woont samen in een huis dus je verdeelt samen de taken en je gunt elkaar ook weleens een avondje vrij of een avondje niet hoeven koken of schoonmaken. Ooit een vriend gehad die een kat had toen ikzelf nog geen katten had. Dan ga ik ook niet roepen Oh jouw kat dus even uitrekenen wat het kattenvoer en het grit kostte en o ja als jij druk bent weiger ik die bak te verschonen of ze eten te geven. Je voegt levens samen en daar horen imho bepaalde verantwoordelijkheden bij. Dat jouw vriend dat niet wil TO is zijn goed recht maar dan zal ie op zoek moeten naar een vriendin zonder kinderen.
maandag 30 november 2020 om 11:21
Ze heeft inmiddels een huis gekocht. Dus uit elkaar gaan is weer een stapje lastiger geworden. Alle problemen die er nu zijn, waren er al vóór ze het huis kochten. Alle tips die ze in dit topic krijgt, heeft ze toen ook al gekregen.-jolijn- schreef: ↑30-11-2020 11:06TO heeft meer aan advies over hoe ze hier uit kan komen en het probleem kan oplossen (anders dan haar eigen inzicht: accepteren hoe het is), dan aan een preek over hoe alles haar eigen schuld is en dat ze ervoor blijft kiezen.
Het begint met verwachtingen TO, je mag best wat van je partner verwachten, OOK als hij dat anders ziet.
En als je niks van hem KUNT verwachten, omdat hij daar geen zin in heeft, dan is dat a) NIET normaal en b) reden genoeg om uit elkaar te gaan.
maandag 30 november 2020 om 12:04
Tsja dan had TO beter éérst haar poot stijf kunnen houden dat het beter verdeeld zou worden. En daarna pas samen kopen. Maarja.
maandag 30 november 2020 om 14:25
justagirly schreef: ↑30-11-2020 12:04Tsja dan had TO beter éérst haar poot stijf kunnen houden dat het beter verdeeld zou worden. En daarna pas samen kopen. Maarja.
Ah, dat soort dingen hebben ook maar beperkt nut natuurlijk. Dan had ze haar poot stijf gehouden, had hij 'ja' gezegd en vervolgens 'nee' gedaan. En dan zat ze in dezelfde situatie als nu. Ze had beter helemaal niet meer kunnen gaan samenwonen, maar goed, dat schip is inmiddels vetrokken. Ik zou zijn deel gewoon niet meer doen, dat heeft direct resultaat zonder allerlei grootschalige toestanden.
maandag 30 november 2020 om 15:42
En ook dat doet hij niet, want híj besluit wat hij doet, niet zij. Zij wil het anders, hij wil het hetzelfde. En dus verandert er niets. Het maakt niet uit wat zij vindt of wil. Haar wensen en ideeën zijn irrelevant.
maandag 30 november 2020 om 16:33
Wij hebben ook alles samen. En ik verdien een stuk minder. Maar k zou me er niet prettig bij voelen niet te werken, terwijl mijn man fulltime werkt. 2x parttime is voor ons altijd ideaal geweest, ongeacht wat wie verdient.pejeka schreef: ↑28-11-2020 10:54Ik vind dat zó'n raar idee "je teert op mijn loon". In een relatie is toch gewoon alles samen, en is het geld dat binnenkomt ook gewoon gezamenlijk geld? Waar komt dat ik-denken vandaan? Mijn man en ik hebben één bankrekening voor lopende zaken, één spaarrekening, één hypotheek, en dat alles is van ons samen. We kijken nooit wie er nou meer inlegt of uit neemt. Als je de ramen zeemt, zeem je toch ook niet alleen het stukje raam waar jij toevallig je stoel naast hebt staan, en dat je dan tegen je partner zegt: sorry hoor, als jij ook naar buiten wilt kijken, moet je het raam waar JOUW stoel naast staat, zelf maar zemen. Wat een onzin.
Verder is het ook prettig als één van de 2 werkloos raakt, door wat dan ook, dat er nog een inkomen is. EN ja, ook dat hebben wij meegemaakt, waarbij ik degene was, die nog een baan had.
Later is nu
maandag 30 november 2020 om 17:30
Pantera88 schreef: ↑28-11-2020 14:21Ik heb geprobeerd met vriendlief tot een oplossing te komen. Helaas lukt het ons niet. Hij is druk met werk en studie en wil geen wurgcontract met mij (zijn woorden). Hij is bang dat hij zich niet aan de afspraken kan houden en dan dus er maar niet aan begint om mij niet teleur te stellen.
Zucht, ik weet het even niet meer. Nou ja, ik denk dat ik het wel weet. Dit is wat het is.
Beste smoes ever
Het is wel omdenken. In plaats van te denken "hoe kan ik het m'n Partner zo prettig mogelijk maken" denkt hij "ik stel haar toch teleur, dus ik doe maar niets"
Later is nu
maandag 30 november 2020 om 17:32
Ook dat. Iemand moet het doen. Als hij het niet doet, moet jij het doen. Als jullie beide het niet doen, komen er niet ineens kaboutertjes uit de plinten om het dan maar te doen.
Later is nu
