Werk & Studie
alle pijlers
Hoe komen jullie financieel rond?
zondag 30 september 2007 om 22:13
Ik vraag me vaak af hoe het bij andere mensen gaat.
Hebben ze een lening en staan ze veel rood of hebben ze een dik salaris, ik weet het niet, maar als ik zie wat sommige allemaal kunnen kopen aan kleding en andere extra's vraag ik me soms af waar ze het vandaan halen.
Dat komt omdat wij al een poos het ontzettend krap hebben en we nu elke cent moeten omdraaien en er steeds meer discussie ook over krijgen. Hij ziet niet wat het leven kost en ik zie niet wat de vaste lasten zijn blijkbaar.
We wonen samen en hebben 2 kinderen, 1 kind zit op school en de ander is nog baby.
Partner heeft een fulltime salaris van ongeveer 1500 per maand en ik heb een ww uitkering van 570 per maand.
Alle vaste lasten gaan af van het salaris van mn vriend en van mijn geld leven we, dus de boodschappen, toiletartikelen, kleding, benzine, en alle andere extra's zoals shag voor hem, en wat wel eens tussendoor komt een kadootje voor een kinderfeestje enz enz.
Voorheen had ik vanuit werk wel wat meer inkomen en hadden we nog 1 kind wat op school zat toen ik werkte en dus vrijwel geen oppaskosten had.
Nu heb ik 70% ww en een kleine erbij en word het toch heel erg krap nu.
Het is namelijk zo dat van zijn salaris bijna niks overblijft en we dus van 570 in de maand alles moeten doen en dat is soms wel erg moeilijk.
We hebben voor onzelf al een paar maanden geen kleding gekocht en voor mn dochter nu dit weekend een paar dingen á 65 euro.
Ze heeft nog veel meer nodig maar daar is nu geen geld voor deze maand.
We kunnen ook niet rood staan en dat willen we ook liever niet, maar ik hoor toch vaak dat 1 op de 3 nederlanders rood staat en schulden heeft. Veel over gepraat word er dan blijkbaar niet want soms lijkt het net alsof we de enige op de wereld zijn die zo krap bij kas zitten.
Waar halen andere mensen hun geld vandaan, meer salaris, of meer schulden??
En hoe komen jullie rond?
Hebben ze een lening en staan ze veel rood of hebben ze een dik salaris, ik weet het niet, maar als ik zie wat sommige allemaal kunnen kopen aan kleding en andere extra's vraag ik me soms af waar ze het vandaan halen.
Dat komt omdat wij al een poos het ontzettend krap hebben en we nu elke cent moeten omdraaien en er steeds meer discussie ook over krijgen. Hij ziet niet wat het leven kost en ik zie niet wat de vaste lasten zijn blijkbaar.
We wonen samen en hebben 2 kinderen, 1 kind zit op school en de ander is nog baby.
Partner heeft een fulltime salaris van ongeveer 1500 per maand en ik heb een ww uitkering van 570 per maand.
Alle vaste lasten gaan af van het salaris van mn vriend en van mijn geld leven we, dus de boodschappen, toiletartikelen, kleding, benzine, en alle andere extra's zoals shag voor hem, en wat wel eens tussendoor komt een kadootje voor een kinderfeestje enz enz.
Voorheen had ik vanuit werk wel wat meer inkomen en hadden we nog 1 kind wat op school zat toen ik werkte en dus vrijwel geen oppaskosten had.
Nu heb ik 70% ww en een kleine erbij en word het toch heel erg krap nu.
Het is namelijk zo dat van zijn salaris bijna niks overblijft en we dus van 570 in de maand alles moeten doen en dat is soms wel erg moeilijk.
We hebben voor onzelf al een paar maanden geen kleding gekocht en voor mn dochter nu dit weekend een paar dingen á 65 euro.
Ze heeft nog veel meer nodig maar daar is nu geen geld voor deze maand.
We kunnen ook niet rood staan en dat willen we ook liever niet, maar ik hoor toch vaak dat 1 op de 3 nederlanders rood staat en schulden heeft. Veel over gepraat word er dan blijkbaar niet want soms lijkt het net alsof we de enige op de wereld zijn die zo krap bij kas zitten.
Waar halen andere mensen hun geld vandaan, meer salaris, of meer schulden??
En hoe komen jullie rond?
maandag 1 oktober 2007 om 20:07
quote:Kuko schreef op 01 oktober 2007 @ 19:11:
[...]
Het is wel zwart/wit gezien, k hoor graag jullie mening, ik barst ook niet van het geld om zo maar te zeggen en ik heb ook niet de opties om te doen waar mijn hart ligt (bij gebrek aan pegulanten zeg maar)
Nu je het iets genuanceerder stelt, kan ik me al veel beter in je posting vinden. Maar, ik vind kinderen geen onderwerp waar je zwart/wit tegen aan kunt kijken. Ik heb zelf geen kinderen en ook geen kinderwens, maar ik ken wel veel verhalen over ongewenste zwangerschappen of juist ongewenste kinderloosheid in mijn omgeving. En ik wens niemand 1 van beide situaties toe. Vandaar de opmerking van mijn kant.
Overigens heb ik er geen enkel bezwaar tegen dat een deel van mijn inkomstenbelasting wordt besteed aan kinderbijslag. Alhoewel ik liever wat meer overhield van mijn salaris, vind ik het wel belangrijk dat kinderen goed gevoed en gekleed kunnen worden. En misschien heb ik ook wel bijgedragen aan jouw studie (en die van mezelf), ook daar heb ik geen moeite mee.
[...]
Het is wel zwart/wit gezien, k hoor graag jullie mening, ik barst ook niet van het geld om zo maar te zeggen en ik heb ook niet de opties om te doen waar mijn hart ligt (bij gebrek aan pegulanten zeg maar)
Nu je het iets genuanceerder stelt, kan ik me al veel beter in je posting vinden. Maar, ik vind kinderen geen onderwerp waar je zwart/wit tegen aan kunt kijken. Ik heb zelf geen kinderen en ook geen kinderwens, maar ik ken wel veel verhalen over ongewenste zwangerschappen of juist ongewenste kinderloosheid in mijn omgeving. En ik wens niemand 1 van beide situaties toe. Vandaar de opmerking van mijn kant.
Overigens heb ik er geen enkel bezwaar tegen dat een deel van mijn inkomstenbelasting wordt besteed aan kinderbijslag. Alhoewel ik liever wat meer overhield van mijn salaris, vind ik het wel belangrijk dat kinderen goed gevoed en gekleed kunnen worden. En misschien heb ik ook wel bijgedragen aan jouw studie (en die van mezelf), ook daar heb ik geen moeite mee.
maandag 1 oktober 2007 om 20:13
quote:nummerzoveel schreef op 01 oktober 2007 @ 18:57:
[...]
Dat klopt, een bedrag noemen zegt inderdaad niet zoveel.
En ik ken die verhalen over tweeverdieners in de schuldsanering ook. Ik heb altijd het idee dat dat komt omdat lang niet iedereen meer met geld leert om te gaan. De jeugd krijgt van alles, en dan het liefst duur en van grote merken, geheel betaald door de ouders. Ik snap daar niets van, maar vind het niet raar dat die kinderen dan opgroeien en alles blijven kopen wanneer ze eenmaal op zichzelf wonen. En tsja, dan blijkt een starterssalaris toch echt bij lange na niet voldoende om het vanzelfsprekende uitgavenpatroon van pa en ma te kopieren, en dan komen de problemen vanzelf...
Of je komt in de problemen omdat de buurman een mooie nieuwe inrichting heeft, en je wilt niet achterblijven. Maar de buurman hoeft jouw schulden niet te betalen....
sommigen lijken te denken dat ze toch wel na een mooie hbo studie heel veel gaan verdienen. Ja misschien na vijf jaar, als je je bewezen hebt. Ik had studiegenoten die echt een te optimistisch beeld hadden van hun starterssalaris. Die noemden bedragen die een directeur nog niet verdient..echt wereldvreemd.
[...]
Dat klopt, een bedrag noemen zegt inderdaad niet zoveel.
En ik ken die verhalen over tweeverdieners in de schuldsanering ook. Ik heb altijd het idee dat dat komt omdat lang niet iedereen meer met geld leert om te gaan. De jeugd krijgt van alles, en dan het liefst duur en van grote merken, geheel betaald door de ouders. Ik snap daar niets van, maar vind het niet raar dat die kinderen dan opgroeien en alles blijven kopen wanneer ze eenmaal op zichzelf wonen. En tsja, dan blijkt een starterssalaris toch echt bij lange na niet voldoende om het vanzelfsprekende uitgavenpatroon van pa en ma te kopieren, en dan komen de problemen vanzelf...
Of je komt in de problemen omdat de buurman een mooie nieuwe inrichting heeft, en je wilt niet achterblijven. Maar de buurman hoeft jouw schulden niet te betalen....
sommigen lijken te denken dat ze toch wel na een mooie hbo studie heel veel gaan verdienen. Ja misschien na vijf jaar, als je je bewezen hebt. Ik had studiegenoten die echt een te optimistisch beeld hadden van hun starterssalaris. Die noemden bedragen die een directeur nog niet verdient..echt wereldvreemd.
maandag 1 oktober 2007 om 20:18
quote:Julus schreef op 01 oktober 2007 @ 20:13:
[...]
sommigen lijken te denken dat ze toch wel na een mooie hbo studie heel veel gaan verdienen. Ja misschien na vijf jaar, als je je bewezen hebt. Ik had studiegenoten die echt een te optimistisch beeld hadden van hun starterssalaris. Die noemden bedragen die een directeur nog niet verdient..echt wereldvreemd.Ja, dat is mij ook al eens opgevallen. Ook hier, dan wordt er weer eens een topic geopend met de serieuze vraag of 3000 euro bruto in de maand een redelijke eis zou zijn als startsalaris voor een 22-jarige die net de HBO-studie heeft afgerond... (DUH!!!)
[...]
sommigen lijken te denken dat ze toch wel na een mooie hbo studie heel veel gaan verdienen. Ja misschien na vijf jaar, als je je bewezen hebt. Ik had studiegenoten die echt een te optimistisch beeld hadden van hun starterssalaris. Die noemden bedragen die een directeur nog niet verdient..echt wereldvreemd.Ja, dat is mij ook al eens opgevallen. Ook hier, dan wordt er weer eens een topic geopend met de serieuze vraag of 3000 euro bruto in de maand een redelijke eis zou zijn als startsalaris voor een 22-jarige die net de HBO-studie heeft afgerond... (DUH!!!)
maandag 1 oktober 2007 om 20:22
Ja net nog iemand die binnen twee jaar denkt een sprong te maken van pakweg minimaal 1000 euro..welkom in de realiteit.
Dat is jezelf nog eens rijk rekenen. Ik denk dat al die mensen me tschulden ook zo denken. Think again! Ik denk dat heel veel mensen heeeel blij zouden zijn met 3000, ná een paar jaar werkervaring. En dan nog moet je daarvoor minimaal hbo hebben. Als je op dat topic leest weet je dat de meesten er een stuk onder zitten, zelfs na jarenlange werkervaring.
Dat is jezelf nog eens rijk rekenen. Ik denk dat al die mensen me tschulden ook zo denken. Think again! Ik denk dat heel veel mensen heeeel blij zouden zijn met 3000, ná een paar jaar werkervaring. En dan nog moet je daarvoor minimaal hbo hebben. Als je op dat topic leest weet je dat de meesten er een stuk onder zitten, zelfs na jarenlange werkervaring.
maandag 1 oktober 2007 om 20:36
Ik heb het ook al bij een ander topic gezegd (hoeveel spaargeld heb je (nodig?)): het komt over het algemeen toch aan op keuzes maken en de consequenties van die keuzes aanvaarden.
Ik weet bijvoorbeeld niet of de 28 als toevoeging bij TO slaat op haar leeftijd (de 65 bij mij niet ha,ha); maar mocht dat zo zijn dan is ze al vrij jong moeder geworden met nu al een kind op school. Dat lees ik hier wel vaker "leuk jong een kindje" en dan is meestal de vraag die volgt: hoeveel geld moet je achter de hand hebben als je aan een kind begint. Waarop steevast de antwoorden komen dat je het zo duur kunt maken als je wilt en dat liefde belangrijker is dan een dikke bankrekening etc etc etc Op zich allemaal waar, maar vaak begint het na een paar jaar toch te wringen, omdat er toch wel een heleboel dingen niet kunnen vanwege het beperkte budget.
Tja, denk ik dan iedere keus heeft consequenties!!
Mijn man en ik waren al in de 30 toen we een relatie kregen. We hadden beiden een bovenmodaal inkomen en konden volop sparen, terwijl we daarnaast ook (dure) vakanties maakten en vaak uit eten gingen. Maar die dingen vinden we beiden leuk. Ik heb een bloedhekel aan winkelen dus als ik kleding nodig heb ga ik zeer gericht op pad, koop dan van alles en klaar.
Als ik dan van anderen hoor dat ze (bijna) wekelijks in de stad komen, eigenlijk altijd wel iets kopen, lekker ergens wat drinken en/of eten. Prima, als dat je keus is, maar al die (relatief) kleine bedragen lopen toch gigantisch op. Maar dan ook geen opmerkingen mijn richting op maken als ze horen dat wij in restaurant X zijn wezen eten "Jeetje, nou in zo'n duur restaurant kunnen wij echt niet gaan eten". Ja, dat kun je best, als je niet wekelijks luncht in de stad en/of 2 keer in de week eten gaat halen of laat bezorgen. Het is maar net waar je je prioriteiten legt.
En over wereldvreemde 20'ers die denken dat het bedrijfsleven op hun ongekende capaciteiten zit te wachten, kan ik inmiddels ook een boek schrijven (ben stafmedewerker P&O). Onze dochter van 3 krijgt vaak het woord "Nee" te horen, zodat zij hopelijk als ze 20 is al weet dat niet alles kan, mag en vanzelfsprekend is.
Ik weet bijvoorbeeld niet of de 28 als toevoeging bij TO slaat op haar leeftijd (de 65 bij mij niet ha,ha); maar mocht dat zo zijn dan is ze al vrij jong moeder geworden met nu al een kind op school. Dat lees ik hier wel vaker "leuk jong een kindje" en dan is meestal de vraag die volgt: hoeveel geld moet je achter de hand hebben als je aan een kind begint. Waarop steevast de antwoorden komen dat je het zo duur kunt maken als je wilt en dat liefde belangrijker is dan een dikke bankrekening etc etc etc Op zich allemaal waar, maar vaak begint het na een paar jaar toch te wringen, omdat er toch wel een heleboel dingen niet kunnen vanwege het beperkte budget.
Tja, denk ik dan iedere keus heeft consequenties!!
Mijn man en ik waren al in de 30 toen we een relatie kregen. We hadden beiden een bovenmodaal inkomen en konden volop sparen, terwijl we daarnaast ook (dure) vakanties maakten en vaak uit eten gingen. Maar die dingen vinden we beiden leuk. Ik heb een bloedhekel aan winkelen dus als ik kleding nodig heb ga ik zeer gericht op pad, koop dan van alles en klaar.
Als ik dan van anderen hoor dat ze (bijna) wekelijks in de stad komen, eigenlijk altijd wel iets kopen, lekker ergens wat drinken en/of eten. Prima, als dat je keus is, maar al die (relatief) kleine bedragen lopen toch gigantisch op. Maar dan ook geen opmerkingen mijn richting op maken als ze horen dat wij in restaurant X zijn wezen eten "Jeetje, nou in zo'n duur restaurant kunnen wij echt niet gaan eten". Ja, dat kun je best, als je niet wekelijks luncht in de stad en/of 2 keer in de week eten gaat halen of laat bezorgen. Het is maar net waar je je prioriteiten legt.
En over wereldvreemde 20'ers die denken dat het bedrijfsleven op hun ongekende capaciteiten zit te wachten, kan ik inmiddels ook een boek schrijven (ben stafmedewerker P&O). Onze dochter van 3 krijgt vaak het woord "Nee" te horen, zodat zij hopelijk als ze 20 is al weet dat niet alles kan, mag en vanzelfsprekend is.
maandag 1 oktober 2007 om 20:36
1000 euro binnen twee jaar... Hahahaha!!!! Dat kan wel, maar dan moet je op minimumloon beginnen of uitzonderlijk goed zijn in een vak waar enorm veel vraag naar en extreem weinig aanbod in zit!
Schulden maken is ook zoiets. Doe dat nooit op basis van wat je verwacht ooit te krijgen, maar op basis van wat je hebt. En dan in zeer beperkte mate en alleen in noodgevallen.
Schulden maken is ook zoiets. Doe dat nooit op basis van wat je verwacht ooit te krijgen, maar op basis van wat je hebt. En dan in zeer beperkte mate en alleen in noodgevallen.
maandag 1 oktober 2007 om 20:40
quote:Pauline65 schreef op 01 oktober 2007 @ 20:36:
En over wereldvreemde 20'ers die denken dat het bedrijfsleven op hun ongekende capaciteiten zit te wachten, kan ik inmiddels ook een boek schrijven (ben stafmedewerker P&O). Onze dochter van 3 krijgt vaak het woord "Nee" te horen, zodat zij hopelijk als ze 20 is al weet dat niet alles kan, mag en vanzelfsprekend is.Als je met het boek begint, dan moet je me maar even bellen, ik schrijf graag met je mee (als gewezen vakgenoot)
En over wereldvreemde 20'ers die denken dat het bedrijfsleven op hun ongekende capaciteiten zit te wachten, kan ik inmiddels ook een boek schrijven (ben stafmedewerker P&O). Onze dochter van 3 krijgt vaak het woord "Nee" te horen, zodat zij hopelijk als ze 20 is al weet dat niet alles kan, mag en vanzelfsprekend is.Als je met het boek begint, dan moet je me maar even bellen, ik schrijf graag met je mee (als gewezen vakgenoot)
maandag 1 oktober 2007 om 21:53
Hé grappig, heb zelf P&A gedaan, nooit in het vak gewerkt.
Ben andere kant op gegaan, de sociale zekerheidsbranche.
Maar ik schreef eerder over klasgenoten die dachten dat ze gelijk de jackpot zouden gaan verdienen; dat waren dus a.s. p&O-ers...
maar toegegeven, als personeelsadviseur verdien je niet slecht. Het is alleen realiteit dat je bijna nooit direct na je opleiding in die functie begint.
Pauline, helemaal waar wat je zegt over vaak eten/shoppen in de stad. Tel al die uitgaven op en je kunt 1x per maand in een duur restaurant eten.
Zijn allemaal keuzes en mijn vader zei altijd dat je nooit weet wat er zich bij andere mensen achter de deuren afspeelt. Je kunt niet in andermans portemonnee kijken en eigenlijk is dat ook niet nodig. Zolang ik het maar kan redden. Met een beetje realiteitszin kom je al een heel eind!
Ben andere kant op gegaan, de sociale zekerheidsbranche.
Maar ik schreef eerder over klasgenoten die dachten dat ze gelijk de jackpot zouden gaan verdienen; dat waren dus a.s. p&O-ers...
maar toegegeven, als personeelsadviseur verdien je niet slecht. Het is alleen realiteit dat je bijna nooit direct na je opleiding in die functie begint.
Pauline, helemaal waar wat je zegt over vaak eten/shoppen in de stad. Tel al die uitgaven op en je kunt 1x per maand in een duur restaurant eten.
Zijn allemaal keuzes en mijn vader zei altijd dat je nooit weet wat er zich bij andere mensen achter de deuren afspeelt. Je kunt niet in andermans portemonnee kijken en eigenlijk is dat ook niet nodig. Zolang ik het maar kan redden. Met een beetje realiteitszin kom je al een heel eind!
maandag 1 oktober 2007 om 21:54
Ik ben zelf nog student maar woon wel al samen. Mijn vriend woonde al in het (huur)huis en ik ben erbij gekomen. In het begin studeerde hij ook nog dus erg breed hadden we het niet (ik zat 50 uur per week op mijn studie dus meer dan 10 uur werken per week was voor mij haast niet op te brengen naast de thuisstudie die op die 50 uur kwam). Dat hebben we opgelost door gewoon zuinig te doen. Geen onnodig en duur eten in huis halen, eens bij onze ouders gaan eten, goedkope en zuinige auto rijden (en laten staan als t geld op was), goedkope sigaretten/shag kopen, de kachel niet bij elk koutje aan etc.. En we konden dan zelfs nog op vakantie (ook budget maar hartstikke leuk).
Ik had hier op zich niet zoveel moeite mee, ik ben altijd opgevoed dat niet altijd alles zomaar kan, alles kost geld. Ik geef ook niks om merkkleding of dure mobieltjes, ik kon (en kan) prima broeken scoren van 10 euro waar ik nog veel complimentjes over kreeg ook.
Nu heeft mijn vriend een baan en heb ik ook meer tijd om naast mijn studie te werken, dus nu hebben we het een stuk breder (het huis kost niet zoveel want dat was natuurlijk allemaal berekend dat het met een studenten-inkomen betaald kon worden).
We geven wel wat meer geld uit aan leuke dingen maar sparen ook zodat we als we straks een huis gaan kopen het ook wel leuk in kunnen richten. Eerst sparen, dan kopen. Lenen doe ik dan ook liever niet!
Ik weet van veel studenten dat hun pa & ma maar alles betalen (tot huur van de kamer en uitgaan aan toe), maar veel van hen kennen echt de waarde van geld niet. Ik denk dat het leuk is dat je ouders je tot op zeker hoogte steunen, maar dat ze álles voor je betalen, nee dat lijkt me niet goed (al laten ze je maar zogenaamd iets aan hen betalen en zetten ze dat voor je opzij voor later, dat hoor je ook wel eens).
Ik had hier op zich niet zoveel moeite mee, ik ben altijd opgevoed dat niet altijd alles zomaar kan, alles kost geld. Ik geef ook niks om merkkleding of dure mobieltjes, ik kon (en kan) prima broeken scoren van 10 euro waar ik nog veel complimentjes over kreeg ook.
Nu heeft mijn vriend een baan en heb ik ook meer tijd om naast mijn studie te werken, dus nu hebben we het een stuk breder (het huis kost niet zoveel want dat was natuurlijk allemaal berekend dat het met een studenten-inkomen betaald kon worden).
We geven wel wat meer geld uit aan leuke dingen maar sparen ook zodat we als we straks een huis gaan kopen het ook wel leuk in kunnen richten. Eerst sparen, dan kopen. Lenen doe ik dan ook liever niet!
Ik weet van veel studenten dat hun pa & ma maar alles betalen (tot huur van de kamer en uitgaan aan toe), maar veel van hen kennen echt de waarde van geld niet. Ik denk dat het leuk is dat je ouders je tot op zeker hoogte steunen, maar dat ze álles voor je betalen, nee dat lijkt me niet goed (al laten ze je maar zogenaamd iets aan hen betalen en zetten ze dat voor je opzij voor later, dat hoor je ook wel eens).
maandag 1 oktober 2007 om 21:57
quote:Julus schreef op 01 oktober 2007 @ 21:53:
Hé grappig, heb zelf P&A gedaan, nooit in het vak gewerkt.
Ben andere kant op gegaan, de sociale zekerheidsbranche.
Maar ik schreef eerder over klasgenoten die dachten dat ze gelijk de jackpot zouden gaan verdienen; dat waren dus a.s. p&O-ers...
maar toegegeven, als personeelsadviseur verdien je niet slecht. Het is alleen realiteit dat je bijna nooit direct na je opleiding in die functie begint.
Pauline, helemaal waar wat je zegt over vaak eten/shoppen in de stad. Tel al die uitgaven op en je kunt 1x per maand in een duur restaurant eten.
Zijn allemaal keuzes en mijn vader zei altijd dat je nooit weet wat er zich bij andere mensen achter de deuren afspeelt. Je kunt niet in andermans portemonnee kijken en eigenlijk is dat ook niet nodig. Zolang ik het maar kan redden. Met een beetje realiteitszin kom je al een heel eind!Ik ken een familie die voor de buitenwereld vrij rijk lijkt (wordt ook altijd over hen gezegd). Zij hebben een aardig huis, een boot, en doen altijd erg 'chique'. Maar ondertussen hadden ze geen rooie cent en moesten ze elk dubbeltje omdraaien om de schijn op te houden.
Hé grappig, heb zelf P&A gedaan, nooit in het vak gewerkt.
Ben andere kant op gegaan, de sociale zekerheidsbranche.
Maar ik schreef eerder over klasgenoten die dachten dat ze gelijk de jackpot zouden gaan verdienen; dat waren dus a.s. p&O-ers...
maar toegegeven, als personeelsadviseur verdien je niet slecht. Het is alleen realiteit dat je bijna nooit direct na je opleiding in die functie begint.
Pauline, helemaal waar wat je zegt over vaak eten/shoppen in de stad. Tel al die uitgaven op en je kunt 1x per maand in een duur restaurant eten.
Zijn allemaal keuzes en mijn vader zei altijd dat je nooit weet wat er zich bij andere mensen achter de deuren afspeelt. Je kunt niet in andermans portemonnee kijken en eigenlijk is dat ook niet nodig. Zolang ik het maar kan redden. Met een beetje realiteitszin kom je al een heel eind!Ik ken een familie die voor de buitenwereld vrij rijk lijkt (wordt ook altijd over hen gezegd). Zij hebben een aardig huis, een boot, en doen altijd erg 'chique'. Maar ondertussen hadden ze geen rooie cent en moesten ze elk dubbeltje omdraaien om de schijn op te houden.
maandag 1 oktober 2007 om 22:41
Nou precies, dat bedoel ik. Ik ken ook van zulke mensen; de kinderen hadden geen fatsoenlijke kleren maar ze reden wel in een grote dure auto.
Eea moet niet ten koste gaan van de kinderen. Nou hoef je geen dure merkkleding te hebben om er leuk bij te lopen, maar het zou fijn zijn als de kleren tenminste niet kapot zijn en ook nog passen.
Just-moi, dat deden mijn ouders ook altijd. Als ik geld leende, dan zetten ze dat geld ook apart. In mijn studententijd kwam ik soms iets tekort en dan kreeg ik net voldoende om van te eten die week. Mijn ouders hebben nooit mijn studie betaald en als ik een nieuwe fiets wilde moest ik er zelf voor werken. Mijn ouders zijn behoorlijk welgesteld (mijn vader is overleden) maar hebben me altijd geleerd om te werken voor mijn geld. Was een principekwestie en daar ben ik nog steeds erg blij mee. Ik waardeer alles, en wat ze ook altijd deden en doen, is mij iets geven waar ik lang plezier van heb. Dus ipv geld, mag ik dan een wasmachine of koelkast uitzoeken. Heel slim, dat gericht geven. Ook heb ik geleerd dat goedkoop duurkoop is. Kun je beter lang sparen voor die Miele wasmachine dan een hele goedkope te kopen. Het loont. Ik leer het mijn zoon ook, dat hij beter kan sparen voor iets moois wat hij echt graag wil, dan elke keer kleine prularia kopen wat zo stuk gaat.
Eea moet niet ten koste gaan van de kinderen. Nou hoef je geen dure merkkleding te hebben om er leuk bij te lopen, maar het zou fijn zijn als de kleren tenminste niet kapot zijn en ook nog passen.
Just-moi, dat deden mijn ouders ook altijd. Als ik geld leende, dan zetten ze dat geld ook apart. In mijn studententijd kwam ik soms iets tekort en dan kreeg ik net voldoende om van te eten die week. Mijn ouders hebben nooit mijn studie betaald en als ik een nieuwe fiets wilde moest ik er zelf voor werken. Mijn ouders zijn behoorlijk welgesteld (mijn vader is overleden) maar hebben me altijd geleerd om te werken voor mijn geld. Was een principekwestie en daar ben ik nog steeds erg blij mee. Ik waardeer alles, en wat ze ook altijd deden en doen, is mij iets geven waar ik lang plezier van heb. Dus ipv geld, mag ik dan een wasmachine of koelkast uitzoeken. Heel slim, dat gericht geven. Ook heb ik geleerd dat goedkoop duurkoop is. Kun je beter lang sparen voor die Miele wasmachine dan een hele goedkope te kopen. Het loont. Ik leer het mijn zoon ook, dat hij beter kan sparen voor iets moois wat hij echt graag wil, dan elke keer kleine prularia kopen wat zo stuk gaat.
maandag 1 oktober 2007 om 22:42
quote:Pauline65 schreef op 01 oktober 2007 @ 20:36:Mijn man en ik waren al in de 30 toen we een relatie kregen. We hadden beiden een bovenmodaal inkomen en konden volop sparen, terwijl we daarnaast ook (dure) vakanties maakten en vaak uit eten gingen. Maar die dingen vinden we beiden leuk. Ik heb een bloedhekel aan winkelen dus als ik kleding nodig heb ga ik zeer gericht op pad, koop dan van alles en klaar.
Als ik dan van anderen hoor dat ze (bijna) wekelijks in de stad komen, eigenlijk altijd wel iets kopen, lekker ergens wat drinken en/of eten. Prima, als dat je keus is, maar al die (relatief) kleine bedragen lopen toch gigantisch op. Maar dan ook geen opmerkingen mijn richting op maken als ze horen dat wij in restaurant X zijn wezen eten "Jeetje, nou in zo'n duur restaurant kunnen wij echt niet gaan eten". Ja, dat kun je best, als je niet wekelijks luncht in de stad en/of 2 keer in de week eten gaat halen of laat bezorgen. Het is maar net waar je je prioriteiten legt.
Helemaal waar! Hier gaat het precies andersom. Vakantie en uit eten hebben we weinig behoefte aan, maar ik vind het hartstikke leuk om leuke kleren te kopen.
quote:Pauline65 schreef op 01 oktober 2007 @ 20:36:En over wereldvreemde 20'ers die denken dat het bedrijfsleven op hun ongekende capaciteiten zit te wachten, kan ik inmiddels ook een boek schrijven (ben stafmedewerker P&O). Onze dochter van 3 krijgt vaak het woord "Nee" te horen, zodat zij hopelijk als ze 20 is al weet dat niet alles kan, mag en vanzelfsprekend is.En ik wil dat boek graag lezen, lijkt me geweldig. Ik kom ze ook regelmatig tegen, in de vorm van rechtenstudenten. Ge-wel-dig!
Als ik dan van anderen hoor dat ze (bijna) wekelijks in de stad komen, eigenlijk altijd wel iets kopen, lekker ergens wat drinken en/of eten. Prima, als dat je keus is, maar al die (relatief) kleine bedragen lopen toch gigantisch op. Maar dan ook geen opmerkingen mijn richting op maken als ze horen dat wij in restaurant X zijn wezen eten "Jeetje, nou in zo'n duur restaurant kunnen wij echt niet gaan eten". Ja, dat kun je best, als je niet wekelijks luncht in de stad en/of 2 keer in de week eten gaat halen of laat bezorgen. Het is maar net waar je je prioriteiten legt.
Helemaal waar! Hier gaat het precies andersom. Vakantie en uit eten hebben we weinig behoefte aan, maar ik vind het hartstikke leuk om leuke kleren te kopen.
quote:Pauline65 schreef op 01 oktober 2007 @ 20:36:En over wereldvreemde 20'ers die denken dat het bedrijfsleven op hun ongekende capaciteiten zit te wachten, kan ik inmiddels ook een boek schrijven (ben stafmedewerker P&O). Onze dochter van 3 krijgt vaak het woord "Nee" te horen, zodat zij hopelijk als ze 20 is al weet dat niet alles kan, mag en vanzelfsprekend is.En ik wil dat boek graag lezen, lijkt me geweldig. Ik kom ze ook regelmatig tegen, in de vorm van rechtenstudenten. Ge-wel-dig!
maandag 1 oktober 2007 om 22:52
Het ergste vind ik nog het gedrag van sommige studenten; ze doen onbeschoft tegen bijv de conducteur. Gaan een beetje zitten afgeven op het beroep. Nee, zij studeren réchten en voelen zich heel wat.
Ik denk dan; mannetje, ga jij je nou eerst eens bewijzen in de grote boze mensenwereld en begin eens met sociaal gedrag te vertonen. Daarmee kom je een heel eind verder dan dat arrogante gebral. Ik zit in een studentenstad waar een paar van die elite corpsen zitten. Voelen zich heel wat omdat ze studéren. Heb ik ook gedaan en ik begon daarmee toen zij nog bezig waren met de zindelijkheid. Je schaamt je soms rot als je hoort dat sommige studenten denken de hele wereld te zijn en dit dan doen ten koste van de medemens. Zelfkennis en sociale vaardigheden zouden verplichte kost moeten worden op de uni.
Ik denk dan; mannetje, ga jij je nou eerst eens bewijzen in de grote boze mensenwereld en begin eens met sociaal gedrag te vertonen. Daarmee kom je een heel eind verder dan dat arrogante gebral. Ik zit in een studentenstad waar een paar van die elite corpsen zitten. Voelen zich heel wat omdat ze studéren. Heb ik ook gedaan en ik begon daarmee toen zij nog bezig waren met de zindelijkheid. Je schaamt je soms rot als je hoort dat sommige studenten denken de hele wereld te zijn en dit dan doen ten koste van de medemens. Zelfkennis en sociale vaardigheden zouden verplichte kost moeten worden op de uni.
dinsdag 2 oktober 2007 om 07:49
quote:just-moi20 schreef op 01 oktober 2007 @ 21:57:
[...]
Ik ken een familie die voor de buitenwereld vrij rijk lijkt (wordt ook altijd over hen gezegd). Zij hebben een aardig huis, een boot, en doen altijd erg 'chique'. Maar ondertussen hadden ze geen rooie cent en moesten ze elk dubbeltje omdraaien om de schijn op te houden.Dat zie je inderdaad wel vaker, maar ook we andersom. Dat ze echt geld hebben maar het ook niet uitgeven en dan eigenlijk een heel armoedig bestaan leven zonder dat dat nodig is.
[...]
Ik ken een familie die voor de buitenwereld vrij rijk lijkt (wordt ook altijd over hen gezegd). Zij hebben een aardig huis, een boot, en doen altijd erg 'chique'. Maar ondertussen hadden ze geen rooie cent en moesten ze elk dubbeltje omdraaien om de schijn op te houden.Dat zie je inderdaad wel vaker, maar ook we andersom. Dat ze echt geld hebben maar het ook niet uitgeven en dan eigenlijk een heel armoedig bestaan leven zonder dat dat nodig is.
dinsdag 2 oktober 2007 om 08:04
quote:Pauline65 schreef op 01 oktober 2007 @ 20:36:
Mijn man en ik waren al in de 30 toen we een relatie kregen. We hadden beiden een bovenmodaal inkomen en konden volop sparen, terwijl we daarnaast ook (dure) vakanties maakten en vaak uit eten gingen. Maar die dingen vinden we beiden leuk. Ik heb een bloedhekel aan winkelen dus als ik kleding nodig heb ga ik zeer gericht op pad, koop dan van alles en klaar.
Ik las er gister overheen, maar wij lijken echt op elkaar!
Mijn man en ik waren al in de 30 toen we een relatie kregen. We hadden beiden een bovenmodaal inkomen en konden volop sparen, terwijl we daarnaast ook (dure) vakanties maakten en vaak uit eten gingen. Maar die dingen vinden we beiden leuk. Ik heb een bloedhekel aan winkelen dus als ik kleding nodig heb ga ik zeer gericht op pad, koop dan van alles en klaar.
Ik las er gister overheen, maar wij lijken echt op elkaar!
dinsdag 2 oktober 2007 om 12:11
Heerlijk Nummerzoveel (en anderen) dat er blijkbaar nog meer mensen zijn die zo in het leven staan! Af en toe heb ik het gevoel dat ik een soort laatste ouderwetse der Mohikanen ben
Om een voorschotje te geven op mijn 'boek'. Een aantal jaar geleden was ik nog personeelsfunctionaris en voerde ook sollicitatiegesprekken. In een eerste oriënterende ronde, begon een brallerig typje al over salariseisen. (denk de hete aardappel erbij) "hoeveel hadden jullie in gedachten voor deze vacature; want ik wel uiteraard wel een ordentelijk huis kunnen kopen". En dan op een toontje alsof mijn collega en ik een stel kleuters waren die badinerend toegesproken konden worden. Mijn opmerking wat er mis is met een huurflat als je net begint, viel duidelijk niet in goede aarde. Je zeg hem denken wat die domme muts daar nou over te vertellen had. Toen ie wegging gaf ik hem mijn kaartje en toen kwam DE opmerking waar wij naderhand echt dubbel om hebben gelegen "hé, ben jij ook een acadeem??".
Jullie snappen dat dit een gevleugelde uitdrukking is geworden!!
Om een voorschotje te geven op mijn 'boek'. Een aantal jaar geleden was ik nog personeelsfunctionaris en voerde ook sollicitatiegesprekken. In een eerste oriënterende ronde, begon een brallerig typje al over salariseisen. (denk de hete aardappel erbij) "hoeveel hadden jullie in gedachten voor deze vacature; want ik wel uiteraard wel een ordentelijk huis kunnen kopen". En dan op een toontje alsof mijn collega en ik een stel kleuters waren die badinerend toegesproken konden worden. Mijn opmerking wat er mis is met een huurflat als je net begint, viel duidelijk niet in goede aarde. Je zeg hem denken wat die domme muts daar nou over te vertellen had. Toen ie wegging gaf ik hem mijn kaartje en toen kwam DE opmerking waar wij naderhand echt dubbel om hebben gelegen "hé, ben jij ook een acadeem??".
Jullie snappen dat dit een gevleugelde uitdrukking is geworden!!
dinsdag 2 oktober 2007 om 12:43
Hé hé ik ben ook een rechtenstudent en je hebt gelezen dat ík niet zo denk 
Maar er zijn er inderdaad genoeg die denken dat ze straks allemaal een dure advocaat worden en meteen rijk zijn. Think again!
Er zijn trouwens een aantal studies waaraan een hoop mensen beginnen, vooral voor het grote geld en de status. Rechten, geneeskunde, bedrijfskunde/economie... Maar je moet het vakgebied toch ook leuk vinden? Je kunt er nog zo rijk mee worden, als het niet leuk is heb je het toch zo gezien lijkt me.
Ik ken er zat die na de studie gewoon iets van 1500 netto verdienen, prima salaris om mee te beginnen hoor. Zou er heel blij mee zijn als ik met zo'n salaris zou kunnen beginnen straks! Ik snap trouwens ook niet wat er mis is met een huurhuis, ik huur nu ook en als ik straks genoeg heb wil ik wel gaan kopen, maar niet alles kan meteen wanneer je dat wilt!
Maar er zijn er inderdaad genoeg die denken dat ze straks allemaal een dure advocaat worden en meteen rijk zijn. Think again!
Er zijn trouwens een aantal studies waaraan een hoop mensen beginnen, vooral voor het grote geld en de status. Rechten, geneeskunde, bedrijfskunde/economie... Maar je moet het vakgebied toch ook leuk vinden? Je kunt er nog zo rijk mee worden, als het niet leuk is heb je het toch zo gezien lijkt me.
Ik ken er zat die na de studie gewoon iets van 1500 netto verdienen, prima salaris om mee te beginnen hoor. Zou er heel blij mee zijn als ik met zo'n salaris zou kunnen beginnen straks! Ik snap trouwens ook niet wat er mis is met een huurhuis, ik huur nu ook en als ik straks genoeg heb wil ik wel gaan kopen, maar niet alles kan meteen wanneer je dat wilt!
dinsdag 2 oktober 2007 om 12:47
@ Pauline
Wat een geweldig verhaal!!!
Ik moet, met het schaamrood op de kaken, eerlijk bekennen dat ik me ooit
"schuldig" heb gemaakt aan een omgekeerd soort van vooroordeel. Een collega en ik namen sollicitatiegesprekken af voor een baan met training on the job. Het salaris behorende bij het traject was niet heel erg slecht, maar wel laag. Tijdens de gesprekken over de arbeidsvoorwaarden lichtten wij daarom toe dat reiskosten niet werden vergoed (want het werk was binnen de woonplaats) maar dat de werknemers wel een fiets-prive via de fiscaal gunstige bedrijfsregeling konden aanschaffen. Groot was dan ook onze verbazing toen na afloop van het gesprek maar liefst 2 sollicitanten in ieder een spiksplinternieuwe (en dure) auto van het terrein af reden!
Wat een geweldig verhaal!!!
Ik moet, met het schaamrood op de kaken, eerlijk bekennen dat ik me ooit
"schuldig" heb gemaakt aan een omgekeerd soort van vooroordeel. Een collega en ik namen sollicitatiegesprekken af voor een baan met training on the job. Het salaris behorende bij het traject was niet heel erg slecht, maar wel laag. Tijdens de gesprekken over de arbeidsvoorwaarden lichtten wij daarom toe dat reiskosten niet werden vergoed (want het werk was binnen de woonplaats) maar dat de werknemers wel een fiets-prive via de fiscaal gunstige bedrijfsregeling konden aanschaffen. Groot was dan ook onze verbazing toen na afloop van het gesprek maar liefst 2 sollicitanten in ieder een spiksplinternieuwe (en dure) auto van het terrein af reden!
dinsdag 2 oktober 2007 om 13:50
Justmoi: gelukkig kom ik ook nog heel erg veel leuke en meer 'down to earth' afgestudeerden tegen. Maar er zijn ook genoeg types met een "I want it all and I want it NOW" houding, die dan ook zeer verbaasd zijn als anderen hun briljantheid niet opmerken. Of liever gezegd: het ligt natuurlijk aan de domheid van de anderen dat zij dat niet opmerken.
dinsdag 2 oktober 2007 om 14:39
Ik kom rond door de tering naar de nering te zetten. Nu (samenwonend + een baby) en vroeger (alleenwonend).
Mijn eigen inkomen is beneden modaal, die van vriend boven-modaal. Hebben gescheiden rekeningen en een en/of voor de boodschappen. Meeste dingen gaan 50-50, al betaalt hij wel wat meer hypotheek (waar weer tegenover staat dat ik bijna alle kleren voor kind koop).
Laats weer berekend, ik hou zo'n ¤300 per maand 'voor mezelf' over (is dan verzekering, gsm, Ibg etc vanaf).
Of dat veel of weinig is? Ik weet het niet, maar meer heb ik iig niet nodig.
Mijn eigen inkomen is beneden modaal, die van vriend boven-modaal. Hebben gescheiden rekeningen en een en/of voor de boodschappen. Meeste dingen gaan 50-50, al betaalt hij wel wat meer hypotheek (waar weer tegenover staat dat ik bijna alle kleren voor kind koop).
Laats weer berekend, ik hou zo'n ¤300 per maand 'voor mezelf' over (is dan verzekering, gsm, Ibg etc vanaf).
Of dat veel of weinig is? Ik weet het niet, maar meer heb ik iig niet nodig.
dinsdag 2 oktober 2007 om 16:49
Wij komen financieel goed rond, maar na jaren samenwonen heb ik toch spijt dat ik destijds niet beter heb nagedacht over de regeling van de financien.
Ik verdien netto de helft meer salaris als mijn vriend, ik 36 uur werken + hij 40 uur werken.
We hebben gezamenlijke rekeningen, voor de inkomsten / uitgaven.
Ik heb nu de situatie dat hij beduidend meer geld opmaakt dan ik. Ik heb geen overzicht waar dat naar toe gaat, geldopnames bij de bank... Ik heb hem gevraagd te pinnen voor het overzicht, maar dat gebeurt in de praktijk niet. Hij pint bijvoorbeeld EUR 100 / EUR 150 per week, ikzelf ongeveer EUR 40 per week. (Buiten boodschappen e.d., gewoon voor eten / drinken in kantine, losse uitgaven... Ook heeft hij een beduidend duurdere hobby dan ik.
Als ik het nu nog kon regelen, zou ik naar rato van het inkomen bijdragen op de gezamenlijke rekening willen, zodat ik, omdat ik spaarzamer ben, daar ook meer aan over houdt..
Ik verdien netto de helft meer salaris als mijn vriend, ik 36 uur werken + hij 40 uur werken.
We hebben gezamenlijke rekeningen, voor de inkomsten / uitgaven.
Ik heb nu de situatie dat hij beduidend meer geld opmaakt dan ik. Ik heb geen overzicht waar dat naar toe gaat, geldopnames bij de bank... Ik heb hem gevraagd te pinnen voor het overzicht, maar dat gebeurt in de praktijk niet. Hij pint bijvoorbeeld EUR 100 / EUR 150 per week, ikzelf ongeveer EUR 40 per week. (Buiten boodschappen e.d., gewoon voor eten / drinken in kantine, losse uitgaven... Ook heeft hij een beduidend duurdere hobby dan ik.
Als ik het nu nog kon regelen, zou ik naar rato van het inkomen bijdragen op de gezamenlijke rekening willen, zodat ik, omdat ik spaarzamer ben, daar ook meer aan over houdt..
dinsdag 2 oktober 2007 om 19:48
Er zijn mensen die denken dat als je huurt, je als mens ook minder voorstelt. Kromme gedachte, ik denk juist dat je dan slim bent in sommige gevallen. Hoe slim is het om in de schulden te zitten omdat je een te hoge hypotheek hebt genomen? Je moet ook maar afwachten wat je in je eerste baan gaat verdienen, hangt van veel factoren af. Uitgaven moet je baseren op wat er nu binnenkomt en niet op wat er misschien binnen gaat komen.
Deb, dat is lastig. Wij gaan nu wel alles op de grote hoop gooien omdat we van elkaar wel weten dat de één niet veel meer uitgeeft dan de ander. Mocht dat wel zo zijn dan kunnen we altijd nog een herberekening maken en naar rato inbrengen. Ik hoor mensen weleens naar ratio zeggen, hihi. Ja zo kun je het ook bekijken in dit geval...
Deb, dat is lastig. Wij gaan nu wel alles op de grote hoop gooien omdat we van elkaar wel weten dat de één niet veel meer uitgeeft dan de ander. Mocht dat wel zo zijn dan kunnen we altijd nog een herberekening maken en naar rato inbrengen. Ik hoor mensen weleens naar ratio zeggen, hihi. Ja zo kun je het ook bekijken in dit geval...
