Hoeveel afwijzingen kan een mens aan?

Ow... zie dat je schreef dat je je netwerk al hebt gebruikt... ;)

Sangsaa, heel herkenbaar. Ik ben in 2003 - economisch gezien een zeer slecht jaar - afgestudeerd (WO, letterenstudie) en heb in een klein jaar tijd tegen de 150 sollicitaties verstuurd (dit naast alle keren dat ik naar uitzendbureaus ben geweest), en ben toen maar 1 keer uitgenodigd, en het niet geworden. Idd, voor relevante functies op WO niveau geen werkervaring, en voor lagere functies willen ze niet aannemen omdat je te hoog opgeleid bent. Geen één uitzendbureau wilde mij overigens inschrijven. Zelfs call centres en schoonmaakbedrijven wilden mij niet aannemen, ten eerste omdat ze voldoende sollicitanten hadden die laag geschoold waren (300 a 400 reacties was geen uitzondering), en ten tweede omdat ze weten dat je toch weer zo snel mogelijk weg bent. Ik vond het een zeer frustrerende periode, en kan me helemaal voorstellen dat je al die afwijzingen goed zat bent. Dat punt heb ik ook gehad; ik werd er behoorlijk moedeloos van. Wat mijn geluk was dat ik via via een stageplek kon bemachtingen voor een MBO functie als management-assistente. Totaal niet wat ik wilde, maar ik heb het aangegrepen en laten zien wat ik in mijn mars heb. Na 1,5 jaar ben ik doorgestroomd naar mijn huidige HBO functie. En als ik deze functie van top tot teen beheers en ik alles geleerd heb wat ik kan leren, ga ik binnen het bedrijf verder zoeken naar een HBO plus of VWO functie.



Maar, de clue van het verhaal, niet opgeven dus. Ik dacht na een jaar lang werkeloos te zijn helemaal niets meer te kunnen vinden, maar heb nu leuk werk op ietsje lager dan mijn niveau, maar volop de kansen om nog verder te groeien.

Ik kan me helemaal voorstellen dat de commerciele sector je niet ligt, want mij ligt het ook niet. Ik werk bij sociale zaken en het is totaal iets anders dan waar ik voor gestudeerd heb, maar ik heb het idd wel erg naar mijn zin. Dat komt omdat ik altijd mensen heb willen helpen, en nu doe ik dat. Ik heb absoluut geen spijt van mijn studie en alhoewel het een hele moeilijke stap voor mij was om toen die MBO baan aan te nemen (het betekende namelijk dat ik mijn toenmalige grote droom en wensberoep moest opgeven), heb ik er totaal geen spijt van. Ik heb meerdere richtingen waar ik geinteresseerd in ben, en mijn huidige werk is er gelukkig één van. Ik voel me heel erg op mijn plaats in mijn werk.



Ik ken de antropologie wereld niet en weet totaal niet of daar werk in te vinden is. Maar waarom zou je - zolang je nog geen baan in jouw richting hebt gevonden - niet een hogere functie accepteren? Je kan altijd blijven doorzoeken, en wie weet ontdek je wel heel nieuwe kanten van jezelf.

Je kan idd buiten je huidige werkgever gaan zoeken, in een andere branche. Ga je er tenminste, naast dat je andere werkervaring opdoet en qua inhoud een stapje omhoog gaat, ook financieel er nog op vooruit. Ook niet onbelangrijk. Hopelijk vind jij ook je plek!

Wow zo'n CV en dan geen werk! Wat oneerlijk... Een stage o.i.d. ergens of desnoods inderdaad vrijwilligerswerk is inderdaad wel een idee dan kan je ondertussen gewoon verder solliciteren. Ik heb op een P&O afdeling gewerkt en vaak worden mensen die net van school komen (op wat voor niveau dan ook!) niet aangenomen en mensen die werkeloos zijn al helemaal niet. Er kwam een sollicitatie binnen van iemand met een zeer mooi CV maar er stond wel op dat ze het laatste jaar niet gewerkt had, die word dan niet eens uitgenodigd tenzij er tekorten zijn (dan nodigen ze zowat alles uit..).



Het is dan beter als je kunt aantonen van ik heb dit of dat gedaan, al is het maar een cursus waar je eigenlijk maar 1 avond per week aan kwijt was dat die periode 'gevuld' is. Ik vind het nogal flauw want hoe kan iemand nou werkervaring op doen als hij nergens kan werken? Traineeships zijn inderdaad een mogelijkheid, maar als er geen werk in is dan dat misschien ook wel niet? Vragen bij de Uni wat een voorgangster opperde lijkt mij ook wel een goed plan! En je netwerk inderdaad.

Deze vraag heb ik mezelf vroeger vaak gesteld. Een sollicitatiebrief kost een hoop tijd en energie. Bij een afwijzing krijg je er niets voor terug. Na de zoveelste keer vraag je je af waarvoor je de moeite doet. Een afwijzing van een baan waarbij je dacht een grote kans te maken, hakt er extra in. Zelf heb ik ongeveer vijftig sollicitaties verstuurd. Een paar keer uitgenodigd voor gesprek. Probleem was dat ik zo ongelofelijk zenuwachtig was, omdat ik eindelijk een kans had die ik pakken moest anders was ik weer terug bij af. Na een jaar is het me trouwens wel gelukt om een baan te vinden. In de tussentijd heb ik veel vrijwilligerswerk gedaan in mijn vak en geld verdiend door kantoorbaantjes.



Wat ik kan meegeven is dat twee dingen belangrijk zijn: kritisch naar jezelf kijken en realistisch blijven.



Kijk kritisch naar je sollicitatiebrieven. Lees lectuur er over of vraag anderen om advies.

Probeer je gebreken te compenseren. Bij gebrek aan ervaring, toon veel enthousiasme en laat zien wat de voordelen daarvan kunnen zijn: bijvoorbeeld een nieuwe frisse blik, een andere visie, een jong iemand kan de groepsdynamiek beinvloeden blablabla.



Wees verder realistisch. In de antropologie is het eenmaal heel moeilijk werk te vinden. Afwijzingen hoeven helemaal niet aan jou te liggen. Geef in ieder geval niet jezelf de schuld. Jij hebt een moedige keuze gemaakt door voor het onzekere te gaan. Nu nog even volhouden.



Belangrijk is dat je de liefde voor je vak blijft houden. Doe vrijwilligerswerk in jouw richting. Op die manier bouw je ervaring op en laat je zien dat je gedreven bent.