Werk & Studie
alle pijlers
Ik vind mijn eerste baan verschrikkelijk
woensdag 1 januari 2020 om 14:27
Geachte forummers,
Zoals jullie kunnen lezen aan het onderwerp van mijn post bevind ik mij in een lastige situatie. In september van dit jaar ben ik begonnen bij een onderwijsinstelling als 'studieadviseur'. Dit heb ik enigszins gedwongen moeten doen omdat er in mijn werkveld (docent geschiedenis) erg weinig werk te vinden valt. Voor mijn gevoel was dit een goed alternatief en zou ik als studieadviseur veel contact gaan krijgen met studenten die bij deze onderwijsinstelling studeren en voor hun fungeren als een slb'er / mentor. De realiteit is helaas een stuk anders; ik werk eigenlijk gewoon bij een callcenter.
Ik doe niets anders dan basale vragen van studenten beantwoorden. Denk aan vragen als: 'Mijn diploma heb ik nog niet ontvangen, is er iets misgegaan?' 'of 'Ik kan 16 december niet bij de les zijn, kan ik het inhalen op een ander moment?' Ook moet ik klachten afhandelen maar dit houdt niet veel meer in dan de student wijzen op de algemene voorwaarden of een gratis herkansing aanbieden. Het is werk volgens de regels waar je totaal niet je creativiteit in kwijt kan. En jullie raden het waarschijnlijk al: elke gek kan dit doen. Dit zie ik dan ook terug in mijn collega's. Laat ik het zo zeggen: het zijn mensen met een hele beperkte horizon qua kennis en interesses. Samengevat ga ik elke dag met tegenzin naar mijn werk en vraag ik mijzelf hardop af: heb je hiervoor een gestudeerd? Om als een fabrieksmedewerker de mailbox laag te houden?
Ik denk veel na over wat voor mij de zin van het leven is en dat is voor mij het helpen van mensen die het moeilijk hebben. Daar haal ik voldoening en energie uit en dat is nu totaal niet het geval. Wat het lastig maakt is dat je met geschiedenis als studie best weinig kan. Ik weet echt bij god niet waar ik zou moeten solliciteren als ik hier weg zou gaan (ik zou het meteen doen als ik een goed alternatief had). Het onderwijs is echt een ramp op het moment voor docenten geschiedenis dus dat is ook niet een voor de hand liggende optie. Steeds vaker zit ik in mijn hoofd te malen of ik niet iets voor mijzelf moet beginnen en deze ideeën beginnen steeds serieuzer te worden.
Mijn vraag is: wat raden jullie mij aan om te doen? Het nog even proberen? Het op werk bespreekbaar maken en dat er wellicht een andere functie is? In de tussentijd extra kennis opdoen via een thuisstudie of het avontuur aangaan en voor mijzelf iets beginnen? Hoor het graag van jullie en uiteraard de beste wensen.
Zoals jullie kunnen lezen aan het onderwerp van mijn post bevind ik mij in een lastige situatie. In september van dit jaar ben ik begonnen bij een onderwijsinstelling als 'studieadviseur'. Dit heb ik enigszins gedwongen moeten doen omdat er in mijn werkveld (docent geschiedenis) erg weinig werk te vinden valt. Voor mijn gevoel was dit een goed alternatief en zou ik als studieadviseur veel contact gaan krijgen met studenten die bij deze onderwijsinstelling studeren en voor hun fungeren als een slb'er / mentor. De realiteit is helaas een stuk anders; ik werk eigenlijk gewoon bij een callcenter.
Ik doe niets anders dan basale vragen van studenten beantwoorden. Denk aan vragen als: 'Mijn diploma heb ik nog niet ontvangen, is er iets misgegaan?' 'of 'Ik kan 16 december niet bij de les zijn, kan ik het inhalen op een ander moment?' Ook moet ik klachten afhandelen maar dit houdt niet veel meer in dan de student wijzen op de algemene voorwaarden of een gratis herkansing aanbieden. Het is werk volgens de regels waar je totaal niet je creativiteit in kwijt kan. En jullie raden het waarschijnlijk al: elke gek kan dit doen. Dit zie ik dan ook terug in mijn collega's. Laat ik het zo zeggen: het zijn mensen met een hele beperkte horizon qua kennis en interesses. Samengevat ga ik elke dag met tegenzin naar mijn werk en vraag ik mijzelf hardop af: heb je hiervoor een gestudeerd? Om als een fabrieksmedewerker de mailbox laag te houden?
Ik denk veel na over wat voor mij de zin van het leven is en dat is voor mij het helpen van mensen die het moeilijk hebben. Daar haal ik voldoening en energie uit en dat is nu totaal niet het geval. Wat het lastig maakt is dat je met geschiedenis als studie best weinig kan. Ik weet echt bij god niet waar ik zou moeten solliciteren als ik hier weg zou gaan (ik zou het meteen doen als ik een goed alternatief had). Het onderwijs is echt een ramp op het moment voor docenten geschiedenis dus dat is ook niet een voor de hand liggende optie. Steeds vaker zit ik in mijn hoofd te malen of ik niet iets voor mijzelf moet beginnen en deze ideeën beginnen steeds serieuzer te worden.
Mijn vraag is: wat raden jullie mij aan om te doen? Het nog even proberen? Het op werk bespreekbaar maken en dat er wellicht een andere functie is? In de tussentijd extra kennis opdoen via een thuisstudie of het avontuur aangaan en voor mijzelf iets beginnen? Hoor het graag van jullie en uiteraard de beste wensen.
woensdag 1 januari 2020 om 17:01
Dat ik niet op elke post inga wilt niet zeggen dat ik ze negeer. Het kan aan mij liggen maar volgens mij reageer ik zelfs ook op enkele tips (die ik ook als waardevol acht).Maud*de*Braose schreef: ↑01-01-2020 16:52Ach ja, To schrijft een jankpost over haar verschrikkelijke baan, maar ipv in te gaan op de tips wil ze alleen maar duidelijk maken hoe superieur ze is. Zo iemand kun je toch niet serieus nemen.
Net zoals met daten, elk mens dat je tegenkomt maakt een bepaalde indruk op je. Bij het ene persoon denk je: 'leuk, dit zou wel eens een vriend van mij kunnen worden', bij anderen denk je: dit is totaal niet mijn type. Ieder mens heeft bepaalde voorkeuren qua karaktereigenschappen waar hij of zij op valt of juist of afknapt en wat bepaald of iemand wel een vriend van je wordt of niet. Wanneer iemand op mij een intelligente indruk maakt en overkomt als iemand die een brede interesse heeft, dan voel ik vaak een klik. Wanneer dit niet het geval is een stuk minder. Dat mag toch?
woensdag 1 januari 2020 om 17:02
Je zou ook binnen je bestaande baan je horizon kunnen verbreden. Bijvoorbeeld onderzoeken welke populatie studenten het meeste uitvalt en daar dan iets voor opzetten om uitval te voorkomen. Of je verdiepen in problemen waar studenten vandaag de dag tegenaan lopen en daar een programma voor opzetten. Of een training geven aan je collega-docenten om contact met student te optimaliseren. Nou ja, er is vanalles te bedenken in het onderwijs, als je over enige vaardigheden beschikt.
woensdag 1 januari 2020 om 17:05
Het zit je duidelijk erg dwars, was niet mijn bedoeling om jou persoonlijk te kwetsen o.i.d. Je vrienden kies je op basis van karaktereigenschappen waar jij je fijn bij voelt en de daarbij behorende klik. En ja, als ik iemand intelligent vind overkomen (naast diverse andere eigenschappen) ben ik eerder geneigd om met die persoon een praatje te maken en er een vriendschap mee te starten.icequeen2000 schreef: ↑01-01-2020 16:56en arrogant much? ik wil enkel vrienden waarmee ik politieke conversaties kan voeren en bluffen met welke boeken ze gelezen hebben! jonge, zo iemand als u wil ik ook niet als vriend ze...
woensdag 1 januari 2020 om 17:07
Je snapt het echt niet. Maar dat geeft niet, je leert vanzelf wel dat je minder geweldig bent dan je denkt.manuchao1 schreef: ↑01-01-2020 17:01Dat ik niet op elke post inga wilt niet zeggen dat ik ze negeer. Het kan aan mij liggen maar volgens mij reageer ik zelfs ook op enkele tips (die ik ook als waardevol acht).
Net zoals met daten, elk mens dat je tegenkomt maakt een bepaalde indruk op je. Bij het ene persoon denk je: 'leuk, dit zou wel eens een vriend van mij kunnen worden', bij anderen denk je: dit is totaal niet mijn type. Ieder mens heeft bepaalde voorkeuren qua karaktereigenschappen waar hij of zij op valt of juist of afknapt en wat bepaald of iemand wel een vriend van je wordt of niet. Wanneer iemand op mij een intelligente indruk maakt en overkomt als iemand die een brede interesse heeft, dan voel ik vaak een klik. Wanneer dit niet het geval is een stuk minder. Dat mag toch?
Succes met je loopbaan.
woensdag 1 januari 2020 om 17:08
Goede tip! Hier kan ik wat mee! Probleem is alleen dat we het over duizenden studenten hebben en dit een landelijk bedrijf is. Contact met de studenten en andere afdelingen is via de computer of telefoon en dus nogal onpersoonlijk. Op een middelbare school zou ik dit bijvoorbeeld helemaal zien zitten.Klonkje schreef: ↑01-01-2020 17:02Je zou ook binnen je bestaande baan je horizon kunnen verbreden. Bijvoorbeeld onderzoeken welke populatie studenten het meeste uitvalt en daar dan iets voor opzetten om uitval te voorkomen. Of je verdiepen in problemen waar studenten vandaag de dag tegenaan lopen en daar een programma voor opzetten. Of een training geven aan je collega-docenten om contact met student te optimaliseren. Nou ja, er is vanalles te bedenken in het onderwijs, als je over enige vaardigheden beschikt.
woensdag 1 januari 2020 om 17:09
Met collega's hoef je helemaal geen klik te hebben, daar hoef je alleen maar goed mee samen te kunnen werken.manuchao1 schreef: ↑01-01-2020 17:01Dat ik niet op elke post inga wilt niet zeggen dat ik ze negeer. Het kan aan mij liggen maar volgens mij reageer ik zelfs ook op enkele tips (die ik ook als waardevol acht).
Net zoals met daten, elk mens dat je tegenkomt maakt een bepaalde indruk op je. Bij het ene persoon denk je: 'leuk, dit zou wel eens een vriend van mij kunnen worden', bij anderen denk je: dit is totaal niet mijn type. Ieder mens heeft bepaalde voorkeuren qua karaktereigenschappen waar hij of zij op valt of juist of afknapt en wat bepaald of iemand wel een vriend van je wordt of niet. Wanneer iemand op mij een intelligente indruk maakt en overkomt als iemand die een brede interesse heeft, dan voel ik vaak een klik. Wanneer dit niet het geval is een stuk minder. Dat mag toch?
En af en toe een collegiaal praatje, zonder jouw invulling, dat jij ver verheven bent boven hen, maakt de sfeer een stuk leuker.
anoniem_393038 wijzigde dit bericht op 01-01-2020 17:10
0.14% gewijzigd
woensdag 1 januari 2020 om 17:09
Volgens mij praten wij nogal langs elkaar heen.Maud*de*Braose schreef: ↑01-01-2020 17:07Je snapt het echt niet. Maar dat geeft niet, je leert vanzelf wel dat je minder geweldig bent dan je denkt.
Succes met je loopbaan.
woensdag 1 januari 2020 om 17:09
Tja het leven bestaat uit allemaal verschillende mensen en een deel past bij je en een deel niet. Sociale intelligentie zorgt dat je in staat bent om met diverse mensen om te kunnen gaan. Misschien is dat een leerpuntje voor je. Of heb je het nodig om je boven een ander verheven te voelen, ben je onzeker van jezelf?manuchao1 schreef: ↑01-01-2020 17:01Dat ik niet op elke post inga wilt niet zeggen dat ik ze negeer. Het kan aan mij liggen maar volgens mij reageer ik zelfs ook op enkele tips (die ik ook als waardevol acht).
Net zoals met daten, elk mens dat je tegenkomt maakt een bepaalde indruk op je. Bij het ene persoon denk je: 'leuk, dit zou wel eens een vriend van mij kunnen worden', bij anderen denk je: dit is totaal niet mijn type. Ieder mens heeft bepaalde voorkeuren qua karaktereigenschappen waar hij of zij op valt of juist of afknapt en wat bepaald of iemand wel een vriend van je wordt of niet. Wanneer iemand op mij een intelligente indruk maakt en overkomt als iemand die een brede interesse heeft, dan voel ik vaak een klik. Wanneer dit niet het geval is een stuk minder. Dat mag toch?
woensdag 1 januari 2020 om 17:11
Je hoeft geen vrienden te worden met collega’s en aanverwanten.manuchao1 schreef: ↑01-01-2020 17:05Het zit je duidelijk erg dwars, was niet mijn bedoeling om jou persoonlijk te kwetsen o.i.d. Je vrienden kies je op basis van karaktereigenschappen waar jij je fijn bij voelt en de daarbij behorende klik. En ja, als ik iemand intelligent vind overkomen (naast diverse andere eigenschappen) ben ik eerder geneigd om met die persoon een praatje te maken en er een vriendschap mee te starten.
woensdag 1 januari 2020 om 17:11
Volgens mij behoor jij met je collega's tot de categorie mensen die deze serie kijkt / keek om te lachen om de domheid van de deelnemers. Deze mensen vinden het oprecht interessantNaomir schreef: ↑01-01-2020 16:24Haha, wat een grap. Niet om arrogant te doen. Ik werk in de financiële sector, topbaan, allemaal universitair geschoold en elke vrijdag zaten wij te beppen over temptation island. -toen het op tv was dan- . Betekend niet dat ik geen brede kennis heb of dom ben. Maar ik vind gesprekken over de politiek gewoon saai....en boeken heb ik al in jaren niet meer gelezen.
.
woensdag 1 januari 2020 om 17:12
Zeker niet, maar in mijn geval maakt dat een baan een stuk leuker of minder leuk.blauwe_emmer schreef: ↑01-01-2020 17:11Je hoeft geen vrienden te worden met collega’s en aanverwanten.
woensdag 1 januari 2020 om 17:12
woensdag 1 januari 2020 om 17:14
Jeetje TO, je klinkt saai.manuchao1 schreef: ↑01-01-2020 16:02Sorry maar ik heb gewoon niets met roken, praten over de ruzies met je echtgenoot die ik niet ken en nietszeggende series als Temptation Island. Met alle respect maar ik denk dat je een bredere algemene kennis hebt als je in je vrije tijd boeken leest over verschillende thema's en het politieke nieuws op de voet volgt.
woensdag 1 januari 2020 om 17:16
In eerste instantie is een baan om geld te verdienen, als hij leuk is is het een pré. Jij bent nog maar net aan de slag, vaak moet je gewoon investeren om meer te kunnen kiezen en dan is het soms gewoon niet leuk in het begin. Dat is zoals het is, daarin ben je niet de enige. Pik de ervaring er uit en ga verder kijken. Ik heb het idee dat je ook wel een beetje kieskeurig bent.
woensdag 1 januari 2020 om 17:18
Toen ik afstudeerde waren er amper banen in mijn vakgebied, dus ik heb een heleboel van dat soort baantjes gehad. Ik vond het toen ook heel erg balen dat ik niet gewoon kon doen waar ik voor gestudeerd had, maar ik zou je toch aanraden om gewoon alles aan te pakken en ook zeker niet zo verheven te doen tegen en over je collega's als je overkomt in je stukje. Je schrijft dat je veel nadenkt over zingeving en dat je mensen wil helpen, maar blijkbaar ben je hier op dit moment even het meest nodig. Het is even niet anders, er komt in de toekomst vast wel iets waar je je beter op je plek voelt. Als je concrete plannen hebt om voor jezelf te beginnen en/of een extra studie te doen dan kan je die naast die baan lekker uitwerken, er dingen over uitzoeken en er lekker over dromen.
Zoveel mensen beginnen na hun afstuderen in een dergelijke baan, daar is echt niks mis mee, het zou voor jezelf al schelen als je zou stoppen met er zo tegenaan kijken.
Zoveel mensen beginnen na hun afstuderen in een dergelijke baan, daar is echt niks mis mee, het zou voor jezelf al schelen als je zou stoppen met er zo tegenaan kijken.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
woensdag 1 januari 2020 om 17:19
Bij jou niet nee. Ik negeer deze mensen helemaal niet op werk en maak gewoon een praatje met ze (ik moet wel).
Ik vind het leuk om over dingen na te denken en heb een rijke fantasie. Deze mensen niet. Als ik met ze praat moet ik constant uitleggen wat ik bedoel (bij een simpele term als ouwe jongens krentenbrood) en zeggen ze voortdurend: wat stel je lastige vragen! Als ik met mijn vrienden ben (waarvan een groot deel intelligenter is dan ik, weet je ook gelijk dat ik niet arrogant ben) hoef ik dit niet te doen. Dit soort voorvalletjes worden gewoon extra uitvergroot op het moment dat jij je werk echt saai vindt.
woensdag 1 januari 2020 om 17:20
Doe een traineeship of ga toch een master doen. Als je lesgeven wel leuk vindt, zou je ook nog versneld een tweede bevoegdheid kunnen halen voor een vak waar scholen wel op zitten te wachten. Ga vrijwilligerswerk doen voor een historisch project en misschien rol je dan wel ergens anders in. Ga bijles geschiedenis geven. Of ga de IT in (zat trajecten die worden aangeboden en met twee handen worden aangepakt door werkloze historici).
You can breathe, you can blink, you can cry. Hell, you’re all gonna be doing that.
woensdag 1 januari 2020 om 17:22
In dat laatste zit zeker een kern van waarheid. Maar mag ik? Ik breng er 5 dagen per week door, dan moet het wel goed zijn. Ik ben sfeergevoelig en moet echt met een smile naar mijn werk gaan als ik goed wil functioneren. Misschien zit het hem ook een beetje in het feit dat mijn beste vriend echt een topbaan heeft en een baan die iedereen wel zou willen hebben (fysiotherapeut van topsporters).blauwe_emmer schreef: ↑01-01-2020 17:16In eerste instantie is een baan om geld te verdienen, als hij leuk is is het een pré. Jij bent nog maar net aan de slag, vaak moet je gewoon investeren om meer te kunnen kiezen en dan is het soms gewoon niet leuk in het begin. Dat is zoals het is, daarin ben je niet de enige. Pik de ervaring er uit en ga verder kijken. Ik heb het idee dat je ook wel een beetje kieskeurig bent.
woensdag 1 januari 2020 om 17:23
Hoofdletters gebruiken leest prettiger.icequeen2000 schreef: ↑01-01-2020 16:25kijk je ook zo neerbuigend op mensen die je afval wekelijks komen ophalen of die je verstopte wc komen maken?? dan moet je niet veel hulp of vriendelijkheid terug verwachten! my petpeve, arrogante mensen die wijzen op andere hun spellingsfouten om hun eigen slimmer te doen voelen dan ze eigenlijk zijn...
woensdag 1 januari 2020 om 17:24
Je bent wel arrogant en je vindt jezelf beter. Het gros van de mensen met een goede (betere) opleiding staat hier helemaal niet zo op voor zoals jij dat doet.manuchao1 schreef: ↑01-01-2020 17:19Bij jou niet nee. Ik negeer deze mensen helemaal niet op werk en maak gewoon een praatje met ze (ik moet wel).
Ik vind het leuk om over dingen na te denken en heb een rijke fantasie. Deze mensen niet. Als ik met ze praat moet ik constant uitleggen wat ik bedoel (bij een simpele term als ouwe jongens krentenbrood) en zeggen ze voortdurend: wat stel je lastige vragen! Als ik met mijn vrienden ben (waarvan een groot deel intelligenter is dan ik, weet je ook gelijk dat ik niet arrogant ben) hoef ik dit niet te doen. Dit soort voorvalletjes worden gewoon extra uitvergroot op het moment dat jij je werk echt saai vindt.
