Werk & Studie
alle pijlers
Ik vind mijn eerste baan verschrikkelijk
woensdag 1 januari 2020 om 14:27
Geachte forummers,
Zoals jullie kunnen lezen aan het onderwerp van mijn post bevind ik mij in een lastige situatie. In september van dit jaar ben ik begonnen bij een onderwijsinstelling als 'studieadviseur'. Dit heb ik enigszins gedwongen moeten doen omdat er in mijn werkveld (docent geschiedenis) erg weinig werk te vinden valt. Voor mijn gevoel was dit een goed alternatief en zou ik als studieadviseur veel contact gaan krijgen met studenten die bij deze onderwijsinstelling studeren en voor hun fungeren als een slb'er / mentor. De realiteit is helaas een stuk anders; ik werk eigenlijk gewoon bij een callcenter.
Ik doe niets anders dan basale vragen van studenten beantwoorden. Denk aan vragen als: 'Mijn diploma heb ik nog niet ontvangen, is er iets misgegaan?' 'of 'Ik kan 16 december niet bij de les zijn, kan ik het inhalen op een ander moment?' Ook moet ik klachten afhandelen maar dit houdt niet veel meer in dan de student wijzen op de algemene voorwaarden of een gratis herkansing aanbieden. Het is werk volgens de regels waar je totaal niet je creativiteit in kwijt kan. En jullie raden het waarschijnlijk al: elke gek kan dit doen. Dit zie ik dan ook terug in mijn collega's. Laat ik het zo zeggen: het zijn mensen met een hele beperkte horizon qua kennis en interesses. Samengevat ga ik elke dag met tegenzin naar mijn werk en vraag ik mijzelf hardop af: heb je hiervoor een gestudeerd? Om als een fabrieksmedewerker de mailbox laag te houden?
Ik denk veel na over wat voor mij de zin van het leven is en dat is voor mij het helpen van mensen die het moeilijk hebben. Daar haal ik voldoening en energie uit en dat is nu totaal niet het geval. Wat het lastig maakt is dat je met geschiedenis als studie best weinig kan. Ik weet echt bij god niet waar ik zou moeten solliciteren als ik hier weg zou gaan (ik zou het meteen doen als ik een goed alternatief had). Het onderwijs is echt een ramp op het moment voor docenten geschiedenis dus dat is ook niet een voor de hand liggende optie. Steeds vaker zit ik in mijn hoofd te malen of ik niet iets voor mijzelf moet beginnen en deze ideeën beginnen steeds serieuzer te worden.
Mijn vraag is: wat raden jullie mij aan om te doen? Het nog even proberen? Het op werk bespreekbaar maken en dat er wellicht een andere functie is? In de tussentijd extra kennis opdoen via een thuisstudie of het avontuur aangaan en voor mijzelf iets beginnen? Hoor het graag van jullie en uiteraard de beste wensen.
Zoals jullie kunnen lezen aan het onderwerp van mijn post bevind ik mij in een lastige situatie. In september van dit jaar ben ik begonnen bij een onderwijsinstelling als 'studieadviseur'. Dit heb ik enigszins gedwongen moeten doen omdat er in mijn werkveld (docent geschiedenis) erg weinig werk te vinden valt. Voor mijn gevoel was dit een goed alternatief en zou ik als studieadviseur veel contact gaan krijgen met studenten die bij deze onderwijsinstelling studeren en voor hun fungeren als een slb'er / mentor. De realiteit is helaas een stuk anders; ik werk eigenlijk gewoon bij een callcenter.
Ik doe niets anders dan basale vragen van studenten beantwoorden. Denk aan vragen als: 'Mijn diploma heb ik nog niet ontvangen, is er iets misgegaan?' 'of 'Ik kan 16 december niet bij de les zijn, kan ik het inhalen op een ander moment?' Ook moet ik klachten afhandelen maar dit houdt niet veel meer in dan de student wijzen op de algemene voorwaarden of een gratis herkansing aanbieden. Het is werk volgens de regels waar je totaal niet je creativiteit in kwijt kan. En jullie raden het waarschijnlijk al: elke gek kan dit doen. Dit zie ik dan ook terug in mijn collega's. Laat ik het zo zeggen: het zijn mensen met een hele beperkte horizon qua kennis en interesses. Samengevat ga ik elke dag met tegenzin naar mijn werk en vraag ik mijzelf hardop af: heb je hiervoor een gestudeerd? Om als een fabrieksmedewerker de mailbox laag te houden?
Ik denk veel na over wat voor mij de zin van het leven is en dat is voor mij het helpen van mensen die het moeilijk hebben. Daar haal ik voldoening en energie uit en dat is nu totaal niet het geval. Wat het lastig maakt is dat je met geschiedenis als studie best weinig kan. Ik weet echt bij god niet waar ik zou moeten solliciteren als ik hier weg zou gaan (ik zou het meteen doen als ik een goed alternatief had). Het onderwijs is echt een ramp op het moment voor docenten geschiedenis dus dat is ook niet een voor de hand liggende optie. Steeds vaker zit ik in mijn hoofd te malen of ik niet iets voor mijzelf moet beginnen en deze ideeën beginnen steeds serieuzer te worden.
Mijn vraag is: wat raden jullie mij aan om te doen? Het nog even proberen? Het op werk bespreekbaar maken en dat er wellicht een andere functie is? In de tussentijd extra kennis opdoen via een thuisstudie of het avontuur aangaan en voor mijzelf iets beginnen? Hoor het graag van jullie en uiteraard de beste wensen.
woensdag 1 januari 2020 om 17:55
Mijn man is recent gepensioneerd bij zijn baan in de schoonmaak.Lady*Voldemort schreef: ↑01-01-2020 17:46Nee hoor, ik werk liever met mijn collegiale huishoudschool-collega's dan met wannabe afgestudeerden die zelf niet eens op het idee kunnen komen om een andere baan te zoeken maar wel een topic openen om hun collega's in het openbaar af te zeiken. En wat ik mijn bagage doe bepaal ik altijd zelf nog lekker wel.
Nog nooit in zijn leven had hij zulke fijne collega's, hij mist de omgang met hen nog steeds.
Zoveel leuker dan de collega's bij zijn vorige banen, in driedelig grijs en een vette leasebak.
Die heeft hij nooit ook maar 1 seconde gemist, eerder blij, dat hij daar vanaf was.
woensdag 1 januari 2020 om 17:56
Een tip is wel om je definitie van intelligentie wat bij te stellen. Ik ken zat mensen die de juiste boeken en kranten lezen en keurig in het stramien alles vindenmanuchao1 schreef: ↑01-01-2020 17:01Dat ik niet op elke post inga wilt niet zeggen dat ik ze negeer. Het kan aan mij liggen maar volgens mij reageer ik zelfs ook op enkele tips (die ik ook als waardevol acht).
Net zoals met daten, elk mens dat je tegenkomt maakt een bepaalde indruk op je. Bij het ene persoon denk je: 'leuk, dit zou wel eens een vriend van mij kunnen worden', bij anderen denk je: dit is totaal niet mijn type. Ieder mens heeft bepaalde voorkeuren qua karaktereigenschappen waar hij of zij op valt of juist of afknapt en wat bepaald of iemand wel een vriend van je wordt of niet. Wanneer iemand op mij een intelligente indruk maakt en overkomt als iemand die een brede interesse heeft, dan voel ik vaak een klik. Wanneer dit niet het geval is een stuk minder. Dat mag toch?
Op een gegeven moment kom je erachter dat dat een trucje is en dat je meer hebt aan mensen die vanuit hun hart en eigenheid daadwerkelijk een mening hebben.
Zo heb ik in eerste instantie slaande ruzie gehad met een collega die in mijn ogen racistische dingen zei. Toen ik met hem in gesprek raakte bleek dit een zeer bereisde persoon te zijn die enorm veel wist over de desbetreffende cultuur, met een lompe manier van uitdrukken. Ik vind het nu heerlijk om bepaalde dilemma's met deze collega door te nemen. Hij heeft een frisse mening en in mijn ogen weet hij beter waar hij het over heeft dan menig afgestudeerd persoon.
Onderschat je medemens nooit en laat je niet misleiden door rookgedrag en taalgebruik is mijn advies.
Daarnaast kiezen veel mensen er bewust voor om hun wereld klein en overzichtelijk te houden. In mijn ervaring kan iemand die zich bezighoudt met huis- tuin en keukendingen qua maatschappelijk nut en praktische kennis veel nuttiger bezig zijn dan iemand die alle juiste kranten en boeken leest en weet welke wijn bij welk gerecht hoort.
Zo heb ik een kennis die op het eerste gezicht huismoeder is en werkt voor de gezelligheid. Als je met haar in gesprek raakt blijkt zij iedere dienst en product in haar leven zelf te hebben bestudeerd.
Haar motto is: ik neem geen dingen af die ik niet zelf begrijp. Dus zij is een wandelende encyclopedie voor belastingzaken, hypotheken, en heeft deze kennis paraat en actueel. Volgt hier ook opleidingen in. Dat zie ik menig universitair geschoold persoon nog niet doen.
woensdag 1 januari 2020 om 17:58
[quote=hannaa45 post_id=30800110 time=1577897354 user_id=393038]
Je vrienden intelligenter vinden dan jezelf is geen persoonlijke verdienste hoor.
Meer erkennen van feit.
Last van lange tenen? Tjonge jonge, ga je nu om het kwartier een reactie plaatsen over het feit dat je mij een arrogante kwal vindt? Punt is gemaakt.
Je vrienden intelligenter vinden dan jezelf is geen persoonlijke verdienste hoor.
Meer erkennen van feit.
Last van lange tenen? Tjonge jonge, ga je nu om het kwartier een reactie plaatsen over het feit dat je mij een arrogante kwal vindt? Punt is gemaakt.
woensdag 1 januari 2020 om 18:01
Het-groepje schreef: ↑01-01-2020 17:56Een tip is wel om je definitie van intelligentie wat bij te stellen. Ik ken zat mensen die de juiste boeken en kranten lezen en keurig in het stramien alles vinden
Op een gegeven moment kom je erachter dat dat een trucje is en dat je meer hebt aan mensen die vanuit hun hart en eigenheid daadwerkelijk een mening hebben.
Zo heb ik in eerste instantie slaande ruzie gehad met een collega die in mijn ogen racistische dingen zei. Toen ik met hem in gesprek raakte bleek dit een zeer bereisde persoon te zijn die enorm veel wist over de desbetreffende cultuur, met een lompe manier van uitdrukken. Ik vind het nu heerlijk om bepaalde dilemma's met deze collega door te nemen. Hij heeft een frisse mening en in mijn ogen weet hij beter waar hij het over heeft dan menig afgestudeerd persoon.
Onderschat je medemens nooit en laat je niet misleiden door rookgedrag en taalgebruik is mijn advies.
Daarnaast kiezen veel mensen er bewust voor om hun wereld klein en overzichtelijk te houden. In mijn ervaring kan iemand die zich bezighoudt met huis- tuin en keukendingen qua maatschappelijk nut en praktische kennis veel nuttiger bezig zijn dan iemand die alle juiste kranten en boeken leest en weet welke wijn bij welk gerecht hoort.
Zo heb ik een kennis die op het eerste gezicht huismoeder is en werkt voor de gezelligheid. Als je met haar in gesprek raakt blijkt zij iedere dienst en product in haar leven zelf te hebben bestudeerd.
Haar motto is: ik neem geen dingen af die ik niet zelf begrijp. Dus zij is een wandelende encyclopedie voor belastingzaken, hypotheken, en heeft deze kennis paraat en actueel. Volgt hier ook opleidingen in. Dat zie ik menig universitair geschoold persoon nog niet doen.
Goede post, spijker op de kop.
woensdag 1 januari 2020 om 18:02
Dat gaat hem dus niet worden als je over alles en iedereen je oordeel al klaar hebt. Stel je voor dat je een intake hebt met iemand die per ongeluk shag rookt, of 'hun' zegt in plaats van 'zij', dan heb jij al meteen besloten dat je eigenlijk niet eens dood gevonden wilt worden met zo'n persoon en dan moet je hem nog gaan helpen en bijstaan ook. Zie eerst maar eens van al die zielige meninkjes af te komen en dan kun je daarna altijd nog wel verder kijken. Oh ja, en boeken lezen kun je thuis ook he. Doe ik ook.manuchao1 schreef: ↑01-01-2020 17:53Ik wil iets toevoegen aan deze wereld! De derde Wereldoorlog ga ik in mijn eentje niet voorkomen en kanker ga ik eigenhandig ook niet chronisch maken.
Maar wat kan ik dan wel? Mensen met persoonlijke problemen helpen en bijstaan (zie eerdere reactie waarin ik mijn ervaringen als mentor vertel).
woensdag 1 januari 2020 om 18:05
Ik heb wel eens zo'n manager meegemaakt in het onderwijs. Kwam altijd op voor studenten, wilde iedereen helpen. Maar dat ging alleen maar over zijn eigen ego. Hij zag er ook geen been in om docenten te ondermijnen om zelf de "redder" te kunnen zijn.MevrouwJack schreef: ↑01-01-2020 17:59Oke, en wat maakt jou geschikt daarvoor? Ik zie namelijk vaker mensen het (in mijn geval hoger) onderwijs binnenkomen die de wereld willen redden en hun wijsheid over iedereen willen uitstorten als een manier om zelf gelukkig te worden. Die denken anderen te 'verlichten' maar vergeten om goed te kijken wie er eigenlijk tegenover hen zit. Natuurlijk is er niks mis met voldoening en zingeving halen uit je werk (doe ik zelf ook) maar iets willen maakt je niet per se geschikt.
To, prima als je iets voor anderen wil betekenen. Maar kijk eens heel kritisch naar jouw beweegredenen. Zijn die wel zuiver. Of wil je anderen helpen voor jezelf.
anoniem_388053 wijzigde dit bericht op 01-01-2020 18:06
0.10% gewijzigd
woensdag 1 januari 2020 om 18:06
Het feit dat ik een gevoelig iemand ben (zie eerdere post over hypochondrie) die zich makkelijk kan verplaatsen in anderen. Dat is wel wat mensen over het algemeen van mij vinden (wetende dat er zo weer wat gekkies gaan zitten katten op dat ik mijzelf intelligenter voel dan mijn collega’s).MevrouwJack schreef: ↑01-01-2020 17:59Oke, en wat maakt jou geschikt daarvoor? Ik zie namelijk vaker mensen het (in mijn geval hoger) onderwijs binnenkomen die de wereld willen redden en hun wijsheid over iedereen willen uitstorten als een manier om zelf gelukkig te worden. Die denken anderen te 'verlichten' maar vergeten om goed te kijken wie er eigenlijk tegenover hen zit. Natuurlijk is er niks mis met voldoening en zingeving halen uit je werk (doe ik zelf ook) maar iets willen maakt je niet per se geschikt.
Ik heb veel meegemaakt in mijn leven en weet hoe ontzettend heftig het is om te kampen met een depressie of angststoornis (ik spreek uit ervaring). Op basis van die ervaringen kan ik mensen helpen / coachen door een luisterend oor te bieden, mijn eigen verhaal te vertellen en vooral te benoemen wat je wel en niet moet doen om er uit te komen.
woensdag 1 januari 2020 om 18:07
En lees alsjeblieft deze waardevolle post van MevrouwJack een paar keer door.MevrouwJack schreef: ↑01-01-2020 17:43Je schrijft dat je graag andere mensen wil helpen, waarom wil je dat? En begrijp je waar dat in de praktijk op neerkomt? Dat gaat over interesse hebben, afstemmen, het zoeken van verbinding met anderen, coachen. Over reflecteren op je eigen normen en waarden, en die soms aan de kant kunnen schuiven. Met mensen die soms héél anders zijn dan jij, die er hele andere normen en waarden op nahouden en die vaak helemaal niet willen wat jij wilt. Genoeg oefenruimte in deze baan lijkt me.
Edit: je reactie op LV laat precies zien wat ik bedoel. Zonder dat je iemand kent of weet wat haar beweegredenen zijn laat je jouw normen los op een ander. "Ik denk echter..."
woensdag 1 januari 2020 om 18:11
Luister, mag ik na 4 maanden werken met iemand een oordeel hebben? Ik ben niet achterlijk en weet heus wel dat je mensen niet meteen op een eerste indruk moet beoordelen (hoewel we dit stiekem allemaal doen).Lady*Voldemort schreef: ↑01-01-2020 18:02Dat gaat hem dus niet worden als je over alles en iedereen je oordeel al klaar hebt. Stel je voor dat je een intake hebt met iemand die per ongeluk shag rookt, of 'hun' zegt in plaats van 'zij', dan heb jij al meteen besloten dat je eigenlijk niet eens dood gevonden wilt worden met zo'n persoon en dan moet je hem nog gaan helpen en bijstaan ook. Zie eerst maar eens van al die zielige meninkjes af te komen en dan kun je daarna altijd nog wel verder kijken. Oh ja, en boeken lezen kun je thuis ook he. Doe ik ook.
Zoals ik eerder al zei: op het moment dat je je werk niet leuk vindt, gaan de kleine irritatiepuntjes langzaam zichzelf uitvergroten. Dat zie je ook in relaties die stuklopen. Het grootste irritatiepunt zit hem gewoon in het feit dat ik werk doe waar ik voor mijn gevoel totaal niet uitgedaagd wordt.
woensdag 1 januari 2020 om 18:13
Ik denk dat dit alles jou voorlopig helemaal niet geschikt maakt. Je bent alleen maar met jezelf bezig. Wil mensen vertellen wat ze wel en niet moeten doen en benoemt herhaaldelijk jouw gevoeligheid. Maar je mist zelfreflectie en kunt absoluut niet tegen kritiek, gezien jouw talloze denigrerende reacties hier.manuchao1 schreef: ↑01-01-2020 18:06Het feit dat ik een gevoelig iemand ben (zie eerdere post over hypochondrie) die zich makkelijk kan verplaatsen in anderen. Dat is wel wat mensen over het algemeen van mij vinden (wetende dat er zo weer wat gekkies gaan zitten katten op dat ik mijzelf intelligenter voel dan mijn collega’s).
Ik heb veel meegemaakt in mijn leven en weet hoe ontzettend heftig het is om te kampen met een depressie of angststoornis (ik spreek uit ervaring). Op basis van die ervaringen kan ik mensen helpen / coachen door een luisterend oor te bieden, mijn eigen verhaal te vertellen en vooral te benoemen wat je wel en niet moet doen om er uit te komen.
Jij zoekt in "mensen helpen" een oplossing voor iets bij jezelf. Onzekerheid, onverwerkte ellende etc. Maar je kunt pas mensen helpen als je je eigen shit opgeruimd hebt, genoeg professionele afstand kunt bewaren en andere mensen in hun waarde kunt laten. En al die dingen missen bij jou.
woensdag 1 januari 2020 om 18:17
Mensen die geholpen willen worden zitten helemaal niet te wachten op iemand die zo graag haar eigen verhaal kwijt wil.
woensdag 1 januari 2020 om 18:19
TO, je kan dan eventueel naar ervaringsdeskundigheid kijken. Veel op HBO en MBO niveau, maar er zijn ook kortere cursussen. Ik denk niet dat je daarmee heel ver komt qua betaald werk, maar je zou met vrijwilligerswerk ook de behoefte om anderen te helpen kunnen vervullen. In die cursus krijg je vast ook een module om met mensen met andere culturen, normen en waarden om te gaan.
Ik snap dat kleine dingen kunnen irriteren als je het niet naar je zin hebt op het werk, toch vind ik het zorgelijk dat die irritaties op collega's worden gericht.
Nogmaals de vraag: waarom reageer je niet op mensen die schrijven dat er zat vacatures zijn voor docent geschiedenis?
Ik snap dat kleine dingen kunnen irriteren als je het niet naar je zin hebt op het werk, toch vind ik het zorgelijk dat die irritaties op collega's worden gericht.
Nogmaals de vraag: waarom reageer je niet op mensen die schrijven dat er zat vacatures zijn voor docent geschiedenis?
woensdag 1 januari 2020 om 18:19
Ik denk dat jij je ontzettend gekrenkt voelt door mijn topic (geen idee waarom) en nu elke mogelijkheid grijpt om mij neer te zetten als een arrogante, hooghartige kwal. In elk stukje tekst dat ik schrijf zie jij arrogantie en egoïsme (en dat terwijl ik mij volgens mij behoorlijk kwetsbaar opstel). Echt, jij bent het equivalent van Sylvana Simons die overal discriminatie in zoekt.Maud*de*Braose schreef: ↑01-01-2020 18:13Ik denk dat dit alles jou voorlopig helemaal niet geschikt maakt. Je bent alleen maar met jezelf bezig. Wil mensen vertellen wat ze wel en niet moeten doen en benoemt herhaaldelijk jouw gevoeligheid. Maar je mist zelfreflectie en kunt absoluut niet tegen kritiek, gezien jouw talloze denigrerende reacties hier.
Jij zoekt in "mensen helpen" een oplossing voor iets bij jezelf. Onzekerheid, onverwerkte ellende etc. Maar je kunt pas mensen helpen als je je eigen shit opgeruimd hebt, genoeg professionele afstand kunt bewaren en andere mensen in hun waarde kunt laten. En al die dingen missen bij jou.
Al 3 uur lang ben jij nu bezig met elk stukje tekst uit te pluizen om een leuke reactie te kunnen plaatsen en puntjes te scoren bij de andere gekrenkte forummers.
woensdag 1 januari 2020 om 18:21
Er heerst een enorm taboe in dit forum op het benoemen van verschil in intelligentie, kennis, persoonlijke ontwikkeling en belevingswereld, Of beter gezegd: benoemen is al op het randje, maar zodra je echt onderscheid maakt tussen mensen op grond van deze kenmerken ga je volgens sommigen over het randje en volgen er steevast beschimpingen, insinuaties en beschuldigingen van arrogantie etc.
Ik snap heel goed dat je je na je afstuderen totaal niet op je plek voelt tussen deze collega's en dat dit als afstompend, onbevredigend werk voelt dat totaal geen recht doet aan je capaciteiten en wensen.
Ik zou toch dit werk aanhouden (want vast inkomen) en ondertussen proberen iets beters te vinden. De eerste baan of banen na je afstuderen zijn doorgaans een beetje simpel en lullig, maar het hele wezen van carriere maken is nu eenmaal dat je stap voor stap je positie en/of inhoudelijke match verbetert. De meeste afgestudeerden beginnen met uitvoerend werk.
Ik snap heel goed dat je je na je afstuderen totaal niet op je plek voelt tussen deze collega's en dat dit als afstompend, onbevredigend werk voelt dat totaal geen recht doet aan je capaciteiten en wensen.
Ik zou toch dit werk aanhouden (want vast inkomen) en ondertussen proberen iets beters te vinden. De eerste baan of banen na je afstuderen zijn doorgaans een beetje simpel en lullig, maar het hele wezen van carriere maken is nu eenmaal dat je stap voor stap je positie en/of inhoudelijke match verbetert. De meeste afgestudeerden beginnen met uitvoerend werk.
woensdag 1 januari 2020 om 18:21
Ik wil een fulltime baan en die is er niet echt in het onderwijs als geschiedenis docent. Zijn vaak kwart / halve baantjes en dan ook nog in een andere provincie. Dat loont niet.GreenLadyFern schreef: ↑01-01-2020 18:19TO, je kan dan eventueel naar ervaringsdeskundigheid kijken. Veel op HBO en MBO niveau, maar er zijn ook kortere cursussen. Ik denk niet dat je daarmee heel ver komt qua betaald werk, maar je zou met vrijwilligerswerk ook de behoefte om anderen te helpen kunnen vervullen. In die cursus krijg je vast ook een module om met mensen met andere culturen, normen en waarden om te gaan.
Ik snap dat kleine dingen kunnen irriteren als je het niet naar je zin hebt op het werk, toch vind ik het zorgelijk dat die irritaties op collega's worden gericht.
Nogmaals de vraag: waarom reageer je niet op mensen die schrijven dat er zat vacatures zijn voor docent geschiedenis?
woensdag 1 januari 2020 om 18:23
Even een berichtje vanuit dezelfde hoek, TO.
Ik ben een Vlaamse vrouw, dus je zal even door het dialect en de verschillen in opleidingsvormen moeten kijken.
Soit, in september 2018 studeerde ik af als professionele bachelor sociaal werk. Dit jaar haalde ik daar nog eens, via een verkort traject, een bachelor orthopedagogie bij. Beide diploma's geven toegang tot een brede sector waarin veel werk te rapen valt. Toch heb ik ervoor gekozen om momenteel met dagcontracten te werken als orderpicker.
Mijn collega's zijn meestal mensen die na hun secundaire onderwijs niet meer verder gestudeerd hebben. Uitzonderlijk werken er een paar die dit wel hebben gedaan, namelijk iemand met een master in de rechten en iemand met een bachelordiploma integrale veiligheid.
Wat ik uiteindelijk, na dit verhaal, heb toe te voegen aan dit topic vanuit mijn eigen ervaring en na gesprekken met mijn collega's:
- Een diploma behalen geeft niet automatisch recht op je droomjob. Sommigen hebben geluk en krijgen het onmiddellijk voor mekaar, maar de meesten moeten eerst ervaring opdoen, goed zoeken en veel solliciteren.
- Neerkijken op jouw collega's omdat bijvoorbeeld iemand de spellingregels op haar 55 jaar niet meer perfect beheerst, geeft jou een onaantrekkelijke indruk. Trouwens, niet iedereen komt net van de schoolbanken en zulke kennis wil weleens verwateren.
- Je collega's en werkgever hebben waarschijnlijk al opgepikt dat jij je stiekem te goed voelt voor jouw job en voor hen. Wat zonde is, want soms zijn dit net de mensen die jouw opstapje kunnen zijn naar een betere positie (iemand die je kan toeleiden naar een oude werkgever, goede referenties voor later,...).
Nog even een toevoeging: ik lees dat je mensen wil helpen die o.a. met zelfmoord in aanraking komen? Waarom heb jij je hiervoor niet laten opleiden? In ieder geval, in zo'n positie is het ook heel belangrijk om respect voor diversiteit te hanteren, dwz mensen leren aanvaarden met een ander referentiekader dan jou.
Ik ben een Vlaamse vrouw, dus je zal even door het dialect en de verschillen in opleidingsvormen moeten kijken.
Soit, in september 2018 studeerde ik af als professionele bachelor sociaal werk. Dit jaar haalde ik daar nog eens, via een verkort traject, een bachelor orthopedagogie bij. Beide diploma's geven toegang tot een brede sector waarin veel werk te rapen valt. Toch heb ik ervoor gekozen om momenteel met dagcontracten te werken als orderpicker.
Mijn collega's zijn meestal mensen die na hun secundaire onderwijs niet meer verder gestudeerd hebben. Uitzonderlijk werken er een paar die dit wel hebben gedaan, namelijk iemand met een master in de rechten en iemand met een bachelordiploma integrale veiligheid.
Wat ik uiteindelijk, na dit verhaal, heb toe te voegen aan dit topic vanuit mijn eigen ervaring en na gesprekken met mijn collega's:
- Een diploma behalen geeft niet automatisch recht op je droomjob. Sommigen hebben geluk en krijgen het onmiddellijk voor mekaar, maar de meesten moeten eerst ervaring opdoen, goed zoeken en veel solliciteren.
- Neerkijken op jouw collega's omdat bijvoorbeeld iemand de spellingregels op haar 55 jaar niet meer perfect beheerst, geeft jou een onaantrekkelijke indruk. Trouwens, niet iedereen komt net van de schoolbanken en zulke kennis wil weleens verwateren.
- Je collega's en werkgever hebben waarschijnlijk al opgepikt dat jij je stiekem te goed voelt voor jouw job en voor hen. Wat zonde is, want soms zijn dit net de mensen die jouw opstapje kunnen zijn naar een betere positie (iemand die je kan toeleiden naar een oude werkgever, goede referenties voor later,...).
Nog even een toevoeging: ik lees dat je mensen wil helpen die o.a. met zelfmoord in aanraking komen? Waarom heb jij je hiervoor niet laten opleiden? In ieder geval, in zo'n positie is het ook heel belangrijk om respect voor diversiteit te hanteren, dwz mensen leren aanvaarden met een ander referentiekader dan jou.
leeg
woensdag 1 januari 2020 om 18:24
Bedankt voor deze reactie. Je hebt helemaal gelijk, zitten iets te veel gekkies hier met ontzettende lange tenen. Ik denk dat ik iets te veel heb verwacht van mijn eerste baan en dacht dat het een schot in de roos zou zijn. Zoals je zegt, stapje voor stapje opwerken en je begint onderaan.JuriaanB schreef: ↑01-01-2020 18:21Er heerst een enorm taboe in dit forum op het benoemen van verschil in intelligentie, kennis, persoonlijke ontwikkeling en belevingswereld, Of beter gezegd: benoemen is al op het randje, maar zodra je echt onderscheid maakt tussen mensen op grond van deze kenmerken ga je volgens sommigen over het randje en volgen er steevast beschimpingen, insinuaties en beschuldigingen van arrogantie etc.
Ik snap heel goed dat je je na je afstuderen totaal niet op je plek voelt tussen deze collega's en dat dit als afstompend, onbevredigend werk voelt dat totaal geen recht doet aan je capaciteiten en wensen.
Ik zou toch dit werk aanhouden (want vast inkomen) en ondertussen proberen iets beters te vinden. De eerste baan of banen na je afstuderen zijn doorgaans een beetje simpel en lullig, maar het hele wezen van carriere maken is nu eenmaal dat je stap voor stap je positie en/of inhoudelijke match verbetert. De meeste afgestudeerden beginnen met uitvoerend werk.
