Jaarcontract ontbinden

Hallo allemaal,
Ik zal mijn verhaal hier beknopt proberen neer te zetten:

Ik werk bij een accountants kantoor met een jaarcontract. Veel werk dat nieuw is voor mij, maar het gaat op zich wel. Ik heb een jaarcontract en werk hier nu vier maanden. Ik werk op een afdeling in een team, bestaande uit zes mensen. 1 van deze mensen is een soort coördinator en dus leidinggevende. Toen ik kwam werken, had een collega zich ziek gemeld die deels in het team zat een deels in een ander team. Ik heb haar taken overgenomen. Zij werkte echter vier dagen, ik maar drie. Zij is inmiddels uit dienst.
Het werk wat ik doe is voor twee afdelingen. Op dinsdag heb ik een okay leidinggevende.
Mijn leidinggevende, laten we haar Saskia noemen, voor twee dagen had het vanaf het begin al op mij voorzien: ik had veel vragen, want het werk was nieuw voor mij. Bij elke vraag werd ik afgebekt want ze had het zo druk. Wel had ze tijd om mij en anderen te micro managen: ik hield een aantal mailboxen bij waarin zij kon meekijken, maar ik al het werk deed. Dan kreeg ik serieus opmerkingen over hoe ik dat al dan niet moest bijhouden. Ze maakte bijvoorbeeld ook lijstjes met wie welke kleur moest gebruiken om te arceren... Prima dat we allemaal een vaste kleur gebruikten ( dan kon je in een oogopslag zien wie dat werk had gedaan) maar het maakt natuurlijk geen klap uit wie welke kleur gebruikt. Zij vond het nodig om iedereen een kleur toe te wijzen en dit ook uitvoerig op de mail te zetten. ( Onthoudt: te druk voor vragen die echt met het werk te maken hadden, maar wel tijd om mij en anderen af te snauwen).... Ik ben op een gegeven moment het gesprek met haar aangegaan. Het was niet persoonlijk ( dat geloof ik ook, inmiddels hoorde ik steeds meer verhalen van waarom mensen weg gingen of zich ziek meldden) en ze had het zo druk. Ze zei sorry en voor mij was daarmee de kous af.
Na twee weken ging het echter weer bergafwaarts met haar gedrag... En bij een werkoverleg op maandagochtend was ze ronduit onbeschoft en bedreigend naar mij toe. Aangezien ik er best wel mee zat en ik al een keer met haar zelf had gesproken, de volgende dag naar één van de drie managers gegaan. Laten we deze Nadine noemen.

Dit gesprek was misschien nog wel gekker: volgens deze Nadine had ik vanalles fout gedaan ( ik heb gepraat met de collega die volgens Saskia grote problemen met mij zou hebben op dat moment) en ik werd vergeleken met een kleuter die in de zandbak op zijn kop had gehad ( van een andere kleuter ofzoiets) maar tegelijkertijd was het kantoor geen kleuterklas.... Op dat moment heb ik ja en amen zitten knikken, maar het was me duidelijk dat mijn welbevinden bepaald geen prioriteit was. Ik heb toen nog geopperd dat het misschien voor iedereen beter was als ik uit ging zien naar een andere baan, maar dat was zeker niet de bedoeling.
Dit gesprek had mij niet het idee gegeven dat er iemand wat zou doen aan het gedrag van Saskia, dus na nog een dagje nadenken, die donderdag aangegeven bij een andere partner (Peter) dat ik ging uitkijken naar iets anders. Ik had me ook ziek kunnen melden en dan uitkijken naar iets anders, maar dat vond ik toen nog flauw.
Peter zei dat hij het jammer vond. Dat hij de indruk had dat ik nu wel goed ingewerkt was en ook prima met de andere collegas overweg kon. Hij vroeg me of ik nog kon werken en ik zei ja.
Ik zei wel dat ik desgevraagd zou vertellen wat er besproken was en dat ik een andere baan zou zoeken.(Na de eerdere gesprekken meteen een stel collegas aan mijn bureau om te vragen wat er besproken was. Ik schaam me er niet voor en heb verteld wat ik met Saskia had besproken toen. Na het gesprek met Nadine heb ik niks verteld, maar ik was die kamer nog niet uit en er stonden er al drie (!!!!) om me heen....)

De maandag na het gesprek met Peter, merkte ik al grote veranderingen op: het overleg ging niet door. Saskia praatte bijna niet meer tegen me en als ik een taakje kreeg, kreeg ik dat via de mail. Prima werken zo! Wel wilde ik nog steeds iets anders gaan zoeken, maar op zich gewoon rustig aan, niet weer overhaast ergens in stappen wat eigenlijk niet bij me past ( ik had vanaf het begin twijfels, maar wilde wel gewoon mijn jaarcontract volmaken). Twee weken lang fijn gewerkt en ik keek al naar wat vacatures....

Ondertussen hadden er wel wat collegas van me gehoord dat ik bij het management had aangegeven op zoek te gaan naar iets anders. En omdat ik minder stress had, had ik ineens ook tijd over. Dus ik had om werk gevraagd voor een klant. Peter vroeg me om de tijd die ik over had op papier te zetten. Het leek erop dat hij zou zorgen voor extra werk.

Tot afgelopen week. Dinsdag kreeg ik een gesprek met Nadine en Peter samen: omdat collegas wisten dat ik weg zou gaan, moest ik eerder weg. Het voorstel was om me in mei nog in dienst te houden en dan vrij te stellen van werk om wat anders te zoeken. Dat heb ik afgehouden. Vervolgens kreeg ik donderdag een vaststellingsovereenkomst overhandigd: mei en juni nog in dienst, vrijgesteld van werk. Gelukkig had ik dinsdagavond al een mail gestuurd dat ik helemaal niet vrijgesteld hoefde te worden want ik werk maar drie dagen. Ik ben ook echt nog gewoon gemotiveerd om werkzaamheden naar behoren uit te voeren. Donderdag was ook een vreemd gesprek: ik kon op hun kosten een jurist inhuren werd er gezegd, na de nodige druk dat ik het maar even moest doorlezen en ik aangaf dat thuis te zullen doen.
Ik heb inderdaad een jurist ingehuurd, nogal een haaibaai die vindt dat ik er zoveel mogelijk geld uit moet halen. Heel mijn omgeving vindt dat dit echt niet kan ( vanwege dat voorval met Saskia en gesprek met Nadine) sommigen vinden dat ik me ziek moet melden...

Wat zouden jullie doen? Ik werk er nog maar vier maanden (gelukkig komende week toch al vrij).

Felidaez schreef: ↑

13-05-2024 14:17

Je bent niet slap, je hebt een (heel) nare ervaring.
Dat je daar ziek van wordt snap ik.

Maar je stelde: de volgende keer als ik gepest wordt meldt ik mij ziek en ik las: bij de volgende baan als dit gebeurt meld ik mij voorbaat ziek.

Weet je al meer over de VSO, 2 maanden en vrijgesteld van werk?
Dan heb je goed de tijd iets te zoeken.

En misschien moet je niet rustig op zoek naar iets anders, maar gewoon even meer richten op weg gaan en wat pro-actiever gaan zoeken.

En voordat je het verkeerd leest: ik bedoel gewoon niet rustig op zoek gaan.

Dankjewel.

Ik heb het zelf ook te lang laten lopen.

Nu zit ik er dus weer om te janken... Vorig weekend echt veel janken ' om niks'... Dat kan gewoon niet, ik heb ook nog een kind

Lorem_Ipsum schreef: ↑

13-05-2024 14:22

Dat is voor iedereen anders, maar enig gevoel voor dramatiek lijkt TO niet vreemd. Ik lees allemaal grote termen als karaktermoord, mensen terug in hun hok, een jurist die doet waar je iemand voor inhuurt is een haaibaai, etc. Beetje overdreven. Je ligt elkaar niet, dat gebeurt heel veel op kantoor. Dan pas je de teflon-methode toe, besluit dat het niks voor je is, laat alles van je afglijden en ga je lekker solliciteren zonder dat vooraf te melden. En dan zeg je rustig op zodra je wat hebt.

Okay, nou dan ben ik blij dat ik de middelbare leeftijd heb behaald zonder dit ooit tegen te komen.... Ik ben al over de helft, dus statistisch gezien is dit dan ook de enige keer toch?

jojojo schreef: ↑

13-05-2024 14:24

Ik las het meer als fysiek je in een hoek drijven door voor je te gaan staan en je de doorgang te blokkeren.

Ze probeerde andere collegas buiten te houden door op te springen en de deur dicht te doen zodra ik binnen was.
Ik kwam echter als derde binnen, dus er waren er al twee binnen, dat was ze even vergeten. Dit gedoe met de deur was ook opgevallen bij een collega die niet bij dit overleg zat. Het hok bevindt zich midden in het kantoor. Hij begon hieronder tegen een andere collega die erbij was en die vertelde dit verhaal... Zo is het geklets op kantoor begonnen.
Ook het ogen rollen, sneren en zuchten en steunen hoefde ik niet over te praten, dat kreeg iedereen 'gewoon' mee.

Van de 25 werknemers zijn er nu drie langdurig ziek, het lijkt mij veel, maar ik heb er geen verstand van...

Felidaez schreef: ↑

13-05-2024 14:28

Ja, het klinkt dat je het te lang hebt geprobeerd en daarbij je jezelf ook een beetje in de vingers hebt gesneden.

Ik weet niet of je een baan zoekt in een makkelijk werkveld, maar wellicht dat jouw partner of een vriendin eens samen met je kan kijken wat er op dit moment beschikbaar is.

Heel makkelijk werkveld. Dit gaat om accountancy. Maar de administratieve functies liggen voor het oprapen.

Ik had zelf ook twijfels vanaf het begin, maar ik had wel besloten om mijn jaarcontract gewoon uit te werken. Ik heb daar in die vier maanden echt veel geleerd. En echt, ik ben niet iemand die zich na een concert ziek meldt ofzo. Gelukkig heb ik zo goed als nooit ruzie in de prive sfeer.

Volgende keer: mijzelf eerder uit de situatie helpen... Maar het voelt ook als falen... Ik was immers vastbesloten dat jaarcontract vol te maken...

Lorem_Ipsum schreef: ↑

13-05-2024 14:38

Ja, daar heb je dan geluk mee, inderdaad. Ik ken veel van dit soort verhalen.

Wat verdrietig. Zo maken veel mensen elkaar ongelukkig...

Lorem_Ipsum schreef: ↑

13-05-2024 16:50

Ik denk niet dat zulke dingen echt bewust zijn. Wat ik vaak zie is dat mensen elkaar gewoon niet liggen en dan wordt alles al snel teveel.

??? Ze was zich er echt wel bewust van dat ze me een loer probeerde te draaien tijdens dat overleg. Toen ik zei dat ik het wel ging verifiëren bij die andere collega ( ik wist namelijk dat die niet boos was op mij want we konden goed met elkaar overweg) was dat ineens ' niet nodig'. Uiteindelijk na een paar keer heen en weer zei ik: ja het misschien niet nodig, maar ik zal er toch even met haar over praten want onderhuidse irritaties zijn niet goed voor een mens.
Ik heb gewoon haar negatieve en onware verhaal niet aangenomen, niet geloofd. Had ik dat wel gedaan, dan was ik nog meer op eieren gaan lopen daar en had ze me precies gehad waar ze me hebben wilde.
Omdat Nadine dit soort grappen normaal lijkt te vinden, is het een cultuur dingetje en ben ik tot de conclusie gekomen dat ik daarin niet pas en ook niet wil passen. Saskia was ' sociaal onhandig en overwerkt' volgens Nadine. Kan wel zijn, maar ik wil niet hoeven dealen met dit soort shit. Ik had nooit mogen verifiëren bij andere collega want dat was ' niet professioneel'. Nou sorry, ik zou dat zo weer doen, want het was best een opluchting om te merken dat ze niet eens wist waar ik het over had. ( En die collega is ook niet iemand die een blad voor de mond neemt, ze had genoeg kritiek ( niet werk inhoudelijk) maar uitte dat gewoon op haar eigen naam.)

makreel schreef: ↑

13-05-2024 22:06

Je hoeft je niet te verdedigen en zo’n hele hij-zei-zij-zei riedel te herhalen. Jij weet hoe het zit.
Ik ben het eens met de opvatting dat het vast niet allemaal gepland en uitgedacht is, meer dat mensen zichzelf en hun eigen emoties op het werk veel te serieus nemen en dan maar huplakee op de vergadertafel gooien. Laat je niet zo kennen, denk ik dan.

Oh, ik denk juist dat je je gevoel op werk niet te serieus KAN nemen. Ik werk maar drie dagen, maar er zijn ook mensen die vijf dagen werken. Ik vind die 24 uur per week al teveel om op eieren te moeten lopen. En: kudos voor degenen die daar goed in zijn of minder snel het gevoel hebben op eieren te lopen. Ik ben niet zo teflon. Ik hou me aan mijn afspraken met de belangrijkste persoon in mijn leven. Ik heb al jaren de afspraak met mezelf dat ik alleen voor of met aardige mensen wil werken. Tot nu toe altijd goed gelukt en sinds ik ben begonnen met werken nog geen dag zonder gezeten...

Lila-Linda schreef: ↑

14-05-2024 08:33

weer even zakelijk, waar zit je nu in het proces?

Zij hebben je 2 maanden geboden?
Wat heeft jou advocaat gevraagd? brief gestuurd?
Ben je nu vrijgesteld van werk?

Deze vragen beantwoord ik als dit achter de rug is. Volgens mij is dit al lang herkend namelijk ik ga nu geen inhoudelijke vragen over mijn wensen of het proces beantwoorden...

makreel schreef: ↑

14-05-2024 08:22

Ik denk dat emoties belangrijk zijn, maar sommige mensen - ik lees dat bij jou en misschien is dat bij je leidinggevende ook zo - doen net alsof handelen naar je emoties geen keuze is. Je bent boos dús moet je schreeuwen. Je bent verdrietig dús je moet erover praten met collega’s. Je ergert je aan iemand dús moet je met je ogen rollen of zuchten.
Wat je voelt voel je nou eenmaal, dat kun je niet wegdrukken, maar je hoeft er niet altijd naar te handelen.
Jij bent boos en verongelijkt en je wilt graag gelijk krijgen. Daarom ben je de hele tijd aan het herhalen wat er allemaal is gebeurd en wie wat zei en deed. Ik begrijp dat gevoel heel goed maar ik denk dat je er niet direct naar hoeft te handelen, bijvoorbeed door het met collega’s te bespreken of hier tirades te houden over hoe het allemaal is gegaan. De conclusie blijft: dit werkt niet en je gaat hier weg. Regel dat zo goed mogelijk en laat die negativiteit lekker daar, bij je oude werkgever.

Het leeuwendeel is verbazing. Er is hier een topic ( iets met gillen over je werk) en het verbaast me ook hoeveel verschillende verhalen daarin staan.
Volgende keer ben ik cool as a cucumber. Beloofd

En waarom ik steeds blijf herhalen is dat het verkeerd uitgelegd wordt.
Bijvoorbeeld dat ik zo over ' anderen' zou denken en dat dat wel tot uiting zou komen in mijn gedrag en dat Saskia daarom zo deed. Alsof ik over alle andere mensen zo denk. Nee, ik denk alleen zo over mensen die mij een loer proberen te draaien. Mijn opmerking over terug in haar hok is gekomen nadat zij mij probeert te ondermijnen.
Of dat ik niet ' voortdurend' had moeten ' klagen bij collegas'. Ze hebben me er weleens naar gevraagd namelijk. En ze zeiden zelf: ik zou niet met of voor zo iemand kunnen werken.... Het is een kantoortuin daar en doodstil. Ze zaten er gewoon bij.
Maar goed, nu zal ik vast weer dingen 'herhalen'...

Dit is voorlopig mijn laatste bericht. 'De haaibaai' is trouwens een boze witte man van zeventig. Hij doet dit soort dingen gewoon voor de lol.