Werk & Studie
alle pijlers
je ergste eerste werkdag
zondag 16 februari 2020 om 09:56
Mijn raarste ervaring was een bijbaan toen ik studeerde. Ik zou hier 2 middagen in de week gaan helpen met de boekhouding. Ik kwam de eerste middag terecht in een kantoor waar iedereen van de leg was omdat net bekend was geworden dat het faillissement van het bedrijf was aangevraagd. Sommige mensen liepen verdwaasd en snikkend rond door het kantoor.
Ik wilde weer gaan, maar de directeur wilde dat ik nog even met hem kwam praten. Uiteindelijk heb ik nog een paar middagen geholpen om de administratie bij te werken zodat hij een enigszins bijgewerkte boekhouding kon overhandigen aan de curator. Dat was meteen ook een aardig lesje faillissementsrecht. De uren die ik zo maakte, heb ik van hem contant betaald gekregen.
Ik wilde weer gaan, maar de directeur wilde dat ik nog even met hem kwam praten. Uiteindelijk heb ik nog een paar middagen geholpen om de administratie bij te werken zodat hij een enigszins bijgewerkte boekhouding kon overhandigen aan de curator. Dat was meteen ook een aardig lesje faillissementsrecht. De uren die ik zo maakte, heb ik van hem contant betaald gekregen.
zondag 16 februari 2020 om 10:24
Ik kwam werken op een school. In de pauze ging ik bij een stel collega’s aan tafel zitten. We zijn gezellig aan het kletsen. Komt er een oudere docent aan en die blijft de hele tijd naast me staan zonder ook maar iets te zeggen.
Fluistert een collega in mijn andere oor: je zit op zijn plek.
‘s Middags, teamvergadering, deelde de beste man mee dat ie weigerde met mij samen te werken want ik was nogal dwars.
Een paar dagen later werd de hele teamkamer over de kop gegooid en kwam er een mededeling dat niemand een vaste plek heeft. De man besloot met pensioen te gaan.
Fluistert een collega in mijn andere oor: je zit op zijn plek.
‘s Middags, teamvergadering, deelde de beste man mee dat ie weigerde met mij samen te werken want ik was nogal dwars.
Een paar dagen later werd de hele teamkamer over de kop gegooid en kwam er een mededeling dat niemand een vaste plek heeft. De man besloot met pensioen te gaan.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
zondag 16 februari 2020 om 11:12
Ik was 17 en had een stage gedaan waarbij ik receptie werkzaamheden deed.
Dus ik vond dat ik dat heel goed kon en had me bij een uitzendbureau ingeschreven.
Ik moest representatief ergens heen, dus een zwart rokje, panty, hakken en een jasje aan.
Alleen mijn outfit was toch heel anders dan die van de andere mensen daar, waarschijnlijk oa omdat mijn 'hakken' tweedehands sixties laarsjes waren.
Dus ik werd al aangekeken omdat men een zeer ervaren dame verwachtte en ik met al mijn 46 kg kwam aanhuppelen.
Het bleek een soort centrale te zijn met prikpennetjes en flikkerende lampjes, ik had geen flauw idee wat ik daar deed eigenlijk, zat maar wat in die telefoon te tetteren en in het wilde weg te prikken.
Toen ik pauze had was ik compleet verwilderd, ik had een soort knot in maar die was helemaal losgegaan en was mijn elastiekje kwijt en ik stonk een uur in de wind naar angstzweet.
Het rare was dat ze bij het uitzendbureau steeds weer naar me vroegen daarna en ik maar nee zeggen.
Terwijl ik die dag minimaal vijf mensen gewoon in hun oor heb opgehangen en ook de meest cryptische briefjes maakte omdat ik in mijn paniek niet meer kon luisteren.
Dus ik vond dat ik dat heel goed kon en had me bij een uitzendbureau ingeschreven.
Ik moest representatief ergens heen, dus een zwart rokje, panty, hakken en een jasje aan.
Alleen mijn outfit was toch heel anders dan die van de andere mensen daar, waarschijnlijk oa omdat mijn 'hakken' tweedehands sixties laarsjes waren.
Dus ik werd al aangekeken omdat men een zeer ervaren dame verwachtte en ik met al mijn 46 kg kwam aanhuppelen.
Het bleek een soort centrale te zijn met prikpennetjes en flikkerende lampjes, ik had geen flauw idee wat ik daar deed eigenlijk, zat maar wat in die telefoon te tetteren en in het wilde weg te prikken.
Toen ik pauze had was ik compleet verwilderd, ik had een soort knot in maar die was helemaal losgegaan en was mijn elastiekje kwijt en ik stonk een uur in de wind naar angstzweet.
Het rare was dat ze bij het uitzendbureau steeds weer naar me vroegen daarna en ik maar nee zeggen.
Terwijl ik die dag minimaal vijf mensen gewoon in hun oor heb opgehangen en ook de meest cryptische briefjes maakte omdat ik in mijn paniek niet meer kon luisteren.
zondag 16 februari 2020 om 11:16
Ik kwam via een uitzendbureau op een gesloten afdeling terecht. Psychiatrie. Ik moest samen met een collega 8 mannen begeleiden met hun dagelijkse dingen. Collega was mij alleen vergeten te vertellen dat er een man was die slecht reageert op nieuwe situaties. Dus toen ik de huiskamer inliep om mij voor te stellen aan de cliënten toen ontplofte die man. Begon te schelden en zou mij te lijf. Ben gauw de wc ingedoken maar die man heeft nog wel ff bij de deur staan te vloeken. God wat was ik bang! Ik ben formaat onderdeurtje en deze man was een reus.
Ik ben daarna bibberend naar kantoor gelopen, heb de sleutels op tafel gelegd met de boodschap dat dit toch wel iets is om voortaan over te dragen (over die agressieve man) en dat ik per direct wegging. Dat ik zo niet wil werken. Uitzendbureau gebeld en situatie uitgelegd. Ze snapten dat ik daar weg wou.
Ik ben daarna bibberend naar kantoor gelopen, heb de sleutels op tafel gelegd met de boodschap dat dit toch wel iets is om voortaan over te dragen (over die agressieve man) en dat ik per direct wegging. Dat ik zo niet wil werken. Uitzendbureau gebeld en situatie uitgelegd. Ze snapten dat ik daar weg wou.
zondag 16 februari 2020 om 11:32
Bij een restaurant in de bediening. Ik moest daar zelf kleding voor kopen, zwart rokje of zo (en ik had al zo weinig geld). Nagellakje en make-up was ook verplicht. Ook moeten kopen. Waren allemaal dingen die veel tieners gewoon hebben, ik niet.
Kom ik daar aan, vinden ze me niet de juiste uitstraling hebben voor de bediening (ik was ook echt een muisje). Dus werd ik direct in de spoelkeuken gezet. Daar hoefde ik na die dag niet meer terug te komen omdat ik niet van aanpakken wist: ‘Wie komt er nou afwassen met een rokje aan en nagellak op?’
Rokje was nog beschadigd ook.
Kom ik daar aan, vinden ze me niet de juiste uitstraling hebben voor de bediening (ik was ook echt een muisje). Dus werd ik direct in de spoelkeuken gezet. Daar hoefde ik na die dag niet meer terug te komen omdat ik niet van aanpakken wist: ‘Wie komt er nou afwassen met een rokje aan en nagellak op?’
Rokje was nog beschadigd ook.
zondag 16 februari 2020 om 11:41
Ik heb ook een keer als 19 jarige de fout gemaakt in te gaan op een smeekbede van een uitzendbureau.
Ik zou samen met iemand een avond en nachtdienst draaien met verstandelijk gehandicapten, zodat diegene pauze kon krijgen, een dienst van '10 uurtjes naar de helft is slapen hoor' en zou met een busje naar en van naar een station worden gebracht met 'alle andere collega' s'.
Het was een terrein buiten mijn woonplaats, met allemaal soort bugalowtjes met per huisje 8 bewoners en ik stond op een bungalow.
En dan was ik nog 'verwend', er was nog 1 ander iemand op het terrein en die had de rest van de huisjes.
Ik heb niks met die doelgroep, had er ook geen ervaring mee, ben ook niet echt opgeleid voor de zorg.
Ik werd als 19 jarige op een groep gezet.
ik moest met die mensen koken, ik moest er twee douchen, ik moest zorgen dat ze naar bed gingen.
Er waren erbij die wat meer bij waren godzijdank dus die vertelden wat de bedoeling was en waarschuwden ook voor bepaald gedrag van medebewoners.
Slapen was helemaal niet aan de orde, de hele nacht bezig met mensen die naar de wc moesten, luiers verschonen, mensen met nachtmerries etc, ik was er van 18 uur tot 10 uur de volgende dag daar, iets met verkeerd gecommuniceerd met een dienst ofzo.
Heb echt bijna een trauma overgehouden, iemand had een mega poepluier en een andere bewoonster zei: je moet hem in de kamer verschonen hoor, anders wil hij sexy sexy en zijn piemel wordt straks heel groot, ik hou zijn arm wel vast.
Dus dat mensje hield hem in bedwang terwijl ik die man, die het allemaal duidelijk heel plezierig vond en ranzige taal aan het uitslaan was, aan het schoonmaken was met 3000 babydoekjes want wist ik veel.
Ik dacht de hele tijd aan die arme ouders van die bewoners, als die dit toch eens zouden weten.
Ik zou samen met iemand een avond en nachtdienst draaien met verstandelijk gehandicapten, zodat diegene pauze kon krijgen, een dienst van '10 uurtjes naar de helft is slapen hoor' en zou met een busje naar en van naar een station worden gebracht met 'alle andere collega' s'.
Het was een terrein buiten mijn woonplaats, met allemaal soort bugalowtjes met per huisje 8 bewoners en ik stond op een bungalow.
En dan was ik nog 'verwend', er was nog 1 ander iemand op het terrein en die had de rest van de huisjes.
Ik heb niks met die doelgroep, had er ook geen ervaring mee, ben ook niet echt opgeleid voor de zorg.
Ik werd als 19 jarige op een groep gezet.
ik moest met die mensen koken, ik moest er twee douchen, ik moest zorgen dat ze naar bed gingen.
Er waren erbij die wat meer bij waren godzijdank dus die vertelden wat de bedoeling was en waarschuwden ook voor bepaald gedrag van medebewoners.
Slapen was helemaal niet aan de orde, de hele nacht bezig met mensen die naar de wc moesten, luiers verschonen, mensen met nachtmerries etc, ik was er van 18 uur tot 10 uur de volgende dag daar, iets met verkeerd gecommuniceerd met een dienst ofzo.
Heb echt bijna een trauma overgehouden, iemand had een mega poepluier en een andere bewoonster zei: je moet hem in de kamer verschonen hoor, anders wil hij sexy sexy en zijn piemel wordt straks heel groot, ik hou zijn arm wel vast.
Dus dat mensje hield hem in bedwang terwijl ik die man, die het allemaal duidelijk heel plezierig vond en ranzige taal aan het uitslaan was, aan het schoonmaken was met 3000 babydoekjes want wist ik veel.
Ik dacht de hele tijd aan die arme ouders van die bewoners, als die dit toch eens zouden weten.
anoniem_636a100800946 wijzigde dit bericht op 16-02-2020 11:42
0.93% gewijzigd
zondag 16 februari 2020 om 11:41
Tjee, best heftig hier en daar.
Als 15 jarige kreeg ik via een uitzendbureau de mogelijkheid om bij de lokale golfclub (zo'n hele chique en dure club) één dag in de week in de keuken te werken. Denk aan afwassen, patat bakken, tosti's maken enzovoorts.
Eerst kreeg ik te horen dat mijn kleding niet netjes genoeg was, want blote schouders. Nou ja, dat is nu eenmaal de dresscode op de club, maar dat wist ik niet. Daarna kreeg ik te horen dat het de bedoeling was dat ik bier ging tappen en op termijn de hele kantine zelf zou moeten runnen. Ik had bij het uitzendbureau nog geïnformeerd of ik ook bier moest tappen en zo, maar zij hadden aangegeven dat ik dit als 15-jarige nog niet mocht. Dus dit heb ik netjes aangegeven. En daar was diegene niet zo heel blij mee. Ik mocht gelukkig eerder weg en op maandag aangegeven bij het uitzendbureau dat ik niet meer terug ging en waarom.
Ik vond het echt heel slecht dat zo'n dure tent een 15-jarige in zo'n verantwoordelijke positie wilden drukken (het duurde nog bijna een jaar voor ik 16 werd) en dat ze aan hadden gegeven dat het om keukendienst ging ipv bardienst. Sowieso waren het nogal omhoog gevallen mensen. Bij de tennis zag je ook steeds meer plebs en voetbal, daar kwamen ze helemaal niet meer.
Bij mijn vorige werkgever had ik ruim 2 maanden van te voren het contract getekend. Kom ik daar, is er toevallig net een werkplek voor mij geregeld. Maar geen werk. Ik moest maar een beetje door de systemen heen klikken. Aangegeven dat dát nogal nutteloos was en met pijn en moeite werd er ergens een administratie voor mij losgepeuterd om daar de jaarrekening van te maken. Als klap op de vuurpijl werd ik na 1 week bij een klant gedetacheerd.
Mijn ervaring is ondertussen wel dat als het op de eerste dag slecht geregeld is, het meestal niet beter wordt. Niet altijd de ruimte gehad om op te zeggen (vaste lasten lopen gewoon door en in de crisis was er weinig werk), maar ik blijf niet meer hangen als het niet nodig is.
Als 15 jarige kreeg ik via een uitzendbureau de mogelijkheid om bij de lokale golfclub (zo'n hele chique en dure club) één dag in de week in de keuken te werken. Denk aan afwassen, patat bakken, tosti's maken enzovoorts.
Eerst kreeg ik te horen dat mijn kleding niet netjes genoeg was, want blote schouders. Nou ja, dat is nu eenmaal de dresscode op de club, maar dat wist ik niet. Daarna kreeg ik te horen dat het de bedoeling was dat ik bier ging tappen en op termijn de hele kantine zelf zou moeten runnen. Ik had bij het uitzendbureau nog geïnformeerd of ik ook bier moest tappen en zo, maar zij hadden aangegeven dat ik dit als 15-jarige nog niet mocht. Dus dit heb ik netjes aangegeven. En daar was diegene niet zo heel blij mee. Ik mocht gelukkig eerder weg en op maandag aangegeven bij het uitzendbureau dat ik niet meer terug ging en waarom.
Ik vond het echt heel slecht dat zo'n dure tent een 15-jarige in zo'n verantwoordelijke positie wilden drukken (het duurde nog bijna een jaar voor ik 16 werd) en dat ze aan hadden gegeven dat het om keukendienst ging ipv bardienst. Sowieso waren het nogal omhoog gevallen mensen. Bij de tennis zag je ook steeds meer plebs en voetbal, daar kwamen ze helemaal niet meer.
Bij mijn vorige werkgever had ik ruim 2 maanden van te voren het contract getekend. Kom ik daar, is er toevallig net een werkplek voor mij geregeld. Maar geen werk. Ik moest maar een beetje door de systemen heen klikken. Aangegeven dat dát nogal nutteloos was en met pijn en moeite werd er ergens een administratie voor mij losgepeuterd om daar de jaarrekening van te maken. Als klap op de vuurpijl werd ik na 1 week bij een klant gedetacheerd.
Mijn ervaring is ondertussen wel dat als het op de eerste dag slecht geregeld is, het meestal niet beter wordt. Niet altijd de ruimte gehad om op te zeggen (vaste lasten lopen gewoon door en in de crisis was er weinig werk), maar ik blijf niet meer hangen als het niet nodig is.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
zondag 16 februari 2020 om 12:41
Ooit via een uitzendbureau naar een grote bakkersfabriek gestuurd, voor 1 dag gelukkig.
Kom ik daar aan, blijken ze daar heel streng gelovig te zijn. Toen ik daar binnen stapte werd er al afkeurend naar me gekeken omdat ik een spijkerbroek droeg. Of ik niks anders bij me had? Eh nee.. Afijn, er werd me een groot schort gegeven die ik over mijn broek moest doen, en mijn broek mocht absoluut niet zichtbaar zijn.
Verder werd ik een soort van ingewerkt door iemand die geen boe of bah zei. Ik voelde me zo vreselijk ongemakkelijk.
2 dagen later werd ik weer gebeld door dat bureau, of ik er weer heen wilde. No way. Had wel gevraagd of ze het de volgende keer willen zeggen als zo'n bedrijf bepaalde regels/wetten heeft. Niet lang daarna kreeg ik een baan dus ben nooit meer voor dat uitzendbureau gaan werken gelukkig.
Kom ik daar aan, blijken ze daar heel streng gelovig te zijn. Toen ik daar binnen stapte werd er al afkeurend naar me gekeken omdat ik een spijkerbroek droeg. Of ik niks anders bij me had? Eh nee.. Afijn, er werd me een groot schort gegeven die ik over mijn broek moest doen, en mijn broek mocht absoluut niet zichtbaar zijn.
Verder werd ik een soort van ingewerkt door iemand die geen boe of bah zei. Ik voelde me zo vreselijk ongemakkelijk.
2 dagen later werd ik weer gebeld door dat bureau, of ik er weer heen wilde. No way. Had wel gevraagd of ze het de volgende keer willen zeggen als zo'n bedrijf bepaalde regels/wetten heeft. Niet lang daarna kreeg ik een baan dus ben nooit meer voor dat uitzendbureau gaan werken gelukkig.
zondag 16 februari 2020 om 13:15
Bij mijn laatste werkgever. De hele aannameprocedure verliep al wat bijzonder en ze hadden wat twijfels bij me omdat ik als enige buiten de stad woonde waar het bedrijf gevestigd was, aldus de directeur. Maar omdat ik zoveel kennis had van de sector en bovendien veel ervaring had, werd ik toch aangenomen.
Op mijn eerste werkdag werd me verteld waar mijn computer stond, wie mijn directe collega was en dat was het wel zo'n beetje. Die collega was net twee weken eerder begonnen en had totaal geen affiniteit en ervaring met de sector, noch ervaring met het werk wat hij moest gaan doen, maar was wel tevens mijn direct leidinggevende.
Het bleek dat degene die ze eigenlijk hadden aangenomen voor mijn functie een vooruitziende blik had dat ze niet in het bedrijf zou passen. Die had een paar dagen voor ze zou beginnen afgebeld. Nu was iedereen bang dat ik hetzelfde zou doen en dus werd ik nogal wantrouwend bekeken op de eerste werkdag en voelde ik me niet bepaald welkom.
Op de eerste werkdag werd me ook meteen verteld dat ik 90% van mijn tijd factureerbare uren moest maken. Maar dan moest er wel werk zijn. Daar moest mijn directe collega voor zorgen, maar die was daar bijzonder slecht in. Ik bleek bovendien de enige te zijn met kennis en ervaring in de sector waar het bedrijf zich op richtte, maar de directeur kon het niet goed hebben dat ik meer kennis had dan hem. Die 90% factureerbare uren werd ook nooit gehaald omdat er te weinig werk was en daar kreeg ik de schuld van. Het was notabene niet mijn taak om voor acquisitie te zorgen. Na een paar dagen kwam ik erachter dat er een groepsapp was met alle medewerkers, behalve ik dus. Toen werd ik toch maar toegevoegd. De onderlinge concurrentie was groot omdat je fel werd afgerekend als je te weinig factureerbare uren maakte, waardoor collega's elkaars werk gingen doen, ondanks dat ze dat amper konden. Directe collega werd uiteindelijk mede-aandeelhouder omdat het bedrijf kapitaal nodig had, maar functioneerde bijzonder slecht.
Ik werd na een half jaar ziek (niet-werkgerelateerd overigens), werd ervan beschuldigd dat de boel bij elkaar loog en was dus dolblij toen mijn contract afliep.
Had ik maar geluisterd naar mijn onderbuikgevoel op die eerste werkdag.
Op mijn eerste werkdag werd me verteld waar mijn computer stond, wie mijn directe collega was en dat was het wel zo'n beetje. Die collega was net twee weken eerder begonnen en had totaal geen affiniteit en ervaring met de sector, noch ervaring met het werk wat hij moest gaan doen, maar was wel tevens mijn direct leidinggevende.
Het bleek dat degene die ze eigenlijk hadden aangenomen voor mijn functie een vooruitziende blik had dat ze niet in het bedrijf zou passen. Die had een paar dagen voor ze zou beginnen afgebeld. Nu was iedereen bang dat ik hetzelfde zou doen en dus werd ik nogal wantrouwend bekeken op de eerste werkdag en voelde ik me niet bepaald welkom.
Op de eerste werkdag werd me ook meteen verteld dat ik 90% van mijn tijd factureerbare uren moest maken. Maar dan moest er wel werk zijn. Daar moest mijn directe collega voor zorgen, maar die was daar bijzonder slecht in. Ik bleek bovendien de enige te zijn met kennis en ervaring in de sector waar het bedrijf zich op richtte, maar de directeur kon het niet goed hebben dat ik meer kennis had dan hem. Die 90% factureerbare uren werd ook nooit gehaald omdat er te weinig werk was en daar kreeg ik de schuld van. Het was notabene niet mijn taak om voor acquisitie te zorgen. Na een paar dagen kwam ik erachter dat er een groepsapp was met alle medewerkers, behalve ik dus. Toen werd ik toch maar toegevoegd. De onderlinge concurrentie was groot omdat je fel werd afgerekend als je te weinig factureerbare uren maakte, waardoor collega's elkaars werk gingen doen, ondanks dat ze dat amper konden. Directe collega werd uiteindelijk mede-aandeelhouder omdat het bedrijf kapitaal nodig had, maar functioneerde bijzonder slecht.
Ik werd na een half jaar ziek (niet-werkgerelateerd overigens), werd ervan beschuldigd dat de boel bij elkaar loog en was dus dolblij toen mijn contract afliep.
Had ik maar geluisterd naar mijn onderbuikgevoel op die eerste werkdag.
zondag 16 februari 2020 om 13:32
Het zal mijn vervelende karakter wel zijn, maar ik vond het wel grappig dat mij aannemen blijkbaar belangrijker was dan de mening van een advocaat die al langer in dienst was.Raresnijboon schreef: ↑15-02-2020 23:33Nee, dat het niet zo geslaagd was lijkt me een understatement.
Wel sterk van je dat je hebt doorgezet.
En qua doorzetten....het was een kwestie van geen keuze. Ik had werk nodig om rond te komen. Ik was 18 met een eigen huurhuis, dan is er geen keuze. Maar het heeft me ook wat gebracht. Ik ben wel kritisch naar mijzelf gaan kijken. Ik vond het echter een nare eerste werkdag.
zondag 16 februari 2020 om 14:20
zondag 16 februari 2020 om 14:24
Ik was begin 20 en een blij ei 
Ik kreeg een baantje bij een verzekeringskantoor en was helemaal in mijn nopjes. Dus ik in mijn beste pak, netste allesje en goede humeur op naar mijn nieuwe baan.
Ik kreeg mijn werkzaamheden goed uitgelegd, het was een mooi kantoor, lekker rustig en er zaten een hoop slimme mensen die ik mocht gaan helpen met hun werk. Begin 20 was dit top voor mij! Collega’s waren druk maar aardig en ik legde uit dat ik studeerde en hier kwam werken voor erbij. Collega’s vroegen waar ik mee bezig was voor mijn studie en ik vertel over mijn projecten. Super leuk zo’n klik!
Dus ik ga lunchen. Ik moest door poortjes en langs beveiliging naar buiten. Ik ga lunchen. Zie wat collega’s, schuif aan en luister mee.
Ik loop terug naar het gebouw, haal mijn pasje door de scanner van het poortje en het poortje blijft dicht. Beveiliging komt aanlopen, met mijn handtas, pakt mijn pasje af, geeft mijn tas aan en zegt dat ik niet meer werkzaam ben voor het verzekeringskantoor
Ik zeg dat ik een verklaring wil. Komt de man die vooraf 3 gesprekken met mij heeft gevoerd om mij aan te nemen tevoorschijn aan de andere kant van de poortjes en die zegt ‘je bent te vrolijk’.
Ik kreeg een baantje bij een verzekeringskantoor en was helemaal in mijn nopjes. Dus ik in mijn beste pak, netste allesje en goede humeur op naar mijn nieuwe baan.Ik kreeg mijn werkzaamheden goed uitgelegd, het was een mooi kantoor, lekker rustig en er zaten een hoop slimme mensen die ik mocht gaan helpen met hun werk. Begin 20 was dit top voor mij! Collega’s waren druk maar aardig en ik legde uit dat ik studeerde en hier kwam werken voor erbij. Collega’s vroegen waar ik mee bezig was voor mijn studie en ik vertel over mijn projecten. Super leuk zo’n klik!
Dus ik ga lunchen. Ik moest door poortjes en langs beveiliging naar buiten. Ik ga lunchen. Zie wat collega’s, schuif aan en luister mee.
Ik loop terug naar het gebouw, haal mijn pasje door de scanner van het poortje en het poortje blijft dicht. Beveiliging komt aanlopen, met mijn handtas, pakt mijn pasje af, geeft mijn tas aan en zegt dat ik niet meer werkzaam ben voor het verzekeringskantoor
Ik zeg dat ik een verklaring wil. Komt de man die vooraf 3 gesprekken met mij heeft gevoerd om mij aan te nemen tevoorschijn aan de andere kant van de poortjes en die zegt ‘je bent te vrolijk’.
zondag 16 februari 2020 om 14:29
Mijn eerste baan na mijn afstuderen. Ik was nog hartstikke onzeker en kreeg te maken met een leidinggevende die mij helemaal niet wilde. Leidinggevende haalde de deadlines nooit, dus was vanuit de directie bepaald dat er tijdelijk versterking moest komen. Of leidinggevende nu wilde of niet.
Ik heb me nog nooit zo onwelkom gevoeld op een eerste dag...
Ik heb me nog nooit zo onwelkom gevoeld op een eerste dag...
I'm not lazy
I'm on energy saving mode
I'm on energy saving mode
zondag 16 februari 2020 om 14:38
Ik vind dat wel echt heel zielig.BeaTea schreef: ↑16-02-2020 14:24Ik was begin 20 en een blij ei
Ik kreeg mijn werkzaamheden goed uitgelegd, het was een mooi kantoor, lekker rustig en er zaten een hoop slimme mensen die ik mocht gaan helpen met hun werk. Begin 20 was dit top voor mij! Collega’s waren druk maar aardig en ik legde uit dat ik studeerde en hier kwam werken voor erbij. Collega’s vroegen waar ik mee bezig was voor mijn studie en ik vertel over mijn projecten. Super leuk zo’n klik!
Dus ik ga lunchen. Ik moest door poortjes en langs beveiliging naar buiten. Ik ga lunchen. Zie wat collega’s, schuif aan en luister mee.
Ik loop terug naar het gebouw, haal mijn pasje door de scanner van het poortje en het poortje blijft dicht. Beveiliging komt aanlopen, met mijn handtas, pakt mijn pasje af, geeft mijn tas aan en zegt dat ik niet meer werkzaam ben voor het verzekeringskantoor
Ik zeg dat ik een verklaring wil. Komt de man die vooraf 3 gesprekken met mij heeft gevoerd om mij aan te nemen tevoorschijn aan de andere kant van de poortjes en die zegt ‘je bent te vrolijk’.
Zelf ben ik ooit eens niet aangenomen op de administratie bij een ziekenfonds omdat ze me te enthousiast en werklustig vonden en dat zou niet goed matchen met het team.
zondag 16 februari 2020 om 14:42
Wauw.... in ieder geval heb je voor de rest van je leven een leuke anekdote op feestjes en partijen!BeaTea schreef: ↑16-02-2020 14:24Ik was begin 20 en een blij ei
Ik kreeg mijn werkzaamheden goed uitgelegd, het was een mooi kantoor, lekker rustig en er zaten een hoop slimme mensen die ik mocht gaan helpen met hun werk. Begin 20 was dit top voor mij! Collega’s waren druk maar aardig en ik legde uit dat ik studeerde en hier kwam werken voor erbij. Collega’s vroegen waar ik mee bezig was voor mijn studie en ik vertel over mijn projecten. Super leuk zo’n klik!
Dus ik ga lunchen. Ik moest door poortjes en langs beveiliging naar buiten. Ik ga lunchen. Zie wat collega’s, schuif aan en luister mee.
Ik loop terug naar het gebouw, haal mijn pasje door de scanner van het poortje en het poortje blijft dicht. Beveiliging komt aanlopen, met mijn handtas, pakt mijn pasje af, geeft mijn tas aan en zegt dat ik niet meer werkzaam ben voor het verzekeringskantoor
Ik zeg dat ik een verklaring wil. Komt de man die vooraf 3 gesprekken met mij heeft gevoerd om mij aan te nemen tevoorschijn aan de andere kant van de poortjes en die zegt ‘je bent te vrolijk’.
zondag 16 februari 2020 om 14:46
what the fuck! ook een teken van non professioneel te zijn ze! wat een kutkantoor!BeaTea schreef: ↑16-02-2020 14:24Ik was begin 20 en een blij ei
Ik kreeg mijn werkzaamheden goed uitgelegd, het was een mooi kantoor, lekker rustig en er zaten een hoop slimme mensen die ik mocht gaan helpen met hun werk. Begin 20 was dit top voor mij! Collega’s waren druk maar aardig en ik legde uit dat ik studeerde en hier kwam werken voor erbij. Collega’s vroegen waar ik mee bezig was voor mijn studie en ik vertel over mijn projecten. Super leuk zo’n klik!
Dus ik ga lunchen. Ik moest door poortjes en langs beveiliging naar buiten. Ik ga lunchen. Zie wat collega’s, schuif aan en luister mee.
Ik loop terug naar het gebouw, haal mijn pasje door de scanner van het poortje en het poortje blijft dicht. Beveiliging komt aanlopen, met mijn handtas, pakt mijn pasje af, geeft mijn tas aan en zegt dat ik niet meer werkzaam ben voor het verzekeringskantoor
Ik zeg dat ik een verklaring wil. Komt de man die vooraf 3 gesprekken met mij heeft gevoerd om mij aan te nemen tevoorschijn aan de andere kant van de poortjes en die zegt ‘je bent te vrolijk’.
zondag 16 februari 2020 om 14:46
Dat moet wel een naar team zijn geweestMinkeDeWit schreef: ↑16-02-2020 14:38Ik vind dat wel echt heel zielig.
Zelf ben ik ooit eens niet aangenomen op de administratie bij een ziekenfonds omdat ze me te enthousiast en werklustig vonden en dat zou niet goed matchen met het team.
Ik ben ook wel eens ontslagen omdat ik te werklustig was
Ik vond werken gewoon leuk.
zondag 16 februari 2020 om 14:49
ManOpHetPrikbord schreef: ↑16-02-2020 14:42Wauw.... in ieder geval heb je voor de rest van je leven een leuke anekdote op feestjes en partijen!
Ik heb het nog nooit aan iemand verteld
Ja aan mijn man die vroeger uit zijn werk kwam om mij op te vrolijken. Ik voelde mij enorm afgewezen. Deed ik eindelijk alles goed: was ik te vrolijk 
zondag 16 februari 2020 om 14:50
icequeen2000 schreef: ↑16-02-2020 14:46what the fuck! ook een teken van non professioneel te zijn ze! wat een kutkantoor!
Ja heel bizar. En als ik dus niet gestameld had dat ik een uitleg verdiende was ik gewoon zo naar huis gegaan. Zonder dat ik wist wat er mis was.
zondag 16 februari 2020 om 15:10
Wat ergsuzyqfive schreef: ↑16-02-2020 10:24Ik kwam werken op een school. In de pauze ging ik bij een stel collega’s aan tafel zitten. We zijn gezellig aan het kletsen. Komt er een oudere docent aan en die blijft de hele tijd naast me staan zonder ook maar iets te zeggen.
Fluistert een collega in mijn andere oor: je zit op zijn plek.
‘s Middags, teamvergadering, deelde de beste man mee dat ie weigerde met mij samen te werken want ik was nogal dwars.
Een paar dagen later werd de hele teamkamer over de kop gegooid en kwam er een mededeling dat niemand een vaste plek heeft. De man besloot met pensioen te gaan.
