Je moet wel haast bovenmenselijk zijn, lijkt het....

Ik zoek ervaringen van mensen die hetzelfde ervaren en hier een draai aan hebben weten te geven. Ik loop in mijn loopbaan van nu 10 jaar vroeg of laat telkens tegen hetzelfde aan. Ik krijg als reactie dat ik te weinig in contact sta met mijn gevoel, te taakgericht ben, andere mensen merken iets aan mij (mijn verwarring en niet weten hoe ik een en ander dan wel bereik, want op mijn manier 'hoi dit zijn je actiepunten, tot woensdag' lukt het niet), houden afstand, ik blijf in verwarring achter waarom mensen niet doen wat ze zwart op wit beloven, en de ander die op de een of andere manier het spel wel in de vingers heeft, gaat er met de hoofdprijs vandoor. Ik ben dit zo zat. Misschien ligt het aan een grote organisatie waar ik nu in werk (semi-overheid & it), misschien ligt het aan mijn functie (projectleider), misschien ligt het aan mij, maar ik vind het zo vreselijk vermoeiend. Waarom voldoe ik niet gewoon zoals ik ben? Hoe bestaat het dat er mensen zijn die werk invullen zonder ook maar iets van de inhoud te weten en volledig op een mooie vorm hoge ogen scoren? Mijn werkopvatting is misschien te simpel voor de realiteit: je hebt jaardoelen, je vult die op elke managementlaag weer wat concreter in, en je organiseert de boel zo met elkaar dat je mooie resultaten met elkaar boekt en successen met je naaste collega's viert. Maar dan komt telkens weer dat gelul over relatie en gevoel naar boven, pfffff, zo vreselijk vermoeiend. Echt, je moet wel haast bovenmenselijk zijn om blijkbaar te functioneren op dit niveau, volledig door hebben hoe anderen in elkaar zitten, afgestudeerd psycholoog, jurist en econoom tegelijkertijd zijn. Zo lijkt het nu een beetje. Die mensen bestaan toch niet? En je kunt toch niet de hele week zitten netwerken, je moet toch ook regelmatig je mail en je telefoon bijwerken en gewoon productie opleveren op papier/PDF? En natuurlijk, ik vind het hartstikke leuk om collega's te zien en bij te praten, maar toch, het is al moeilijker post-corona, en elke keer weer draaien mensen hier hun kont voor hun verantwoordelijkheden weg omdat ze kennelijk iets niet vertrouwen of geen relatie met mij voelen. Ik kan toch moeilijk 1500 collega's leren kennen?

Zijn er andere mensen die dit herkennen? Ik kan het even niet duidelijker maken. Ik heb al eens een training persoonlijk leiderschap gedaan, ben daar ietsje wijzer van geworden maar om nou te zeggen dat ik allerlei openbaringen heb ervaren, nou nee. Schiet u maar. Wat heb jij gedaan om je gevoel meer in je werk te leggen toen je eenmaal medior was?