Werk & Studie alle pijlers

Je moet wel haast bovenmenselijk zijn, lijkt het....

03-10-2023 13:58 81 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik zoek ervaringen van mensen die hetzelfde ervaren en hier een draai aan hebben weten te geven. Ik loop in mijn loopbaan van nu 10 jaar vroeg of laat telkens tegen hetzelfde aan. Ik krijg als reactie dat ik te weinig in contact sta met mijn gevoel, te taakgericht ben, andere mensen merken iets aan mij (mijn verwarring en niet weten hoe ik een en ander dan wel bereik, want op mijn manier 'hoi dit zijn je actiepunten, tot woensdag' lukt het niet), houden afstand, ik blijf in verwarring achter waarom mensen niet doen wat ze zwart op wit beloven, en de ander die op de een of andere manier het spel wel in de vingers heeft, gaat er met de hoofdprijs vandoor. Ik ben dit zo zat. Misschien ligt het aan een grote organisatie waar ik nu in werk (semi-overheid & it), misschien ligt het aan mijn functie (projectleider), misschien ligt het aan mij, maar ik vind het zo vreselijk vermoeiend. Waarom voldoe ik niet gewoon zoals ik ben? Hoe bestaat het dat er mensen zijn die werk invullen zonder ook maar iets van de inhoud te weten en volledig op een mooie vorm hoge ogen scoren? Mijn werkopvatting is misschien te simpel voor de realiteit: je hebt jaardoelen, je vult die op elke managementlaag weer wat concreter in, en je organiseert de boel zo met elkaar dat je mooie resultaten met elkaar boekt en successen met je naaste collega's viert. Maar dan komt telkens weer dat gelul over relatie en gevoel naar boven, pfffff, zo vreselijk vermoeiend. Echt, je moet wel haast bovenmenselijk zijn om blijkbaar te functioneren op dit niveau, volledig door hebben hoe anderen in elkaar zitten, afgestudeerd psycholoog, jurist en econoom tegelijkertijd zijn. Zo lijkt het nu een beetje. Die mensen bestaan toch niet? En je kunt toch niet de hele week zitten netwerken, je moet toch ook regelmatig je mail en je telefoon bijwerken en gewoon productie opleveren op papier/PDF? En natuurlijk, ik vind het hartstikke leuk om collega's te zien en bij te praten, maar toch, het is al moeilijker post-corona, en elke keer weer draaien mensen hier hun kont voor hun verantwoordelijkheden weg omdat ze kennelijk iets niet vertrouwen of geen relatie met mij voelen. Ik kan toch moeilijk 1500 collega's leren kennen?

Zijn er andere mensen die dit herkennen? Ik kan het even niet duidelijker maken. Ik heb al eens een training persoonlijk leiderschap gedaan, ben daar ietsje wijzer van geworden maar om nou te zeggen dat ik allerlei openbaringen heb ervaren, nou nee. Schiet u maar. Wat heb jij gedaan om je gevoel meer in je werk te leggen toen je eenmaal medior was?
Gecompartimenteerde troep is ook een vorm van opruimen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Macarinata schreef:
04-10-2023 00:04
Nee, ik zit echt eerder bij het hb-vinkje, ze hebben me echt al meerdere keren doorgelicht. :)
Het doet er in feite ook niet toe welk label je erop plakt en of je er een label opplakt. Issue is dat jij anders functioneert dan de andere mensen op je werk en dit iets is waar je al heel lang en steeds weer op vastloopt. En dat mensen vinden dat er 'iets' is met jou ( ipv met hen, wat jij dan weer denkt).
Dat herken ik.
Wat mij heel erg heeft geholpen, is het idee loslaten dat mijn manier beter is dan die van anderen. Of in elk geval accepteren dat veel mensen zaken anders aanpakken of een andere insteek of andere prioriteiten hebben. En dat ze daar ook ver mee komen.
De mensen met een minder rationele insteek hebben weer kwaliteiten die ik minder heb. Ik heb geleerd dat te waarderen ipv me eraan te ergeren.
Je noemt ook het feit dat veel mensen niet doen wat ze zeggen. Daar kun je je steeds weer aan ergeren, je kunt ook accepteren dat dat nu eenmaal zo is en dat niet iedereen zich strikt houdt aan afspraken of zijn eigen uitspraken en je verwachtingen en je reactie hierop bijstellen.
Ik denk inmiddels dat beide soorten mensen elkaar aanvullen. Hoewel ik me meer thuis voel bij mijn type, en daar makkelijker mee communiceer, denk ik dat een organisatie beter functioneert als er niet alleen mensen zoals ik rondlopen. (En ook niet alleen maar mensen die meer op het sociale gericht zijn).

Ik ben gewoon meer van de inhoud dan van de vorm, maar de inhoud is niet het enige dat telt. Ik heb bv vaak gehoord dat ik inhoudelijk helemaal gelijk heb, maar dat 'de toon de muziek maakt'. En dat klopt. Misschien is dat herkenbaar voor je, omdat jij zegt dat je ook feedback krijgt over een gebrek 'gevoel' en gevoel voor relaties.

Je vraagt je ook af of het misschien zo is dat de functie van projectleider niet goed bij je past. Dat zou kunnen. Hoewel het woord suggereert dat het een project/taakgerichte functie is, komen er heel wat sociale skills bij kijken en ben je vaak vooral mensen aan het managen. Ik weet van mezelf dat dat mij in elk geval niet ligt en ik beter een eigen, taakgerichte rol kan hebben binnen een project dan een overkoepelende managersrol.
impala wijzigde dit bericht op 04-10-2023 07:01
22.20% gewijzigd
.
Het probleem is natuurlijk: als de meesten ‘anders’ zijn dan jij, hoe weet je waar je iemand wel en niet op kunt aanspreken? Als ze zich niet houden aan de afspraken, hoe kun jij dan inschatten wanneer ‘het nou eenmaal anders loopt’ en wanneer iemand stevig bijgestuurd moet worden?
Ik werk met mensen die vanuit mijn optiek onbegrijpelijke dingen doen. Hoe weet je of ze desondanks competent zijn?
florence13 schreef:
04-10-2023 00:11
Ik denk eigenlijk dat ik het probleem wel snap, ik heb dit echt heel vaak gezien, kijk even of je dit herkent.

Je hebt verstand van de inhoud, daarom zit je op dit project, omdat je daar verstand van hebt weet je eigenlijk precies wat er zou moeten gebeuren om dit project te laten slagen, je weet precies wat je van elk radartje in de organisatie nodig hebt en als die dat gewoon doen, dan wordt het een succes.

In praktijk blijkt dat die radartjes helemaal niet doen wat je wil, waardoor de rest van de radartjes ook niet meer functioneren en het een zooitje wordt wat jij moet lijmen. Alle volgende radartjes snappen er niets meer van en vinden het vervolgens onzinnig en ongeorganiseerd, terwijl jij het eigenlijk heel goed georganiseerd had en het gewoon komt omdat die eerste radertjes niet meededen.

klopt dit?
Een goede pl weet vooraf al dat mensen niet aan een touwtje zitten, niet per defintie doen wat je wilt, het niet met je eens kunnen zijn, er 100 manieren zijn om iets te bereiken en er ook andere prioriteiten kunnen zijn en speelt daar in gedurende het hele project op in. Samenwerken en communicatie in een projectteam gaat niet vanzelf, daar moet je veel tijd en energie in steken als pl. Zulke vaardigheden zijn mi minstens net zo belangrijk als inhoudelijke kennis.

Degene die inhoudelijk het sterkste is, is heel vaak niet de beste projectleider.
Alle reacties Link kopieren Quote
Suniva schreef:
04-10-2023 07:00
Een goede pl weet vooraf al dat mensen niet aan een touwtje zitten, niet per defintie doen wat je wilt, het niet met je eens kunnen zijn, er 100 manieren zijn om iets te bereiken en er ook andere prioriteiten kunnen zijn en speelt daar in gedurende het hele project op in. Samenwerken en communicatie in een projectteam gaat niet vanzelf, daar moet je veel tijd en energie in steken als pl. Zulke vaardigheden zijn mi minstens net zo belangrijk als inhoudelijke kennis.

Degene die inhoudelijk het sterkste is, is heel vaak niet de beste projectleider.
Dit dus.
.
Ik heb een het idee dat er nu het beeld is dat wie een beetje leuk met mensen om kan gaan niet rationeel of inhoudelijk sterk is. Dat vind ik echt onzin. Het is niet het een of het ander. Sommigen hebben het allebei. Denken dat de rest allemaal maar overgevoelige types zijn helpt de zaak ook niet echt.

Wat veel meer van belang is dat iedereen op zijn eigen dingen wordt afgerekend binnen een organisatie. Er kunnen jaarplannen en -doelen zijn, maar op functieniveau ligt dat soms anders. Er zitten maar zoveel uur in een dag, en dan houden mensen liever eerst hun eigen leidinggevende tevreden.

Als projectleider kom je vaak vanuit een andere hoek invliegen, dus dat moet je goodwill kweken, want bij hun jaarlijkse beoordeling zitten ze bij hun leidinggevende, en niet bij jou.
xynix schreef:
04-10-2023 06:58
Het probleem is natuurlijk: als de meesten ‘anders’ zijn dan jij, hoe weet je waar je iemand wel en niet op kunt aanspreken? Als ze zich niet houden aan de afspraken, hoe kun jij dan inschatten wanneer ‘het nou eenmaal anders loopt’ en wanneer iemand stevig bijgestuurd moet worden?
Ik werk met mensen die vanuit mijn optiek onbegrijpelijke dingen doen. Hoe weet je of ze desondanks competent zijn?
Vragen en contact houden. Waarom is dit niet gelukt? Wanneer lukt het wel? Hoe kunnen we dit voortaan voorkomen?

En natuurlijk heeft niet iedereen dezelfde werkethos. Dat is werk dat calculeer je in, je moet ook niet vergeten dat hoe hoger je in de boom zit, of hoe specialistischer en inhoudelijker je functie is, des te meer die rol waarschijnlijk bij je past, en dat je het leuk vindt. Dat is een voorrecht.

Maar heel veel mensen vinden hun baan helemaal niet zo leuk en zien zaken als extra werk naast hun eigen activiteiten. Dat is geen excuus om shit niet te doen. Maar je kunt niet van iedereen dezelfde passie verwachten. Dat is de realiteit.
Alle reacties Link kopieren Quote
impala schreef:
03-10-2023 23:19
Waarom sluit je dat zo stellig uit? Ik vind het nogal in die richting wijzen namelijk, zoals jij jezelf beschrijft. Weet je wel wat ass over het hele spectrum gezien zoal in kan houden of heb je er een stereotiep beeld van ?

Overigens is er m.i. vaak maar een dun of geen lijntje tussen hoogbegaafd, hooggevoelig en ass. Wat niet wil zeggen dat iedereen met een vorm van autisme ook hoogbegaafd is trouwens, dat zeker niet. Maar andersom ligt het volgens mij vaak wel dicht bij elkaar. Maar dat is weer een andere discussie.
Ik vind dit nogal een uitspraak merk ik. Waarop is dit gebaseerd?
xynix schreef:
04-10-2023 06:58
Het probleem is natuurlijk: als de meesten ‘anders’ zijn dan jij, hoe weet je waar je iemand wel en niet op kunt aanspreken? Als ze zich niet houden aan de afspraken, hoe kun jij dan inschatten wanneer ‘het nou eenmaal anders loopt’ en wanneer iemand stevig bijgestuurd moet worden?
Ik werk met mensen die vanuit mijn optiek onbegrijpelijke dingen doen. Hoe weet je of ze desondanks competent zijn?
Jij houdt je niet aan de afspraken, ik moet jou daarop aanspreken, ik moet jou stevig bijsturen, jij doet onbegrijpelijke dingen en ik bepaal of jij wel of niet competent ben.

Juist als een pl deze houding aanneemt gaan mensen snel lekker hun eigen koers varen. Ik in elk geval wel.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ben niet van de smalltalk, kom meteen terzake en hou van kort, duidelijk en bondig. Ik ben op mijn werk enorm taakgericht.
Face to face, via mail, via de telefoon, in alle gevallen.

Sommige collega's moesten daar even aan wennen, inmiddels wordt het vooral gewaardeerd. Zo ben ik en zo doe ik mijn werk en ik doe dat goed.
Ik word er dus niet op aangesproken en word prima geaccepteerd. Voor mij de bevestiging dat ik op de juiste plek werk. Daar zou ik in jouw geval toch wat aan twijfelen.

Tijdens de lunch bijvoorbeeld en een zeldzaam afdelingsuitje, doe ik gezellig. Dat helpt wel ;-)
Ik werk internationaal en dan ontkom je soms niet aan enige conversation fillers, want anders word je als botte boer meteen terzijde geschoven.

Hoewel in andere landen vaak wel meer hiërarchie geldt, dus mensen zijn wel sneller geneigd opdrachten zonder vragen uit te voeren, in tegenstelling tot veel Nederlanders. Al moeten ze er een hele nacht voor doorhalen op kantoor.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb alleen nog de OP gelezen en de vervolgreacties van de Topic-starter. Ongelooflijk herkenbaar. Zelf werk ik in procesbegeleidersrol bij de overheid. In de tijd dat ik nog op detacheringsbasis weer krijg ik regelmatig te horen dat ik geen persoonlijkheid zou hebben. Ik vraag ook vaak even hoe het weekend was; hoe het met de kinderen gaat. Ik duik nog te snel direct de inhoud. Ik ben er wel iets beter in geworden in de loop d'r jaren.
Aardig zijn zit niet per se in vragen naar mijn weekend.

Aardig zijn zit in respecteren dat ik een professional ben, mijn eigen prioriteiten stel, meer te doen heb dan dat ene project, weet wat goed voor mij is en mijn werk uitvoer op de manier die ik wenselijk vind, ik andere ideeën kan hebben dan jij en bovenal dat ik geen last heb van jouw gebrek aan planning. Dit moet nu betekent vrijwel altijd, ik heb slecht gepland en nu maak ik van mijn probleem jouw probleem.

En ja, als ik je aardig vind dan help ik je heus wel uit de brand als je er een potje van hebt gemaakt. Het helpt dan zeker als je zegt, men ik heb echt zitten slapen en nu heb ik probleem xyz, kun jij het fixen. In plaats van, hier is je takenlijst, zie je woensdag.
Alle reacties Link kopieren Quote
En zeker als projectleider kan het ook gewoon gaan over wel werkgerelateerde zaken als small talk.

Het was heel fijn dat mijn collega eerst even vroeg hoe die grote workshop was gegaan van de week en of we nog op schema liggen voor de implementatie voor ze begon over het werk waar ik met haar aan de slag mee gaan. Dat laat zien dat ze met meer bezig is dan alleen maar haar eigen zaken en dat ze begrijpt dat ik ook nog andere verantwoordelijkheden heb. En het geeft mij de ruimte om even om te schakelen van de workshop naar het volgende in mijn agenda.


Overigens TO, wat heel erg kan helpen is wat vaker je waardering uitspreken voor dingen. Ook al is het gehaal volgens verwachting wat iemand doet en helemaal niet boven verwachting. Je kan wel iets zeggen, als fijn dat het zo netjes en op tijd is aangeleverd. Dat doet de sfeer vaak heel veel goed. (Tenminste, mijn collega's beoordeelden me veel beter toen ik dit vaker ging doen....)
Mijn smalltalk gaat ook vrijwel altijd over werk, ik praat echt nooit over gezin, vakantie of het weer.
nitflex schreef:
03-10-2023 19:05
Persoonlijk, maar dat ben ik dus, ben ik ook helemaal niet taakgericht. Ik heb juist veel meer behoefte aan het grote plaatje, dat helpt mij mijn “taken” te plaatsen en dan kan ik ook een meedenken.

Heb in mijn jonge jaren vaak genoeg dingen op iemands verzoek zitten doen, al denkend, “wat hebben ze hier nou aan, zijn deze cijfers of data niet veel handiger om te hebben? Nou ja, het zal wel.” Om dan later toch weer vervolgvragen en -verzoeken te krijgen, omdat de uitvrager zich bepaalde dingen niet had gerealiseerd en omdat ik niet wist waar het uiteindelijk om ging, kon ik dat niet aandragen. En dan is het allemaal weer extra werk.

Leuk, die directe vragen en snel tot de kern komen, maar dat kan meestal alleen maar met mensen die ook jouw rol hebben. Mensen die wat verder van jouw rol af staan, moeten (bij mij) zaken wat beter schetsen zodat ik weet wat écht de bedoeling is.
Ik ben ook niet taakgericht. Ik ben eerder resultaatgericht. Moet ook wel, want vaak zitten er best wel veel vervelende taken in het proces maar het resultaat, als ik me dan teveel op de taken richt, word ik helemaal moedeloos. Ik moet echt het einddoel in de gaten houden.

Ook ik heb, zoals TO, een rol waarbij ik organisatiebreed informatie kom “halen” en ik herken dat het soms met hangen en wurgen en met veel chasen pas wordt aangeleverd. Dan moet ik soms ook echt denken; this too shall pass, want als ik me puur op die taak van het vergaren van input richt zou ik er geen zin in hebben. Tegelijkertijd realiseer ik me dat ik vaak dingen vraag die voor de gevraagde niet de hoofdmoot van hun dag zijn. Dat begrip helpt mij.
Alle reacties Link kopieren Quote
Kaaaaaaaatje schreef:
04-10-2023 09:51
Ik vind dit nogal een uitspraak merk ik. Waarop is dit gebaseerd?
De eerste of de tweede alinea?

Eerste is gebaseerd op wat ze schrijft en wat ik ook heb gequote.

Tweede standpunt is een beetje maar ook weer niet helemaal controversieel en je kunt er een hoop over lezen als je googelt op hb en ass. Dát er raakvlakken zijn is niet zozeer het discussiepunt, maar wel hoeveel en of het slechts raakvlakken zijn of ook gewoon overlap. Ik ben zelf van mening dat er veel raakvlakken zijn en ook overlap. Dat wie het label hb en/of hs heeft vaak net zo goed het label ass zou kunnen hebben. Of andersom. Of allebei.
Maar dit is iets waar je lang over kunt discussiëren en waarin niemand zijn absolute gelijk kan halen. Beide begrippen en labels zijn nogal subjectief. En niet echt te objectiveren. Al worden er wel pogingen gedaan, maar de lijstjes van criteria zijn nogal arbitrair.
Het draait er in elk geval om dat je anders denkt en/of reageert dan de gemiddelde mens en daar last van hebt of op vastloopt en dat is bij to het geval. Welk label je daaraan hangt is dus arbitrair en ook niet zo boeiend, vind ik.
Het kan je wel helpen om de zaak anders te bekijken. Misschien ligt het allemaal niet aan anderen, maar ben jij eigenlijk degeen die afwijkt (of in elk geval op een totaal andere kant van een spectrum zit) en moeten zij zich niet aanpassen aan jouw eisen en verwachtingen maar is het eerder andersom, als je goed wil samenwerken.
Dat zie ik tegenwoordig allemaal een stuk helderder dan toen ik jonger was. Toen had ik de OP zelf kunnen schrijven. Nu kijk ik daar toch anders naar.
.
Suniva schreef:
04-10-2023 10:39
Jij houdt je niet aan de afspraken, ik moet jou daarop aanspreken, ik moet jou stevig bijsturen, jij doet onbegrijpelijke dingen en ik bepaal of jij wel of niet competent ben.

Juist als een pl deze houding aanneemt gaan mensen snel lekker hun eigen koers varen. Ik in elk geval wel.
Ja dat zie ik. Je geeft nu al een bijzondere eigen draai aan wat er staat.
Lorem_Ipsum schreef:
04-10-2023 08:43
Hoe kunnen we dit voortaan voorkomen?
O ja, “we”. Ik had laatst iemand die dingen op eigen initiatief anders gedaan dan besproken en vastgelegd, niks van de wijzigingen had gecommuniceerd, extra kosten gemaakt, mij extra werk bezorgd. Die zei ook: “hoe kunnen WE dat beter doen?”

Hoezo WE?
Suniva schreef:
04-10-2023 12:19
en bovenal dat ik geen last heb van jouw gebrek aan planning. Dit moet nu betekent vrijwel altijd, ik heb slecht gepland en nu maak ik van mijn probleem jouw probleem.
Dat kan ik beamen.
xynix schreef:
04-10-2023 18:29
O ja, “we”. Ik had laatst iemand die dingen op eigen initiatief anders gedaan dan besproken en vastgelegd, niks van de wijzigingen had gecommuniceerd, extra kosten gemaakt, mij extra werk bezorgd. Die zei ook: “hoe kunnen WE dat beter doen?”

Hoezo WE?
Je hebt gelijk, haha! Ik spreek vaak in de we-vorm vanuit mijn team gezien. Dus meer: hoe kan ik (mijn afdeling en ik) dit in het vervolg aanpakken om het voor jullie makkelijker te maken aan te leveren. Niet we, als in, de ontvanger van mijn e-mail en ik.

Maar ik snap dat het irritant is als iets een we-probleem wordt gemaakt, terwijl je er eigenlijk niets mee van doen hebt.

Maar goed, ik ben zelf niet echt iemand die lang in zoiets blijft hangen. Dingen gaan goed en dingen gaan niet goed. Moving on. Volgende keer beter hoor. Of niet.
Ik ben helaas we iemand die vaak met spoed dingen van mensen nodig heeft. Dat heeft niets met slechte planning te maken, mijn baan hangt samen met de actualiteit, ontwikkelingen in het bedrijfsleven en klanten komen meestal bij ons als er stront is. Tja, dan moet iedereen dus als een dolle in actie komen en dingen gaan voorbereiden. Dat kan dus heel erg kort van tevoren zijn… en dan is het aan mij om alles op de rails te krijgen. Ja, dat zijn vervelende verzoekmails om te sturen.
Lorem_Ipsum schreef:
04-10-2023 19:09
Ik ben helaas we iemand die vaak met spoed dingen van mensen nodig heeft. Dat heeft niets met slechte planning te maken, mijn baan hangt samen met de actualiteit, ontwikkelingen in het bedrijfsleven en klanten komen meestal bij ons als er stront is. Tja, dan moet iedereen dus als een dolle in actie komen en dingen gaan voorbereiden. Dat kan dus heel erg kort van tevoren zijn… en dan is het aan mij om alles op de rails te krijgen. Ja, dat zijn vervelende verzoekmails om te sturen.
Ik zelf ook want ik heb vaak met actuele ontwikkelingen te maken die niet te voorspellen zijn en zich opeens kunnen voordoen. Prima, dan laat ik alles vallen en ga ik dus anders doen dan ik van plan was.

Maar dat is niet wat ik bedoel. Het gaat mij erom dat iemand het moet nu zegt terwijl het met een fatsoenlijke.planning helemaal geen spoed was geweest. En dan komt het dus wel aan op de communicatieve vaardigheden of ik je wel of niet ga helpen. Vind ik je aardig, dan is de kans groter dat ik je uit de brand help. En met aardig bedoel ik dus bijvoorbeeld dat je niet probeert van jouw probleem dat je zelf gecreëerd hebt mijn probleem te maken.
xynix schreef:
04-10-2023 18:16
Ja dat zie ik. Je geeft nu al een bijzondere eigen draai aan wat er staat.
Ik verwacht van een projectleider eerst zelfreflectie als dingen niet gaan zoals ze bedoeld zijn en daarna eventueel een teamreflectie.

Van aanspreken, stevig bijsturen, twijfelen aan competenties en het werk van de teamleden onbegrijpelijk noemen wordt het doorgaans niet beter.
Suniva schreef:
04-10-2023 21:18
Ik verwacht van een projectleider eerst zelfreflectie als dingen niet gaan zoals ze bedoeld zijn en daarna eventueel een teamreflectie.

Van aanspreken, stevig bijsturen, twijfelen aan competenties en het werk van de teamleden onbegrijpelijk noemen wordt het doorgaans niet beter.
Oh, helemaal eens. En taken uitdelen zitten mensen meestal ook niet op te wachten.
Alle reacties Link kopieren Quote
broodtrommel schreef:
03-10-2023 14:22
Er is natuurlijk wel een verschil tussen continu netwerken of even gedag zeggen en een lulpraatje maken met je team of ze bijvoorbeeld een leuk weekend hebben gehad bij het koffieapparaat?

Nu hoef je ook geen sofa in je kantoor te zetten en urenlange gesprekken met iedereen aan te gaan maar er is een tussenweg.


In de praktijk herken ik dat netwerken en de juiste mensen kennen belangrijker kan zijn dat de kwaliteit van je werk. Je moet in of bij het team passen.
Bij mij op kantoor zijn het niet zozeer de kletspraatjes die ze van me verwachten, maar inderdaad het hele kantoorpolitiek-gedoetje. Wie moet je waarvoor vragen, hoe zorg je dat iedereen doet wat jij wilt, begeleiding van stagiaires, hoe ga je met persoon x om et cetera.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven