Werk & Studie
alle pijlers
Je moet wel haast bovenmenselijk zijn, lijkt het....
dinsdag 3 oktober 2023 om 13:58
Ik zoek ervaringen van mensen die hetzelfde ervaren en hier een draai aan hebben weten te geven. Ik loop in mijn loopbaan van nu 10 jaar vroeg of laat telkens tegen hetzelfde aan. Ik krijg als reactie dat ik te weinig in contact sta met mijn gevoel, te taakgericht ben, andere mensen merken iets aan mij (mijn verwarring en niet weten hoe ik een en ander dan wel bereik, want op mijn manier 'hoi dit zijn je actiepunten, tot woensdag' lukt het niet), houden afstand, ik blijf in verwarring achter waarom mensen niet doen wat ze zwart op wit beloven, en de ander die op de een of andere manier het spel wel in de vingers heeft, gaat er met de hoofdprijs vandoor. Ik ben dit zo zat. Misschien ligt het aan een grote organisatie waar ik nu in werk (semi-overheid & it), misschien ligt het aan mijn functie (projectleider), misschien ligt het aan mij, maar ik vind het zo vreselijk vermoeiend. Waarom voldoe ik niet gewoon zoals ik ben? Hoe bestaat het dat er mensen zijn die werk invullen zonder ook maar iets van de inhoud te weten en volledig op een mooie vorm hoge ogen scoren? Mijn werkopvatting is misschien te simpel voor de realiteit: je hebt jaardoelen, je vult die op elke managementlaag weer wat concreter in, en je organiseert de boel zo met elkaar dat je mooie resultaten met elkaar boekt en successen met je naaste collega's viert. Maar dan komt telkens weer dat gelul over relatie en gevoel naar boven, pfffff, zo vreselijk vermoeiend. Echt, je moet wel haast bovenmenselijk zijn om blijkbaar te functioneren op dit niveau, volledig door hebben hoe anderen in elkaar zitten, afgestudeerd psycholoog, jurist en econoom tegelijkertijd zijn. Zo lijkt het nu een beetje. Die mensen bestaan toch niet? En je kunt toch niet de hele week zitten netwerken, je moet toch ook regelmatig je mail en je telefoon bijwerken en gewoon productie opleveren op papier/PDF? En natuurlijk, ik vind het hartstikke leuk om collega's te zien en bij te praten, maar toch, het is al moeilijker post-corona, en elke keer weer draaien mensen hier hun kont voor hun verantwoordelijkheden weg omdat ze kennelijk iets niet vertrouwen of geen relatie met mij voelen. Ik kan toch moeilijk 1500 collega's leren kennen?
Zijn er andere mensen die dit herkennen? Ik kan het even niet duidelijker maken. Ik heb al eens een training persoonlijk leiderschap gedaan, ben daar ietsje wijzer van geworden maar om nou te zeggen dat ik allerlei openbaringen heb ervaren, nou nee. Schiet u maar. Wat heb jij gedaan om je gevoel meer in je werk te leggen toen je eenmaal medior was?
Zijn er andere mensen die dit herkennen? Ik kan het even niet duidelijker maken. Ik heb al eens een training persoonlijk leiderschap gedaan, ben daar ietsje wijzer van geworden maar om nou te zeggen dat ik allerlei openbaringen heb ervaren, nou nee. Schiet u maar. Wat heb jij gedaan om je gevoel meer in je werk te leggen toen je eenmaal medior was?
Gecompartimenteerde troep is ook een vorm van opruimen.
dinsdag 3 oktober 2023 om 14:10
Ik ben ook niet van small talk.
Ik duik ook meteen naar de kern.
Heb écht moeten leren om wat meer op de relatie te gaan zitten, voor ik naar mijn deel van het gesprek mag gaan.
Ook mijn mails schrijf ik eerst wat ik wil melden. Als dat af is, start ik met het aankleden van de mail, zoals ik het noem. 'Hallo Gerda, hoe gaat het met je? Leuke vakantie gehad? Ik hoop dat er niet teveel werk op je lag te wachten.'
Waar ik je over mail:
- boodschap die ik al kort en bondig had getypt-
Nou, ik zou heel graag van je terug horen of dit je lukt en op welke termijn. Dank je wel alvast, ik wacht op je mail!
Net als met gesprekken. Ik moet echt mezelf dwingen om eerst de small talk te doen. Omwille van de ander. En pas daarna 'mag' ik van mezelf starten met het daadwerkelijke gesprek.
Als ik met gelijkgestemden werk, kunnen we dit allemaal direct overslaan en over tot de orde van de dag. Maar dat is 2% van de bevolking, dat gelijkgestemd is, dus nogal zeldzaam.
Ik duik ook meteen naar de kern.
Heb écht moeten leren om wat meer op de relatie te gaan zitten, voor ik naar mijn deel van het gesprek mag gaan.
Ook mijn mails schrijf ik eerst wat ik wil melden. Als dat af is, start ik met het aankleden van de mail, zoals ik het noem. 'Hallo Gerda, hoe gaat het met je? Leuke vakantie gehad? Ik hoop dat er niet teveel werk op je lag te wachten.'
Waar ik je over mail:
- boodschap die ik al kort en bondig had getypt-
Nou, ik zou heel graag van je terug horen of dit je lukt en op welke termijn. Dank je wel alvast, ik wacht op je mail!
Net als met gesprekken. Ik moet echt mezelf dwingen om eerst de small talk te doen. Omwille van de ander. En pas daarna 'mag' ik van mezelf starten met het daadwerkelijke gesprek.
Als ik met gelijkgestemden werk, kunnen we dit allemaal direct overslaan en over tot de orde van de dag. Maar dat is 2% van de bevolking, dat gelijkgestemd is, dus nogal zeldzaam.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
dinsdag 3 oktober 2023 om 14:13
Vraag je ook wel eens naar de mens achter de taak? Hey, hoe is het? Hoe gaat het met (iets waar de ander ooit iets over heeft verteld)?
Of meer werkgerelateerd: hoe zou jij dat doen? Loop je ergens tegenaan? Wat zijn de risico's die je ziet bij dit scenario? Ben je het er (met deze aanpak) mee eens?
Ga je wel eens koffiedrinken met de medewerkers?
Het lijkt tegenstrijdig, maar in mijn ervaring draait het als projectleider minder om de taken (al staan die zwart op wit) en meer om de mensen / relaties.
Of meer werkgerelateerd: hoe zou jij dat doen? Loop je ergens tegenaan? Wat zijn de risico's die je ziet bij dit scenario? Ben je het er (met deze aanpak) mee eens?
Ga je wel eens koffiedrinken met de medewerkers?
Het lijkt tegenstrijdig, maar in mijn ervaring draait het als projectleider minder om de taken (al staan die zwart op wit) en meer om de mensen / relaties.
every journey starts with a single step
dinsdag 3 oktober 2023 om 14:16
Ik herken het wel, maar heb helaas geen oplossing. In het topic ‘Ik heb een hekel aan werken’ schreef ik ook al dat ik kantoorpolitiek enorm vermoeiend vind en het een groot deel van mijn werkplezier wegneemt.
Net als jij verbaas ik me er regelmatig over dat verstand hebben van je vak vaak bijzaak lijkt te zijn en mooie praatjes belangrijker worden gevonden dan de kwaliteit van het werk.
Blijkbaar is dat hoe de kantoorcultuur werkt, dus we zullen het er mee moeten doen. Wat mij wel enigszins helpt, is inzicht hebben in hoe ik zelf in elkaar zit, weten onder welke omstandigheden ik het best functioneer en wat mijn allergieën zijn. En me ervan bewust zijn dat een ander dat totaal anders kan ervaren.
Het is totaal niet wetenschappelijk, maar van die persoonlijkheidstesten als Insights of Business Chemistry kunnen wat handvatten geven en je helpen om bepaalde patronen te herkennen.
Net als jij verbaas ik me er regelmatig over dat verstand hebben van je vak vaak bijzaak lijkt te zijn en mooie praatjes belangrijker worden gevonden dan de kwaliteit van het werk.
Blijkbaar is dat hoe de kantoorcultuur werkt, dus we zullen het er mee moeten doen. Wat mij wel enigszins helpt, is inzicht hebben in hoe ik zelf in elkaar zit, weten onder welke omstandigheden ik het best functioneer en wat mijn allergieën zijn. En me ervan bewust zijn dat een ander dat totaal anders kan ervaren.
Het is totaal niet wetenschappelijk, maar van die persoonlijkheidstesten als Insights of Business Chemistry kunnen wat handvatten geven en je helpen om bepaalde patronen te herkennen.
dinsdag 3 oktober 2023 om 14:19
Tja, zo zit iedereen anders in elkaar. Ik heb met dat gedeelte dan weer totaal geen moeite en heb juist met 'productie draaien' veel meer moeite. Ik haal amper deadlines omdat ik veel te lang nadenk, het nooit goed genoeg vind.
Ik snap wel dat in een grote organisatie er iets meer inlevingsgevoel en relatie wordt verwacht dan in een kleinere organisatie waarbij mensen jou en je werkwijze kennen. Maar goed, in kleinere organisaties hebben ze dan vaak weer weinig projectleiders.
Het lastige aan dit sociale aspect is dat als je het niet 'voelt' het ook niet zomaar aan te leren is en anders vaak voor anderen voelt als aangeleerde trucjes.
Zou een andere inhoudelijke rol beter bij je passen? Dat je wat meer uitvoerend in de IT gaat werken ipv coördinerend?
Ik snap wel dat in een grote organisatie er iets meer inlevingsgevoel en relatie wordt verwacht dan in een kleinere organisatie waarbij mensen jou en je werkwijze kennen. Maar goed, in kleinere organisaties hebben ze dan vaak weer weinig projectleiders.
Het lastige aan dit sociale aspect is dat als je het niet 'voelt' het ook niet zomaar aan te leren is en anders vaak voor anderen voelt als aangeleerde trucjes.
Zou een andere inhoudelijke rol beter bij je passen? Dat je wat meer uitvoerend in de IT gaat werken ipv coördinerend?
Ik denk zo stil in mijn hoofd hè
dinsdag 3 oktober 2023 om 14:19
Voor mij is het niet zo herkenbaar. Ik zit onbewust veel op de relatie, ik doe dit van nature en kost mij geen moeite. En het gevolg is dat ik daardoor ook veel voor mekaar kan krijgen. Mensen vinden mij puur en echt en gaan mede daardoor ook zaken oppakken voor mij. Het is niet dat ik hier bewust voor zorg. Ook bijvoorbeeld in contact met leveranciers, krijg ik vaak veel voor elkaar.
Juist ook door af te wijken van het zakelijke.
Mn vriend doet dit ook erg. Hij kan goed met iedereen, en dit helpt echt. Hij vraagt bijv; goh hoelang duurt normaal gesproken zo'n aanvraag? Het gevolg is dat diegene het vervolgens direct voor hem regelt. Hij vraagt dus niet direct of het nu geregeld kan worden, maar dat gebeurt vervolgens wel.
Juist ook door af te wijken van het zakelijke.
Mn vriend doet dit ook erg. Hij kan goed met iedereen, en dit helpt echt. Hij vraagt bijv; goh hoelang duurt normaal gesproken zo'n aanvraag? Het gevolg is dat diegene het vervolgens direct voor hem regelt. Hij vraagt dus niet direct of het nu geregeld kan worden, maar dat gebeurt vervolgens wel.
dinsdag 3 oktober 2023 om 14:22
Er is natuurlijk wel een verschil tussen continu netwerken of even gedag zeggen en een lulpraatje maken met je team of ze bijvoorbeeld een leuk weekend hebben gehad bij het koffieapparaat?
Nu hoef je ook geen sofa in je kantoor te zetten en urenlange gesprekken met iedereen aan te gaan maar er is een tussenweg.
In de praktijk herken ik dat netwerken en de juiste mensen kennen belangrijker kan zijn dat de kwaliteit van je werk. Je moet in of bij het team passen.
Nu hoef je ook geen sofa in je kantoor te zetten en urenlange gesprekken met iedereen aan te gaan maar er is een tussenweg.
In de praktijk herken ik dat netwerken en de juiste mensen kennen belangrijker kan zijn dat de kwaliteit van je werk. Je moet in of bij het team passen.
dinsdag 3 oktober 2023 om 14:29
Precies hetzelfde hier...Doreia* schreef: ↑03-10-2023 14:10Ook mijn mails schrijf ik eerst wat ik wil melden. Als dat af is, start ik met het aankleden van de mail.
Net als met gesprekken. Ik moet echt mezelf dwingen om eerst de small talk te doen. Omwille van de ander. En pas daarna 'mag' ik van mezelf starten met het daadwerkelijke gesprek.
Als ik met gelijkgestemden werk, kunnen we dit allemaal direct overslaan en over tot de orde van de dag. Maar dat is 2% van de bevolking, dat gelijkgestemd is, dus nogal zeldzaam.
Mij maakt het niet zoveel uit. Van mij hoeft het niet, maar de ander is ermee geholpen (schijnbaar) en diegene die de rekeningen betaald (de baas) vindt het geweldig. Dus prima hoor, als ze het zo willen kunnen ze het zo krijgen
Dat er veel meer werk veel sneller verzet kan worden, daar maken mensen zich schijnbaar niet zo druk om. En aangezien het niet mijn toko is... ik ook niet.
dinsdag 3 oktober 2023 om 14:31
Mijn ervaring: mensen rennen harder voor je als ze je aardig vinden. Dat hoeft geen innige relatie te zijn; maar een vriendelijk kletspraatje terwijl je op de printer wacht doet al wonderen.
En nee, je hoeft zeker geen 1500 collega’s te leren kennen. Begin eens met je 5 naaste collega’s (of 1 voor mijn part). Weet je bijvoorbeeld of ze een partner/kinderen/huisdier/hobby hebben? Vraag eens naar een vakantie of weekend. Klaag eens over de cappuccino.
Ik werk in een organisatie van ongeveer 550 collega’s en heb op elke afdeling wel mijn netwerk. Zijn echt geen dikke vrienden; maar wel mensen waar ik op durf te vertrouwen.
En juist mijn netwerk zorgt ervoor dat ik mijn eigen werk sneller en beter kan doen. Want ik weet precies wat ik nodig heb en van wie en kan dat dan ook snel krijgen!
En nee, je hoeft zeker geen 1500 collega’s te leren kennen. Begin eens met je 5 naaste collega’s (of 1 voor mijn part). Weet je bijvoorbeeld of ze een partner/kinderen/huisdier/hobby hebben? Vraag eens naar een vakantie of weekend. Klaag eens over de cappuccino.
Ik werk in een organisatie van ongeveer 550 collega’s en heb op elke afdeling wel mijn netwerk. Zijn echt geen dikke vrienden; maar wel mensen waar ik op durf te vertrouwen.
En juist mijn netwerk zorgt ervoor dat ik mijn eigen werk sneller en beter kan doen. Want ik weet precies wat ik nodig heb en van wie en kan dat dan ook snel krijgen!
dinsdag 3 oktober 2023 om 14:35
In lijn met wat Bobbientje zegt: past je huidige werk wel bij je? Zoals je het omschrijft klinkt het alsof het je heel veel moeite kost en weinig energie oplevert. Ik denk namelijk niet dat je bovenmenselijk hoeft te zijn, maar dat iedereen zijn talenten en capaciteit elders liggen. En als jouw werk daar niet op aansluit, kost dat je heel veel moeite. Het werk wat jij omschrijft kost mij weinig moeite, ik herken veel van wat catwoman12 schrijft. Maar voor mij is het werk van een kapper of grafische vormgever bijvoorbeeld weer hogere en bovenmenselijke wiskunde, om maar een voorbeeld te noemen.
dinsdag 3 oktober 2023 om 14:37
Ik herken dat wel. Heb de socialere kant echt moeten ontwikkelen. Nu gaat het wel, maar ik zal nooit een echte netwerker, verbinder etc worden.
Op dit moment werk ik in een klein team met vrouwen, die ook allemaal (wat) jonger zijn. Daar wordt zoveel aan relatie gedaan dat ik er af en toe helemaal niet goed van word, zoveel geleuter.
Maar op dit moment is dat wel heel erg "in", extravertie, praatvaardigheid, verbinding maken. Dat is jammer voor mensen die andere kwaliteiten hebben, die nu minder gewaardeerd worden.
Het mooiste zijn teams waarin allerlei verschillende kwaliteiten samenkomen, elkaar versterken en gewaardeerd worden. Maar dat is zeldzaam.
Misschien zou jij beter passen in een organisatie met een iets zakelijkere bedrijfscultuur?
Op dit moment werk ik in een klein team met vrouwen, die ook allemaal (wat) jonger zijn. Daar wordt zoveel aan relatie gedaan dat ik er af en toe helemaal niet goed van word, zoveel geleuter.
Maar op dit moment is dat wel heel erg "in", extravertie, praatvaardigheid, verbinding maken. Dat is jammer voor mensen die andere kwaliteiten hebben, die nu minder gewaardeerd worden.
Het mooiste zijn teams waarin allerlei verschillende kwaliteiten samenkomen, elkaar versterken en gewaardeerd worden. Maar dat is zeldzaam.
Misschien zou jij beter passen in een organisatie met een iets zakelijkere bedrijfscultuur?
anoniem_6629f3d15a872 wijzigde dit bericht op 03-10-2023 14:40
6.50% gewijzigd
dinsdag 3 oktober 2023 om 14:37
Je krijgt nou eenmaal meer voor elkaar als je een boodschap niet alleen kunt brengen, maar ook kunt zorgen dat die aankomt. Je verantwoordelijkheid houdt niet op bij mensen vertellen wat ze moeten doen en ze het dan laten uitzoeken, als het jouw werk is de boodschap echt over te brengen.
Ik snap je wel, ben zelf vooral in het begin van mijn loopbaan vaak aangesproken op mijn houding naar collega's. Die was niet slecht, maar alles wat ik deed was werkgerelateerd. Soms moet je gewoon even een relatie opbouwen met collega's, zodat je later makkelijker contact zoekt als er iets aan de hand is.
Zou het je helpen als je de sociale interacties meer als onderdeel van het werk zou zien? Dat hielp mij wel.
Verder hielp het mij om, als ik een e-mail stuur, die even terug te lezen en dan iets toe te voegen. Gewoon een 'Lekker weekend gehad?' ofzo. En vergis je niet, mensen merken het echt wel als je dat 'gelul over relaties enzo' vindt.
Ik snap je wel, ben zelf vooral in het begin van mijn loopbaan vaak aangesproken op mijn houding naar collega's. Die was niet slecht, maar alles wat ik deed was werkgerelateerd. Soms moet je gewoon even een relatie opbouwen met collega's, zodat je later makkelijker contact zoekt als er iets aan de hand is.
Zou het je helpen als je de sociale interacties meer als onderdeel van het werk zou zien? Dat hielp mij wel.
Verder hielp het mij om, als ik een e-mail stuur, die even terug te lezen en dan iets toe te voegen. Gewoon een 'Lekker weekend gehad?' ofzo. En vergis je niet, mensen merken het echt wel als je dat 'gelul over relaties enzo' vindt.
dinsdag 3 oktober 2023 om 14:41
Misschien zit je in de verkeerde sector. Bij zeurt niemand over gevoel en moet je gewoon je shit goed opleveren.
Ik ken wel mijn pappenheimers en prioriteer soms op basis van die kennis.
Interne politiek speelt natuurlijk ook mee, maar nooit in plaats van resultaten.
Los daarvan ben ik denk ik wel leuk om mee te werken, dat krijg ik wel altijd als feedback, ik sta er luchtig in en weet de druk er makkelijk vanaf te halen. Ook manage ik verwachtingen en stuur ik bij als ik vermoed dat dingen anders lopen dan gepland. En ik heb altijd een Plan B.
Ik heb een baan die draait om deadlines en om het vergaren van informatie uit de hele organisatie, maar vaak van mensen voor wie mijn verzoek niet hun prioriteit is, ze rapporteren ook niet aan mij. Dus wat hun eigen “baas” vraagt zal altijd voor gaan in hun beleving. Dus ik maak altijd kan op de grote stapel te belanden. Daar anticipeer ik op, en ik probeer me in andermans positie te verplaatsen.
Dat mensen dingen beloven die ze niet nakomen vind ik ook logisch. Dat beloven ze op een moment dat het er allemaal nog goed uitzag. Maar wellicht kwamen er allemaal dingen tussendoor en schiet mijn verzoek er bij in. Zo is het leven.
Ik ken wel mijn pappenheimers en prioriteer soms op basis van die kennis.
Interne politiek speelt natuurlijk ook mee, maar nooit in plaats van resultaten.
Los daarvan ben ik denk ik wel leuk om mee te werken, dat krijg ik wel altijd als feedback, ik sta er luchtig in en weet de druk er makkelijk vanaf te halen. Ook manage ik verwachtingen en stuur ik bij als ik vermoed dat dingen anders lopen dan gepland. En ik heb altijd een Plan B.
Ik heb een baan die draait om deadlines en om het vergaren van informatie uit de hele organisatie, maar vaak van mensen voor wie mijn verzoek niet hun prioriteit is, ze rapporteren ook niet aan mij. Dus wat hun eigen “baas” vraagt zal altijd voor gaan in hun beleving. Dus ik maak altijd kan op de grote stapel te belanden. Daar anticipeer ik op, en ik probeer me in andermans positie te verplaatsen.
Dat mensen dingen beloven die ze niet nakomen vind ik ook logisch. Dat beloven ze op een moment dat het er allemaal nog goed uitzag. Maar wellicht kwamen er allemaal dingen tussendoor en schiet mijn verzoek er bij in. Zo is het leven.
anoniem_65b76fd3af17f wijzigde dit bericht op 03-10-2023 14:54
82.89% gewijzigd
dinsdag 3 oktober 2023 om 14:48
Ja, ik vraag naar het weekend, naar de hondjes, de kinderen, gewoon de vraag 'hoe gaat het?' Misschien doe ik dat niet langdurig genoeg bij dezelfde mensen en fladder ik te snel naar weer een nieuw contact en beklijft het daardoor niet echt. Ik deel ook meer over mezelf en mijn privéleven, maar toch, er blijft iets hangen dat niet lekker blijft lopen. Mijn ratio is altijd mijn makkelijke toevluchtsoord, wat me natuurlijker afgaat dan het relationele aspect (man man, wat staat dit stom, alsof ik een soort gevoelloze contactgestoorde zombie ben, ik schaam me er ergens voor maar ik wil me gewoon normaal voelen).
Smorre, kom maar op met PB.
Smorre, kom maar op met PB.
macarinata wijzigde dit bericht op 03-10-2023 14:55
1.30% gewijzigd
Gecompartimenteerde troep is ook een vorm van opruimen.
dinsdag 3 oktober 2023 om 14:50
Ik vraag dan weer nauwelijks naar weekenden, kinderen en vakanties. Dat interesseert mij niet echt. Wel kan ik goed “bonden” op de werkvloer (als ik iets van Finance nodig heb, maar ik weet dat het ook jaarafsluiting is, of als communicatie iets moois voor elkaar heeft gekregen, wat dan ook. Daar speel ik wel op in). Ik leef dus mee met de partij waar ik iets van moet. Maar mensen weten nauwelijks iets van mijn privéleven.Macarinata schreef: ↑03-10-2023 14:48Ja, ik vraag naar het weekend, naar de hondjes, de kinderen, gewoon de vraag 'hoe gaat het?' Misschien doe ik dat niet langdurig genoeg bij dezelfde mensen en fladder ik te snel naar weer een nieuw contact en beklijft het daardoor niet echt. Ik deel ook meer over mezelf en mijn privé-leven, maar toch, er blijft iets hangen dat niet lekker blijft lopen. Mijn ratio is altijd mij makkelijke toevluchtsoord, wat me makkelijker en natuurlijker afgaat dan het relationele aspect (man man, wat staat dit stom, alsof ik een soort gevoelloze contactgestoorde zombie ben, ik schaam me er ergens voor maar ik wil me gewoon normaal voelen).
Smorre, kom maar op met PB.
dinsdag 3 oktober 2023 om 15:04
Oh volgens mij werken we voor dezelfde organisatie. Al wordt er aan mij niet echt getrokken, gelukkig, om eea anders aan te kleden. Ik doe wel ook mijn best om emailcontact gezellig over te laten komen. Zelf vind ik het ook matig als iemand erg bondig een verzoek indient en alleen afsluit met; gr. Grietje. Zelf heb ik mijn bestandje met standaard zinnetjes om te gebruiken, knip en plak en voila het hoeft niet perse veel tijd te kosten.
Wat betreft mijn directe collega's denk ik dat ze inmiddels aanvoelen dat ik de beste intenties heb en in ieder geval relatief weinig kwaad kan, dat scheelt wel wat betreft de omgang. In het begin werd ik vaak verkeerd begrepen, vooral mijn enthousiasme. Nu mijn enthousiasme gekelderd is pas ik kennelijk een stuk beter bij de organisatie
Wat betreft mijn directe collega's denk ik dat ze inmiddels aanvoelen dat ik de beste intenties heb en in ieder geval relatief weinig kwaad kan, dat scheelt wel wat betreft de omgang. In het begin werd ik vaak verkeerd begrepen, vooral mijn enthousiasme. Nu mijn enthousiasme gekelderd is pas ik kennelijk een stuk beter bij de organisatie
Lorem Ipsum
dinsdag 3 oktober 2023 om 15:10
Ik kan het wel, maar het vreet soms wel energie. Ik het me eigen gemaakt, maar het blijft soms voelen als een "trucje" wat ik doe, waardoor het minder echt voor mezelf voelt en meer manipulatief (ook al is dat een zwaar woord misschien).
Er zijn heus collega's waar ik dichterbij sta waar het echt van nature komt. Maar van anderen noteer ik de details - dan kan ik inhaken op Henk: "hoe was het tennistoernooi" en op Susan die pas naar Thailand is geweest. Ik behandel ze a.h.w. als interne klanten. Want met een externe klant probeer ik ook een relatie op te bouwen los van het zakelijke.
Urenlang kletsen bij het koffie apparaat vind ik totaal niet productief. Dat zit gewoon niet in mijn karakter. Maar even een mailtje herformuleren of eens wat in het voorbijgaan tegen iemand zeggen: zeker wel.
Er zijn heus collega's waar ik dichterbij sta waar het echt van nature komt. Maar van anderen noteer ik de details - dan kan ik inhaken op Henk: "hoe was het tennistoernooi" en op Susan die pas naar Thailand is geweest. Ik behandel ze a.h.w. als interne klanten. Want met een externe klant probeer ik ook een relatie op te bouwen los van het zakelijke.
Urenlang kletsen bij het koffie apparaat vind ik totaal niet productief. Dat zit gewoon niet in mijn karakter. Maar even een mailtje herformuleren of eens wat in het voorbijgaan tegen iemand zeggen: zeker wel.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
dinsdag 3 oktober 2023 om 15:14
Ik begin altijd eerst met waar ik over mail en wat ik nodig heb.
Ik eindig eventueel met sociale dingetjes. “Hope you had a nice summer/Christmas etc.” Ik houd het wel algemeen. Soms zeg ik iets over iets dat in het nieuws (géén gevoelige topics, want zeker met andere landen weet je nooit goed welke politieke kleur je voor je hebt) was in het land waar ik mee te maken heb. Of ik refereer aan eerdere samenwerking met die persoon. Een klein flauw grapje, groeten uit regenachtig Amsterdam of zoiets. Of ik complimenteer iemand met iets dat ik van hun werk voorbij heb zien komen, ook al heeft het niks te maken met waar ik over mail. Nice work/well done, zoiets.
Allemaal bepaald geen bovenmenselijke of zwaar psychologische dingen. Beetje de gunfactor opkrikken. Het valt mij gelukkig niet zwaar. Maar bij ons is te persoonlijk ook niet echt de bedoeling. Heb van de meeste collega’s geen idee of ze kinderen, partners of wat dan ook hebben.
Ik eindig eventueel met sociale dingetjes. “Hope you had a nice summer/Christmas etc.” Ik houd het wel algemeen. Soms zeg ik iets over iets dat in het nieuws (géén gevoelige topics, want zeker met andere landen weet je nooit goed welke politieke kleur je voor je hebt) was in het land waar ik mee te maken heb. Of ik refereer aan eerdere samenwerking met die persoon. Een klein flauw grapje, groeten uit regenachtig Amsterdam of zoiets. Of ik complimenteer iemand met iets dat ik van hun werk voorbij heb zien komen, ook al heeft het niks te maken met waar ik over mail. Nice work/well done, zoiets.
Allemaal bepaald geen bovenmenselijke of zwaar psychologische dingen. Beetje de gunfactor opkrikken. Het valt mij gelukkig niet zwaar. Maar bij ons is te persoonlijk ook niet echt de bedoeling. Heb van de meeste collega’s geen idee of ze kinderen, partners of wat dan ook hebben.
anoniem_677683ba4a1a0 wijzigde dit bericht op 03-10-2023 15:19
30.42% gewijzigd
dinsdag 3 oktober 2023 om 15:24
Misschien zie ik het helemaal verkeerd maar in je post kom je bazig over. Een soort van: ik ben de projectleider en jij moet doen wat ik zeg.
Dat werkt niet, mensen hebben meer dan alleen jouw project en op het moment dat je inderdaad zo overkomt zetten mensen de hakken in het zand en denken ze 'bekijk het'.
Ik doe zelf eigenlijk niet aan small talk en krijgt binnen de projecten waar ik leiding aan geef meestal alles wel van iedereen voorelkaar, maar daar speelt ook een stuk inlevingsvermogen in het feit dat mensen naast mijn project ook andere dingen te doen hebben een rol.
Dat werkt niet, mensen hebben meer dan alleen jouw project en op het moment dat je inderdaad zo overkomt zetten mensen de hakken in het zand en denken ze 'bekijk het'.
Ik doe zelf eigenlijk niet aan small talk en krijgt binnen de projecten waar ik leiding aan geef meestal alles wel van iedereen voorelkaar, maar daar speelt ook een stuk inlevingsvermogen in het feit dat mensen naast mijn project ook andere dingen te doen hebben een rol.
dinsdag 3 oktober 2023 om 15:30
Ik krijg als reactie dat ik te weinig in contact sta met mijn gevoel, te taakgericht ben, andere mensen merken iets aan mij (mijn verwarring en niet weten hoe ik een en ander dan wel bereik, want op mijn manier 'hoi dit zijn je actiepunten, tot woensdag' lukt het niet), houden afstand, ik blijf in verwarring achter waarom mensen niet doen wat ze zwart op wit beloven
Ik herken het en het klinkt mij in de oren als iets typisch autistisch. Sinds ik besef dat ik hierin de niet normale ben, heb ik mijn verwachtingen van anderen en mijn eigen gedrag wel bij kunnen stellen trouwens, gelukkig. Maar ik zal nooit een people manager worden
ik moet echt werk hebben waarbij het gaat om de inhoud, in een taakgerichte en niet zozeer sociaal gerichte omgeving. En vooral geen werk tussen allemaal vrouwen
Ik herken het en het klinkt mij in de oren als iets typisch autistisch. Sinds ik besef dat ik hierin de niet normale ben, heb ik mijn verwachtingen van anderen en mijn eigen gedrag wel bij kunnen stellen trouwens, gelukkig. Maar ik zal nooit een people manager worden
ik moet echt werk hebben waarbij het gaat om de inhoud, in een taakgerichte en niet zozeer sociaal gerichte omgeving. En vooral geen werk tussen allemaal vrouwen
impala wijzigde dit bericht op 03-10-2023 15:36
31.94% gewijzigd
.
dinsdag 3 oktober 2023 om 15:36
Dit is ook mijn grootste punt. Ik probeer me te verplaatsen in hoe andermans dag eruit ziet. Aan sommige mensen wordt van alle kanten getrokken en dan weet ik echt wel waar ik in de hiërarchie sta met mijn verzoek. Soms helemaal bovenaan (doe nu iets met de CEO in de VS, daar laat iedereen alles voor uit zijn handen vallen), maar soms spelen er andere zaken die in de beleving van de ander voorgaan. Dat is werk.florence13 schreef: ↑03-10-2023 15:24Misschien zie ik het helemaal verkeerd maar in je post kom je bazig over. Een soort van: ik ben de projectleider en jij moet doen wat ik zeg.
Dat werkt niet, mensen hebben meer dan alleen jouw project en op het moment dat je inderdaad zo overkomt zetten mensen de hakken in het zand en denken ze 'bekijk het'.
Ik doe zelf eigenlijk niet aan small talk en krijgt binnen de projecten waar ik leiding aan geef meestal alles wel van iedereen voorelkaar, maar daar speelt ook een stuk inlevingsvermogen in het feit dat mensen naast mijn project ook andere dingen te doen hebben een rol.
En daarnaast ga ik meestal toch wel uit van goede intenties. Niet iedereen kan even goed inschatten hoeveel werk iets omvat, of er komt shit tussendoor, en dan zien ze het vooraf soms iets te zonnig in.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
