Werk & Studie
alle pijlers
Mag je werkgever zich bemoeien met jouw levensstijl?
woensdag 18 februari 2009 om 11:54
Deze vraag kreeg ik gisteren over de interne mail, ik heb mijn mening gegeven maar ben eigenlijk wel benieuwd naar andere visies!
De vraag is of je vindt dat je werkgever invloed mag hebben op jouw levensstijl: je gewicht, wat je eet, of je rookt, of je sport.
Ik snap dat zieke werknemers duur zijn. Ik snap ook dat je de risico's op bepaalde ziektes vergroot door overgewicht en ongezonde levensstijl. Ook snap ik dat je een vergrote kans hebt op een gebroken enkel als je drie keer per week voetbalt.
Toch vind ik niet dat je werkgever er iets over te zeggen heeft wat ik in mijn vrije tijd doe, dat gaat mij te ver! Bovendien kun je ook ziek worden of een gebroken enkel oplopen als je geen overgewicht hebt, gezond eet, niet rookt, en dammen als sport hebt
Wat vinden jullie?
De vraag is of je vindt dat je werkgever invloed mag hebben op jouw levensstijl: je gewicht, wat je eet, of je rookt, of je sport.
Ik snap dat zieke werknemers duur zijn. Ik snap ook dat je de risico's op bepaalde ziektes vergroot door overgewicht en ongezonde levensstijl. Ook snap ik dat je een vergrote kans hebt op een gebroken enkel als je drie keer per week voetbalt.
Toch vind ik niet dat je werkgever er iets over te zeggen heeft wat ik in mijn vrije tijd doe, dat gaat mij te ver! Bovendien kun je ook ziek worden of een gebroken enkel oplopen als je geen overgewicht hebt, gezond eet, niet rookt, en dammen als sport hebt
Wat vinden jullie?
woensdag 18 februari 2009 om 11:58
Ik vind dat n werkgever zich niet mag moeien, maar als ie zo bezorgd is over de gezondheid van z'n werknemers kan ie ook 'n aantal sporttoestellen wegzetten waar de werknemers gedurende de lunchpauze gebruik van kunnen maken. Ook geen vette hap serveren indien er 'n kantine aanwezig is. Natuurlijk is het werknemers vrij om er geen gebruik van te maken en buiten kantoor om patat te gaan, maar op zo'n manier stimuleer je 'n gezonde lifestyle tijdens kantooruren in elk geval zonder bemoeizuchtig te worden over iemands vrije tijd.
woensdag 18 februari 2009 om 12:00
Ik heb daar nu op het werk mee te maken.
Mijn collega heeft een levensstijl die haar aan het opbreken is. Ze heeft daar veel stress van en ik denk dat ze hulp kan gebruiken bij het bepalen en uitdragen van haar grenzen. Ze kan moeilijk nee zeggen en wil alles meemaken aan verjaardagen etc en daarnaast nog studeren. Ik vind dat haar werk eronder te lijden heeft. En als ze zich hierdoor ziek gaat melden, dan vind ik dat mijn werkgever eens met haar moet praten.
Mijn collega heeft een levensstijl die haar aan het opbreken is. Ze heeft daar veel stress van en ik denk dat ze hulp kan gebruiken bij het bepalen en uitdragen van haar grenzen. Ze kan moeilijk nee zeggen en wil alles meemaken aan verjaardagen etc en daarnaast nog studeren. Ik vind dat haar werk eronder te lijden heeft. En als ze zich hierdoor ziek gaat melden, dan vind ik dat mijn werkgever eens met haar moet praten.
woensdag 18 februari 2009 om 12:03
Ergens vind ik van niet, maar aan de andere kant:
In het werk van een kennis worden mensen uitgeleend op verschillende afdelingen. Mensen hebben een vast contract, als er op 1 plek geen werk is moeten ze binnen een bepaald gebied elk werk accepteren en de werkgever is verplicht om door te betalen als er geen passend werk is.
Er loopt daar iemand rond die zóveel te zwaar is (en dan heb ik het niet over 20/30 of 40 kilo, maar echt véél en véél te zwaar) waardoor diegene niet meer in uniformen past, niet achter bepaalde apparaten past, enzovoorts. Bij het werk dat er was was dit geen punt, maar dat werk bestaat niet meer. Er is dus géén passend werk voor die persoon, door dat gewicht. En toch zijn ze verplicht om te blijven betalen, zonder dat er uitzicht is op een baan.
In dat geval vind ik dat er een soort voorwaarde zou moeten komen dat diegene verplicht is om af te vallen. Of de ziektewet in zou moeten ofzo, want eigenlijk is elke lichamelijk inspanning al te veel, staand werk kan niet, zittend werk kan niet, de meerderheid van de banen in die sector valt daardoor al af, en dan past diegene nog nergens in de verplichte kleding.
En dat gewicht was er níet toen diegene aangenomen werd, want dan wisten ze waar ze aan begonnen.
In het werk van een kennis worden mensen uitgeleend op verschillende afdelingen. Mensen hebben een vast contract, als er op 1 plek geen werk is moeten ze binnen een bepaald gebied elk werk accepteren en de werkgever is verplicht om door te betalen als er geen passend werk is.
Er loopt daar iemand rond die zóveel te zwaar is (en dan heb ik het niet over 20/30 of 40 kilo, maar echt véél en véél te zwaar) waardoor diegene niet meer in uniformen past, niet achter bepaalde apparaten past, enzovoorts. Bij het werk dat er was was dit geen punt, maar dat werk bestaat niet meer. Er is dus géén passend werk voor die persoon, door dat gewicht. En toch zijn ze verplicht om te blijven betalen, zonder dat er uitzicht is op een baan.
In dat geval vind ik dat er een soort voorwaarde zou moeten komen dat diegene verplicht is om af te vallen. Of de ziektewet in zou moeten ofzo, want eigenlijk is elke lichamelijk inspanning al te veel, staand werk kan niet, zittend werk kan niet, de meerderheid van de banen in die sector valt daardoor al af, en dan past diegene nog nergens in de verplichte kleding.
En dat gewicht was er níet toen diegene aangenomen werd, want dan wisten ze waar ze aan begonnen.
woensdag 18 februari 2009 om 12:03
In principe niet, maar ik vind niet dat je ongezond eten en sporten en wat al niet meer zomaar klakkeloos kunt vergelijken.
Als iemand in competittieverband voetbalt en hierdoor elke maandag niet kan komen omdat ie weer lamgeschopte enkels heeft, vind ik dat de werkgever daar zeker iets over kan zeggen.
Dan kun je beter iemand hebben met overgewicht, evt zelfs hierdoor suikerziekte of iets anders chronisch (ik wil hiermee niet impliceren dat alle chronisch zieken dik zijn of omgekeerd ofzo), die wel gewoon op komt dagen voor werk en die zijn doktersafspraken ed netjes doorgeeft en rekening met collega´s ed houdt.
Als iemand in competittieverband voetbalt en hierdoor elke maandag niet kan komen omdat ie weer lamgeschopte enkels heeft, vind ik dat de werkgever daar zeker iets over kan zeggen.
Dan kun je beter iemand hebben met overgewicht, evt zelfs hierdoor suikerziekte of iets anders chronisch (ik wil hiermee niet impliceren dat alle chronisch zieken dik zijn of omgekeerd ofzo), die wel gewoon op komt dagen voor werk en die zijn doktersafspraken ed netjes doorgeeft en rekening met collega´s ed houdt.
woensdag 18 februari 2009 om 12:10
Eowynn wat voor apparaten zijn dat dan? lijkt me toch te ver gaan om iemand te verplichten af te vallen. Dan zoeken ze maar naar werk waar je niet achter zo`n ding moet.
En een uniform groter maken moet toch ook kunnen?
Ik vind het een lastige situatie, ik vind dat een werkgever zich niet moet bemoeien met de levensstijl van de werknemer, tenzij iemand aan drugs verslaafd is ofzo.
En een uniform groter maken moet toch ook kunnen?
Ik vind het een lastige situatie, ik vind dat een werkgever zich niet moet bemoeien met de levensstijl van de werknemer, tenzij iemand aan drugs verslaafd is ofzo.
woensdag 18 februari 2009 om 12:10
Tot op zekere hoogte vind ik dat de werkgever zich mag bemoeien met je levensstijl. Als jouw levensstijl een negatieve invloed heeft op je werk, mag de werkgever hier zeker wat van zeggen. Zij moeten jouw immers wel doorbetalen bij jouw afwezigheid. Ook dienen ze iemand te betalen die jouw werkzaamheden uitvoert. Dus ja, als werkgever mag je hier zeker wat mee.
Maar wat mij betreft dus alleen als dit een negatieve invloed heeft op je werk.
Maar wat mij betreft dus alleen als dit een negatieve invloed heeft op je werk.
woensdag 18 februari 2009 om 12:12
Deze discussie heb ik een tijdje geleden ook gevoerd naar aanleiding van een ongelukje van mijn zwager: hij was met een crossmotor flink gevallen en had zijn knie verdraaid. Hij heeft toen gelogen tegen zijn werkgever dat het kwam van voetballen, omdat hij dacht dat zijn werkgever hem zou verbieden om een gevaarlijke sport te beoefenen.
Het lijkt mij nergens op slaan dat een werkgever wel zou accepteren dat je bij voetbal gewond raakt maar niet dat hetzelfde gebeurd zou zijn bij motorcrossen...
Het lijkt mij nergens op slaan dat een werkgever wel zou accepteren dat je bij voetbal gewond raakt maar niet dat hetzelfde gebeurd zou zijn bij motorcrossen...
woensdag 18 februari 2009 om 12:20
Ik kom vaak bij klanten over de vloer. Als mijn levensstijl deze klantcontacten ten nadele beinvloedt dan zal mijn leidinggevende daar op een gegeven moment iets over zeggen ja. Ook als het om contact met gewoon collega's gaat trouwens. Vind ik ook wel normaal eigenlijk.
Mits het om een levensstijl gaat die aan te passen is en waar niet eerder afspraken over zijn gemaakt die er voor zorgen dat die levensstijl en het werk wel samen kunnen gaan. En mits die levensstijl inderdaad tot niet wenselijk gedrag heeft geleid.
Mits het om een levensstijl gaat die aan te passen is en waar niet eerder afspraken over zijn gemaakt die er voor zorgen dat die levensstijl en het werk wel samen kunnen gaan. En mits die levensstijl inderdaad tot niet wenselijk gedrag heeft geleid.
woensdag 18 februari 2009 om 12:22
quote:Eowynn_ schreef op 18 februari 2009 @ 12:03:
Ergens vind ik van niet, maar aan de andere kant:
In het werk van een kennis worden mensen uitgeleend op verschillende afdelingen. Mensen hebben een vast contract, als er op 1 plek geen werk is moeten ze binnen een bepaald gebied elk werk accepteren en de werkgever is verplicht om door te betalen als er geen passend werk is.
Er loopt daar iemand rond die zóveel te zwaar is (en dan heb ik het niet over 20/30 of 40 kilo, maar echt véél en véél te zwaar) waardoor diegene niet meer in uniformen past, niet achter bepaalde apparaten past, enzovoorts. Bij het werk dat er was was dit geen punt, maar dat werk bestaat niet meer. Er is dus géén passend werk voor die persoon, door dat gewicht. En toch zijn ze verplicht om te blijven betalen, zonder dat er uitzicht is op een baan.
In dat geval vind ik dat er een soort voorwaarde zou moeten komen dat diegene verplicht is om af te vallen. Of de ziektewet in zou moeten ofzo, want eigenlijk is elke lichamelijk inspanning al te veel, staand werk kan niet, zittend werk kan niet, de meerderheid van de banen in die sector valt daardoor al af, en dan past diegene nog nergens in de verplichte kleding.
En dat gewicht was er níet toen diegene aangenomen werd, want dan wisten ze waar ze aan begonnen.Eowynn, voor mijn werk lees ik ook altijd een bepaald managementsblad en daar stond een voorbeeld in dat lijkt op jouw voorbeeld. Een kok op een schip (= kleine ruimte!) is ontslagen omdat hij niet blijvend kon afvallen. Daar is wel een heel traject aan vooraf gegaan, waarbij de werkgever de kok zelfs onder begeleiding heeft laten af vallen. Op kosten van de werkgever. De man bleek echter niet in staat om het gewicht blijvend onder controle te houden.
Ergens vind ik van niet, maar aan de andere kant:
In het werk van een kennis worden mensen uitgeleend op verschillende afdelingen. Mensen hebben een vast contract, als er op 1 plek geen werk is moeten ze binnen een bepaald gebied elk werk accepteren en de werkgever is verplicht om door te betalen als er geen passend werk is.
Er loopt daar iemand rond die zóveel te zwaar is (en dan heb ik het niet over 20/30 of 40 kilo, maar echt véél en véél te zwaar) waardoor diegene niet meer in uniformen past, niet achter bepaalde apparaten past, enzovoorts. Bij het werk dat er was was dit geen punt, maar dat werk bestaat niet meer. Er is dus géén passend werk voor die persoon, door dat gewicht. En toch zijn ze verplicht om te blijven betalen, zonder dat er uitzicht is op een baan.
In dat geval vind ik dat er een soort voorwaarde zou moeten komen dat diegene verplicht is om af te vallen. Of de ziektewet in zou moeten ofzo, want eigenlijk is elke lichamelijk inspanning al te veel, staand werk kan niet, zittend werk kan niet, de meerderheid van de banen in die sector valt daardoor al af, en dan past diegene nog nergens in de verplichte kleding.
En dat gewicht was er níet toen diegene aangenomen werd, want dan wisten ze waar ze aan begonnen.Eowynn, voor mijn werk lees ik ook altijd een bepaald managementsblad en daar stond een voorbeeld in dat lijkt op jouw voorbeeld. Een kok op een schip (= kleine ruimte!) is ontslagen omdat hij niet blijvend kon afvallen. Daar is wel een heel traject aan vooraf gegaan, waarbij de werkgever de kok zelfs onder begeleiding heeft laten af vallen. Op kosten van de werkgever. De man bleek echter niet in staat om het gewicht blijvend onder controle te houden.
woensdag 18 februari 2009 om 12:24
In datzelfde managementsblad stond trouwens ook een voorbeeld van een werknemer die al 3x in 1 jaar geblesseerd was geraakt door zaalvoetbal. De werkgever had hem gevraagd ermee te stoppen, maar de man weigerde. Toen hij voor de 4e keer bij huis kwam te zitten, heeft zijn werknemer wel het verplichte minimale ziektegeld betaald (70%), maar niet de in de CAO afgesproken aanvulling tot 100%. Omdat de blessure weer aan hemzelf te wijten was.
Het is voor de rechter geweest en de werkgever heeft gewonnen.
Het is voor de rechter geweest en de werkgever heeft gewonnen.
woensdag 18 februari 2009 om 12:27
Het vervelende aan dit soort dingen is echter ook dat de discussie niet alleen meer gaat over bijvoorbeeld (extreme) sporten of overgewicht of lifestyle, maar dat er ook al werkgevers zijn die je ziektegeld niet willen vergoeden als je van je trapje in huis valt terwijl je de ramen staat te lappen.
Moet je als werknemer dan in je vrije tijd ingesloten worden in een veiligheidsinstituut of zo??? Zodat er maar niets met je gebeurd en het arbeidskapitaal van je werkgever niet aangetast wordt?
Ik vind het wel ver gaan allemaal...
Moet je als werknemer dan in je vrije tijd ingesloten worden in een veiligheidsinstituut of zo??? Zodat er maar niets met je gebeurd en het arbeidskapitaal van je werkgever niet aangetast wordt?
Ik vind het wel ver gaan allemaal...
woensdag 18 februari 2009 om 12:27
Als stewardess kun je toch ook niet werken als je moddervet bent? Dan pas je simpelweg niet tussen dat kleine gangpad door. Als je 'n bepaald beroep uitoefent waar je figuur 'n belangrijke rol in speelt, moet je het zelf goed zien te houden. Zou wat zijn als men 'n fotomodel in dienst zou moeten houden terwijl ze zich 'n driedubbele vetrol kweekt.
woensdag 18 februari 2009 om 12:30
quote:elninjoo schreef op 18 februari 2009 @ 12:11:
Ik vind dat in Eowyns voorbeeld de werkneemster gewoon ontslagen moet mogen worden als ze niets aan haar overgewicht doet.En als de persoon ziek geworden is? aan de prednison zit of een schildklierafwijking heeft waardoor er niks af te vallen valt?
Ik vind dat in Eowyns voorbeeld de werkneemster gewoon ontslagen moet mogen worden als ze niets aan haar overgewicht doet.En als de persoon ziek geworden is? aan de prednison zit of een schildklierafwijking heeft waardoor er niks af te vallen valt?
woensdag 18 februari 2009 om 12:34
quote:Flashy schreef op 18 februari 2009 @ 12:30:
[...]
En als de persoon ziek geworden is? aan de prednison zit of een schildklierafwijking heeft waardoor er niks af te vallen valt?Als iemand ziek is zodanig dat ie z'n werkzaamheden niet meer kan uitvoeren, dan moet 't toch ook mogelijk zijn voor 'n werkgever hem/haar te ontslaan? Zeker als er geen verbetering optreedt.
[...]
En als de persoon ziek geworden is? aan de prednison zit of een schildklierafwijking heeft waardoor er niks af te vallen valt?Als iemand ziek is zodanig dat ie z'n werkzaamheden niet meer kan uitvoeren, dan moet 't toch ook mogelijk zijn voor 'n werkgever hem/haar te ontslaan? Zeker als er geen verbetering optreedt.
woensdag 18 februari 2009 om 12:37
Ligt ook een beetje aan de soort banen ; in sommige functies ben je chanteerbaar . Dan is een buitenechtelijke verhouding , hoerenbezoek , herkenbaar op sexdatingsites , blowen , etc . niet echt heel handig . ( vandaar ook antecendentenonderzoek )
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 18 februari 2009 om 12:38
quote:Flashy schreef op 18 februari 2009 @ 12:30:
[...]
En als de persoon ziek geworden is? aan de prednison zit of een schildklierafwijking heeft waardoor er niks af te vallen valt?
Ziek zijn is toch iets heel anders dan een wel aanpasbare levensstijl hebben?
Als je echt ziek bent dan kun je met een doktersverklaring laten zien dat je een niet aanpasbare levensstijl hebt die je gedrag op je werk beinvloed. In dat geval kan alleen de werkgever zich aanpassen of het contract beeindigen, dat laatste is niet altijd de slechtste optie.
Het is voor jezelf ook niet prettig te moeten blijven werken op een plek waar voor jou geen passend werk is.
[...]
En als de persoon ziek geworden is? aan de prednison zit of een schildklierafwijking heeft waardoor er niks af te vallen valt?
Ziek zijn is toch iets heel anders dan een wel aanpasbare levensstijl hebben?
Als je echt ziek bent dan kun je met een doktersverklaring laten zien dat je een niet aanpasbare levensstijl hebt die je gedrag op je werk beinvloed. In dat geval kan alleen de werkgever zich aanpassen of het contract beeindigen, dat laatste is niet altijd de slechtste optie.
Het is voor jezelf ook niet prettig te moeten blijven werken op een plek waar voor jou geen passend werk is.
woensdag 18 februari 2009 om 12:38
Ik vind dat een werkgever niet het recht heeft om iets te verbieden wat in vrije tijd gebeurt.
Ik leef mijn leven niet voor mijn werkgever.
Eens met Flashy haar laatste bericht. Wat als iemand die levensstijl niet kan veranderen?
Hulp aanbieden aan iemand zoals in Eowynn haar bericht moet kunnen en wordt misschien wel gewaardeerd zelfs maar verplichten? Nee, dat kan een werkgever niet maken.
Ik vind wel dat de werknemer daar zelf verantwoordelijk voor is.
Maar er is niet altijd wat aan te doen.
Moeilijk..
Ik leef mijn leven niet voor mijn werkgever.
Eens met Flashy haar laatste bericht. Wat als iemand die levensstijl niet kan veranderen?
Hulp aanbieden aan iemand zoals in Eowynn haar bericht moet kunnen en wordt misschien wel gewaardeerd zelfs maar verplichten? Nee, dat kan een werkgever niet maken.
Ik vind wel dat de werknemer daar zelf verantwoordelijk voor is.
Maar er is niet altijd wat aan te doen.
Moeilijk..
If you want to tell people the truth, make them laugh, otherwise they`ll kill you
woensdag 18 februari 2009 om 12:41
Ik vind een beetje gezonde bemoeizucht wel kunnen. Voorbeeldje, ik had ooit een collega die door haar thuissituatie zeer gestresst was. Dit uitte zich ook in lichamelijke klachten. Je kunt dat als werkgever en collega´s negeren, haarw erk bij ziekte opvangen en eens een fysiotherapeut aanraden, maar je kunt ook in gesprek gaan en vervolgens aangeven dat ze bij de (bedrijfs)arts naar een verwijzing voor een psycholoog vraagt.
Niet op straffe van ontslag als ze het niet doet, maar gweoon omdat je bezorgd om zo iemand bent en je die fijne (en productieve) collega terug wil.
Niet op straffe van ontslag als ze het niet doet, maar gweoon omdat je bezorgd om zo iemand bent en je die fijne (en productieve) collega terug wil.
woensdag 18 februari 2009 om 12:42
En dan zit je ook nog met het probleem dat je ongewild kunt gaan discrimineren. Iemand die slank is, niet veel beweegt en zich volzuigt met een lading vette troep heeft ook een ongezonde lifestyle en is misschien ook bezig een heleboel ziektes te creeëren. Iemand die dik is kan best een gezonde lifestyle hebben en bijvoorbeeld meer bewegen dan die slanke vetvreter. Alleen: aan de dikke persoon zie je dat er een mogelijk toekomstig probleem bestaat.
Mag je dan als werkgever met je vinger gaan wijzen naar de dikke werknemer en mag de slanke persoon alleen op basis van een slank uiterlijk doorgaan met zijn vetconsumptie?
Mag je dan als werkgever met je vinger gaan wijzen naar de dikke werknemer en mag de slanke persoon alleen op basis van een slank uiterlijk doorgaan met zijn vetconsumptie?
