Werk & Studie
alle pijlers
Mag je werkgever zich bemoeien met jouw levensstijl?
woensdag 18 februari 2009 om 11:54
Deze vraag kreeg ik gisteren over de interne mail, ik heb mijn mening gegeven maar ben eigenlijk wel benieuwd naar andere visies!
De vraag is of je vindt dat je werkgever invloed mag hebben op jouw levensstijl: je gewicht, wat je eet, of je rookt, of je sport.
Ik snap dat zieke werknemers duur zijn. Ik snap ook dat je de risico's op bepaalde ziektes vergroot door overgewicht en ongezonde levensstijl. Ook snap ik dat je een vergrote kans hebt op een gebroken enkel als je drie keer per week voetbalt.
Toch vind ik niet dat je werkgever er iets over te zeggen heeft wat ik in mijn vrije tijd doe, dat gaat mij te ver! Bovendien kun je ook ziek worden of een gebroken enkel oplopen als je geen overgewicht hebt, gezond eet, niet rookt, en dammen als sport hebt
Wat vinden jullie?
De vraag is of je vindt dat je werkgever invloed mag hebben op jouw levensstijl: je gewicht, wat je eet, of je rookt, of je sport.
Ik snap dat zieke werknemers duur zijn. Ik snap ook dat je de risico's op bepaalde ziektes vergroot door overgewicht en ongezonde levensstijl. Ook snap ik dat je een vergrote kans hebt op een gebroken enkel als je drie keer per week voetbalt.
Toch vind ik niet dat je werkgever er iets over te zeggen heeft wat ik in mijn vrije tijd doe, dat gaat mij te ver! Bovendien kun je ook ziek worden of een gebroken enkel oplopen als je geen overgewicht hebt, gezond eet, niet rookt, en dammen als sport hebt
Wat vinden jullie?
woensdag 18 februari 2009 om 12:48
Je hebt verschillende vormen van bemoeien. Zo heb je werkgevers die abonnementen op 'veilige sporten' (zoals fitness) vergoeden maar blessuregevoelige sporten niet. Je kunt iemand die qua levenstijl (stress, roken, te dik) een vrijblijvend traject aanbieden. De veel te dikke vrouw is (al dan niet door haar 'schuld') arbeidsongeschikter. Ik vind het dan niet raar dat ze door haar werkgever verplicht wordt om haar best te doen 'geschikter' te worden. Door met een bedrijfsarts te praten, door een begeleid sporten/ dieëtiste/ medische screening. Of zelfstandig, keuze aan de werknemer.
woensdag 18 februari 2009 om 12:54
quote:Flashy schreef op 18 februari 2009 @ 12:10:
Eowynn wat voor apparaten zijn dat dan? lijkt me toch te ver gaan om iemand te verplichten af te vallen. Dan zoeken ze maar naar werk waar je niet achter zo`n ding moet.
En een uniform groter maken moet toch ook kunnen?
Ik vind het een lastige situatie, ik vind dat een werkgever zich niet moet bemoeien met de levensstijl van de werknemer, tenzij iemand aan drugs verslaafd is ofzo.
Het gaat niet om een paar maatjes groter maken, het is gewoon een maat die niet bestaat, in die kleding, die gewoon niet meer in winkels te krijgen is.
Daarbij, het gaat hier om laaggeschoold werk, veel mogelijkheden zijn er niet. Veel achter machines werken en dergelijke, in die hele sector. Ander werk is er nauwelijks en is vaak ook veel fysiek werk of bijvoorbeeld staand of veel lopen.
Het gaat hier dus ook niet om iemand die 120 kilo weegt maar vele malen zwaarder is dan dat.
Werkgevers kunnen veel aanpassen, maar een fabriek verbouwen waar mensen van 120 kilo nog prima kunnen werken omdat er 1 iemand is die niet past gaat wat ver. En geloof me, de werkgever doet álles om die persoon aan het werk te krijgen, want nu doet die persoon niets en kost het ze alleen maar geld, want ze betalen er wel voor
Eowynn wat voor apparaten zijn dat dan? lijkt me toch te ver gaan om iemand te verplichten af te vallen. Dan zoeken ze maar naar werk waar je niet achter zo`n ding moet.
En een uniform groter maken moet toch ook kunnen?
Ik vind het een lastige situatie, ik vind dat een werkgever zich niet moet bemoeien met de levensstijl van de werknemer, tenzij iemand aan drugs verslaafd is ofzo.
Het gaat niet om een paar maatjes groter maken, het is gewoon een maat die niet bestaat, in die kleding, die gewoon niet meer in winkels te krijgen is.
Daarbij, het gaat hier om laaggeschoold werk, veel mogelijkheden zijn er niet. Veel achter machines werken en dergelijke, in die hele sector. Ander werk is er nauwelijks en is vaak ook veel fysiek werk of bijvoorbeeld staand of veel lopen.
Het gaat hier dus ook niet om iemand die 120 kilo weegt maar vele malen zwaarder is dan dat.
Werkgevers kunnen veel aanpassen, maar een fabriek verbouwen waar mensen van 120 kilo nog prima kunnen werken omdat er 1 iemand is die niet past gaat wat ver. En geloof me, de werkgever doet álles om die persoon aan het werk te krijgen, want nu doet die persoon niets en kost het ze alleen maar geld, want ze betalen er wel voor
woensdag 18 februari 2009 om 12:57
quote:Flashy schreef op 18 februari 2009 @ 12:37:
Nee, diegene kon zijn werk prima uitvoeren, tot dat werk er niet meer was, dat vind ik iets heel anders.Nou 'prima' is wat overdreven... en in die sector is het heel normaal dat je vaak overgeplaatst wordt, dat vraag en aanbod van werk sterk wisselen. Dus het lag heel erg in de lijn der verwachting dat die persoon niet 15 jaar hetzelfde werk zou doen.
Nee, diegene kon zijn werk prima uitvoeren, tot dat werk er niet meer was, dat vind ik iets heel anders.Nou 'prima' is wat overdreven... en in die sector is het heel normaal dat je vaak overgeplaatst wordt, dat vraag en aanbod van werk sterk wisselen. Dus het lag heel erg in de lijn der verwachting dat die persoon niet 15 jaar hetzelfde werk zou doen.
woensdag 18 februari 2009 om 12:57
Als werknemer heb je een contract met de werkgever, nl om een bepaalde prestatie te leveren. De werkgever levert een tegenprestatie nl loon. Het enige waarover die werkgever en werknemer over en weer elkaar op mogen aanspreken, is of de afgesproken prestaties worden nagekomen.
Als blijkt dat door welke oorzaak dan ook die prestatie niet meer of niet geheel meer geleverd kan worden, wordt er een partij benadeeld en mag die partij daar wat van zeggen.
Als het gaat om de werkprestatie, dan mag de werkgever van de werknemer verlangen dat hij er voor zorgt dat hij de werkprestatie kan blijven leveren. Als blijkt dat de prestatie terugloopt door bv de levensstijl dan mag de werkgever iets zeggen over de prestatie zelf en mag hij adviseren cq faciliteren om een andere levensstijl aan te nemen.
De voetballer met zijn wekelijks aan gort getrapte enkels zal bij de bedrijfsarts vroeg of laat te horen krijgen dat hij niks mag nalaten om te genezen en niks mag doen om die genezing te dwarsbomen, en dus zal hem dringend geadviseerd worden om of beter te leren verdedigen danwel te stoppen met het voetbal. De stapper die elke maandagochtend met een drankkegel binnenkomt en de eerste anderhalve dag geen werk uit zijn vingers krijgt, zal aangesproken worden op zijn (wan)gedrag. En de kok in de te krappe ruimte zal worden gevraagd om ervoor te zorgen dat hij van zijn kant het werk weer passend kan krijgen.
Als iemand dusdanige beperkingen heeft dat hij het bewuste werk niet (meer) kan uitoefenen (en dus de overeengekomen prestatie niet (meer) kan leveren) dan zal een goede werkgever samen met hem op zoek gaan naar passende vervangende arbeid binnen of buiten het bedrijf. Handhaven is ellende in de hand werken.
Als blijkt dat door welke oorzaak dan ook die prestatie niet meer of niet geheel meer geleverd kan worden, wordt er een partij benadeeld en mag die partij daar wat van zeggen.
Als het gaat om de werkprestatie, dan mag de werkgever van de werknemer verlangen dat hij er voor zorgt dat hij de werkprestatie kan blijven leveren. Als blijkt dat de prestatie terugloopt door bv de levensstijl dan mag de werkgever iets zeggen over de prestatie zelf en mag hij adviseren cq faciliteren om een andere levensstijl aan te nemen.
De voetballer met zijn wekelijks aan gort getrapte enkels zal bij de bedrijfsarts vroeg of laat te horen krijgen dat hij niks mag nalaten om te genezen en niks mag doen om die genezing te dwarsbomen, en dus zal hem dringend geadviseerd worden om of beter te leren verdedigen danwel te stoppen met het voetbal. De stapper die elke maandagochtend met een drankkegel binnenkomt en de eerste anderhalve dag geen werk uit zijn vingers krijgt, zal aangesproken worden op zijn (wan)gedrag. En de kok in de te krappe ruimte zal worden gevraagd om ervoor te zorgen dat hij van zijn kant het werk weer passend kan krijgen.
Als iemand dusdanige beperkingen heeft dat hij het bewuste werk niet (meer) kan uitoefenen (en dus de overeengekomen prestatie niet (meer) kan leveren) dan zal een goede werkgever samen met hem op zoek gaan naar passende vervangende arbeid binnen of buiten het bedrijf. Handhaven is ellende in de hand werken.
woensdag 18 februari 2009 om 12:59
quote:Flashy schreef op 18 februari 2009 @ 12:37:
Nee, diegene kon zijn werk prima uitvoeren, tot dat werk er niet meer was, dat vind ik iets heel anders.Maar als het werk er niet meer is, dan is het toch 'n kwestie van gewoon wegbezuinigen? Een collega van mij is ook wegbezuinigd omdat we hebben gereorganiseerd. Zijn werk is er niet meer, dan laten we hem toch niet blijven om de afwas te doen om maar 'n zijstraat te noemen.
Nee, diegene kon zijn werk prima uitvoeren, tot dat werk er niet meer was, dat vind ik iets heel anders.Maar als het werk er niet meer is, dan is het toch 'n kwestie van gewoon wegbezuinigen? Een collega van mij is ook wegbezuinigd omdat we hebben gereorganiseerd. Zijn werk is er niet meer, dan laten we hem toch niet blijven om de afwas te doen om maar 'n zijstraat te noemen.
woensdag 18 februari 2009 om 13:05
Ik denk dat een werkgever gezond leven kan aanmoedigen, door gezond eten in de kantine aan te bieden en korting op fitness of bedrijfsfitness te regelen, werkplekanalyses te maken, ergonomisch kantoormeubilair aan te bieden, fietsplan in te voeren, roken te verbieden, vertrouwenspersoon, omgaan met stress-cursussen, etc.
Maar uiteindelijk kan je toch niet bepalen wat iemand in zijn eigen tijd doet. Dus een werkgever die het hierboven genoemde aanbiedt is al goed bezig. Je kan mensen altijd proberen bewuster te maken van hoe gezond te leven.
Maar uiteindelijk kan je toch niet bepalen wat iemand in zijn eigen tijd doet. Dus een werkgever die het hierboven genoemde aanbiedt is al goed bezig. Je kan mensen altijd proberen bewuster te maken van hoe gezond te leven.
woensdag 18 februari 2009 om 13:31
Wat Tia Dalma zegt: je hebt een contract om een bepaalde prestatie te leveren. Als je die niet meer kunt leveren, om welke reden dan ook, dan kan een werkgever zich daarmee bemoeien.
Ik denk echter dat het in het voorbeeld van Mariss om iets anders gaat, namelijk een te ver doorgeschoten idee van de maakbaarheid van mensen. Alsof je zelf kunt zorgen dat je niet ziek wordt, als je maar gezond eet, voldoende slaapt, geregeld aan ongevaarlijke sport doet, goed opwarmt voor het sporten, geen onbeschermde seksuele contacten hebt, geen partner met losse handjes uitkiest, in een veilige buurt woont, tijdig een uitstrijkje laat maken, kinderen krijgt voor je 30ste in plaats van erna, niet op de tocht gaat zitten, ademhalingsoefeningen doet tegen de stress, en slaapt op allergeendichte matrashoezen.
Ik denk echter dat het in het voorbeeld van Mariss om iets anders gaat, namelijk een te ver doorgeschoten idee van de maakbaarheid van mensen. Alsof je zelf kunt zorgen dat je niet ziek wordt, als je maar gezond eet, voldoende slaapt, geregeld aan ongevaarlijke sport doet, goed opwarmt voor het sporten, geen onbeschermde seksuele contacten hebt, geen partner met losse handjes uitkiest, in een veilige buurt woont, tijdig een uitstrijkje laat maken, kinderen krijgt voor je 30ste in plaats van erna, niet op de tocht gaat zitten, ademhalingsoefeningen doet tegen de stress, en slaapt op allergeendichte matrashoezen.
woensdag 18 februari 2009 om 13:55
De 'echt extreme gevallen, daar moet je je mee kunnen bemoeien ja. Een straatagent van 200 kilo kan geen boeven meer vangen en een stewardess met maat 54 kan zich niet goed bewegen in een vliegtuig.
En wie 4 keer per jaar moet verzuimen wegens sportblessures doet ook iets fout.
Maar dat is vaak te moeilijk om echt aan te pakken. Dus wat gebeurt er dan: de maatregelen slaan door naar de mensen waar ze nooit voor bedoeld waren, maar die braaf genoeg zijn om geen proces aan te spannen tegen de werkgever.
En dan krijgen mensen die prima gezond leven maar toevallig een paar kilootjes te zwaar zijn of graag een balletje trappen met de kinderen last van dat soort bemoeizucht. Die moeten dan afslankcontracten en voetbalverboden gaan ondertekenen.
En wie 4 keer per jaar moet verzuimen wegens sportblessures doet ook iets fout.
Maar dat is vaak te moeilijk om echt aan te pakken. Dus wat gebeurt er dan: de maatregelen slaan door naar de mensen waar ze nooit voor bedoeld waren, maar die braaf genoeg zijn om geen proces aan te spannen tegen de werkgever.
En dan krijgen mensen die prima gezond leven maar toevallig een paar kilootjes te zwaar zijn of graag een balletje trappen met de kinderen last van dat soort bemoeizucht. Die moeten dan afslankcontracten en voetbalverboden gaan ondertekenen.
woensdag 18 februari 2009 om 18:53
Je mag dus inderdaad als werkgever een medewerker aanspreken op levenstijl, indien en voor zover die levenstijl het werk negatief beinvloedt of naar verwachting op enig moment zal gaan beinvloeden. En dat is ook terecht, want werkgevers worden ook geacht om 2 jaar lang voor de kosten op te draaien als iemand ziek wordt. De verplichting om het loon door te betalen enerzijds, geeft hen ook het recht zich ermee te bemoeien anderzijds.
Ik sluit me echter aan bij Ellen2 en alle anderen die vinden dat die "bemoeizucht" niet te ver door moet gaan slaan. Je hoeft inderdaad geen algemeen voetbalverbod uit te vaardigen omdat 1 collega 3x zijn enkel verstuikt heeft. Maar een individu aanspreken op gedrag of eventueel zelf s dingen verbieden danwel eisen dingen te veranderen, dat zou best mogelijk zijn. Bijvoorbeeld die man die al 4 keer zijn been heeft gebroken omdat hij gewoon echt niet kan voetballen of de dame die geen enkele functie meer kan uitoefenen wegens overgewicht. Maar in dergelijke gevallen sta je dus als werkgever ook sterker als je iemand eventueel niet meer zou willen door betalen of zou willen ontslaan.
En uiteraard kun je in het belang van veiligheid als werkgever helemaal eisen stellen. Een piloot die in zijn vrije tijd toch een verbod krijgt om alhocol te drinken, dat is niet meer dan logisch. Idem hebben vervoersbedrijven vaak dergelijke regels voor beroepschauffeurs. Dergelijke regels liggen dan ook in de lijn van de wetgeving, die verbiedt dat men met een bepaald alcoholpercentage in het bloed een voertuig (of vliegtuig) bestuurt.
Ik sluit me echter aan bij Ellen2 en alle anderen die vinden dat die "bemoeizucht" niet te ver door moet gaan slaan. Je hoeft inderdaad geen algemeen voetbalverbod uit te vaardigen omdat 1 collega 3x zijn enkel verstuikt heeft. Maar een individu aanspreken op gedrag of eventueel zelf s dingen verbieden danwel eisen dingen te veranderen, dat zou best mogelijk zijn. Bijvoorbeeld die man die al 4 keer zijn been heeft gebroken omdat hij gewoon echt niet kan voetballen of de dame die geen enkele functie meer kan uitoefenen wegens overgewicht. Maar in dergelijke gevallen sta je dus als werkgever ook sterker als je iemand eventueel niet meer zou willen door betalen of zou willen ontslaan.
En uiteraard kun je in het belang van veiligheid als werkgever helemaal eisen stellen. Een piloot die in zijn vrije tijd toch een verbod krijgt om alhocol te drinken, dat is niet meer dan logisch. Idem hebben vervoersbedrijven vaak dergelijke regels voor beroepschauffeurs. Dergelijke regels liggen dan ook in de lijn van de wetgeving, die verbiedt dat men met een bepaald alcoholpercentage in het bloed een voertuig (of vliegtuig) bestuurt.
woensdag 18 februari 2009 om 22:11
Overgewicht en roken, dat gaat een thema worden binnenkort bij het ziekenhuis waar ik werk (zit op P&O). Er gaat een discussie opgestart worden of er mogelijkheden zijn om verplegend en ander medisch personeel op aan te spreken, dat hun rookgedrag of overgewicht niet in strijd is met wat zij uit moeten dragen richting patient.
Vb. op een afdeling cardiologie gaan vertellen tegen een patient dat het beter is om te stoppen met roken, terwijl je zelf overduidelijk naar rook ruikt.
Maar het is bekend dat je je in zo'n discussie op zeer glad ijs gaat begeven.
Vb. op een afdeling cardiologie gaan vertellen tegen een patient dat het beter is om te stoppen met roken, terwijl je zelf overduidelijk naar rook ruikt.
Maar het is bekend dat je je in zo'n discussie op zeer glad ijs gaat begeven.
woensdag 18 februari 2009 om 22:43
quote:pom508 schreef op 18 februari 2009 @ 22:11:
Overgewicht en roken, dat gaat een thema worden binnenkort bij het ziekenhuis waar ik werk (zit op P&O). Er gaat een discussie opgestart worden of er mogelijkheden zijn om verplegend en ander medisch personeel op aan te spreken, dat hun rookgedrag of overgewicht niet in strijd is met wat zij uit moeten dragen richting patient.
Vb. op een afdeling cardiologie gaan vertellen tegen een patient dat het beter is om te stoppen met roken, terwijl je zelf overduidelijk naar rook ruikt.
Maar het is bekend dat je je in zo'n discussie op zeer glad ijs gaat begeven.En dat terwijl het in de consultancy eigenlijk vrij normaal is om te verwachten van een consultant dat ie niet naar rook ruikt en er representatief uitziet. Waar zou dat verschil nou in zitten? In het feit dat een arts minder makkelijk inwisselbaar is voor een patient dan een consultant voor een klant? Of meer?
Overgewicht en roken, dat gaat een thema worden binnenkort bij het ziekenhuis waar ik werk (zit op P&O). Er gaat een discussie opgestart worden of er mogelijkheden zijn om verplegend en ander medisch personeel op aan te spreken, dat hun rookgedrag of overgewicht niet in strijd is met wat zij uit moeten dragen richting patient.
Vb. op een afdeling cardiologie gaan vertellen tegen een patient dat het beter is om te stoppen met roken, terwijl je zelf overduidelijk naar rook ruikt.
Maar het is bekend dat je je in zo'n discussie op zeer glad ijs gaat begeven.En dat terwijl het in de consultancy eigenlijk vrij normaal is om te verwachten van een consultant dat ie niet naar rook ruikt en er representatief uitziet. Waar zou dat verschil nou in zitten? In het feit dat een arts minder makkelijk inwisselbaar is voor een patient dan een consultant voor een klant? Of meer?
woensdag 18 februari 2009 om 23:02
quote:Vl43inder schreef op 18 februari 2009 @ 22:43:
[...]
In het feit dat een arts minder makkelijk inwisselbaar is voor een patient dan een consultant voor een klant? Of meer?
Nee, in het feit dat een arts heel lang beschouwd is als een heel technische functie. Als een soort monteur van het lichaam. Doet hij zijn werk goed, dan staat dat los van de persoon.
Daar is na enige tijd een sociale functie bijgekomen: hij moet empathisch gedrag vertonen.
En nu komt daar dus ook een voorbeeldfunctie bij: preventie is belangrijker geworden dan reparatie en hij moet het gewenstie preventieve gedrag voorleven om geloofwaardig te zijn.
[...]
In het feit dat een arts minder makkelijk inwisselbaar is voor een patient dan een consultant voor een klant? Of meer?
Nee, in het feit dat een arts heel lang beschouwd is als een heel technische functie. Als een soort monteur van het lichaam. Doet hij zijn werk goed, dan staat dat los van de persoon.
Daar is na enige tijd een sociale functie bijgekomen: hij moet empathisch gedrag vertonen.
En nu komt daar dus ook een voorbeeldfunctie bij: preventie is belangrijker geworden dan reparatie en hij moet het gewenstie preventieve gedrag voorleven om geloofwaardig te zijn.
zondag 22 februari 2009 om 13:14
quote:Marriss schreef op 18 februari 2009 @ 11:54:
Deze vraag kreeg ik gisteren over de interne mail, ik heb mijn mening gegeven maar ben eigenlijk wel benieuwd naar andere visies!
De vraag is of je vindt dat je werkgever invloed mag hebben op jouw levensstijl: je gewicht, wat je eet, of je rookt, of je sport.
Ik snap dat zieke werknemers duur zijn. Ik snap ook dat je de risico's op bepaalde ziektes vergroot door overgewicht en ongezonde levensstijl. Ook snap ik dat je een vergrote kans hebt op een gebroken enkel als je drie keer per week voetbalt.
Toch vind ik niet dat je werkgever er iets over te zeggen heeft wat ik in mijn vrije tijd doe, dat gaat mij te ver! Bovendien kun je ook ziek worden of een gebroken enkel oplopen als je geen overgewicht hebt, gezond eet, niet rookt, en dammen als sport hebt
Wat vinden jullie?
Nee, tuurlijk niet.
Die uren worden toch niet door hem betaald?
Dat slaat werkelijk alles.
Wel, kan het in uitzonderlijke gevallen.
Ik zal je een vb geven.
Een kennis van me, had naast zijn reguliere baan een ander "baantje" (familibedrijf, waar hij eens wat bijkluste)
Dat deed hij dus ook in het weekend en maandag was hij dan wel eens laat of ziek.
Nou, was hij zo stom om dat aan iedereen te vertellen.
Men vermoede dat hij oververmoeid was en dan gaan ze ermee bemoeien. Want je baan leidt er dan onder.
Tenminste dat gebruiken zij als reden (wat op zich niet zo hoeft te zijn)
Als je altijd verteld dat je een "zwaar" weekend hebt gehad en je dan afmeld, dan krijg je geruchten.
Tip: hou prive-zaken, prive!
Deze vraag kreeg ik gisteren over de interne mail, ik heb mijn mening gegeven maar ben eigenlijk wel benieuwd naar andere visies!
De vraag is of je vindt dat je werkgever invloed mag hebben op jouw levensstijl: je gewicht, wat je eet, of je rookt, of je sport.
Ik snap dat zieke werknemers duur zijn. Ik snap ook dat je de risico's op bepaalde ziektes vergroot door overgewicht en ongezonde levensstijl. Ook snap ik dat je een vergrote kans hebt op een gebroken enkel als je drie keer per week voetbalt.
Toch vind ik niet dat je werkgever er iets over te zeggen heeft wat ik in mijn vrije tijd doe, dat gaat mij te ver! Bovendien kun je ook ziek worden of een gebroken enkel oplopen als je geen overgewicht hebt, gezond eet, niet rookt, en dammen als sport hebt
Wat vinden jullie?
Nee, tuurlijk niet.
Die uren worden toch niet door hem betaald?
Dat slaat werkelijk alles.
Wel, kan het in uitzonderlijke gevallen.
Ik zal je een vb geven.
Een kennis van me, had naast zijn reguliere baan een ander "baantje" (familibedrijf, waar hij eens wat bijkluste)
Dat deed hij dus ook in het weekend en maandag was hij dan wel eens laat of ziek.
Nou, was hij zo stom om dat aan iedereen te vertellen.
Men vermoede dat hij oververmoeid was en dan gaan ze ermee bemoeien. Want je baan leidt er dan onder.
Tenminste dat gebruiken zij als reden (wat op zich niet zo hoeft te zijn)
Als je altijd verteld dat je een "zwaar" weekend hebt gehad en je dan afmeld, dan krijg je geruchten.
Tip: hou prive-zaken, prive!
maandag 23 februari 2009 om 10:57
Overgewicht komt steeds ter spraken. Dat vind ik interessant aangezien ik zelf overgewicht heb (118 kil-178cm ). Wanneer vinden jullie dat het je werk negatief beinvloedt? Uiteraard ligt het aan de functie, maar zoals Pom opperde in een ziekenhuis, zou ik zo'n functie nog mogen uitoefenen?
Zelf werk ik als secretaresse waarbij mijn gewicht nooit een rol heeft gespeeld, ook niet toen ik nog 133 kilo woog. (Waarschijnlijk een gelukkige bouw, maar ook toen had ik nooit last van te kleine 'dingen'. Ik paste nog altijd in achtbanen, terrasstoeltjes enz.)
Zelf werk ik als secretaresse waarbij mijn gewicht nooit een rol heeft gespeeld, ook niet toen ik nog 133 kilo woog. (Waarschijnlijk een gelukkige bouw, maar ook toen had ik nooit last van te kleine 'dingen'. Ik paste nog altijd in achtbanen, terrasstoeltjes enz.)
maandag 23 februari 2009 om 11:41
quote:HaagsLoesje schreef op 23 februari 2009 @ 10:57:
Overgewicht komt steeds ter spraken. Dat vind ik interessant aangezien ik zelf overgewicht heb (118 kil-178cm ). Wanneer vinden jullie dat het je werk negatief beinvloedt? Uiteraard ligt het aan de functie, maar zoals Pom opperde in een ziekenhuis, zou ik zo'n functie nog mogen uitoefenen?
Zelf werk ik als secretaresse waarbij mijn gewicht nooit een rol heeft gespeeld, ook niet toen ik nog 133 kilo woog. (Waarschijnlijk een gelukkige bouw, maar ook toen had ik nooit last van te kleine 'dingen'. Ik paste nog altijd in achtbanen, terrasstoeltjes enz.)
Het beïnvloed je werk negatief als je dat niet of niet goed meer kan doen, puur door je overgewicht... om maar een voorbeeld te noemen: als een bureau-functie hebt, zoals bv secretaresse, en je kunt door een veel te dikke buik niet meer vanaf je bureaustoel bij je toetsenbord....
Is dit eigen schuld (dus niet als gevolg van een of andere ziekte of medicatie) dan vind ik dat een werkgever mag ingrijpen door bv de werknemer verplicht op dieet te zetten. Als werknemer heb je namelijk de plicht je "een goed werknemer te tonen" dwz al het mogelijke te doen om je werk goed te kunnen uitvoeren.
Even voor de duidelijkheid... ik ben ook 10 kilo te zwaar nu, heb zelfs nog 20 kilo meer gewogen dus ik weet wat het is om veel te zwaar te zijn en hoe moeilijk het is om af te vallen....
Overgewicht komt steeds ter spraken. Dat vind ik interessant aangezien ik zelf overgewicht heb (118 kil-178cm ). Wanneer vinden jullie dat het je werk negatief beinvloedt? Uiteraard ligt het aan de functie, maar zoals Pom opperde in een ziekenhuis, zou ik zo'n functie nog mogen uitoefenen?
Zelf werk ik als secretaresse waarbij mijn gewicht nooit een rol heeft gespeeld, ook niet toen ik nog 133 kilo woog. (Waarschijnlijk een gelukkige bouw, maar ook toen had ik nooit last van te kleine 'dingen'. Ik paste nog altijd in achtbanen, terrasstoeltjes enz.)
Het beïnvloed je werk negatief als je dat niet of niet goed meer kan doen, puur door je overgewicht... om maar een voorbeeld te noemen: als een bureau-functie hebt, zoals bv secretaresse, en je kunt door een veel te dikke buik niet meer vanaf je bureaustoel bij je toetsenbord....
Is dit eigen schuld (dus niet als gevolg van een of andere ziekte of medicatie) dan vind ik dat een werkgever mag ingrijpen door bv de werknemer verplicht op dieet te zetten. Als werknemer heb je namelijk de plicht je "een goed werknemer te tonen" dwz al het mogelijke te doen om je werk goed te kunnen uitvoeren.
Even voor de duidelijkheid... ik ben ook 10 kilo te zwaar nu, heb zelfs nog 20 kilo meer gewogen dus ik weet wat het is om veel te zwaar te zijn en hoe moeilijk het is om af te vallen....
maandag 23 februari 2009 om 16:22
Dreamchild, met een kleine aanpassing is dat zo opgelost en kan je wel bij het toetsenbord. Wat andere ook al vroegen, waar stel je dan de grens. Mag een werknemer helemaal niets kosten als er 'overlast' veroorzaakt wordt die de verantwoordelijkheid van de werknemer is. Of mag een werkgever een werknemer wel een beetje tegemoet komen?
Wanneer je je werk inclusief aanpassingen niet meer kunt doen is natuurlijk wat anders, maar anders vind ik dat de grens niet zo laag gelegd moet worden en dus ook de bemoeienis niet.
Ik heb ooit een collega gehad die ontzettend dik was, echt tonnetje rond. Dat kwam niet eens door de kilo's alleen, maar ook vooral omdat ze niet zo groot was. Zij had echt een enorme buik, maar toch kon zij normaal haar werk als secretaresse uitvoeren.
Maar waar ik vooral ook benieuwd naar was hoe het zit met voorbeeldfuncties zoals Pom aangaf. Dat kan in het ziekenhuis zijn, maar ben ik bijvoorbeeld met mijn gewicht minder representatief dat iemand die 40 kilo lichter is? Of ligt dat ook aan andere elementen?
Wanneer je je werk inclusief aanpassingen niet meer kunt doen is natuurlijk wat anders, maar anders vind ik dat de grens niet zo laag gelegd moet worden en dus ook de bemoeienis niet.
Ik heb ooit een collega gehad die ontzettend dik was, echt tonnetje rond. Dat kwam niet eens door de kilo's alleen, maar ook vooral omdat ze niet zo groot was. Zij had echt een enorme buik, maar toch kon zij normaal haar werk als secretaresse uitvoeren.
Maar waar ik vooral ook benieuwd naar was hoe het zit met voorbeeldfuncties zoals Pom aangaf. Dat kan in het ziekenhuis zijn, maar ben ik bijvoorbeeld met mijn gewicht minder representatief dat iemand die 40 kilo lichter is? Of ligt dat ook aan andere elementen?
dinsdag 24 februari 2009 om 13:56
Ik vind ook dat bemoeienis tot op zekere hoogte geoorloofd is.
Ik bekijk het namelijk van de andere kant. Ik eet gezond, sport drie keer per week en ben eigenlijk nooit ziek. Ik heb al een aantal keer bij collega's meegemaakt dat ze langdurig ziek werden terwijl een andere levensstijl dat had kunnen voorkomen. Ik vind dat je als werkgever je mensen moet stimuleren gezonder te leven. Het is alleen lastig er een consequentie aan te verbinden, maar helemaal eerlijk is het niet.
N.B. Ik heb gelukkig nog nooit een blessure gehad. Maar mijn baas heeft wel gegrapt dat als ik mijn been breek met skiën, hij maar 70% betaalt omdat het dan mijn eigen schuld is. Daar ben ik het gedeeltelijk mee eens. Ja, het is mijn keus om een enigszins gevaarlijke sport te beoefenen. Maar aan de andere kant heb ik me ook erg goed voorbereid...
Ik bekijk het namelijk van de andere kant. Ik eet gezond, sport drie keer per week en ben eigenlijk nooit ziek. Ik heb al een aantal keer bij collega's meegemaakt dat ze langdurig ziek werden terwijl een andere levensstijl dat had kunnen voorkomen. Ik vind dat je als werkgever je mensen moet stimuleren gezonder te leven. Het is alleen lastig er een consequentie aan te verbinden, maar helemaal eerlijk is het niet.
N.B. Ik heb gelukkig nog nooit een blessure gehad. Maar mijn baas heeft wel gegrapt dat als ik mijn been breek met skiën, hij maar 70% betaalt omdat het dan mijn eigen schuld is. Daar ben ik het gedeeltelijk mee eens. Ja, het is mijn keus om een enigszins gevaarlijke sport te beoefenen. Maar aan de andere kant heb ik me ook erg goed voorbereid...
dinsdag 24 februari 2009 om 14:00
quote:pom508 schreef op 18 februari 2009 @ 22:11:
Overgewicht en roken, dat gaat een thema worden binnenkort bij het ziekenhuis waar ik werk (zit op P&O). Er gaat een discussie opgestart worden of er mogelijkheden zijn om verplegend en ander medisch personeel op aan te spreken, dat hun rookgedrag of overgewicht niet in strijd is met wat zij uit moeten dragen richting patient.
Vb. op een afdeling cardiologie gaan vertellen tegen een patient dat het beter is om te stoppen met roken, terwijl je zelf overduidelijk naar rook ruikt.
Maar het is bekend dat je je in zo'n discussie op zeer glad ijs gaat begeven.
Ik heb het idee dat vooral dokters sowieso heel ongezond leven. Ik zit er niet mee als hij naar rook ruikt, híj heeft (nog) geen kanker en weet net zo goed als ik wat de gevaren zijn, toch? En hij werkt waarschijnlijk ook onregelmatige diensten, lange diensten, in onhandige posities, tilt te zware mensen, etc. Maar dat wil toch niet zeggen dat hij niet weet hoe het gezonder zou kunnen en dat ik dat advies niet van hem aanneem?
Als de bondscoach dik is en niet zo snel, of een betere verdediger was dan een aanvaller, wat doen we dan?
Overgewicht en roken, dat gaat een thema worden binnenkort bij het ziekenhuis waar ik werk (zit op P&O). Er gaat een discussie opgestart worden of er mogelijkheden zijn om verplegend en ander medisch personeel op aan te spreken, dat hun rookgedrag of overgewicht niet in strijd is met wat zij uit moeten dragen richting patient.
Vb. op een afdeling cardiologie gaan vertellen tegen een patient dat het beter is om te stoppen met roken, terwijl je zelf overduidelijk naar rook ruikt.
Maar het is bekend dat je je in zo'n discussie op zeer glad ijs gaat begeven.
Ik heb het idee dat vooral dokters sowieso heel ongezond leven. Ik zit er niet mee als hij naar rook ruikt, híj heeft (nog) geen kanker en weet net zo goed als ik wat de gevaren zijn, toch? En hij werkt waarschijnlijk ook onregelmatige diensten, lange diensten, in onhandige posities, tilt te zware mensen, etc. Maar dat wil toch niet zeggen dat hij niet weet hoe het gezonder zou kunnen en dat ik dat advies niet van hem aanneem?
Als de bondscoach dik is en niet zo snel, of een betere verdediger was dan een aanvaller, wat doen we dan?
dinsdag 24 februari 2009 om 14:03
quote:ellen2_ schreef op 18 februari 2009 @ 23:02:
[...]
Nee, in het feit dat een arts heel lang beschouwd is als een heel technische functie. Als een soort monteur van het lichaam. Doet hij zijn werk goed, dan staat dat los van de persoon.
Daar is na enige tijd een sociale functie bijgekomen: hij moet empathisch gedrag vertonen.
En nu komt daar dus ook een voorbeeldfunctie bij: preventie is belangrijker geworden dan reparatie en hij moet het gewenstie preventieve gedrag voorleven om geloofwaardig te zijn.
Ik snap het wel, maar nu is dat al teniet gedaan. Want nu weten wij dat dokters en verpleegkundigen zich alleen op een bepaalde manier gedragen om ons voor te spiegelen hoe het moet en nu trappen wij er niet meer in .
Ik vind het wel een stom gezicht als ik al die witte pakjes onder het afdak zie roken bij het ziekenhuis!!!!
Een dokter zegt alleen wat het gezondst zou zijn, het blijft ieders eigen keus om wel of niet zo te leven. Ook voor de dokter!
[...]
Nee, in het feit dat een arts heel lang beschouwd is als een heel technische functie. Als een soort monteur van het lichaam. Doet hij zijn werk goed, dan staat dat los van de persoon.
Daar is na enige tijd een sociale functie bijgekomen: hij moet empathisch gedrag vertonen.
En nu komt daar dus ook een voorbeeldfunctie bij: preventie is belangrijker geworden dan reparatie en hij moet het gewenstie preventieve gedrag voorleven om geloofwaardig te zijn.
Ik snap het wel, maar nu is dat al teniet gedaan. Want nu weten wij dat dokters en verpleegkundigen zich alleen op een bepaalde manier gedragen om ons voor te spiegelen hoe het moet en nu trappen wij er niet meer in .
Ik vind het wel een stom gezicht als ik al die witte pakjes onder het afdak zie roken bij het ziekenhuis!!!!
Een dokter zegt alleen wat het gezondst zou zijn, het blijft ieders eigen keus om wel of niet zo te leven. Ook voor de dokter!
maandag 2 maart 2009 om 21:07
Niet met je levensstijl, maar wel met de gevolgen die daaruit voortvloeien voor de werkgever.
Ga je elk weekend stappen, aan de drank en aan de pillen? Mag je zelf weten. Maar dan niet op maandag lopen klooien op je werk. Een keertje een houten hoofd kan nog wel, maar elke week of elke maand niet vind ik.
Dat geldt ook voor andere uitwassen natuurlijk. Met daar tussenin een groot grijs schemergebied waarin je je afvraagt of inmening gerechtvaardigd is of niet.
Ga je elk weekend stappen, aan de drank en aan de pillen? Mag je zelf weten. Maar dan niet op maandag lopen klooien op je werk. Een keertje een houten hoofd kan nog wel, maar elke week of elke maand niet vind ik.
Dat geldt ook voor andere uitwassen natuurlijk. Met daar tussenin een groot grijs schemergebied waarin je je afvraagt of inmening gerechtvaardigd is of niet.
maandag 2 maart 2009 om 21:17
Het voorbeeld wat gegeven werd van die zaalvoetballer die 3 keer gebleseerd is geraakt is al redelijk oud maar wordt nog steeds toegepast. Je hebt als werknemer ook bepaalde verpichtingen naar je werkgever.
Er zijn ook voorbeelden van agenten die in hun vrije tijd gingen stappen in de disco en hier een pilletje slikte, Nadat ze betrapt waren werden ze ook bij de politie ontslagen. Je kan niet in je prive leven pillen slikken en zakelijk de dealertjes oppakken.
Er zijn ook voorbeelden van agenten die in hun vrije tijd gingen stappen in de disco en hier een pilletje slikte, Nadat ze betrapt waren werden ze ook bij de politie ontslagen. Je kan niet in je prive leven pillen slikken en zakelijk de dealertjes oppakken.
maandag 2 maart 2009 om 21:25
