Werk & Studie
alle pijlers
Onpretig, onveilig gevoel bij direct leidinggevende
vrijdag 6 maart 2009 om 18:10
Je kent het vast wel, bij de ene persoon voel je direct empathie, de volgende voelt neutraal en heel soms voel je voor iemand antipathie. En heel, heel soms geeft iemand je een heel naar gevoel, zo'n vervelend onderbuik gevoel, het gevoel van antennes die opgaan, een enorme alertheid dus.
Gelukkig komt het laatste maar weinig voor!
Toen bleek dat ik afgelopen december mijn baan kwijt was, was dat heel vervelend. Ik ben direct gaan solliciteren.
Op een dag kwam ik op sollicitatiegesprek voor een leuke functie die ik graag wilde hebben. De dame die zich voorstelde als coördinatrice gaf mij direct al een naar onderbuikgevoel. Toen ik tijdens het sollicitatiegesprek begon over iets wat zij niet helemaal begreep werd ik direct verbaal aangevallen en zij reageerde erg defensief en uit de hoogte. Mijn eerste intuïtieve reactie was "WEGWEZEN". Dat heb ik niet gedaan want mijn ratio zei "blijven, je hebt een baan nodig en misschien is zij vandaag wel met het verkeerde been uit bed gestapt.". Het gesprek verliep verder prima, ze draaide bij.
Inmiddels werk ik er nu dik twee maanden. De eerste weken heb ik mij niet zo met bovenstaande dame beziggehouden, ik was veel te druk met inwerken. Maar ik bleef op de afdeling een enorm gevoel van alertheid hebben. Ik was onzeker en ik kwam iedere dag uitgeput thuis. Iets in mij zei "ga daar weg", maar mijn ratio vertelde mij dat ik gewoon moest wennen en dat je iets een kans moet geven.
Totdat ik een gesprek met haar had, ik had over iets geklaagd en zij wilde dat niet meer hebben. Het was verdorie over iets waar al mijn collega's over klagen, en ik ben daarin niet de grootste klager. Ook gaf ze nog meer aan dat ze liever niet meer had dat ik dat deed. Het ging echt over kleine dingetjes, zo vreemd. Nooit meegemaakt ook.
Tijdens het gesprek ging zij mij ook nog een probleem aanpraten en vond ze dat ik daar aan moest gaan werken. Zij wist wel waar het aan lag, nu moest ik er zelf nog achter komen. Ik moest wel wat aan mijzelf veranderen. Ik herkende helemaal niet wat zij zei.
Ik was verbaasd.
Daarna vertelde ze hoe zij in elkaar stak, vaak bot in haar reacties, chaotisch enz. Dat moest ik maar accepteren van haar. Het was een vreemd gesprek. Aan de ene kant was ze aardig, amicaal, aan de andere kant voelde ik mij enorm in een hoek geduwd, gekleineerd. Een leuk idee wat ik had werd ook direct aan de kant geschoven.
Sindsdien voel ik mij beroerd op de afdeling, heel onveilig ook. Het gonst, je zou jezelf niet helemaal kunnen zijn. Om die reden zijn mensen ontslagen, dat wordt verteld. Een aantal vertelt dat de dame in kwestie erg moeilijk in de omgang is, er wordt gesproken over intimiderend en vooral heel bemoeizuchtig (en dat is ze ook). Een aantal heeft moeite met haar, maar zegt niets (willen hun baan houden). Via via hoor ik dat ze heel veel invloed heeft, dat je voor haar "moet uitkijken". Heel veel andere collega's zeggen niets over haar. Vinden haar misschien wel heel aardig.
In haar manier van werken laat ze duidelijk blijken dat ze de baas is, ze geeft weinig ruimte aan anderen. Anderzijds kan ze heel aardig en amicaal zijn en doet ze natuurlijk ook veel goede dingen.
Mijn probleem is dat ik mij heel erg onveilig bij haar voel. Totaal blokkeer. Ik heb het wekenlang bij mijzelf gezocht, manieren gezocht om daar mee om te gaan. Maar het heeft mij opgebroken. Ik ben kapot, moe, ik heb veel lichamelijke klachten ontwikkeld...Ik wil daar weg...Zij is mijn direct leidinggevende en ik kom daar niet onderuit.
Ik wil het liefst direct weg, maar ja, zelf mijn ontslag indienen betekent dat ik geen inkomsten meer heb, geen recht op WW (ja op bijstand, de afdeling waar ik deze moet aanvragen, daar heb ik gewerkt...ik schaam me kapot).
Ik heb nu een gepsprek gehad met haar baas, ik heb alleen aangegeven dat ik mij onveilig voel, de rest vertel ik komende week aan hem. Ik ben zo ontzettend bang dat het gebagataliseerd wordt, dat ik als paranoïa wordt gezien. Dat ik met haar in gesprek moet.
Ik twijfel aan mijzelf hierin...ik ben zo moe inmiddels...
Eigenlijk wil ik gewoon een leuke baan waar ik mij veilig voel en ik mijzelf kan zijn. Niet dit gedoe. Ik ben ook al weer druk met solliciteren.
En echt, ik heb dit nooit eerder gehad, ik voel mij snel ergens thuis en ik lig over het algemeen goed in de groep. Ik ben meestal niet op mijn mondje gevallen en confrontaties ga ik aan...maar dit...het geeft mij zo'n bijna unheimisch gevoel...brrrr...
Ik wil dit gewoon effe kwijt...
Gelukkig komt het laatste maar weinig voor!
Toen bleek dat ik afgelopen december mijn baan kwijt was, was dat heel vervelend. Ik ben direct gaan solliciteren.
Op een dag kwam ik op sollicitatiegesprek voor een leuke functie die ik graag wilde hebben. De dame die zich voorstelde als coördinatrice gaf mij direct al een naar onderbuikgevoel. Toen ik tijdens het sollicitatiegesprek begon over iets wat zij niet helemaal begreep werd ik direct verbaal aangevallen en zij reageerde erg defensief en uit de hoogte. Mijn eerste intuïtieve reactie was "WEGWEZEN". Dat heb ik niet gedaan want mijn ratio zei "blijven, je hebt een baan nodig en misschien is zij vandaag wel met het verkeerde been uit bed gestapt.". Het gesprek verliep verder prima, ze draaide bij.
Inmiddels werk ik er nu dik twee maanden. De eerste weken heb ik mij niet zo met bovenstaande dame beziggehouden, ik was veel te druk met inwerken. Maar ik bleef op de afdeling een enorm gevoel van alertheid hebben. Ik was onzeker en ik kwam iedere dag uitgeput thuis. Iets in mij zei "ga daar weg", maar mijn ratio vertelde mij dat ik gewoon moest wennen en dat je iets een kans moet geven.
Totdat ik een gesprek met haar had, ik had over iets geklaagd en zij wilde dat niet meer hebben. Het was verdorie over iets waar al mijn collega's over klagen, en ik ben daarin niet de grootste klager. Ook gaf ze nog meer aan dat ze liever niet meer had dat ik dat deed. Het ging echt over kleine dingetjes, zo vreemd. Nooit meegemaakt ook.
Tijdens het gesprek ging zij mij ook nog een probleem aanpraten en vond ze dat ik daar aan moest gaan werken. Zij wist wel waar het aan lag, nu moest ik er zelf nog achter komen. Ik moest wel wat aan mijzelf veranderen. Ik herkende helemaal niet wat zij zei.
Ik was verbaasd.
Daarna vertelde ze hoe zij in elkaar stak, vaak bot in haar reacties, chaotisch enz. Dat moest ik maar accepteren van haar. Het was een vreemd gesprek. Aan de ene kant was ze aardig, amicaal, aan de andere kant voelde ik mij enorm in een hoek geduwd, gekleineerd. Een leuk idee wat ik had werd ook direct aan de kant geschoven.
Sindsdien voel ik mij beroerd op de afdeling, heel onveilig ook. Het gonst, je zou jezelf niet helemaal kunnen zijn. Om die reden zijn mensen ontslagen, dat wordt verteld. Een aantal vertelt dat de dame in kwestie erg moeilijk in de omgang is, er wordt gesproken over intimiderend en vooral heel bemoeizuchtig (en dat is ze ook). Een aantal heeft moeite met haar, maar zegt niets (willen hun baan houden). Via via hoor ik dat ze heel veel invloed heeft, dat je voor haar "moet uitkijken". Heel veel andere collega's zeggen niets over haar. Vinden haar misschien wel heel aardig.
In haar manier van werken laat ze duidelijk blijken dat ze de baas is, ze geeft weinig ruimte aan anderen. Anderzijds kan ze heel aardig en amicaal zijn en doet ze natuurlijk ook veel goede dingen.
Mijn probleem is dat ik mij heel erg onveilig bij haar voel. Totaal blokkeer. Ik heb het wekenlang bij mijzelf gezocht, manieren gezocht om daar mee om te gaan. Maar het heeft mij opgebroken. Ik ben kapot, moe, ik heb veel lichamelijke klachten ontwikkeld...Ik wil daar weg...Zij is mijn direct leidinggevende en ik kom daar niet onderuit.
Ik wil het liefst direct weg, maar ja, zelf mijn ontslag indienen betekent dat ik geen inkomsten meer heb, geen recht op WW (ja op bijstand, de afdeling waar ik deze moet aanvragen, daar heb ik gewerkt...ik schaam me kapot).
Ik heb nu een gepsprek gehad met haar baas, ik heb alleen aangegeven dat ik mij onveilig voel, de rest vertel ik komende week aan hem. Ik ben zo ontzettend bang dat het gebagataliseerd wordt, dat ik als paranoïa wordt gezien. Dat ik met haar in gesprek moet.
Ik twijfel aan mijzelf hierin...ik ben zo moe inmiddels...
Eigenlijk wil ik gewoon een leuke baan waar ik mij veilig voel en ik mijzelf kan zijn. Niet dit gedoe. Ik ben ook al weer druk met solliciteren.
En echt, ik heb dit nooit eerder gehad, ik voel mij snel ergens thuis en ik lig over het algemeen goed in de groep. Ik ben meestal niet op mijn mondje gevallen en confrontaties ga ik aan...maar dit...het geeft mij zo'n bijna unheimisch gevoel...brrrr...
Ik wil dit gewoon effe kwijt...
zondag 8 maart 2009 om 12:10
zondag 8 maart 2009 om 22:57
quote:korenwolf schreef op 06 maart 2009 @ 19:23:
Wat een vervelende situatie... Kan inderdaad ontzettend slopend zijn, als je verkeerd op haar reageert.
Wat je misschien zou kunnen doen, is minder haar gedrag te interpreteren en meer de concrete acties te benoemen voor jezelf. Dus niet: "ze is bemoeizuchtig", maar: "ze is vandaag 6 keer komen vragen wat ik aan het doen ben." En niet: "ze is intimiderend", maar: "ze zei vandaag dit en dat, met een harde stem en haar handen in haar zij."
Zo maak je het iets neutraler en haal je de lading eraf. Als je het minder lading kunt geven, hoef je je er niet voortdurend tegen te verdedigen en word je minder moe.
Eeuh... ik hoop dat ik dit goed uitleg?
Ja, korenwolf zo kan je alles wel anders opvatten; Jantje sloeg mij, "maar zijn hand schoot vast uit". Jantje doet superirritant en gemeen, "ach het ligt aan mijzelf, in theorie probeerde Jantje juist heel aardig te zijn"
Zo lust ik er nog wel een paar, dan kan iedereen je wat maken.
Die leidinggevende heeft maar respect op te brengen voor werknemers en hoort goed met haar macht om te gaan.
Wat een vervelende situatie... Kan inderdaad ontzettend slopend zijn, als je verkeerd op haar reageert.
Wat je misschien zou kunnen doen, is minder haar gedrag te interpreteren en meer de concrete acties te benoemen voor jezelf. Dus niet: "ze is bemoeizuchtig", maar: "ze is vandaag 6 keer komen vragen wat ik aan het doen ben." En niet: "ze is intimiderend", maar: "ze zei vandaag dit en dat, met een harde stem en haar handen in haar zij."
Zo maak je het iets neutraler en haal je de lading eraf. Als je het minder lading kunt geven, hoef je je er niet voortdurend tegen te verdedigen en word je minder moe.
Eeuh... ik hoop dat ik dit goed uitleg?
Ja, korenwolf zo kan je alles wel anders opvatten; Jantje sloeg mij, "maar zijn hand schoot vast uit". Jantje doet superirritant en gemeen, "ach het ligt aan mijzelf, in theorie probeerde Jantje juist heel aardig te zijn"
Zo lust ik er nog wel een paar, dan kan iedereen je wat maken.
Die leidinggevende heeft maar respect op te brengen voor werknemers en hoort goed met haar macht om te gaan.
woensdag 11 maart 2009 om 11:43
ik vind de reacties van sommige reageerders ontzettend hard.
Ik ben zo iemand die altijd goed kan opschieten met de leiding gevende en soms ben ik zelf leidinggevende (bijbanen).
Ik heb een vrij autoritaire/strenge uitstraling maar kan tevens amicaal zijn. En ik kan me voorstellen dat die tegenstrijdigheden in mij de mensen (lees collega's) onzeker kunnen maken, omdat ze niet weten wat ze aan mij hebben. Beter gezegd; ze kunnen me niet peilen. EN het is zo makkelijk om een zwakkere eruit te pakken en diegene te commanderen/terecht te wijzen etc.
DAarom begrijp ik de TO en ze hoeft de schuld niet volledig bij zich te leggen.
Post van ellen zou ik goed doorlezen en idd, ik zou ook niet bij haar direct leiding gevende gaan klagen over haar. Ze heeft niet voor niets die functie gekregen en ze heeft meer credits in dat bedrijf dan jij (als nieuwe werknemer).
Lees enkele tips goed door...ook bijde ''harde'' reacties zit veel bruikbare en nuttig informatie...alleen m.i. wat ongelukkig en hard geformuleerd.
Ik ben zo iemand die altijd goed kan opschieten met de leiding gevende en soms ben ik zelf leidinggevende (bijbanen).
Ik heb een vrij autoritaire/strenge uitstraling maar kan tevens amicaal zijn. En ik kan me voorstellen dat die tegenstrijdigheden in mij de mensen (lees collega's) onzeker kunnen maken, omdat ze niet weten wat ze aan mij hebben. Beter gezegd; ze kunnen me niet peilen. EN het is zo makkelijk om een zwakkere eruit te pakken en diegene te commanderen/terecht te wijzen etc.
DAarom begrijp ik de TO en ze hoeft de schuld niet volledig bij zich te leggen.
Post van ellen zou ik goed doorlezen en idd, ik zou ook niet bij haar direct leiding gevende gaan klagen over haar. Ze heeft niet voor niets die functie gekregen en ze heeft meer credits in dat bedrijf dan jij (als nieuwe werknemer).
Lees enkele tips goed door...ook bijde ''harde'' reacties zit veel bruikbare en nuttig informatie...alleen m.i. wat ongelukkig en hard geformuleerd.
woensdag 11 maart 2009 om 18:05
Maar als je het gewoon heel realistisch bekijkt, dan kun je een ander niet veranderen, want de enige die je kunt aanpassen ben je zelf. TO kan dus alleen maar haar eigen reactie op het gedrag van andere mensen veranderen, want dat is het enige waar ze ZELF controle over heeft.
We kunnen dan wel allemaal gaan roepen dat de leidinggevende moet veranderen, maar de enige die dat kan doen is de leidinggevende zelf. En wil je daar toch iets in proberen dan zul je allereerst met de leidinggevende dit moeten bespreken en kijken hoe je het beste in het vervolg ermee kunt omgaan samen, en al zeker niet naar de leidinggevende van jouw leidinggevende je verhaal gaan doen.
Want in het grootste deel van dit soort situaties zal de persoon die amper 2 maanden in dienst is en die veel ziek is gebleken, het standaard afleggen tegen de leidinggevende die al veel langer in het bedrijf rondhangt en wiens mening gewoon een hogere waarde krijgt bij haar/zijn leidinggevende. Tenzij de betreffende leidinggevende bij haar/zijn baas al heel zwaar in de min staat, maar dan moet je net grote mazzel hebben, komt niet vaak voor.
En waar het tussen twee niet klikt, hebben twee schuld, dus zeggen dat TO de schuld niet bij zichzelf moet gaan zoeken is wat mij betreft onzin. Dat ze het niet alleen maar bij zichzelf moet zoeken, daar kan ik nog inkomen.
Mijn advies:
- Praat met je direct leidinggevende en probeer er samen uit te komen en geef het tijd
- Probeer tevens aan jezelf te werken en niet te gevoelig te reageren op een ander. Desnoods schakel je een psycholoog in om je daarin te begeleiden.
- Werken bovenstaande twee punten na een tijdje niet, dan misschien toch maar ander werk zoeken en/of kijken of je binnen je huidige bedrijf door kunt stromen naar een andere functie met een andere leidinggevende.
We kunnen dan wel allemaal gaan roepen dat de leidinggevende moet veranderen, maar de enige die dat kan doen is de leidinggevende zelf. En wil je daar toch iets in proberen dan zul je allereerst met de leidinggevende dit moeten bespreken en kijken hoe je het beste in het vervolg ermee kunt omgaan samen, en al zeker niet naar de leidinggevende van jouw leidinggevende je verhaal gaan doen.
Want in het grootste deel van dit soort situaties zal de persoon die amper 2 maanden in dienst is en die veel ziek is gebleken, het standaard afleggen tegen de leidinggevende die al veel langer in het bedrijf rondhangt en wiens mening gewoon een hogere waarde krijgt bij haar/zijn leidinggevende. Tenzij de betreffende leidinggevende bij haar/zijn baas al heel zwaar in de min staat, maar dan moet je net grote mazzel hebben, komt niet vaak voor.
En waar het tussen twee niet klikt, hebben twee schuld, dus zeggen dat TO de schuld niet bij zichzelf moet gaan zoeken is wat mij betreft onzin. Dat ze het niet alleen maar bij zichzelf moet zoeken, daar kan ik nog inkomen.
Mijn advies:
- Praat met je direct leidinggevende en probeer er samen uit te komen en geef het tijd
- Probeer tevens aan jezelf te werken en niet te gevoelig te reageren op een ander. Desnoods schakel je een psycholoog in om je daarin te begeleiden.
- Werken bovenstaande twee punten na een tijdje niet, dan misschien toch maar ander werk zoeken en/of kijken of je binnen je huidige bedrijf door kunt stromen naar een andere functie met een andere leidinggevende.
woensdag 11 maart 2009 om 19:02
quote:ladychipmunk schreef op 08 maart 2009 @ 22:57:
[...]
Ja, korenwolf zo kan je alles wel anders opvatten; Jantje sloeg mij, "maar zijn hand schoot vast uit". Jantje doet superirritant en gemeen, "ach het ligt aan mijzelf, in theorie probeerde Jantje juist heel aardig te zijn"
Zo lust ik er nog wel een paar, dan kan iedereen je wat maken.
Die leidinggevende heeft maar respect op te brengen voor werknemers en hoort goed met haar macht om te gaan.
Nee, dan begrijp je mij toch verkeerd. Het is geen kwestie van excuses verzinnen voor de ander, of de schuld bij jezelf leggen. Het is juist een kwestie van niet van alles een strijd maken, of alles interpreteren in termen van 'goed' en 'fout'.
Jij zegt: dan kan iedereen je wat maken - het grappige is, dat dit dus niet zo is. Helemaal niemand kan je dan meer wat maken. Want je geeft ze daar de macht niet voor.
[...]
Ja, korenwolf zo kan je alles wel anders opvatten; Jantje sloeg mij, "maar zijn hand schoot vast uit". Jantje doet superirritant en gemeen, "ach het ligt aan mijzelf, in theorie probeerde Jantje juist heel aardig te zijn"
Zo lust ik er nog wel een paar, dan kan iedereen je wat maken.
Die leidinggevende heeft maar respect op te brengen voor werknemers en hoort goed met haar macht om te gaan.
Nee, dan begrijp je mij toch verkeerd. Het is geen kwestie van excuses verzinnen voor de ander, of de schuld bij jezelf leggen. Het is juist een kwestie van niet van alles een strijd maken, of alles interpreteren in termen van 'goed' en 'fout'.
Jij zegt: dan kan iedereen je wat maken - het grappige is, dat dit dus niet zo is. Helemaal niemand kan je dan meer wat maken. Want je geeft ze daar de macht niet voor.
