Werk & Studie
alle pijlers
oude klasgenoot
zondag 14 september 2008 om 21:12
Hallo,
Ik zit met iets waar ik al een tijdje tegenaan loop. Een oud klasgenoot van me is al een tijdje een collega van me. Iets wat sommige mensen misschien juist leuk zouden vinden. Ik vind het iets minder omdat ik vroeger jarenlang het pispaaltje van de klas was. Jaren ben ik uitgelachen, buitengesloten, geschopt en geslagen. Iets wat ik nooit achter me heb kunnen laten en sowieso nog heel veel last heb in het dagelijks leven. Om aan te geven hoeveel impact dit op mijn leven heeft gehad: ik wil geen kinderen omdat ik bang ben dat ze op mij lijken en daarom ook gepest zullen worden. Het zit dus nog altijd behoorlijk diep.
Nu werk ik dus met een oud klasgenoot die geen actieve pester was maar meer een meeloper. Ik heb het hier heel moeilijk mee. Omdat ik hem elke dag zie denk ik elke dag aan wat er gebeurd is, zie ik de beelden weer voor me. Heel confronterend. En zo zijn er wel meer dingen die ik moeilijk vind op mijn werk die met het pesten van vroeger te maken hebben, bv iets zeggen voor een groep mensen in vergaderingen. Dat kost me heel veel moeite. Als ik hem dan zie zitten, denk ik: het komt door jullie dat ik me nu zoveel moeite kost iets te zeggen tijdens een overleg.
Ik heb het hier heel moeilijk mee. Vaak kom ik van slag thuis door alle herinneringen aan vroeger. Dit reageer ik thuis af waardoor ik daar woede-aanvallen krijg. Niet echt goed dus.
Mijn werk gaat juist heel goed, dat is het dubbele eraan. Qua werk zit ik helemaal op mijn plek, ik heb ook leuke collega's. Alles is perfect, behalve dan dat 50m van me vandaag iemand zit die vroeger met vele andere mensen mijn zelfbeeld heeft vertekend en me een heel slecht beeld over mezelf heeft gegeven waar ik nog vaak mee worstel.
Wat zou jij doen? Weggaan of juist blijven? Er iets van zeggen of juist zwijgen?
PS: hij is niet vervelend voor me of zo.
Ik zit met iets waar ik al een tijdje tegenaan loop. Een oud klasgenoot van me is al een tijdje een collega van me. Iets wat sommige mensen misschien juist leuk zouden vinden. Ik vind het iets minder omdat ik vroeger jarenlang het pispaaltje van de klas was. Jaren ben ik uitgelachen, buitengesloten, geschopt en geslagen. Iets wat ik nooit achter me heb kunnen laten en sowieso nog heel veel last heb in het dagelijks leven. Om aan te geven hoeveel impact dit op mijn leven heeft gehad: ik wil geen kinderen omdat ik bang ben dat ze op mij lijken en daarom ook gepest zullen worden. Het zit dus nog altijd behoorlijk diep.
Nu werk ik dus met een oud klasgenoot die geen actieve pester was maar meer een meeloper. Ik heb het hier heel moeilijk mee. Omdat ik hem elke dag zie denk ik elke dag aan wat er gebeurd is, zie ik de beelden weer voor me. Heel confronterend. En zo zijn er wel meer dingen die ik moeilijk vind op mijn werk die met het pesten van vroeger te maken hebben, bv iets zeggen voor een groep mensen in vergaderingen. Dat kost me heel veel moeite. Als ik hem dan zie zitten, denk ik: het komt door jullie dat ik me nu zoveel moeite kost iets te zeggen tijdens een overleg.
Ik heb het hier heel moeilijk mee. Vaak kom ik van slag thuis door alle herinneringen aan vroeger. Dit reageer ik thuis af waardoor ik daar woede-aanvallen krijg. Niet echt goed dus.
Mijn werk gaat juist heel goed, dat is het dubbele eraan. Qua werk zit ik helemaal op mijn plek, ik heb ook leuke collega's. Alles is perfect, behalve dan dat 50m van me vandaag iemand zit die vroeger met vele andere mensen mijn zelfbeeld heeft vertekend en me een heel slecht beeld over mezelf heeft gegeven waar ik nog vaak mee worstel.
Wat zou jij doen? Weggaan of juist blijven? Er iets van zeggen of juist zwijgen?
PS: hij is niet vervelend voor me of zo.
donderdag 20 november 2008 om 22:53
donderdag 20 november 2008 om 22:54
donderdag 20 november 2008 om 23:02
vrijdag 21 november 2008 om 10:08
Hallo Elske,
Ik heb niet alles gelezen, wat vreselijk dat je verleden nog zo'n impact op je leven heeft. Ik ben zelf ook gepest op de lagere school en vervolgonderwijs en ik moet wel zeggen dat je daardoor als persoon veranderd! Met heel veel dingen heb ik ook nog moeite (spreken in het openbaar, voor jezelf opkomen, contacten met mensen maken, iemand aankijken terwijl je ermee praat). Voor mijzelf werkt het het beste om er veel over te praten met mensen die je vertrouwt (je partner of goede vriendinnen). Nu ik zelf kinderen heb, moet ik zeggen dat er wel weer van alles van mjin jeugd naar boven komt, hoe mijn ouders met het pesten omgingen (ze hebben volgens mij nog steeds niet in de gaten dat dit nog steeds mijn leven beheerst, en ze begrijpen het ook niet). Maar ik weet wel dat wanneer 1 van mijn kinderen wordt gepest, ik daar alles aan zal doen om mijn kind te steunen en te helpen; want die steun heb je zeker van je familie nodig! Ik hoop voor jou dat het in de toekomst beter wordt, en echt het meeste moet je daar zelf aan doen, anders wordt het echt niet beter! Veel succes!!!
Ik heb niet alles gelezen, wat vreselijk dat je verleden nog zo'n impact op je leven heeft. Ik ben zelf ook gepest op de lagere school en vervolgonderwijs en ik moet wel zeggen dat je daardoor als persoon veranderd! Met heel veel dingen heb ik ook nog moeite (spreken in het openbaar, voor jezelf opkomen, contacten met mensen maken, iemand aankijken terwijl je ermee praat). Voor mijzelf werkt het het beste om er veel over te praten met mensen die je vertrouwt (je partner of goede vriendinnen). Nu ik zelf kinderen heb, moet ik zeggen dat er wel weer van alles van mjin jeugd naar boven komt, hoe mijn ouders met het pesten omgingen (ze hebben volgens mij nog steeds niet in de gaten dat dit nog steeds mijn leven beheerst, en ze begrijpen het ook niet). Maar ik weet wel dat wanneer 1 van mijn kinderen wordt gepest, ik daar alles aan zal doen om mijn kind te steunen en te helpen; want die steun heb je zeker van je familie nodig! Ik hoop voor jou dat het in de toekomst beter wordt, en echt het meeste moet je daar zelf aan doen, anders wordt het echt niet beter! Veel succes!!!
maandag 24 november 2008 om 19:59
Voor alle mensen die gereageerd hebben: bedankt voor de reacties. Het is jammer dat dit uiteindelijk een heel melig topic is geworden over een toch wel serieus onderwerp wat nog vaak onderschat wordt.
Tegenwoordig is er al meer bekend over pesten en wat dat met iemand kan doen. 20 jaar geleden was het iets wat normaal was en waar je niet over moest zeiken. Hulp was er dus niet voor mij. Ik moest maar naar school komen en me laten vernederen en bespotten, jaren achter elkaar. Ik moest zelf maar zien hoe ik me redde. Nu, zoveel jaar later heb ik er nog veel last van. Sommigen noemen dat eigen verantwoording, e.d. Ik vind dat de leraren toen de verantwoording hadden om te zorgen dat elk kind veilig op school kon zijn, ik dus ook. Bij mij zijn ze daar duidelijk niet in geslaagd. Logisch dat ik er nog elke dag aan herinnerd wordt omdat ik me nu nog vaak niet veilig voel in een groep mensen en vaak niet mezelf durf te zijn uit angst om weer belachelijk gemaakt te worden. Dat is een gevolg van wat er vroeger gebeurd is. Niet mijn eigen fout. Dat hebben ze me wel jarenlang willen laten geloven door de oorzaak steeds bij mij te zoeken ipv de pesters.
Mensen die hier komen en reageren met eigen verantwoording, slachtofferrol, dat mag. Het heeft bij mij alleen niet zo veel zin denk ik. Ik heb er een andere mening over. Ik ben wel degene die er nu nog iets van moet maken en ermee om moet leren gaan. De afgelopen jaren heb ik gemerkt dat juist dat mij niet zo goed afgaat omdat ik veel dingen niet meer durf. Pesten kan dus wel degelijk iemand voor het leven beschadigen.
Ik denk dat ik het hier maar bij laat. Dat lijkt me maar het beste.
Tegenwoordig is er al meer bekend over pesten en wat dat met iemand kan doen. 20 jaar geleden was het iets wat normaal was en waar je niet over moest zeiken. Hulp was er dus niet voor mij. Ik moest maar naar school komen en me laten vernederen en bespotten, jaren achter elkaar. Ik moest zelf maar zien hoe ik me redde. Nu, zoveel jaar later heb ik er nog veel last van. Sommigen noemen dat eigen verantwoording, e.d. Ik vind dat de leraren toen de verantwoording hadden om te zorgen dat elk kind veilig op school kon zijn, ik dus ook. Bij mij zijn ze daar duidelijk niet in geslaagd. Logisch dat ik er nog elke dag aan herinnerd wordt omdat ik me nu nog vaak niet veilig voel in een groep mensen en vaak niet mezelf durf te zijn uit angst om weer belachelijk gemaakt te worden. Dat is een gevolg van wat er vroeger gebeurd is. Niet mijn eigen fout. Dat hebben ze me wel jarenlang willen laten geloven door de oorzaak steeds bij mij te zoeken ipv de pesters.
Mensen die hier komen en reageren met eigen verantwoording, slachtofferrol, dat mag. Het heeft bij mij alleen niet zo veel zin denk ik. Ik heb er een andere mening over. Ik ben wel degene die er nu nog iets van moet maken en ermee om moet leren gaan. De afgelopen jaren heb ik gemerkt dat juist dat mij niet zo goed afgaat omdat ik veel dingen niet meer durf. Pesten kan dus wel degelijk iemand voor het leven beschadigen.
Ik denk dat ik het hier maar bij laat. Dat lijkt me maar het beste.
