Werk & Studie
alle pijlers
Slaaf van de maatschappij
vrijdag 25 augustus 2023 om 12:33
Hii,
Edit: laat ik vooropstellen dat ik geen vergelijk wil maken met slavernij zoals het vroeger was en nu nog steeds op plekken. Dat is niet de lading die ik "slaaf" wil geven...
Klinkt als een heftige titel. In bepaalde zin is het dat misschien ook wel. Ik vroeg me af hoe jullie hier tegenaan kijken en of jullie hier ooit over nadenken. Toevallig had ik het hier gisteren met wat mensen over en zij gaven toe dat ze er eigenlijk hetzelfde tegenaan keken.
Ik ben nu midden 20. Net 3 weken vakantie achter de rug en aankomende maandag begint werk weer. En om eerlijk te zijn, ik heb er belachelijk weinig zin in (zoals vrijwel iedereen na vakantie). Niet zo zeer omdat ik het werk zo erg vind. Maar ik vraag me af of dit nu het leven is zoals je het zou willen leiden.
Ik voel me soms nogal een robot: letterlijk een slaaf van de maatschappij. Iemand die niet werkt om te leven, maar leeft om te werken.
Ma tm vr zien er ongeveer uit als:
- 7u: wekker (snoozen) en opstaan
- 8u: vertrek naar werk
- 9u tot half 6: werk
- 18.30 tot 19.45: eten/douchen etc.
- 20 tot 22u: hobby/sporten
- 23u: slapen
En dat week na week na week. In het weekend bijslapen en dan heb ik wat tijd om dingen te doen die ik leuk vind. Op een rustig tempo, zonder dat het moet.
Het leven voelt vaak heel erg als moeten en veel te weinig als vrijheid voor mijn gevoel. Tijdens corona stond alles even stil en was er veel meer tijd en ruimte (ik studeerde toen nog + thuiswerken). Maar voor mijn gevoel rent iedereen nu weer door op dezelfde automatische piloot, zoals vroeger. En het moet ook wel, want alle hobbies gaan weer door, thuiswerken is bij ons weer vrijwel in de ban. Let wel: ik vind mijn hobbies heel tof. Maar dat constante gevoel dat ik van A naar B aan het rennen ben absoluut niet!
Werken, eten, hobby/tv kijken, slapen en dat op repeat. Als je er over nadenkt, eigenlijk worden we al vanaf het moment dat we naar school gaan klaargestoomd om deel te nemen in deze kapitalistische machine.
Ik sta hier wel eens vaker bij stil. Wil ik dit wel? Wat wil ik dan? Mijn leven hangt aan elkaar door dingen die geld kosten. En geld krijg je door te werken. En zo is het cirkeltje weer rond.
Ik ben er sowieso over aan het denken om over niet al te lange tijd te gaan kijken voor een andere baan: meer mogelijkheden tot thuiswerken en niet meer 2u per dag onderweg zijn.
Maar verder dan? Hoe ga ik bewuster leven?
Zijn er meer mensen die hier wel eens over nadenken en ook actie ondernomen hebben? Ik ben heel benieuwd.
Edit: laat ik vooropstellen dat ik geen vergelijk wil maken met slavernij zoals het vroeger was en nu nog steeds op plekken. Dat is niet de lading die ik "slaaf" wil geven...
Klinkt als een heftige titel. In bepaalde zin is het dat misschien ook wel. Ik vroeg me af hoe jullie hier tegenaan kijken en of jullie hier ooit over nadenken. Toevallig had ik het hier gisteren met wat mensen over en zij gaven toe dat ze er eigenlijk hetzelfde tegenaan keken.
Ik ben nu midden 20. Net 3 weken vakantie achter de rug en aankomende maandag begint werk weer. En om eerlijk te zijn, ik heb er belachelijk weinig zin in (zoals vrijwel iedereen na vakantie). Niet zo zeer omdat ik het werk zo erg vind. Maar ik vraag me af of dit nu het leven is zoals je het zou willen leiden.
Ik voel me soms nogal een robot: letterlijk een slaaf van de maatschappij. Iemand die niet werkt om te leven, maar leeft om te werken.
Ma tm vr zien er ongeveer uit als:
- 7u: wekker (snoozen) en opstaan
- 8u: vertrek naar werk
- 9u tot half 6: werk
- 18.30 tot 19.45: eten/douchen etc.
- 20 tot 22u: hobby/sporten
- 23u: slapen
En dat week na week na week. In het weekend bijslapen en dan heb ik wat tijd om dingen te doen die ik leuk vind. Op een rustig tempo, zonder dat het moet.
Het leven voelt vaak heel erg als moeten en veel te weinig als vrijheid voor mijn gevoel. Tijdens corona stond alles even stil en was er veel meer tijd en ruimte (ik studeerde toen nog + thuiswerken). Maar voor mijn gevoel rent iedereen nu weer door op dezelfde automatische piloot, zoals vroeger. En het moet ook wel, want alle hobbies gaan weer door, thuiswerken is bij ons weer vrijwel in de ban. Let wel: ik vind mijn hobbies heel tof. Maar dat constante gevoel dat ik van A naar B aan het rennen ben absoluut niet!
Werken, eten, hobby/tv kijken, slapen en dat op repeat. Als je er over nadenkt, eigenlijk worden we al vanaf het moment dat we naar school gaan klaargestoomd om deel te nemen in deze kapitalistische machine.
Ik sta hier wel eens vaker bij stil. Wil ik dit wel? Wat wil ik dan? Mijn leven hangt aan elkaar door dingen die geld kosten. En geld krijg je door te werken. En zo is het cirkeltje weer rond.
Ik ben er sowieso over aan het denken om over niet al te lange tijd te gaan kijken voor een andere baan: meer mogelijkheden tot thuiswerken en niet meer 2u per dag onderweg zijn.
Maar verder dan? Hoe ga ik bewuster leven?
Zijn er meer mensen die hier wel eens over nadenken en ook actie ondernomen hebben? Ik ben heel benieuwd.
student201 wijzigde dit bericht op 25-08-2023 12:45
3.88% gewijzigd
Zwetser
zondag 27 augustus 2023 om 12:02
Een hele goede keuze want kinderen maken het allemaal nog ingewikkelder.Elisha schreef: ↑27-08-2023 10:23Mijn mening / visie:
Het begint allemaal met een keuze die je niet zelf maakt, namelijk dat je geboren wordt.
Vervolgens heb je niet de keuze waar en hoe je opgroeit, totdat je volwassen genoeg bent om op eigen benen te staan. Dan wordt je belemmerd door de onmogelijkheden vanuit je jeugd, en ook nog door de, deels erfelijke, mankementen die je blijkt te hebben.
Met al deze bagage vind ik het leven niet makkelijk, en heel vaak ook niet leuk en een aaneenschakeling van sleur, ellende en gedoe.
Het is voor mij 1 van de redenen zelf geen kinderen te krijgen.
Ik zie geen oplossing, de aaneenschakeling van gedoe is er nu eenmaal en in mijn geval is een groot deel daarvan niet anders in te vullen vanwege aandoeningen, dus meestal lukt het me dat te accepteren. Daar heb ik wel hulp bij gehad, en het lukt niet altijd, maar dat verdriet geeft ook altijd wel weer lucht daarna.
Voor mij werkt dus acceptatie, of eigenlijk meer de gedachte verdragen, en daarbij als ik de kans heb, heel bewust de leuke, ontspannende dingen te doen, vol overgave, zonder afleiding en met lijf en geest. Heerlijk, hoeveel energie dat geeft.
zondag 27 augustus 2023 om 12:50
Dit vat het wat mij betreft perfect samen.Ginevra schreef: ↑27-08-2023 10:17Volgens mij is dat dan ook wat een hoop mensen hier zeggen.
Je kúnt andere keuzes maken, maar dat is niet altijd makkelijk.
Maar word je dan gelukkiger als je blijft framen dat de maatschappij je tot van alles dwingt? Ik denk het niet.
Als je tegen een jonge vrouw zegt dat ze geen kinderen hóeft te krijgen, dat ze dat helemaal zelf mag beslissen, dan doe je haar toch ook geen nare dingen aan? Integendeel, dat vinden we empowerend. Waarom zou je dan niet tegen een jonge man mogen zeggen dat hij geen carrière hóeft te maken?
Ik zeg niet dat het allemaal makkelijk is om je van de verwachtingen los te maken, ik zeg wel dat het goed is om te blijven benadrukken dat er keuzes zijn. Ook al zijn die keuzes soms lastig en hebben ze consequenties.
TO, wil je een oplossing omdat je niet zo happy bent met je huidige situatie? Of wil je gewoon alleen even lekker klagen? Ik zie je vooral reageren op mensen die het met je eens zijn dat het vooral aan de maatschappij ligt. Mag hoor, soms is het ook gewoon lekker om alleen even te klagen. Ik haat het als ik na een moeilijke week even lekker zeur tegen m’n man en hij komt aan met oplossingen, haha.
Maar als je insteek is om iets aan je situatie te doen, lees dan posts zoals deze van Ginevra nog een keer goed door. Is het makkelijk iets anders te doen dan de norm? Nee, meestal niet. En iedere keuze die je maakt (zoals verhuizen naar een stad/dorp waar je werkt), betekent ook dat je een andere keuze níet maakt (blijven wonen in het dorp waar je je huidige sociale netwerk is). En dat is spannend. Maar ik vind nog steeds niet dat het de maatschappij is die jou in de weg zit. Ik denk echt dat je het zelf bent.
vlag wijzigde dit bericht op 27-08-2023 12:51
Reden: Spelfout
Reden: Spelfout
0.45% gewijzigd
zondag 27 augustus 2023 om 13:03
Ik zie vooral dat mensen in goede banen ( lekker salaris, goede voorwaarden) een soort gouden kooi gevoel hebben. De stap om dat op te geven is groot.
Ik kan ook niet goed tegen het vastzitten in een baan, tegelijkertijd wil ik heel graag financiële zekerheid. Dat bijt.
Hier een soort compromis, drie dagen werken in een mbo functie ( met twee hbo diploma's)
En al mijn hele leven rondkomen van zo min mogelijk, dus buffer en steeds minder afhankelijk van mijn baas. Als het echt niet meer gaat, kan ik er vandoor:)
Ik kan ook niet goed tegen het vastzitten in een baan, tegelijkertijd wil ik heel graag financiële zekerheid. Dat bijt.
Hier een soort compromis, drie dagen werken in een mbo functie ( met twee hbo diploma's)
En al mijn hele leven rondkomen van zo min mogelijk, dus buffer en steeds minder afhankelijk van mijn baas. Als het echt niet meer gaat, kan ik er vandoor:)
zondag 27 augustus 2023 om 13:15
Naar dat je dit ervaart. Vind wel dat sommigen wel een beetje hard voor je zijn. Het leven lijkt soms ook een rat race, maar het is dan wel aan jou (zoals velen zeggen) om veranderingen aan te brengen en het voor jezelf ''dragelijk'' te maken. Je hebt al aardig wat tips gekregen, wat ga je er denk je mee doen? Heb je dit ook al met je leeftijdsgenoten besproken? Wat vinden die?
Ik denk dat we dezelfde leeftijd hebben. Als je een keer wil sparren hierover, kan je een pb sturen.
Ik denk dat we dezelfde leeftijd hebben. Als je een keer wil sparren hierover, kan je een pb sturen.
zondag 27 augustus 2023 om 13:18
Zie je Student, van te voren even peilen of je een pb ziet zitten….forum etiquetteMysteriousLight schreef: ↑27-08-2023 13:15Naar dat je dit ervaart. Vind wel dat sommigen wel een beetje hard voor je zijn. Het leven lijkt soms ook een rat race, maar het is dan wel aan jou (zoals velen zeggen) om veranderingen aan te brengen en het voor jezelf ''dragelijk'' te maken. Je hebt al aardig wat tips gekregen, wat ga je er denk je mee doen? Heb je dit ook al met je leeftijdsgenoten besproken? Wat vinden die?
Ik denk dat we dezelfde leeftijd hebben. Als je een keer wil sparren hierover, kan je een pb sturen.
What would Patsy do?
zondag 27 augustus 2023 om 14:10
Dit inderdaad + de reactie van Vlag erop.Ginevra schreef: ↑27-08-2023 10:17Volgens mij is dat dan ook wat een hoop mensen hier zeggen.
Je kúnt andere keuzes maken, maar dat is niet altijd makkelijk.
Maar word je dan gelukkiger als je blijft framen dat de maatschappij je tot van alles dwingt? Ik denk het niet.
Als je tegen een jonge vrouw zegt dat ze geen kinderen hóeft te krijgen, dat ze dat helemaal zelf mag beslissen, dan doe je haar toch ook geen nare dingen aan? Integendeel, dat vinden we empowerend. Waarom zou je dan niet tegen een jonge man mogen zeggen dat hij geen carrière hóeft te maken?
Ik zeg niet dat het allemaal makkelijk is om je van de verwachtingen los te maken, ik zeg wel dat het goed is om te blijven benadrukken dat er keuzes zijn. Ook al zijn die keuzes soms lastig en hebben ze consequenties.
zondag 27 augustus 2023 om 17:10
Binnenpretje, omdat Student gister iemand ongevraagd een pb had gestuurd en dat leverde enig gedoe op.
What would Patsy do?
zondag 27 augustus 2023 om 17:44
Siri, het zou een stuk gemakkelijker worden als je ieders woorden waaromder de mijne hier niet steeds verdraait om dan die verdraaide woorden af te fakkelen. Dat heet ook wel een stropop trouwens en dat helpt een discussie niet bepaald vooruit.
Het was vroeger niet per se makkelijker, wel wezenlijk anders. Als je dan toch jezelf in het keurslijf van vroeger voelt zitten dan ervaar je iets wat er niet is. Dan kan het erg nuttig zijn bij jezelf na te gaan wat je nu werkelijk dwars zit. Want het is (waarschijnlijk) eigenlijk iets anders dan je aanvankelijk dacht.
We zijn kuddedieren (ook al vinden we onszelf allemaal reuze individueel en echt zeker geen kuddedier). Dus als veel mensen hetzelfde doen, heb je de neiging om dat ook te gaan doen. Niet omdat iemand letterlijk zei dat het moest maar omdat dat wel zo voelt. Dat kan je dus loslaten. Maar dan wordt het nog niet per se simpeler of beter. Dan kan er ineens wel heel veel.
Het was vroeger niet per se makkelijker, wel wezenlijk anders. Als je dan toch jezelf in het keurslijf van vroeger voelt zitten dan ervaar je iets wat er niet is. Dan kan het erg nuttig zijn bij jezelf na te gaan wat je nu werkelijk dwars zit. Want het is (waarschijnlijk) eigenlijk iets anders dan je aanvankelijk dacht.
We zijn kuddedieren (ook al vinden we onszelf allemaal reuze individueel en echt zeker geen kuddedier). Dus als veel mensen hetzelfde doen, heb je de neiging om dat ook te gaan doen. Niet omdat iemand letterlijk zei dat het moest maar omdat dat wel zo voelt. Dat kan je dus loslaten. Maar dan wordt het nog niet per se simpeler of beter. Dan kan er ineens wel heel veel.
zondag 27 augustus 2023 om 18:34
Sommige dingen moeten nu eenmaal al snap ik wat je bedoeld. Denk dat 90% liever zijn dag anders zou zien/indelen.
Aan die reistijd kun je wat doen en wellicht als je job hopt je salaris ook vooruit gaat, waardoor je meer kan sparen of minder kan werken.
Maar het druk, druk, druk zie en hoor ik om me heen ook. Al heb ik er zelf niet zo last van. dat is een keuze. Partner en ik kijken elkaar regelmatig verbaasd aan als we horen wat vrienden allemaal plannen in hun agenda of allemaal kopen.
Ga gewoon eens terug naar de basis kijk eens naar wat je echt nodig hebt en wat je echt energie geeft. Daar heb je geen zelfhulpboek voor nodig.
En sporten is geen verplichting. Je kan ook gewoon gaan wandelen of thuis wat oefeningen doen. Ik was na een tijdje die dure sportschool helemaal zat en ben thuis gaan sporten. Scheelde me zoveel tijd en geld!
Aan die reistijd kun je wat doen en wellicht als je job hopt je salaris ook vooruit gaat, waardoor je meer kan sparen of minder kan werken.
Maar het druk, druk, druk zie en hoor ik om me heen ook. Al heb ik er zelf niet zo last van. dat is een keuze. Partner en ik kijken elkaar regelmatig verbaasd aan als we horen wat vrienden allemaal plannen in hun agenda of allemaal kopen.
Ga gewoon eens terug naar de basis kijk eens naar wat je echt nodig hebt en wat je echt energie geeft. Daar heb je geen zelfhulpboek voor nodig.
En sporten is geen verplichting. Je kan ook gewoon gaan wandelen of thuis wat oefeningen doen. Ik was na een tijdje die dure sportschool helemaal zat en ben thuis gaan sporten. Scheelde me zoveel tijd en geld!
zondag 27 augustus 2023 om 18:58
Joh!
Maar je bent dan dus niet een slaaf van de maatschappij, hoogstens van je eigen keuzes.
zondag 27 augustus 2023 om 20:33
Alle reacties rustig gelezen. Zitten echt goeie reacties tussen hoor. Ik zou niet eens weten waar ik moet beginnen met antwoorden.
Jullie hebben gelijk hoor. Feitelijk ben ik geen slaaf van de maatschappij. Ik ben een slaaf van mezelf en de verwachtingen die ik mezelf op leg. De druk van de maatschappij, sociale omgeving, speelt zeker een rol in die verwachtingen. Maar uiteindelijk ben ik vrij om te kiezen.
Ik denk dat er een heleboel factoren bijdragen aan dit gevoel van mij. Sommige factoren zijn nu eenmaal zo, andere factoren kan ik mogelijk wel beïnvloeden.
Allereerst is er dus het gegeven dat mijn hoofd vrij moeilijk doet (psychisch) waardoor werk me veel meer energie kost en spanning oplevert dan zou moeten. Werk voelt daarmee sowieso als een vervelende verplichting die erg veel energie kost. Al kan ik het werk zelf wel leuk vinden.
Ik ben hoogopgeleid en zo werk je al snel met gelijkgestemden. Mensen schrijven hier bv. je hoeft echt niet ambitieus te zijn als je dat niet wilt. En feitelijk is dat zo. Maar in gesprekken met de manager merk je bv wel heel duidelijk dat hij je die kant op wil sturen. Wijk je daarvan af, dan ga je sowieso vragen krijgen. Het is een soort van de standaard om ambitieus te zijn en carrière te maken. Maar jullie hebben gelijk hoor. Hier heb ik zelf wel een keuze in of ik hierin meega of niet. Het is niet makkelijk daaraan te ontsnappen, maar het kan wel.
Ik weet zelf niet goed wat ik eigenlijk wil. Mijn hele leven al. Ik vind dingen wel ok, ik doe ze omdat het zo hoort ofzo. Maar ik heb niet, nooit het gevoel van "dit is echt mijn ding". Sommige mensen hebben dat wel eens, dat ze een bepaalde job echt heel gaaf vinden. Ik heb bij vrijwel alles zoiets van "okay dan, het moet maar he". Dit is echt een luxeprobleem overigens hoor. Maar het zou wel makkelijker zijn als ik zelf beter wist wat ik nu echt wilde....
Mensen hebben het over switchen van job, een andere kant op gaan. Klinkt leuk, maar als wo'er ben je best hoog opgeleid in een bepaald gebied. Ik verdien nu ook best goed. Als ik iets anders ga doen, ga ik iets doen waar ik veel minder van afweet en ga ik in salaris ook echt flink omlaag. En dat terwijl ik eigenlijk helemaal niet zo goed weet wat ik dan wel zou willen. Maar zeker, als ik iets anders heel gaaf zou vinden en ik zou daar minder verdienen, zou ik het zeker doen. Salaris is ondergeschikt aan werkplezier en leefplezier, om t zo maar te zeggen.
Last but not least: de bijna 2 uur reistijd per dag. Die is ook wel echt heel ruk...
Ik ga sowieso voor mezelf eens op een rijtje zetten wat voor kosten ik heb en verwacht te hebben met een koophuis. Ook ga ik eens kijken of er niet werk te vinden is dichterbij. Maar ik vrees dat dat moeilijk wordt in mijn vakgebied. Anderzijds zou thuiswerken 2 dagen in de week bv ook al ontzettend schelen.
Hobbies vind ik te leuk om op te zeggen. Ik denk ookndat het goed te combineren moet zijn met een fulltime job. Echter, die 2 uur reistijd maken het wel erg druk alles bij elkaar. Voor mij nu in ieder geval icm psychische shit.
Enjahh, het zou allemaal een stuk makkelijker zijn als mijn hoofd wat makkelijker deed. Maar daar verander ik nu 1 2 3 niks aan. Het gaat wel al een stuk beter dan 3 jaar geleden, dus dat is goed nieuws. Maar werk blijft, door psychische dingen, een energieslurper helaas....
Jullie hebben gelijk hoor. Feitelijk ben ik geen slaaf van de maatschappij. Ik ben een slaaf van mezelf en de verwachtingen die ik mezelf op leg. De druk van de maatschappij, sociale omgeving, speelt zeker een rol in die verwachtingen. Maar uiteindelijk ben ik vrij om te kiezen.
Ik denk dat er een heleboel factoren bijdragen aan dit gevoel van mij. Sommige factoren zijn nu eenmaal zo, andere factoren kan ik mogelijk wel beïnvloeden.
Allereerst is er dus het gegeven dat mijn hoofd vrij moeilijk doet (psychisch) waardoor werk me veel meer energie kost en spanning oplevert dan zou moeten. Werk voelt daarmee sowieso als een vervelende verplichting die erg veel energie kost. Al kan ik het werk zelf wel leuk vinden.
Ik ben hoogopgeleid en zo werk je al snel met gelijkgestemden. Mensen schrijven hier bv. je hoeft echt niet ambitieus te zijn als je dat niet wilt. En feitelijk is dat zo. Maar in gesprekken met de manager merk je bv wel heel duidelijk dat hij je die kant op wil sturen. Wijk je daarvan af, dan ga je sowieso vragen krijgen. Het is een soort van de standaard om ambitieus te zijn en carrière te maken. Maar jullie hebben gelijk hoor. Hier heb ik zelf wel een keuze in of ik hierin meega of niet. Het is niet makkelijk daaraan te ontsnappen, maar het kan wel.
Ik weet zelf niet goed wat ik eigenlijk wil. Mijn hele leven al. Ik vind dingen wel ok, ik doe ze omdat het zo hoort ofzo. Maar ik heb niet, nooit het gevoel van "dit is echt mijn ding". Sommige mensen hebben dat wel eens, dat ze een bepaalde job echt heel gaaf vinden. Ik heb bij vrijwel alles zoiets van "okay dan, het moet maar he". Dit is echt een luxeprobleem overigens hoor. Maar het zou wel makkelijker zijn als ik zelf beter wist wat ik nu echt wilde....
Mensen hebben het over switchen van job, een andere kant op gaan. Klinkt leuk, maar als wo'er ben je best hoog opgeleid in een bepaald gebied. Ik verdien nu ook best goed. Als ik iets anders ga doen, ga ik iets doen waar ik veel minder van afweet en ga ik in salaris ook echt flink omlaag. En dat terwijl ik eigenlijk helemaal niet zo goed weet wat ik dan wel zou willen. Maar zeker, als ik iets anders heel gaaf zou vinden en ik zou daar minder verdienen, zou ik het zeker doen. Salaris is ondergeschikt aan werkplezier en leefplezier, om t zo maar te zeggen.
Last but not least: de bijna 2 uur reistijd per dag. Die is ook wel echt heel ruk...
Ik ga sowieso voor mezelf eens op een rijtje zetten wat voor kosten ik heb en verwacht te hebben met een koophuis. Ook ga ik eens kijken of er niet werk te vinden is dichterbij. Maar ik vrees dat dat moeilijk wordt in mijn vakgebied. Anderzijds zou thuiswerken 2 dagen in de week bv ook al ontzettend schelen.
Hobbies vind ik te leuk om op te zeggen. Ik denk ookndat het goed te combineren moet zijn met een fulltime job. Echter, die 2 uur reistijd maken het wel erg druk alles bij elkaar. Voor mij nu in ieder geval icm psychische shit.
Enjahh, het zou allemaal een stuk makkelijker zijn als mijn hoofd wat makkelijker deed. Maar daar verander ik nu 1 2 3 niks aan. Het gaat wel al een stuk beter dan 3 jaar geleden, dus dat is goed nieuws. Maar werk blijft, door psychische dingen, een energieslurper helaas....
Zwetser
zondag 27 augustus 2023 om 20:40
Het is overigens helemaal niet mijn bedoeling om alleen op berichten te reageren die in mijn straatje passen. Ik probeer overal op te reageren door de belangrijkste dingen eruit te lichten. En ik lees sowieso alles! 
Ik sport overigens ook thuis en niet bij een vereniging. Ik maak muziek en hiervoor heb ik wel meerdere repetities per week.
Maar als ik nu alweer naar mijn agenda kijk van deze week: ik heb blijkbaar van aankomende ma tot volgende week di (dus 9 opeenvolgende avonden) elke avond wat ingepland staan.... Dan 1 avond niks en dan weer een heleboel avonden achter elkaar. Zucht. Sommige maanden komt altijd alles samen en dan is t mega druk
en daar ben ik inderdaad ook zelf bij om t zo vol te plannen 
Ik sport overigens ook thuis en niet bij een vereniging. Ik maak muziek en hiervoor heb ik wel meerdere repetities per week.
Maar als ik nu alweer naar mijn agenda kijk van deze week: ik heb blijkbaar van aankomende ma tot volgende week di (dus 9 opeenvolgende avonden) elke avond wat ingepland staan.... Dan 1 avond niks en dan weer een heleboel avonden achter elkaar. Zucht. Sommige maanden komt altijd alles samen en dan is t mega druk
en daar ben ik inderdaad ook zelf bij om t zo vol te plannen 
Zwetser
zondag 27 augustus 2023 om 20:44
Juistem. Die ruimte is zo fijn. Maar daar heb ik wel voor moeten werken. Daar start je niet mee. Dat mis ik bij sommige mensen. Het besef dat je ergens naartoe werkt, misschien voelt dat voor deze generatie niet zo en met reden?72Jelle schreef: ↑27-08-2023 13:03Ik zie vooral dat mensen in goede banen ( lekker salaris, goede voorwaarden) een soort gouden kooi gevoel hebben. De stap om dat op te geven is groot.
Ik kan ook niet goed tegen het vastzitten in een baan, tegelijkertijd wil ik heel graag financiële zekerheid. Dat bijt.
Hier een soort compromis, drie dagen werken in een mbo functie ( met twee hbo diploma's)
En al mijn hele leven rondkomen van zo min mogelijk, dus buffer en steeds minder afhankelijk van mijn baas. Als het echt niet meer gaat, kan ik er vandoor:)
zondag 27 augustus 2023 om 20:45
Kun je dat uitleggen? Ik begrijp niet helemaal wat je bedoelt geloof ik
Zwetser
zondag 27 augustus 2023 om 20:46
PbMysteriousLight schreef: ↑27-08-2023 13:15Naar dat je dit ervaart. Vind wel dat sommigen wel een beetje hard voor je zijn. Het leven lijkt soms ook een rat race, maar het is dan wel aan jou (zoals velen zeggen) om veranderingen aan te brengen en het voor jezelf ''dragelijk'' te maken. Je hebt al aardig wat tips gekregen, wat ga je er denk je mee doen? Heb je dit ook al met je leeftijdsgenoten besproken? Wat vinden die?
Ik denk dat we dezelfde leeftijd hebben. Als je een keer wil sparren hierover, kan je een pb sturen.
Zwetser
zondag 27 augustus 2023 om 20:46
Dat je als starter op de arbeidsmarkt nog niet zoveel te willen hebt/ruimte hebt. Dat bouw je op met je arbeidsjaren.Student201 schreef: ↑27-08-2023 20:45Kun je dat uitleggen? Ik begrijp niet helemaal wat je bedoelt geloof ik
zondag 27 augustus 2023 om 20:50
Ik had het idee dat heel veel tijdelijk was of ik de keuze had.Student201 schreef: ↑27-08-2023 20:45Kun je dat uitleggen? Ik begrijp niet helemaal wat je bedoelt geloof ik
Woning niet ideaal, maar ik kreeg vast op een gegeven moment wel wat beters en het was goedkoop, bijvoorbeeld.
Werk hetzelfde. Ik heb ook een tijdje met een hbo opleiding mbo werk gedaan, gewoon omdat ik geen zin had in stress. Ik heb dat er graag voor over omdat ik heb gewerkt om evt in nood 'omhoog' te kunnen in uren of werkniveau, en dat is ook gebeurd.
Ik ben de afgelopen jaren toch flink gegroeid in salaris en heb wat kansen gekregen en ik vertrouw er ook een beetje op dat dat zo werkt.
Misschien dat dat er bij jongere mensen niet is, gezien de woningmarkt bijv of weinig vertrouwen in de economie?
zondag 27 augustus 2023 om 20:54
Ik denk ook doordat het een generatie is die (financieel) ruim leven gewend is. Veel speelgoed, gadgets, uitjes, vakanties, etc.
Dan is een stap terug lastig.
zondag 27 augustus 2023 om 21:02
Je kunt je ook voortplanten en zelf voor je kinderen gaan zorgen. Het scheelt mij heel veel stress en tegenzin nu ik niet meer werk buitenshuis voor een baas. Meer rust, tijd en vrijheid voor wat ik fijn vind. Mijn partner werk wel. We leven klein maar fijn en kopen geen dure dingen en gaan ook niet op vakanties.
zondag 27 augustus 2023 om 21:02
Ik kan mij nog heel goed herinneren dat ik, toen ik klaar was met m’n studie, en aan het werk ging en zelf een heel huis moest bijhouden, en alle sociale verplichtingen, en dat ik me niet meer achter m’n ouders kon verschuilen, dat echt een enorme inspanning en verplichting vond. Opeens kon ik niet meer donderdag uit tot diep in de nacht, omdat ik moest werken. Ik kon niet zaterdag tot 3 uur in m’n bed liggen, want als ik dan nog boodschappen moest doen was de bakker dicht. Ik kon niet m’n laatste guldens aan nieuwe schoenen spenderen, want ik moest óok nog de huur betalen en eneco en benzine in m’n auto om op m’n werk te komen.
Jemig, wat viel dat tegen! Al die jaren op school dacht ik enkel: ‘straks, als ik groot ben, kan ik doen en laten wat ik wil. Niemand die me op m’n vingers kijkt, niet geregeerd worden door docenten op school en opdrachten inleveren, niet meer om 6 uur thuis hoeven zijn om bloemkool te eten, niemand die zeurt dat hoe laat ik thuis zou zijn’.
Dat was niet zo! Het is echt waar dat je van je jeugd en je schooltijd moet genieten, omdat je nooit meer zoveel vrijheid hebt.
Het viel gewoon vies tegen, volwassen zijn! Pas na een paar jaar hervond ik m’n evenwicht, had ik weer tijd voor leukigheid, voor rondlummelen. Had ik weer geld over, en geen maand over, had ik evenwicht tussen werk, sociale dingen, familie, m’n huis…
En nu heb ik een leuk leven. Werk dat me voldoening geeft, waar andere mensen echt wat aan hebben, tijd om fijne boeken te leven, tijd en geld om heerlijk te koken en te eten, energie voor fijne vakanties en tijd voor vrienden.
Maar het heeft geduurd. Het gevoel geleefd te worden herken ik. Het idee dat je gedwongen wordt in een stramien te passen, dat de vrije wil niet bestaat.
Als ik in de file sta, onderweg naar de Alpen, in de voorjaarsvakantie, om te skiën, zie ik mezelf als een mier en een colonne van mieren, op weg naar iets beters. De mens is niets alleen, je hebt anderen nodig, ook einzelgängers.
En het is heel menselijk en heel gewoon om te denken ‘ik denk beter na dan de rest. Decreet is leeghoofdig, kleinburgerlijk en dom. Ik denk dieper na over de dingen. De anderen zijn oppervlakkig’. Ook dat is een fase en het gaat weer over. Uiteindelijk zijn we allemaal gemiddeld en best hetzelfde. En daar dan toch vrede mee hebben, en de uniekheid van iedereen in zien, dat is wel wat je leert met de jaren. Ik toch.
Jemig, wat viel dat tegen! Al die jaren op school dacht ik enkel: ‘straks, als ik groot ben, kan ik doen en laten wat ik wil. Niemand die me op m’n vingers kijkt, niet geregeerd worden door docenten op school en opdrachten inleveren, niet meer om 6 uur thuis hoeven zijn om bloemkool te eten, niemand die zeurt dat hoe laat ik thuis zou zijn’.
Dat was niet zo! Het is echt waar dat je van je jeugd en je schooltijd moet genieten, omdat je nooit meer zoveel vrijheid hebt.
Het viel gewoon vies tegen, volwassen zijn! Pas na een paar jaar hervond ik m’n evenwicht, had ik weer tijd voor leukigheid, voor rondlummelen. Had ik weer geld over, en geen maand over, had ik evenwicht tussen werk, sociale dingen, familie, m’n huis…
En nu heb ik een leuk leven. Werk dat me voldoening geeft, waar andere mensen echt wat aan hebben, tijd om fijne boeken te leven, tijd en geld om heerlijk te koken en te eten, energie voor fijne vakanties en tijd voor vrienden.
Maar het heeft geduurd. Het gevoel geleefd te worden herken ik. Het idee dat je gedwongen wordt in een stramien te passen, dat de vrije wil niet bestaat.
Als ik in de file sta, onderweg naar de Alpen, in de voorjaarsvakantie, om te skiën, zie ik mezelf als een mier en een colonne van mieren, op weg naar iets beters. De mens is niets alleen, je hebt anderen nodig, ook einzelgängers.
En het is heel menselijk en heel gewoon om te denken ‘ik denk beter na dan de rest. Decreet is leeghoofdig, kleinburgerlijk en dom. Ik denk dieper na over de dingen. De anderen zijn oppervlakkig’. Ook dat is een fase en het gaat weer over. Uiteindelijk zijn we allemaal gemiddeld en best hetzelfde. En daar dan toch vrede mee hebben, en de uniekheid van iedereen in zien, dat is wel wat je leert met de jaren. Ik toch.
zondag 27 augustus 2023 om 21:04
Aahzo, ik begrijp wat je bedoelt. Natuurlijk kan ik ook qua werk richting een lagere functie gaan, met uiteraard lager salaris. Ik denk echter niet dat dat is wat ik per se wil. De werkdruk ervaar ik niet als te hoog. En ik moet/wil ook echt wel geprikkeld zijn en blijven. Dus ik denk dat ik nu prima op mijn plek zit qua niveau van de baan.
Maar je hebt wel een punt: ook de druk om een huis te kopen, carrière te maken etc, die leg je eigenlijk jezelf op en jij bent hier uitgestapt op basis van goeie gronden. Knap dat je dat gedaan hebt. Ik denk ook wel dat je uiteindelijk je weg wel vindt hoor. De ene sneller dan de ander.
Wat betreft woningmarkt, als starter is het wel heel lastig om wat te kopen in je eentje. Nu heb ik geluk dat ik een goed salaris heb en daarmee nog best wel wat ruimte heb. Maar er zijn ook genoeg starters die het met veel minder dan ik moeten doen.
Maar je hebt wel een punt: ook de druk om een huis te kopen, carrière te maken etc, die leg je eigenlijk jezelf op en jij bent hier uitgestapt op basis van goeie gronden. Knap dat je dat gedaan hebt. Ik denk ook wel dat je uiteindelijk je weg wel vindt hoor. De ene sneller dan de ander.
Wat betreft woningmarkt, als starter is het wel heel lastig om wat te kopen in je eentje. Nu heb ik geluk dat ik een goed salaris heb en daarmee nog best wel wat ruimte heb. Maar er zijn ook genoeg starters die het met veel minder dan ik moeten doen.
Zwetser
zondag 27 augustus 2023 om 21:29
Nou zo is het voor iedereen inderdaad weer anders. Als ik iets ervaar als geregeerd worden door anderen, dan is het wel zorgdagen voor de (eigen) kinderen. De hele tijd tegemoet zien te komen aan hun behoeften. Even de was ophangen zonder ze om je heen is het ontspanmoment. Ja je krijgt er heel veel voor terug en bladiebla maar als ik dat full time zou doen zonder baan, dan zou ik me pas echt geleefd voelen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
