Werk & Studie
alle pijlers
Slaaf van de maatschappij
vrijdag 25 augustus 2023 om 12:33
Hii,
Edit: laat ik vooropstellen dat ik geen vergelijk wil maken met slavernij zoals het vroeger was en nu nog steeds op plekken. Dat is niet de lading die ik "slaaf" wil geven...
Klinkt als een heftige titel. In bepaalde zin is het dat misschien ook wel. Ik vroeg me af hoe jullie hier tegenaan kijken en of jullie hier ooit over nadenken. Toevallig had ik het hier gisteren met wat mensen over en zij gaven toe dat ze er eigenlijk hetzelfde tegenaan keken.
Ik ben nu midden 20. Net 3 weken vakantie achter de rug en aankomende maandag begint werk weer. En om eerlijk te zijn, ik heb er belachelijk weinig zin in (zoals vrijwel iedereen na vakantie). Niet zo zeer omdat ik het werk zo erg vind. Maar ik vraag me af of dit nu het leven is zoals je het zou willen leiden.
Ik voel me soms nogal een robot: letterlijk een slaaf van de maatschappij. Iemand die niet werkt om te leven, maar leeft om te werken.
Ma tm vr zien er ongeveer uit als:
- 7u: wekker (snoozen) en opstaan
- 8u: vertrek naar werk
- 9u tot half 6: werk
- 18.30 tot 19.45: eten/douchen etc.
- 20 tot 22u: hobby/sporten
- 23u: slapen
En dat week na week na week. In het weekend bijslapen en dan heb ik wat tijd om dingen te doen die ik leuk vind. Op een rustig tempo, zonder dat het moet.
Het leven voelt vaak heel erg als moeten en veel te weinig als vrijheid voor mijn gevoel. Tijdens corona stond alles even stil en was er veel meer tijd en ruimte (ik studeerde toen nog + thuiswerken). Maar voor mijn gevoel rent iedereen nu weer door op dezelfde automatische piloot, zoals vroeger. En het moet ook wel, want alle hobbies gaan weer door, thuiswerken is bij ons weer vrijwel in de ban. Let wel: ik vind mijn hobbies heel tof. Maar dat constante gevoel dat ik van A naar B aan het rennen ben absoluut niet!
Werken, eten, hobby/tv kijken, slapen en dat op repeat. Als je er over nadenkt, eigenlijk worden we al vanaf het moment dat we naar school gaan klaargestoomd om deel te nemen in deze kapitalistische machine.
Ik sta hier wel eens vaker bij stil. Wil ik dit wel? Wat wil ik dan? Mijn leven hangt aan elkaar door dingen die geld kosten. En geld krijg je door te werken. En zo is het cirkeltje weer rond.
Ik ben er sowieso over aan het denken om over niet al te lange tijd te gaan kijken voor een andere baan: meer mogelijkheden tot thuiswerken en niet meer 2u per dag onderweg zijn.
Maar verder dan? Hoe ga ik bewuster leven?
Zijn er meer mensen die hier wel eens over nadenken en ook actie ondernomen hebben? Ik ben heel benieuwd.
Edit: laat ik vooropstellen dat ik geen vergelijk wil maken met slavernij zoals het vroeger was en nu nog steeds op plekken. Dat is niet de lading die ik "slaaf" wil geven...
Klinkt als een heftige titel. In bepaalde zin is het dat misschien ook wel. Ik vroeg me af hoe jullie hier tegenaan kijken en of jullie hier ooit over nadenken. Toevallig had ik het hier gisteren met wat mensen over en zij gaven toe dat ze er eigenlijk hetzelfde tegenaan keken.
Ik ben nu midden 20. Net 3 weken vakantie achter de rug en aankomende maandag begint werk weer. En om eerlijk te zijn, ik heb er belachelijk weinig zin in (zoals vrijwel iedereen na vakantie). Niet zo zeer omdat ik het werk zo erg vind. Maar ik vraag me af of dit nu het leven is zoals je het zou willen leiden.
Ik voel me soms nogal een robot: letterlijk een slaaf van de maatschappij. Iemand die niet werkt om te leven, maar leeft om te werken.
Ma tm vr zien er ongeveer uit als:
- 7u: wekker (snoozen) en opstaan
- 8u: vertrek naar werk
- 9u tot half 6: werk
- 18.30 tot 19.45: eten/douchen etc.
- 20 tot 22u: hobby/sporten
- 23u: slapen
En dat week na week na week. In het weekend bijslapen en dan heb ik wat tijd om dingen te doen die ik leuk vind. Op een rustig tempo, zonder dat het moet.
Het leven voelt vaak heel erg als moeten en veel te weinig als vrijheid voor mijn gevoel. Tijdens corona stond alles even stil en was er veel meer tijd en ruimte (ik studeerde toen nog + thuiswerken). Maar voor mijn gevoel rent iedereen nu weer door op dezelfde automatische piloot, zoals vroeger. En het moet ook wel, want alle hobbies gaan weer door, thuiswerken is bij ons weer vrijwel in de ban. Let wel: ik vind mijn hobbies heel tof. Maar dat constante gevoel dat ik van A naar B aan het rennen ben absoluut niet!
Werken, eten, hobby/tv kijken, slapen en dat op repeat. Als je er over nadenkt, eigenlijk worden we al vanaf het moment dat we naar school gaan klaargestoomd om deel te nemen in deze kapitalistische machine.
Ik sta hier wel eens vaker bij stil. Wil ik dit wel? Wat wil ik dan? Mijn leven hangt aan elkaar door dingen die geld kosten. En geld krijg je door te werken. En zo is het cirkeltje weer rond.
Ik ben er sowieso over aan het denken om over niet al te lange tijd te gaan kijken voor een andere baan: meer mogelijkheden tot thuiswerken en niet meer 2u per dag onderweg zijn.
Maar verder dan? Hoe ga ik bewuster leven?
Zijn er meer mensen die hier wel eens over nadenken en ook actie ondernomen hebben? Ik ben heel benieuwd.
student201 wijzigde dit bericht op 25-08-2023 12:45
3.88% gewijzigd
Zwetser
zondag 27 augustus 2023 om 21:34
Ik heb niet alles gelezen (het meeste tot pagina 8) en wilde eigenlijk eerst iets typen over het enorme verschil na kinderen krijgen - twee volledige dagen plus nog vijf avonden alleen maar doen waar je zelf zin in hebt! De luxe! Ik vind sporadisch één zo'n weekend waarbij kind uit logeren is al echt een feestje - maar daarna realiseerde ik me dat het eigenlijk klinkt alsof je probleem niet zo zeer te weinig vrije tijd is, maar meer te weinig zingeving. En dan zit ik dus helemaal niet in een 'slechtere positie' met minder tijd te besteden precies zoals ik wil. Een kind is voor de meeste mensen juist een enorm gevoel van zingeving: een mens te helpen vormen, naar volwassenheid begeleiden, zich telkens enorm zien ontwikkelen... maar daarmee propageer ik zeker niet dat iedereen maar aan een kind moet beginnen om het leven zin te geven. Ik ervaar zeker ook zingeving in mijn werk, waarmee ik het gevoel heb bij te dragen aan de maatschappij en de gemeenschap. Misschien is niet alleen minder tijd besteden aan werk en aan werk-woonverkeer de oplossing, maar juist meer tijd besteden aan iets wat je zingeving geeft. Waarom zou je moeten wachten tot je de loterij wint? Je kunt nu ook maatje worden, of buurthuiswerk doen, of wekelijks op de lokale kinderboerderij de stallen uitmesten, of wat dan ook.
zondag 27 augustus 2023 om 21:44
TO, ik werkte toen ik jouw leeftijd had in een ambitieuze ‘up-or-out’ functie/wereld, waarin je werd geacht grote passie voor je werk te hebben en er alles voor te geven. Dus ik herken de ratrace wel waar je het over hebt. In het begin was ik ambitieus en had ik er lol in, maar in de ruim 10 jaar dat ik erin heb gezeten heb ik ook verschillende periodes gehad van grote twijfel. Ik was soms helemaal niet gelukkig met mijn werk, zeker in de laatste paar jaren. Ik ervoer niet de enorme drive en passie die diverse collega’s wel hadden en toen ik kinderen kreeg werd het al helemaal lastig. Maar om er echt uit te stappen voelde zo definitief. En wat zou het alternatief zijn? Ik had geen idee wat ik dan wél zou willen. En wat als ik zou switchen, maar dat ook niet bij me zou passen? Of wat als ik daar in net zo’n ratrace terecht zou komen? Na veel wikken en wegen, na cursussen en een loopbaancoach, heb ik besloten dat ik echt iets anders wilde. Maar de stap heb ik uiteindelijk pas echt gemaakt toen er gedoe kwam met contracten. Daardoor werd het wat urgenter om te switchen en kon ik de keuze niet nóg langer uitstellen. Ik heb nu heel erg naar mijn zin een functie aan de zijlijn van de ratrace. Wel op WO niveau, maar veel relaxter. Ook een stuk minder betaald dan wanneer ik in de ratrace gebleven was, dat wel. Als ik soms op LinkedIn zie wat oud-collega’s inmiddels hebben bereikt ben ik soms heel even jaloers, tegelijk zou ik echt niet met ze willen ruilen. Overigens zijn nog veel meer oud-collega’s net als ik uit die ratrace gestapt, ze doen nu iets compleet anders. Dat wordt ook niet raar gevonden of afgekeurd door mijn omgeving. Kortom, je kunt in dit soort dingen echt zelf kiezen, maar ik begrijp het ook heel goed als dat heel moeilijk is, want het ‘gouden kooi’ principe heb ik zelf ook zo ervaren.
zondag 27 augustus 2023 om 21:59
Ik ben nu wel bijgelezen en denk dat naast gebrek aan zingeving ook behoefte aan financiële zekerheid én veel financiële ruimte een grote rol speelt, bij jou en je omgeving. Het kan ook bevrijdend werken om je te realiseren dat het in Nederland barst van de mensen die schoonmaker, administratief medewerker, winkelmedewerker, noem maar op zijn. Die wonen ook gewoon in een huis en doen ook hun boodschappen. Als je niet al te lang geleden student was, weet je toch ook dat je met minder geld een leuk leven kan hebben? Als dit leven je niet gelukkig maakt, waarom is 5 dagen werken in je vakgebied met je ruim betaalde baan, dan zo belangrijk? Als je het roer omgooit kun je inderdaad niet meer op dezelfde vakanties als de mensen die nu je naaste collega's zijn. Maar waarom zou je precies hetzelfde willen doen en laten als hen, nu blijkt dat je hier niet gelukkig van wordt? Je vergelijkt je altijd met de mensen dicht om je heen, naaste collega's, buren, familieleden... dat is heel menselijk, maar erg beklemmend als die er vol voor gaan qua rat race en jij daar niet gelukkig van wordt.
zondag 27 augustus 2023 om 22:56
Ik was eind twintig toen ik alles "voor elkaar" had: koophuisje, master op zak, adjunct-directeur op een basisschool, genoeg spaarcenten en genoeg geld over om leuk van te leven en 6 weken per jaar op vakantie te gaan. En toch was het juist na die vakanties - verre backpacktrips en rondtrekken in de natuur - dat ik dacht: is dit het nu?
Ik voelde de druk van het schoolbestuur om door te groeien naar directeur, maar ik was eigenlijk helemaal niet gelukkig in een leidinggevende rol. Mijn driekamerappartementje voelde regelmatig veel te groot voor mij alleen (gekocht met ex begin 20er jaren, ik bleef er wonen toen we uit elkaar gingen). Paar maanden voor m'n 30e verjaardag besloot ik dat ik wel klaar was met die ratrace en heb ik al m'n bezittingen en m'n huis verkocht en ben met de noorderzon vertrokken.
Na ongeveer 1.5 jaar rondreizen, met tussendoor wat korte periodes in NL om wat geld te verdienen, ben ik eind 2019 naar Canada geeimigreerd. Al m'n diploma's en werkervaring waren weinig waard hier, dus ik kon beginnen als onderwijsassistent en enige optie was een huis delen met 2 huisgenoten. Inmiddels woon ik hier bijna 4 jaar en woon ik met mijn man in een piepklein boshuisje. We hebben er beiden voor gekozen om bewust NIET in die ratrace meer te stappen. We zouden een huis kunnen kopen, maar dan zijn we dus gebonden aan een hypotheek en moeten we dus voor die 9-5 baan gaan, met 2 weken vakantie per jaar (dat is hier de norm). We hebben minimale bezittingen, kopen bijna alles bij de kringloop, doen waar we gelukkig van worden, niet waar het meeste geld mee te verdienen valt. Ik had een goede functie bij het schoolbestuur afgelopen 1.5 jaar, maar was er diep ongelukkig, dus gekozen voor mijn geluk en baan opgezegd.
Hoewel het soms kan voelen dat we gedwongen zijn tot een bepaalde levensstijl, hebben we heel veel keuzevrijheid. En dat je daar geld/luxe/zekerheid voor in moet leveren is een gegeven, maar ik geloof dat daar heel veel levensgeluk voor in de plaats kan komen.
Ik voelde de druk van het schoolbestuur om door te groeien naar directeur, maar ik was eigenlijk helemaal niet gelukkig in een leidinggevende rol. Mijn driekamerappartementje voelde regelmatig veel te groot voor mij alleen (gekocht met ex begin 20er jaren, ik bleef er wonen toen we uit elkaar gingen). Paar maanden voor m'n 30e verjaardag besloot ik dat ik wel klaar was met die ratrace en heb ik al m'n bezittingen en m'n huis verkocht en ben met de noorderzon vertrokken.
Na ongeveer 1.5 jaar rondreizen, met tussendoor wat korte periodes in NL om wat geld te verdienen, ben ik eind 2019 naar Canada geeimigreerd. Al m'n diploma's en werkervaring waren weinig waard hier, dus ik kon beginnen als onderwijsassistent en enige optie was een huis delen met 2 huisgenoten. Inmiddels woon ik hier bijna 4 jaar en woon ik met mijn man in een piepklein boshuisje. We hebben er beiden voor gekozen om bewust NIET in die ratrace meer te stappen. We zouden een huis kunnen kopen, maar dan zijn we dus gebonden aan een hypotheek en moeten we dus voor die 9-5 baan gaan, met 2 weken vakantie per jaar (dat is hier de norm). We hebben minimale bezittingen, kopen bijna alles bij de kringloop, doen waar we gelukkig van worden, niet waar het meeste geld mee te verdienen valt. Ik had een goede functie bij het schoolbestuur afgelopen 1.5 jaar, maar was er diep ongelukkig, dus gekozen voor mijn geluk en baan opgezegd.
Hoewel het soms kan voelen dat we gedwongen zijn tot een bepaalde levensstijl, hebben we heel veel keuzevrijheid. En dat je daar geld/luxe/zekerheid voor in moet leveren is een gegeven, maar ik geloof dat daar heel veel levensgeluk voor in de plaats kan komen.
zondag 27 augustus 2023 om 23:15
Sommige mensen zijn ambitieus, sommige mensen zijn niet ambitieus. Met beide is niets mis mee.
Net als zoiets als "carrière maken", waarbij ik me nog steeds afvraag wat dat dan betekent. Promoties? Hoog salaris?
Goed om te beseffen dat niet iedereen ambitieus is of "carrière" wil maken. Ik denk dat er genoeg mensen zijn die dat helemaal niet voor ogen hebben. Just go with the flow.
Net als zoiets als "carrière maken", waarbij ik me nog steeds afvraag wat dat dan betekent. Promoties? Hoog salaris?
Goed om te beseffen dat niet iedereen ambitieus is of "carrière" wil maken. Ik denk dat er genoeg mensen zijn die dat helemaal niet voor ogen hebben. Just go with the flow.
maandag 28 augustus 2023 om 00:54
Vind het al mooi om te horen dat je het herkent en denkt in mogelijkheden. Het is een heel zoektocht want wat voor mij werkt dat werkt niet voor een ander.
Als je op weg bent naar de juiste zingeving wat bij je past dan krijg je het relaxe gevoel weer terug. Dát gevoel moet je proberen te behouden. Bochtje naar links, tijdje stil staan en twee keer naar rechts. Jij bepaalt.
Dat betekent ook aanpassen op werkgebied, privé en omgeving. Niet te afhankelijk (overal) van zijn, is misschien wel the key.
Heerlijk gevoel is dat.
Het klinkt zo zweverig maar ik heb vroeger ook gestaan waar jij staat. Niet wetend wat ik moest. Zelf in de weg staan en überhaupt de slechte versie van mezelf zijn. Het begon met anderen de schuld geven. Wat jij nu ook eigenlijk doet. De maatschappij..
Maar dat gaat niet veranderen, jij kan dat wel. En als je daar mee begint is je eerste stap al gemaakt.
Inhoudelijk kan ik je veel over vertellen maar dat doe ik niet hier. Iets teveel informatie voor derden. Pb mag
Het komt tenslotte goed. Blijf daar in geloven.
Als je op weg bent naar de juiste zingeving wat bij je past dan krijg je het relaxe gevoel weer terug. Dát gevoel moet je proberen te behouden. Bochtje naar links, tijdje stil staan en twee keer naar rechts. Jij bepaalt.
Dat betekent ook aanpassen op werkgebied, privé en omgeving. Niet te afhankelijk (overal) van zijn, is misschien wel the key.
Heerlijk gevoel is dat.
Het klinkt zo zweverig maar ik heb vroeger ook gestaan waar jij staat. Niet wetend wat ik moest. Zelf in de weg staan en überhaupt de slechte versie van mezelf zijn. Het begon met anderen de schuld geven. Wat jij nu ook eigenlijk doet. De maatschappij..
Maar dat gaat niet veranderen, jij kan dat wel. En als je daar mee begint is je eerste stap al gemaakt.
Inhoudelijk kan ik je veel over vertellen maar dat doe ik niet hier. Iets teveel informatie voor derden. Pb mag
Het komt tenslotte goed. Blijf daar in geloven.
maandag 28 augustus 2023 om 07:54
Oh TO ik ben bijna 20 jaar ouder dan jij en heb midden 20 mn baan opgezegd om een studie te doen (had alleen half afgemaakt HBO en was wegens geldgebrek gaan werken op mn 21e).
Toelatingstest gedaan, parttime baan gezocht als secretaresse (er was een tekort en ik kon typen). Appartementje opgezegd en kamer gehuurd. Studie volbracht, ander soort baan gevonden. Meer inkomen, na 5 jaar gestopt en tijd gaan reizen. Voor een goed doel gaan werken. Bewust geen huis gekocht want dan kon dat niet. Extra opleiding naast werk gedaan.
Man gevonden, 3 dochters in 2 jaar gekregen, snelle commerciele baan gescoord rond 35. Appartement gekocht, afbetaald. Gaan investeren. Vorig jaar opgezegd en met gezin op wereldreis gegaan. Investeringen uitgegeven. En nu, ruim 40 en geen idee wat ik moet gaan doen. Behalve dat ik dolblij ben dat ik niet al die jaren ‘gewoon’ ben blijven zitten waar ik zat.
Als je onrust voelt neem die dan serieus. Zoals iemand al schreef alles kan en hoewel dat zo blijft wordt het vermoedelijk nooit meer makkelijker dan nu om een andere richting aan je leven te geven.
Toelatingstest gedaan, parttime baan gezocht als secretaresse (er was een tekort en ik kon typen). Appartementje opgezegd en kamer gehuurd. Studie volbracht, ander soort baan gevonden. Meer inkomen, na 5 jaar gestopt en tijd gaan reizen. Voor een goed doel gaan werken. Bewust geen huis gekocht want dan kon dat niet. Extra opleiding naast werk gedaan.
Man gevonden, 3 dochters in 2 jaar gekregen, snelle commerciele baan gescoord rond 35. Appartement gekocht, afbetaald. Gaan investeren. Vorig jaar opgezegd en met gezin op wereldreis gegaan. Investeringen uitgegeven. En nu, ruim 40 en geen idee wat ik moet gaan doen. Behalve dat ik dolblij ben dat ik niet al die jaren ‘gewoon’ ben blijven zitten waar ik zat.
Als je onrust voelt neem die dan serieus. Zoals iemand al schreef alles kan en hoewel dat zo blijft wordt het vermoedelijk nooit meer makkelijker dan nu om een andere richting aan je leven te geven.
maandag 28 augustus 2023 om 09:54
Ik herken het deels wel van toen ik nog in loondienst was. Ik heb mezelf toen voorgenomen om als zzp-er aan de slag te gaan. Gekeken wat daar nog voor nodig is, dus extra opleidingen volgen en mijn netwerk uitbouwen.
Nu heb ik veel meer vrijheid en veel meer te besteden. Uiteraard nog steeds wel verplichtingen maar ik kan het voor een aanzienlijk deel zelf bepalen. In de zomer lekker 5 a 6 weken vanuit het buitenland werken en dan beetje werken combineren met vakantie is heerlijk. Plus als je meer verdient ook de mogelijkheid om meer geld apart te zetten zodat je tzt een aantal jaren eerder kan stoppen met werken, of eventueel tussendoor een sabbatical nemen als daar behoefte aan is. Wellicht dat zoiets ook voor jou een optie is.
Nu heb ik veel meer vrijheid en veel meer te besteden. Uiteraard nog steeds wel verplichtingen maar ik kan het voor een aanzienlijk deel zelf bepalen. In de zomer lekker 5 a 6 weken vanuit het buitenland werken en dan beetje werken combineren met vakantie is heerlijk. Plus als je meer verdient ook de mogelijkheid om meer geld apart te zetten zodat je tzt een aantal jaren eerder kan stoppen met werken, of eventueel tussendoor een sabbatical nemen als daar behoefte aan is. Wellicht dat zoiets ook voor jou een optie is.
maandag 28 augustus 2023 om 12:23
Waarom moet je in godsnaam een koophuis? In je eentje? Kan dat niet wachten tot je een partner hebt leren kennen met wie je je leven wil delen?
En je zegt dat je wilt proberen om je minder van die maatschappelijke druk door collega´s en leidinggevenden aan te trekken. Maar je kunt je niet eens aan de druk van je smartphone onttrekken...
Ik heb twee, heel verschillende, WO-studies gedaan en heb nooit het gevoel dat ik nu vastzit in mijn vakgebied. Ik ben tussendoor voor mezelf begonnen (weer heel iets anders) en nu werk ik weer op de universiteit. En als dat weer voorbij is, ga ik misschien wel weer als zelfstandige aan het werk. Ik doe wat ik nu doe zolang ik het leuk vind.
Nee, ik heb geen koophuis, ik betaal me scheel aan mijn maandelijkse huur, maar ik heb ook niet het gevoel dat ik vastzit, dat ik niet kan verhuizen vanwege mijn sociale leven (kom op, daar is toch óók wel een mouw aan te passen!). Wat ik bij jou lees, zijn uitvluchten. Niet lullen maar poetsen man.
En je zegt dat je wilt proberen om je minder van die maatschappelijke druk door collega´s en leidinggevenden aan te trekken. Maar je kunt je niet eens aan de druk van je smartphone onttrekken...
Ik heb twee, heel verschillende, WO-studies gedaan en heb nooit het gevoel dat ik nu vastzit in mijn vakgebied. Ik ben tussendoor voor mezelf begonnen (weer heel iets anders) en nu werk ik weer op de universiteit. En als dat weer voorbij is, ga ik misschien wel weer als zelfstandige aan het werk. Ik doe wat ik nu doe zolang ik het leuk vind.
Nee, ik heb geen koophuis, ik betaal me scheel aan mijn maandelijkse huur, maar ik heb ook niet het gevoel dat ik vastzit, dat ik niet kan verhuizen vanwege mijn sociale leven (kom op, daar is toch óók wel een mouw aan te passen!). Wat ik bij jou lees, zijn uitvluchten. Niet lullen maar poetsen man.
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
maandag 28 augustus 2023 om 12:37
Ik herken het zelf niet. Maar had dan ook altijd veel energie op die leeftijd en vond 40 uur per week werken + een uur reistijd per dag prima te doen. Ik had leuke collega’s in dezelfde leeftijd met wie ik regelmatig na het werk nog wat ging eten of stappen. Voor het werk had ik veel snoepreisjes, elke maand vloog ik wel naar een leuke stad. Ja het was hard werken, in het weekend was ik vaak ook nog aan het reizen voor het werk, maar ik haalde er veel voldoening uit. Mijn werk was mijn leven maar dat vond ik ook helemaal prima. Heb je het wel naar je zin op je werk vraag ik mij af bij de OP. En wat vind je dan wel zingevend in het leven?
maandag 28 augustus 2023 om 12:58
Zo eenshimalaya schreef: ↑25-08-2023 14:11Ook daar kies je zelf grotendeels voor. En het overgrote deel van de bevolking heeft géén burn-out.
In plaats van op je telefoon pielen en wéér op TikTok/insta kijken of je iets gemist hebt, kun je ook een boek lezen of een legpuzzel maken ofzo. Of borduren, met je handen in een moestuin wroeten, de hond van de buren uitlaten.
Weer die keuzes.
maandag 28 augustus 2023 om 13:37
Waarom focus je zo op een koophuis in plaats van een appartement? Want een groter huis en een tuin, dat levert alleen maar nog meer werk op. En hoe hoger je hypotheek, hoe meer je gedwongen wordt minimaal een baan op hetzelfde salarisniveau te houden.
Dat gezegd hebbende: ik vond de eerste werkjaren ook verschrikkelijk. Rust kwam pas na een hele tijd en een leuke baan uiteindelijk ook (met dank aan de kennis en ervaring uit de eerdere minder leuke en stressvollere baan).
Dat gezegd hebbende: ik vond de eerste werkjaren ook verschrikkelijk. Rust kwam pas na een hele tijd en een leuke baan uiteindelijk ook (met dank aan de kennis en ervaring uit de eerdere minder leuke en stressvollere baan).
maandag 28 augustus 2023 om 14:38
Je hebt gelijk dat je woorden niet goed vertaal. Excuses daarvoor. Ook voor Nicole123.Wombat schreef: ↑27-08-2023 17:44Siri, het zou een stuk gemakkelijker worden als je ieders woorden waaromder de mijne hier niet steeds verdraait om dan die verdraaide woorden af te fakkelen. Dat heet ook wel een stropop trouwens en dat helpt een discussie niet bepaald vooruit.
Het was vroeger niet per se makkelijker, wel wezenlijk anders. Als je dan toch jezelf in het keurslijf van vroeger voelt zitten dan ervaar je iets wat er niet is. Dan kan het erg nuttig zijn bij jezelf na te gaan wat je nu werkelijk dwars zit. Want het is (waarschijnlijk) eigenlijk iets anders dan je aanvankelijk dacht.
We zijn kuddedieren (ook al vinden we onszelf allemaal reuze individueel en echt zeker geen kuddedier). Dus als veel mensen hetzelfde doen, heb je de neiging om dat ook te gaan doen. Niet omdat iemand letterlijk zei dat het moest maar omdat dat wel zo voelt. Dat kan je dus loslaten. Maar dan wordt het nog niet per se simpeler of beter. Dan kan er ineens wel heel veel.
Maar ik vind het interessant om af te vragen welke structuren in de samenleving dwingend kunnen zijn. Deze structuren zijn soms onmerkbaar aanwezig denk ik.
Ook het idee dat veel maakbaar is en dat je als mens zelf aan stuur zit is mogelijk onderdeel van zo'n structuur. Het idee dat je zelf verantwoordelijk bent voor het leven wat je leidt, het idee dat de maatschappij uit losse kledingstukken bestaat waarbij je kan naar hartelust kan kiezen is niet een concept dat mensen per se zelf bedacht hebben: het is ook een stroming. Een stroming die ook mede de politieke verhoudingen in Nederland van vandaag de dag bepaald.
Het kan zeker nuttig zijn om te onderzoeken wat er anders kan voor jezelf. Maar ook dit onderzoek hoort bij het tijdsbeeld van vandaag de dag. Genoeg influencers en allerhande coaches die hier hun geld mee verdienen.
Ik reageerde eerder in dit topic op iemand die het had over een passief inkomen. Ook dat past bij deze maakbaarheidsgedachte.
Ik weet niet of het helpend is om de realiteit van vandaag de dag te vergelijken met de tijd dat kerkelijke structuren nog dwingend waren. Wat hierbij denk ik wel interessant is, is het idee dat de mens altijd al volgens bepaalde stramienen heeft geleefd. Dat dat vandaag de dag niet meer het geval is, is iets dat mogelijk te bevragen valt.
Ik denk dat zelfs mensen die erg gelukkig zijn, zich soms kunnen afvragen of er wel echt vrije keuzes ten grondslag lagen aan hun leven. Dat mensen al op hun middelbare school keuzes hebben gemaakt die ertoe hebben geleid dat mensen nu jaren laten in bepaalde sociale netwerken zitten. Daarbij is de vraag hoe mobiel de mens nu echt is. Veel van die sociale netwerken zijn ook tamelijk homogeen.
maandag 28 augustus 2023 om 15:48
Heyy,
Al even een snelle reactie tussendoor. Allereerst, fromFebruari: wat een gaaf verhaal! Dankjewel voor het delen.
Vandaag 1e werkdag na de vakantie. En als ik eerlijk ben, eigenlijk is mijn werk toch best wel leuk: heel veel vrijheid om mijn tijd in te vullen zoals ik wil en de werkzaamheden op zichzelf zijn ook best leuk. Ik denk dat het gevoel dat ik had dus ook wel redelijk versterkt was door vakantie en het geen zin hebben om weer te beginnen.
Wat ik wel merk, en ook wel verwacht had, is dat werk me dus echt heel veel energie kost. En dat ligt niet aan het werk zelf, maar meer aan mijn psychische klachten. Daardoor heb ik, in mijn hoofd, erg weinig ruimte voor leuke dingen en heb ik een erg vol hoofd. Ik denk dat daar ook het gevoel door komt gevangen te zijn door de samenleving of door werk. Werk slurpt al mijn energie op en juist in de vakanties ontstaat er meer ruimte en rust in mijn hoofd.
Maar dat heeft natuurlijk niks met de maatschappij te maken. Dat ligt enkel bij mezelf.
Desalniettemin vind ik het een leuk topic met leuke reacties die echt wel het overwegen waard zijn. Want ook, nee vooral, met psychische klachten kun je natuurlijk je leven zo proberen in te richten zodat het zo aangenaam mogelijk is. Dus ik lees zeker nog even mee
Al even een snelle reactie tussendoor. Allereerst, fromFebruari: wat een gaaf verhaal! Dankjewel voor het delen.
Vandaag 1e werkdag na de vakantie. En als ik eerlijk ben, eigenlijk is mijn werk toch best wel leuk: heel veel vrijheid om mijn tijd in te vullen zoals ik wil en de werkzaamheden op zichzelf zijn ook best leuk. Ik denk dat het gevoel dat ik had dus ook wel redelijk versterkt was door vakantie en het geen zin hebben om weer te beginnen.
Wat ik wel merk, en ook wel verwacht had, is dat werk me dus echt heel veel energie kost. En dat ligt niet aan het werk zelf, maar meer aan mijn psychische klachten. Daardoor heb ik, in mijn hoofd, erg weinig ruimte voor leuke dingen en heb ik een erg vol hoofd. Ik denk dat daar ook het gevoel door komt gevangen te zijn door de samenleving of door werk. Werk slurpt al mijn energie op en juist in de vakanties ontstaat er meer ruimte en rust in mijn hoofd.
Maar dat heeft natuurlijk niks met de maatschappij te maken. Dat ligt enkel bij mezelf.
Desalniettemin vind ik het een leuk topic met leuke reacties die echt wel het overwegen waard zijn. Want ook, nee vooral, met psychische klachten kun je natuurlijk je leven zo proberen in te richten zodat het zo aangenaam mogelijk is. Dus ik lees zeker nog even mee
Zwetser
maandag 28 augustus 2023 om 15:59
Wellicht vind je dit ook interessant om te lezen, al is het misschien niet wat je wil horen: https://decorrespondent.nl/14753/smartp ... 5bb4a16008Student201 schreef: ↑28-08-2023 15:48
Wat ik wel merk, en ook wel verwacht had, is dat werk me dus echt heel veel energie kost. En dat ligt niet aan het werk zelf, maar meer aan mijn psychische klachten.
maandag 28 augustus 2023 om 16:11
Thanks!Ginevra schreef: ↑28-08-2023 15:59Wellicht vind je dit ook interessant om te lezen, al is het misschien niet wat je wil horen: https://decorrespondent.nl/14753/smartp ... 5bb4a16008
Ik denk dat dit wel is wat ik wil horen.
Zwetser
maandag 28 augustus 2023 om 16:11
Weet je, ik heb ook nooit zin om na de vakantie (of een weekend) weer aan het werk te gaan, maar dat is omdat ik op vakantie gaan, andere dingen zien en beleven gewoon heel erg leuk vind.
Maar ik vind werken niet per se vreselijk of zo
Maar als iemand nu tegen mij zou zeggen "hier heb je gratis geld, wat je nu ook verdiend, inclusief geregeld pensioen", tjsa, dan blijf ik niet werken
Misschien dan over een paar jaar weer of zo, dat kan.
Maar ik vind werken niet per se vreselijk of zo
Maar als iemand nu tegen mij zou zeggen "hier heb je gratis geld, wat je nu ook verdiend, inclusief geregeld pensioen", tjsa, dan blijf ik niet werken
Misschien dan over een paar jaar weer of zo, dat kan.
maandag 28 augustus 2023 om 16:12
Dit herken ik wel. Ik vind mijn werk leuk, maar aan het einde van de werkdag wil ik eigenlijk maar één ding, en dat is thuis in mijn eentje opladen. Van jouw planning voor de komende week, zou ik dus ook spontaan een paniekaanval krijgenStudent201 schreef: ↑28-08-2023 15:48Heyy,
Al even een snelle reactie tussendoor. Allereerst, fromFebruari: wat een gaaf verhaal! Dankjewel voor het delen.
Vandaag 1e werkdag na de vakantie. En als ik eerlijk ben, eigenlijk is mijn werk toch best wel leuk: heel veel vrijheid om mijn tijd in te vullen zoals ik wil en de werkzaamheden op zichzelf zijn ook best leuk. Ik denk dat het gevoel dat ik had dus ook wel redelijk versterkt was door vakantie en het geen zin hebben om weer te beginnen.
Wat ik wel merk, en ook wel verwacht had, is dat werk me dus echt heel veel energie kost. En dat ligt niet aan het werk zelf, maar meer aan mijn psychische klachten. Daardoor heb ik, in mijn hoofd, erg weinig ruimte voor leuke dingen en heb ik een erg vol hoofd. Ik denk dat daar ook het gevoel door komt gevangen te zijn door de samenleving of door werk. Werk slurpt al mijn energie op en juist in de vakanties ontstaat er meer ruimte en rust in mijn hoofd.
Maar dat heeft natuurlijk niks met de maatschappij te maken. Dat ligt enkel bij mezelf.
Desalniettemin vind ik het een leuk topic met leuke reacties die echt wel het overwegen waard zijn. Want ook, nee vooral, met psychische klachten kun je natuurlijk je leven zo proberen in te richten zodat het zo aangenaam mogelijk is. Dus ik lees zeker nog even mee
Wat ik inmiddels wel geleerd heb is om mijzelf gelukkig te houden. Dus niet te veel plannen doordeweeks, zeker niet achter elkaar, en in het weekend sowieso lekker een dag voor mezelf. Die maandagochtend na een vakantie, zal ik nooit leuk vinden, maar dat zal bij geen enkele baan zo zijn bij mij. Vakantieritme is heerlijk. En ik mág best balen als de wekker gaat, ik baal zelfs al van de wekker als ik iets leuks ga doen. Dus dat is geen signaal voor mij dat ik mijn werk niet leuk genoeg vind. Zolang dat maar weer weg is als ik in de auto stap, en dat is het altijd. En op tijd naar bed. Want ik vind mezelf dus echt niet leuk de volgende dag als ik te weinig heb geslapen (al weet ik inmiddels ook wel dat ook aan die dagen gewoon een eind komt)
maandag 28 augustus 2023 om 16:27
Jaa, ik heb vannacht dus ook slecht geslapen. Ik slaap regelmatig slecht, dus dat helpt niet.
En t nadeel van hobby 's avonds is dat dat meestal tot 10u duurt. Rond half 11 thuis. Voordat ik dan in bed lig en de lamp uitdoe is t al 11u en dan slaap ik ook nog echt niet meteen. Dusjah, vroeg naar bed gaan wordt zo al lastig
En t nadeel van hobby 's avonds is dat dat meestal tot 10u duurt. Rond half 11 thuis. Voordat ik dan in bed lig en de lamp uitdoe is t al 11u en dan slaap ik ook nog echt niet meteen. Dusjah, vroeg naar bed gaan wordt zo al lastig
Zwetser
maandag 28 augustus 2023 om 17:06
Ik denk dat je teveel doet en moet, TO. En ik denk dat omdat ik mezelf herken. Ik heb ook psychische klachten, en slaap slecht, en heb nu besloten dat ik daarmee rekening mee moet houden. Eerst wilde ik me niet door mijn angsten laten belemmeren (en dat doe ik ook niet echt), en alles doen waar ik zin in had (of waarvan ik vind dat ik er zin in zou moeten hebben) maar als mijn angststoornis me nu teveel energie kost, betekent het dat ik dat ik soms dus ook nee moet zeggen tegen leuke dingen.
Obsessief piekeren vreet energie en onderaan de streep betekent dat dat je ergens anders meer rust moet pakken. En nee, dat is niet leuk, maar wel de realiteit (voor mij dan). Misschien helpt jou dit toch ook...
Obsessief piekeren vreet energie en onderaan de streep betekent dat dat je ergens anders meer rust moet pakken. En nee, dat is niet leuk, maar wel de realiteit (voor mij dan). Misschien helpt jou dit toch ook...
maandag 28 augustus 2023 om 17:32
Ik denk dat je hier wel helemaal gelijk in hebt. Ik ben eerder een slaaf van mijn eigen hoofd.Mia schreef: ↑28-08-2023 17:06Ik denk dat je teveel doet en moet, TO. En ik denk dat omdat ik mezelf herken. Ik heb ook psychische klachten, en slaap slecht, en heb nu besloten dat ik daarmee rekening mee moet houden. Eerst wilde ik me niet door mijn angsten laten belemmeren (en dat doe ik ook niet echt), en alles doen waar ik zin in had (of waarvan ik vind dat ik er zin in zou moeten hebben) maar als mijn angststoornis me nu teveel energie kost, betekent het dat ik dat ik soms dus ook nee moet zeggen tegen leuke dingen.
Obsessief piekeren vreet energie en onderaan de streep betekent dat dat je ergens anders meer rust moet pakken. En nee, dat is niet leuk, maar wel de realiteit (voor mij dan). Misschien helpt jou dit toch ook...
De dingen waar je dan het makkelijkste of eerste in kan gaan strepen, zijn privedingen. Dingen die ik vroeger makkelijk naast mijn werk deed, terwijl ik nu misschien liever op de bank ga liggen, omdat ik overprikkeld ben. Zo neemt werk een veel groter gedeelte in mijn van mijn energie dan zou moeten. Maar de echte oorzaak is natuurlijk mijn hoofd en niet werk.
Ik herken wel heel erg dat "niet door mijn angsten laten leiden". Daarnaast is t nu net weer zo'n periode dat heel veel dingen samenkomen. Allemaal heel leuk. Maar ook erg vermoeiend.
Achjah, ik moet deze periode maar weer doorploeteren en kijken of ik niet ergens wat kan skippen. Dat doe ik tegenwoordig wel. Vroeger nooit.
Zwetser
maandag 28 augustus 2023 om 18:14
Nou dat weet ik niet hoor Student, je bent toch geen sneeuwvlokje?
Ik ben dan zonder smartfoon opgegroeid, maar zodra ze er waren ging ik voor de bijl.
Woningnood tja, in elke ‘crisis’ is er wel wat.
Het zijn en blijven uitdagingen
maandag 28 augustus 2023 om 18:16
Wat moet ik hier nu weer mee?noglangnietjarig schreef: ↑28-08-2023 18:14Nou dat weet ik niet hoor Student, je bent toch geen sneeuwvlokje?
Ik ben dan zonder smartfoon opgegroeid, maar zodra ze er waren ging ik voor de bijl.
Woningnood tja, in elke ‘crisis’ is er wel wat.
Het zijn en blijven uitdagingen
Zwetser
maandag 28 augustus 2023 om 19:42
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
