![](/styles/viva/public/images/pijler_images/150x150rounded/icons-150x150-werk&studie-01.png)
Slaaf van de maatschappij
vrijdag 25 augustus 2023 om 12:33
Hii,
Edit: laat ik vooropstellen dat ik geen vergelijk wil maken met slavernij zoals het vroeger was en nu nog steeds op plekken. Dat is niet de lading die ik "slaaf" wil geven...
Klinkt als een heftige titel. In bepaalde zin is het dat misschien ook wel. Ik vroeg me af hoe jullie hier tegenaan kijken en of jullie hier ooit over nadenken. Toevallig had ik het hier gisteren met wat mensen over en zij gaven toe dat ze er eigenlijk hetzelfde tegenaan keken.
Ik ben nu midden 20. Net 3 weken vakantie achter de rug en aankomende maandag begint werk weer. En om eerlijk te zijn, ik heb er belachelijk weinig zin in (zoals vrijwel iedereen na vakantie). Niet zo zeer omdat ik het werk zo erg vind. Maar ik vraag me af of dit nu het leven is zoals je het zou willen leiden.
Ik voel me soms nogal een robot: letterlijk een slaaf van de maatschappij. Iemand die niet werkt om te leven, maar leeft om te werken.
Ma tm vr zien er ongeveer uit als:
- 7u: wekker (snoozen) en opstaan
- 8u: vertrek naar werk
- 9u tot half 6: werk
- 18.30 tot 19.45: eten/douchen etc.
- 20 tot 22u: hobby/sporten
- 23u: slapen
En dat week na week na week. In het weekend bijslapen en dan heb ik wat tijd om dingen te doen die ik leuk vind. Op een rustig tempo, zonder dat het moet.
Het leven voelt vaak heel erg als moeten en veel te weinig als vrijheid voor mijn gevoel. Tijdens corona stond alles even stil en was er veel meer tijd en ruimte (ik studeerde toen nog + thuiswerken). Maar voor mijn gevoel rent iedereen nu weer door op dezelfde automatische piloot, zoals vroeger. En het moet ook wel, want alle hobbies gaan weer door, thuiswerken is bij ons weer vrijwel in de ban. Let wel: ik vind mijn hobbies heel tof. Maar dat constante gevoel dat ik van A naar B aan het rennen ben absoluut niet!
Werken, eten, hobby/tv kijken, slapen en dat op repeat. Als je er over nadenkt, eigenlijk worden we al vanaf het moment dat we naar school gaan klaargestoomd om deel te nemen in deze kapitalistische machine.
Ik sta hier wel eens vaker bij stil. Wil ik dit wel? Wat wil ik dan? Mijn leven hangt aan elkaar door dingen die geld kosten. En geld krijg je door te werken. En zo is het cirkeltje weer rond.
Ik ben er sowieso over aan het denken om over niet al te lange tijd te gaan kijken voor een andere baan: meer mogelijkheden tot thuiswerken en niet meer 2u per dag onderweg zijn.
Maar verder dan? Hoe ga ik bewuster leven?
Zijn er meer mensen die hier wel eens over nadenken en ook actie ondernomen hebben? Ik ben heel benieuwd.
Edit: laat ik vooropstellen dat ik geen vergelijk wil maken met slavernij zoals het vroeger was en nu nog steeds op plekken. Dat is niet de lading die ik "slaaf" wil geven...
Klinkt als een heftige titel. In bepaalde zin is het dat misschien ook wel. Ik vroeg me af hoe jullie hier tegenaan kijken en of jullie hier ooit over nadenken. Toevallig had ik het hier gisteren met wat mensen over en zij gaven toe dat ze er eigenlijk hetzelfde tegenaan keken.
Ik ben nu midden 20. Net 3 weken vakantie achter de rug en aankomende maandag begint werk weer. En om eerlijk te zijn, ik heb er belachelijk weinig zin in (zoals vrijwel iedereen na vakantie). Niet zo zeer omdat ik het werk zo erg vind. Maar ik vraag me af of dit nu het leven is zoals je het zou willen leiden.
Ik voel me soms nogal een robot: letterlijk een slaaf van de maatschappij. Iemand die niet werkt om te leven, maar leeft om te werken.
Ma tm vr zien er ongeveer uit als:
- 7u: wekker (snoozen) en opstaan
- 8u: vertrek naar werk
- 9u tot half 6: werk
- 18.30 tot 19.45: eten/douchen etc.
- 20 tot 22u: hobby/sporten
- 23u: slapen
En dat week na week na week. In het weekend bijslapen en dan heb ik wat tijd om dingen te doen die ik leuk vind. Op een rustig tempo, zonder dat het moet.
Het leven voelt vaak heel erg als moeten en veel te weinig als vrijheid voor mijn gevoel. Tijdens corona stond alles even stil en was er veel meer tijd en ruimte (ik studeerde toen nog + thuiswerken). Maar voor mijn gevoel rent iedereen nu weer door op dezelfde automatische piloot, zoals vroeger. En het moet ook wel, want alle hobbies gaan weer door, thuiswerken is bij ons weer vrijwel in de ban. Let wel: ik vind mijn hobbies heel tof. Maar dat constante gevoel dat ik van A naar B aan het rennen ben absoluut niet!
Werken, eten, hobby/tv kijken, slapen en dat op repeat. Als je er over nadenkt, eigenlijk worden we al vanaf het moment dat we naar school gaan klaargestoomd om deel te nemen in deze kapitalistische machine.
Ik sta hier wel eens vaker bij stil. Wil ik dit wel? Wat wil ik dan? Mijn leven hangt aan elkaar door dingen die geld kosten. En geld krijg je door te werken. En zo is het cirkeltje weer rond.
Ik ben er sowieso over aan het denken om over niet al te lange tijd te gaan kijken voor een andere baan: meer mogelijkheden tot thuiswerken en niet meer 2u per dag onderweg zijn.
Maar verder dan? Hoe ga ik bewuster leven?
Zijn er meer mensen die hier wel eens over nadenken en ook actie ondernomen hebben? Ik ben heel benieuwd.
student201 wijzigde dit bericht op 25-08-2023 12:45
3.88% gewijzigd
Zwetser
woensdag 30 augustus 2023 om 22:44
Hier ben ik het wel heel erg mee eens. Ik kom denk ik best wel over alsof ik heel erg risico mijdend ben en alles heel erg beredeneer ipv te leven op gevoel. Tot in bepaalde hoogte klopt dit wel.Streepjeskat schreef: ↑29-08-2023 21:21Ik herken overigens ook heel erg jouw "ja maar en dan?" reactie op alles wat je eventueel zou willen doen.
Inmiddels ben ik 45 en ik kan je vertellen: niet doen! GA gewoon eens een half jaar ski leraar worden, ga een paar maanden op reis....
Echt, je krijgt meer spijt van de dingen die je niet gedaan hebt, dan van die je wel gedaan hebt. Ik kijk nu terug op de tijd dat ik 22 was en denk soms: jeetje waar was je nou zo bang voor? ik wilde bijv een jaar naar Australie om te studeren, maar niet gedaan. Want ik kreeg na mn studie meteen een vaste baan aangeboden en ik dacht: "ja beter neem ik die aan want wie weet vind ik wel niks meer"
Dat soort dingen.
Het is zo zonde....want natuurlijk had ik ook op mijn 23e ook echt wel een baan gevonden. Maar ja...
In het verleden was ik sowieso een stuk losser en minder in mijn hoofd. Ik ben nooit een echte avonturier geweest, maar ik heb in t verleden echt wel wat gave dingen gedaan die voorbij kwamen.
Echter, sinds ik psychische shit heb (nu zo'n 3 jaar) doe ik dit ook veel minder. Mijn leven voelt als soort van "on hold" in afwachting tot het weer beter gaat. Ook omdat ik er gewoon de energie niet voor had en mogelijk heb.
In bepaalde mate is dit ook zo: ik heb namelijk veel minder energie en ik zit veel meer in mijn hoofd. Maar het is natuurlijk ook wel een beetje een excuus, terwijl ik ook mezelf juist zou kunnen stimuleren dit soort dingen wel weer te gaan opzoeken. Ik denk niet dat t de oplossing is, maar ik denk in ieder geval niet dat ik er spijt van zou krijgen.
Zwetser
woensdag 30 augustus 2023 om 22:48
Verder, ik heb het al gezegd denk ik, is het "slaaf van de maatschappij"-gevoel niet helemaal eerlijk. Zo voel ik me nu ook niet en nu ik weer aan t werk ben, vind ik mijn werk en vooral ook mijn team eigenlijk super leuk. Ik zit hier dus voorlopig nog wel even goed, ondanks de reisafstand.
Het negatieve gevoel komt van de psychische klachten. Alles kost daardoor veel meer energie. Werk, maar ook prive. Dat is t echte probleem. Daar gaat een andere baan niet bij helpen.
Jaa, niet werken zou meer rust geven. Maar werk geeft ook invulling, nut aan mijn leven. En dat is juist wat je leven kleur geeft: iets doen waar je voldoening uit haalt.
Het negatieve gevoel komt van de psychische klachten. Alles kost daardoor veel meer energie. Werk, maar ook prive. Dat is t echte probleem. Daar gaat een andere baan niet bij helpen.
Jaa, niet werken zou meer rust geven. Maar werk geeft ook invulling, nut aan mijn leven. En dat is juist wat je leven kleur geeft: iets doen waar je voldoening uit haalt.
Zwetser
woensdag 30 augustus 2023 om 22:48
Ik herken dit ook van de huidige generatie studenten. Het is allemaal zo serieus. Je bent jong, geniet ervan! De rest komt later vanzelf, echt. Ik ben pas gaan werken toen ik 26 was (daarvoor veel gereisd) en het is heus goed gekomen met mijn carrière (inderdaad iets heel anders dan ik heb gestudeerd). Perfecte keuzes bestaan niet, op elke keuze volgt weer een nieuwe keus en door telkens te kijken wat op dit moment bij je past kom je vanzelf het leven doorIrish_Wasser_Woman schreef: ↑30-08-2023 17:45En hier sla je nu precies het punt aan wat er op dit moment bij heel veel speeltDe meeste mensen leggen zichzelf ook deze druk op, zeker die twintigers.
![Smile :-)](./../../../../smilies/icon_e_smile.gif)
woensdag 30 augustus 2023 om 22:54
Klopt. Ik heb echter al wel vanalles geprobeerd, zonder succes, waardoor ik zo even niet zie wat me nu nog verder zou kunnen helpen.
Ik heb (eigenlijk weet ik niet eens wat ik precies heb) een soort gegeneraliseerde angststoornis/piekerstoornis samen met mentale OCD, ofzoiets. Ik heb cognitieve gedragstherapie (CGT) al gehad en ook CGT bij een instelling die zich richtte op OCD.
Er zijn nog wel wat dingen mogelijk, maar de meest voor de hand liggende therapieën heb ik wel al gehad.
Dus ik wilde het eigenlijk nog even aankijken en afwachten om te beslissen wat ik ermee ga doen. Op t moment is t "leefbaar" en ik kan vrijwel alles doen wat ik vroeger ook deed. Maar het kost een stuk meer energie, ik pieker heel veel en ik voel me dus ook veel minder dan vroeger.
Dusjah, als dat niet gaat verbeteren, dan ga ik wel weer terug naar de HA denk ik, op termijn.
Zwetser
![](https://forum.viva.nl/styles/viva/theme/images/placeholder.gif)
woensdag 30 augustus 2023 om 23:01
-Helena- schreef: ↑27-08-2023 21:34Ik heb niet alles gelezen (het meeste tot pagina 8) en wilde eigenlijk eerst iets typen over het enorme verschil na kinderen krijgen - twee volledige dagen plus nog vijf avonden alleen maar doen waar je zelf zin in hebt! De luxe! Ik vind sporadisch één zo'n weekend waarbij kind uit logeren is al echt een feestje - maar daarna realiseerde ik me dat het eigenlijk klinkt alsof je probleem niet zo zeer te weinig vrije tijd is, maar meer te weinig zingeving. En dan zit ik dus helemaal niet in een 'slechtere positie' met minder tijd te besteden precies zoals ik wil. Een kind is voor de meeste mensen juist een enorm gevoel van zingeving: een mens te helpen vormen, naar volwassenheid begeleiden, zich telkens enorm zien ontwikkelen... maar daarmee propageer ik zeker niet dat iedereen maar aan een kind moet beginnen om het leven zin te geven. Ik ervaar zeker ook zingeving in mijn werk, waarmee ik het gevoel heb bij te dragen aan de maatschappij en de gemeenschap. Misschien is niet alleen minder tijd besteden aan werk en aan werk-woonverkeer de oplossing, maar juist meer tijd besteden aan iets wat je zingeving geeft. Waarom zou je moeten wachten tot je de loterij wint? Je kunt nu ook maatje worden, of buurthuiswerk doen, of wekelijks op de lokale kinderboerderij de stallen uitmesten, of wat dan ook.
Jouw eerste zin is ook maar betrekkelijk natuurlijk. Ook mensen zonder kinderen hebben verplichtingen, moeten boodschappen doen, het huishouden, eten koken, administratie enzovoort.
Mensen zonder kinderen kunnen ook niet 5 avonden per week en 2 dagen per week doen waar ze zin in hebben.
![](https://forum.viva.nl/styles/viva/theme/images/placeholder.gif)
donderdag 31 augustus 2023 om 07:35
YadaMada schreef: ↑30-08-2023 23:01Jouw eerste zin is ook maar betrekkelijk natuurlijk. Ook mensen zonder kinderen hebben verplichtingen, moeten boodschappen doen, het huishouden, eten koken, administratie enzovoort.
Mensen zonder kinderen kunnen ook niet 5 avonden per week en 2 dagen per week doen waar ze zin in hebben.
Het is maar net wat je definitie is van 'doen wat je zijn in heb'. Huishouden, administratie komt allemaal niet precies op één dag aan. Als dan een vriend belt of je mee de stad in gaat, dat kun je je plannen omgooien.
Als je kinderen in bed liggen kun je niet zo maar even er vandoor gaan. Zelfs een uurtje sporten moet je afstemmen met een eventuele partner of anders echt inplannen.
donderdag 31 augustus 2023 om 09:03
Mwah, bij mensen met kinderen komt dat er allemaal nog bovenop, die hebben die taken óók. En het luistert nauwer, want toen ik nog geen kinderen had kon ik prima rond 20:00 eten, of op mijn werk, of spontaan uit eten tot 22:00. Nu moet ik de kinderen halen en rond 18:00 eten, want de jongste gaat om 19:00 naar bed. Dag vrijheid! Met kinderen neemt de hoeveelheid eten dat je moet koken, huishouden (wat kunnen kinderen een troep maken), boodschappen, adminstratie en overige regeltaken (voor Pietje een cadeautje regelen voor een kinderfeestje en hij is zijn gymschoenen kwijt, Keesje moet een keukenrol meenemen voor een knutselwerkje en blijkt met luizen van school te komen, voor Jantje een gesprek met de juf plannen en opgeven voor zwemles en dat is dan hier een gemiddelde week) alleen maar toe.YadaMada schreef: ↑30-08-2023 23:01Jouw eerste zin is ook maar betrekkelijk natuurlijk. Ook mensen zonder kinderen hebben verplichtingen, moeten boodschappen doen, het huishouden, eten koken, administratie enzovoort.
Mensen zonder kinderen kunnen ook niet 5 avonden per week en 2 dagen per week doen waar ze zin in hebben.
Natuurlijk heeft niemand 100% vrijheid, maaar relatief gezien heb je als vrijgezelle twintiger heel veel meer vrijheid dan als je een gezin hebt. Het issue van TO lijkt daarom meer de druk die de maatschappij en/of hij zichzelf oplegt dan dat hij objectief gezien weinig vrijheid zou hebben.
donderdag 31 augustus 2023 om 09:22
TO, ik denk dat je winst te halen is in minder verplichtingen na je werk. Of wat minder werken. Is dat een optie?
Want 9 dagen achter elkaar elke avond is hebben, ik zou het niet trekken. En vooral geen zin in hebben. Soms moet je roeien met de riemen die je hebt, en als je werk je zoveel energie kost, is het helemaal niet gek om de avonden vrij te houden.
Want 9 dagen achter elkaar elke avond is hebben, ik zou het niet trekken. En vooral geen zin in hebben. Soms moet je roeien met de riemen die je hebt, en als je werk je zoveel energie kost, is het helemaal niet gek om de avonden vrij te houden.
donderdag 31 augustus 2023 om 10:57
Mensen die denken als TO zijn die mensen die over 10 jaar met een burn out thuis zitten omdat ze in hun eigen gedachten vast zitten. "ik wil reizen maar heb geen geld", "ik wil minder uren werken maar wel dezelfde dingen blijven doen" etc. Zo werkt onze maatschappij nu eenmaal. Je werkt om de staat te onderhouden en de staat kan jou onderhouden als jij niet meer kunt werken.
donderdag 31 augustus 2023 om 11:16
Nogal kort door de bocht. Daarnaast zeg ik die dingen helemaal niet. De dingen die jij noemt bijten zichzelf, en het lijkt me logisch dat zoiets niet kan.Kellebel87 schreef: ↑31-08-2023 10:57Mensen die denken als TO zijn die mensen die over 10 jaar met een burn out thuis zitten omdat ze in hun eigen gedachten vast zitten. "ik wil reizen maar heb geen geld", "ik wil minder uren werken maar wel dezelfde dingen blijven doen" etc. Zo werkt onze maatschappij nu eenmaal. Je werkt om de staat te onderhouden en de staat kan jou onderhouden als jij niet meer kunt werken.
Ik kan wel minder willen werken én meer geld verdienen. Maar zo werkt het nu eenmaal niet.
Zwetser
donderdag 31 augustus 2023 om 11:52
Ik denk dat ik in de laatste pagina's al omschrijf dat de 2e term het waarschijnlijk beter omschrijft. Slaaf van het leven vind ik wel heel zwaar klinken en ik zou t iets nuanceren. Vandaar dat ik schreef slaaf van mijn hoofd. Maar het gaat wel meer die richting op dan slaaf van de maatschappij, daar heb je gelijk in.
Zwetser
donderdag 31 augustus 2023 om 12:59
De voorbeelden die ik aanhaal zijn inderdaad kort door de bocht. Het is wel zo dat veel 'Generatie Z-ers' nogal moeite hebben met de huidige maatschappij, levenswijzes en verwachte werkhoudingen wat ertoe lijdt dat veel van deze mensen uiteindelijk met een burn-out thuis komen te zitten omdat ze zich overprikkeld en overwerkt voelen, ik vind dat erg zorgwekkend omdat deze generatie straks wel de maatschappij weer draaiende moet houden (zoals dat bij elke generatie gebruikelijk is).Student201 schreef: ↑31-08-2023 11:16Nogal kort door de bocht. Daarnaast zeg ik die dingen helemaal niet. De dingen die jij noemt bijten zichzelf, en het lijkt me logisch dat zoiets niet kan.
Ik kan wel minder willen werken én meer geld verdienen. Maar zo werkt het nu eenmaal niet.
Je zegt zelf dat het leven in corona tijd voor jou heerlijk was en nu alles weer in volle gang is alles voorbij dendert; dat komt omdat je zelf gewoon niet je prikkels kunt reduceren. Daarbij is het gewoon 'logisch' dat je een baan hebt die volgens een vast stramien loopt, áls dat een baan is waar je voor gekozen hebt. Als je een baan wilt die elke dag anders is, dan heb je misschien het verkeerde werk gekozen. De één vindt het heerlijk om elke dag hetzelfde te moeten doen en de ander houdt van variatie.
Ik krijg erg jeuk van de 'slaaf van de maatschappij' houding en dat was terug te lezen in mijn eerste reactie. Je houding en gedachten over je leven beginnen namelijk bij jezelf. Ik lees dat je daar moeite mee hebt, dus het lijkt mij vooral belangrijk voor jou om dat bespreekbaar te maken met bijv. een therapeut.
donderdag 31 augustus 2023 om 13:02
Hier ben ik het mee eens. Daarbij willen de 20-ers van nu overal bij zijn en overal aan mee doen. Dat wilde ik ook, deed ik ooknicole123 schreef: ↑31-08-2023 09:03
Natuurlijk heeft niemand 100% vrijheid, maaar relatief gezien heb je als vrijgezelle twintiger heel veel meer vrijheid dan als je een gezin hebt. Het issue van TO lijkt daarom meer de druk die de maatschappij en/of hij zichzelf oplegt dan dat hij objectief gezien weinig vrijheid zou hebben.
![lol :lol:](./../../../../smilies/lol.gif)
donderdag 31 augustus 2023 om 14:23
Het klinkt wat bot ja, maar ik snap de reactie wel. Ik schreef ook al dat het lijkt alsof je én én én wil, op grond van wat je zelf schrijft. Helemaal eruit naar het buitenland en nieuwe avonturen beleven lijkt je heel aantrekkelijk, maar je wil ook je baan houden. Je wil minder verplichtingen en meer rust, maar wil niet snijden in je hobby's en activiteiten. Je baalt van je reistijd, maar wil niet verhuizen. Je weet verstandelijk wel dat je deze dingen niet kunt combineren, dat het nu eenmaal niet zo werkt. Maar gevoelsmatig lijk je dat nog niet helemaal te accepteren.Student201 schreef: ↑31-08-2023 11:16Nogal kort door de bocht. Daarnaast zeg ik die dingen helemaal niet. De dingen die jij noemt bijten zichzelf, en het lijkt me logisch dat zoiets niet kan.
Ik kan wel minder willen werken én meer geld verdienen. Maar zo werkt het nu eenmaal niet.
donderdag 31 augustus 2023 om 16:26
Je hebt wel enigszins een punt. Maar ik denk dat sommige dingen ook mogelijk anders overgekomen zijn dan hoe ik ze bedoel.nicole123 schreef: ↑31-08-2023 14:23Het klinkt wat bot ja, maar ik snap de reactie wel. Ik schreef ook al dat het lijkt alsof je én én én wil, op grond van wat je zelf schrijft. Helemaal eruit naar het buitenland en nieuwe avonturen beleven lijkt je heel aantrekkelijk, maar je wil ook je baan houden. Je wil minder verplichtingen en meer rust, maar wil niet snijden in je hobby's en activiteiten. Je baalt van je reistijd, maar wil niet verhuizen. Je weet verstandelijk wel dat je deze dingen niet kunt combineren, dat het nu eenmaal niet zo werkt. Maar gevoelsmatig lijk je dat nog niet helemaal te accepteren.
- Naar het buitenland gaan, verhuizen of werk, lijkt me niet per se heel aantrekkelijk. Ik zou het wel doen, voor een niet al te lange periode, als de kans zich zou voordoen. Maar dat is voor mij zeker geen doel op zich. Zelfde als met het skileraar verhaal. Dit is voor mij nu absoluut niet iets wat ik wil. Het punt wat mensen maakten was ook: doe waar je nu energie uit haalt. En als dat zou zijn "wordt een jaar skileraar" doe dat dan vooral. Ik denk dat het punt "leef meer in het moment" een goeie is hoor. Maar ik zou erover na moeten denken hoe ik dat invulling ga geven.
- ik baal inderdaad van mijn reistijd. Maar nog meer wil ik niet verhuizen. Het kost me bijna 10u verspilde tijd per week. Een optie op termijn zou ander werk zijn, met meer thuiswerkmogelijkheden. Maar verhuizen is voor mij op dit moment geen optie inderdaad.
- wat betreft meer rust & niet willen snijden in hobby's en activiteiten heb je helemaal gelijk. Dit is wel een valkuil, waar ik wel vaker van baal. Ik denk ook niet dat hier veel in gaat veranderen. Ik moet er gewoon alert op zijn dat ik t niet té vol plan. Maar ik weet ook dat er toch weer periodes gaan komen dat t drukker is dan ik fijn vind. Tjah, soit. Alleen dan moet ik er niet over gaan zeuren, want ik doe t zelf...
Zwetser
![](https://forum.viva.nl/styles/viva/theme/images/placeholder.gif)
donderdag 31 augustus 2023 om 17:12
Ik denk toch dat ACT je zou kunnen helpen, althans in theorie. Dat draait om het idee: 'het leven is oneerlijk, en soms ronduit kut, maar desondanks ga ik het invullen zodat het voor mij betekenis heeft'. In mijn geval: 'ik voel veel angst maar ik doe wat ik wil doen, mét die angst'. En dat 'wat ik wil doen' zijn dingen die passen binnen mijn persoonlijke waarden, die ík belangrijk vind (towards moves). Je hebt geen perfectie nodig om gelukkig te worden - je hoeft ook niet van je OCD of GAS af te komen, en je hoeft ook niet altijd gelukkig te worden; gaat je ook niet lukken. Je haalt soms gewoon geluk uit het naleven van jouw normen en waarden, en zo niet, dan heb je iig je leven betekenis gegeven. Wacht niet tot je helemaal van je psychische stoornis af bent voordat je je leven gaat leiden! Maar je hébt ze wel en moet er wel rekening mee houden.Student201 schreef: ↑31-08-2023 16:26Je hebt wel enigszins een punt. Maar ik denk dat sommige dingen ook mogelijk anders overgekomen zijn dan hoe ik ze bedoel.
- Naar het buitenland gaan, verhuizen of werk, lijkt me niet per se heel aantrekkelijk. Ik zou het wel doen, voor een niet al te lange periode, als de kans zich zou voordoen. Maar dat is voor mij zeker geen doel op zich. Zelfde als met het skileraar verhaal. Dit is voor mij nu absoluut niet iets wat ik wil. Het punt wat mensen maakten was ook: doe waar je nu energie uit haalt. En als dat zou zijn "wordt een jaar skileraar" doe dat dan vooral. Ik denk dat het punt "leef meer in het moment" een goeie is hoor. Maar ik zou erover na moeten denken hoe ik dat invulling ga geven.
- ik baal inderdaad van mijn reistijd. Maar nog meer wil ik niet verhuizen. Het kost me bijna 10u verspilde tijd per week. Een optie op termijn zou ander werk zijn, met meer thuiswerkmogelijkheden. Maar verhuizen is voor mij op dit moment geen optie inderdaad.
- wat betreft meer rust & niet willen snijden in hobby's en activiteiten heb je helemaal gelijk. Dit is wel een valkuil, waar ik wel vaker van baal. Ik denk ook niet dat hier veel in gaat veranderen. Ik moet er gewoon alert op zijn dat ik t niet té vol plan. Maar ik weet ook dat er toch weer periodes gaan komen dat t drukker is dan ik fijn vind. Tjah, soit. Alleen dan moet ik er niet over gaan zeuren, want ik doe t zelf...
Ik schrijf 'in theorie', want voor mij klinkt ACT fantastisch, maar het toepassen is een ander verhaal...
![Wink ;-)](./../../../../smilies/icon_e_wink.gif)
donderdag 31 augustus 2023 om 19:32
Hoi Mia,Mia schreef: ↑31-08-2023 17:12Ik denk toch dat ACT je zou kunnen helpen, althans in theorie. Dat draait om het idee: 'het leven is oneerlijk, en soms ronduit kut, maar desondanks ga ik het invullen zodat het voor mij betekenis heeft'. In mijn geval: 'ik voel veel angst maar ik doe wat ik wil doen, mét die angst'. En dat 'wat ik wil doen' zijn dingen die passen binnen mijn persoonlijke waarden, die ík belangrijk vind (towards moves). Je hebt geen perfectie nodig om gelukkig te worden - je hoeft ook niet van je OCD of GAS af te komen, en je hoeft ook niet altijd gelukkig te worden; gaat je ook niet lukken. Je haalt soms gewoon geluk uit het naleven van jouw normen en waarden, en zo niet, dan heb je iig je leven betekenis gegeven. Wacht niet tot je helemaal van je psychische stoornis af bent voordat je je leven gaat leiden! Maar je hébt ze wel en moet er wel rekening mee houden.
Ik schrijf 'in theorie', want voor mij klinkt ACT fantastisch, maar het toepassen is een ander verhaal...![]()
Ik stuur je even een pb
![Smile :)](./../../../../smilies/smile.gif)
Zwetser
vrijdag 1 september 2023 om 10:22
Kan je je reistijd waardevol maken?Student201 schreef: ↑31-08-2023 16:26- ik baal inderdaad van mijn reistijd. Maar nog meer wil ik niet verhuizen. Het kost me bijna 10u verspilde tijd per week. Een optie op termijn zou ander werk zijn, met meer thuiswerkmogelijkheden. Maar verhuizen is voor mij op dit moment geen optie inderdaad.
Ga je met de fiets? Dan is het lichaamsbeweging.
Met de trein? Oefen voor je auto theorie-examen.
Met de auto? Luister een podcast, de Plantage van onze voorouders.
Ben je religieus? Speel een inspirerende voordracht af.
Het VIVA-forum is op geen enkele wijze aansprakelijk, noch kan verantwoordelijk worden gehouden voor welke geleden schade dan ook welke voortvloeit uit de door Explorista geschreven posts in enig topic.
vrijdag 1 september 2023 om 16:05
Twintig jaar geleden was dat ook veel acceptabeler, toen haalde HR het echt niet in zijn hoofd om je door te zagen over het feit dat je je een aantal jaar niet 'professioneel ontwikkeld' had.Socie schreef: ↑30-08-2023 22:48Ik herken dit ook van de huidige generatie studenten. Het is allemaal zo serieus. Je bent jong, geniet ervan! De rest komt later vanzelf, echt. Ik ben pas gaan werken toen ik 26 was (daarvoor veel gereisd) en het is heus goed gekomen met mijn carrière (inderdaad iets heel anders dan ik heb gestudeerd). Perfecte keuzes bestaan niet, op elke keuze volgt weer een nieuwe keus en door telkens te kijken wat op dit moment bij je past kom je vanzelf het leven door![]()
vrijdag 1 september 2023 om 16:13
Meer streberficering en minder relativering. Teken des tijds. De kunst van het 'niet laten opnaaien' moet weer herontdekt worden.
It won't stop until you wise up
![Gebruikersavatar](/styles/viva/theme/images/no_avatar.gif)
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in