Werk & Studie
alle pijlers
solliciteren op eigen functie
dinsdag 12 december 2023 om 23:24
Hallo.
Wie heeft advies voor mij? Ik heb dringend wat meerdere meningen nodig, liefst gelijkgestemde...zodat ik weet wat te doen.
Situatie is als volgt:
sinds voorjaar 2022 een superleuke baan, 24 uur bij de overheid, via een detacheringsbureau. Kadootje vanaf het moment van binnenkomst.
Wel aangenomen wegens vervanging zieke collega. Eerst voor 7 maanden, verlenging 3 maanden, verlenging, 3 maanden en verlenging op verlenging. Bij het detacheringsbureau tweede contract tot 1 juli dit jaar.
Vaak aangegeven te willen blijven en in dienst willen komen van de overheid. Zieke collega is nog lang niet op de terugweg.
Inmiddels meer mensen aangenomen via uzb vanwege meer zieke collega's en tijdelijke kracht i.v.m. bezetting.
Recent: interne sollicitatie gedaan op eigen functie, nu komt er één vrij en meteen voor 5 jaar. Collega die in dit voorjaar startte, dus jaar later dan mij reageerde ook. Deze week mogen we beiden op gesprek.
Mijn gedachten hierover zijn dubbel: ik vind het zeer jammer dat ik niet gewoon gevraagd ben te solliciteren of iets dergelijks omdat ik er een jaar langer werk. Sterker: vandaag kwam teamleider naar concurrent-collega naar ons toe, hield ons apart en zei dat we even goed zijn, dus hij had bedacht dat we allebei een presentatie/pitch zouden kunnen geven op een project binnen ons werk.
En mijn leven verder; met drie kinderen en 1 vrije dag plan ik deze volledig vol en heb dus allerlei afspraken staan en ben met drie kinderen alleen morgen. Geen kans te zien om iets van een presentatie te maken. Daarbij heb ik dit nog niet eerder gedaan en voelt het nogal kort dag. Dit zei ik ook tegen teamleider maar niets aan te doen natuurlijk.
Die ochtend van de sollicitatie is na mijn vrije dag, die geheel in het teken staat dus, van gezin. En ik heb gebeld met het detacheringsbureau, wilde mijn ei kwijt... als ik geen presentatie oid wil maken, dan moet ik dat eerlijk aangeven.\
Collega is zo weet ik, meteen gestart met een kekke presentatie, maar ik was aan het werk vandaag de hele dag verder. Ik sta voor mijn gevoel al 10-0 achter als ik niets heb. Tegelijk is mijn weerstand gegroeid, wil ik werken bij een organisatie die zo met mensen om gaat?
Ik heb altijd gehoord dat ze tevreden zijn. Mijn detacheringsbureau zegt; we hebben meteen een nieuwe opdracht voor je hoor. Je kan overal terecht met jouw kwaliteiten en je inzet.
Collega en ik hebben verder weer een tijdelijk inhuurcontract wat binnen een paar maanden afloopt en gezegd is ook dat sowieso wordt verlengd voor diegene die niet wordt aangenomen. Dus het voelt allemaal een beetje alsof ik ongezien ben sinds ik er werk en nu ineens op eigen functie concurrentie krijg van iemand die er veel korter is.
Ze zal het prima doen in de functie die ze al uitvoert, maar ik ook.
Ik ben wel verder aan het kijken nu... terwijl ik erg op mijn plek zit...
Wat zouden jullie zeggen tijdens het soll.gesprek? Gewoon eerlijk, geen tijd voor presentatie? Wat gewoon zo is.. Niets over het überhaupt solliciteren? Last in first out geldt alleen bij reorganisaties. Vinden jullie dit niet vreemd?
Ook is het een echt vrouwenteam, zonder duidelijke leiding. Collega klikt goed met dame die ook meedenkt over de invulling van de vacature. Of zie ik spoken?
Sommigen zeggen binnen mijn privékring; je wordt te duur en die ander is goedkoper over te nemen. Bijvoorbeeld.
Ik weet zelf dat ze werkzaken heel snel oppakt en best uitgesproken is. Ik ben een ander type persoonlijkheid. Maar ik ga nu alles analyseren..
Iemand iets er over te zeggen?
Wie heeft advies voor mij? Ik heb dringend wat meerdere meningen nodig, liefst gelijkgestemde...zodat ik weet wat te doen.
Situatie is als volgt:
sinds voorjaar 2022 een superleuke baan, 24 uur bij de overheid, via een detacheringsbureau. Kadootje vanaf het moment van binnenkomst.
Wel aangenomen wegens vervanging zieke collega. Eerst voor 7 maanden, verlenging 3 maanden, verlenging, 3 maanden en verlenging op verlenging. Bij het detacheringsbureau tweede contract tot 1 juli dit jaar.
Vaak aangegeven te willen blijven en in dienst willen komen van de overheid. Zieke collega is nog lang niet op de terugweg.
Inmiddels meer mensen aangenomen via uzb vanwege meer zieke collega's en tijdelijke kracht i.v.m. bezetting.
Recent: interne sollicitatie gedaan op eigen functie, nu komt er één vrij en meteen voor 5 jaar. Collega die in dit voorjaar startte, dus jaar later dan mij reageerde ook. Deze week mogen we beiden op gesprek.
Mijn gedachten hierover zijn dubbel: ik vind het zeer jammer dat ik niet gewoon gevraagd ben te solliciteren of iets dergelijks omdat ik er een jaar langer werk. Sterker: vandaag kwam teamleider naar concurrent-collega naar ons toe, hield ons apart en zei dat we even goed zijn, dus hij had bedacht dat we allebei een presentatie/pitch zouden kunnen geven op een project binnen ons werk.
En mijn leven verder; met drie kinderen en 1 vrije dag plan ik deze volledig vol en heb dus allerlei afspraken staan en ben met drie kinderen alleen morgen. Geen kans te zien om iets van een presentatie te maken. Daarbij heb ik dit nog niet eerder gedaan en voelt het nogal kort dag. Dit zei ik ook tegen teamleider maar niets aan te doen natuurlijk.
Die ochtend van de sollicitatie is na mijn vrije dag, die geheel in het teken staat dus, van gezin. En ik heb gebeld met het detacheringsbureau, wilde mijn ei kwijt... als ik geen presentatie oid wil maken, dan moet ik dat eerlijk aangeven.\
Collega is zo weet ik, meteen gestart met een kekke presentatie, maar ik was aan het werk vandaag de hele dag verder. Ik sta voor mijn gevoel al 10-0 achter als ik niets heb. Tegelijk is mijn weerstand gegroeid, wil ik werken bij een organisatie die zo met mensen om gaat?
Ik heb altijd gehoord dat ze tevreden zijn. Mijn detacheringsbureau zegt; we hebben meteen een nieuwe opdracht voor je hoor. Je kan overal terecht met jouw kwaliteiten en je inzet.
Collega en ik hebben verder weer een tijdelijk inhuurcontract wat binnen een paar maanden afloopt en gezegd is ook dat sowieso wordt verlengd voor diegene die niet wordt aangenomen. Dus het voelt allemaal een beetje alsof ik ongezien ben sinds ik er werk en nu ineens op eigen functie concurrentie krijg van iemand die er veel korter is.
Ze zal het prima doen in de functie die ze al uitvoert, maar ik ook.
Ik ben wel verder aan het kijken nu... terwijl ik erg op mijn plek zit...
Wat zouden jullie zeggen tijdens het soll.gesprek? Gewoon eerlijk, geen tijd voor presentatie? Wat gewoon zo is.. Niets over het überhaupt solliciteren? Last in first out geldt alleen bij reorganisaties. Vinden jullie dit niet vreemd?
Ook is het een echt vrouwenteam, zonder duidelijke leiding. Collega klikt goed met dame die ook meedenkt over de invulling van de vacature. Of zie ik spoken?
Sommigen zeggen binnen mijn privékring; je wordt te duur en die ander is goedkoper over te nemen. Bijvoorbeeld.
Ik weet zelf dat ze werkzaken heel snel oppakt en best uitgesproken is. Ik ben een ander type persoonlijkheid. Maar ik ga nu alles analyseren..
Iemand iets er over te zeggen?
zondag 31 december 2023 om 09:37
Hij wil gewoon testen wie van jullie het meest voor elkaar krijgt. Zo gaat t vaak bij sollicitatiesPinch schreef: ↑13-12-2023 00:08Zo simpel als jullie stellen is mijn avond niet. Nooit eigenlijk. En man is ook niet altijd beschikbaar, vanavond niet.
Sinds dit weekend willen de kinderen gaan schaatsen en ik antwoord op alle wensen: woensdag, dan is mama vrij... met een zorgintensief kind erbij gaan er twee schaatsen, de oudste helpt de jongste en redder om kind 3. Bijvoorbeeld. Maar..
Voor geen goud laat ik de kinderen hierin vallen, ik ben er de andere dagen namelijk bijna nooit en ik loop op mijn tenen om alle ballen in de lucht te houden en daar faal ik vaker in dan niet. De wens om 20 uur te werken en meer rust te hebben, speelt ook, nu ineens voel ik dat sterk, vanwege prive-werkbalans.
Misschien moet ik jullie gewoon vertellen dat ik eigenlijk mijn collega dus geschikter vind... terwijl ik dat puur aan zo'n presentatie link. En niet aan werkinhoudelijk.
Ik ga in elk geval naar Kahoot kijken.
Ik heb de baan al die ik wil en ja, ben echt ook wel verdrietig dat het op deze manier gaat. Iemand zei poppenkast en dat is het ergens voor mij ook wel.
Mijn teamleider weet dat mijn privesituatie niet heel makkelijk is.. En toch zo'n opdracht erbij geven..
zondag 14 januari 2024 om 20:20
Dan heb je dus niet het hele topic gelezen? Als je alleen even TO’s reacties leest ben je zo bij.NomenNescio schreef: ↑14-01-2024 20:08Ik heb net dit topic gelezen en ben op zich wel benieuwd hoe het is gegaan, welke keuze je hebt gemaakt (alsnog voorbereiden of niet). Maar ook of je nu anders naar je eigen baan aankijkt en je werkgever?
dinsdag 16 januari 2024 om 09:29
Dat is wel een belangrijke factor. Soms kun je het niet allebei hebben. Ik heb soms ook een keuze te maken tussen twee collega's waarvan de ene steeds meedenkt en denkt wat er kan ondanks een pittige thuissituatie en de ander steeds in onmogelijkheden vervalt omdat [vul reden aan het thuisfront in in de categorie "ja maar de hond kan niet alleen zijn/mijn kindje wilde samen koekjes bakken/ik moet een plant verpotten"].Hijodelaluna schreef: ↑15-12-2023 11:21Ja, we zitten op dezelfde lijn geloof ik. Tijd met Kids is ook heilig en fijn dat een kans op een andere baan niet altijd ten koste van hoeft te gaan. Mag iedereen lekker zelf beslissen zolang hij/zij de gevolgen ook gewoon draagt. Lijkt me een prima keuze!
Allebei hebben recht op hun aanpak en krijgen alle ruimte voor hun keuzes, maar als er dan ergens een leuke klus op hoger niveau met bijbehorende beloning ligt, dan gaat die als eerste naar de collega die dingen zelf oppakt en haar collega's niet steeds opzadelt met gaten in het rooster of onvoorziene achterstanden hoor.
Veel plezier met pannenkoeken bakken denk ik dan, maar dan moet zo iemand niet mekkeren dat hij/zij "niet gezien wordt" want dat worden ze wel, alleen niet op de manier die ze hadden gewild.
dinsdag 16 januari 2024 om 12:02
En het is tweerichtingsverkeer, als je soms begrip vraagt voor de thuissituatie, dan moet je zo nu een dan ook eens kunnen schakelen voor werk.
Als je nou wekelijks wordt verrast met rare presentaties en onverwachte dingen, dan houdt het een keer op met hoeveel je je gezin daar bij in laat schieten. Maar eens een uitzondering, nee dan doe je de was dus een keertje niet op je standaard dag, als je iets graag wil.
Als je nou wekelijks wordt verrast met rare presentaties en onverwachte dingen, dan houdt het een keer op met hoeveel je je gezin daar bij in laat schieten. Maar eens een uitzondering, nee dan doe je de was dus een keertje niet op je standaard dag, als je iets graag wil.
dinsdag 16 januari 2024 om 12:26
Ja dat bedoelde ik te zeggen.nitflex schreef: ↑16-01-2024 12:02En het is tweerichtingsverkeer, als je soms begrip vraagt voor de thuissituatie, dan moet je zo nu een dan ook eens kunnen schakelen voor werk.
Als je nou wekelijks wordt verrast met rare presentaties en onverwachte dingen, dan houdt het een keer op met hoeveel je je gezin daar bij in laat schieten. Maar eens een uitzondering, nee dan doe je de was dus een keertje niet op je standaard dag, als je iets graag wil.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
