Werk & Studie
alle pijlers
Teleurgesteld in collega's
zondag 8 maart 2009 om 22:16
Hoi allemaal,
Willen jullie eens je eerlijke mening geven over het volgende??
Na een hele poos afwezig te zijn geweest, ben ik sinds kort weer aan het werk.
Tijdens mijn afwezigheid heb ik van mijn collega's weinig gehoord. Dat is me toch een beetje tegengevallen.
Nu ik weer terug op het werk ben, is iedereen weer gewoon heel aardig en blij dat ik terug ben. Tenminste dat zeggen ze.
Nu weet ik echt helemaal niet goed meer hoe ik me op mijn werk moet gedragen.
Wat vinden jullie. Verwachtte ik teveel van mijn collega's. Hebben jullie nog tips hoe ik mij moet opstellen.
Willen jullie eens je eerlijke mening geven over het volgende??
Na een hele poos afwezig te zijn geweest, ben ik sinds kort weer aan het werk.
Tijdens mijn afwezigheid heb ik van mijn collega's weinig gehoord. Dat is me toch een beetje tegengevallen.
Nu ik weer terug op het werk ben, is iedereen weer gewoon heel aardig en blij dat ik terug ben. Tenminste dat zeggen ze.
Nu weet ik echt helemaal niet goed meer hoe ik me op mijn werk moet gedragen.
Wat vinden jullie. Verwachtte ik teveel van mijn collega's. Hebben jullie nog tips hoe ik mij moet opstellen.
zondag 8 maart 2009 om 23:10
quote:HoiPippiLangkous schreef op 08 maart 2009 @ 22:56:
Waarom haal je nu die eerste zin weg Helenita? Wat bedoelde je met dat ik kattig deed?
Edit; mosterd? Hoezo mosterd?
Vond je posting van 22.32 onaardig overkomen, vroeg me af waarom. Maar lang aan mij denk ik. Terwijl ik aan het typen was had jij alweer andere reacties geplaatst die ik helemaal niet kattig vond. Dus vandaar dat ik die opmerking weghaalde. Niet meer relevant, mosterd na de maaltijd....
Sorry voor offtopic...
Waarom haal je nu die eerste zin weg Helenita? Wat bedoelde je met dat ik kattig deed?
Edit; mosterd? Hoezo mosterd?
Vond je posting van 22.32 onaardig overkomen, vroeg me af waarom. Maar lang aan mij denk ik. Terwijl ik aan het typen was had jij alweer andere reacties geplaatst die ik helemaal niet kattig vond. Dus vandaar dat ik die opmerking weghaalde. Niet meer relevant, mosterd na de maaltijd....
Sorry voor offtopic...
zondag 8 maart 2009 om 23:15
quote:HoiPippiLangkous schreef op 08 maart 2009 @ 23:00:
Fleur ik snap best dat dat keihard is. Ik herken dat ook, na het overlijden van mijn zus. Tja, zo werkt het nu eenmaal vaak.
Daar ga ik me niet druk om maken, ik blijf gewoon meedoen, want het is en blijft maar werk.Maar blijf jij diezelfde interesse tonen als voordat je zus overleed? Ik kan dat niet meer opbrengen. Snap ook eerlijk gezegd steeds minder waarom ze met die verhalen bij mij komen...
Fleur ik snap best dat dat keihard is. Ik herken dat ook, na het overlijden van mijn zus. Tja, zo werkt het nu eenmaal vaak.
Daar ga ik me niet druk om maken, ik blijf gewoon meedoen, want het is en blijft maar werk.Maar blijf jij diezelfde interesse tonen als voordat je zus overleed? Ik kan dat niet meer opbrengen. Snap ook eerlijk gezegd steeds minder waarom ze met die verhalen bij mij komen...
zondag 8 maart 2009 om 23:21
Ik herken het gevoel van TO wel een beetje nu. Ik zit door werkgerelateerde omstandigheden al 'een tijdje' thuis, helaas.
Ik werk voornamelijk met indirecte collega's (mensen die ik inhuur zeg maar) maar met sommigen al zo'n 15 jaar en daar hoor je dan niks van. En, oké terecht, ze wisten me wel te vinden als ze (financieel) extra klus konden gebruiken... Dat heeft mij ook wel 'pijn' gedaan..... Maar oké, mede door dit topic probeer ik het toch maar in een wat ander perspectief te zien want nu andere dingen aan m'n hoofd
Ik werk voornamelijk met indirecte collega's (mensen die ik inhuur zeg maar) maar met sommigen al zo'n 15 jaar en daar hoor je dan niks van. En, oké terecht, ze wisten me wel te vinden als ze (financieel) extra klus konden gebruiken... Dat heeft mij ook wel 'pijn' gedaan..... Maar oké, mede door dit topic probeer ik het toch maar in een wat ander perspectief te zien want nu andere dingen aan m'n hoofd
maandag 9 maart 2009 om 06:06
Ik zit er anders in denk ik Fleur. De interesse van de meeste collega''s gaat nu eenmaal niet zo diep. Eerlijk gezegd heb ik dat ook wel. Je informeert eens naar de nieuwe baby, het nieuwe huis, of hoe het gaat na een sterfgeval en dan ga je weer over tot de orde van de dag.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
maandag 9 maart 2009 om 08:22
maandag 9 maart 2009 om 09:48
Tja TO het ene bedrijf is het andere niet, de ene persoon is de andere niet..
Toen ik bevallen was van mijn zoontje, stond de eerste week de gehele afdeling van mijn man op de stoep, inclusief CFO en Corporate finance director.. ( nou werkt mijn man op corporate finance dus dat scheelt)
van mijn afdeling heb ik niks gehoord, geen kaartje, geen belletje, niks, en toen ik na 3 maanden op kantoor kwam hadden ze gauw bij de hema 2 rompertjes gehaald... prima hoor...
Leg je verwachtingen heel laag, dan kan het alleen maar meevallen toch!
Toen ik bevallen was van mijn zoontje, stond de eerste week de gehele afdeling van mijn man op de stoep, inclusief CFO en Corporate finance director.. ( nou werkt mijn man op corporate finance dus dat scheelt)
van mijn afdeling heb ik niks gehoord, geen kaartje, geen belletje, niks, en toen ik na 3 maanden op kantoor kwam hadden ze gauw bij de hema 2 rompertjes gehaald... prima hoor...
Leg je verwachtingen heel laag, dan kan het alleen maar meevallen toch!
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
maandag 9 maart 2009 om 10:58
Ik moet er niet aan denken dat mijn collega's (waar ik ook nog eens leiding aan geef) bij mij over de vloer komen. Er zijn er een paar die ik in mijn vrije tijd zie, maar dat zijn collega's waar ik niet direct mee samenwerk, die wat verder van me af staan dus qua werk en waar ik gewoon een goede klik mee heb. Die zal ik waarschijnlijk ook blijven zien als ik hier niet meer werk.
Als ik een arm om mijn schouders nodig heb, ga ik naar een vriendin.
Toen mijn moeder overleed heb ik heel erg moeten aandringen dat mijn colega's van het bedrijf waar ik destijds werkte, juist niet naar de begrafenis kwamen. Uiteindelijk kwam wel de directeur (mijn directe baas daar) namens het hele bedrijf. Maar dat had wat mij betreft ook niet gehoeven. Ik vond (en vind) dat collega's daar niks te zoeken hadden. Werd niet echt begrepen. Was trouwens een hele sociale sector waar ik toen in werkte, dus dat scheelt dan ook wel weer per branche denk ik.
Als ik een arm om mijn schouders nodig heb, ga ik naar een vriendin.
Toen mijn moeder overleed heb ik heel erg moeten aandringen dat mijn colega's van het bedrijf waar ik destijds werkte, juist niet naar de begrafenis kwamen. Uiteindelijk kwam wel de directeur (mijn directe baas daar) namens het hele bedrijf. Maar dat had wat mij betreft ook niet gehoeven. Ik vond (en vind) dat collega's daar niks te zoeken hadden. Werd niet echt begrepen. Was trouwens een hele sociale sector waar ik toen in werkte, dus dat scheelt dan ook wel weer per branche denk ik.
maandag 9 maart 2009 om 23:04
Ik vind het eerlijk gezegd niet zo raar van je (TO) collega's, ik denk dat het juist vooral soortgelijk verloopt dan dat het anders verloopt en aan je verwachtingen voldoet.
Tenzij je uiteraard met (een aantal van) je collega's ook privé veel onderneemt en buiten werk om regelmatig met ze afspreekt. Dan mag je wel wat meer verwachten. Maar anders.... nee, verwacht er niet te veel van (en ik zou er niet aan moeten denken dat er al in de eerste week collega's naast mijn bed zouden staan!).
Tenzij je uiteraard met (een aantal van) je collega's ook privé veel onderneemt en buiten werk om regelmatig met ze afspreekt. Dan mag je wel wat meer verwachten. Maar anders.... nee, verwacht er niet te veel van (en ik zou er niet aan moeten denken dat er al in de eerste week collega's naast mijn bed zouden staan!).
