Werk & Studie
alle pijlers
Twijfels aan de hbo-v?
woensdag 2 september 2020 om 19:25
Hey lieve dames,
Ik heb zojuist mijn eerste stagedag als tweedejaars hbo-v studente achter de rug. Ik loop stage op een pg-afdeling in een verpleeghuis (dus veel dementerenden). Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen: ik kwam met tranen terug thuis. Ik ben best geschrokken over hoe de ervaringen die ik vandaag heb opgedaan zo niet bij mij passen. Ik merkte al tijdens de praktijklessen dat het praktijkgedeelte mij niet echt aanspraken. De theorie van de opleiding vind ik wel enorm leuk en interessant. Maar ik twijfel enorm aan mijn studiekeuze nu. En ik hoor jullie al denken, ''Meid je hebt er net 1 dag opzitten, deze eerste dag is echt niet representatief voor de rest van het beroep. Zet nog even door''. En daarin hebben jullie volkomen gelijk! Ik ben alleen best wel ontevreden over vandaag. Sowieso heb ik altijd geroepen dat ik niet in de ouderenzorg wil en al helemaal niet op de pg-afdeling (ik wil graag iets doen bij de GGD, JGZ of iets met kinderen of kraamzorg), echter ben ik door mijn opleiding wel hierin geplaatst. Ik vind het moeilijk om sociaal te zijn met de bewoners gezien zij erg onrustig zijn en ik geen gespreksstof kan vinden en ik vind de handelingen heel spannend om uit te voeren (ze zijn niet moeilijk, maar de dementie maakt het lastig) en ik word hierdoor heel onzeker. Er is nogal slecht gecommuniceerd en ik werd bij veel dingen al veel zelfstandig en verantwoordelijk gelaten. De afspraak was bijvoorbeeld dat ik, zeker de eerste dag, slechts zou kijken hoe alles gaat en dat ik kennis zou maken met de bewoners. Echter heb ik vandaag al meteen iemand moeten aankleden, helpen met wassen, moeten rondrijden in de rolstoel, helpen met eten en noem het op. Hier schrok ik een beetje van, gezien ik dit niet verwachtte en gezien de dingen anders afgesproken waren. Ik werd onzeker in de handelingen en maakte aardig wat foutjes doordat ik me nogal overrempeld voelde door alles. Het was best wel veel zo, voor de eerste stage dag.
Maar goed, om terug te komen op de topictitel: ik twijfel aan mijn studiekeuze. Ik twijfel of ik wel geschikt ben voor het werk en of ik dit de rest van mijn leven zo wil doen. En begrijp me niet verkeerd, ik ben écht niet bang voor hard en zwaar werk en ik heb al jaren de zorg in mijn hoofd als toekomstig beroep. Maar ik twijfel of dit wel voor mij de juiste keuze is. Misschien ligt het puur aan de situatie van vandaag. Misschien ligt het aan het type zorg en de zorgsector (pg-afdeling, ouderenzorg etc.). Misschien ligt het aan de verschillende verwachtingen. Maar ik zie zo erg op tegen dit komende halfjaar waarin de stage gaat plaatsvinden en kan wel janken als ik eraan denk dat ik dit nog een half jaar moet doen, al helemaal als ik me besef dat ik handelingen met een dementerend persoon zelfstandig en alleen moet doen...
Bedankt voor het lezen en bedankt dat ik even mijn verhaal kwijt kon!
Ik heb zojuist mijn eerste stagedag als tweedejaars hbo-v studente achter de rug. Ik loop stage op een pg-afdeling in een verpleeghuis (dus veel dementerenden). Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen: ik kwam met tranen terug thuis. Ik ben best geschrokken over hoe de ervaringen die ik vandaag heb opgedaan zo niet bij mij passen. Ik merkte al tijdens de praktijklessen dat het praktijkgedeelte mij niet echt aanspraken. De theorie van de opleiding vind ik wel enorm leuk en interessant. Maar ik twijfel enorm aan mijn studiekeuze nu. En ik hoor jullie al denken, ''Meid je hebt er net 1 dag opzitten, deze eerste dag is echt niet representatief voor de rest van het beroep. Zet nog even door''. En daarin hebben jullie volkomen gelijk! Ik ben alleen best wel ontevreden over vandaag. Sowieso heb ik altijd geroepen dat ik niet in de ouderenzorg wil en al helemaal niet op de pg-afdeling (ik wil graag iets doen bij de GGD, JGZ of iets met kinderen of kraamzorg), echter ben ik door mijn opleiding wel hierin geplaatst. Ik vind het moeilijk om sociaal te zijn met de bewoners gezien zij erg onrustig zijn en ik geen gespreksstof kan vinden en ik vind de handelingen heel spannend om uit te voeren (ze zijn niet moeilijk, maar de dementie maakt het lastig) en ik word hierdoor heel onzeker. Er is nogal slecht gecommuniceerd en ik werd bij veel dingen al veel zelfstandig en verantwoordelijk gelaten. De afspraak was bijvoorbeeld dat ik, zeker de eerste dag, slechts zou kijken hoe alles gaat en dat ik kennis zou maken met de bewoners. Echter heb ik vandaag al meteen iemand moeten aankleden, helpen met wassen, moeten rondrijden in de rolstoel, helpen met eten en noem het op. Hier schrok ik een beetje van, gezien ik dit niet verwachtte en gezien de dingen anders afgesproken waren. Ik werd onzeker in de handelingen en maakte aardig wat foutjes doordat ik me nogal overrempeld voelde door alles. Het was best wel veel zo, voor de eerste stage dag.
Maar goed, om terug te komen op de topictitel: ik twijfel aan mijn studiekeuze. Ik twijfel of ik wel geschikt ben voor het werk en of ik dit de rest van mijn leven zo wil doen. En begrijp me niet verkeerd, ik ben écht niet bang voor hard en zwaar werk en ik heb al jaren de zorg in mijn hoofd als toekomstig beroep. Maar ik twijfel of dit wel voor mij de juiste keuze is. Misschien ligt het puur aan de situatie van vandaag. Misschien ligt het aan het type zorg en de zorgsector (pg-afdeling, ouderenzorg etc.). Misschien ligt het aan de verschillende verwachtingen. Maar ik zie zo erg op tegen dit komende halfjaar waarin de stage gaat plaatsvinden en kan wel janken als ik eraan denk dat ik dit nog een half jaar moet doen, al helemaal als ik me besef dat ik handelingen met een dementerend persoon zelfstandig en alleen moet doen...
Bedankt voor het lezen en bedankt dat ik even mijn verhaal kwijt kon!
woensdag 2 september 2020 om 19:32
Maar wie zei dan dat jij die patient moest helpen met wassen en aankleden? Was dat een collega of je stagebegeleider? Als afgesproken is dat je op je eerste dag alleen meekijkt dan kijk je dus alleen mee.
Werken in de zorg is ook leren om op een goede manier assertief te zijn. Anders loop je leeg en knap je af. Goed leerpunt voor jou?
Werken in de zorg is ook leren om op een goede manier assertief te zijn. Anders loop je leeg en knap je af. Goed leerpunt voor jou?
woensdag 2 september 2020 om 19:32
Ik werk zelf in de zorg en snap het écht nooit dat je meteen zo in het diepe wordt gegooid, zeker voor de cliënt zelf.
Hoe vervelend als je weer jezelf letterlijk en figuurlijk moet blootgeven als cliënt zijnde bij een nieuwe student/leerling/begeleider etc. Die jou niet kent en jij hem/haar niet. Een cliënt ziet gemiddeld 3000 verschillende verzorgers/begeleiders in zijn/haar leven. Zo triest... maar helaas gebeurt het wel steeds vaker.
Ik zou dit aankaarten bij je studiebegeleider en ook zeker bij de stagebegeleider op je werk. Echt je grenzen aangeven hoor, heel belangrijk. Anders sta je morgen al zonder certificaat medicijnen te delen en laten ze je Pietje op het toilet zetten met een tillift.
Wat verder je studiekeuze aangaat; dit zal jij zelf echt het beste kunnen beslissen. Wel zou ik het een kans geven, wellicht gaat het veel beter als jij je grenzen aangeeft op je huidige plek.
Hoe vervelend als je weer jezelf letterlijk en figuurlijk moet blootgeven als cliënt zijnde bij een nieuwe student/leerling/begeleider etc. Die jou niet kent en jij hem/haar niet. Een cliënt ziet gemiddeld 3000 verschillende verzorgers/begeleiders in zijn/haar leven. Zo triest... maar helaas gebeurt het wel steeds vaker.
Ik zou dit aankaarten bij je studiebegeleider en ook zeker bij de stagebegeleider op je werk. Echt je grenzen aangeven hoor, heel belangrijk. Anders sta je morgen al zonder certificaat medicijnen te delen en laten ze je Pietje op het toilet zetten met een tillift.
Wat verder je studiekeuze aangaat; dit zal jij zelf echt het beste kunnen beslissen. Wel zou ik het een kans geven, wellicht gaat het veel beter als jij je grenzen aangeeft op je huidige plek.
woensdag 2 september 2020 om 19:36
Geef.het.tijd.
Het kan best zijn dat je over een half jaar zegt "dit nooit meer" en dat ouderen je ding totaal niet zijn.
Maar ik zou vooral wel je studie verder aankijken om te kijken of volgende stages op andere plekken je beter liggen.
En vrij logisch ook dat "erin gesmeten worden" op een 1ste dag vrij heftig is.
Al helemaal als je dus 0 ervaring hebt en ook 0 motivatie om na je afstuderen ooit met deze groep mensen te gaan werken.
Het kan best zijn dat je over een half jaar zegt "dit nooit meer" en dat ouderen je ding totaal niet zijn.
Maar ik zou vooral wel je studie verder aankijken om te kijken of volgende stages op andere plekken je beter liggen.
En vrij logisch ook dat "erin gesmeten worden" op een 1ste dag vrij heftig is.
Al helemaal als je dus 0 ervaring hebt en ook 0 motivatie om na je afstuderen ooit met deze groep mensen te gaan werken.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
woensdag 2 september 2020 om 19:37
Tja, alle begin is moeilijk... Mijn zoon heeft net zo`n stage op de geriatrie achter de rug, en loopt nu stage op de akut Psychiatrie..... Wat eigenlijk zijn doel is...
Hij vond he ook vreselijk, maar je. Hebt en geen keus, en aan de andere kant, is de kans groot dat waar je ook. Werkt je er altijd mee te maken kan krijgen.
Ikzelf ben a- verpleegkundige, en werk nu met geestelijk gehandicapten.... Is ook niet iets wat ik geleerd heb.
Wens je veel geduld, en doe geen overhaaste dingen
Hij vond he ook vreselijk, maar je. Hebt en geen keus, en aan de andere kant, is de kans groot dat waar je ook. Werkt je er altijd mee te maken kan krijgen.
Ikzelf ben a- verpleegkundige, en werk nu met geestelijk gehandicapten.... Is ook niet iets wat ik geleerd heb.
Wens je veel geduld, en doe geen overhaaste dingen
woensdag 2 september 2020 om 19:40
woensdag 2 september 2020 om 19:49
Wat een eerlijke en herkenbare post.
Ik herken je verhaal volledig. Ook Hbo V gedaan, ook stage gelopen op een PG en daarna zo afgeknapt dat ik ben gestopt. Ik vond de sfeer vreselijk, de bejegening onmenselijk en miste fatsoenlijke begeleiding (een VIG-er moest mijn opdrachten beoordelen en vond alles fántastisch, nou de Hbo-docent uiteindelijk niet dus).
Ik kwam ook vaak met tranen thuis en vol verontwaardiging en frustratie. Vooral s avonds leek de sfeer op de afdeling nog vervelender.
Echter, na het stoppen met HBO V heb ik een tijd in een verzorgingshuis gewerkt. Wat een andere, heerlijke sfeer. Huiselijk, warm, liefdevol, collegiaal, oprechte aandacht voor bewoners. Zo kan het dus ook in de ouderenzorg.
Dat jij op je eerste dag al volop aan de bak moet, is het gevolg van krapte in deze sector. Uiteindelijk loopt het altijd anders en doe je veel sneller meer dan afgesproken. Dat jij dan door de stress foutjes maakt, is niet jouw probleem, dat kun je van een stagiaire op dag 1 verwachten. Dat je het wél hebt aangepakt, zal zeer gewaardeerd worden. Bekijk het van de andere kant; je kunt heel veel leren door de verantwoordelijkheden die je krijgt.
Ik was jong toen ik stopte en heb darna altijd spijt gehad. Nu heb ik kids en zie het niet meer zitten deze opleiding incl bijbehorende stages te doen en in deze sector onderaan de ladder te beginnen (werk nu in een andere sector).
Besef je dat dit een fase is, een verplicht onderdeel. Dit vink je na je stageperiode af en als jij het niet wilt, komt dit nooit meer terug.
Er zijn veel plekken in de zorg die je echt moeten liggen, maar die je ook kunnen tegenstaan. De richting die jij omschrijft, is volstrekt anders dan wat je nu doet. Maar je opleiding stelt een stage in ouderenzorg (net als vaak GGZ of gehandicaptenzorg) als verplicht onderdeel, omdat dit nou eenmaal een groot deel van de sector beslaat.
Bedenk je hoeveel leuke kanten je op kunt. Je hebt al vanalles benoemd. Maar denk ook aan zelfstandige, uitdagende functies als diabetesverpleegkundige, praktijkverpleegkundige bij de huisarts, etc. Hou dat vooral voor ogen.
De keuze voor HBO V zegt iets over jouw persoonlijkheid, je interesses en het doel dat je voor ogen hebt. Houd dat vast.
En bij je loopbaan hoort nou eenmaal dat je soms een tijdje op een minder leuke plek zit, maar met vasthouden aan het doel dat je voor ogen hebt, kom je waar je zijn wilt.
Nog één ding. Zo'n eerste dag is sowieso slopend. Al die indrukken en nieuwe mensen. Na een paar weken zal je je vast comfortabeler en zelfverzekerder voelen, ook al is dit niet wat je uiteindelijk wilt.
Ik herken je verhaal volledig. Ook Hbo V gedaan, ook stage gelopen op een PG en daarna zo afgeknapt dat ik ben gestopt. Ik vond de sfeer vreselijk, de bejegening onmenselijk en miste fatsoenlijke begeleiding (een VIG-er moest mijn opdrachten beoordelen en vond alles fántastisch, nou de Hbo-docent uiteindelijk niet dus).
Ik kwam ook vaak met tranen thuis en vol verontwaardiging en frustratie. Vooral s avonds leek de sfeer op de afdeling nog vervelender.
Echter, na het stoppen met HBO V heb ik een tijd in een verzorgingshuis gewerkt. Wat een andere, heerlijke sfeer. Huiselijk, warm, liefdevol, collegiaal, oprechte aandacht voor bewoners. Zo kan het dus ook in de ouderenzorg.
Dat jij op je eerste dag al volop aan de bak moet, is het gevolg van krapte in deze sector. Uiteindelijk loopt het altijd anders en doe je veel sneller meer dan afgesproken. Dat jij dan door de stress foutjes maakt, is niet jouw probleem, dat kun je van een stagiaire op dag 1 verwachten. Dat je het wél hebt aangepakt, zal zeer gewaardeerd worden. Bekijk het van de andere kant; je kunt heel veel leren door de verantwoordelijkheden die je krijgt.
Ik was jong toen ik stopte en heb darna altijd spijt gehad. Nu heb ik kids en zie het niet meer zitten deze opleiding incl bijbehorende stages te doen en in deze sector onderaan de ladder te beginnen (werk nu in een andere sector).
Besef je dat dit een fase is, een verplicht onderdeel. Dit vink je na je stageperiode af en als jij het niet wilt, komt dit nooit meer terug.
Er zijn veel plekken in de zorg die je echt moeten liggen, maar die je ook kunnen tegenstaan. De richting die jij omschrijft, is volstrekt anders dan wat je nu doet. Maar je opleiding stelt een stage in ouderenzorg (net als vaak GGZ of gehandicaptenzorg) als verplicht onderdeel, omdat dit nou eenmaal een groot deel van de sector beslaat.
Bedenk je hoeveel leuke kanten je op kunt. Je hebt al vanalles benoemd. Maar denk ook aan zelfstandige, uitdagende functies als diabetesverpleegkundige, praktijkverpleegkundige bij de huisarts, etc. Hou dat vooral voor ogen.
De keuze voor HBO V zegt iets over jouw persoonlijkheid, je interesses en het doel dat je voor ogen hebt. Houd dat vast.
En bij je loopbaan hoort nou eenmaal dat je soms een tijdje op een minder leuke plek zit, maar met vasthouden aan het doel dat je voor ogen hebt, kom je waar je zijn wilt.
Nog één ding. Zo'n eerste dag is sowieso slopend. Al die indrukken en nieuwe mensen. Na een paar weken zal je je vast comfortabeler en zelfverzekerder voelen, ook al is dit niet wat je uiteindelijk wilt.
woensdag 2 september 2020 om 19:58
Hè meid het is dus echt even wennen. Zo'n pg afdeling is natuurlijk ook best heftig. Is het mogelijk dat je morgen even met je begeleidster gaat zitten en aangeeft waar je tegenaan loopt? En waar je onzekerheden liggen? Eerste week meekijken lijkt mij best normaal. Ik weet niet hoe dementerend de cliënten zijn maar misschien kun je even de tijd voor ze nemen? De krant voorlezen of samen lezen? Over het weer praten altijd een goed onderwerp.
Kleine adl handelingen proberen. Niet meteen een hele cliënt wassen. Maar misschien alleen de schoenen aandoen. Ligt er net aan wat mogelijk is.
Misschien vragen of het mogelijk is je eerst te richten op 2 laag complexe mensen?
Nou een heleboel verschillende tips. Ik hoop dat je het even de tijd geeft. Even doorbijten en je open stellen. Heb je contact met klasgenoten? Hoe ervaren zij hun stage?
Kleine adl handelingen proberen. Niet meteen een hele cliënt wassen. Maar misschien alleen de schoenen aandoen. Ligt er net aan wat mogelijk is.
Misschien vragen of het mogelijk is je eerst te richten op 2 laag complexe mensen?
Nou een heleboel verschillende tips. Ik hoop dat je het even de tijd geeft. Even doorbijten en je open stellen. Heb je contact met klasgenoten? Hoe ervaren zij hun stage?
woensdag 2 september 2020 om 20:06
Allereerst wat vervelend voor je zo'n eerste dag! Ik heb zelf ook de hbo-v gedaan met rampzalige stages dus ik voel helemaal je teleurstelling en onzekerheid.
Ik vond ouderenzorg in eerste instantie ook verschrikkelijk, inderdaad wat zeg je tegen een dement iemand die zich steeds nadrukkelijker herhaalt? Of in een emotie schiet? Of onrustig is terwijl het de bedoeling is dat diegene zich aankleed, meeloopt of juist weg gaat. Of hoe spreek je ze aan op grensoverschrijdend gedrag naar elkaar? Ogenschijnlijke simpele handelingen kunnen bij mensen met dementie ineens heel uitdagend zijn.
Mijn advies: ga deze uitdaging niet uit de weg. Hier heb jij in je verdere loopbaan heeeel erg veel aan. De communicatie die je leert, de handigheid mbt gesprekjes, meebewegen, emoties uitlokken of juist begeleiden. Ook al ga je niet in de ouderenzorg werken, geriatrische cliënten zijn overal en deze vaardigheden multi inzetbaar.
Zoek goede begeleiding voor je veiligheid zodat je zelfvertrouwen kan groeien. Als de werkplek dit niet biedt, schakel school in.
Ik vond ouderenzorg in eerste instantie ook verschrikkelijk, inderdaad wat zeg je tegen een dement iemand die zich steeds nadrukkelijker herhaalt? Of in een emotie schiet? Of onrustig is terwijl het de bedoeling is dat diegene zich aankleed, meeloopt of juist weg gaat. Of hoe spreek je ze aan op grensoverschrijdend gedrag naar elkaar? Ogenschijnlijke simpele handelingen kunnen bij mensen met dementie ineens heel uitdagend zijn.
Mijn advies: ga deze uitdaging niet uit de weg. Hier heb jij in je verdere loopbaan heeeel erg veel aan. De communicatie die je leert, de handigheid mbt gesprekjes, meebewegen, emoties uitlokken of juist begeleiden. Ook al ga je niet in de ouderenzorg werken, geriatrische cliënten zijn overal en deze vaardigheden multi inzetbaar.
Zoek goede begeleiding voor je veiligheid zodat je zelfvertrouwen kan groeien. Als de werkplek dit niet biedt, schakel school in.
- Fight for your right to party -
woensdag 2 september 2020 om 20:07
Eens met de rest. Ik werk zelf ook op een PG afdeling, maar dan als psycholoog. Sta stil bij het feit dat bewoners enorm veel prikkels te verduren krijgen, bovenop de dementie. Ga op je strepen staan richting je begeleider(s), want assertiviteit tijdens je leerproces is enorm belangrijk. Juist in het begin kunnen ze hier rekening mee houden. Even medelijden hebben, maar ook weer opkrabbelen en er weer tegenaan gaan. Een eerste dag zou ik absoluut niet als reden kiezen om te stoppen.
woensdag 2 september 2020 om 20:12
Allereerst ontzettend bedankt voor de empatische reacties! Ik ben serieus in huilen uitgebarsten van het begrip, zeker door de reacties die zeiden dat ze hier ervaring mee hebben en die bevestigen dat het pittig is. Het ligt dus niet alleen specifiek aan mij gelukkig. Ik ben ook sowieso van plan deze stage (eigenlijk dit studiejaar) af te maken, ik denk dat het inderdaad aankijken is of de twijfels die ik nu heb doorzetten.
Het komt ook zeker omdat deze manier van zorg gewoon niet past bij waar mijn hart ligt. Vind het besef dat ik dit halfjaar nog moet doorbikkelen wel zwaar, maar goed zomaar stoppen ga ik niet doen en kan ik ook niet zo maar doen. Ik ga zeker morgen met mijn werkbegeleider in gesprek! Ik werd vandaag ook begeleid door een verpleegkundige die niet mijn werkbegeleider is, misschien dat het daar ook deels aan ligt. Vond het gewoon lastig gezien ik de benaderinsgwijze van deze doelgroep nog niet echt ken of kundig heb en ik de bewoners niet ken. Vooral communicatief had ik best wel struggles soms. ''Ga maar even tussen de bewoners zitten en praten'', werd mij opgedragen en ik kon alleen maar daar zitten en denken ''Ja hoe dan als iemand niet tot nauwelijks meer kan communiceren?'' (veel bewoners op deze afdeling kunnen zich niet meer verstaanbaar maken).
Ik vind het gewoon best spannend allemaal en het maakt mij onzeker omdat ik faalangst heb. Ik ben bang het fout te doen, niet zo zeer voor mijzelf maar voor de bewoners. Ik wil goede zorg aan hen leveren en ben bang dat ik dit niet doe. Vandaar eigenlijk. Dit heb ik aangegeven bij het kennismakingsgesprek, maar die had ik dus met mijn werkbegeleider en niet met de verpleegkundige van vandaag. Ik kaart het morgen direct even aan.
Het komt ook zeker omdat deze manier van zorg gewoon niet past bij waar mijn hart ligt. Vind het besef dat ik dit halfjaar nog moet doorbikkelen wel zwaar, maar goed zomaar stoppen ga ik niet doen en kan ik ook niet zo maar doen. Ik ga zeker morgen met mijn werkbegeleider in gesprek! Ik werd vandaag ook begeleid door een verpleegkundige die niet mijn werkbegeleider is, misschien dat het daar ook deels aan ligt. Vond het gewoon lastig gezien ik de benaderinsgwijze van deze doelgroep nog niet echt ken of kundig heb en ik de bewoners niet ken. Vooral communicatief had ik best wel struggles soms. ''Ga maar even tussen de bewoners zitten en praten'', werd mij opgedragen en ik kon alleen maar daar zitten en denken ''Ja hoe dan als iemand niet tot nauwelijks meer kan communiceren?'' (veel bewoners op deze afdeling kunnen zich niet meer verstaanbaar maken).
Ik vind het gewoon best spannend allemaal en het maakt mij onzeker omdat ik faalangst heb. Ik ben bang het fout te doen, niet zo zeer voor mijzelf maar voor de bewoners. Ik wil goede zorg aan hen leveren en ben bang dat ik dit niet doe. Vandaar eigenlijk. Dit heb ik aangegeven bij het kennismakingsgesprek, maar die had ik dus met mijn werkbegeleider en niet met de verpleegkundige van vandaag. Ik kaart het morgen direct even aan.
woensdag 2 september 2020 om 20:17
Hier ben ik het volledig mee met je eens. Ik merkte ook aan de bewoners, ondanks dat ik hen nauwelijks ken, dat zij heel slecht anticipeerden op een nieuw iemand. Ik droeg ook geen uniformjasje (deze was samen met de sleutels nog niet voor mij klaargelegd...) waardoor ik ook geen herkenbare zuster was, wat ook voor verwarring zorgde bij de bewoners. Ik snap niet dat je een stagiare, die 0 ervaring heeft met de zorg, alleen laat met een zwaar demeterende man of met een psychiatrische vrouw en haar hen laat aankleden et cetera. Ik voelde me niet eens zo zeer zelf bezwaard, maar wel voor de bewoners en wat het deed met hun gemoedstoestand.chocoladerijstwafel schreef: ↑02-09-2020 19:32Ik werk zelf in de zorg en snap het écht nooit dat je meteen zo in het diepe wordt gegooid, zeker voor de cliënt zelf.
Hoe vervelend als je weer jezelf letterlijk en figuurlijk moet blootgeven als cliënt zijnde bij een nieuwe student/leerling/begeleider etc. Die jou niet kent en jij hem/haar niet. Een cliënt ziet gemiddeld 3000 verschillende verzorgers/begeleiders in zijn/haar leven. Zo triest... maar helaas gebeurt het wel steeds vaker.
Ik zou dit aankaarten bij je studiebegeleider en ook zeker bij de stagebegeleider op je werk. Echt je grenzen aangeven hoor, heel belangrijk. Anders sta je morgen al zonder certificaat medicijnen te delen en laten ze je Pietje op het toilet zetten met een tillift.
Wat verder je studiekeuze aangaat; dit zal jij zelf echt het beste kunnen beslissen. Wel zou ik het een kans geven, wellicht gaat het veel beter als jij je grenzen aangeeft op je huidige plek.
woensdag 2 september 2020 om 20:31
Ik heb ook de verpleegkunde opleiding gedaan en ben afgehaakt door de verschrikkelijke stages in de ouderenzorg. Het hele klimaat in de huizen stond me niet aan. Ik kwam huilend aan op locatie en vertrok precies hetzelfde. Ik was op een gegeven moment zo uitgeblust dat ik 6 maanden thuis heb gezeten met een angststoornis mede door slechte begeleiding en slecht voor mijzelf opkomen. Ik ben nu maatschappelijk werker en ja hoor, ik ben nu begeleider in de ouderenzorg, op PG. Het praktische gedeelte van verpleegkunde trok ik ook niet meer. Ik ben echt beter in de psychische aspecten en de communicatie en over laatstgenoemde gesproken.. dat leer je echt vanzelf. Als je de bewoners beter leert kennen en op hun emoties weet te anticiperen kom je al een heel eind.
Dit soort berichten maken mij eigenlijk altijd heel verdrietig omdat ik weet wat je voelt. De enige tip die ik je kan geven: ga meteen op je strepen staan. Als jij je niet comfortabel voelt om bepaalde handelingen uit te voeren.. doe het niet! Want ze gaan op een gegeven moment misbruik van je maken en dat wil je echt niet. And last but not least.. luister naar je gevoel. Altijd. Heel veel succes!
Dit soort berichten maken mij eigenlijk altijd heel verdrietig omdat ik weet wat je voelt. De enige tip die ik je kan geven: ga meteen op je strepen staan. Als jij je niet comfortabel voelt om bepaalde handelingen uit te voeren.. doe het niet! Want ze gaan op een gegeven moment misbruik van je maken en dat wil je echt niet. And last but not least.. luister naar je gevoel. Altijd. Heel veel succes!
woensdag 2 september 2020 om 21:42
Het is denk ik, als ik goed reflecteer, inderdaad ook de sfeer op de afdeling waar ik loop die niet echt bij mij past. Het is heel plat/boers (ik woon in het oosten van het land), zo wordt er ook naar de bewoners gedaan en zelf pas ik niet echt in die platte, boerse omgeving. En de sfeer binnen het team is naar mijn mening een beetje 'gemaakt vriendelijk'. Zo ging er vandaag een verzorgende naar huis en zij werd geeneens fatsoenlijk vaarwel gezegd. Maar ook de kattige sfeer die soms hing, alsof je alles fout doet, vond ik best naar. Denk dat dat mijn onzekerheid en dergelijke wel versterkt. Maar goed, dat is een kwestie van accepteren tot op zekere hoogte en er toch het beste ervan proberen te maken door aan het team te wennen en zo goed mogelijk te anticiperen. Ik kan best goed grenzen aangeven, probleem is alleen dat ik anderen en mezelf snel over die grenzen laat gaan. De grenzen zijn duidelijk, maar puntje bij paaltje stem ik toch in. Dat is ook mijn leerdoel in deze stage, maar goed dat kost tijd en inspanning. Dankjulliewel voor de lieve reacties, ik voel me echt even op het hart gedrukt dat het even inademen, uitademen is en dat het even doorbikkelen is maar dat het wel goed komt! Fijn om ook herkenning te lezen.
woensdag 2 september 2020 om 22:01
Ik heb je verhaal gelezen en er kwamen bij mij direct herinneringen naar boven in de tijd dat ik HBO-V studeerde. Dat is inmiddels zo'n 15 jaar geleden. Ik moest toen stage lopen in het ziekenhuis en vond het verschrikkelijk. Ik kwam er toen al achter dat het praktische gedeelte van de verpleegkunde niet mijn beste onderdeel is. Toch heb ik doorgezet en heb hier geen spijt van gehad! Mijn 4e jaars stage mocht ik bijvoorbeeld lopen bij de afdeling jeugdgezondheid van een asielzoekerscentrum. Heel interessant! Net als jij dacht ik ook dat ik de kant op zou gaan van de jeugdgezondheidszorg...maar nu inmiddels vele jaren (werk)ervaring later blijkt dat mijn hart juist ligt in het werken met mensen met dementie. Niet zozeer aan bed maar in de functie van casemanager dementie.
Dit werk doe ik nu al jaren met veel plezier. Mijn sterke punten liggen vooral op gebied van communicatie en coördineren van zorg.
Ik wil je vooral meegeven om door te zetten, echt waar! Ook ik heb me zo gevoeld als jij, ik telde letterlijk de stagedagen af. Wel denk ik dat je moet proberen duidelijk je grenzen aan te geven. Duidelijk zijn in wat je wel en niet doet, juist in het belang van jezelf en de cliënten op je afdeling.
Probeer het onderdeel grenzen aangeven steeds mee te nemen in je leerproces, je zult zien dat dit steeds beter zal gaan. En maak gauw een afspraak met je stage-begeleider, hij of zij behoort jou goed te begeleiden!
Na de HBO-V kun je zoveel kanten op. Je juist ergens in specialiseren of de managementkant op.
Veel succes!
Dit werk doe ik nu al jaren met veel plezier. Mijn sterke punten liggen vooral op gebied van communicatie en coördineren van zorg.
Ik wil je vooral meegeven om door te zetten, echt waar! Ook ik heb me zo gevoeld als jij, ik telde letterlijk de stagedagen af. Wel denk ik dat je moet proberen duidelijk je grenzen aan te geven. Duidelijk zijn in wat je wel en niet doet, juist in het belang van jezelf en de cliënten op je afdeling.
Probeer het onderdeel grenzen aangeven steeds mee te nemen in je leerproces, je zult zien dat dit steeds beter zal gaan. En maak gauw een afspraak met je stage-begeleider, hij of zij behoort jou goed te begeleiden!
Na de HBO-V kun je zoveel kanten op. Je juist ergens in specialiseren of de managementkant op.
Veel succes!
donderdag 3 september 2020 om 08:24
Ik heb de hbo v en even vanaf de andere kant;
Ik zou gerust tegen een stagiair zeggen, ga maar even lekker bij de mensen zitten en een praatje maken (Werk nu in zkhuis heb overal gewerkt)
Het is echt een eye opener voor mij dat zoiets al heel heftig is?
Ook op de eerste dag met een rolstoel rijden of helpen eten geven vind ik niet abnormaal
Dus tip, heel duidelijk dit bespreekbaar maken dat je dat ook al spannend vind want serieus zou ik dat niet bedenken zelf
Ik zou gerust tegen een stagiair zeggen, ga maar even lekker bij de mensen zitten en een praatje maken (Werk nu in zkhuis heb overal gewerkt)
Het is echt een eye opener voor mij dat zoiets al heel heftig is?
Ook op de eerste dag met een rolstoel rijden of helpen eten geven vind ik niet abnormaal
Dus tip, heel duidelijk dit bespreekbaar maken dat je dat ook al spannend vind want serieus zou ik dat niet bedenken zelf
donderdag 3 september 2020 om 09:35
Ook ik wil je even steunen. Je werk echt op een heftige afdeling! Ik herken zo dat je absoluut niet weet hoe met de bewoners om te gaan en dat lichamelijke verzorging zeker bij demente bewoners echt een uitdaging kan zijn! Het is niet meer dan normaal en zo anders dan het ‘normale’ leven. Geef jezelf alsjeblieft de tijd. Ik vond mij allereerste stage het lastigst ( ook in de ouderen zorg) daarna werd het alleen maar beter. Ik heb daar wel vreselijk veel geleerd. Realiseer je dat je volgende week al veel meer weet hoe en wat en dat niet alle maanden zo zwaar gaan worden als je allereerste dag. En inderdaad geef aan wat je wel en niet kan/ of nog wil doen.
donderdag 3 september 2020 om 12:02
Mijn ervaring in de zorg en als ex verpleegkundige, is dat je tijdens je opleiding amper iets te willen hebt. Er is overal tekort, verpleeghuizen zijn maar wat blij met stagiairs (hoewel ze HBO-V stagiaires meestal incompetent omhooggevallen grut vinden), want die kunnen de tekorten aanvullen.puntillita schreef: ↑02-09-2020 19:32Maar wie zei dan dat jij die patient moest helpen met wassen en aankleden? Was dat een collega of je stagebegeleider? Als afgesproken is dat je op je eerste dag alleen meekijkt dan kijk je dus alleen mee.
Werken in de zorg is ook leren om op een goede manier assertief te zijn. Anders loop je leeg en knap je af. Goed leerpunt voor jou?
Waar scholen zeggen dat het om een meeloopstage gaat, betekent dat in de praktijk al snel ‘all hands on deck’. Dus dit verbaasd mij niks en ik denk dat to kan verwachten dat ze zoveel als mogelijk zo snel als mogelijk wordt ingezet voor de volledige zorg.
En even aan jou to: verreweg de meeste studenten willen graag ‘iets’ met kinderen. Terwijl deze stageplekken maar zeer beperkt beschikbaar zijn. Dus je kans op zo’n plek is niet groot. Verder is er een GGZ en AGZ stage verplicht, waarbij ggz meestal psychiatrie of verstandelijk gehandicaptenzorg is. En agz meestal een ziejenhuisstage (met maar zeer beperkt kans op de kinderafdeling, want daar jaagt bijna iedereen op). Bedenk je ook dat de doelgroep die veel zorg vraagt binnen een land vaak de ouderen zijn. Dus van alle zorgpatienten bestaat het grootste deel uit geriatrie. Dat geeft al een indicatie welke patiëntengroep er oververtegenwoordigd is in de zorg.
Denk dat je inderdaad niet een realistisch beeld hebt en jezelf wel echt moet bedenken dat je zeker mag streven naar je einddoel. Maar dat je dan wel de andere bijkomende stages daarbij voor lief moet nemen. Want dat wordt alleen maar meer ipv minder.
donderdag 3 september 2020 om 12:19
Helaas, maar oh zo herkenbaar. En niet alleen van mij hoor. Maar ook collega’s die stages hebben gelopen in de (p)g hebben vaak dezelfde ervaringen. Het is waardeloos en op je strepen staan wordt zelden gewaardeerd, want dan heb je je collega’s tegen je en zie dan nog maar eens goede punten te halen. Mijn enige tip is om dit soort stageplekken te overleven: wees niet jezelf, maar een van hen. Lach mee, praat mee en vind alles leuk wat zij leuk vinden. Complimenteer jezelf suf, hoe leuk ze zijn, wat een lieve bewoners, hoe handig ze dat kunnen en stel jezelf uber geïnteresseerd op. Want de zelfwaardering van een groot deel vd zorgmedewerkers is niet groot. Ze hebben al snel het gevoel dat er op ze neergekeken wordt (door leidinggevenden, management, de artsen) en als hbo-ver ben jij potentieel management en dus niet een van hun. Doe jezelf voor als een van hun en dan vergeven ze je foutjes veel makkelijker. Verzin desnoods een tante die ook als verzorgende ergens werkt (wel 2 provincies verderop, anders val je door de mand) en hoeveel bewondering je voor haar hebt en het zo graag wilt leren.xnightgmare schreef: ↑02-09-2020 21:42Het is denk ik, als ik goed reflecteer, inderdaad ook de sfeer op de afdeling waar ik loop die niet echt bij mij past. Het is heel plat/boers (ik woon in het oosten van het land), zo wordt er ook naar de bewoners gedaan en zelf pas ik niet echt in die platte, boerse omgeving. En de sfeer binnen het team is naar mijn mening een beetje 'gemaakt vriendelijk'. Zo ging er vandaag een verzorgende naar huis en zij werd geeneens fatsoenlijk vaarwel gezegd. Maar ook de kattige sfeer die soms hing, alsof je alles fout doet, vond ik best naar.
Het zal niet je zorgkEnnis zijn die maakt of je deze stage haalt, maar je improvisatie talent of je een van hun kunt zijn. Erg hè, dat ik dit zeg, maar stiekem bij dit soort instellingen wél de waarheid.
donderdag 3 september 2020 om 12:25
En als ze je zien als een van hen, dán vinden zij het veel makkelijker om zich in te leven in jou en dat je dingen moeilijk of spannend vindt. Dat kun je dan prima aangeven en zal het begrip daarvoor groter zijn. Maar eerst zorgen dat er geen kloof tussen jullie zit en dat moet van jouw kant uit komen.
donderdag 3 september 2020 om 20:01
Ik heb de reacties niet gelezen dus reageer alleen op de OP. Mijn zus heeft hbo-v gedaan en ik weet nog dat ze halverwege haar stage huilend is gestopt. Ze werd zo ongelukkig van haar stage. Zij deed haar stage dan op een psychiatrische afdeling, maar dat was haar ding totaal niet. Andere stage gezocht wat beter ging, opleiding afgemaakt en werkt nu al jaren met enorm veel plezier in een ziekenhuis, waar ze veel interne opleidingen doet.
Dus kijk wat jij wel wil: een andere stage? Dan regel je dat. Of word je helemaal niet gelukkig van de opleiding? Dan zoek je wat anders. Twijfel je? Dan toch een ander stageadres proberen. Of op je huidige stage aangeven dat het gewoon teveel en te snel is.
Dus kijk wat jij wel wil: een andere stage? Dan regel je dat. Of word je helemaal niet gelukkig van de opleiding? Dan zoek je wat anders. Twijfel je? Dan toch een ander stageadres proberen. Of op je huidige stage aangeven dat het gewoon teveel en te snel is.
