Werk & Studie
alle pijlers
verpleegkundige???
vrijdag 2 januari 2009 om 19:11
Ik ben op dit moment lerares en zit eraan te denken om me om te scholen tot verpleegkundige (HBO-v) of te gaan voor de kraamzorg. Ik ben erg benieuwd naar ervaringen van mensen die in deze sector werken.
Hoe ziet een dag van een verpleegkundige eruit? wie heeft er ervaringen met de kraamafdeling in het ziekenhuis of de kraamzorg (thuis)
\Ook een hele onbeleefde vraag...wat ga je verdienden als beginnende verpleegkundige?
en wat trekt je zo aan het werken?
alvast bedankt!
Hoe ziet een dag van een verpleegkundige eruit? wie heeft er ervaringen met de kraamafdeling in het ziekenhuis of de kraamzorg (thuis)
\Ook een hele onbeleefde vraag...wat ga je verdienden als beginnende verpleegkundige?
en wat trekt je zo aan het werken?
alvast bedankt!
vrijdag 2 januari 2009 om 20:13
per maand bij fulltime werken Algemeen verpleegkundigen: FWG 45, afhankelijk van leeftijd en ervaring, min. ¤ 1.653,- en max. ¤ 2.687,- bruto per maand bij fulltime werken.
Ik werk zelf al 8 jaar als verpleegkundige in een verpleeghuis. Het is lichamelijk erg hard werken dat moet ik erbij zeggen, in het jaar 2007 uitgeroepen tot zwaarste beroep van Nederland, en lang niet zoveel vrije dagen als een lerares. Maar het mooiste van het beroep is dat het elke dag anders is, een uitdagend vak!
Daarbij is het ontzettend dankbaar werk, je leert ontzettend veel hoe om te gaan met verschillende soorten mensen en hun gedrag. Als je een meid bent met pit en van aanpakken weet is verpleegkundige het mooiste beroep wat er is. Als je nog meer informatie wil mag je me persoonlijk mailen.
Ik werk zelf al 8 jaar als verpleegkundige in een verpleeghuis. Het is lichamelijk erg hard werken dat moet ik erbij zeggen, in het jaar 2007 uitgeroepen tot zwaarste beroep van Nederland, en lang niet zoveel vrije dagen als een lerares. Maar het mooiste van het beroep is dat het elke dag anders is, een uitdagend vak!
Daarbij is het ontzettend dankbaar werk, je leert ontzettend veel hoe om te gaan met verschillende soorten mensen en hun gedrag. Als je een meid bent met pit en van aanpakken weet is verpleegkundige het mooiste beroep wat er is. Als je nog meer informatie wil mag je me persoonlijk mailen.
vrijdag 2 januari 2009 om 20:25
Ik ben verpleegkundige en ik houd van mijn werk. Ik vind het super om contact te hebben met patienten, uitleg te kunnen geven en daardoor mensen gerust te kunnen stellen. Ook kan het werk soms best technisch zijn en moet je jezelf goed op de hoogte houden van alle nieuwe ontwikkelingen. Je hebt (wel afhankelijk van waar je werkt natuurlijk) best veel medische kennis en moet veel overleggen met artsen, fysiotherapeuten e.d. Daarnaast komt het omgaan met emoties van anderen en jezelf, je hoofd koel houden in noodsituaties en lekker werken in een team. Verder ben je de hele dag bezig en maak je soms heel wat kilometers. Al met al een geestelijk en lichamelijk inspannend beroep.
Ik vind het een fijn beroep om te doen, maar ik heb wel gemerkt dat het enorm uitmaakt waar je werkt.
Ik heb 4 jaar in een (groot) ziekenhuis gewerkt en werd daar heel erg verdrietig van. Ik vond het werk super, maar de waardering rampzalig. De lonen zijn laag, maar dat wist ik toen ik er aan begon. Veel erger vond ik dat bezuiniging op bezuiniging doorgevoerd werd en dat zowel de patienten als de verpleegkundigen daar de dupe van werden.
Nieuwe verpleegkundigen werden niet meer goed ingewerkt (geen tijd en personeel voor) en door gebrek aan personeel werden uitzendkrachten ingezet die nog nooit eerder op mijn afdeling gewerkt hadden (en dus wel ineens de verantwoordelijkheid hadden over 6-10 patienten). Hierdoor werden fouten gemaakt die in mijn ogen voorkomen hadden kunnen worden.
Ik werkte 115 procent in plaats van de 90 procent die op papier stond en draaide soms 12 diensten achter elkaar. Voor bijscholing was geen tijd en geld.
Als een patient overleed stond er soms na 15 minuten al weer een nieuwe patient voor de balie, lege plekken moesten direct opgevuld worden. Dat de familie dan geen tijd had om afscheid te nemen: jammer dan. Na vier jaar werken was ik het zó zat dat ik huilend naar mijn werk ging. Dit was niet wat ik verwacht had van mijn werk als verpleegkundige, en dit was zeker niet de manier waarop ik mijn toekomst zag. Ik ben heel hard op zoek gegaan naar iets anders.
Op dit moment werk ik als gespecialiseerd verpleegkundige op vrij regelmatige tijden (záálig!). Ik werk in een klein bedrijf waar nog tijd en aandacht is voor patienten én werknemers, en waar ik de komende paar jaar met geen mogelijkheid weg te krijgen zal zijn.
Maar als ik ooit als enige optie heb om weer in een ziekenhuis te moeten werken....dan laat ik me omscholen!
Ik vind het een fijn beroep om te doen, maar ik heb wel gemerkt dat het enorm uitmaakt waar je werkt.
Ik heb 4 jaar in een (groot) ziekenhuis gewerkt en werd daar heel erg verdrietig van. Ik vond het werk super, maar de waardering rampzalig. De lonen zijn laag, maar dat wist ik toen ik er aan begon. Veel erger vond ik dat bezuiniging op bezuiniging doorgevoerd werd en dat zowel de patienten als de verpleegkundigen daar de dupe van werden.
Nieuwe verpleegkundigen werden niet meer goed ingewerkt (geen tijd en personeel voor) en door gebrek aan personeel werden uitzendkrachten ingezet die nog nooit eerder op mijn afdeling gewerkt hadden (en dus wel ineens de verantwoordelijkheid hadden over 6-10 patienten). Hierdoor werden fouten gemaakt die in mijn ogen voorkomen hadden kunnen worden.
Ik werkte 115 procent in plaats van de 90 procent die op papier stond en draaide soms 12 diensten achter elkaar. Voor bijscholing was geen tijd en geld.
Als een patient overleed stond er soms na 15 minuten al weer een nieuwe patient voor de balie, lege plekken moesten direct opgevuld worden. Dat de familie dan geen tijd had om afscheid te nemen: jammer dan. Na vier jaar werken was ik het zó zat dat ik huilend naar mijn werk ging. Dit was niet wat ik verwacht had van mijn werk als verpleegkundige, en dit was zeker niet de manier waarop ik mijn toekomst zag. Ik ben heel hard op zoek gegaan naar iets anders.
Op dit moment werk ik als gespecialiseerd verpleegkundige op vrij regelmatige tijden (záálig!). Ik werk in een klein bedrijf waar nog tijd en aandacht is voor patienten én werknemers, en waar ik de komende paar jaar met geen mogelijkheid weg te krijgen zal zijn.
Maar als ik ooit als enige optie heb om weer in een ziekenhuis te moeten werken....dan laat ik me omscholen!
vrijdag 2 januari 2009 om 20:34
Ik ben ook verpleegkundige en heb verschillende vakgebieden gehad.
Het algemeen ziekenhuis is niet mijn ding, nooit geweest ook. Tijdens mijn opleiding heb ik veel gewerkt met verstandelijk gehandicapten. Daarna heb ik 2 jr op een gesloten afdeling gewerkt voor acute opname in de psychiatrie (in Zwitserland)
Vervolgens heb ik 2 jr als JGZ verpleegkundige gewerkt op het consultatiebureau. Daarna heb ik de overstap gemaakt naar het management en heb ik 8jr als manager gewerkt. Nu werk ik sinds 1 jaar als adviseur bij een gemeente en doe advieswerk op gebied van lokaal gezondheidsbeleid, jeugdbeleid en Wmo.
Ik vind het zelf leuk dat je met de HBO-V in zoveel verschillende specialismen kan werken dat maakt het erg veelzijdig.
Bedenk goed wat je graag zou willen: werken in de zorg (ziekenhuis, verpleeghuis etc) of meer begeleidend zoals in de acute psychiatrie, JGZ, diabetesverpleegkundige etc.
Per vakgebied verschilt het salaris nogal en is ook afhankelijk of je veel onregelmatige diensten draait of niet.
Succes met je keuze!
Het algemeen ziekenhuis is niet mijn ding, nooit geweest ook. Tijdens mijn opleiding heb ik veel gewerkt met verstandelijk gehandicapten. Daarna heb ik 2 jr op een gesloten afdeling gewerkt voor acute opname in de psychiatrie (in Zwitserland)
Vervolgens heb ik 2 jr als JGZ verpleegkundige gewerkt op het consultatiebureau. Daarna heb ik de overstap gemaakt naar het management en heb ik 8jr als manager gewerkt. Nu werk ik sinds 1 jaar als adviseur bij een gemeente en doe advieswerk op gebied van lokaal gezondheidsbeleid, jeugdbeleid en Wmo.
Ik vind het zelf leuk dat je met de HBO-V in zoveel verschillende specialismen kan werken dat maakt het erg veelzijdig.
Bedenk goed wat je graag zou willen: werken in de zorg (ziekenhuis, verpleeghuis etc) of meer begeleidend zoals in de acute psychiatrie, JGZ, diabetesverpleegkundige etc.
Per vakgebied verschilt het salaris nogal en is ook afhankelijk of je veel onregelmatige diensten draait of niet.
Succes met je keuze!
vrijdag 2 januari 2009 om 20:36
Ik heb de opleiding tot verpleegkundige niveau 5 gedaan. Dat is hetzelfde als de HBO-V. Ik ben begonnen met de inservice opleiding psychiatrisch verpleegkundige (bestaat al lang niet meer) en later overgestapt op HBO-V.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik zelf niet snap waarom ik die opleiding ben gaan doen, want het past eigenlijk helemaal niet bij mij. Zo is mijn werkervaring dus ook niet onverdeeld positief, maar goed, dat is dus ook sterk gekleurd door de persoon die ik ben en het eigenlijk niet in de juiste beroepsgroep zitten. Als psych. verpleegkundige sprak het me nog wel aan, maar als algemeen verpleegkundige niet (meer).
Als HBO verpleegkundige wordt je erg breed opgeleid moet ik erbij vermelden. Je bent in de basis inzetbaar in alle takken van sport, van ouderen, (verstandelijk) gehandicapten, ziekenhuis, psychiatrie etc. Het is een beroep met grote verantwoordelijkheid en lichamelijk kan het wel eens zwaar zijn. Vaak ben je grote delen van de dag op de been (heen en weer lopen) en in mijn stages in de ouderenzorg (verpleeghuis) heb ik ervaren dat je echt veel en vaak je rug gebruikt, ondanks dat het zo mooi op papier staat hoe je je rug moet sparen. Onder tijdsdruk doe je veel. In die sectoren hoor je dan ook vaak (terecht) veel geklaag over het management, de eeuwige zieken, dan is die weer overspannen, etc.
Het mooie van het werk is dat het absoluut dankbaar werk is; je ziet gelijk voor wie je het doet en waarom. Dat het door hogerhand niet altijd zo gewaardeerd wordt is vaak ook wel merkbaar gegeven de soms hoge werkdruk, etc. Aan de andere kant heb je met een niveau 5 diploma toch vaak de betere baantjes als verpleegkundige hoor. Dan ben je soms al half management en laten we heel eerlijk zijn, HBO verpleegkundigen blijven meestal niet erg lang hangen in banen waar het vooral om billen wassen etc. gaat, die stromen toch snel door naar andersoortige banen (maar absoluut goed om gedaan te hebben vind ik, want het verdient respect!)
Over loon kan ik weinig vertellen, want dat is voor mij te lang geleden en het hangt ontzettend van de sector af (gehandicaptenzorg verdient het minst). Maar onregelmatige diensten kunnen je salaris behoorlijk opkrikken! De zogenaamde onregelmatigheidstoeslag dus.
Voordelen of nadelen van het werk (tis maar wat je belangrijk vindt):
houdt rekening met onregelmatigheid, je moet wel echt een mensen-mens zijn, een teamplayer aangezien je veelal in teams werkt, dus sociaal, houden van contact, etc. Je hebt een baan met verantwoordelijkheid en je moet van doorwerken houden, je moet geen moeite hebben met hierarchische structuren (universitair ziekenhuis m.n.), het kan een technisch beroep zijn met technische handelingen (ziekenhuisapparaten), het niet erg vinden om in werkkleding te werken, communicatief sterk zijn, baangarantie, flexibel en houden van afwisseling.
Nou, dat zijn zo'n beetje de voornaamste dingen die ik kan bedenken van dit vak. Mooi vak, maar niet voor iedereen weggelegd!
Ik moet eerlijk zeggen dat ik zelf niet snap waarom ik die opleiding ben gaan doen, want het past eigenlijk helemaal niet bij mij. Zo is mijn werkervaring dus ook niet onverdeeld positief, maar goed, dat is dus ook sterk gekleurd door de persoon die ik ben en het eigenlijk niet in de juiste beroepsgroep zitten. Als psych. verpleegkundige sprak het me nog wel aan, maar als algemeen verpleegkundige niet (meer).
Als HBO verpleegkundige wordt je erg breed opgeleid moet ik erbij vermelden. Je bent in de basis inzetbaar in alle takken van sport, van ouderen, (verstandelijk) gehandicapten, ziekenhuis, psychiatrie etc. Het is een beroep met grote verantwoordelijkheid en lichamelijk kan het wel eens zwaar zijn. Vaak ben je grote delen van de dag op de been (heen en weer lopen) en in mijn stages in de ouderenzorg (verpleeghuis) heb ik ervaren dat je echt veel en vaak je rug gebruikt, ondanks dat het zo mooi op papier staat hoe je je rug moet sparen. Onder tijdsdruk doe je veel. In die sectoren hoor je dan ook vaak (terecht) veel geklaag over het management, de eeuwige zieken, dan is die weer overspannen, etc.
Het mooie van het werk is dat het absoluut dankbaar werk is; je ziet gelijk voor wie je het doet en waarom. Dat het door hogerhand niet altijd zo gewaardeerd wordt is vaak ook wel merkbaar gegeven de soms hoge werkdruk, etc. Aan de andere kant heb je met een niveau 5 diploma toch vaak de betere baantjes als verpleegkundige hoor. Dan ben je soms al half management en laten we heel eerlijk zijn, HBO verpleegkundigen blijven meestal niet erg lang hangen in banen waar het vooral om billen wassen etc. gaat, die stromen toch snel door naar andersoortige banen (maar absoluut goed om gedaan te hebben vind ik, want het verdient respect!)
Over loon kan ik weinig vertellen, want dat is voor mij te lang geleden en het hangt ontzettend van de sector af (gehandicaptenzorg verdient het minst). Maar onregelmatige diensten kunnen je salaris behoorlijk opkrikken! De zogenaamde onregelmatigheidstoeslag dus.
Voordelen of nadelen van het werk (tis maar wat je belangrijk vindt):
houdt rekening met onregelmatigheid, je moet wel echt een mensen-mens zijn, een teamplayer aangezien je veelal in teams werkt, dus sociaal, houden van contact, etc. Je hebt een baan met verantwoordelijkheid en je moet van doorwerken houden, je moet geen moeite hebben met hierarchische structuren (universitair ziekenhuis m.n.), het kan een technisch beroep zijn met technische handelingen (ziekenhuisapparaten), het niet erg vinden om in werkkleding te werken, communicatief sterk zijn, baangarantie, flexibel en houden van afwisseling.
Nou, dat zijn zo'n beetje de voornaamste dingen die ik kan bedenken van dit vak. Mooi vak, maar niet voor iedereen weggelegd!
vrijdag 2 januari 2009 om 21:05
Verpleekundige zijn is erg leuk, mn wanneer je je kunt specialiseren in iets waar je hart ligt. Wanneer je een specialisatie doet ga je ook flink in loon vooruit. Ik verdien ver boven de hierboven genoemde lonen (en krijg het ook nog ).
Het is vaak lichamelijk wel zwaar, maar wanneer je je zelf direct goede tiltechnieken aanleert, heb je daar de rest van je loopbaan wat aan.
Onregelmatig werken vind ik erg leuk alleen soms wel zwaar met een partner die hetzelfde doet en kinderen.
Als je nog meer vragen hebt, roept u maar!
Het is vaak lichamelijk wel zwaar, maar wanneer je je zelf direct goede tiltechnieken aanleert, heb je daar de rest van je loopbaan wat aan.
Onregelmatig werken vind ik erg leuk alleen soms wel zwaar met een partner die hetzelfde doet en kinderen.
Als je nog meer vragen hebt, roept u maar!
vrijdag 2 januari 2009 om 21:57
[quote]intiem schreef op 02 januari 2009 @ 20:36:
Aan de andere kant heb je met een niveau 5 diploma toch vaak de betere baantjes als verpleegkundige hoor. Dan ben je soms al half management en laten we heel eerlijk zijn, HBO verpleegkundigen blijven meestal niet erg lang hangen in banen waar het vooral om billen wassen etc. gaat, die stromen toch snel door naar andersoortige banen (maar absoluut goed om gedaan te hebben vind ik, want het verdient respect!)[quote]
Ik weet niet waar jij gewerkt hebt, maar tegenwoordig maak je als hbo verpleegkundige niet automatisch deel uit van het
" management" team, je bent gewoon verpleegkundige en het enige wat jou onderscheidt van je collega' s is dat je gewilder bent en sneller een baan hebt, je bent immers beter opgeleid en je krijgt gewoon hetzelfde betaald als een niv 4 verpleegkundige. (Dit in de instellingen waar ik tot nu toe gewerkt heb hoor!) Verder is het een prachtig beroep en vind ik dat er afgezien van de onregelmatigheid geen vervelende kanten aanzitten. Maar bedenk je wel goed of het je het omscholen waard is. Zijn er binnen je huidige beroep geen mogelijkheden meer, dmv cursussen of zoiets zodat het beter bij jou aansluit?
Aan de andere kant heb je met een niveau 5 diploma toch vaak de betere baantjes als verpleegkundige hoor. Dan ben je soms al half management en laten we heel eerlijk zijn, HBO verpleegkundigen blijven meestal niet erg lang hangen in banen waar het vooral om billen wassen etc. gaat, die stromen toch snel door naar andersoortige banen (maar absoluut goed om gedaan te hebben vind ik, want het verdient respect!)[quote]
Ik weet niet waar jij gewerkt hebt, maar tegenwoordig maak je als hbo verpleegkundige niet automatisch deel uit van het
" management" team, je bent gewoon verpleegkundige en het enige wat jou onderscheidt van je collega' s is dat je gewilder bent en sneller een baan hebt, je bent immers beter opgeleid en je krijgt gewoon hetzelfde betaald als een niv 4 verpleegkundige. (Dit in de instellingen waar ik tot nu toe gewerkt heb hoor!) Verder is het een prachtig beroep en vind ik dat er afgezien van de onregelmatigheid geen vervelende kanten aanzitten. Maar bedenk je wel goed of het je het omscholen waard is. Zijn er binnen je huidige beroep geen mogelijkheden meer, dmv cursussen of zoiets zodat het beter bij jou aansluit?
vrijdag 2 januari 2009 om 22:05
Hoi Roos,
Ik volg momenteel de opleiding tot verpleegkundige. Ik doe de opleiding duaal, wat betekend dat ik jaar 2,3 en 4 van mijn opleiding 32 uur per week aan het werk ben in het ziekenhuis.
Het eerste jaar was wel fulltime naar school, nu heb ik om de 3 a 4 weken een week school.
In principe wordt je breed opgeleid, maar omdat ik duaal doe heb ik al voor de richting van algemeen ziekenhuis gekozen, je kan duaal ook in de richting van psychiatrie doen.
Ik vind het werken in het ziekenhuis juist ontzettend leuk, het is heel afwisselend, je werkt actief samen met verschillende disciplines, door mijn opleiding werk ik op chirurgische en interne afdelingen waardoor ik heel goed de verschillen per afdeling kan zien.
Tuurlijk is het druk, soms loop ik de benen uit mijn lijf of loopt me hoofd over van de dingen die allemaal geregeld moeten worden voor een patient of loop ik pas om 17:00 de afdeling af (niet wekelijks hoor), maar ik ervaar zeker niet het horrorscenario wat ilta beschrijft. Tuurlijk gaan er dingen op een manier waar ik niet gelukkig van wordt, maar dat zal in elke beroepsgroep zo gaan. Ik denk dat dit ook heel erg per ziekenhuis verschilt, de sfeer in bijvoorbeeld een academisch ziekenhuis is heel anders dan een streekziekenhuis. Ik werk zelf in een middelgroot stadsziekenhuis, wat de patientencategorie ook nog eens heel divers maakt qua achtergronden en daarom voor mij juist heel leuk.
En ohja ik heb al SPH gedaan, ook een HBO-opleiding, ik heb daarna 3 jaar op een kinderdagverblijf gewerkt. Het heeft me geen vrijstellingen opgeleverd op school, maar het heeft me wel hoop ervaring en zelfvertrouwen opgeleverd, die nu heel mooi van pas komen in dit beroep.
Geen ervaring op de kraamafdeling, ik hoop hier volgende week een dagje te mogen meelopen, zodat ik het mee kan nemen in mijn keuze van een afdeling voor het laatste jaar.
Wat betreft salaris zit ik nu op rond de 1150 netto per maand, hier zit alleen ort bij van weekenddiensten en een enkele avonddienst(maar niet veel), ik zit in mijn derde jaar van de opleiding.
Ik volg momenteel de opleiding tot verpleegkundige. Ik doe de opleiding duaal, wat betekend dat ik jaar 2,3 en 4 van mijn opleiding 32 uur per week aan het werk ben in het ziekenhuis.
Het eerste jaar was wel fulltime naar school, nu heb ik om de 3 a 4 weken een week school.
In principe wordt je breed opgeleid, maar omdat ik duaal doe heb ik al voor de richting van algemeen ziekenhuis gekozen, je kan duaal ook in de richting van psychiatrie doen.
Ik vind het werken in het ziekenhuis juist ontzettend leuk, het is heel afwisselend, je werkt actief samen met verschillende disciplines, door mijn opleiding werk ik op chirurgische en interne afdelingen waardoor ik heel goed de verschillen per afdeling kan zien.
Tuurlijk is het druk, soms loop ik de benen uit mijn lijf of loopt me hoofd over van de dingen die allemaal geregeld moeten worden voor een patient of loop ik pas om 17:00 de afdeling af (niet wekelijks hoor), maar ik ervaar zeker niet het horrorscenario wat ilta beschrijft. Tuurlijk gaan er dingen op een manier waar ik niet gelukkig van wordt, maar dat zal in elke beroepsgroep zo gaan. Ik denk dat dit ook heel erg per ziekenhuis verschilt, de sfeer in bijvoorbeeld een academisch ziekenhuis is heel anders dan een streekziekenhuis. Ik werk zelf in een middelgroot stadsziekenhuis, wat de patientencategorie ook nog eens heel divers maakt qua achtergronden en daarom voor mij juist heel leuk.
En ohja ik heb al SPH gedaan, ook een HBO-opleiding, ik heb daarna 3 jaar op een kinderdagverblijf gewerkt. Het heeft me geen vrijstellingen opgeleverd op school, maar het heeft me wel hoop ervaring en zelfvertrouwen opgeleverd, die nu heel mooi van pas komen in dit beroep.
Geen ervaring op de kraamafdeling, ik hoop hier volgende week een dagje te mogen meelopen, zodat ik het mee kan nemen in mijn keuze van een afdeling voor het laatste jaar.
Wat betreft salaris zit ik nu op rond de 1150 netto per maand, hier zit alleen ort bij van weekenddiensten en een enkele avonddienst(maar niet veel), ik zit in mijn derde jaar van de opleiding.
vrijdag 2 januari 2009 om 22:06
@Erine, nee, ik bedoel zeker niet automatisch. Maar als niveau 5 kun je na een aantal jaar werkervaring middels seniorschap, teamhoofd, etc. "makkelijk" doorrollen richting management. Je carriere ligt nog niet stop zodra je je diploma binnen hebt. Terwijl je met niveau 4 al snel tegen het plafond loopt.
Overigens waren de salarissen bij ons niet hetzelfde met niveau 4 en 5. En met niveau 4 kom je ook niet overal binnen (universitair ziekenhuis nam bijv. op veel afdelingen uberhaupt geen niv. 4 aan).
Salaris is inderdaad erg afhankelijk van sector, specialisatie en/of hoeveel OHT je krijgt.
Overigens waren de salarissen bij ons niet hetzelfde met niveau 4 en 5. En met niveau 4 kom je ook niet overal binnen (universitair ziekenhuis nam bijv. op veel afdelingen uberhaupt geen niv. 4 aan).
Salaris is inderdaad erg afhankelijk van sector, specialisatie en/of hoeveel OHT je krijgt.
zaterdag 3 januari 2009 om 09:32
Werk in de thuiszorg en kan je iets vertellen over verpleegkundige in de thuiszorg. Het is erg afhankelijk van het clientenbestand of je ook daadwerkelijk werkt op het niveau waarvoor je gestudeerd hebt. Waar ik werkte waren weinig clienten die echt verpleegkundig technische handelingen nodig hadden. Collega's klaagden dat dit niet was waar ze voor hadden geleerd. In een ziekenhuis of verpleeghuis heb je wel dat je meer verpleegtechnische handelingen tegenkomt. Wat het werk inhoudt hangt dus ook zeker van je werkplek af.
Collega van mij heeft in de kraam gewerkt en heeft opleiding tot verzorgende-ig gedaan omdat ze dat zat was. Het op wacht staan en voornamelijk huishoudelijke taken uitvoeren was voor haar een reden om uit de kraam te stappen.
Collega van mij heeft in de kraam gewerkt en heeft opleiding tot verzorgende-ig gedaan omdat ze dat zat was. Het op wacht staan en voornamelijk huishoudelijke taken uitvoeren was voor haar een reden om uit de kraam te stappen.
zaterdag 3 januari 2009 om 09:35
Hier nog een verpleegkundige, die zich toevallig vanuit het beroep van lerares heeft laten omscholen. Het lesgeven was ik zo zat, en op een dag zag ik dé advertentie... opleiding tot HBO-V verpleegkundige... in een opwelling gesolliciteerd, dag meegelopen, en ik was om!
Ik vind het een geweldig beroep, ik vind het heerlijk om voor anderen te zorgen, en (om eerlijk te zijn) daar zo veel dankbaarheid voor terug te krijgen! Want dát krijg je van je patienten. Van je leidinggevenden... tja, je kan het treffen, daar heb ik het toevallig nu de laatste anderhalf jaar wél mee getroffen, maar daarvoor... nee, daarvoor hoef je het niet te doen.
Ik heb zo'n 8 jaar als gespecialiseerd oncologieverpleegkundige gewerkt, heb dit echter anderhalf jaar geleden opgegeven omdat ik het niet meer trok. Had een zware categorie oncologiepatienten, de longkankerpatienten, en na een aantal cycli meegemaakt te hebben (diagnose, opereren, genezen... oh, nee, na twee jaar toch niet genezen, alsnog aan de chemo, dood) kon ik het niet meer. Nu werk ik op plastische chirurgie, en het is GEWELDIG. Maargoed, dat met je liggen, je komt er vanzelf achter wat JOUW specialisme is, of dat in een algemeen ziekenhuis is of in de psychiatrie of wat dan ook. Dat is het voordeel van de brede opleiding. Maar tevens het nadeel. Na afronding van je studie ben je écht niet klaar met leren.
Overigens begin je gewoon in de laagste schaal, ondanks je arbeidsverleden. Hou dus rekening met teruggang in loon. Daarbij verdien je als verpleegkundige minder dan als lerares (hoewel dat te compenseren is met meer onregelmatige diensten, maar dan moet je die wel meer dan gemiddeld draaien om op je 'oude' loon te komen) en tijdens je opleiding ontvang je een leerlingensalaris, wat zeker geen vetpot is, en waarbij je vaak nog maar minimaal onregelmatig kan werken (vooral dagdiensten, alleen in de weekenden kun je wat onregelmatigheid meepikken).
Ik vind het een geweldig beroep, ik vind het heerlijk om voor anderen te zorgen, en (om eerlijk te zijn) daar zo veel dankbaarheid voor terug te krijgen! Want dát krijg je van je patienten. Van je leidinggevenden... tja, je kan het treffen, daar heb ik het toevallig nu de laatste anderhalf jaar wél mee getroffen, maar daarvoor... nee, daarvoor hoef je het niet te doen.
Ik heb zo'n 8 jaar als gespecialiseerd oncologieverpleegkundige gewerkt, heb dit echter anderhalf jaar geleden opgegeven omdat ik het niet meer trok. Had een zware categorie oncologiepatienten, de longkankerpatienten, en na een aantal cycli meegemaakt te hebben (diagnose, opereren, genezen... oh, nee, na twee jaar toch niet genezen, alsnog aan de chemo, dood) kon ik het niet meer. Nu werk ik op plastische chirurgie, en het is GEWELDIG. Maargoed, dat met je liggen, je komt er vanzelf achter wat JOUW specialisme is, of dat in een algemeen ziekenhuis is of in de psychiatrie of wat dan ook. Dat is het voordeel van de brede opleiding. Maar tevens het nadeel. Na afronding van je studie ben je écht niet klaar met leren.
Overigens begin je gewoon in de laagste schaal, ondanks je arbeidsverleden. Hou dus rekening met teruggang in loon. Daarbij verdien je als verpleegkundige minder dan als lerares (hoewel dat te compenseren is met meer onregelmatige diensten, maar dan moet je die wel meer dan gemiddeld draaien om op je 'oude' loon te komen) en tijdens je opleiding ontvang je een leerlingensalaris, wat zeker geen vetpot is, en waarbij je vaak nog maar minimaal onregelmatig kan werken (vooral dagdiensten, alleen in de weekenden kun je wat onregelmatigheid meepikken).
Om een kort verhaal lang te maken...
zaterdag 3 januari 2009 om 09:58
wat grappig om te lezen dat je je ook hebt laten omscholen.
Hoe heb je de opleiding gevolgd? deeltijd, duaal/ voltijd?
en hoe ziet deze er dan uit?
Kun je zo beschrijven wat een dagdienst inhoudt?..werktijden en activiteiten.
Waar ik vooral tegenaan loop in het onderwijs is dat je nooit klaar bent, ik zit elke dag tot in de avond te werken. er komt zoveel steeds bij.
En ik heb nooit fatsoenlijk pauze. Mijn boterham eet ik tussen het werken door op.
Hoe is dat in de zorg?
Hoe heb je de opleiding gevolgd? deeltijd, duaal/ voltijd?
en hoe ziet deze er dan uit?
Kun je zo beschrijven wat een dagdienst inhoudt?..werktijden en activiteiten.
Waar ik vooral tegenaan loop in het onderwijs is dat je nooit klaar bent, ik zit elke dag tot in de avond te werken. er komt zoveel steeds bij.
En ik heb nooit fatsoenlijk pauze. Mijn boterham eet ik tussen het werken door op.
Hoe is dat in de zorg?
zaterdag 3 januari 2009 om 11:33
Hoi Roos,
Ik heb me gespecialiseerd tot ambulanceverpleegkundige.
En kom dus veel in aanraking met bijv afd neonatologie en kinderic, dat betaald bijv ook al weer veel beter dan een kraamverzorgster of pleeg op kinderafd.
Het is maar net waar je hart ligt en of je van specialistisch handelen houdt.
Mijn dag is iedere dag anders, ik weet nooit hoe druk ik het krijg en wat voor patienten ik tref, dat vind ik leuk! Iedere dag is anders.
In het zieknhuis ga je vaak in kleine groepjes eten, zodat je collega jouw patienten kan overnemen, en jij daarna die van je collega.
Ik eet wanneer ik geen rit heb, dat is soms in de ambu en soms op de post afhankelijk van hoe druk het is.
werktijden zijn vaak 7-15, 15-23, 23-7. Kan afhankelijk van de instelling een half uur later zijn natuurlijk.
Wanneer je thuis bent is je werk af, geen dingen meer te doen.
Natuurlijk zul je in het begin, thuis dingen gaan opzoeken en doorlezen om meer van bepaalde ziektebeelden enz. te leren.
Maar das ook afhankelijk van je zelf.
Ik heb me gespecialiseerd tot ambulanceverpleegkundige.
En kom dus veel in aanraking met bijv afd neonatologie en kinderic, dat betaald bijv ook al weer veel beter dan een kraamverzorgster of pleeg op kinderafd.
Het is maar net waar je hart ligt en of je van specialistisch handelen houdt.
Mijn dag is iedere dag anders, ik weet nooit hoe druk ik het krijg en wat voor patienten ik tref, dat vind ik leuk! Iedere dag is anders.
In het zieknhuis ga je vaak in kleine groepjes eten, zodat je collega jouw patienten kan overnemen, en jij daarna die van je collega.
Ik eet wanneer ik geen rit heb, dat is soms in de ambu en soms op de post afhankelijk van hoe druk het is.
werktijden zijn vaak 7-15, 15-23, 23-7. Kan afhankelijk van de instelling een half uur later zijn natuurlijk.
Wanneer je thuis bent is je werk af, geen dingen meer te doen.
Natuurlijk zul je in het begin, thuis dingen gaan opzoeken en doorlezen om meer van bepaalde ziektebeelden enz. te leren.
Maar das ook afhankelijk van je zelf.
zaterdag 3 januari 2009 om 11:37
Momenteel werk ik ong. 11 jaar als verpleegkundige in een ziekenhuis. Ik vind het werk zowel fysiek als mentaal heel erg zwaar.
Elke dag is anders, patienten contact is erg leuk, maar kan ook echt NIET leuk zijn. Mensen zijn de laatste jaren steeds mondiger geworden, zowel nonverbale als verbale agressie neemt toe.
Ik herken erg veel in het verhaal van Ilta(waar werk je overigens nu? Ben razend benieuwd!). Ook hier is het bed nog niet leeg en de volgende patient staat al weer voor de deur. Soms zijn patienten nog niet eens ontslagen en moet de volgende al weer worden opgenomen.
Nieuwkomers en leerlingen worden zo goed als mogelijk begeleid, maar het ontbreekt vaak aan tijd en dat is ontzettend jammer. Je moet als leerling echt wel wat in je mars hebben, om tot diplomering te komen(tenminste, dat is mijn persoonlijke mening).
Tijd voor een praatje met patienten is er over het algemeen niet meer bij. Je rent en vliegt, maak veel kilometers.
Ook in dit ziekenhuis werken we met nivo 4 en nivo 5 samen op de afdeling. We verdienen allemaal hetzelfde.
Het werken in ploegendiensten maakt het werk bijzonder, maar ook zwaarder dan een reguliere baan en daar moet je tegen kunnen.
Inhoudelijk betreft dekt het 'billen wassen' en 'een beetje pillen ronddelen' de lading van het vak echt niet meer. Het is zoveel meer dan dat. Je wordt geacht je kennis bij te houden, door bijvoorbeeld het bijwonen van klinische lessen/scholingen. Naast lichamelijke verzorging heb je veel administratieve taken(soms te veel naar mijn mening). Je kunt(afhankelijk van waar je werkt) veel te maken krijgen met sterven, palliatieve zorg. Dit vindt ik dus een mooi aspect van het werk, maar is loodzwaar. Ook behoort kennis hebben van diverse medische aparatuur er natuurlijk ook bij.
Ik vind het altijd erg moeilijk om in het kort uit te leggen, wat het vak nu eigenlijk inhoudt. Ik denk dat je het moet ervaren om te zien of het wat voor je is!
Ik vind het nog steeds een erg mooi beroep, maar zie na 11 jaar ook wel de negatieve kanten. En ik verwacht eerlijk gezegd niet dat ik over 10 jaar nog in een ziekenhuis werk. Soms is het me allemaal wel te zwaar. Moet er wel bij zeggen, dat ik net hersteld/bijna hersteld ben van een burnout en mijn grenzen zijn eerder bereikt dan voor ik ziek werd.
Groetjes, Josje
Elke dag is anders, patienten contact is erg leuk, maar kan ook echt NIET leuk zijn. Mensen zijn de laatste jaren steeds mondiger geworden, zowel nonverbale als verbale agressie neemt toe.
Ik herken erg veel in het verhaal van Ilta(waar werk je overigens nu? Ben razend benieuwd!). Ook hier is het bed nog niet leeg en de volgende patient staat al weer voor de deur. Soms zijn patienten nog niet eens ontslagen en moet de volgende al weer worden opgenomen.
Nieuwkomers en leerlingen worden zo goed als mogelijk begeleid, maar het ontbreekt vaak aan tijd en dat is ontzettend jammer. Je moet als leerling echt wel wat in je mars hebben, om tot diplomering te komen(tenminste, dat is mijn persoonlijke mening).
Tijd voor een praatje met patienten is er over het algemeen niet meer bij. Je rent en vliegt, maak veel kilometers.
Ook in dit ziekenhuis werken we met nivo 4 en nivo 5 samen op de afdeling. We verdienen allemaal hetzelfde.
Het werken in ploegendiensten maakt het werk bijzonder, maar ook zwaarder dan een reguliere baan en daar moet je tegen kunnen.
Inhoudelijk betreft dekt het 'billen wassen' en 'een beetje pillen ronddelen' de lading van het vak echt niet meer. Het is zoveel meer dan dat. Je wordt geacht je kennis bij te houden, door bijvoorbeeld het bijwonen van klinische lessen/scholingen. Naast lichamelijke verzorging heb je veel administratieve taken(soms te veel naar mijn mening). Je kunt(afhankelijk van waar je werkt) veel te maken krijgen met sterven, palliatieve zorg. Dit vindt ik dus een mooi aspect van het werk, maar is loodzwaar. Ook behoort kennis hebben van diverse medische aparatuur er natuurlijk ook bij.
Ik vind het altijd erg moeilijk om in het kort uit te leggen, wat het vak nu eigenlijk inhoudt. Ik denk dat je het moet ervaren om te zien of het wat voor je is!
Ik vind het nog steeds een erg mooi beroep, maar zie na 11 jaar ook wel de negatieve kanten. En ik verwacht eerlijk gezegd niet dat ik over 10 jaar nog in een ziekenhuis werk. Soms is het me allemaal wel te zwaar. Moet er wel bij zeggen, dat ik net hersteld/bijna hersteld ben van een burnout en mijn grenzen zijn eerder bereikt dan voor ik ziek werd.
Groetjes, Josje
zaterdag 3 januari 2009 om 13:51
bedankt voor al jullie reacties,
het is ook een moeilijke keuze... het is toch weer 4 jaar studeren. Echter lijkt me in het ziekenhuis werken echt heel erg leuk!
Het lijkt me wel vreemd om de eerste keren te prikken e.d. hoe hebben jullie dat ervaren? en wat vind je het leukste aan het beroep?
groetjes
het is ook een moeilijke keuze... het is toch weer 4 jaar studeren. Echter lijkt me in het ziekenhuis werken echt heel erg leuk!
Het lijkt me wel vreemd om de eerste keren te prikken e.d. hoe hebben jullie dat ervaren? en wat vind je het leukste aan het beroep?
groetjes
zaterdag 3 januari 2009 om 14:52
Het werk/leren bestaat uit heel veel eerste keren. Eerste keer injecteren, eerste keer maagsonde inbrengen, eerste keer catheteriseren, infuus prikken, eerste keer reanimeren/acute situaties opvangen.
Al deze eerste keren vond ik zenuwslopend, maar dat ik ook een beetje karaktergebonden. Nog steeds wordt ik erg gespannen van acute situaties. Ik voel me erg verantwoordelijk en de adrenaline giert me door mijn aderen.
Het mooiste aan het beroep is de waardering die je krijgt van patienten/familie. En het geeft mij veel voldoening als ik in een dienst de zorg heb kunnen leveren zoals het hoort! Als het bijvoorbeeld ontzettend druk is(en dat is het meestal), dan kun je niet altijd voor je patienten doen wat je graag zou willen doen. Persoonlijke aandacht voor patienten is dan het eerste wat er bij in schiet.
Eerst ff genoeg, ik moet zo aan het werk heb avonddienst.
Groetjes!
Al deze eerste keren vond ik zenuwslopend, maar dat ik ook een beetje karaktergebonden. Nog steeds wordt ik erg gespannen van acute situaties. Ik voel me erg verantwoordelijk en de adrenaline giert me door mijn aderen.
Het mooiste aan het beroep is de waardering die je krijgt van patienten/familie. En het geeft mij veel voldoening als ik in een dienst de zorg heb kunnen leveren zoals het hoort! Als het bijvoorbeeld ontzettend druk is(en dat is het meestal), dan kun je niet altijd voor je patienten doen wat je graag zou willen doen. Persoonlijke aandacht voor patienten is dan het eerste wat er bij in schiet.
Eerst ff genoeg, ik moet zo aan het werk heb avonddienst.
Groetjes!
zaterdag 3 januari 2009 om 15:34
Ook ik ben verpleegkundige, heb de BBl opleiding gedaan.
Ik ben er door een hoop bezuinigingen e.d. steeds minder enthousiast over. Ook de vele patienten die steeds ondankbaarder worden. Ze hoeven me echt niet op mijn blote knieën te bedanken maar iedere vorm van agresie ben ik ook meer als beu! En dan bedoel ik niet verwarde patienten ofzo. Die kunnen er niks aan doen. Maar gewoon de patiënten die onbeschoft zijn!
Maar hier kan ik nog uren over door gaan....
Maar als je toch besloten hebt om de opleiding te gaan volgen zou ik als ik jou was kiezen voor de HBO-v (liefst duaal). Ook als hbo-er kan je in de kraamzorg gaan werken of op een consultatie bureau voor de JGZ. met deze opleiding kan je namelijk alle kanten op. Psychiatrie, algemeen zieknhuis, verstandelijk gehandicapten JGZ alles kan. andersom echter niet...Als bijv. kraamverzorgende kan je niet zomaar andere beroepen uitoefenen in de zorg. Daarnaast is het erg fijn als je werkervaring op doet tijdens de opleiding. Dus of de BBl of de Duale opleiding. Op de werkvloer wordt er namelijk veelal naar gekeken of iemand werkervaring heeft. daar kunnen ze meer van op aan. Er is namelijk weinig geduld (geld) om iemand goed in te kunnen werken.
Ik ben er door een hoop bezuinigingen e.d. steeds minder enthousiast over. Ook de vele patienten die steeds ondankbaarder worden. Ze hoeven me echt niet op mijn blote knieën te bedanken maar iedere vorm van agresie ben ik ook meer als beu! En dan bedoel ik niet verwarde patienten ofzo. Die kunnen er niks aan doen. Maar gewoon de patiënten die onbeschoft zijn!
Maar hier kan ik nog uren over door gaan....
Maar als je toch besloten hebt om de opleiding te gaan volgen zou ik als ik jou was kiezen voor de HBO-v (liefst duaal). Ook als hbo-er kan je in de kraamzorg gaan werken of op een consultatie bureau voor de JGZ. met deze opleiding kan je namelijk alle kanten op. Psychiatrie, algemeen zieknhuis, verstandelijk gehandicapten JGZ alles kan. andersom echter niet...Als bijv. kraamverzorgende kan je niet zomaar andere beroepen uitoefenen in de zorg. Daarnaast is het erg fijn als je werkervaring op doet tijdens de opleiding. Dus of de BBl of de Duale opleiding. Op de werkvloer wordt er namelijk veelal naar gekeken of iemand werkervaring heeft. daar kunnen ze meer van op aan. Er is namelijk weinig geduld (geld) om iemand goed in te kunnen werken.
zaterdag 3 januari 2009 om 16:45
Roos, ik heb de duale variant gedaan omdat ik maar 1 jaar studiefinanciering over had. Daarna kreeg ik loon van het ziekenhuis waar ik in dienst was. en daarnaast héél veel bijgewerkt om de eindjes aan elkaar te knopen, doordat ik wat ouder was had ik toch al een eigen huis en dat soort dingen die toch betaald moeten worden, en omdat ik studeerde had ik op geen enkele regeling of wat dan ook recht (huursubsidie bijvoorbeeld, erg jammer, zou het een stuk makkelijker gemaakt hebben).
Tijdens de studie lijkt het niet veel anders dan voor de klas, hoor. Je bent NOOIT klaar, als je op je werk klaar bent heb je nog wel wat voor school te doen, als je met school klaar bent moet je weer werken... toen ik gediplomeerd was viel ik letterlijk in een gat omdat ik bergen vrije tijd had naast mijn voltijd baan waar ik geen idee had wat ik er mee moest doen. Klinkt belachelijk, maar na in totaal 12 jaar alleen maar met school en daarna studie en werk bezig geweest te zijn wist ik helemaal niet meer hoe ik met vrije tijd om moest gaan!
Mijn werktijden zijn van 7.30 tot 16.00, 15.00 tot 23.30 en 23.15 tot 7.45. Heeft z'n voordelen, maar ook zeker nadelen. Vooral weekenden. Sporten in teamverband op hoog niveau kun je wel vergeten, familie/vriendendingen zoals verjaardagen zul je regelmatig voorbij moeten laten gaan omdat je moet werken (en soms kun je je werk juist weer als excuus gebruiken, dat dan ook weer ). Vakanties, ook zoiets. Op de meeste afdelingen gaan mensen met kinderen vóór tijdens de reguliere schoolvakanties. Kan voordeel zijn, in laagseizoen op vakantie, maar áls je een keer in het hoogseizoen wilt, kan het soms best lastig zijn.
Het werk is, zoals hierboven al vermeld, al lang geen 'billen wassen en medicijnen delen' meer. Wij zijn voor het overgrote deel verantwoordelijk voor de genezing en revalidatie van de patienten (oke, soms doen de artsen ook wel eens wat, hoor!), en moeten dat goed monitoren en ook registreren (de beroemde administratie...). Bij de plastische patienten komt ook een groot deel psychische begeleiding kijken, waar ik vanwege privacy verder niet op in kan gaan omdat wij een vrij specifieke patientencategorie 'bedienen'.
Vanwege korte opnameduur ben je eigenlijk al vanaf de dag van opname ook bezig om zorg voor na ontslag te regelen. Soms makkelijk (heeft U iemand die U thuis kan helpen? Ja? Fijn!!), soms heel ingewikkeld (heeft U iemand die U thuis kan helpen? Ik? Nee.. nee, ik ben niet Uw dochter. Dus ik kom niet bij U thuis. Heeft U kinderen? O, dat weet U niet. O, U bedoelt dat U daar geen contact mee heeft. Maar Uw moeder leeft nog... maar U bent 84 jaar oud, toch? O, U bent zeven...)
Eigenlijk kwam ik er tijdens de opleiding achter dat álles wat ik in het onderwijs miste, ik in de verpleging wél vond. De verantwoordelijkheid, maar ook het gevoel écht iets voor iemand te kunnen betekenen, om mensen te ondersteunen en begeleiden in hun specifieke levensfase (met name tijdens mijn oncologische 'fase' van toepassing), maar ook nu met minder levensingrijpende dingen.
Ik weet natuurlijk niet of dit voor jou ook zal gelden, je kan altijd een keer naar een ziekenhuis (hetzij algemeen, hetzij psychiatrisch, hangt af van waar je belangstelling naar uit gaat) of je een keer een dag mee mag lopen. Meestal weet je eigenlijk al in die ene dag wel of het wat voor je is of niet. Laat je overigens niet overdonderen door de vaart waarmee gewerkt wordt. Je loopt met iemand mee die ervaring heeft, en verpleegkundigen worden niet voor niets 'spin in het web' genoemt. Je bent met twintig dingen per minuut bezig, en met ervaring weet je wat, maar als beginner heb je daar écht nog geen inzicht in.
Tijdens de studie lijkt het niet veel anders dan voor de klas, hoor. Je bent NOOIT klaar, als je op je werk klaar bent heb je nog wel wat voor school te doen, als je met school klaar bent moet je weer werken... toen ik gediplomeerd was viel ik letterlijk in een gat omdat ik bergen vrije tijd had naast mijn voltijd baan waar ik geen idee had wat ik er mee moest doen. Klinkt belachelijk, maar na in totaal 12 jaar alleen maar met school en daarna studie en werk bezig geweest te zijn wist ik helemaal niet meer hoe ik met vrije tijd om moest gaan!
Mijn werktijden zijn van 7.30 tot 16.00, 15.00 tot 23.30 en 23.15 tot 7.45. Heeft z'n voordelen, maar ook zeker nadelen. Vooral weekenden. Sporten in teamverband op hoog niveau kun je wel vergeten, familie/vriendendingen zoals verjaardagen zul je regelmatig voorbij moeten laten gaan omdat je moet werken (en soms kun je je werk juist weer als excuus gebruiken, dat dan ook weer ). Vakanties, ook zoiets. Op de meeste afdelingen gaan mensen met kinderen vóór tijdens de reguliere schoolvakanties. Kan voordeel zijn, in laagseizoen op vakantie, maar áls je een keer in het hoogseizoen wilt, kan het soms best lastig zijn.
Het werk is, zoals hierboven al vermeld, al lang geen 'billen wassen en medicijnen delen' meer. Wij zijn voor het overgrote deel verantwoordelijk voor de genezing en revalidatie van de patienten (oke, soms doen de artsen ook wel eens wat, hoor!), en moeten dat goed monitoren en ook registreren (de beroemde administratie...). Bij de plastische patienten komt ook een groot deel psychische begeleiding kijken, waar ik vanwege privacy verder niet op in kan gaan omdat wij een vrij specifieke patientencategorie 'bedienen'.
Vanwege korte opnameduur ben je eigenlijk al vanaf de dag van opname ook bezig om zorg voor na ontslag te regelen. Soms makkelijk (heeft U iemand die U thuis kan helpen? Ja? Fijn!!), soms heel ingewikkeld (heeft U iemand die U thuis kan helpen? Ik? Nee.. nee, ik ben niet Uw dochter. Dus ik kom niet bij U thuis. Heeft U kinderen? O, dat weet U niet. O, U bedoelt dat U daar geen contact mee heeft. Maar Uw moeder leeft nog... maar U bent 84 jaar oud, toch? O, U bent zeven...)
Eigenlijk kwam ik er tijdens de opleiding achter dat álles wat ik in het onderwijs miste, ik in de verpleging wél vond. De verantwoordelijkheid, maar ook het gevoel écht iets voor iemand te kunnen betekenen, om mensen te ondersteunen en begeleiden in hun specifieke levensfase (met name tijdens mijn oncologische 'fase' van toepassing), maar ook nu met minder levensingrijpende dingen.
Ik weet natuurlijk niet of dit voor jou ook zal gelden, je kan altijd een keer naar een ziekenhuis (hetzij algemeen, hetzij psychiatrisch, hangt af van waar je belangstelling naar uit gaat) of je een keer een dag mee mag lopen. Meestal weet je eigenlijk al in die ene dag wel of het wat voor je is of niet. Laat je overigens niet overdonderen door de vaart waarmee gewerkt wordt. Je loopt met iemand mee die ervaring heeft, en verpleegkundigen worden niet voor niets 'spin in het web' genoemt. Je bent met twintig dingen per minuut bezig, en met ervaring weet je wat, maar als beginner heb je daar écht nog geen inzicht in.
Om een kort verhaal lang te maken...
zaterdag 3 januari 2009 om 23:34
ik heb eerst sph gedaan en doe nu hbo-v (eerste duaal en nu deeltijd-verkort GGZ voor sph opgeleiden). De sph vond ik een opleiding van niks, super simpel en weinig inhoud (lag ook aan de aanbieder van de opleiding) De HBO-v daarentegen vind ik juist wel erg goed, veel diepgang en interessante theorie, mét docenten die nog met 1 been in het werkveld staan en dus weten waar ze het over hebben.
Het zorgen voor een ander mens moet wel in je zitten, het is fijn als je geduldig bent van jezelf (al kun je dit denk ik ook wel leren) en het is belangrijk dat je kunt omgaan en communiceren met allerlei soorten mensen. Ik haal zelf omtzettend veel energie uit mn werk, vind het een prachtig beroep. Ik voel het ook wel een beetje als een roeping.
Ik heb er wel voor gekozen om verder te gaan in de psychiatrie en vond mijn ziekenhuis stage echt 10 x niks. Ik werk nu als bijbaantje bij de thuiszorg en dat vind ik wel weer erg leuk.
gr suzanne
Het zorgen voor een ander mens moet wel in je zitten, het is fijn als je geduldig bent van jezelf (al kun je dit denk ik ook wel leren) en het is belangrijk dat je kunt omgaan en communiceren met allerlei soorten mensen. Ik haal zelf omtzettend veel energie uit mn werk, vind het een prachtig beroep. Ik voel het ook wel een beetje als een roeping.
Ik heb er wel voor gekozen om verder te gaan in de psychiatrie en vond mijn ziekenhuis stage echt 10 x niks. Ik werk nu als bijbaantje bij de thuiszorg en dat vind ik wel weer erg leuk.
gr suzanne
zondag 4 januari 2009 om 10:22
Roos, je vragen zijn wat te algemeen om je een indruk te geven van de veelzijdigheid van de opleiding en het beroep. De ene verpleegkundige is de andere niet, het ene werkveld de andere niet, etc. Er zijn een boel afdelingen waar je het geleerde van de opleiding nauwelijks in praktijk brengt (bijv. voorbehouden handelingen) en afdelingen waar je niet genoeg bijgeschoold kunt worden omdat het een heel technische afdeling is.
Het nadeel van de opleiding vond ik persoonlijk juist die veelzijdigheid, ook al betekend het dat je na de opleiding in principe breed aan de slag kunt. Want ik had gewoon weinig interesse in een specifiek deel van de zorg, waar ik uiteindelijk toch twee stages in heb moeten lopen. Ik heb die echt uit moeten zitten. Het nadeel van de voltijdsopleiding vond ik het extreem schoolse karakter ervan. Ik verwacht dat dat met duaal stukken minder is, want je hebt leeftijd en werkervaring mee.
Over werkplekken, ik denk dat als je echt verpleegkundige wilt worden, dat je gewoon moet zoeken tot je een plek hebt gevonden waar je op je plaats bent. Soms is dat even zoeken en soms heb je het snel gevonden. Tijdens je stages krijg je natuurlijk al een goede indruk van de verschillende doelgroepen en wat je leuk en niet leuk vindt. Daar zoek je naderhand natuurlijk ook je werkplek op uit. Ik weet wel dat 'kinderen' op de HBO-V een van de meest geliefde doelgroep was en dat er altijd meer geinteresseerden waren voor een stage op een kraamafdeling/consultatiebureau, etc., dan dat er plekken waren. Dus je moet echt wel rekening houden dat je tijdens je opleiding ook op hele andere plekken moet werken.
Of je klaar bent na je werk? Ja, in principe wel (mits je geen bijscholingen etc. doet). Het is niet zo dat je 's avonds nog proefwerken moet nakijken. Maar ik vind ook dat je voor de werkzaamheden die je hebt vaak erg weinig tijd toebedeelt krijgt. Tis hollen of stilstaan, maar vaker hollen. Dat maakt wel dat je dagen doorgaans omvliegen. Maar pauzetijden zijn ook erg verschillend gebleken. Op sommige plekken kon ik fatsoenlijk een boterham eten, op andere plekken prop je 'm er effe tussen. Oh ja, over dat klaar zijn na je werk. Ik ben in het verpleeghuis echt vervelend vaak gevraagd om weer eens in te vallen omdat collega x of y ziek was. Dan heb je je diensten, maar er wordt wel min of meer verwacht dat je collegiaal bent en dat soort uitval onderling verdeeld. Dat kan betekenen dat je maar uit plichtsbesef staat te werken, terwijl je onderhand ook wel eens snakt naar een paar vrije dagen. Dit vond ik echt heel vervelend! In die zin ben je dan nooit klaar met je werk.
Het nadeel van de opleiding vond ik persoonlijk juist die veelzijdigheid, ook al betekend het dat je na de opleiding in principe breed aan de slag kunt. Want ik had gewoon weinig interesse in een specifiek deel van de zorg, waar ik uiteindelijk toch twee stages in heb moeten lopen. Ik heb die echt uit moeten zitten. Het nadeel van de voltijdsopleiding vond ik het extreem schoolse karakter ervan. Ik verwacht dat dat met duaal stukken minder is, want je hebt leeftijd en werkervaring mee.
Over werkplekken, ik denk dat als je echt verpleegkundige wilt worden, dat je gewoon moet zoeken tot je een plek hebt gevonden waar je op je plaats bent. Soms is dat even zoeken en soms heb je het snel gevonden. Tijdens je stages krijg je natuurlijk al een goede indruk van de verschillende doelgroepen en wat je leuk en niet leuk vindt. Daar zoek je naderhand natuurlijk ook je werkplek op uit. Ik weet wel dat 'kinderen' op de HBO-V een van de meest geliefde doelgroep was en dat er altijd meer geinteresseerden waren voor een stage op een kraamafdeling/consultatiebureau, etc., dan dat er plekken waren. Dus je moet echt wel rekening houden dat je tijdens je opleiding ook op hele andere plekken moet werken.
Of je klaar bent na je werk? Ja, in principe wel (mits je geen bijscholingen etc. doet). Het is niet zo dat je 's avonds nog proefwerken moet nakijken. Maar ik vind ook dat je voor de werkzaamheden die je hebt vaak erg weinig tijd toebedeelt krijgt. Tis hollen of stilstaan, maar vaker hollen. Dat maakt wel dat je dagen doorgaans omvliegen. Maar pauzetijden zijn ook erg verschillend gebleken. Op sommige plekken kon ik fatsoenlijk een boterham eten, op andere plekken prop je 'm er effe tussen. Oh ja, over dat klaar zijn na je werk. Ik ben in het verpleeghuis echt vervelend vaak gevraagd om weer eens in te vallen omdat collega x of y ziek was. Dan heb je je diensten, maar er wordt wel min of meer verwacht dat je collegiaal bent en dat soort uitval onderling verdeeld. Dat kan betekenen dat je maar uit plichtsbesef staat te werken, terwijl je onderhand ook wel eens snakt naar een paar vrije dagen. Dit vond ik echt heel vervelend! In die zin ben je dan nooit klaar met je werk.
zondag 4 januari 2009 om 20:19
Verpleegkundige is een mooi beroep, maar je moet hard werken. En je moet feeling voor hebben. Ik heb op de ok gewerkt en hebt alle ok's gezien van oogheelkunde tot neurochirurgie om iets op te noemen. Ik heb met heel veel plezier gewerkt, maar je salaris is duidelijk minder dan wat je in het onderwijs verdient.
Veel succes!!!
Veel succes!!!
