Werk & Studie
alle pijlers
Verwijt dat ik onzichtbaar ben, hoe te weerleggen?
donderdag 19 juli 2007 om 09:53
Ik werk nu 6 jaar als jurist op een groot kantoor, in deze loopbaan ook een kind gekregen en werk nu 32 uur ipv voorheen 36 uur
Na de bevalling heb ik 12 uur per week ouderschapsverlof genomen gedurende een half jaar en nu dus 32 uur.
Ik zit ook in de ondernemingsraad, daar spendeer ik een werkdag aan.
Houdt in dat ik 3 dagen op kantoor zit mijn eigenlijke werk te doen.
Mijn vorige manager had altijd als standaardopmerking bij beoordelingen dat hij geen mening over me kon hebben omdat ik er zo weinig was. Altijd weer die opmerkingen als: je bent er nooit, ik zie je nooit... bla.
Gek werd ik er van. Mijn collega's werken 36 uur, ik 32, goh zeg wat een dramatisch verschil, maar niet heus... Ik heb me er kapot aan geergerd.
Ok, ik zit 8 uur per week in OR vergaderingen, maar daarna kom ik ook altijd nog even naar mijn werkplek om te kijken of er geen dringende zaken zijn.
Nu heb ik een nieuwe manager, hij is er niet vaak. Vanmorgen hadden we een gesprek en hij zei dat hij vond dat ik nogal onzichtbaar ben en er zo weinig ben. Vanmorgen was ik te laat wegens onverwachte file. Hij zei dat ik vaker te laat was. En dat dat raar op hem over kwam.
Nu begin ik om 9 uur ipv 8:30 uur zoals mijn collega's. Maar voor mijn zwangerschap begon ik om 10:00 uur, zonder ooit een probleem te hebben gehad.
Ik wordt er echt verschrikkelijk kriegel van, alweer iemand die zegt dat ik er nooit ben. Ik werk verdorie 32 uur, heb een peuter, maak veel overuren voor de OR (met 8 uur per week red je dat niet) die niet worden uitbetaald...
Hoe pak ik dit nu aan en hoe weerleg ik nu zo'n gewortelde opvatting die kennelijk bestaat, maar in mijn ogen onterecht is? Uitleggen hoe mijn werktijden in elkaar steken is blijkbaar niet voldoende...
Ik merk dat mijn arbeidsplezier behoorlijk vergald raakt....
Na de bevalling heb ik 12 uur per week ouderschapsverlof genomen gedurende een half jaar en nu dus 32 uur.
Ik zit ook in de ondernemingsraad, daar spendeer ik een werkdag aan.
Houdt in dat ik 3 dagen op kantoor zit mijn eigenlijke werk te doen.
Mijn vorige manager had altijd als standaardopmerking bij beoordelingen dat hij geen mening over me kon hebben omdat ik er zo weinig was. Altijd weer die opmerkingen als: je bent er nooit, ik zie je nooit... bla.
Gek werd ik er van. Mijn collega's werken 36 uur, ik 32, goh zeg wat een dramatisch verschil, maar niet heus... Ik heb me er kapot aan geergerd.
Ok, ik zit 8 uur per week in OR vergaderingen, maar daarna kom ik ook altijd nog even naar mijn werkplek om te kijken of er geen dringende zaken zijn.
Nu heb ik een nieuwe manager, hij is er niet vaak. Vanmorgen hadden we een gesprek en hij zei dat hij vond dat ik nogal onzichtbaar ben en er zo weinig ben. Vanmorgen was ik te laat wegens onverwachte file. Hij zei dat ik vaker te laat was. En dat dat raar op hem over kwam.
Nu begin ik om 9 uur ipv 8:30 uur zoals mijn collega's. Maar voor mijn zwangerschap begon ik om 10:00 uur, zonder ooit een probleem te hebben gehad.
Ik wordt er echt verschrikkelijk kriegel van, alweer iemand die zegt dat ik er nooit ben. Ik werk verdorie 32 uur, heb een peuter, maak veel overuren voor de OR (met 8 uur per week red je dat niet) die niet worden uitbetaald...
Hoe pak ik dit nu aan en hoe weerleg ik nu zo'n gewortelde opvatting die kennelijk bestaat, maar in mijn ogen onterecht is? Uitleggen hoe mijn werktijden in elkaar steken is blijkbaar niet voldoende...
Ik merk dat mijn arbeidsplezier behoorlijk vergald raakt....
zaterdag 21 juli 2007 om 20:54
Tja het is veel tijd, maar er gebeurt ook wel veel. Ik denk dat het niet buitenproportioneel is. Alle OR leden steken er zoveel tijd in. De mesten nog veel meer. Volgende week ben ik zelfs 7 dagen lang weg voor de OR, moeten we het nieuwe overnamebod beoordelen en moeten dit doen in een hotel zonder contact met de buitenwereld om de schijn van beinvloeding door aandeelhouders te vermijden. Niet leuk, maar soit.
dinsdag 24 juli 2007 om 19:29
Mee eens, maar dat houd m.i. dus niet in dat je je zo moet presenteren zoals jij dat doet. Dat pas goed bij jou en jouw persoonlijkheid. Ik handel weer naar wat bij mij past en mijn persoonlijkheid en kennelijk bereiken we er hetzelfde mee.
Ik wil daar mee zeggen dat ik nog steeds niet denk dat TO zichzelf op een goede manier zichtbaarder maakt door zichzelf te presenteren zoals ze niet is. Dan kan ze wel 'gezellig' naar borrels gaan, 'fijn' contact met collega's hebben in het weekend en vooral mailtjes sturen na kantoortijd, maar wanneer dit niet met haar persoon overeenkomt, wordt het al gauw nep en dat pik je zo op.
Het is trouwens niet zo dat ik alleen maar prive zaken bespreek, integendeel, maar ik hou er wel een bepaalde balans is en voel me dus totaal niet raar wanneer ik 'zomaar' over iets wat niet werkgerelateerd begin.
dinsdag 24 juli 2007 om 19:36
Ideaal? Niet echt, voor jou misschien. Zo ga ik bijvoorbeeld nooit mee met de lunch. Vind ik een drama, geen hol aan. Maar toch ben ik zeer zichtbaar en onderhoud ik mijn contacten goed, maar dan op een andere manier. En dat schijnt niet gezien te willen worden, dat er ook andere manieren zijn.
Maar wanneer een manager tegen werkt, kun je nog zoveel borrelen of wat dan ook, ik denk niet dat je dan juist goede indruk maakt op zo'n manager.