Werk & Studie
alle pijlers
Wat is de gekste reden waarom jij ooit bent afgewezen?
maandag 26 juli 2021 om 22:00
Een paar jaar geleden werd ik na een sollicitatiegesprek voor een stageplaats afgewezen vanwege gebrek aan ervaring. Dat vond ik toch vrij apart, omdat een stage meestal bedoeld is om ervaring op te doen.
Tijdens een ander sollicitatiegesprek liet de tweede interviewer een glas water vallen over de laptop van de eerste interviewer. En dat had misschien niet de beste gevolgen voor mijzelf want het gesprek verliep daarna totaal chaotisch. Ik ben toen ook nooit meer teruggebeld.
Wat is jullie vreemdste ervaring met afwijzingen?
Tijdens een ander sollicitatiegesprek liet de tweede interviewer een glas water vallen over de laptop van de eerste interviewer. En dat had misschien niet de beste gevolgen voor mijzelf want het gesprek verliep daarna totaal chaotisch. Ik ben toen ook nooit meer teruggebeld.
Wat is jullie vreemdste ervaring met afwijzingen?
maandag 26 juli 2021 om 22:28
Dit vind ik eigenlijk echt schandalig. Was je uiterlijk en kennis van mode zo belangrijk voor die baan?Zwaanzweeftaan schreef: ↑26-07-2021 22:23Ik solliciteerde ergens in Amsterdam als maatschappelijk werkster.
Het gesprek was met 2 van het bedrijf en iedere keer als ik een antwoord gaf dan juichde persoon 1 naar 2 en visa versa. Kortom het ging best lekker dacht ik...
Mijn kledingstijl is altijd een beetje retro. Jurken en rokken op de knie, hoge taille broeken, kraagjes, pofmouwen, polka dot dat soort werk.
Voor mijn sollicitatie had ik een wit blousje aan met een zwart opengewerkt peter pan kraagje.
Bij de telefonische terugkoppeling kreeg ik te horen dat ik iets te tuttig gekleed was en hun oog daarom op een andere kandidaat was gevallen. Verder vonden ze het een fijn gesprek en gaf ik de juiste antwoorden en zou ik het werk zeker aankunnen.
Oké kan je vinden, dit ben ik, dit heb ik in mijn kast...vroeg of laat krijg je deze kant van mij te zien.
Toen zei ze ook nog 'mijn beste vriendin geeft kleding advies, dit is haar telefoonnummer, ga daar heen, dan word je bij een volgende vacature zeker aangenomen'
Nou dat laatste vond ik vrij informeel en bizar.
Don't cry, buy a bag and move on.
maandag 26 juli 2021 om 22:31
maandag 26 juli 2021 om 22:32
Ik was niet open genoeg. Nee, als je bij een normale baan met hospiteeravond-vragen komt aanzetten als "hoeveel hou je van je ouders" en "wanneer was de laatste keer dat je door de grond kon zakken" ga je idd geen openhartige verhalen krijgen. Werd al afgebeld bij de bushalte (5 minuten na het gesprek). Het was het tweede gesprek ook nog, vond het heel raar en studentikoos gedoe en baalde ook niet dat ik de baan niet had. Later zag ik die vragen in een standaard lijstje op internet, met "moeilijkste sollicitatievragen". Mensen die mij kennen vinden mij overigens een open boek.
Forget about what I said; the lights are gone and the party's over
maandag 26 juli 2021 om 22:35
Is er dan een goed of fout antwoord op zulke vragen?Aviendha schreef: ↑26-07-2021 22:32Ik was niet open genoeg. Nee, als je bij een normale baan met hospiteeravond-vragen komt aanzetten als "hoeveel hou je van je ouders" en "wanneer was de laatste keer dat je door de grond kon zakken" ga je idd geen openhartige verhalen krijgen. Werd al afgebeld bij de bushalte (5 minuten na het gesprek). Het was het tweede gesprek ook nog, vond het heel raar en studentikoos gedoe en baalde ook niet dat ik de baan niet had. Later zag ik die vragen in een standaard lijstje op internet, met "moeilijkste sollicitatievragen". Mensen die mij kennen vinden mij overigens een open boek.
Want dan zeg je dat je énorm van je ouders houdt en dan is dat niet goed omdat ze vrezen dat je te vaak vrij gaat nemen als er iets scheelt?
Of ben je compleet harteloos als je dat niet doet?
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
maandag 26 juli 2021 om 22:37
Had je moeten doen, had je leuk advies kunnen krijgen waar je groene maillots met gaten erin, lange mottige vesten en welke kleur piccolino's je moet kopen kunnen krijgen. Die maatschappelijk werksters hier zijn echt slaves of fashion, dat weet iedereenZwaanzweeftaan schreef: ↑26-07-2021 22:23Ik solliciteerde ergens in Amsterdam als maatschappelijk werkster.
Het gesprek was met 2 van het bedrijf en iedere keer als ik een antwoord gaf dan juichde persoon 1 naar 2 en visa versa. Kortom het ging best lekker dacht ik...
Mijn kledingstijl is altijd een beetje retro. Jurken en rokken op de knie, hoge taille broeken, kraagjes, pofmouwen, polka dot dat soort werk.
Voor mijn sollicitatie had ik een wit blousje aan met een zwart opengewerkt peter pan kraagje.
Bij de telefonische terugkoppeling kreeg ik te horen dat ik iets te tuttig gekleed was en hun oog daarom op een andere kandidaat was gevallen. Verder vonden ze het een fijn gesprek en gaf ik de juiste antwoorden en zou ik het werk zeker aankunnen.
Oké kan je vinden, dit ben ik, dit heb ik in mijn kast...vroeg of laat krijg je deze kant van mij te zien.
Toen zei ze ook nog 'mijn beste vriendin geeft kleding advies, dit is haar telefoonnummer, ga daar heen, dan word je bij een volgende vacature zeker aangenomen'
Nou dat laatste vond ik vrij informeel en bizar.
maandag 26 juli 2021 om 22:38
Niet! Oh wat erg. Als je zoiets hoort weet je volgens mij ook niet meer of je moet lachen of maar beter zonder nog een woord vuil te maken kunt gaan.
maandag 26 juli 2021 om 22:39
'te bruisend'.
Maar ik ben ook weleens afgewezen omdat ze me te sloom vonden.
Beide gesprekken waar ik me heel normaal dacht te hebben gedragen
maandag 26 juli 2021 om 22:40
Stoppen met ademen.
Lossen zij de troubles achteraf maar op.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
maandag 26 juli 2021 om 22:41
Kroonprinses schreef: ↑26-07-2021 22:38Ik zou te spontaan, te direct en te gedreven zijn. Het team zou er ontregeld door raken. Ik hoorde alleen maar:"We houden hier niet zo van hard werken." Ja, het was een ambtelijke organisatie.
Hahaha nou het was tenminste wel eerlijk!
maandag 26 juli 2021 om 22:45
Sollicitatie bij 28 weken zwangerschap & een geplande 4 weken vrij nog voorafgaand aan verlof (usa vakantie gehele gezin). Solliciteerde zelf vanuit WW na ontslag dankzij zwangerschap vorige werkgever.
Telefonisch bij de uitnodiging al eerlijk over geweest. Was geen enkel probleem, geen reden tot afwijzing en ook 'logisch' gezien leeftijd.
Leuk gesprek gehad. Uur lang. Met eerst twee personen en toen nog twee erbij vanuit het team.
Einde gesprek: "we gaan je niet aannemen want het duurt te lang tot na je verlof en we hebben eigenlijk nu iemand nodig."
Tja ...
Telefonisch bij de uitnodiging al eerlijk over geweest. Was geen enkel probleem, geen reden tot afwijzing en ook 'logisch' gezien leeftijd.
Leuk gesprek gehad. Uur lang. Met eerst twee personen en toen nog twee erbij vanuit het team.
Einde gesprek: "we gaan je niet aannemen want het duurt te lang tot na je verlof en we hebben eigenlijk nu iemand nodig."
Tja ...
maandag 26 juli 2021 om 22:46
Ik word trouwens meestal wel aangenomen. Bij mij ging het een paar keer mis als het contract verlengd moest worden.
'ja je bent de ideale werknemer, maar ik moet ook naar mezelf als persoon kijken. En Pietje is nu eenmaal iemand met wie ik graag een wijntje drink'
(Pietje dronk heel veel wijntjes, was vaak ziek, snapte haar werk niet en vond dat zelf dolkomisch of moest erom huilen).
Ik was er nogal chaggerijnig over, dus ik zei niks meer en wilde gewoon weg.
'kijk, nu vind ik je leuk, niet meer zo professioneel maar lekker jezelf'
Er werkten daar inderdaad allemaal emotionele types, en maar klagen dat het werk niet gedaan werd.
'ja je bent de ideale werknemer, maar ik moet ook naar mezelf als persoon kijken. En Pietje is nu eenmaal iemand met wie ik graag een wijntje drink'
(Pietje dronk heel veel wijntjes, was vaak ziek, snapte haar werk niet en vond dat zelf dolkomisch of moest erom huilen).
Ik was er nogal chaggerijnig over, dus ik zei niks meer en wilde gewoon weg.
'kijk, nu vind ik je leuk, niet meer zo professioneel maar lekker jezelf'
Er werkten daar inderdaad allemaal emotionele types, en maar klagen dat het werk niet gedaan werd.
maandag 26 juli 2021 om 22:46
En heel bizar. Ik vond het zo'n raar gesprek toen. Je krijgt complimenten lijkt het en toch afgewezen. Ik weet nog dat ik na het gesprek met een vreemd gevoel bleef zitten. Achteraf kan ik er om lachen want het was inderdaad eerlijk en ik zou ook niet in dat team passen.
maandag 26 juli 2021 om 22:53
Ik werd ooit via LinkedIn benaderd door een bedrijf redelijk dicht bij mij in de buurt, die iemand zochten met mijn specialisatie. De eigenaar vroeg of ik een keer wilde komen praten. Ik gaf aan niet specifiek op zoek te zijn maar best een keer koffie te willen drinken en we spraken een datum en tijd af.
Een paar dagen later kreeg ik weer een mail van de man in kwestie: wat eigenlijk mijn salarisindicatie was. Omdat ik wel het vermoeden had dat het bedrijf - veel kleiner dan mijn toenmalige werkgever en ook een iets andere branche - wat minder diepe zakken had, gaf ik een vrij brede range qua jaarsalaris en lichtte toe dat geld meestal niet mijn primaire drijfveer is om voor een bedrijf te kiezen. De man reageerde met Ok, helder! en ik hoorde verder niks meer.
Ik ga vervolgens op de afgesproken datum en tijd naar onze koffieafspraak. De man in kwestie blijkt het vergeten te zijn, maar goed, ik ben de beroerdste niet en ga zitten voor onze kennismaking. Begint ie me toch uit te horen, waarom ik voor dit bedrijf had gekozen, wat me het meest aansprak in hun visie, waarom hij voor mij moest kiezen, etc. etc. Ik wilde niet heel bot zeggen "hee vriend, jij hebt mij gevraagd hoor, niet andersom" dus ik bleef een beetje oppervlakkig en zei dingen als dat ik altijd open stond voor nieuwe kennismakingen enzo. Ik hoopte natuurlijk dat ie zich zou realiseren dat hij mij benaderd had en ik niet hem.
Dat beviel hem duidelijk niet, want vervolgens werd hij ineens heel beledigend en begon me helemaal af te zeiken. Wie ik wel niet dacht dat ik was, waar ik het gore lef vandaan haalde om zo'n belachelijk bedrag te vragen terwijl ik niet eens het fatsoen had om me voor te bereiden, hij ging he-le-maal uit zijn plaat. Vervolgens noemt hij een bedrag dat ik totaal niet genoemd had, dus ik zeg, nog steeds vriendelijk "ben je misschien in de war met iemand anders? Ik herken dit niet".
Pakt die lul dus zijn LinkedIn erbij, leest nog eens goed, en ziet dus dan pas dat ik PER JAAR had gezegd. Hij sputtert wat en zegt "nou, ik dacht dat je per maand bedoelde! Maar ik vind je nog steeds enorm onbeschoft dat je je niet eens hebt voorbereid!"
Waarop ik heel rustig ben opgestaan en heb gezegd "volgens mij zijn we wel klaar, niet? Fijne dag nog verder."
Terwijl ik naar de lift liep was hij nog van alles aan het zeggen, maar ik heb niet meer gereageerd, behalve dan dat ik hem een megaslechte review op een vaksite heb gegeven en geblokkeerd heb. Wat een psychotische lul was dat zeg.
Een paar dagen later kreeg ik weer een mail van de man in kwestie: wat eigenlijk mijn salarisindicatie was. Omdat ik wel het vermoeden had dat het bedrijf - veel kleiner dan mijn toenmalige werkgever en ook een iets andere branche - wat minder diepe zakken had, gaf ik een vrij brede range qua jaarsalaris en lichtte toe dat geld meestal niet mijn primaire drijfveer is om voor een bedrijf te kiezen. De man reageerde met Ok, helder! en ik hoorde verder niks meer.
Ik ga vervolgens op de afgesproken datum en tijd naar onze koffieafspraak. De man in kwestie blijkt het vergeten te zijn, maar goed, ik ben de beroerdste niet en ga zitten voor onze kennismaking. Begint ie me toch uit te horen, waarom ik voor dit bedrijf had gekozen, wat me het meest aansprak in hun visie, waarom hij voor mij moest kiezen, etc. etc. Ik wilde niet heel bot zeggen "hee vriend, jij hebt mij gevraagd hoor, niet andersom" dus ik bleef een beetje oppervlakkig en zei dingen als dat ik altijd open stond voor nieuwe kennismakingen enzo. Ik hoopte natuurlijk dat ie zich zou realiseren dat hij mij benaderd had en ik niet hem.
Dat beviel hem duidelijk niet, want vervolgens werd hij ineens heel beledigend en begon me helemaal af te zeiken. Wie ik wel niet dacht dat ik was, waar ik het gore lef vandaan haalde om zo'n belachelijk bedrag te vragen terwijl ik niet eens het fatsoen had om me voor te bereiden, hij ging he-le-maal uit zijn plaat. Vervolgens noemt hij een bedrag dat ik totaal niet genoemd had, dus ik zeg, nog steeds vriendelijk "ben je misschien in de war met iemand anders? Ik herken dit niet".
Pakt die lul dus zijn LinkedIn erbij, leest nog eens goed, en ziet dus dan pas dat ik PER JAAR had gezegd. Hij sputtert wat en zegt "nou, ik dacht dat je per maand bedoelde! Maar ik vind je nog steeds enorm onbeschoft dat je je niet eens hebt voorbereid!"
Waarop ik heel rustig ben opgestaan en heb gezegd "volgens mij zijn we wel klaar, niet? Fijne dag nog verder."
Terwijl ik naar de lift liep was hij nog van alles aan het zeggen, maar ik heb niet meer gereageerd, behalve dan dat ik hem een megaslechte review op een vaksite heb gegeven en geblokkeerd heb. Wat een psychotische lul was dat zeg.
Am Yisrael Chai!
maandag 26 juli 2021 om 22:54
daenerys79 schreef: ↑26-07-2021 22:28Dit vind ik eigenlijk echt schandalig. Was je uiterlijk en kennis van mode zo belangrijk voor die baan?
Haha dan had ik het graag op de opleiding destijds terug gezien!
maandag 26 juli 2021 om 22:56
maandag 26 juli 2021 om 22:56
Wat ik mij opeens ook nog herinner, ik was 19 - en ik solliciteerde bij een bedrijf dat afgelegen lag. Er ging geen bus heen, industrieterrein. Kwam ik pas achter toen ik uitgenodigd werd voor het gesprek en ze dat aan de telefoon zeiden, en de secretaresse mij van het station kwam afhalen met de auto.
Toen ik vroeg wat voor auto ze had, zodat ik het kon herkennen antwoorde ze 'een witte'.
Vond ik al een stom antwoord, want ja daar zijn er zoveel van.
Tíjdens het gesprek gaf de man waarmee ik het voerde aan dat het niet handig was dat ik geen eigen vervoer had, waarop ik zei dat ik de dag erna ging afrijden (wat ook zo was) en dus gauw met eigen vervoer kon komen. Zijn antwoord: bijna niemand haalt het 1e examen. Die haalde ik dus wel, maar in de brief met afwijzing stond als afwijzing dat ik niet zelfstandig naar het kantoor kon komen.
Mijn rijbewijs had ik toen al maar dan ga ik toch echt niet bellen en vragen om de baan omdat ik dat rijbewijs wél behaald had.
Toen ik vroeg wat voor auto ze had, zodat ik het kon herkennen antwoorde ze 'een witte'.
Vond ik al een stom antwoord, want ja daar zijn er zoveel van.
Tíjdens het gesprek gaf de man waarmee ik het voerde aan dat het niet handig was dat ik geen eigen vervoer had, waarop ik zei dat ik de dag erna ging afrijden (wat ook zo was) en dus gauw met eigen vervoer kon komen. Zijn antwoord: bijna niemand haalt het 1e examen. Die haalde ik dus wel, maar in de brief met afwijzing stond als afwijzing dat ik niet zelfstandig naar het kantoor kon komen.
Mijn rijbewijs had ik toen al maar dan ga ik toch echt niet bellen en vragen om de baan omdat ik dat rijbewijs wél behaald had.
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
maandag 26 juli 2021 om 22:56
Hahaha die schoenen moest ik zelfs even googlen maar inderdaad die zou je zo bij je diploma cadeau kunnen krijgen!
maandag 26 juli 2021 om 22:58
maandag 26 juli 2021 om 23:02
maandag 26 juli 2021 om 23:02
Ik solliciteerde me suf.
Meestal op 1.5 à 2 uur - met openbaar vervoer* - van mijn huis.
Kom ik bij een sollicitatie op een half uur.
Nog nooit zo dichtbij een sollicitatie gescoord.
"Ja, prachtige kandidaat ben je hoor. Alleen denken we dat je dat reizen met de bus elke dag gaat opbreken."
Ik kwam toch écht buiten met een wh*t-th*-f*ck-mag-ik-dat-zelf-bepalen-gevoel.
Ik werk intussen al 10 jaar op 1u15 enkel.
Ze hebben bij de sollicitatie voorzichtig eens gepolst of ik dat wel zag zitten, maar tja ... collega's die met de auto komen staan elke dag in de file.
*Met de wagen was het vaak hooguit een half uur, maar ik had en heb nog altijd geen rijbewijs.
Meestal op 1.5 à 2 uur - met openbaar vervoer* - van mijn huis.
Kom ik bij een sollicitatie op een half uur.
Nog nooit zo dichtbij een sollicitatie gescoord.
"Ja, prachtige kandidaat ben je hoor. Alleen denken we dat je dat reizen met de bus elke dag gaat opbreken."
Ik kwam toch écht buiten met een wh*t-th*-f*ck-mag-ik-dat-zelf-bepalen-gevoel.
Ik werk intussen al 10 jaar op 1u15 enkel.
Ze hebben bij de sollicitatie voorzichtig eens gepolst of ik dat wel zag zitten, maar tja ... collega's die met de auto komen staan elke dag in de file
.*Met de wagen was het vaak hooguit een half uur, maar ik had en heb nog altijd geen rijbewijs.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
