Wat te doen

Beste forummers,
Ik heb speciaal een account aangemaakt ivm privacy.
Afgelopen week is een collega woedend geworden op mij. Dit was ´s ochtends vroeg, voordat de andere collega´s er waren.
Dit is iemand met wie ik in mijn vrije tijd ook wel eens wandel, ik noem haar altijd collega/ vriendin. Nou is vriendin is eigenlijk een te groot woord, maar we spreken soms in onze vrije tijd af om te wandelen, en praten daarbij ook over privé-dingen. Daarom is ze wel iets meer dan een collega.
Ik sprak haar die ochtend aan op iets en dit was al eens eerder ter sprake gekomen. Destijds reageerde ze in eerste instantie vrij fel. Ze maakte het heel groot, wilde meteen het contact naast het werk verbreken, ging in de tegenaanval en begon mij allerlei verwijten te maken, enz.
Echter kwam ze er toen vrij snel op terug, bood haar excuses aan en vroeg me zelfs om haar erop te attenderen als het weer gebeurde.
Dit was ongeveer een half jaar geleden.
Afgelopen week vertoonde ze datzelfde weer, en behoorlijk extreem ook. Ik dacht; dit is een gelegenheid om haar hierop te wijzen. Voorzichtig boorde ik het aan omdat ik weet dat dit gevoelig ligt.
Haar reactie was zo extreem. Ze werd boos, begon steeds harder te praten. Met alles wat ik zei werd ze bozer, ging weer in de tegenaanval, begon mij verwijten te maken, het werd van kwaad tot erger.
Ik durfde niets meer te zeggen want ze wond zich steeds meer op, en ik wilde weglopen uit de situatie. Daarop gooide ze de deur voor mijn neus dicht, ging ervoor staan en schreeuwde in mijn gezicht. Ik schrok enorm, kende haar zo niet terug, ze stond als een furie voor me, haar ogen schoten vuur en haar gezicht was vuurrood.
Toen ik een beetje bij de deur wegging, deed zij ook een stap achteruit, daarop ben ik alsnog snel weggeglipt. Ik ben even ergens anders gaan zitten met mijn laptop en dacht eerst nog; ik keer wel terug als de andere collega´s er ook zijn. Maar dit lukte me niet, ik bleef in shock door het voorval en zag mijzelf ook niet met andere collega´s erbij terugkeren naar mijn werkplek en doen alsof er niets gebeurd was.
Ik heb daarop mijn jas en tas gepakt, ben naar huis gegaan en heb mijn leidinggevende ge-appt dat ik die dag thuis ging werken. Even later heeft mijn leidinggevende mij gebeld via Teams en heb ik verteld wat er gebeurd was. Deze zou (uiteraard) graag zien dat mijn collega en ik het samen uitpraten.
Nu heeft deze collega mij later die dag een bericht gestuurd waarin ze aangeeft dat ze hier niet iets groots van wil maken en hoopt dat we volgende week gewoon weer met z´n tweeën kunnen werken. En dat ze open staat voor een gesprek. Even later krijg ik een appje waarin ze vraagt of ik wil gaan lopen, en dat ze dat vraagt als vriendin.
Ik heb op beide nog niet geantwoord want ik merk dat ik dit niet kan. En dat is niets voor mij. Als iemand tegen mij aanloopt dan ben ik nog degene die sorry zegt, bij wijze van spreken. Maar ik blijf haar gezicht voor me zien, zoals ze voor die deur stond. Ik ben me kapot geschrokken, dacht dat ze me aan zou vliegen. Het laatste wat ik wil is nog vriendschappelijk met haar afspreken. Maar ik moet wel met haar kunnen werken volgende week. Ik weet nu gewoon niet wat te doen. Voel me onder druk gezet door mijn leidinggevende om met haar in gesprek te gaan. Maar ze is zo over mijn grens gegaan dat ik hier nog 0 behoefte toe voel.

hier gaat iets mis. Zie mijn OP hieronder.

Ik kan me voorstellen dat dit vragen oproept over het onderwerp.
Het ging erover dat ze vaak geneigd is een gesprek naar zich toe te halen.
Ik begon die ochtend (na goedemorgen enz.) te zeggen dat ik de laatste week zo moe ben en vroeg op bed ligt. Ik noemde een tijd en toen antwoordde ze dat zij nog vroeger naar bed ging.
Vervolgens gaf ik aan dat ik die week iedere ochtend om half 7 eruit moest, toen gaf ze aan dat zij er om kwart over 6 er al uit moest.
Daarna zei ik dat ik momenteel extra vitamine d en c slik en toen gaf ze aan dat ze nog meer vitamines slikte en kreeg ik een opsomming van zo´n 6 vitamines die zij allemaal slikt.
Toen was ik even stil, en vroeg ik voorzichtig; .....(naam collega) zie je wat hier nu gebeurt? In ons gesprek? Weet je nog waar we het destijds een keer over gehad hadden. Nou, dat gebeurt nu weer.
En toen was het dus mis.

Bedankt voor deze zinvolle bijdrage Tikkie-te-Dik. Ik schrijf al zo´n 12 jaar op dit forum maar heb hiervoor een nieuw account aangemaakt. Ik mag toch denken dat wel te begrijpen is waarom.

He dit is vervelend. Ik zie zelf mijn beide berichten wel. In de OP verwijs ik naar mijn eerste bericht eronder. En in mijn bericht erna schrijf ik over de inhoud van het incident.

Dit was mijn oorspronkelijke OP:

Beste forummers,
Ik heb speciaal een account aangemaakt ivm privacy.
Afgelopen week is een collega woedend geworden op mij. Dit was ´s ochtends vroeg, voordat de andere collega´s er waren.
Dit is iemand met wie ik in mijn vrije tijd ook wel eens wandel, ik noem haar altijd collega/ vriendin. Nou is vriendin is eigenlijk een te groot woord, maar we spreken soms in onze vrije tijd af om te wandelen, en praten daarbij ook over privé-dingen. Daarom is ze wel iets meer dan een collega.
Ik sprak haar die ochtend aan op iets en dit was al eens eerder ter sprake gekomen. Destijds reageerde ze in eerste instantie vrij fel. Ze maakte het heel groot, wilde meteen het contact naast het werk verbreken, ging in de tegenaanval en begon mij allerlei verwijten te maken, enz.
Echter kwam ze er toen vrij snel op terug, bood haar excuses aan en vroeg me zelfs om haar erop te attenderen als het weer gebeurde.
Dit was ongeveer een half jaar geleden.
Afgelopen week vertoonde ze datzelfde weer, en behoorlijk extreem ook. Ik dacht; dit is een gelegenheid om haar hierop te wijzen. Voorzichtig boorde ik het aan omdat ik weet dat dit gevoelig ligt.
Haar reactie was zo extreem. Ze werd boos, begon steeds harder te praten. Met alles wat ik zei werd ze bozer, ging weer in de tegenaanval, begon mij verwijten te maken, het werd van kwaad tot erger.
Ik durfde niets meer te zeggen want ze wond zich steeds meer op, en ik wilde weglopen uit de situatie. Daarop gooide ze de deur voor mijn neus dicht, ging ervoor staan en schreeuwde in mijn gezicht. Ik schrok enorm, kende haar zo niet terug, ze stond als een furie voor me, haar ogen schoten vuur en haar gezicht was vuurrood.
Toen ik een beetje bij de deur wegging, deed zij ook een stap achteruit, daarop ben ik alsnog snel weggeglipt. Ik ben even ergens anders gaan zitten met mijn laptop en dacht eerst nog; ik keer wel terug als de andere collega´s er ook zijn. Maar dit lukte me niet, ik bleef in shock door het voorval en zag mijzelf ook niet met andere collega´s erbij terugkeren naar mijn werkplek en doen alsof er niets gebeurd was.
Ik heb daarop mijn jas en tas gepakt, ben naar huis gegaan en heb mijn leidinggevende ge-appt dat ik die dag thuis ging werken. Even later heeft mijn leidinggevende mij gebeld via Teams en heb ik verteld wat er gebeurd was. Deze zou (uiteraard) graag zien dat mijn collega en ik het samen uitpraten.
Nu heeft deze collega mij later die dag een bericht gestuurd waarin ze aangeeft dat ze hier niet iets groots van wil maken en hoopt dat we volgende week gewoon weer met z´n tweeën kunnen werken. En dat ze open staat voor een gesprek. Even later krijg ik een appje waarin ze vraagt of ik wil gaan lopen, en dat ze dat vraagt als vriendin.
Ik heb op beide nog niet geantwoord want ik merk dat ik dit niet kan. En dat is niets voor mij. Als iemand tegen mij aanloopt dan ben ik nog degene die sorry zegt, bij wijze van spreken. Maar ik blijf haar gezicht voor me zien, zoals ze voor die deur stond. Ik ben me kapot geschrokken, dacht dat ze me aan zou vliegen. Het laatste wat ik wil is nog vriendschappelijk met haar afspreken. Maar ik moet wel met haar kunnen werken volgende week. Ik weet nu gewoon niet wat te doen. Voel me onder druk gezet door mijn leidinggevende om met haar in gesprek te gaan. Maar ze is zo over mijn grens gegaan dat ik hier nog 0 behoefte toe voel.

Ik wilde het zeker niet uitlokken, maar heb er wel spijt van dat ik erover begonnen ben.
Ik had haar gewoon moeten laten kletsen en mijn schouders erover ophalen. Meestal doe ik dat ook. Want zij kan dit toch niet laten, het gaat zo in bijna ieder gesprek, en niet alleen met mij maar ook met anderen. Zij haalt het gesprek naar zich toe, betrekt alles op zichzelf, en moet overal overheen.
Wat jij hebt, heeft zij 10x erger.
Maar deze ochtend was het zo extreem, en omdat ze destijds aangaf hieraan te willen werken, dacht ik na lange tijd; ik attendeer haar er toch nog eens op.
Had ik dat inderdaad maar niet gedaan.
Haar reactie ging alle perken te buiten. Zo woest heb ik nog nooit iemand tegenover me gehad/ gezien. Het was gewoon eng.
En nu heb ik een probleem. Moet ik met haar in gesprek.

Jaren geleden heb ik wel een keertje iets opgevangen dat ze een keer heel boos was geweest.
Maar dat was lang voordat ik op deze afdeling kwam werken.
De collega die me dit destijds vertelde werkt ook nog steeds bij ons, maar ik wil haar hier liever niet naar vragen. Straks gaat het de hele organisatie rond en dat wil ik niet.

Maar dit stond dus niet geheel op zichzelf.

Toen waren we alleen, en nu ook.
Zij en ik beginnen altijd vroeger dan onze collega´s.