Werk & Studie
alle pijlers
Zieke collega en mijn gevoel
maandag 17 juli 2023 om 19:46
Mijn collega is ziek.
Ik zag het al een tijdje aankomen, maar nu is ze echt ziek. Burnout ofzo.
Al 4 maanden is ze thuis en wil ze niets over het werk horen/weten/zien.
Best vervelend, omdat het ook een vriendin van mij is.
De bedrijfsarts zegt dat ze vooral leuke dingen moet doen. Wat natuurlijk ook zo is.
Maar ik merk dat ik er steeds meer moeite mee heb.
Het wringt.
Hoe kan ik ervoor zorgen dat ik het haar niet kwalijk neem/ niet "jaloers" ben?
Rationeel weet ik best dat een burnout geen pretje is, maar emotioneel vind ik het moeilijk.
*ik pas het topic aan. Ik ben dat gezever van "weet je wel hoe erg een burn-out is" zat.
Of "wat ben jij een slechte vriendin".
Jammer, ik dacht op het forum wat gal te kunnen spuwen, maar helaas.
Ik zag het al een tijdje aankomen, maar nu is ze echt ziek. Burnout ofzo.
Al 4 maanden is ze thuis en wil ze niets over het werk horen/weten/zien.
Best vervelend, omdat het ook een vriendin van mij is.
De bedrijfsarts zegt dat ze vooral leuke dingen moet doen. Wat natuurlijk ook zo is.
Maar ik merk dat ik er steeds meer moeite mee heb.
Het wringt.
Hoe kan ik ervoor zorgen dat ik het haar niet kwalijk neem/ niet "jaloers" ben?
Rationeel weet ik best dat een burnout geen pretje is, maar emotioneel vind ik het moeilijk.
*ik pas het topic aan. Ik ben dat gezever van "weet je wel hoe erg een burn-out is" zat.
Of "wat ben jij een slechte vriendin".
Jammer, ik dacht op het forum wat gal te kunnen spuwen, maar helaas.
thanx wijzigde dit bericht op 21-07-2023 18:49
43.11% gewijzigd
de wereld wacht om ontdekt te worden
zaterdag 22 juli 2023 om 11:52
Ik snap echt dat het kan steken. Zeker als je zelf op je tenen loopt. Alleen is dat simpel gezegd niet de 'schuld' van je collega. Ik sluit me dus ook aan bij bovenstaande opmerking.
Je klinkt inderdaad afgunstig. En je komt over alsof je haar niet gelooft en ze lekker overdrijft (en geeft dan een opsomming van wat ze allemaal wél kan, waardoor de conclusie zou moeten zijn dat het best meevalt met haar zogenaamde ongediagnosticeerde aandoening).
zaterdag 22 juli 2023 om 12:56
Nou dat dus. Ik begrijp TO en ze wil hier van zich afschrijven. In de titel staat ook lettet dat het over haar gevoel gaat. Dat mag er ook best zijn . Er is begrip voor de zieke maar dat mag er voor TO ook gewoon zijn.Nogevendit schreef: ↑22-07-2023 09:32Welke zijlijn? Als ik TO lees, dan geldt voor haar dat ze én het werk van deze zieke collega moet overnemen én als uitlaatklep/therapeut dient.
Vanaf de zijlijn is het erg gemakkelijk om haar gevoel daarover af te schieten. Het gevoel van de zieke mag er wel zijn maar dat van haar niet?
zaterdag 22 juli 2023 om 13:34
Dat is het hem juist.Hoerabanaan schreef: ↑22-07-2023 11:52Ik snap echt dat het kan steken. Zeker als je zelf op je tenen loopt. Alleen is dat simpel gezegd niet de 'schuld' van je collega. Ik sluit me dus ook aan bij bovenstaande opmerking.
Je klinkt inderdaad afgunstig. En je komt over alsof je haar niet gelooft en ze lekker overdrijft (en geeft dan een opsomming van wat ze allemaal wél kan, waardoor de conclusie zou moeten zijn dat het best meevalt met haar zogenaamde ongediagnosticeerde aandoening).
Ik geloof haar zeker wel. Ik wéét als een van de weinigen waarom ze ziek is.
Maar dan kan het nog steeds steken.
En ik geef zelf ook al aan dat het kinderachtig is, maar het gevoel ís er.
En daar kan ik niks aan doen.
En dát is waar ik dit topic voor geopend heb.
Niet om 1000 x te horen hoe erg een burnout is.
En iemand anders schreef iets over een afdeling sluiten.... hoe zie je dat voor je? Gewoon de deur dicht trekken en over 2 weken komen kijken wie er nog leeft?
Stel je voor zeg.....
Of de familie bellen "u kunt uw broer komen ophalen, wij hebben helaas niemand om hem te verzorgen"?
Zijn burnout-mensen trouwens altijd zo wantrouwig?
Ik zag haar vanochtend, ze ging boodschappen doen (ja, ik weet dat ze dat ook moet doen), dus ik groette haar en gaf haar een compliment dat ze er goed uit zag. (Dat was ook zo en ik dacht dat een complimentje haar wel goed zou doen).
Werd ik even later thuis gebeld.
Ze vond het niet leuk dat ik dat zei, want nou gaf ik haar het gevoel dat ik dacht dat ze beter was. Heel verhaal.
Ik heb het afgekapt, gezegd dat ik niks meer zou zeggen en haar een fijne dag gewenst.
(Ze bracht ook nog iets over het werk ter sprake, was erg verbitterd. Ik zei dat ik er weinig mee kon en als ze dat zo bleef voelen, ze er iets mee moest doen. * i.v.m. herkenbaarhed ga ik er niet verder op in)
Je snapt, na 36 minuten gezeur had ik het wel gehad.
Ik ben er klaar mee. Ik kies ook voor mijzelf (zoals velen hier al adviseren).
de wereld wacht om ontdekt te worden
zaterdag 22 juli 2023 om 13:34
To moet idd lekker van zich af kunnen schrijven. Niemand is altijd alleen maar redelijk en genuanceerd en stoom afblijven ontzettend nodig. Waarmee ik het niet nodig vind om daarom dan niet kritisch te zijn op wat ze schrijft. Nogmaals, ze klinkt naar mijn optiek zelf ook overwerkt en dan kun je het er nét niet bijhebben.
zaterdag 22 juli 2023 om 13:38
TO, we begrijpen dat je het zelf heel zwaar hebt en niet voor therapeut van de zieke collega wil spelen. Maar door steeds toch maar weer te vermelden wat ze nu weer gedaan heeft (een keukenkast opruimen godbetert!), geef je wel de indruk dat ze eigenlijk niet ziek genoeg is volgens jou. En dan zeg je vervolgens dat het je daar niet om gaat, maar intussen haal je steeds weer van die voorbeelden aan waar het volgens jou niet om gaat. Dus eigenlijk gaat het wel daarom, anders zou je ze niet vermelden.
Dat van "je ziet er goed uit" is inderdaad wel een overreactie van haar.
Dat van "je ziet er goed uit" is inderdaad wel een overreactie van haar.
zaterdag 22 juli 2023 om 13:47
Ook wat je hierboven schrijft herken ik. In het begin stuurde ik de zieken geregeld een kaartje, een appje: vond het altijd moeilijk wat te zeggen want het leek nooit goed. Soms kwam er een bedankje maar meestal niet. En al helemaal niet: hoe gaat het met jou? Ondertussen zelf ook lichamelijke klachten met vooruitzicht dat ik dit werk op termijn niet meer zal kunnen doen. De zieken weten dit maar 0.0 reactie van hun kant. En dat steekt en ben ik er wel klaar mee.
zaterdag 22 juli 2023 om 14:15
Er van de buitenkant goed uit zien, zegt niets over hoe eens mens zich voelt aan de binnenkant.
Haar reactie op jouw compliment begrijp ik wel. Ze heeft namelijk allang door hoe je over haar denkt. Tegelijkertijd snap ik wel dat je het gesprek op een zeker moment hebt afgekapt.
Ik zou het contact laten voor wat het is. Jullie hebben elkaar momenteel niets te bieden.
Stel dat ze wel weer terugkeert naar de werkvloer op den duur, dan kom je elkaar ook weer tegen. Beter nu terugschakelen dan straks als twee kemphanen tegenover elkaar staan.
Haar reactie op jouw compliment begrijp ik wel. Ze heeft namelijk allang door hoe je over haar denkt. Tegelijkertijd snap ik wel dat je het gesprek op een zeker moment hebt afgekapt.
Ik zou het contact laten voor wat het is. Jullie hebben elkaar momenteel niets te bieden.
Stel dat ze wel weer terugkeert naar de werkvloer op den duur, dan kom je elkaar ook weer tegen. Beter nu terugschakelen dan straks als twee kemphanen tegenover elkaar staan.
zaterdag 22 juli 2023 om 14:20
Herkenbaar. De meeste mensen zijn alleen maar met zichzelf bezigririanneke schreef: ↑22-07-2023 13:47Ook wat je hierboven schrijft herken ik. In het begin stuurde ik de zieken geregeld een kaartje, een appje: vond het altijd moeilijk wat te zeggen want het leek nooit goed. Soms kwam er een bedankje maar meestal niet. En al helemaal niet: hoe gaat het met jou? Ondertussen zelf ook lichamelijke klachten met vooruitzicht dat ik dit werk op termijn niet meer zal kunnen doen. De zieken weten dit maar 0.0 reactie van hun kant. En dat steekt en ben ik er wel klaar mee.
Ik investeer ook niet al te veel meer in mensen. Als het erop aankomt krijg je er amper wat voor terug. En toont een ander amper interesse.
zaterdag 22 juli 2023 om 14:40
Dit was het eerste wat ik ook dacht To. Mij werd en wordt ook vaker verteld hoe goed ik er uit zie (soms goedbedoeld, soms twijfelachtige bedoelingen maar dat terzijde). Zo’n opmerking kan onbedoeld veel pijn doen en ik heb niet de kracht / energie om daar ter plekke op in te gaan. Kan daarnaast relativeren dat de opmerking goed bedoeld is en dat mis ik bij je vriendin/collega.
Dat ze aangeeft is op zich niet erg, maar de manier waarop en zo ver ik kan lezen niet uitspreken waarom ze de opmerking niet fijn vond is een ander punt. Jullie liggen qua communicatie duidelijk niet op één lijn nu. Dus inderdaad, laat haar met rust en geef wellicht aan dat als ze je nodig heeft ze bij je terecht kan ipv dat jij steeds het initiatief neemt. Mocht je dat nog willen uiteraard.
zaterdag 22 juli 2023 om 14:44
Dit inderdaad. Hier op het forum lijkt het alsof je nooit eens wat mag zeggen over dit soort zaken, echt heel erg vervelend. Ik begrijp to heel erg goed en ik hoop vooral dat ze heel erg goed voor zichzelf zorgt en geniet van haar vakantie. Het lijkt mij ook heel erg verstandig dat je het contact met deze collega op een laag pitje zet. Denk nu gewoon aan jezelf to!NoPepsiPlease schreef: ↑21-07-2023 22:34Dat vriendin ziek is heeft wel degelijk direct invloed op hoe druk TO het heeft! Ook al kan vriendin daar niets aan doen.
Over de zieken niets dan goeds lijkt het wel voor sommigen. Ziek zijn is ongetwijfeld keihard werken, maar dat doet TO ook al veel te lang en veel te hard zonder een adempauze te kunnen nemen. Dat kan je als je ziek bent wel.
En nogmaals, ik begrijp heel goed dat het ontzettend kut is om langdurig ziek te zijn. Niemand kiest daarvoor. Maar wat aandacht en begrip voor degenen die het allemaal moeten oplossen zou fijn zijn. Ook dat je dat niet heppiedepeppie doet en dat je daar van baalt.
zaterdag 22 juli 2023 om 14:45
En dit ook inderdaad!appelientjexx schreef: ↑21-07-2023 22:52In principe wordt geadviseerd om bij burn-out of depressie niet TE lang te wachten om weer aan het werk te gaan. Drempel wordt alleen maar hoger, en je wordt niet vrolijker van thuis blijven. Zo’n 8 weken geloof ik, en dan weer langzaam opbouwen. Maanden en maanden in de ziektewet moeten zitten is echt achterhaald. En contact houden met werk/ koffie drinken is ook erg belangrijk.
zaterdag 22 juli 2023 om 14:54
Plus dat het in de zorg allemaal net even anders werkt. Zoals gezegd ook een team waarvan de helft ziek thuis was. Dan kun je het met de overgebleven mensen niet redden. Invalkrachten hebben geholpen bij de hoogste nood maar dat betekent elk zorgmoment een andere en onbekende medewerker. Dat werkt vooral bij dementerenden niet. Cliënten naar andere teams en organisaties overgedaan, ook dat is niet binnen 1 dag geregeld. Familie inschakelen ging ook moeizaam, allemaal druk en vaak ook weinig begrip voor de situatie.
zaterdag 22 juli 2023 om 15:19
Jullie hebben aan de ene kant gelijk, ik moet mij gewoon niks meer aantrekken van haar. Even het contact op nul.
Het is trouwens niet zo dat ík contact zoek. Zij belt wekelijks, soms meerdere keren en nodigd mij uit om b.v. te fietsen, stad bezoeken, terrasje te pikken enz. (Dat brwoners en collega's mij dan vaak iets meegeven is logisch).
Maar ik ga nu zeggen dat het mij ook even te druk is.
En dan zien we elkaar misschien wel weer na mijn en haar vakantie.
Bedankt allemaal!
Het is trouwens niet zo dat ík contact zoek. Zij belt wekelijks, soms meerdere keren en nodigd mij uit om b.v. te fietsen, stad bezoeken, terrasje te pikken enz. (Dat brwoners en collega's mij dan vaak iets meegeven is logisch).
Maar ik ga nu zeggen dat het mij ook even te druk is.
En dan zien we elkaar misschien wel weer na mijn en haar vakantie.
Bedankt allemaal!
de wereld wacht om ontdekt te worden
zaterdag 22 juli 2023 om 15:42
thanx schreef: ↑22-07-2023 13:34Dat is het hem juist.
Ik geloof haar zeker wel. Ik wéét als een van de weinigen waarom ze ziek is.
Maar dan kan het nog steeds steken.
En ik geef zelf ook al aan dat het kinderachtig is, maar het gevoel ís er.
En daar kan ik niks aan doen.
En dát is waar ik dit topic voor geopend heb.
Niet om 1000 x te horen hoe erg een burnout is.
En iemand anders schreef iets over een afdeling sluiten.... hoe zie je dat voor je? Gewoon de deur dicht trekken en over 2 weken komen kijken wie er nog leeft?
Stel je voor zeg.....
Of de familie bellen "u kunt uw broer komen ophalen, wij hebben helaas niemand om hem te verzorgen"?
Zijn burnout-mensen trouwens altijd zo wantrouwig?
Ik zag haar vanochtend, ze ging boodschappen doen (ja, ik weet dat ze dat ook moet doen), dus ik groette haar en gaf haar een compliment dat ze er goed uit zag. (Dat was ook zo en ik dacht dat een complimentje haar wel goed zou doen).
Werd ik even later thuis gebeld.
Ze vond het niet leuk dat ik dat zei, want nou gaf ik haar het gevoel dat ik dacht dat ze beter was. Heel verhaal.
Ik heb het afgekapt, gezegd dat ik niks meer zou zeggen en haar een fijne dag gewenst.
(Ze bracht ook nog iets over het werk ter sprake, was erg verbitterd. Ik zei dat ik er weinig mee kon en als ze dat zo bleef voelen, ze er iets mee moest doen. * i.v.m. herkenbaarhed ga ik er niet verder op in)
Je snapt, na 36 minuten gezeur had ik het wel gehad.
Ik ben er klaar mee. Ik kies ook voor mijzelf (zoals velen hier al adviseren).
Ik vind haar reactie erg overdreven maar deze zin vind ik dan weer heel raar. ‘Burnout-mensen’ die ‘altijd wantrouwig’ zijn? Doe even niet zo raar.
zaterdag 22 juli 2023 om 16:01
Ik snap je.ririanneke schreef: ↑22-07-2023 13:47Ook wat je hierboven schrijft herken ik. In het begin stuurde ik de zieken geregeld een kaartje, een appje: vond het altijd moeilijk wat te zeggen want het leek nooit goed. Soms kwam er een bedankje maar meestal niet. En al helemaal niet: hoe gaat het met jou? Ondertussen zelf ook lichamelijke klachten met vooruitzicht dat ik dit werk op termijn niet meer zal kunnen doen. De zieken weten dit maar 0.0 reactie van hun kant. En dat steekt en ben ik er wel klaar mee.
Maar ik snap ook de andere kant. Ik had voor dit soort dingen echt 0,0 energie.
zaterdag 22 juli 2023 om 16:13
Sorry maar wat een egoïst die collega/vriendin. Gatverdamme. Je mag niet eens iets aardigs zeggen. Zij denkt dat de hele wereld om naar draait! Ik zou gewoon een appje sturen dat het jou niet lekker zit, deze manier van contactonderhouding. Nu moet jij op je tenen lopen bij haar met wat je wel en niet kunt zeggen. Aangeven dat JIJ hier even niets mee kan en wil. En lekker een andere baan zoeken nogmaals. Ik zou met zo’n ‘vriendin’ helemaal niet meer geconfronteerd willen worden. Het is allemaal van een kant, maar jij bent er ook nog hoor!! Laat haar maar lekker in haar sop gaarkoken.
zaterdag 22 juli 2023 om 16:24
Dat zijn gewoon de algemene richtlijnen in de GGZ. Niet te lang wachten met weer aan het werk gaan, eerst een paar weken rust (max 8 wkn) en dan langzaam opbouwen en onderzoeken hoe het komt dat je bent uitgevallen, oefenen met grenzen stellen, etc. Ik lul niet vanaf de zijlijn, maar dit is gewoon onderzocht. Natuurlijk zullen er individuele verschillen zijn.
appelientjexx wijzigde dit bericht op 22-07-2023 17:18
23.91% gewijzigd
zaterdag 22 juli 2023 om 16:25
Is een gewone vraag. Zijn mensen met een burnout wantrouwiger? Zoeken ze overal iets achter? Of is dit specifiek voor haar?ZuurSnoepje schreef: ↑22-07-2023 15:42Ik vind haar reactie erg overdreven maar deze zin vind ik dan weer heel raar. ‘Burnout-mensen’ die ‘altijd wantrouwig’ zijn? Doe even niet zo raar.
Een andere collega, die terug is van burnout ziet ook overal beren op de weg.
de wereld wacht om ontdekt te worden
zaterdag 22 juli 2023 om 17:02
Wat ik bedoel is dat de organisatie uiteindelijk verantwoordelijk is voor de (te) hoge werkdruk, niet de zieke collega/vriendin.NoPepsiPlease schreef: ↑21-07-2023 22:34Dat vriendin ziek is heeft wel degelijk direct invloed op hoe druk TO het heeft! Ook al kan vriendin daar niets aan doen.
Over de zieken niets dan goeds lijkt het wel voor sommigen. Ziek zijn is ongetwijfeld keihard werken, maar dat doet TO ook al veel te lang en veel te hard zonder een adempauze te kunnen nemen. Dat kan je als je ziek bent wel.
En nogmaals, ik begrijp heel goed dat het ontzettend kut is om langdurig ziek te zijn. Niemand kiest daarvoor. Maar wat aandacht en begrip voor degenen die het allemaal moeten oplossen zou fijn zijn. Ook dat je dat niet heppiedepeppie doet en dat je daar van baalt.
zaterdag 22 juli 2023 om 17:04
Dat zegt niemand hier.NoPepsiPlease schreef: ↑22-07-2023 10:11Ik zeg ook nergens dat dit de verantwoordelijkheid is van de zieke. Maar zodra er iemand ziek is moet je blijkbaar huppelend het meerwerk doen, en mag je zeker niet voor jezelf kiezen als je het niet trekt (je hebt het maar te trekken allemaal) want je bent tenminste niet ziek. En daar ageer ik tegen.
zaterdag 22 juli 2023 om 17:05
zaterdag 22 juli 2023 om 17:07
Jij bedoelt het goed, zeggen dat ze er goed uit ziet. Voor haarkan dit echter een opmerking zijn waarbij ze het gevoel heeft niet serieus genomen te worden in haar ziekte. Het gevoel hebben gepusht te worden richting werk, want ze ziet er goed uit.thanx schreef: ↑22-07-2023 13:34Dat is het hem juist.
Ik geloof haar zeker wel. Ik wéét als een van de weinigen waarom ze ziek is.
Maar dan kan het nog steeds steken.
En ik geef zelf ook al aan dat het kinderachtig is, maar het gevoel ís er.
En daar kan ik niks aan doen.
En dát is waar ik dit topic voor geopend heb.
Niet om 1000 x te horen hoe erg een burnout is.
En iemand anders schreef iets over een afdeling sluiten.... hoe zie je dat voor je? Gewoon de deur dicht trekken en over 2 weken komen kijken wie er nog leeft?
Stel je voor zeg.....
Of de familie bellen "u kunt uw broer komen ophalen, wij hebben helaas niemand om hem te verzorgen"?
Zijn burnout-mensen trouwens altijd zo wantrouwig?
Ik zag haar vanochtend, ze ging boodschappen doen (ja, ik weet dat ze dat ook moet doen), dus ik groette haar en gaf haar een compliment dat ze er goed uit zag. (Dat was ook zo en ik dacht dat een complimentje haar wel goed zou doen).
Werd ik even later thuis gebeld.
Ze vond het niet leuk dat ik dat zei, want nou gaf ik haar het gevoel dat ik dacht dat ze beter was. Heel verhaal.
Ik heb het afgekapt, gezegd dat ik niks meer zou zeggen en haar een fijne dag gewenst.
(Ze bracht ook nog iets over het werk ter sprake, was erg verbitterd. Ik zei dat ik er weinig mee kon en als ze dat zo bleef voelen, ze er iets mee moest doen. * i.v.m. herkenbaarhed ga ik er niet verder op in)
Je snapt, na 36 minuten gezeur had ik het wel gehad.
Ik ben er klaar mee. Ik kies ook voor mijzelf (zoals velen hier al adviseren).
Ik snap je wel hoor, maar als je ziek bent komen goed bedoelde dingen soms heel rot binnen. Dapper van haar dat ze het wel durft te zeggen tegen je.
zaterdag 22 juli 2023 om 17:09
Ik was fysiek ziek (inmiddels chronisch en ben volledig afgekeurd), maar werd op mijn werk niet geloofd. Ik werd op den duur bijna paranoïde en dacht dat ze me aan het controleren waren, zo erg zaten ze bovenop me. Daar werd ik wantrouwig van. Ik wilde aan mijn herstel werken, niet mezelf continu moeten verdedigen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
