Werk & Studie alle pijlers

Zieke collega en mijn gevoel

17-07-2023 19:46 279 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn collega is ziek.
Ik zag het al een tijdje aankomen, maar nu is ze echt ziek. Burnout ofzo.
Al 4 maanden is ze thuis en wil ze niets over het werk horen/weten/zien.
Best vervelend, omdat het ook een vriendin van mij is.

De bedrijfsarts zegt dat ze vooral leuke dingen moet doen. Wat natuurlijk ook zo is.
Maar ik merk dat ik er steeds meer moeite mee heb.
Het wringt.
Hoe kan ik ervoor zorgen dat ik het haar niet kwalijk neem/ niet "jaloers" ben?
Rationeel weet ik best dat een burnout geen pretje is, maar emotioneel vind ik het moeilijk.

*ik pas het topic aan. Ik ben dat gezever van "weet je wel hoe erg een burn-out is" zat.
Of "wat ben jij een slechte vriendin".
Jammer, ik dacht op het forum wat gal te kunnen spuwen, maar helaas.
thanx wijzigde dit bericht op 21-07-2023 18:49
43.11% gewijzigd
de wereld wacht om ontdekt te worden
Alle reacties Link kopieren Quote
ZuurSnoepje schreef:
17-07-2023 21:11

Als je mijn ziek zijn in twijfel zou trekken dan was je mijn vriendin niet meer geweest.
Gelukkig trek ik haar ziek zijn ook niet in twijfel.
de wereld wacht om ontdekt te worden
Alle reacties Link kopieren Quote
Lady*Voldemort schreef:
17-07-2023 21:08
Mens ik durfde niet eens meer op facebook :lol:

Niet dat daar nou zo veel te beleven valt, maar toch.

Terecht natuurlijk! Als je kunt faceboeken kun je ook werken.


Maar TO, je moet bij je lg zijn. Het is echt van de pot gerukt dat die jou zelfs voor het karretje probeert te spannen richting collega, daar heb je hopelijk direct korte metten mee gemaakt richting lg? En meteen gezegd dat je jezelf zult moeten begrenzen omdat jij anders ook ziek wordt?
thanx schreef:
17-07-2023 21:08

En naar mijn leidinggevende gaan? Niet echt. Deze gaf vorige week aan dat ik misschien eens met mijn collega moest praten om haar over te halen weer te gaan opbouwen.
Dat doe ik dus niet. Die wil mij uitspelen en daar pas ik voor.

Ik voel mij gewoon niet gehoord en niet gezien.
Hebben jullie een vertrouwenspersoon of zoiets? Want dit is wel erg raar.
Misschien heeft je vriendin die burn out ook wel opgelopen door het rare gedrag van dat enge mens, je weet het niet.
thanx schreef:
17-07-2023 21:11
Nee, maar je hebt nu eenmaal niks uit te zoeken.
Deze is mijn oude leidinggevende komen vervangen.

Lastig zeg. Ik snap je gevoel hierin wel zonder je vriendin af te willen vallen. Zoals eerder gevraagd is er ook ruimte in jullie vriendschap voor jouw verhaal en struggles of wil je die op dit moment liever niet met haar delen omdat je bang bent dat ze een schuldgevoel krijgt? Want dat lijkt mij ook wel lastig. Dan is de vriendschap op dit moment even scheef omdat jullie ook collega's zijn.

En ja in de zorg is het moeilijk om werk gewoonweg niet te doen. Geen personeel en je kunt mensen moeilijk laten liggen of geen eten geven. Niet te vergelijken met een kantoorbaan. En wat moet je leidinggevende dan precies doen voor je? Zonder personeel...
Alle reacties Link kopieren Quote
thanx schreef:
17-07-2023 21:11
Nee, maar je hebt nu eenmaal niks uit te zoeken.
Deze is mijn oude leidinggevende komen vervangen.

Hoezo? Overal tekorten dus je kunt overal terecht denk ik? Nu zul je er misschien helemaal niet op zitten te wachten om van baan te veranderen, maar als ik lees hoe er met jou en je collega omgegaan wordt lijkt het me niet verkeerd om toch heel serieus om je heen te gaan kijken. Ik denk dat dat een stuk nuttiger is dan jezelf stuklopen en ondertussen denken/voelen dat dat aan zieke collega ligt.
thanx schreef:
17-07-2023 21:15
Gelukkig trek ik haar ziek zijn ook niet in twijfel.
Maar je neemt het haar wel kwalijk.

Stop daarmee.

De enige die je iets kwalijk moet nemen is je LG, die jou alle vuiligheid laat opruimen, zowel die van je vriendin als die van haarzelf. Daar kan je vriendin allemaal helemaal niks aan doen, dat je LG zo'n lui kutwijf is.
Alle reacties Link kopieren Quote
- foutje -
Misser schreef:
17-07-2023 21:08
Moet je nagaan hoe beroerd ze er dus waarschijnlijk aan toe is. Een bedrijfsarts geeft dat advies echt niet zomaar.
Vast niet. Alleen strookt het niet echt met de opsomming aan activiteiten in de OP.

De voorbeelden van dichtbij die ik ken, waarbij iemand echt 3 maanden thuis zat, lag diegene echt nog grotendeels overprikkeld op bed en zaten ze verder in een intensief traject met een psycholoog. Dat vind ik toch wel erg bijzonder, dat de collega/vriendin van TO geen psychologische hulp heeft in deze situatie.
Alle reacties Link kopieren Quote
Klapstoel schreef:
17-07-2023 21:11
Kun je proberen om voor jezelf metaforen te bedenken voor de situatie waar jullie nu in zitten waarbij je je eigen gevoel ruimte kunt geven zonder iets op haar situatie af te dingen?

Bijvoorbeeld:
Jullie zijn als twee oude porseleinen kopjes met barstjes. Jij staat op een schuddende plank, waardoor sommige barstjes wat dieper worden en je dreigt te barsten. Zij stond daar ook, maar ís al gebarsten. Nu staat zij op de stabiele plank met allemaal lijm tussen haar scheuren. Die lijm is nog niet droog, waardoor ze echt nog een poosje op die stabiele plank moet staan voordat ze weer op de schuddende plank kan komen. Omdat ze anders met die onuitgeharde lijm direct weer in scherven zou liggen.

Of .. jullie zijn drenkelingen, die al een poosje door een kolkende rivier drijven. Kapotmaken, en spierpijn ook nog eens. Maar zij heeft net dr kop gestoten aan een rotsblok en moet een korst op dr hoofdwond krijgen en daarom even op het vlot liggen, terwijl jij je enkel watertrappelend aan dat vlot vast kunt houden en zult moeten blijven zwemmen. Maar als zij dat zou doen verzuipt ze direct, dus zij moet nog even op dat vlot blijven.

Dat jij ook graag op de stabiele plank wil staan of op het vlot wil liggen is logisch. Dat je dáár jaloers op bent ook. Maar je wil uiteraard niet in de lijmklodders of een knuffelen met een rotsblok.
Ingewikkeld.
Alle reacties Link kopieren Quote
S-Groot schreef:
17-07-2023 21:18
Hoezo? Overal tekorten dus je kunt overal terecht denk ik? Nu zul je er misschien helemaal niet op zitten te wachten om van baan te veranderen, maar als ik lees hoe er met jou en je collega omgegaan wordt lijkt het me niet verkeerd om toch heel serieus om je heen te gaan kijken. Ik denk dat dat een stuk nuttiger is dan jezelf stuklopen en ondertussen denken/voelen dat dat aan zieke collega ligt.
Of op je huidige werk duidelijke grenzen gaan stellen. Laat het maar een keer fout gaan. Zolang altijd alles uiteindelijk goed komt, is er geen prikkel voor de leiding om maatregelen te treffen.
Alle reacties Link kopieren Quote
MrsMorrison schreef:
17-07-2023 21:17
Lastig zeg. Ik snap je gevoel hierin wel zonder je vriendin af te willen vallen. Zoals eerder gevraagd is er ook ruimte in jullie vriendschap voor jouw verhaal en struggles of wil je die op dit moment liever niet met haar delen omdat je bang bent dat ze een schuldgevoel krijgt? Want dat lijkt mij ook wel lastig. Dan is de vriendschap op dit moment even scheef omdat jullie ook collega's zijn.

En ja in de zorg is het moeilijk om werk gewoonweg niet te doen. Geen personeel en je kunt mensen moeilijk laten liggen of geen eten geven. Niet te vergelijken met een kantoorbaan. En wat moet je leidinggevende dan precies doen voor je? Zonder personeel...
Er is beperkte ruimte voor mijn verhaal.
Ze wil niet over werk of werkgerelateerd horen.
Ook niet over het personeelsfeest en welke nieuwe relaties hier zijn ontstaan. Ook niet als er een bewoner is gestorven, ook niet over de begroting waar we zo voor hebben gevochten. Gwoon niks.
Dat kapt ze altijd heel handig af. Dan gaat ze op wat anders over en zegt dan b.v. "ik moet hangen, zoonlief moet gehaald worden, doei".
Mijn werk hoort bij mijn daginvulling.
Ik durf haar echt niet te vertellen hoe ík mij daarbij voel.
Heb ik 1 x geprobeerd. Nieteens om zielig te doen, maar gewoon in een gesprek. "Ben net thuis, ja ik moest wat langer blijven, er was niemand anders, maar ze liggen nu allemaal in bed" (ze belde mij zelf op, na avonddienst). Toen zei ze "ja, wrijf het er maar in, voel mij al k*t genoeg".
De keer erop moest ze ook nog eens benadrukken dat ze dat niet leuk vond.
Dus ik zeg bijvoorbaat al niks meer.

Ik hoop dat ze snel opknapt. Dat ik mijn vriendin weer terug heb, want die mis ik ook.
de wereld wacht om ontdekt te worden
Explorista schreef:
17-07-2023 21:00
Uitstekend advies.

Ik moest het werk van burn-out collega opvangen. Ik stopte met mijn hobby, met vrijwilligerswerk, met familiebezoeken.
Ik vond het soms wrang, dat collega twee weken op yogaretraite in Bali was en een fotografiecursus volgde, terwijl mijn zus me opbelde: "Kom je nog op mijn diploma-uitreiking of moet je weer het hele weekend gratis overwerken?"
Klojo-leidinggevende zei tegen me: "Zolang er geen escalaties van klanten zijn, ga ik niemand inhuren. Veels te duur."
HR-adviseur benadrukte dat zieke collega vooral alle tijd mocht nemen om te herstellen en bood mij een cursus timemanagement aan.

Ik heb nog altijd spijt dat ik bijna overspannen raakte, belangrijke dingen van vrienden/familie miste en moddervet werd (geen tijd en energie en zin om gezond te koken of te sporten) tijdens die tropenperiode.

Ga naar je leidinggevende en vraag om versterking of om beperking van je werk.
Je hoeft dit probleem niet in je eentje op te lossen.
Wat een verdrietige situatie :hug: Ik kan me voorstellen dat dit gewoon een afschuwelijke periode is geweest voor je.

En wat een ontzéttende klootzak van een LG. Ik hoop dat je wel weet dat hem alle blaam treft, en niet je vriendin met een burnout.
Alle reacties Link kopieren Quote
Morgen vroege dienst, dus ik ga lekker naar mijn bedje.
de wereld wacht om ontdekt te worden
thanx schreef:
17-07-2023 21:25
Er is beperkte ruimte voor mijn verhaal.
Ze wil niet over werk of werkgerelateerd horen.
Ook niet over het personeelsfeest en welke nieuwe relaties hier zijn ontstaan. Ook niet als er een bewoner is gestorven, ook niet over de begroting waar we zo voor hebben gevochten. Gwoon niks.
Dat kapt ze altijd heel handig af. Dan gaat ze op wat anders over en zegt dan b.v. "ik moet hangen, zoonlief moet gehaald worden, doei".
Mijn werk hoort bij mijn daginvulling.
Ik durf haar echt niet te vertellen hoe ík mij daarbij voel.
Heb ik 1 x geprobeerd. Nieteens om zielig te doen, maar gewoon in een gesprek. "Ben net thuis, ja ik moest wat langer blijven, er was niemand anders, maar ze liggen nu allemaal in bed" (ze belde mij zelf op, na avonddienst). Toen zei ze "ja, wrijf het er maar in, voel mij al k*t genoeg".
De keer erop moest ze ook nog eens benadrukken dat ze dat niet leuk vond.
Dus ik zeg bijvoorbaat al niks meer.

Ik hoop dat ze snel opknapt. Dat ik mijn vriendin weer terug heb, want die mis ik ook.
Begrijp je niet dat de manier hoe je dit zegt toch een bepaalde druk op haar legt? Want er was niemand anders, waardoor jij langer moest blijven en indirect is dit haar schuld (zo zal ze het zelf zien, en jij blijkbaar ook).

Ik vind het een heel manipulatieve uitspraak, en als het niet zo is bedoeld vind ik het uiterst onhandig.
thanx schreef:
17-07-2023 21:29
Morgen vroege dienst, dus ik ga lekker naar mijn bedje.
Ga met je LG zitten en geef aan dat dit geen werkbare situatie is. Je LG is degene die verlichting kan bieden en kan voorkomen dat jij straks ook in een burnout belandt.
thanx schreef:
17-07-2023 21:25
Er is beperkte ruimte voor mijn verhaal.
Ze wil niet over werk of werkgerelateerd horen.
Ook niet over het personeelsfeest en welke nieuwe relaties hier zijn ontstaan. Ook niet als er een bewoner is gestorven, ook niet over de begroting waar we zo voor hebben gevochten. Gwoon niks.
Ik snap dat wel, dat ze niet zit te wachten op verhalen over haar werk. Dat werk heeft haar ziek gemaakt. Ik snap ook niet zo goed dat je per se ruimte eist voor die verhalen, als ze een vriendin is kun je het toch prima over andere dingen hebben?

Als ik je zo lees ben je zelf ook hard onderweg naar overwerkt of burn out. Ga daar iets aan doen, en nee daarvoor moet je niet bij je vriendin zijn.
Alle reacties Link kopieren Quote
Als jij een dubbele werklast hebt, er bij je leidinggevende ook geen rek meer in zit en je kunt niks meer zeggen tegen je vriendin, dan snap ik dat het behoorlijk kut voelt. En dat heeft niks met jaloezie richting je vriendin te maken, maar gewoon de situatie op zich. :hug:

Ik vind wel dat een hoop hier vinden dat TO uiterst begripvol moet zijn, maar zelf TO niet eens gunnen om even van zich af te praten in een topic.
chocolol wijzigde dit bericht op 17-07-2023 21:33
2.17% gewijzigd
thanx schreef:
17-07-2023 21:25
Er is beperkte ruimte voor mijn verhaal.
Ze wil niet over werk of werkgerelateerd horen.
Ook niet over het personeelsfeest en welke nieuwe relaties hier zijn ontstaan. Ook niet als er een bewoner is gestorven, ook niet over de begroting waar we zo voor hebben gevochten. Gwoon niks.
Dat kapt ze altijd heel handig af. Dan gaat ze op wat anders over en zegt dan b.v. "ik moet hangen, zoonlief moet gehaald worden, doei".
Mijn werk hoort bij mijn daginvulling.
Ik durf haar echt niet te vertellen hoe ík mij daarbij voel.
Heb ik 1 x geprobeerd. Nieteens om zielig te doen, maar gewoon in een gesprek. "Ben net thuis, ja ik moest wat langer blijven, er was niemand anders, maar ze liggen nu allemaal in bed" (ze belde mij zelf op, na avonddienst). Toen zei ze "ja, wrijf het er maar in, voel mij al k*t genoeg".
De keer erop moest ze ook nog eens benadrukken dat ze dat niet leuk vond.
Dus ik zeg bijvoorbaat al niks meer.

Ik hoop dat ze snel opknapt. Dat ik mijn vriendin weer terug heb, want die mis ik ook.

Het lijkt mij meer dat je je vriendschap mist ipv dat je het haar "kwalijk" neemt dat ze ziek is. Wat ik al zei de vriendschap is scheef op dit moment en dat is logisch want jullie zijn ook collega's. Ik snap dat zij niet over haar werk wil praten laat staan nadenken en dat jij je schuldig voelt om jouw verhaal te doen.

Heb je mss een andere vriendin waarmee je kunt ventileren over je werk? Dat je deze vriendin even de tijd geeft om haar hoofd helemaal los te krijgen van het werk en dat je met haar dus echt alleen even leuke dingen deelt, en naar haar luistert? Je krijgt je vriendin heus wel terug alleen heeft het tijd nodig.

Vwb leidinggevende idd korte metten mee maken. Jij laat je niet door hun voor een karretje spannen. Werk en privé houd je strikt gescheiden. Dat moet ook anders is het voor jou geen doen je moet er niet tussenin verzeild raken.
Alle reacties Link kopieren Quote
Net zomin als iemand kiest voor ziek zijn kiest men ook niet voor gezond zijn. Dat is natuurlijk een onpopulaire mening maar heel soms kan ik chronisch zieken wel eens een beetje benijden, ik heb niet zo heel veel met werken an sich en ik zie ruim om me heen dat arbeidsongeschikt zijn niet altijd een groot drama is of hoeft te zijn.

In die zin snap ik heel goed dat je best een klein beetje jaloerzig bent op de vele vrije tijd die je vriendin/collega heeft.
Als je dan ook nog eens de vriendschap door je vingers ziet glippen is dat dubbel zuur.
.
Alle reacties Link kopieren Quote
thanx schreef:
17-07-2023 21:08

Ik voel mij gewoon niet gehoord en niet gezien.
Dat is ook heel naar!

Vandaar ook mijn vraag: kun je met jouw dingen nog wel bij vriendin terecht? Wie weet kan er meer op dat vlak dan je denkt als je het vraagt. En als dat nu even niet gaat, kun je ergens anders terecht? Het is echt belangrijk dat er ook een plek si voor jou
Het is zoals het is
Alle reacties Link kopieren Quote
chocolol schreef:
17-07-2023 21:32
Ik vind wel dat een hoop hier vinden dat TO uiterst begripvol moet zijn, maar zelf TO niet eens gunnen om even van zich af te praten in een topic.
Precies.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
chocolol schreef:
17-07-2023 21:32
Als jij een dubbele werklast hebt, er bij je leidinggevende ook geen rek meer in zit en je kunt niks meer zeggen tegen je vriendin, dan snap ik dat het behoorlijk kut voelt. En dat heeft niks met jaloezie richting je vriendin te maken, maar gewoon de situatie op zich. :hug:

Ik vind wel dat een hoop hier vinden dat TO uiterst begripvol moet zijn, maar zelf TO niet eens gunnen om even van zich af te praten in een topic.

Eens.
Gelukkig opent ze een topic over haar eigen gevoel en legt ze dit niet bij haar zieke vriendin neer. En haar gevoelens mogen er toch ook zijn? Ik snap heel goed dat het allemaal kut is op dit moment voor TO.
Alle reacties Link kopieren Quote
TO, let op jezelf! Jij hoeft het gat van je collega niet op te vullen.
Pak je eigen dingen naast je werk weer op en laat de problemen daar waar ze zijn.
Je hebt maar 1 leven en daarin hoef jij je niet dood te werken.
Je reactie zegt meer over jou dan over mij....
Alle reacties Link kopieren Quote
thanx schreef:
17-07-2023 21:25
Er is beperkte ruimte voor mijn verhaal.
Ze wil niet over werk of werkgerelateerd horen.
Ook niet over het personeelsfeest en welke nieuwe relaties hier zijn ontstaan. Ook niet als er een bewoner is gestorven, ook niet over de begroting waar we zo voor hebben gevochten. Gwoon niks.
Dat kapt ze altijd heel handig af. Dan gaat ze op wat anders over en zegt dan b.v. "ik moet hangen, zoonlief moet gehaald worden, doei".
Mijn werk hoort bij mijn daginvulling.
Ik durf haar echt niet te vertellen hoe ík mij daarbij voel.
Heb ik 1 x geprobeerd. Nieteens om zielig te doen, maar gewoon in een gesprek. "Ben net thuis, ja ik moest wat langer blijven, er was niemand anders, maar ze liggen nu allemaal in bed" (ze belde mij zelf op, na avonddienst). Toen zei ze "ja, wrijf het er maar in, voel mij al k*t genoeg".
De keer erop moest ze ook nog eens benadrukken dat ze dat niet leuk vond.
Dus ik zeg bijvoorbaat al niks meer.

Ik hoop dat ze snel opknapt. Dat ik mijn vriendin weer terug heb, want die mis ik ook.
Ah dat is ook niet prettig, dat ze zo op jou reageert.
Ik vond het ook mega ingewikkeld om mijn vriendschappen te behouden tijdens mijn burn-out. Collega’s is al helemaal niet gelukt.

Misschien is elkaar even minder spreken wel gewoon prima. Zij mag grenzen aangeven maar jij ook. Ik denk dat je dan ook minder het gevoel hebt dat er over je heen gelopen wordt, zoals je nu hebt.
Het is zoals het is
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik snap je TO. Ja het is echt wel goed van je collega dat ze leuke dingen doet.
Maar anderzijds vind ik het als zieke ook niet heel handig om dan steeds maar te praten over de leuke dingen die je doet. Daar kan je toch best scheve gezichten van krijgen. Iets behoudender daarin zijn was wel so handig geweest van je vriendin.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven