Werk & Studie alle pijlers

Zieke collega komt koffie drinken

29-11-2024 07:26 183 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Vanmorgen komt een collega in het kader van haar reintegratie koffie drinken. Zelf werk ik hier nu iets langer dan een jaar en ik heb haar nog nooit gezien, ken haar niet. Niemand weet ook wat ze precies heeft/ had, of het nu psychisch is ,of fysiek. Daar mag de lg niets over zeggen. Geen idee ook of zij het wel weet. Best een rare situatie, en het lijkt me voor deze collega ook wel moeilijk. Hoe zal ons gesprek gaan. Ik hoop dat onze lg daar een beetje in kan sturen. Daarbij zijn we momenteel ontzettende druk. We blijven allemaal wel achter ons bureau zitten, zij komt op ons kantoor koffiedrinken, zoals wij altijd koffiedrinken. (Ik neem wel aan dat het bordje niet storen op de deur geplaatst gaat worden).
Wie heeft dit ook meegemaakt. En tips?
Alle reacties Link kopieren Quote
.
star⁴ wijzigde dit bericht op 01-12-2024 10:07
Reden: dubbel
99.62% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Presto schreef:
01-12-2024 09:14
Zeker van de lg. Helaas gebeurt dat zelden is mijn ervaring en heb je vaak ook geen duidelijkheid. Terwijl ik het wel fijn vind om te weten, als ik uren extra werk, te weten hoe lang dit ongeveer gaat duren (want ik moet daar privé ook weer dingen voor regelen en paar weken is alweer totaal anders dan een paar maanden).
Dat is gewoon niet altijd bekend.
Alle reacties Link kopieren Quote
Star⁴ schreef:
01-12-2024 10:06
Dat is gewoon niet altijd bekend.
Dit. Ik meldde me voor een dag ziek en ben na 2,5 jaar nog niet eens aan de kopjes koffie begonnen. Vaak is het gewoon moeilijk in te schatten, niet iedereen heeft een gebroken arm of been.
En het licht schijnt in de duisternis, en de duisternis heeft het niet gegrepen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Star⁴ schreef:
01-12-2024 10:05
Dat is dan ook logisch, maar volgens sommigen hier moet de zieke dat ook zeggen.
Nou het is geen kwestie van moeten natuurlijk. Maar ik heb zelf eens uit de running gelegen een maand na een ongeluk en toen heb ik mijn collega’s zeker bedankt voor het overnemen van mijn werk. Ik vond het heel fijn dat sommige collega’s een stap extra hebben gezet om de urgente zaken van mijn werk over te nemen. En dat maakt ook de werkrelatie heel fijn. Mijn ongeluk was natuurlijk plotseling, er kon op de korte termijn geen vervanging geregeld worden.
Een bedankje naar je collega’s vind ik wel op z’n plaats, maar het hoeft natuurlijk niet en ik zou het ook niet van een ander verwachten. Wel van mijn leidinggevende overigens

Maar dit doe ik na een vakantie ook: bedankt collega X dat je zaak Y hebt overgenomen, fijn!
Alle reacties Link kopieren Quote
Als ik ziek ben, krijg ik direct bericht van de verzuimmanager. Extern bureau dat dat regelt. Ik moet dan direct een intake invullen. Bij elke vraag staat met wie het antwoord gedeeld zal worden. Vragen over wat je mankeert worden niet gedeeld, vragen over de verwachte duur van het verzuim wel. Ook de vraag over wat je nog wel kunt doen en hoeveel tijd dan, worden ook gedeeld.

Het is meerkeuze, dus je kunt kiezen uit enkele tot uiteindelijk meer dan veertien dagen. Als je langer dan veertien dagen ziek bent nemen ze opnieuw contact op. Zover is het bij mij nog nooit gekomen dus geen idee hoe het dan werkt.

Het is voor een leidinggevende ook niet altijd meteen duidelijk hoe lang het zal gaan duren en meestal voor de zieke ook niet. Juist langdurige uitval is het meest onduidelijk. Van een griepje is iedereen met ongeveer veertien dagen wel weer hersteld meestal.

Gek dat zo veel mensen prognoses verwachten van de duur van de afwezigheid.
Solomio schreef:
01-12-2024 05:10
En dan moeten ze het ook nog serieus nemen.

Ik zat met psychische klachten thuis, maar als ik kwam koffie drinken zagen ze niks aan me, dus dat werd negatief uitgelegd.

Als ik zo'n topic als dit lees denk ik dat dat op sommige werkplekken nog steeds zo gaat.
Ohja, dat had ik ook. Een collega (of meerdere) geloofde niet dat ik een burn-out had want ik werkte nog 50 procent en was gewoon gezellig en vrolijk.

Blijkbaar mag je alleen maar huilend in je bed liggen met een burn-out, ongeacht de oorzaak. Dat ik elke avond na 7 uur plat moest vanwege duizelingen dat zag hij natuurlijk niet.
Alle reacties Link kopieren Quote
Hoe moeilijk ook, zelf ben ik altijd open geweest over mijn burnout.
Juist om naar geroddel te voorkomen.
Ik had misschien het "geluk" dat ik toen op mijn werk in elkaar gestort ben, dus men had kunnen zien hoe het met me ging.
Frankly my dear, I don"t give a damn
Alle reacties Link kopieren Quote
takkentrol schreef:
01-12-2024 09:49
Bij ons is op dit moment een collega al een tijdje ziek, nu 3 maanden. Collega's waarmee ik op een kamer zit begonnen laatst ook over de reden te speculeren. Want "ze zal wel overspannen zijn. Maar waarvan dan, ze werkt maar 2,5 dag". Ik heb het meteen de kop ingedrukt en aangegeven dat het ze A. niks aangaat en B. het volslagen belachelijk is om maar van dit soort dingen te roepen.
Ja maar er wordt niets verteld over de reden werd er tegen geworpen. Heb gezegd dat ze al jaren met haar samen werken en gevraagd of ze haar zelf al eens hadden gesproken/berichtje hadden gestuurd/kaartje gestuurd. Nee dus. Dag erna kwam er eentje met een kaart die hij wilde sturen en of ik er ook iets op wilde zetten.

Ik ben zelf ooit met een burnout langere tijd uit de running geweest en de reden had niets met mijn werk te maken. Ik vond het echt heel fijn dat ik af en toe een appje/telefoontje/kaartje kreeg van de mensen uit mijn team.
Vreselijk :-[
Frankly my dear, I don"t give a damn

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven