Werk & Studie
alle pijlers
Zou liever thuisblijfmoeder zijn.
zondag 5 januari 2020 om 22:37
Goedenavond,
Ik wil even anoniem mijn ei kwijt.. Totaal onrealistisch maar het aller liefste zou ik thuis blijven met de kinderen en “huisvrouw” zijn.
Ik ben een tijdje thuis geweest nadat ik bij mijn vorige baan boventallig werd verklaard en betaald kon thuisblijven.
In die tijd raakte ik voor de derde keer zwanger en met 2 kleintjes heb ik me (natuurlijk) geen seconde verveeld.
En waarvan ik dacht dat het me nooit zou gebeuren werd waarheid, ik vond het heeeerlijk. Lekker met de kinderen keuvelen, huishouden, koken etc.. Ik heb die 2 jaar het werk en alles wat daarbij komt geen seconde gemist.
Terwijl ik echt een goede/leuke baan had met fijne collega’s.
Anyways.. Op een gegeven moment moest ik natuurlijk weer aan het werk en ben gaan solliciteren. En ben begonnen bij een bedrijf waarvan ik eigenlijk al vanaf dag één geen geweldig gevoel had, maar als je alle voors en tegens tegen elkaar afweegt dan is dit een prima baan.. Ik heb nu 2 weken vakantie gehad en ik voel me net een klein kind wat tegen school opziet.. Toen ik in de flow zat ging het wel, maar nu ik weer thuis met mijn gezin ben geweest valt het me echt zwaar om morgen weer te gaan werken.
Ik moet.. Het is financieel voor ons niet haalbaar om te zeggen, ja ik blijf wel thuis!! En ergens schaam ik me ook wel een beetje, we leven in 2020, wil je dan afhankelijk van je vent zijn etc? (Jaaa!!
)
Herkent iemand dit nog meer? Haha
Ik wil even anoniem mijn ei kwijt.. Totaal onrealistisch maar het aller liefste zou ik thuis blijven met de kinderen en “huisvrouw” zijn.
Ik ben een tijdje thuis geweest nadat ik bij mijn vorige baan boventallig werd verklaard en betaald kon thuisblijven.
In die tijd raakte ik voor de derde keer zwanger en met 2 kleintjes heb ik me (natuurlijk) geen seconde verveeld.
En waarvan ik dacht dat het me nooit zou gebeuren werd waarheid, ik vond het heeeerlijk. Lekker met de kinderen keuvelen, huishouden, koken etc.. Ik heb die 2 jaar het werk en alles wat daarbij komt geen seconde gemist.
Terwijl ik echt een goede/leuke baan had met fijne collega’s.
Anyways.. Op een gegeven moment moest ik natuurlijk weer aan het werk en ben gaan solliciteren. En ben begonnen bij een bedrijf waarvan ik eigenlijk al vanaf dag één geen geweldig gevoel had, maar als je alle voors en tegens tegen elkaar afweegt dan is dit een prima baan.. Ik heb nu 2 weken vakantie gehad en ik voel me net een klein kind wat tegen school opziet.. Toen ik in de flow zat ging het wel, maar nu ik weer thuis met mijn gezin ben geweest valt het me echt zwaar om morgen weer te gaan werken.
Ik moet.. Het is financieel voor ons niet haalbaar om te zeggen, ja ik blijf wel thuis!! En ergens schaam ik me ook wel een beetje, we leven in 2020, wil je dan afhankelijk van je vent zijn etc? (Jaaa!!
)Herkent iemand dit nog meer? Haha
maandag 6 januari 2020 om 07:12
Dat minder met je bespreken te hebben vind ik altijd wel bijzonder. Ik heb altijd van die eindeloze zomervakanties en ben dan na 3 weken de uitgeruste, opgewekte mijzelf die ook nog eens makkelijk openstaat voor allerlei wilde ideeën, terwijl ik door het werkende jaar heen als een zombie door het huis paradeer.SanPellegrino schreef: ↑06-01-2020 06:53Dit! Los van het feit dat ik het gevoel bij vlagen wel herken. Maar komt vooral omdat ik vroeg om moet en redelijk lange reistijd heb (verandert in de toekomst wel). Ben nu zwanger van de 2e en tijdens verlof van ons eerste kind begon ik mij op een gegeven moment mentaal wel te vervelen. Mijn vriend vond ook dat er minder met mij te bespreken was eerlijk gezegd. Dus misschien lijkt het mooier dan het is. Bovendien ben ik by far hoofdkostwinner dus minder werken is geen optie.
maandag 6 januari 2020 om 07:22
Ik begrijp je wel. Ik zou het liefst ook stoppen met werken. Dat ik me zou gaan vervelen daar ben ik echt niet bang voor. Ik verveel me echt nóóit. Ik heb dan ook een hobby waar veel tijd in gaat zitten (ik heb een paard). Jammergenoeg kost deze hobby ook veel geld. Wanneer ik stop met werken, kan ik mijn paard niet meer betalen. Sowieso denk ik dat we dan niet rond zouden komen. Laat staan dat er dus geld zou zijn voor mijn dure hobby en de dure hobby van mijn man. Dus helaas.
maandag 6 januari 2020 om 07:34
Ik zit in een zomervakantie thuis met kinderen te huismoederen. Maar goed, ik heb natuurlijk ook verlof gehad en wenste na 4 weken ook wel weer een beetje te gaan werken, een dagje ofzo. (Tot mijn vader overleed, toen mocht mijn verlof wel wat langer duren).SanPellegrino schreef: ↑06-01-2020 07:19Na 3 weken zomervakantie, waarin ruimte is voor leuke dingen doen en ontspanning enzo. Niet na 3 maanden of langer thuis zitten met de kinderen. Dat is verre van ontspannen en inspirerend (wel minder geregel qua brengen halen koken etc).
Anyway, ik heb gewoon niet heel veel puf meer om dingen te gaan vertellen, overleggen etc, behalve in de vakanties dus.
maandag 6 januari 2020 om 07:43
Precies dit.
Ik kon echt wel een beetje jaloers zijn op man omdat hij ergens 'onmisbaar' is en zijn mening belangrijk wordt gevonden toen ik lang verlof had.
Nu doe ik een opleiding met veel thuisstudie, op papier heel leuk maar ik ben blij als ik weer even met volwassenen praat over iets anders dan onze kinderen.
Ik zie er best naar uit om als de kinderen groter zijn nog even ergens te gaan knallen eigenlijk.
maandag 6 januari 2020 om 08:04
Is ook raar en het is bovendien ook flauwekul, het is namelijk haar leven en daar heeft een ander geen r**t mee te maken.peaches100 schreef: ↑05-01-2020 22:48Voordat we hier een heel topic over “teren op je vent” etc krijgen.. Nogmaals het is totaal onrealistisch en het gaat ook niet gebeuren maar is het zo raar dat je als vrouw (of man) het gevoel hebt dat je thuisblijf moeder/vader wil zijn?
Ik vind het zo raar dat je dit anno 2020 niet mag uitspreken of voelen, je word meteen aangevallen of bevooroordeeld.
maandag 6 januari 2020 om 08:22
Ik vind het vooral heel raar dat stoppen met werken voor vrouwen nog steeds een keuzemogelijkheid is terwijl het dat voor mannen nog steeds niet is.
Verder vind ik het een zeer onverstandige keuze, ik ben erg groot voorstander van economische onafhankelijkheid. Ieder genoeg verdienen om het zelfstandig ook te kunnen redden vind ik heel belangrijk.
Ik heb zelf tien jaar lang niet of te weinig gewerkt om onafhankelijk te zijn. Mijn grootste angst was de mogelijkheid van het verliezen van mijn partner door scheiding of overlijden. Tweede angst was dat ik zelf de stekker niet makkelijk uit onze relatie kon trekken, dat ik door financiële redenen gedwongen was te blijven als het in mijn ogen niet goed ging met de relatie.
Vooral de ongelijkheid hierin vind ik beangstigend. Man kon zo maar zeggen dat hij bij mij weg wilde terwijl ik daar toch echt heel goed over na zou moeten denken om onze kinderen niet in een financiële afgrond te storten. Die ongelijkwaardigheid vond ik het meest beklemmend in de tijd dat ik niet werkte.
Verder vind ik het een zeer onverstandige keuze, ik ben erg groot voorstander van economische onafhankelijkheid. Ieder genoeg verdienen om het zelfstandig ook te kunnen redden vind ik heel belangrijk.
Ik heb zelf tien jaar lang niet of te weinig gewerkt om onafhankelijk te zijn. Mijn grootste angst was de mogelijkheid van het verliezen van mijn partner door scheiding of overlijden. Tweede angst was dat ik zelf de stekker niet makkelijk uit onze relatie kon trekken, dat ik door financiële redenen gedwongen was te blijven als het in mijn ogen niet goed ging met de relatie.
Vooral de ongelijkheid hierin vind ik beangstigend. Man kon zo maar zeggen dat hij bij mij weg wilde terwijl ik daar toch echt heel goed over na zou moeten denken om onze kinderen niet in een financiële afgrond te storten. Die ongelijkwaardigheid vond ik het meest beklemmend in de tijd dat ik niet werkte.
maandag 6 januari 2020 om 08:27
maandag 6 januari 2020 om 09:41
Ik begrijp je gevoel, TO, ik heb een paar keer gedwongen thuis gezeten en ik vond het eigenlijk heerlijk. Vooral ook omdat mijn man zo’n 60 uur per week werkt, naast mijn werk komt dan alles op mij neer. Op een gegeven moment werkten we samen 100 uur per week en dat was alleen maar stressen en haasten. Toen ik thuis was, was het zo relaxed allemaal, tijd genoeg om alles te regelen en te zorgen dat alles goed liep. Ook voor mijn man was dat heel fijn (enorme workaholic, dus een parttime job zou niks voor hem zijn), omdat hij dan niet op gezette tijden thuis moest zijn. Het ging allemaal veel gemoedelijker en geen gestress meer.
Maar goed, ik wilde om andere redenen wel gewoon werken (financieel niet totaal afhankelijk zijn, een goed cv hebben voor als het toch nodig is veel te werken) en ik werk nu 3 ochtenden. Niet veel, maar voor ons werkt het. Nu heb ik van beide werelden iets.
Als ik een droombaan zou hebben, zou ik er waarschijnlijk anders over denken, maar door bepaalde keuzes en hoe het leven gelopen is, heb ik die nou eenmaal niet, dus dan ben ik liever veel thuis. Ik hou ook stiekem best wel van opruimen en schoonmaken, dus dat komt goed uit
Maar goed, ik wilde om andere redenen wel gewoon werken (financieel niet totaal afhankelijk zijn, een goed cv hebben voor als het toch nodig is veel te werken) en ik werk nu 3 ochtenden. Niet veel, maar voor ons werkt het. Nu heb ik van beide werelden iets.
Als ik een droombaan zou hebben, zou ik er waarschijnlijk anders over denken, maar door bepaalde keuzes en hoe het leven gelopen is, heb ik die nou eenmaal niet, dus dan ben ik liever veel thuis. Ik hou ook stiekem best wel van opruimen en schoonmaken, dus dat komt goed uit
maandag 6 januari 2020 om 10:13
Hier sluit ik me bij aan. Het zou voor mij heel ongelijkwaardig voelen om de totale verantwoordelijkheid voor het gezinsinkomen bij één van beiden te leggen, en andersom de totale verantwoordelijkheid voor huishouden en kinderen bij één van beiden te leggen.Andersom schreef: ↑06-01-2020 08:22Ik vind het vooral heel raar dat stoppen met werken voor vrouwen nog steeds een keuzemogelijkheid is terwijl het dat voor mannen nog steeds niet is.
Verder vind ik het een zeer onverstandige keuze, ik ben erg groot voorstander van economische onafhankelijkheid. Ieder genoeg verdienen om het zelfstandig ook te kunnen redden vind ik heel belangrijk.
En dan inderdaad de opmerking: ik zou kunnen stoppen met werken, want mijn man verdient genoeg. Dan vind je dus zelf ook dat je man (hoofd)verantwoordelijk is voor het inkomen. Ik vind dat dus absoluut niet, dat ben je samen. Net als voor huishouden en kinderen.
maandag 6 januari 2020 om 10:25
Voor de meesten is dit allang geen keuzemogelijkheid meer.
Mijn man verdient niet slecht. Maar met een volwassen dochter in huis, die nog studeert, ben ik rond de 1000 euro kwijt aan de hypotheek (inclusief aflossing en risicoverzekeringen), er gaat grofweg 300 naar GWL, 300 naar de ziektekostenverzekering, 300 naar verzekeringen/wegenbelasting. Dan zijn we dus al bijna 2000 euro verder en dan hebben we nog geen boodschappen gedaan, nog niet getankt en over hobby, kapper en kleding heb ik het dan nog niet eens, laat staan over luxedingen als cadeautjes, uitstapjes en een keertje Chinees. En dat is dan het modale inkomen.
Mijn man heeft vorig jaar een paar maanden thuis gezeten met een hernia (+ operatie). Die zou het liefst thuisblijven, het weer beginnen viel hem echt zwaar. Maar met één salaris gaan we het simpelweg niet redden.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
maandag 6 januari 2020 om 10:30
Ik ben al 19 jaar huisvrouw, heb twee dochters (nu 15 en 18) en vind het vanaf dag 1 echt heerlijk om thuis bij ze te zijn. Kan me dus heel goed voorstellen dat je dat graag zou willen. Lekker rustig overal de tijd voor hebben kunnen nemen en nooit gehaast of gedoe als de kinderen ziek waren.
Wij wisten altijd al dat er 1 van ons thuis bij de kinderen zou blijven en dat werd ik doordat ik mijn baan minder leuk vond en minder verdiende. We hebben altijd al alles op 1 salaris gedaan dus als je daar vanaf het begin rekening mee houdt dan lukt het echt op 1 salaris maar dan moet je je wensen ook wel kleiner houden.
Gelukkig is mijn man in salaris gegroeid en werd het financieel breder toen de kinderen iets ouder waren.
Wij wisten altijd al dat er 1 van ons thuis bij de kinderen zou blijven en dat werd ik doordat ik mijn baan minder leuk vond en minder verdiende. We hebben altijd al alles op 1 salaris gedaan dus als je daar vanaf het begin rekening mee houdt dan lukt het echt op 1 salaris maar dan moet je je wensen ook wel kleiner houden.
Gelukkig is mijn man in salaris gegroeid en werd het financieel breder toen de kinderen iets ouder waren.
maandag 6 januari 2020 om 10:40
Ik ben 2 dagen per week gaan werken toen allebei de kinderen naar school gingen. Ik vond mijn baan niet leuk maar deed het puur om het geld. Die dagen dat ik werkte moesten de kinderen naar de BSO wat ze verschrikkelijk vonden. Dat hebben we 2 jaar vol gehouden en toen ben ik weer helemaal gestopt met werken. Dat was het beste voor ons gezin en ik heb mijn baan nog geen seconde gemist.
maandag 6 januari 2020 om 10:44
Ik ben heel blij dat ik tot de jongste naar de middelbare school ging Nachtdiensten kon draaien . Werkte 6 nachten in de maand. En de rest was ik thuis. Nu werk ik 70%, en merk dat ik met 5 pubers en het huishouden te weinig tijd voor mijzelf heb.... Ga dus aankomende zomer terug naar 60%.
Ik word gelukkiger als ik meer tijd voor mijzelf heb. Daarnaast heeft mijn partner een goede, maar ook drukke baan.
Ik word gelukkiger als ik meer tijd voor mijzelf heb. Daarnaast heeft mijn partner een goede, maar ook drukke baan.
maandag 6 januari 2020 om 10:51
JobEva schreef: ↑06-01-2020 10:44Ik ben heel blij dat ik tot de jongste naar de middelbare school ging Nachtdiensten kon draaien . Werkte 6 nachten in de maand. En de rest was ik thuis. Nu werk ik 70%, en merk dat ik met 5 pubers en het huishouden te weinig tijd voor mijzelf heb.... Ga dus aankomende zomer terug naar 60%.
Ik word gelukkiger als ik meer tijd voor mijzelf heb. Daarnaast heeft mijn partner een goede, maar ook drukke baan.
Dat heb ik ook en vond de tijd dat ze thuis waren heerlijk (ze schelen drie jaar dus had er in totaal iets van 7 jaar altijd eentje thuis) maar toen ze dus beiden naar school gingen was dat wel heel erg fijn
Mijn man had en heeft ook een drukke en veeleisende baan dus was het fijn dat er thuis rust was. Ook als ze ziek waren (en dat zijn kleine kinderen nou eenmaal best vaak) nooit de vraag wie er thuis bleef of gedoe met vakantie dagen in de schoolvakanties. Heb dat altijd als iets heerlijks ervaren
Nu ze groot zijn zou ik wel weer kunnen werken en heb er ook wel even aan gedacht maar vind thuis zijn en de vrijheid die daar bij hoort wel erg fijn.
maandag 6 januari 2020 om 10:53
Ik herken je gevoel wel deels. Helemaal thuisblijfmoeder zou ik niet meer kunnen (wel noodgewongen moeten doen wegens ons chronisch zieke zoontje), maar fulltime werken zoals ik ben gaan doen trok ik ook niet meer. Werk nu 4 dagen (onregelmatig) waardoor ik meer vrij heb en veel meer thuis ben. Voor mij een goede middenweg. Als je het aan mn man zou vragen zou die het 100% snappen, want hij is bewust de thuisblijver nu en hij wil als het aan hem ligt niet meer anders. Fijn voor hem kan dat hier gelukkig financieel wel.
Overigens qua commentaar heb ik alle commentaren wel gehad..
Thuisblijfmoeder: jij bent ook vastgeroest en afgestorven zeg.
Fulltime werkende: werk jij fulltime? Je hebt kinderen? Je man blijft thuis?? Whattt dat zou ik echt noooit kunnen.
“Parttime werkende”: ook zonde, vrouwen ook altijd met dat minder werken voor de kinderen.
Mijn les: als het kan altijd doen hoe jij het wil doen en werkt voor jou gezin! Er is altijd wel iemand in de omgeving met een oordeel
Overigens qua commentaar heb ik alle commentaren wel gehad..
Thuisblijfmoeder: jij bent ook vastgeroest en afgestorven zeg.
Fulltime werkende: werk jij fulltime? Je hebt kinderen? Je man blijft thuis?? Whattt dat zou ik echt noooit kunnen.
“Parttime werkende”: ook zonde, vrouwen ook altijd met dat minder werken voor de kinderen.
Mijn les: als het kan altijd doen hoe jij het wil doen en werkt voor jou gezin! Er is altijd wel iemand in de omgeving met een oordeel
maandag 6 januari 2020 om 11:50
Ik vraag me af hoe dat komt. Is dat een kwestie van niet kunnen, niet willen, andere prioriteiten of "ach, zij zorgt toch wel voor de kinderen en ik kan me volledig op mijn werk storten"? Of iets anders?
maandag 6 januari 2020 om 11:51
Zie mijn eerdere commentaar. Je kunt het als vrouw en vooral als moeder nooit goed doen.april88 schreef: ↑06-01-2020 10:53(...)
Overigens qua commentaar heb ik alle commentaren wel gehad..
Thuisblijfmoeder: jij bent ook vastgeroest en afgestorven zeg.
Fulltime werkende: werk jij fulltime? Je hebt kinderen? Je man blijft thuis?? Whattt dat zou ik echt noooit kunnen.
“Parttime werkende”: ook zonde, vrouwen ook altijd met dat minder werken voor de kinderen.
Mijn les: als het kan altijd doen hoe jij het wil doen en werkt voor jou gezin! Er is altijd wel iemand in de omgeving met een oordeel
maandag 6 januari 2020 om 11:52
Van de mannen die ik ken, zou er maar één altijd thuis willen zijn. Van de vrouwen ongeveer de helft. Ik denk dat veel mannen het gewoon niet zouden willen, die van mij in ieder geval zeker niet.quattro-stagioni schreef: ↑06-01-2020 11:50Ik vraag me af hoe dat komt. Is dat een kwestie van niet kunnen, niet willen, andere prioriteiten of "ach, zij zorgt toch wel voor de kinderen en ik kan me volledig op mijn werk storten"? Of iets anders?
maandag 6 januari 2020 om 11:58
Die in onze cultuur zo diepgewortelde, traditionele rolverdeling tussen man en vrouw. Van een vrouw is het sociaal en cultureel geaccepteerd als ze thuisblijft, van een man niet. De ideeën (over wie welke verantwoordelijkheden heeft) waarmee je wordt opgevoed etc. Echt, dat zit zo diep. Van beide kanten uit.quattro-stagioni schreef: ↑06-01-2020 11:50Ik vraag me af hoe dat komt. Is dat een kwestie van niet kunnen, niet willen, andere prioriteiten of "ach, zij zorgt toch wel voor de kinderen en ik kan me volledig op mijn werk storten"? Of iets anders?
maandag 6 januari 2020 om 12:03
Ik denk/voel dit weleens voor een weekje ja, daarna worden alle dagen thuis ook hetzelfde en vind ik het saai worden, altijd hetzelfde ritme weer.
Het scheelt ook dat ik mijn werk echt heel leuk vind.
Als ik het gevoel heb/weet dat ik 'tijdelijk' vrij ben, dan is het prima..Maar als ik eraan denk dat ik bijvoorbeeld nooit meer zou werken vanaf nu (ik ben nu 40) lijkt me dat echt verschrikkelijk en is dat idee ineens níet meer zo aantrekkelijk.
Het scheelt ook dat ik mijn werk echt heel leuk vind.
Als ik het gevoel heb/weet dat ik 'tijdelijk' vrij ben, dan is het prima..Maar als ik eraan denk dat ik bijvoorbeeld nooit meer zou werken vanaf nu (ik ben nu 40) lijkt me dat echt verschrikkelijk en is dat idee ineens níet meer zo aantrekkelijk.
maandag 6 januari 2020 om 12:09
Ik herken het niet, maar als jij dat zo voelt, ga kijken wat er mogelijk is! Probeer voor jullie gezin een modus te vinden waar iedereen blij van wordt.
Werk geeft mij juist veel voldoening en energie. Ik hou echt van mijn hoofd aanzetten, merk nu na de kerstvakantie (2 weken met de kinderen thuis, man moest werken), dat ik ernaar uitkijk weer in de 'actie' stand te komen. Ik verveel me dus juist wel snel en wordt ook heel lamlendig als ik mijn hoofd bijna niet hoef te gebruiken. Overigens is dat in de zomer wel wat beter hoor, dan kan je wat makkelijker op pad, maar zou er niet aan moeten denken om me altijd maar thuis te moeten vermaken. Man kan dat denk ik nog beter dan ik, maar inderdaad, die piekert er (ook) niet over om huisman te worden.
Werk geeft mij juist veel voldoening en energie. Ik hou echt van mijn hoofd aanzetten, merk nu na de kerstvakantie (2 weken met de kinderen thuis, man moest werken), dat ik ernaar uitkijk weer in de 'actie' stand te komen. Ik verveel me dus juist wel snel en wordt ook heel lamlendig als ik mijn hoofd bijna niet hoef te gebruiken. Overigens is dat in de zomer wel wat beter hoor, dan kan je wat makkelijker op pad, maar zou er niet aan moeten denken om me altijd maar thuis te moeten vermaken. Man kan dat denk ik nog beter dan ik, maar inderdaad, die piekert er (ook) niet over om huisman te worden.
maandag 6 januari 2020 om 12:13
ikBedoelHetGoed schreef: ↑05-01-2020 23:55Ik herken het wel. Heb bij mijn oudste lang verlof gehad en dat had best nog jaren mogen duren. Ik ben liever lui dan moe.
Maar even praktisch denkend: wat ga je dan doen als de kinderen ouder zijn? En is je identiteit tot die tijd dan "moeder van"?
Hang jij je identiteit op aan je baan?
