Werk & Studie
alle pijlers
Zou liever thuisblijfmoeder zijn.
zondag 5 januari 2020 om 22:37
Goedenavond,
Ik wil even anoniem mijn ei kwijt.. Totaal onrealistisch maar het aller liefste zou ik thuis blijven met de kinderen en “huisvrouw” zijn.
Ik ben een tijdje thuis geweest nadat ik bij mijn vorige baan boventallig werd verklaard en betaald kon thuisblijven.
In die tijd raakte ik voor de derde keer zwanger en met 2 kleintjes heb ik me (natuurlijk) geen seconde verveeld.
En waarvan ik dacht dat het me nooit zou gebeuren werd waarheid, ik vond het heeeerlijk. Lekker met de kinderen keuvelen, huishouden, koken etc.. Ik heb die 2 jaar het werk en alles wat daarbij komt geen seconde gemist.
Terwijl ik echt een goede/leuke baan had met fijne collega’s.
Anyways.. Op een gegeven moment moest ik natuurlijk weer aan het werk en ben gaan solliciteren. En ben begonnen bij een bedrijf waarvan ik eigenlijk al vanaf dag één geen geweldig gevoel had, maar als je alle voors en tegens tegen elkaar afweegt dan is dit een prima baan.. Ik heb nu 2 weken vakantie gehad en ik voel me net een klein kind wat tegen school opziet.. Toen ik in de flow zat ging het wel, maar nu ik weer thuis met mijn gezin ben geweest valt het me echt zwaar om morgen weer te gaan werken.
Ik moet.. Het is financieel voor ons niet haalbaar om te zeggen, ja ik blijf wel thuis!! En ergens schaam ik me ook wel een beetje, we leven in 2020, wil je dan afhankelijk van je vent zijn etc? (Jaaa!!
)
Herkent iemand dit nog meer? Haha
Ik wil even anoniem mijn ei kwijt.. Totaal onrealistisch maar het aller liefste zou ik thuis blijven met de kinderen en “huisvrouw” zijn.
Ik ben een tijdje thuis geweest nadat ik bij mijn vorige baan boventallig werd verklaard en betaald kon thuisblijven.
In die tijd raakte ik voor de derde keer zwanger en met 2 kleintjes heb ik me (natuurlijk) geen seconde verveeld.
En waarvan ik dacht dat het me nooit zou gebeuren werd waarheid, ik vond het heeeerlijk. Lekker met de kinderen keuvelen, huishouden, koken etc.. Ik heb die 2 jaar het werk en alles wat daarbij komt geen seconde gemist.
Terwijl ik echt een goede/leuke baan had met fijne collega’s.
Anyways.. Op een gegeven moment moest ik natuurlijk weer aan het werk en ben gaan solliciteren. En ben begonnen bij een bedrijf waarvan ik eigenlijk al vanaf dag één geen geweldig gevoel had, maar als je alle voors en tegens tegen elkaar afweegt dan is dit een prima baan.. Ik heb nu 2 weken vakantie gehad en ik voel me net een klein kind wat tegen school opziet.. Toen ik in de flow zat ging het wel, maar nu ik weer thuis met mijn gezin ben geweest valt het me echt zwaar om morgen weer te gaan werken.
Ik moet.. Het is financieel voor ons niet haalbaar om te zeggen, ja ik blijf wel thuis!! En ergens schaam ik me ook wel een beetje, we leven in 2020, wil je dan afhankelijk van je vent zijn etc? (Jaaa!!
)Herkent iemand dit nog meer? Haha
maandag 6 januari 2020 om 14:43
Als je tegen je oude kennissen ook zo aanmatigend praat snap ik wel dat ze met jou snel uitgepraat zijnquattro-stagioni schreef: ↑06-01-2020 14:41Nee joh, ze vindt dat het een aanname is, dus zal dat wel zo zijn
maandag 6 januari 2020 om 14:44
maandag 6 januari 2020 om 14:55
leya1987 schreef: ↑06-01-2020 13:51Ik persoonlijk denk dat het juist heel gezond is om bij je kinderen te willen zijn. Ook fijn voor je kindjes.
Ik heb er persoonlijk erg veel moeite mee dat moeders (ouders) zo snel weer aan het werk gaan en hun kind ergens droppen.
Dus ik zou zeggen kijk of je het kan realiseren! Als je iets echt graag wilt krijg je het voor elkaar!
En afhankelijk van je man? Mwah zo zou je het kunnen zien.. Hij werkt, jij zorgt voor de kindjes (En doet evt wat in het huishouden). Goede verdeling toch?
Helemaal eens, voor beide ouders. Voor vaders is het toch ook leuk om bij zijn kinderen te zijn? En ook fijn voor de kindjes.
maandag 6 januari 2020 om 14:57
Inderdaad, vandaar dat zowel man als ik vier dagen werken.nerdopviva schreef: ↑06-01-2020 14:55Helemaal eens, voor beide ouders. Voor vaders is het toch ook leuk om bij zijn kinderen te zijn? En ook fijn voor de kindjes.
maandag 6 januari 2020 om 14:58
Mijn ervaring is ook dat toen ik niet werkte altijd iedereen maar vroeg of ik alweer een baan had. En iedereen vraagt inderdaad altijd wat voor werk ik doe. Ik ben niet mijn baan, allesbehalve, dus ik heb helemaal geen zin om dat tig keer per maand te vertellen. Maar mensen weten blijkbaar niet wat ze anders moeten vragen.quattro-stagioni schreef: ↑06-01-2020 14:39"Waar woon je tegenwoordig" zou wel een leuke vraag zijn. Of "hoe is het met je kinderen". Of "wat heb je een leuke oorbellen in". Of "heb je dat hondje nog". Of "hoor je nog wel eens wat van die-en-die".
Maar goed, jij vindt dat ik aannames doe. Dan houdt het op.
Maar goed, mensen stellen sowieso vaak stomme vragen. Sommige mensen vragen nog steeds of ik blij ben met mijn nieuwe keuken, terwijl die alweer 6 jaar oud is
maandag 6 januari 2020 om 15:06
herfstappeltaart schreef: ↑06-01-2020 14:36Sterker nog: ik had dat allang zelf uitgerekend. Inderdaad niks onverwachts aan.
Voor een hoop struisvogels is dat dus wel onverwacht. Kun je gek vinden, vind ik ook, maar wel de realiteit. Ook voor vrouwen die wel werken maar minder verdienen dan AOW en een man hebben die ouder is.
maandag 6 januari 2020 om 15:07
't Is goed bedoeld, zullen we maar zeggenpamelacourson schreef: ↑06-01-2020 14:58Mijn ervaring is ook dat toen ik niet werkte altijd iedereen maar vroeg of ik alweer een baan had. En iedereen vraagt inderdaad altijd wat voor werk ik doe. Ik ben niet mijn baan, allesbehalve, dus ik heb helemaal geen zin om dat tig keer per maand te vertellen. Maar mensen weten blijkbaar niet wat ze anders moeten vragen.
Maar goed, mensen stellen sowieso vaak stomme vragen. Sommige mensen vragen nog steeds of ik blij ben met mijn nieuwe keuken, terwijl die alweer 6 jaar oud is
maandag 6 januari 2020 om 15:08
SanPellegrino schreef: ↑06-01-2020 14:34Ik vind oprecht dat iedereen zelf moet kiezen wat hij/zij wil. Maar toch ben ik benieuwd naar de mensen die thuis zijn, zelfs als de kinderen op school zitten.
Denk je dan niet: iedereen is wat nuttigs aan het doen behalve ik?
En denk je niet ook: ik zou nu gewoon geld kunnen verdienen? Je kunt zoveel minder doen met maar 1 inkomen.
Kijk, wij kunnen helemaal niet rondkomen op 1 inkomen en ik ben hoofdkostwinner. Dus hier niet aan de orde dat ik minder ga werken (neem straks na de bevalling wel wat weken ouderschapsverlof op). Maar toen ik nog studeerde en vriendinnen al werkten, zelfs toen ik al werk wel had, maar dat weinig betekenisvol was, baalde ik er echt van dat mijn leven min of meer stil stond, dat ik mij niet/weinig ontwikkeld, dat ik zo weinig verdiende. Dus ben ik er heel hard aan gaan werken om daar verandering in te brengen. En dat voelt echt goed!
En dat hele huishouden enzo snap ik niet echt hoor. Wij werken beide full-time (let wel: in 4 dagen!) en hebben een dochter en ik vind dat ik genoeg vrije tijd heb hoor. Huishouden kost ook niet onwijs veel tijd toch? Om daar nou elke dag zoveel tijd aan te besteden. Wij doen het ook gewoon zelf.
Als ik niet kon werken, zou ik veel lezen en mij helemaal verdiepen in onderwerpen en/of de locale politiek in (dat laatste wil ik sowieso doen als de kinderen wat groter zijn, naast mijn baan).
Hoe meer je thuis bent hoe groter de taak van het huishouden. Als je er niet bent wordt het ook niet vies
maandag 6 januari 2020 om 15:09
Ahh daar heb ik dan overheen gelezen, maar inderdaad, toen ik thuis was wanneer de oudste naar school was verveelde ik me ook nooit.herfstappeltaart schreef: ↑06-01-2020 14:13Dat geloof ik best. Ik vind mijn dagen met mijn oppaskind ook heel lang omdat ik in mijn vrijheid beperkt ben. Maar Nessemeisje had het over de tijd die de kinderen op school zijn. En die tijd kun je op zoveel verschillende manieren invullen.
maandag 6 januari 2020 om 15:09
Die ervaring heb ik nou echt helemaal niet, maar ik begin dan ook zelf gewoon over wat anders. 'nee, ik werk niet meer maar ben druk met hobby x en y bladiebla'. Mensen vinden werk helemaal niet zo belangrijk volgens mij, het is gewoon een makkelijk onderwerp voor small talk.quattro-stagioni schreef: ↑06-01-2020 14:17Velen doen dit wel.
Ik ontmoet wel eens mensen van vroeger en het eerste dat ze vragen is: "En wat voor werk doe jij tegenwoordig?" Elke keer weer.
Het is vaak einde gesprek als ik zeg dat ik ben afgekeurd en niet meer werk. Ik ben toen mijn vrijwilligerswerk gaan noemen als werk en zei er niet bij dat ik er niet voor betaald kreeg en daar kwam ik wel mee wegmaar sinds ik ook vrijwilligerswerk niet meer kan doen, is de gespreksstof snel op, merk ik tot mijn verbijstering. Alsof ik er niet meer toe doe.
maandag 6 januari 2020 om 15:09
Denk je dat niet van je werk? Als ik nou thuis was, dan had ik wat nuttigs kunnen doen ipv hier verplicht 8 uur zitten me bezig te houden met, ja wat eigenlijk? (ik heb dat wel met banen gehad nl).SanPellegrino schreef: ↑06-01-2020 14:34Ik vind oprecht dat iedereen zelf moet kiezen wat hij/zij wil. Maar toch ben ik benieuwd naar de mensen die thuis zijn, zelfs als de kinderen op school zitten.
Denk je dan niet: iedereen is wat nuttigs aan het doen behalve ik?
En denk je niet ook: ik zou nu gewoon geld kunnen verdienen? Je kunt zoveel minder doen met maar 1 inkomen.
Ik denk nu weleens: ik verdien wel veel geld, maar als ik stop (of minder ga werken) dan kan ik tenminste compleet zero-waste gaan, nu ben ik de aarde een beetje aan het vervuilen met mijn geforens en snelle maaltijden uit een plastic. Mijn baan vind ik nu op een ander vlak wel nuttig, maar ik moet wel echt kiezen tussen twee liefdes zeg maar.
maandag 6 januari 2020 om 15:16
Mevrouw75 schreef: ↑06-01-2020 15:09Denk je dat niet van je werk? Als ik nou thuis was, dan had ik wat nuttigs kunnen doen ipv hier verplicht 8 uur zitten me bezig te houden met, ja wat eigenlijk? (ik heb dat wel met banen gehad nl).
Ik denk nu weleens: ik verdien wel veel geld, maar als ik stop (of minder ga werken) dan kan ik tenminste compleet zero-waste gaan, nu ben ik de aarde een beetje aan het vervuilen met mijn geforens en snelle maaltijden uit een plastic. Mijn baan vind ik nu op een ander vlak wel nuttig, maar ik moet wel echt kiezen tussen twee liefdes zeg maar.
Dit gevoel heb ik inderdaad wel eens gehad op mijn werk. Niet in de thuiszorg overigens, daar zag ik het nut heel erg van in. Maar wel bij een kantoorbaan.
maandag 6 januari 2020 om 15:21
Volgens mij ook. Ik word nou bijna nooit gevraagd naar mijn werk, wel naar waar ik woon. Met small talk is het gewoonweg lastig om een luchtig onderwerp aan te snijden, want er liggen allerlei gevaren op de loer. Ik zal bijvoorbeeld niet snel vragen aan een oud-klasgenoot die ik jaren niet heb gesproken of diegene kinderen heeft (want misschien kan diegene geen kinderen krijgen) of een relatie heeft (kan ook pijnlijk zijn), naar zijn of haar gezondheid (kan ook pijnlijk zijn en is gelijk zo privé), maar naar een baan is ook not done dus. Ik hou het maar bij "waar woon je tegenwoordig?" Kan niet fout gaan (tenzij ie net uit huis is gezet/huis is uitgebrand/huis gesloopt/etc)..-Simone- schreef: ↑06-01-2020 15:09Die ervaring heb ik nou echt helemaal niet, maar ik begin dan ook zelf gewoon over wat anders. 'nee, ik werk niet meer maar ben druk met hobby x en y bladiebla'. Mensen vinden werk helemaal niet zo belangrijk volgens mij, het is gewoon een makkelijk onderwerp voor small talk.
maandag 6 januari 2020 om 15:23
Moet ik perse nuttig zijn? En waarom geld verdienen als we voldoende hebben?
Ik verveel me nooit, en werken is vaak ook helemaal niet leuk. Mijn leven is te kort om dingen te doen die ik niet leuk vind. Gelukkig heeft mijn man een baan, waarbij hij in de vakantie zei: ik mis mn werk wel... Hij is dus ook gelukkig.
Zo, en nu ga ik de zolder opruimen
Ik verveel me nooit, en werken is vaak ook helemaal niet leuk. Mijn leven is te kort om dingen te doen die ik niet leuk vind. Gelukkig heeft mijn man een baan, waarbij hij in de vakantie zei: ik mis mn werk wel... Hij is dus ook gelukkig.
Zo, en nu ga ik de zolder opruimen
ik geef mn bek ook maar een douw
maandag 6 januari 2020 om 15:34
Ik vraag vaak iets van; en waar bennessemeisje schreef: ↑06-01-2020 15:21Volgens mij ook. Ik word nou bijna nooit gevraagd naar mijn werk, wel naar waar ik woon. Met small talk is het gewoonweg lastig om een luchtig onderwerp aan te snijden, want er liggen allerlei gevaren op de loer. Ik zal bijvoorbeeld niet snel vragen aan een oud-klasgenoot die ik jaren niet heb gesproken of diegene kinderen heeft (want misschien kan diegene geen kinderen krijgen) of een relatie heeft (kan ook pijnlijk zijn), naar zijn of haar gezondheid (kan ook pijnlijk zijn en is gelijk zo privé), maar naar een baan is ook not done dus. Ik hou het maar bij "waar woon je tegenwoordig?" Kan niet fout gaan (tenzij ie net uit huis is gezet/huis is uitgebrand/huis gesloopt/etc)..
jij zoal de laatste tijd mee bezig? Meestal beginnen mensen dan meteen over hun werk, studie, hobby, kind, laatste vakantie, scheiding, verbouwing, cursus, therapie.. Ik mijn ervaring doet iedereen wel iets.
Ik ben zelf een periode van een jaar of 4 thuis geweest voor de geboorte van de kinderen en als mantelzorger. Wel deed ik cursussen en een paar uur vrijwilligerswerk per week.
Heb er van genoten en vind het fijn dat het kon, maar vond het daarna ook fijn om weer aan de slag te gaan. Aan het begin van onze relatie studeerde partner nog en werkte ik. Ook prima.
Nu werken we het liefst 'samen 60'. Op dit moment beide 32 om precies te zijn.
maandag 6 januari 2020 om 15:37
Zie je, je bent haske nuttig...wie moet anders die zolder opruimenMadeliefjees schreef: ↑06-01-2020 15:23Moet ik perse nuttig zijn? En waarom geld verdienen als we voldoende hebben?
Ik verveel me nooit, en werken is vaak ook helemaal niet leuk. Mijn leven is te kort om dingen te doen die ik niet leuk vind. Gelukkig heeft mijn man een baan, waarbij hij in de vakantie zei: ik mis mn werk wel... Hij is dus ook gelukkig.
Zo, en nu ga ik de zolder opruimen
maandag 6 januari 2020 om 15:39
Hier nog eentje hoor...
Toen mijn dochter geboren werd raakte ik boventallig en hoefde ik na mijn verlof niet meer terug te komen. Ik werd vrijgesteld van werkzaamheden, kreeg nog lang doorbetaald en daarna nog een zakje geld mee. Zo heb ik het uit kunnen zingen tot mijn dochter 11 maanden was en toen kwam er een baan voorbij die ik goed kon combineren met het gezin. Diep in mijn hart had ik nog langer thuis willen blijven hoor.
Later heb ik nog een keer een burnout gehad waardoor ik lang thuis heb gezeten. Inmiddels werk ik 24 uur en heb ik een riante hoeveelheid vakantiedagen, die ik maar al te graag inzet om maar zoveel mogelijk bij man en kinderen te kunnen zijn.
Ik roep ook weleens dat als mijn man in zijn uppie verdiende wat wij nu samen inbrengen, dat ik dan gister nog stopte met werken. Ik vind het vreselijk en ben het liefst bij de kinderen en ik weet ook zeker dat ik me echt niet zou vervelen thuis, in tegenstelling tot wat anderen denken. Maar helaas, het blijft bij dromen.
Toen mijn dochter geboren werd raakte ik boventallig en hoefde ik na mijn verlof niet meer terug te komen. Ik werd vrijgesteld van werkzaamheden, kreeg nog lang doorbetaald en daarna nog een zakje geld mee. Zo heb ik het uit kunnen zingen tot mijn dochter 11 maanden was en toen kwam er een baan voorbij die ik goed kon combineren met het gezin. Diep in mijn hart had ik nog langer thuis willen blijven hoor.
Later heb ik nog een keer een burnout gehad waardoor ik lang thuis heb gezeten. Inmiddels werk ik 24 uur en heb ik een riante hoeveelheid vakantiedagen, die ik maar al te graag inzet om maar zoveel mogelijk bij man en kinderen te kunnen zijn.
Ik roep ook weleens dat als mijn man in zijn uppie verdiende wat wij nu samen inbrengen, dat ik dan gister nog stopte met werken. Ik vind het vreselijk en ben het liefst bij de kinderen en ik weet ook zeker dat ik me echt niet zou vervelen thuis, in tegenstelling tot wat anderen denken. Maar helaas, het blijft bij dromen.
maandag 6 januari 2020 om 15:46
Dit vraag ik me weleens af: stel nou dat je aan iemand vraagt wat voor werk hij tegenwoordig doet en je krijgt als antwoord "nee, ik ben afgekeurd" Moet je dan gaan vragen wat iemand heeft, of niet? Ik weet dat dus echt niet en bovendien heb ik lang niet altijd zin in dat soort klaagzangen, dus dan zou een gesprek bij mij ook meteen klaar zijn.nessemeisje schreef: ↑06-01-2020 15:21Volgens mij ook. Ik word nou bijna nooit gevraagd naar mijn werk, wel naar waar ik woon. Met small talk is het gewoonweg lastig om een luchtig onderwerp aan te snijden, want er liggen allerlei gevaren op de loer. Ik zal bijvoorbeeld niet snel vragen aan een oud-klasgenoot die ik jaren niet heb gesproken of diegene kinderen heeft (want misschien kan diegene geen kinderen krijgen) of een relatie heeft (kan ook pijnlijk zijn), naar zijn of haar gezondheid (kan ook pijnlijk zijn en is gelijk zo privé), maar naar een baan is ook not done dus. Ik hou het maar bij "waar woon je tegenwoordig?" Kan niet fout gaan (tenzij ie net uit huis is gezet/huis is uitgebrand/huis gesloopt/etc)..
maandag 6 januari 2020 om 15:49
-Simone- schreef: ↑06-01-2020 15:46Dit vraag ik me weleens af: stel nou dat je aan iemand vraagt wat voor werk hij tegenwoordig doet en je krijgt als antwoord "nee, ik ben afgekeurd" Moet je dan gaan vragen wat iemand heeft, of niet? Ik weet dat dus echt niet en bovendien heb ik lang niet altijd zin in dat soort klaagzangen, dus dan zou een gesprek bij mij ook meteen klaar zijn.
"Klaagzangen"... toe maar...dan ben je wel echt geïnteresseerd in iemand.
En je kunt ook gewoon oprecht vragen of iemand er over wil praten.
maandag 6 januari 2020 om 15:56
Herkenbaar hoor TO. Ik ben na de geboorte van de jongste gestopt met werken. Man verdient erg goed, financieel konden we deze beslissing gelukkig makkelijk nemen. Ik wilde gewoon heel graag de eerste jaren bij onze baby’s/peuters/kleuters zijn, met het idee dat ik wel weer verder zou zien zodra de jongste ook op school zit.
Er werd/wordt wisselend op gereageerd door de omgeving. Ik had ook best een leuke management functie en leuk salaris, en men begrijpt soms niet helemaal dat ik dat op heb gegeven. Heb er destijds ook echt wel maanden over nagedacht, helemaal ook nav de vele topics hier op viva die er al over geschreven zijn.
Ik voel me echter helemaal niet afhankelijk van mijn man (hij grapt wel eens dat hij eerder afhankelijk is van mij). We hebben onze zaakjes goed op orde en genieten allebei volop van ons gezin en de rust die het ook brengt nu ik thuis ben. Daar mag men van vinden wat ze willen, I couldn’t care less.
Zodra de jongste naar school gaat ga ik kijken of ik weer ga werken. Evt in een eigen onderneming, of wellicht laat ik me zelfs omscholen naar wat anders. En wellicht blijf ik gewoon nog een onbepaald aantal jaren thuis. We zien het wel! Ik verveel me totaal niet, ben een nogal bezige bij en zie mezelf ook wel “nuttig zijn” als hulpmoeder op school, vrijwilliger bij een voedselbank oid.
Er werd/wordt wisselend op gereageerd door de omgeving. Ik had ook best een leuke management functie en leuk salaris, en men begrijpt soms niet helemaal dat ik dat op heb gegeven. Heb er destijds ook echt wel maanden over nagedacht, helemaal ook nav de vele topics hier op viva die er al over geschreven zijn.
Ik voel me echter helemaal niet afhankelijk van mijn man (hij grapt wel eens dat hij eerder afhankelijk is van mij). We hebben onze zaakjes goed op orde en genieten allebei volop van ons gezin en de rust die het ook brengt nu ik thuis ben. Daar mag men van vinden wat ze willen, I couldn’t care less.
Zodra de jongste naar school gaat ga ik kijken of ik weer ga werken. Evt in een eigen onderneming, of wellicht laat ik me zelfs omscholen naar wat anders. En wellicht blijf ik gewoon nog een onbepaald aantal jaren thuis. We zien het wel! Ik verveel me totaal niet, ben een nogal bezige bij en zie mezelf ook wel “nuttig zijn” als hulpmoeder op school, vrijwilliger bij een voedselbank oid.
