Werk & Studie
alle pijlers
Zwanger en solliciteren: wanneer vertellen?
zondag 1 juli 2007 om 22:14
Op dit moment ben ik 13 weken zwanger van m'n tweede kind, en aan het solliciteren. Morgen mag ik voor een 2e gesprek komen, voor een secretariele functie van 4 dagen (32 uur). Voor deze functie ben ik voorgedragen via een uitzendbureau.
Ik weet dat ik wettelijk gezien niets hoef te vertellen, en dat men formeel niet mag vragen naar een zwangerschap / kinderwens. Ik weet ook dat ik m'n glazen in kan gooien door te vertellen dat ik zwanger ben, omdat het toch een reden kan zijn om me niet aan te nemen: binnen een half jaar ben ik 4 maanden afwezig, in ongetwijfeld de drukste periode van het jaar.
Wat zou jij in dit geval doen? Het wel vertellen in het tweede gesprek? Het juist niet vertellen en hopen dat je aangenomen wordt om het later te vertellen (en wanneer zou je het dan vertellen)? Het niet vertellen en rustig afwachten tot er vragen gesteld worden over een groeiende buik? Graag meningen en ervaringen gevraagd!
Ik weet dat ik wettelijk gezien niets hoef te vertellen, en dat men formeel niet mag vragen naar een zwangerschap / kinderwens. Ik weet ook dat ik m'n glazen in kan gooien door te vertellen dat ik zwanger ben, omdat het toch een reden kan zijn om me niet aan te nemen: binnen een half jaar ben ik 4 maanden afwezig, in ongetwijfeld de drukste periode van het jaar.
Wat zou jij in dit geval doen? Het wel vertellen in het tweede gesprek? Het juist niet vertellen en hopen dat je aangenomen wordt om het later te vertellen (en wanneer zou je het dan vertellen)? Het niet vertellen en rustig afwachten tot er vragen gesteld worden over een groeiende buik? Graag meningen en ervaringen gevraagd!
maandag 2 juli 2007 om 00:46
Ik zou het niet tijdens je sollicitatiegesprek vertellen, want idd de kans is groot dat je je eigen glazen ingooit. Die wet dat ze er niet naar mogen vragen is niet voor niks een sollicitatie is ervioor om te beoordelen of je geschikt bent voor de functie. Als je van plan bent om na je zwangerschap gewoon weer terug te komen voor hetzelfde aantal uren, dan kunnen ze die paar maadnjes heus wel overbruggen. Zwangerschapsverlof wordt betaald, dus kost werkgever verder geen extra geld. Ik zou het vertellen op de laatste dag van je proeftijd. dan kunnen ze je er nog steeds om ontslaan, maar heb jij wel kunnen bewijzen of je goed functioneert.
maandag 2 juli 2007 om 07:19
Als het je tweede kind wordt, dan zit je nu ongeveer in de periode dat eht duidelijk zichtbaar wordt dat je zwanger bent. Dus of het überhaupt haalbaar is om te wachten tot op het einde van je proeftijd om iets te zeggen lijkt me lastig. Bovendien, als je via het uitzendbureau daar zou gaan werken dan neem ik aan dat het ook anders in elkaar zit en dat er niet echt sprake is van een proeftijd? (ik ben onbekend met uitzend contracten).
Deze discussie is hier al vaker gevoerd en met diverse meningen. Blijft een dilemma: vertel je het nu zodat ze je niet achteraf kunnen verwijten dat je het verzwegen hebt (en ze je wellicht niet meer kunnen vertrouwen) of vertel je het nu met het risico dat ze je nu niet aannemen omdat je er straks dus inderdaad 4 maanden tussenuit gaat zijn en ze dan alsnog niemand in dienst hebben.
Ik zou er in ieder geval eerlijk over zijn tijdens je sollicitatie met alle risico's van dien. Gezien dat je de 3 maanden al gepasseerd bent, ga je dit toch niet meer kunnen verbergen op korte termijn en bovendien krijg je dan niet een kwade werkgever die zich belazerd voelt omdat het niet gezegd is. Bovendien kan het zo zijn dat het voor hen heel lastig zal worden als je er over 4.5 maand zo'n 4 maanden tussenuit zult zijn en dat vervanging dan wellicht lastig is? Als het juist heel makkelijk zal zijn om een vervanger te vinden omdat het werk makkelijk overdraagbaar is of iets dergelijks, dan speelt dat weer iets minder. Maar toch zou ik voor eerlijkheid gaan en het niet verzwijgen.
Deze discussie is hier al vaker gevoerd en met diverse meningen. Blijft een dilemma: vertel je het nu zodat ze je niet achteraf kunnen verwijten dat je het verzwegen hebt (en ze je wellicht niet meer kunnen vertrouwen) of vertel je het nu met het risico dat ze je nu niet aannemen omdat je er straks dus inderdaad 4 maanden tussenuit gaat zijn en ze dan alsnog niemand in dienst hebben.
Ik zou er in ieder geval eerlijk over zijn tijdens je sollicitatie met alle risico's van dien. Gezien dat je de 3 maanden al gepasseerd bent, ga je dit toch niet meer kunnen verbergen op korte termijn en bovendien krijg je dan niet een kwade werkgever die zich belazerd voelt omdat het niet gezegd is. Bovendien kan het zo zijn dat het voor hen heel lastig zal worden als je er over 4.5 maand zo'n 4 maanden tussenuit zult zijn en dat vervanging dan wellicht lastig is? Als het juist heel makkelijk zal zijn om een vervanger te vinden omdat het werk makkelijk overdraagbaar is of iets dergelijks, dan speelt dat weer iets minder. Maar toch zou ik voor eerlijkheid gaan en het niet verzwijgen.
maandag 2 juli 2007 om 18:44
maandag 2 juli 2007 om 18:57
Tja, ik kan me goed voorstellen dat een werkgever niet zo blij is als een nieuwe werknemer na een paar maanden met zwangerschapsverlof gaat. Maar hij of zij zal ook niet blij zijn als je na 8 maanden met verlof gaat, dus bij indiensttreding zwanger raakt. Dat is nu eenmaal het risico van het in dienst nemen van vrouwen in de vruchtbare leeftijd.
Ik snap alleen niet zo goed waarom vrouwen de bescherming die ze bij wet hebben, zélf dan weer om zeep zouden moeten helpen.
Ik snap alleen niet zo goed waarom vrouwen de bescherming die ze bij wet hebben, zélf dan weer om zeep zouden moeten helpen.
maandag 2 juli 2007 om 19:38
Dat is dus precies de reden waarom ik het niet zou zeggen: het is iets persoonlijks, en mijn priveleven houd ik gescheiden van mijn werk. Alleen in de periode van het verlof wordt dat natuurlijk even lastig, maar er zijn prima regelingen om te zorgen dat de werkgever er dan in elk geval niet financieel bij inschiet.
Vandaar ook dat de wetgever vindt, dat je het niet hoeft te vertellen, lijkt me.
Enige uitzondering zou voor mij een baan zijn waarin je echt niet gemist kunt worden, met een hele ingewikkelde inwerkprocedure, Maar dat is maar een klein deel van alle banen.
maandag 2 juli 2007 om 21:20
In principe is zwangerschap helemaal niet relevant voor je functioneren. Als een bedrijf er echt zoveel moeite mee heeft dat iemand met zwangerschapsverlof gaat, dan moeten ze idd geen vrouwen aannemen.
je bent niet verplicht om het te vertellen, dus als je "oneerlijkheid"verweten wordt zijn zij degene die je op oneigelijke gronden weigeren en dus oneerlijk bezig zijn. Vind niet dat je je daar schuldig over hoeft te voelen. Een collega van me is trouwens aangenomen terwijl ze heel zichtbaar 6 maanden zwanger was, dus er zijn ook bedrijven die er geen probleem van maken.
je bent niet verplicht om het te vertellen, dus als je "oneerlijkheid"verweten wordt zijn zij degene die je op oneigelijke gronden weigeren en dus oneerlijk bezig zijn. Vind niet dat je je daar schuldig over hoeft te voelen. Een collega van me is trouwens aangenomen terwijl ze heel zichtbaar 6 maanden zwanger was, dus er zijn ook bedrijven die er geen probleem van maken.
maandag 2 juli 2007 om 22:07
Ben ik niet met je eens
Een bedrijf is opzoek naar iemand om een bepaalde functie voor langere tijd te vervullen.
Als een net nieuw aangenomen persoon bijna een aantal maanden al met zwangerschapsvverlof gaat, is dat niet eerlijk tov het bedrijf.
Gelukkig zijn er bedrijven die er niet moeilijk overdoen.
Frankly my dear, I don"t give a damn
maandag 2 juli 2007 om 22:22
Ben ik niet met je eens
Een bedrijf is opzoek naar iemand om een bepaalde functie voor langere tijd te vervullen.
Precies, en als je ergens jaren gaat werken dan maken die 4 manden afwezigheid niet uit, of dat nu is als je er twee maanden werkt, of twee jaar voordat je met verlof gaat. Alleen als je weet dat je na je bevalling niet opf aanzienlijk minder wilt gaan werken, dan vind ik het oneerlijk. ben je van plan om na de geboorte van je kind weer terug te komen voor het zelfde aantal uren, waarom is het dan wel "oneerlijk"om zwanger te solliciteren en niet om zeg na twee jaar dienstverband alsnog zwanger te worden? Of moeten vrouwen maar sowieso niet willen gaan werken als ze kinderen willen omdat het oneerlijk is tegenover werkgevers?
Als een net nieuw aangenomen persoon bijna een aantal maanden al met zwangerschapsvverlof gaat, is dat niet eerlijk tov het bedrijf.
Waarom is dat "oneerlijker:'dan iemand die na een jaar met zwangerschapsverlof gaat? benadeeld iemand die gelijk met zwangerschapsverlof gaat en daarna er 5 jaar werkt een werkgever meer dan iemand die na 5 jaar pas zwanger wordt? beiden werken immers evenlang voor het bedrijf en beiden zijn evenlang met verlof. Als je een uitkering hebt heb je ook gewoon sollicitatieplicht tot je met verlof mag.
Gelukkig zijn er bedrijven die er niet moeilijk overdoen.
Nee, bedrijven die er wel moeilijk over doen zijn gewoon kortetermijndenkers die een hoop goede krachten mislopen.
Een bedrijf is opzoek naar iemand om een bepaalde functie voor langere tijd te vervullen.
Precies, en als je ergens jaren gaat werken dan maken die 4 manden afwezigheid niet uit, of dat nu is als je er twee maanden werkt, of twee jaar voordat je met verlof gaat. Alleen als je weet dat je na je bevalling niet opf aanzienlijk minder wilt gaan werken, dan vind ik het oneerlijk. ben je van plan om na de geboorte van je kind weer terug te komen voor het zelfde aantal uren, waarom is het dan wel "oneerlijk"om zwanger te solliciteren en niet om zeg na twee jaar dienstverband alsnog zwanger te worden? Of moeten vrouwen maar sowieso niet willen gaan werken als ze kinderen willen omdat het oneerlijk is tegenover werkgevers?
Als een net nieuw aangenomen persoon bijna een aantal maanden al met zwangerschapsvverlof gaat, is dat niet eerlijk tov het bedrijf.
Waarom is dat "oneerlijker:'dan iemand die na een jaar met zwangerschapsverlof gaat? benadeeld iemand die gelijk met zwangerschapsverlof gaat en daarna er 5 jaar werkt een werkgever meer dan iemand die na 5 jaar pas zwanger wordt? beiden werken immers evenlang voor het bedrijf en beiden zijn evenlang met verlof. Als je een uitkering hebt heb je ook gewoon sollicitatieplicht tot je met verlof mag.
Gelukkig zijn er bedrijven die er niet moeilijk overdoen.
Nee, bedrijven die er wel moeilijk over doen zijn gewoon kortetermijndenkers die een hoop goede krachten mislopen.
maandag 2 juli 2007 om 22:35
Ze zoeken nu iemand, dus waarschijnlijk hebben ze op korte termijn iemand nodig. Langere termijn planning kun je beter incalculeren als manager zijnde met betrekking tot zwangerschap en zo.
En als je een paar maanden ergens werkt en er dan al 4 maanden tussenuit gaat, heb je grote kans dat de nodige kennis weer vrijwel van vooraf aan opgebouwd moet worden. Omdat het er nog niet goed inzit. Hangt het dus wel van het soort baan af. Als het een baan is waar je binnen 2 dagen volledig operationeel kunt werken is dat een ander verhaal dan een baan waar je maanden of langer nodig hebt om voldoende ingewerkt te zijn om een bijdrage te kunnen leveren.
En als je een paar maanden ergens werkt en er dan al 4 maanden tussenuit gaat, heb je grote kans dat de nodige kennis weer vrijwel van vooraf aan opgebouwd moet worden. Omdat het er nog niet goed inzit. Hangt het dus wel van het soort baan af. Als het een baan is waar je binnen 2 dagen volledig operationeel kunt werken is dat een ander verhaal dan een baan waar je maanden of langer nodig hebt om voldoende ingewerkt te zijn om een bijdrage te kunnen leveren.
maandag 2 juli 2007 om 22:38
Maar een bedrijf is op dát moment (van sollicitatie) op zoek naar een goede werknemer en niet naar iemand die 'eventjes' komt en dan een poos weg is. Dan kunnen ze beter verder zoeken naari emand die wel beschikbaar is.
Een werknemerster die er al een poos werk, hoeft dan alleen eventueel tijdelijk vervangen te worden.
Een werknemerster die er al een poos werk, hoeft dan alleen eventueel tijdelijk vervangen te worden.
Frankly my dear, I don"t give a damn
dinsdag 3 juli 2007 om 09:05
Ha Tieger,
Gefeliciteerd met je zwangerschap. Ik zat een tijd geleden in dezelfde situatie. Ik heb tijdens sollicitaties niets gezegd, ben vervolgens begonnen en heb het verteld voor het einde van mijn proeftijd. Ik heb zo een maandje gehad om mezelf te bewijzen en een goede indruk gemaakt door eerlijk te zijn. Door die beide dingen samen mocht ik gewoon blijven.
Als je t al verteld tijdens solli's dan gooi je misschien je eigen ruiten in, dat zou zonde zijn.
succes!
Gefeliciteerd met je zwangerschap. Ik zat een tijd geleden in dezelfde situatie. Ik heb tijdens sollicitaties niets gezegd, ben vervolgens begonnen en heb het verteld voor het einde van mijn proeftijd. Ik heb zo een maandje gehad om mezelf te bewijzen en een goede indruk gemaakt door eerlijk te zijn. Door die beide dingen samen mocht ik gewoon blijven.
Als je t al verteld tijdens solli's dan gooi je misschien je eigen ruiten in, dat zou zonde zijn.
succes!
dinsdag 3 juli 2007 om 12:39
Kies voor jezelf! Wil je die baan? niks vertellen hoor. Als jij het gevoel hebt dat je dan niet aangenomen wordt, dan is het je goed recht om het te verzwijgen.
Ik dacht altijd in termen van "kan ik dat wel maken"? Nou ik heb afgelopen vrijdag te horen gekregen na mijn proeftijd van een maand dat ik niet meer terug hoefde te komen, omdat ze toch niet genoeg werkzaamheden voor mij hadden. Totaal onverwachts en niet zien aankomen. Ik heb al mijn zekerheden van een vaste baan opgezegd, om bij dit bedrijf een frisse nieuwe start te maken en nu sta ik op straat. Ik wil dus met dit verhaal zeggen dat ik wat dat betreft een omslag heb gemaakt in denken. Ik zal altijd loyaal blijven bij een andere werkgever en daar ook weer minimaal 100% inzet leveren. Maar ik zal mij nooit meer schuldig voelen over beslissingen die voor mij persoonlijk beter voelen. Als ik hartstikke zwanger ben en ik kan door mijn mond te houden een prachtige aanstelling krijgen, doe ik dat! Als ik ziek ben, ben ik ziek en blijf ik lekker in mijn bed liggen zonder schuldgevoel. Het is geen liegen of bedriegen wat je doet, het verzwijgen is je goed recht. Heel veel succes en natuurlijk van harte gelefliciteerd en veel geluk met de zwangerschap.
Ik dacht altijd in termen van "kan ik dat wel maken"? Nou ik heb afgelopen vrijdag te horen gekregen na mijn proeftijd van een maand dat ik niet meer terug hoefde te komen, omdat ze toch niet genoeg werkzaamheden voor mij hadden. Totaal onverwachts en niet zien aankomen. Ik heb al mijn zekerheden van een vaste baan opgezegd, om bij dit bedrijf een frisse nieuwe start te maken en nu sta ik op straat. Ik wil dus met dit verhaal zeggen dat ik wat dat betreft een omslag heb gemaakt in denken. Ik zal altijd loyaal blijven bij een andere werkgever en daar ook weer minimaal 100% inzet leveren. Maar ik zal mij nooit meer schuldig voelen over beslissingen die voor mij persoonlijk beter voelen. Als ik hartstikke zwanger ben en ik kan door mijn mond te houden een prachtige aanstelling krijgen, doe ik dat! Als ik ziek ben, ben ik ziek en blijf ik lekker in mijn bed liggen zonder schuldgevoel. Het is geen liegen of bedriegen wat je doet, het verzwijgen is je goed recht. Heel veel succes en natuurlijk van harte gelefliciteerd en veel geluk met de zwangerschap.
dinsdag 3 juli 2007 om 14:49
Mijn twee bazen reageerden uiterst relax, ookal is het een klein bedrijfje waarvan zij ook echt eigenaar zijn. Ze feliciteerden me en gaven meteen aan dat ze het super vonden dat ik ze de keuze heb gelaten ookal had ik dat niet hoeven doen. (zeiden ze). Mijn collega's hebben allemaal jonge kindjes dus die vonden het ook leuk, ze leven erg mee met de zwangerschap. Ikzelf voelde me denk ik het rotst over het gebeuren.
T viel me erg mee dus, al met al! Ik schreef al dat ik die eerste maand wel ontzettend mijn best heb gedaan mezelf te bewijzen, misschien heeft t geholpen..
Hoezo, zit jij in dezelfde situatie??
dinsdag 3 juli 2007 om 18:36
Nee hoor, ben niet zwanger, maar jij bent de eerste die hier reageert met een ervaring vanuit de praktijk.
Vandaar dat ik er naar vroeg.
Wel super dat ze zo goed reageerden. Zal idd wel meegeholpen hebben dat je inzet hebt getoond de eerste maand èn zelf ook kleine kinderen hebben.
Ik werk zelf in het vo en daar zijn ze minder blij met al die zwangere leraressen ;)
Er moet toch allemaal vervanging voor gezocht worden, want de lessen moeten doorgaan.
Vandaar dat ik er naar vroeg.
Wel super dat ze zo goed reageerden. Zal idd wel meegeholpen hebben dat je inzet hebt getoond de eerste maand èn zelf ook kleine kinderen hebben.
Ik werk zelf in het vo en daar zijn ze minder blij met al die zwangere leraressen ;)
Er moet toch allemaal vervanging voor gezocht worden, want de lessen moeten doorgaan.
Frankly my dear, I don"t give a damn
dinsdag 3 juli 2007 om 23:06
Mijn mening is: vertellen! Ik ben zelf verantwoordelijk voor het aannemen van personeel en heb laatst nog een zwangere dame aangenomen. Het klikte goed in het gesprek en zij had de ervaring waar ik naar op zoek was. Haar eerlijkheid en openheid over haar zwangerschap werkte voor mij heel positief.
Ik begrijp wel dat niet elke werkgever zo zal reageren hoor. Overigens begrijp ik dat je eerst via het uitzendbureau gaat werken? Zodra het zichtbaar is, kunnen ze dan direct met jou stoppen als ze dat willen. Ik zou ze liever voor willen zijn en het zelf willen vertellen.
Succes en natuurlijk van harte met je zwangerschap!
Ik begrijp wel dat niet elke werkgever zo zal reageren hoor. Overigens begrijp ik dat je eerst via het uitzendbureau gaat werken? Zodra het zichtbaar is, kunnen ze dan direct met jou stoppen als ze dat willen. Ik zou ze liever voor willen zijn en het zelf willen vertellen.
Succes en natuurlijk van harte met je zwangerschap!
dinsdag 3 juli 2007 om 23:21
Het blijft gewoon een moeilijke discussie. Mijn mening had ik al gegeven: vooral wel vertellen want je bent al rond de 3 maanden momenteel, dus er valt niet veel meer te verbergen op korte termijn. En daar zou je anders in de toekomst op afgerekend kunnen worden.
Maar... als advies wil ik je in ieder geval nog even meegeven dat jij die beslissing moet maken waar je jezelf het beste bij voelt, waar je zelf het meest achter staat. Kies gewoon heel bewust ervoor of je het wel of niet vertelt en zorg dat dat in jouw ogen ook de beste keuze is waar jij je het beste onder voelt.
Maar... als advies wil ik je in ieder geval nog even meegeven dat jij die beslissing moet maken waar je jezelf het beste bij voelt, waar je zelf het meest achter staat. Kies gewoon heel bewust ervoor of je het wel of niet vertelt en zorg dat dat in jouw ogen ook de beste keuze is waar jij je het beste onder voelt.
