Zwanger en solliciteren: wanneer vertellen?

Vraagje aan Tijger:



Jij hebt een zwangere dame aangenomen; Zou je je nou "belazerd"hebben gevoeld als ze het niet tijdens het gesprek verteld zou hebben , maar pas op de laatste dag van haar proeftijd?

Moeilijke vraag! Dat ligt eraan hoe de situatie is, hoeveel weken is ze zwanger, hoe lang is de proeftijd? En waarom pas op de laatste dag? Wat was haar reden om het niet te vertellen?

Haar reden was dat ze eerst wilde bewijzen dat ze de functie aankon e  dat ze graag beoordeeld wilde worden op haar functioneren en niet op het feit dat ze binnekort een kind zou gaan baren.

Als iemand net weet dat ze zwanger is, is het voor mij al een heel ander verhaal, het kan dan helaas nog misgaan en dan heb je wellicht je glazen ingegooid. Was ze toen al 4,5 maand ofzo dan zou ik wel teleurgesteld zijn dat ze het me niet heeft verteld. Ik blijf erbij dat openheid alleen maar wordt gewaardeerd. Wordt er niet goed met jouw eerlijkheid omgegaan, dan kun je je ook afvragen of je dan wel bij die organisatie wil werken...

Op zich heb je daar helemaal gelijk in, maar als je een inkomen nodig hebt  in tijden van recessie ( nu gelukkig niet meer zo van toepassing)  dan kan ik me heel erg goed voorstellen dat de angst om om oneigelijke redenen te worden afgewezen groter is dan de trots "voor zo'n organisatie wil ik niet werken".

quote: tijger78 reageerde



Moeilijke vraag! Dat ligt eraan hoe de situatie is, hoeveel weken is ze zwanger, hoe lang is de proeftijd? En waarom pas op de laatste dag? Wat was haar reden om het niet te vertellen?

Haar reden was dat ze eerst wilde bewijzen dat ze de functie aankon e  dat ze graag beoordeeld wilde worden op haar functioneren en niet op het feit dat ze binnekort een kind zou gaan baren. Dat begrijp ik.

Als iemand net weet dat ze zwanger is, is het voor mij al een heel ander verhaal, het kan dan helaas nog misgaan en dan heb je wellicht je glazen ingegooid. Was ze toen al 4,5 maand ofzo dan zou ik wel teleurgesteld zijn dat ze het me niet heeft verteld. Ik blijf erbij dat openheid alleen maar wordt gewaardeerd. Wordt er niet goed met jouw eerlijkheid omgegaan, dan kun je je ook afvragen of je dan wel bij die organisatie wil werken...

Op zich heb je daar helemaal gelijk in, maar als je een inkomen nodig hebt  in tijden van recessie ( nu gelukkig niet meer zo van toepassing)  dan kan ik me heel erg goed voorstellen dat de angst om om oneigelijke redenen te worden afgewezen groter is dan de trots "voor zo'n organisatie wil ik niet werken". Ook dit begrijp ik, het blijft gewoon een moelijk verhaal. Afgaan op je gevoel zou ik zeggen en je gesprekspartners aftasten voor zover dat kan. Ik ben een vrouw met een kinderwens dus sta er al heel anders tegenover dan iemand die puur en alleen naar bezeting kijkt...

Abidjana, voor mij hoor jij in de categorie Asociale werkgevers met een hoofdletter A!

Ik vind dat je het moreel verplicht bent om te zeggen.



Het bedrijf is tenslotte opzoek naar personeel op wie ze kunnen rekenen en niet naar iemand die over een aantal maanden er een hele poos niet zal zijn.

Ik persoonlijk vind dat je het moet zeggen. Je solliciteert voor een functie van 32 uur. Ik neem aan dat je na de geboorte minder uren wilt gaan werken?

Maak jij ook dit soort vooroordelende aannames wanneer je sollicitanten ontvangt?



Als je echt de ideale kandidaat bent dan nemen ze je echt wel aan.

Dat zal best. Maar wanneer je meerdere kanditdaten hebt met dezelfde kwaliteiten? Dan kan je mij niet wijs maken dat men dan kiest voor de zwangere als een niet zwangere even goed. En vind je het dan rechtvaardig dat een vrouw vanwege een zwangerschap het telkens het onderspit moet delven? Ik niet, gelukkig de overheid ook niet!



Als ik je werkgever was zou ik het je niet aan dank afnnemen dat je niets gezegd hebt en het zou de samenwerking niet echt positief beinvloeden. Je bent het niet verplicht om te zeggen, maar moreel wel.

Zeg nu eens eerlijk, hoe hoog is het moreel van de gemiddelde werkgever? Niet hoog hoor, zij gaan namelijk wel voor zakelijkheid! Ik ook! En al dat morele geneuzel hou ik voor mij priveleven!

Ik persoonlijk vind dat je het moet zeggen. Je solliciteert voor een functie van 32 uur. Ik neem aan dat je na de geboorte minder uren wilt gaan werken? Als je echt de ideale kandidaat bent dan nemen ze je echt wel aan.

Solliciteer dan na je zwangerschap als je zo bang bent voor de reacties. 

    

Toch altijd wel bijzonder dat er zo negatief over de werkgever wordt gesproken. Ik weet niet waar jullie werken, maar mijn werkgever is gelukkig wel menselijk. Je zou toch zelf ondernemer zijn en dan personeel aannemen die op deze basis binnenkomen. Ben je toch ook niet blij??

Die wettelijke bescherming van zwangere vrouwen is er niet voor niets gekomen. kennelijk is het dus nodig omdat (zwangere) vrouwen anders door werkgevers gediscrimineerd worden. En als je zwanger werkloos bent heb je ook gewoon sollicitatieplicht, dus helaas, wachten met solliciteren tot na je verlof is er niet bij. gelukig zijn er idd werkgevers die er geen probleem van maken, maar helaas zijn er dus ook werkgevers die denken dat je gelijk helemal ongeschikt bent als werknemer omdat je er ff 16 weken uit bent.



Volgens mij vergeten velen dat een werkgever toch ook zelf hard moet werken voor zijn geld.... of denken jullie dat dat aan komt waaien ofzo?

Een werkgever moet idd vast ook hard werken voor zijn geld, maar dat betekent niet dat ie zich aan de wet mag onttrekken. Een zwangerschapsverlof wordt betaald door de overheid en kost de werkgever dus helemaal niets.



Ik zou het toch bijzonder onprettig vinden als ik iemand aanneem, die dan na het verkrijgen van een contract vrolijk aan komt zetten... ohja ik ben zwanger. 

En als ze het tijdens het sollicitaietgesprek al zegt, neem je haar dan aan? of ga je toch liever voor die andere kandidaat, die niet zwanger is ( maar wel een chronische ziekte blijkt te hebben,waardoor ze vaak afwezig is, waar je tjdens het gesprek ook niet naar mocht vragen).

Solliciteer dan na je zwangerschap als je zo bang bent voor de reacties.

Zoals al eerder gezegd, niet iedereen heeft de luxe van 9 maanden zonder inkomen te kunnen. 

Trouwens als je je er nu al druk over maakt weet je ook dat het niet erg netjes is wat je doet.

Uiteraard moet ieder voor zich weten wat ie doet, maar ik persoonlijk zou het je niet in dank afnemen.  Dat ze zwanger is, of dat ze het pas later vertelt heeft? Als je geen zwangeren in dienst wilt moet je geen vrouwen aannemen.

Alleen in die situatie dat je als vrouw weet at je het werk niet kan of mag uitvoeren terwijl je zwanger bent  ( evaarlijke stoffen, vliegen) vind ik het oneerlijk om te solliciteren en ook wanneer je weet dat je na de geboorte aanzienlijk minderuren wilt gaan werken.  Zolang je echter denkt totaan je verlof productief te kunnen zijn en ook na je verlof vor hetzelfde aantal uren wilt terugkomen vind ik dat zwangerschap voor de werkgever geen belemmeting zou moeten zijn en de wetgever vindt dat ook, gezien de bescherming.

Ik vind het net als Wen behoorlijk vreemd dat er mensen zijn die vinden dat vrouwen uit moreel oogpunt die wettelijke bescherming weer teniet moeten doen.  want idd een werkgever vertelt jou tijdens de sollicitaiteprocedures ook niet over de adders onder het gras.

Op dit moment ben ik leidinggevende op een secretaraat. We werken met zijn 5-en en we zijn allemaal in de vruchtbare leeftijd. We hebben de afgelopen jaren behoorlijk wat zwangerschappen gehad op de afdeling en dat is allemaal prima verlopen. Ik weet dat als ik vrouwen aannemen dat die zwanger kunnen raken dat staat buiten kijf. Mijn collegaatje is inmiddels zwanger van de tweede. Fantastisch toch?



Als ik echter mensen aanneem op mijn afdeling, dan investeert het hele team in het inwerken etc. Dan zou ik het toch ook als collega niet prettig vinden dat je dit niet even gemeld hebt tijdens de gesprekken. Overal is een oplossing voor te verzinnen, maar het is toch wel prettig als je een goede afweging kunt maken.

En dat is nu juist het idee achter die wetgeving, dat het feit dat iemand zwanger is GEEN afweging mag zijn tijdens een sollicitatieprocedure. het gaat er om wie de beste kandidaat is voor een bepaalde functie,  en zwangerschap zegt niets over het functioneren op zich. Een zwangerschap dan laten meewegen in je aannamebeleid is discriminatie. vandaar dat het bij wet verboden is om er vragen over te stellen en vandaar dat zwangerschap officieel geen rden mag zijn voor ontslag. Als vertellen dat je zwanger bet betelent dat de baan naar en ander gaat hebben vrouwen dus groot gelijk dat ze hun mond houden tot na de proeftijd, want idd dan blijkt het ineens wel op telossen en heb jejezelf mooi een leuke baan door de neus geboord met je openhartigheid.





Het is inderdaad een zeer verkeerde aanname van mij, maar over het algemeen gaan moeders minder werken na de geboorte van hun kinderen. Dan is de hamvraag.... wil je die 32 uur nog wel werken?? 

 TO is zwanger van de 2e en heeft al een kind.Toch heeft ze  op die baan gesolliciteerd. nme dunkt dat ze wel een baan zocht voor  minder uren als ze geen 32 uur wil werken.

Op dit moment ben ik leidinggevende op een secretaraat. We werken met zijn 5-en en we zijn allemaal in de vruchtbare leeftijd. We hebben de afgelopen jaren behoorlijk wat zwangerschappen gehad op de afdeling en dat is allemaal prima verlopen. Ik weet dat als ik vrouwen aannemen dat die zwanger kunnen raken dat staat buiten kijf. Mijn collegaatje is inmiddels zwanger van de tweede. Fantastisch toch?



Als ik echter mensen aanneem op mijn afdeling, dan investeert het hele team in het inwerken etc. Dan zou ik het toch ook als collega niet prettig vinden dat je dit niet even gemeld hebt tijdens de gesprekken. Overal is een oplossing voor te verzinnen, maar het is toch wel prettig als je een goede afweging kunt maken.

Even melden tijdens gesprekken, betekent in veel gevallen einde procedure! Het wil er kennelijk maar niet in dat die wetten er niet voor de lol zijn gemaakt. En een goede afweging maken. Die maak je toch n.a.v. de kwaliteiten van de persoon en niet wegens een uitval tijdens zwangerschapsverlof. Hoe je het ook went of keert, het is discriminatie om zo'n afweging te maken. En discriminatie, dat is pas immoreel!





Het is inderdaad een zeer verkeerde aanname van mij, maar over het algemeen gaan moeders minder werken na de geboorte van hun kinderen. Dan is de hamvraag.... wil je die 32 uur nog wel werken??

Eigenlijk doet dit er totaal niet toe! Als een vrouw aangenomen wordt wanneer zij zwanger is, heeft zij helemaal niet te kiezen om minder te gaan werken na haar zwangerschapsverlof bedenk ik mij nu. Ook voor haar geldt dat ze eerst een jaar in dienst moet zijn voordat zij in aanmerking kan komen voor arbeidstijdverkorting. Gemiddeld heb je dan een maand of 4 over waar ze gewoon haar oude uren MOET werken. Daarna kan het alleen indien er geen ernstig bedrijfsbelang in het geding komt. En als die niet in het geding komt, maakt het verder toch ook weer niet uit?!