Werk & Studie
alle pijlers
Zwanger en solliciteren: wanneer vertellen?
zondag 1 juli 2007 om 22:14
Op dit moment ben ik 13 weken zwanger van m'n tweede kind, en aan het solliciteren. Morgen mag ik voor een 2e gesprek komen, voor een secretariele functie van 4 dagen (32 uur). Voor deze functie ben ik voorgedragen via een uitzendbureau.
Ik weet dat ik wettelijk gezien niets hoef te vertellen, en dat men formeel niet mag vragen naar een zwangerschap / kinderwens. Ik weet ook dat ik m'n glazen in kan gooien door te vertellen dat ik zwanger ben, omdat het toch een reden kan zijn om me niet aan te nemen: binnen een half jaar ben ik 4 maanden afwezig, in ongetwijfeld de drukste periode van het jaar.
Wat zou jij in dit geval doen? Het wel vertellen in het tweede gesprek? Het juist niet vertellen en hopen dat je aangenomen wordt om het later te vertellen (en wanneer zou je het dan vertellen)? Het niet vertellen en rustig afwachten tot er vragen gesteld worden over een groeiende buik? Graag meningen en ervaringen gevraagd!
Ik weet dat ik wettelijk gezien niets hoef te vertellen, en dat men formeel niet mag vragen naar een zwangerschap / kinderwens. Ik weet ook dat ik m'n glazen in kan gooien door te vertellen dat ik zwanger ben, omdat het toch een reden kan zijn om me niet aan te nemen: binnen een half jaar ben ik 4 maanden afwezig, in ongetwijfeld de drukste periode van het jaar.
Wat zou jij in dit geval doen? Het wel vertellen in het tweede gesprek? Het juist niet vertellen en hopen dat je aangenomen wordt om het later te vertellen (en wanneer zou je het dan vertellen)? Het niet vertellen en rustig afwachten tot er vragen gesteld worden over een groeiende buik? Graag meningen en ervaringen gevraagd!
maandag 9 juli 2007 om 19:55
Als ik kijk naar mijn functie, dan is het gewoon niet handig en ontzettend tijd-verspillend om een zwanger iemand voor diezelfde functie in dienst te nemen.
Het gaat er dan niet om dat iemand niet zwanger zou mogen worden om in dienst te zijn, maar het gaat om de inwerk periode. Ik ben zelf ruim 3 maanden in dienst en ik heb nog een lange weg te gaan voordat ik voldoende kennis heb opgebouwd om goed operationeel te kunnen zijn. En dan ben ik dus nog snel naar verhouding (is mij verteld) in het ingewerkt raken.
Zet op die functie iemand die zo'n 4-5 maanden zwanger is. Die heeft een maand of 3-4 om te proberen zichzelf in te werken. Daarna is ze er 4 maanden tussen uit en in die periode werk je nog niet lang genoeg om die kennis vast te kunnen houden dus minstens de helft van je kennis vervaagt weer. Minstens drie kwart gok ik zelfs.
Dus dan neem je iemand aan in maand x. En stel dat deze persoon een soortgelijk tempo heeft als ik qua inleren en inwerken. Dan is ze dus na maand x + 12 of zo op het niveau waar ik nu zit en is er dus meer dan een half jaar eigenlijk in het niets verdwenen. Die 4 maanden is op zich dan niet zo erg, maar de tijd voor de zwangerschap is grotendeels verloren tijd omdat je dat weer nadien grotendeels aan het herhalen bent en dusdanig zodat je toch bijna alles weer opnieuw kunt gaan leren.
Dat is natuurlijk niet zo bij elke baan. Bij veel banen zal het inwerken een stuk korter zijn en moet je wellicht vooral leunen op je vaardigheden. In mijn baan is het een combi van heel veel kennis op doen, plus de vaardigheden gebruiken die je al had en vooral dus op het vlak van kennis vrees ik voor iemand die zwanger binnenkomt en daardoor dus de maanden voor de zwangerschap eigenlijk betaald krijgt voor niets omdat ze na de zwangerschap weer redelijk opnieuw kan beginnen.
Ik heb ook een zwangere collega hoor en dat is ook absoluut geen probleem op mijn werk behalve dat het plannings-technisch wat lastiger is maar daar valt altijd wel een mouw aan te passen. Maar de reden dat het geen probleem is komt omdat de kennis van deze zwangere collega al voldoende op niveau is, zodat als ze terugkomt van zwangerschap ze niet meer helemaal van vooraf aan hoeft te beginnen. De basis is al solide genoeg, zeg maar en ze kan weer redelijk verder gaan waar ze voor haar zwangerschap gebleven was.
Na 3 a 4 maanden werken in een nieuwe baan is die basis nog niet solide genoeg in mijn functie dan specifiek.
Ik ben het er overigens wel mee eens dat zwangeren een kans behoren te krijgen (EN dat ze moreel gezien open moeten zijn over zwangerschap > 3 maanden) in de meeste banen, zolang het maar wel realistisch blijft. En ik denk dat in veel banen er wel degelijk een mouw aan te passen is en realistisch is om een zwangere in dienst te nemen. Alleen in mijn functie vind ik dat dus niet realistisch om genoemde redenen.
Het gaat er dan niet om dat iemand niet zwanger zou mogen worden om in dienst te zijn, maar het gaat om de inwerk periode. Ik ben zelf ruim 3 maanden in dienst en ik heb nog een lange weg te gaan voordat ik voldoende kennis heb opgebouwd om goed operationeel te kunnen zijn. En dan ben ik dus nog snel naar verhouding (is mij verteld) in het ingewerkt raken.
Zet op die functie iemand die zo'n 4-5 maanden zwanger is. Die heeft een maand of 3-4 om te proberen zichzelf in te werken. Daarna is ze er 4 maanden tussen uit en in die periode werk je nog niet lang genoeg om die kennis vast te kunnen houden dus minstens de helft van je kennis vervaagt weer. Minstens drie kwart gok ik zelfs.
Dus dan neem je iemand aan in maand x. En stel dat deze persoon een soortgelijk tempo heeft als ik qua inleren en inwerken. Dan is ze dus na maand x + 12 of zo op het niveau waar ik nu zit en is er dus meer dan een half jaar eigenlijk in het niets verdwenen. Die 4 maanden is op zich dan niet zo erg, maar de tijd voor de zwangerschap is grotendeels verloren tijd omdat je dat weer nadien grotendeels aan het herhalen bent en dusdanig zodat je toch bijna alles weer opnieuw kunt gaan leren.
Dat is natuurlijk niet zo bij elke baan. Bij veel banen zal het inwerken een stuk korter zijn en moet je wellicht vooral leunen op je vaardigheden. In mijn baan is het een combi van heel veel kennis op doen, plus de vaardigheden gebruiken die je al had en vooral dus op het vlak van kennis vrees ik voor iemand die zwanger binnenkomt en daardoor dus de maanden voor de zwangerschap eigenlijk betaald krijgt voor niets omdat ze na de zwangerschap weer redelijk opnieuw kan beginnen.
Ik heb ook een zwangere collega hoor en dat is ook absoluut geen probleem op mijn werk behalve dat het plannings-technisch wat lastiger is maar daar valt altijd wel een mouw aan te passen. Maar de reden dat het geen probleem is komt omdat de kennis van deze zwangere collega al voldoende op niveau is, zodat als ze terugkomt van zwangerschap ze niet meer helemaal van vooraf aan hoeft te beginnen. De basis is al solide genoeg, zeg maar en ze kan weer redelijk verder gaan waar ze voor haar zwangerschap gebleven was.
Na 3 a 4 maanden werken in een nieuwe baan is die basis nog niet solide genoeg in mijn functie dan specifiek.
Ik ben het er overigens wel mee eens dat zwangeren een kans behoren te krijgen (EN dat ze moreel gezien open moeten zijn over zwangerschap > 3 maanden) in de meeste banen, zolang het maar wel realistisch blijft. En ik denk dat in veel banen er wel degelijk een mouw aan te passen is en realistisch is om een zwangere in dienst te nemen. Alleen in mijn functie vind ik dat dus niet realistisch om genoemde redenen.
maandag 9 juli 2007 om 21:54
Kiks, van de weinige zwangeren die solliciteren (want de meeste vrouwen blijven gewoon bij hun eigen werkgever voor zover mogelijk), zullen degenen die solliciteren zélf dit soort dingen vast ook in hun overwegingen meenemen. Het lijkt me dat zwangere vrouwen zelf ook wel snappen dat een functie waar een bijzonder lange inwerktijd voor staat, misschien niet zo geschikt is op dat moment. Maar dat moet dan wel de afweging van die vrouw zelf zijn. Anders had in de wet toch wel gestaan 'met uitzondering van die en die banen', en dat staat er nu eenmaal niet.
dinsdag 10 juli 2007 om 21:30
Ik ben nu bijna 6,5 maand zwanger en ben wel toe aan een andere baan. Wetgeving of niet: ik kon het niet tegenover mezelf verantwoorden om nu te gaan solliciteren. Ik til het dus maar over het zwangerschapsverlof heen en zie begin volgend jaar wel wat ik ga doen. Dan weet ik tenminste ook wat het moederschap met mij doet en of ik dan nog wel zin heb om meer uren te gaan werken dan ik nu doe.
woensdag 11 juli 2007 om 19:48
Poeh, ik heb geloof ik wel wat losgemaakt met m´n vraag...
Er werd gevraagd (door Wen geloof ik) hoe het gesprek gegaan was. Hartstikke goed, ik kreeg later die middag te horen dat ik was aangenomen.
Tijdens het gesprek heb ik niet verteld dat ik zwanger ben, eigenlijk vooral omdat ik wilde dat ze op basis van de gesprekken en m´n cv een beslissing zouden nemen (en me op basis daarvan zouden afwijzen), dan dat ze niet voor me zouden kiezen omdat ik zwanger ben en een reden verzinnen naar aanleiding van het gesprek of mijn cv.
In de tijd tussen het openen van dit topic en vandaag heb ik de reacties wel gevolgd, en het er ook in mijn omgeving over gehad. En ik was er nog niet helemaal happy om. Afgelopen maandag zou ik de papieren moeten tekenen bij het uitzendbureau, dus voordat ik dat heb gedaan heb ik op het uitzendbureau verteld dat ik zwanger ben, met het verzoek om eerst met de opdrachtgever te overleggen wat zij willen. En daarbij ook aangegeven dat ik het prima kan begrijpen als de opdrachtgever nu zou besluiten om niet verder met mij te willen.
Uiteindelijk heb ik dinsdagmiddag gehoord dat het uiteindelijk geen probleem was, en dat ze mijn eerlijkheid wel konden waarderen. Morgen maak ik een nieuwe afspraak met het uitzendbureau om de papieren te tekenen, en dan kan ik maandag aan de slag.
Overigens was deze functie uitgezet voor 40 uur. Dat ik 4 dagen wilde werken (32 of 36 uur) en de donderdag vrij wilde zijn voor de zorg van m´n kind, was geen probleem. Ik heb ook aangegeven dat ik behoorlijk flexibel ben qua werktijden, eerder beginnen of langer door is geen probleem, omdat ik nauwelijks reistijd heb naar werk en kinderdagverblijf.
Daarbij ben ik van plan om na de bevalling ook weer 4 dagen te gaan werken.
Er werd gevraagd (door Wen geloof ik) hoe het gesprek gegaan was. Hartstikke goed, ik kreeg later die middag te horen dat ik was aangenomen.
Tijdens het gesprek heb ik niet verteld dat ik zwanger ben, eigenlijk vooral omdat ik wilde dat ze op basis van de gesprekken en m´n cv een beslissing zouden nemen (en me op basis daarvan zouden afwijzen), dan dat ze niet voor me zouden kiezen omdat ik zwanger ben en een reden verzinnen naar aanleiding van het gesprek of mijn cv.
In de tijd tussen het openen van dit topic en vandaag heb ik de reacties wel gevolgd, en het er ook in mijn omgeving over gehad. En ik was er nog niet helemaal happy om. Afgelopen maandag zou ik de papieren moeten tekenen bij het uitzendbureau, dus voordat ik dat heb gedaan heb ik op het uitzendbureau verteld dat ik zwanger ben, met het verzoek om eerst met de opdrachtgever te overleggen wat zij willen. En daarbij ook aangegeven dat ik het prima kan begrijpen als de opdrachtgever nu zou besluiten om niet verder met mij te willen.
Uiteindelijk heb ik dinsdagmiddag gehoord dat het uiteindelijk geen probleem was, en dat ze mijn eerlijkheid wel konden waarderen. Morgen maak ik een nieuwe afspraak met het uitzendbureau om de papieren te tekenen, en dan kan ik maandag aan de slag.
Overigens was deze functie uitgezet voor 40 uur. Dat ik 4 dagen wilde werken (32 of 36 uur) en de donderdag vrij wilde zijn voor de zorg van m´n kind, was geen probleem. Ik heb ook aangegeven dat ik behoorlijk flexibel ben qua werktijden, eerder beginnen of langer door is geen probleem, omdat ik nauwelijks reistijd heb naar werk en kinderdagverblijf.
Daarbij ben ik van plan om na de bevalling ook weer 4 dagen te gaan werken.
woensdag 11 juli 2007 om 19:57
Overigens blijft het onderwerp an sich een lastig punt.
Het is jammer dat je als sollicitant nauwelijks de mogelijkheid hebt om eerlijk te zijn, omdat het gewoon tegen je kan werken. En de opmerking dat een werkgever ook niet altijd eerlijk tegen de sollicitant is, is ook ontzettend waar; de werkgever denkt ook niet altijd in het belang van z´n personeel.
Misschien is het prettiger (weet het niet helemaal zeker
) wanneer de ware reden van een afwijzing gegeven mag worden: ik heb liever dat ze me afwijzen omdat ik zwanger ben, dan omdat ze bijvoorbeeld de indruk hebben dat ik niet goed kan typen. Van mijn zwangerschap weet ik dat het geen afbreuk hoeft te doen aan mijn functioneren en weet ik dat het van tijdelijke duur is, terwijl ik van een reden als niet goed kunnen typen onzeker zou kunnen worden. En dat kan me dan wel belemmeren bij volgende sollicitaties of werkplekken.
Het is jammer dat je als sollicitant nauwelijks de mogelijkheid hebt om eerlijk te zijn, omdat het gewoon tegen je kan werken. En de opmerking dat een werkgever ook niet altijd eerlijk tegen de sollicitant is, is ook ontzettend waar; de werkgever denkt ook niet altijd in het belang van z´n personeel.
Misschien is het prettiger (weet het niet helemaal zeker
) wanneer de ware reden van een afwijzing gegeven mag worden: ik heb liever dat ze me afwijzen omdat ik zwanger ben, dan omdat ze bijvoorbeeld de indruk hebben dat ik niet goed kan typen. Van mijn zwangerschap weet ik dat het geen afbreuk hoeft te doen aan mijn functioneren en weet ik dat het van tijdelijke duur is, terwijl ik van een reden als niet goed kunnen typen onzeker zou kunnen worden. En dat kan me dan wel belemmeren bij volgende sollicitaties of werkplekken.
woensdag 11 juli 2007 om 21:50
Gefeliciteerd!!
En goed dat je toch nog voordat je begonnen bent hebt aangegeven dat je zwanger was, je merkt ook wel dat dit bedrijf het specifiek ook waardeerde dat je zo eerlijk was en dan heb je toch al best een positieve start gemaakt.
Helaas werkt dat uiteraard niet bij elke mogelijke toekomstige werkgever, maar ik denk dat als zij echt problemen hebben met het aannemen van een zwangere vrouw, dat ze dan achteraf wel een manier weten te vinden om hun werknemer er alsnog uit te werken. Gewoon met een of ander flut excuus.
En zoals je zelf al zegt, je weet bij eerlijkheid dan in ieder geval dat het om je zwangerschap gaat en niet om je kunnen. Maar gelukkig heb jij nu het beste van allebei: ze willen jou inclusief je zwangerschap! Nogmaals gefeliciteerd.
En goed dat je toch nog voordat je begonnen bent hebt aangegeven dat je zwanger was, je merkt ook wel dat dit bedrijf het specifiek ook waardeerde dat je zo eerlijk was en dan heb je toch al best een positieve start gemaakt.
Helaas werkt dat uiteraard niet bij elke mogelijke toekomstige werkgever, maar ik denk dat als zij echt problemen hebben met het aannemen van een zwangere vrouw, dat ze dan achteraf wel een manier weten te vinden om hun werknemer er alsnog uit te werken. Gewoon met een of ander flut excuus.
En zoals je zelf al zegt, je weet bij eerlijkheid dan in ieder geval dat het om je zwangerschap gaat en niet om je kunnen. Maar gelukkig heb jij nu het beste van allebei: ze willen jou inclusief je zwangerschap! Nogmaals gefeliciteerd.
donderdag 12 juli 2007 om 12:42
Tieger gefeliciteerd!!
Ik vind het heel wat anders wanneer je vanuit jezelf redeneert dat je het niet kan maken. Je maakt dan een persoonlijke keuze. Ik vind het wat anders wanneer dat moraal andere wordt opgelegd. En dat wordt nu vaak gedaan!
O.a. werkgevers zoals Abidjana die zeggen iemand in haar proeftijd eruit te gooien omdat ze, terecht, tijdens de sollictatie procedure niets over haar zwangerschap heeft gezegd, geeft aan dat het geldende moraal vind dat ook voordat je wettelijke termijn is verstreken, je zwangerschap bekend moet maken. Daar ageer ik sterk tegen!
donderdag 12 juli 2007 om 19:06
Ik bedoelde: "als een werkgever zegt dat hij je niet wil aannemen cq wil ontslaan omdat je zwanger bent, dan weet je dat het niet aan je kunnen ligt".
Als een werkgever al wil liegen, dan zal dat in de eerste plaats zijn dat de werkelijke reden om een zwangerschap is omdat ze dan in principe zo een proces aan hun broek kunnen hebben. Als ze zeggen dat het kunnen van iemand niet voldoet aan wat ze willen, dan heb je dus gewoon een valide reden om te geven zonder risico's.
Dus als een werkgever zegt dat hij je niet wil vanwege een zwangerschap kun je er vrij zeker van zijn dat dat ook inderdaad zo is. Want zo'n domme uitspraak zal de gemiddelde werkgever niet maken mag ik hopen gezien de wet.
Als een werkgever al wil liegen, dan zal dat in de eerste plaats zijn dat de werkelijke reden om een zwangerschap is omdat ze dan in principe zo een proces aan hun broek kunnen hebben. Als ze zeggen dat het kunnen van iemand niet voldoet aan wat ze willen, dan heb je dus gewoon een valide reden om te geven zonder risico's.
Dus als een werkgever zegt dat hij je niet wil vanwege een zwangerschap kun je er vrij zeker van zijn dat dat ook inderdaad zo is. Want zo'n domme uitspraak zal de gemiddelde werkgever niet maken mag ik hopen gezien de wet.
dinsdag 17 juli 2007 om 00:36
In de eerste plaats gefeliciteerd met je zwangerschap. Ik wens je veel geluk.
Ik heb persoonlijk moeite met jouw vraag. Ik ben zelf werkgever en ik zie het zo: als ik een sollicitant krijg die bewust zoiets belangrijks verzwijgt, dan heb ik die persoon liever niet in mijn team. Bij ons draait veel van het werk om vertrouwen. Ben je eerlijk, dan krijg je, als je de juiste persoon bent voor de job, gewoon het contract. Kom ik erachter (in proeftijd of daarna) dat je het bewust verzwegen hebt, dan volgt er een buitengewoon zwaar gesprek en wordt je contract vrijwel zeker niet verlengd. Kwestie van beschadigd vertrouwen.
Ik heb persoonlijk moeite met jouw vraag. Ik ben zelf werkgever en ik zie het zo: als ik een sollicitant krijg die bewust zoiets belangrijks verzwijgt, dan heb ik die persoon liever niet in mijn team. Bij ons draait veel van het werk om vertrouwen. Ben je eerlijk, dan krijg je, als je de juiste persoon bent voor de job, gewoon het contract. Kom ik erachter (in proeftijd of daarna) dat je het bewust verzwegen hebt, dan volgt er een buitengewoon zwaar gesprek en wordt je contract vrijwel zeker niet verlengd. Kwestie van beschadigd vertrouwen.
dinsdag 17 juli 2007 om 11:01
De gemiddelde werkgever zal toch zeker niet zo gek zijn dat 'ie zegt dat iemand niet wordt aangenomen of wordt ontslagen wegens een zwangerschap? Dan heeft 'ie binnen de kortste keren een rechtzaak aan zijn broek.
Ik denk niet dat er veel werkgevers zijn die zichzelf zo in de vingers zullen snijden omwille van de eerlijkheid.
Niet zo verrassend vind ik het dus ook heel redelijk dat vrouwen de wettelijke bescherming die ze hebben gebruiken door niet te zeggen dat ze zwanger zijn.
dinsdag 17 juli 2007 om 11:24
Helaas zijn er nog steeds veel werkgevers die de juiste persoon voor de job niet aan zullen nemen als de juiste persoon aangeeft zwanger te zijn. En dat is nou net de reden dat de wetgever bescherming voor zwangere vrouwen heeft ingesteld.
Jij kunt het niet leuk vinden dat iemand dit verzwijgt, het is een wettelijk recht om het te verzwijgen. Je vraagt dus van een sollicitant en je nieuwe werknemers om hun wettelijke rechten opzij te zetten. Dat vind ik dan weer absoluut niet kunnen. Jouw wens mbt vertrouwen is hierin ondergeschikt aan het recht van een vrouw om een zwangerschap te verzwijgen.
dinsdag 17 juli 2007 om 12:39
Dat zware gesprek zal dan ook met jou werkgever volgen. Ik zou jou, als werknemer zijnde, net zo goed op het matje roepen en jou als werkgever er op wijzen dat ik het niet op prijs stel 'gestraft' te worden in mijn recht.
Daarna zou ik jou als werkgever bij de betreffende instanties aanmelden en het verloop van het gesprek doorgeven. Mocht mijn contract inderdaad niet verlengd worden door jou als werkgever, wordt dit wederom aangemeld.
Ik heb geen voet om op te staan, aangezien jij als werkgever geen redenen hoeft aan te dragen waarom je een contract niet verlengd, maar geloof, de weg naar instanties die hier iets mee doen, weet ik te vinden!
dinsdag 17 juli 2007 om 18:42
Je zegt eigenlijk grotendeels wat ik zeg: namelijk dat de gemiddelde werkgever zich inderdaad niet in de vingers zal snijden door te zeggen dat je ontslagen wordt vanwege je zwangerschap. Dus die enkeling die zo gek is om dat wel expliciet te zeggen (dat je ontslagen bent om je zwangerschap), zal daar vast niet over gelogen hebben.
dinsdag 17 juli 2007 om 18:59
Aha! Een 'right fighter'. Misschien moet je beter lezen... Ik gun iedereen haar zwangerschap en als ik tijdens een sollicitatiegesprek hoor dat iemand zwanger is, is dat geen reden om haar niet aan te nemen. De vraag was: moet ik het vertellen? Volgens de wet is het antwoord nee, maar: krijgt ze daarmee wat ze wil; die leuke baan? Waarschijnlijk slechts voor een paar maanden, want een werkgever - zeker met een klein team - krijgt door het zwijgen (want dat moet ze dan nog zeker een maandje volhouden, gezien de proeftijd) maar heel weinig tijd vervanging te zoeken en geloof me, daar word je niet vrolijk van. En als je dan toch zo nodig met de wet wilt schermen: na zes maanden loopt bij de meeste werkgevers je tijdelijke contract af, zonder opgaaf van redenen. Is ook de wet. Ben je dan waar je zijn wilt? Kun je volgens mij beter 'de gok' nemen en je werkgever eerlijk vertellen waar deze staat. Kan het alleen maar meevallen.
dinsdag 17 juli 2007 om 19:46
Ik lees heel goed hoor Lilaemme, jij zegt toch echt:” Kom ik erachter (in proeftijd of daarna) dat je het bewust verzwegen hebt, dan volgt er een buitengewoon zwaar gesprek en wordt je contract vrijwel zeker niet verlengd. Kwestie van beschadigd vertrouwen.” Ik reageerde daarop door te zeggen dat o.a. door werkgevers zoals jij deze wetten er zijn. Nergens zeg ik dat jij andere een zwangerschap niet gunt. Dus wat betreft het beter lezen, zou je eens bij jezelf kunnen beginnen ;-)Ik ben er van overtuigd dat ‘de gok’ nemen in de meeste gevallen negatief uitvalt voor de zwangere! De reden dat ik dat denk is wederom weer die wet. Als er in veel gevallen niet zo slecht uitvalt voor zwangere is deze situatie, denk je dan echt dat ze daar deze wetten voor schrijven, een soort werkgevertje pesten?Werkgevers kunnen inderdaad zonder opgaven van redenen een contract niet verlengen. Maar als ik, zoals jij het noemt, een zwaar gesprek hierover heb gehad waar de werkgever die mij te kennen geeft een beschadigd vertrouwen te hebben omdat ik rechtmatig mijn zwangerschap verzwegen heb. Om vervolgens geen verlenging te krijgen, zijn er instanties die dat graag willen weten en die gegevens bijhouden. Ik schroom er dan niet voor om hier melding van te maken, ook al krijg ik mijn baan er niet mee terug. Dat ik dan geen baan meer heb, dan ben ik inderdaad niet waar ik wil zijn. Maar ik ga ook niet naar de pijpen van de werkgever dansen om mijn baan te behouden. En met naar de pijpen dansen bedoel ik mij in bochten wringen of gokken nemen die ik niet hoeft te nemen, sterker nog, waar ik voor beschermd word. Helaas is die bescherming nodig, daar ben jij een goed voorbeeld van aangezien jij ronduit toegeeft een contract niet te verlengen wanneer een zwangere dit niet naar jouw voorkeur heeft gemeld!(Ja ik weet het, ik reageer nog al fel, maar dan is dit ook wel een onderwerp waar ik heel fel van wordt...)
dinsdag 17 juli 2007 om 19:59
Een contract van zes maanden loopt gewoon af. Daar hoef je geen redenen voor op te geven. Een gesprek volgt meteen zodra ik ergens achterkom wat in mijn ogen niet door de beugel kan, want binnen ons bedrijf spreken we elkaar aan op gedrag. En denk niet dat dat een negatief effect heeft: onze medewerkers zijn al jarenlang honkvast. Als de medewerkster het er in dat geval niet mee eens is - zoals jij ongetwijfeld zou laten blijken - mag ze dat uiteraard zeggen en uitleggen, maar verwacht geen sympathie. Iemand anders noemde openheid van zaken een 'morele verplichting' en dat ben ik met deze schrijver eens. Ik denk eerlijk gezegd dat 'de wet' op dit gebied nog wel gaat veranderen. En terecht.
dinsdag 17 juli 2007 om 21:06
Dat denk ik niet, want het zijn Europese regels ter bescherming van de positie van de vrouw.
Maar ik begrijp niet waarom jij jouw eigen normen boven de wet stelt. Jij vindt dat je misleid wordt als een sollicitant je niet vertelt zwanger te zijn. Die zwangere heeft daar uitermate goede redenen voor, want: 1. het is uitdrukkelijk door de wet toegestaan om het niet te vertellen, sterker nog, zwangerschap mag helemaal geen punt van discussie zijn bij een sollicitatie, en 2. 9 van de 10 werkgevers schepen je af als ze horen dat je zwanger bent ten tijde van de sollicitatie. Maar jij verwacht dat een sollicitant zó graag bij jullie wil werken, dat ze deze punten maar even negeert en het risico neemt.
Ik denk dat een werkneemster die zwanger bij jouw bedrijf komt werken, en er op deze manier uitgewerkt wordt, dat hélemaal niet erg zou vinden.
dinsdag 17 juli 2007 om 21:15
dinsdag 17 juli 2007 om 22:30
Hmmm, bij mijn eerste zwangerschap kreeg ik de eerste echo toen ik bijna 15 weken zwanger was. Het had toen maar zo kunnen zijn dat het hartje niet klopte. Ben je wel voorbij die 12 weken, maar gaat het toch nog mis.
En wat er eerder geschreven is: geef jij bij een sollicitatiegesprek aan wat jouw plannen met het bedrijf zijn? Hoe het precies met het bedrijf gaat? Dat doen lang niet alle werkgevers.
Overigens kan een tijdelijk contract ook meteen langer zijn dan 6 maanden, dus kan een verlofperiode daar ook altijd nog invallen. Zelfs als een werkneemster nog niet zwanger was tijdens haar proeftijd.
